I BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD M
KONING CUSTAV EN Mr. G.
DE ZES DAGEN
VAN
EEN RESERVIST.
Van alles en nog wat.
ZATERDAG 17 JUNI 1933
HAARL'EM'S DAGBLAD
7
zaterpagavondI
ME
VIERDE BLAD.
Vrijdag koning Gustav van Zweden
,75 jaar geworden. Hij heeft reeds weken
geleden te kennen gegeven, dat men de har
telijke huldiging van 1928 niet mocht herha
len omdat de tijden er niet naar zijn, maar
hij kan toch niet verhinderen, dat
dezen dag in binnen- en buitenlandsche bla
den vele kolommen aan zijn sympathieken
persoon gewijd worden, dat de pers, die im
mers de openbare meening behoort weer te
geven, getuigt van achting en sympathie voor
dezen vorst die in zijn land populairder is
dan iemand anders en die naar buiten roe
haast even veel propaganda voor Zweden
maakte als de zooveel jaren jongere „ko
ninklijke handelsreiziger" het voor het Brit-
sche Rijk doet.
Op hun vijf-en-zeventigsten verjaardag ple
gen de meesten rustig in een armstoel geze
ten de gelukwenschen en geschenken van
kinderen en kleinkinderen, verwanten en
kennissen in ontvangst te nemen, een beetje
triest te piekeren over vrienden en familie
leden, die reeds zijn heengegaan uit dit le
ven, die er nu niet meer bij kunnen zijn, en
ietwat beangst te beproeven of ze nog wel
fier recht-op kunnen staan als de glazen ge
heven worden Er ligt iets tragisch vaak in
Iden verjaardag van een ouden man.
Koning Gustav vierde zijn vijf-en-zeventig
sten verjaardag op het Sörmlandsche slot
Tullgarn, waar nu de geheele koninklijke
familie van Zweden, de koning en koningin
van Denemarken, het Noorsche kroonprinse
lijk paar en prinses Astrid verzameld zïjh, en
verder slechts enkele anderen het intieme en
vermoedelijk zeer feestelijke verjaarfeest van
Farfar, van grootvader mee vierden. Ko
ning Gustav ging misschien in den vroe
gen morgen, vóór de eerste officieele bezoe
kers nog langs den stoffigen weg, die van
het landelijke stationnetje door de bloemen-
bonte velden naar het oude slot aan den
rand van de scheren voert gekomen zijn, een
uur of wat het water op om er stil met den
hengel tusschen het riet op snoek te visschen,
zooals hij dat op Tullgarn steeds gewoon is.
Of, als er daar op Tullgarn een tennisbaan
js dat kan haast niet anders zou hij
waarschijnlijk in een verloren uurtje tus
schen het officieele bezoek en het feestelijke
middagmaal, achter het net te vinden zijn.
Zooals dat ook zijn gewoonte is. Hij deed
het op den dag dat de Prins van Wales den
.vorigen herfst zijn intocht deed in de Zweed-
sche hoofdstad, en er juist tusschen de offi
cieele ontvangst en het gala-diner ten hove
nog een uurtje over was, hij deed het, ook
toen hij kort geleden te Berlijn een trein i
over bleef voor officieele bezoeken en tegen-
bezoeken, „om even de politiek te luchten", i
zooals hij later tegen een sportbroeder zei.
Koning Gustav V.
(Naar een -portret van Laszló)
Het valt hun, die den koning van nabij
kennen, die weten, hoe vol belangstelling hij
is voor kunst en geschiedenis, voor muziek
en tooneel, voor antiquiteiten en weefsels,
die weten welk een hartstochtelijk jager, er
varen hengelaar en geestdriftig tennisspeler
hij is, moeilijk zich in te denken dat koning
Gustav nu reeds 75 jaar wordt. Hij kan een
jenkele maal wanneer representatieplichten
'en staatszaken hem lang hebben bezig ge
houden er wel eens wat vermoeid, wat oud
[Uitzien, hij kan zoo in den voorwinter, wan
neer het Stockholmsche seizoen al eenigen
tijd aan den gang is en iedereen tenslotte
wat vermoeid en lusteloos raakt door het
gebrek aan zon en door al de drukte, zich
niet heelemaal honderd procent voelen, maar
als hij dan enkele maanden later zonge
bruind en opgewekt van zijn vacantie aan de
Rivièra terugkeert is hij de oude weer. is hij
Weer even vol werklust, vol interesse als te
voren. En zonder sterk te overdrijven kon
prins Wilhelm kort geleden in een open ver-
jjaarsbrief aan zijn vader schrijven: ..Met
vreugde, met goed verborgen afgunst en met
een klein beetje onrust ook hebben we de
laatste jaren bemerkt hoe u met den da?
•jonger werdterwijl wij ons steeds ouder
voelen worden".
Koning Gustav heeft er nimmer naar ge
streefd populair te worden, maar hij heeft de
sympathie, de achting, de harten van dui
zenden en nog eens duizenden gewonnen
door zijn vriendelijkheid, zijn rechtvaardig
heid. zijn verantwoordelijkheidsbesef, zijn
wilskracht en werklust en zijn groote belang
stelling voor alles wat den lm.de belangt.
Voor zijn ministers, die soms op de meest
ongelegen tijdstippen een onderhoud moeten
Verzoeken om over staatszaken te confcree-
Bij den 75sten verjaardag van den
koning van Zweden.
ren, toont hij zich steeds een ouderen vriend
en raadgever, wiens inzicht zij zich niet zel
den te nutte konden maken. Hij is vriende
lijk en eenvoudig, houdt niet van uiterlijke
pracht en praal en poseert nimmer, zooals
hij ook van anderen geen aanstellerij ver
dragen kan. En aan zijn devies „Med folket
för fosterlandet", (met het volk voor het va
derland), heeft hij steeds nauwgezet de hand
gehouden hetgeen dezen aemocratischen
vorst niet moeilijk gevallen moet zijn. Steeds
Mr. G. leert een jeugdige badgast te Bastad
ijn vacantie begint steeds met den
wandelsabel, dien ik twee maal per
jaar draag: als ik me ga melden
vóór de jaarlijkscne dienstweek en
daarna. Maar hoe ter wereld ze aan den naam
wandelsabel komen, is me een raadsel. Ten
eerste toch kun je er als normaal reservist
niet mee wandelen, omdat de „lat" je hinder
lijk tusschen en tegen de beenen slingert. Een
oefening van twee maal per jaar een half
uur is nu eenmaal onvoldoende om een vol
leerd en elegant „wandelsabelwandelaar" te
maken van een hoogstens aan een wandel
stok gewend individu. En voorts valt er in
dienst niet veel te wandelen. Daar marcheer
of tirailleer je of ruk je op. En krijg je de
kans, wel, dan wandel jein „burger",
zonder sabel.
Mijn vacantie begon ook ditmaal met een
sabel, met twee sabels liever. Want op het
perron in Utrecht ontmoette ik een van de lui
waarmee ik samen in Kampen de officiers
opleiding heb genoten. Hij droeg een uniform,
dat hem rijkelijk krap zat, en boven de nau
we kraag uit, waar een streepje smetteloos
wit van een boordje uitkwam, keek zijn
eenigszins rood hoofd, als een bom uit een
bommenwerper.
„Kerel, wat ben jij dik geworden!" begroet
te ik hem verbaasd.
„De pot en de ketel", zei hij en wees met
zijn gehandschoende hand naar mijn draag-
stel (in mindere uitvoering koppel genoemd
dat, in het laatste gaatje dichtgemaakt,
spande als een koperen band om een vaatje.
„Waar breng jij jé vacantie door?"
„In Nijmegen, cursus".
„Mooi, ik ook. Ben je in het bezit van alle
aan jou verstrekte reglementen en voorschrif
ten? En heb je al je wijzigingen ingeplakt?
Enheb jij je burgertje bij je?"
De trein liep binnen. Toen we een coupe
wilden instappen, struikelde Piet over zijn
sabel
We praatten over wat we in de afgeloopen
jaren gedaan hadden, in welke garnizoens
plaats we de vorige cursussen hadden gehad,
kwamen tenslotte op onzen soldatentijd, en
daarmee tot het besef, dat je toen toch wei
meer mocht en kon doen, dan thans als offi
cier. al zou je dat niet zeggen.
„Neem nou bijv. alleen maar eens de keuz?
van liedjes, die je onder weg zong", merkte
Piet op. „Toen marcheerden we onder het
zingen van Drie kleine kleutertjes, die over
groote glazen bier spraken".
..En van dien minnaar, die eeuwige trouw
had gezwo-ho-ren en toen ver van hier was
gaan staatszaken voor, steeds weet hij tijd
te vinden voor conferenties, voor het bijwo
nen van plechtigheden, voor het openen van
tentoonstellingen en het leggen van eerste
steenen. En het is bekend, dat kamerheeren
en adjudanten na een maand dienst meestal
een weekje rust moeten nemen om te beko
men van de vermoeienissen, die de koning
hun liet doorstaan, de koning, die zooveel
jaren ouder is dan zij en die steeds in het
zelfde tempo door gaat.
En dat hij daartoe nog in staat is moet on
getwijfeld toegeschreven worden aan het
feit, dat koning Gustav dezelfde is als Mr.
G., de tennisspeler, die schier eiken dag een
paar uur speelt, die als een jongeman in trai
ning blijven wil door matig te zijn in alles en
die vaak door zijn kalme berekening, door
zijn tactiek en zijn steeds onfeilbare plaat
sen sterkere, jongere spelers weet te slaan.
Hij speelt tegenwoordig uitsluitend double,
de finesses van het tennissen.
Vacanfietijd kan diensttijd zijn.
O
gaan varen en daar zijn plezier zocht", vulde
ik aan.
„En nog meer van dat fraais. Dat kon je
toen doen. Maar wat zing je nou onderweg?
Niks!"
Ja, nog meer van zulk soort dienstpoesie
was er, zooals:
„En dan zegt de kaptein:
Geef je boeltje maar an mijn!
En dan zegt de foerier:
Geef je rommel nou maar hier!
En ik zal het wel voor jou bewaren.
Als je weer voor 'n maatfdje komt!"
Inderdaad hebben ook w ij dat lied gezongen,
toen wij Kampen in 1925 verlieten, wij, leer
lingen van het Leerlingen Detachement van
de School van Verlofsofficieren- Ook wij
zongen het, hoewel, voorzoover ik mij zulks
kan herinneren, de kapitein niets van dien
aard gezegd heeft. En mocht hij zich zoo al
hebben uitgelaten, dan was hij zijn Neder-
landsch in elk geval wel zóó goed meester, dat
hij „mij" gezegd zal hebben en niet „mijn"
De dichter van bovengenoemd lied is dus ver
moedelijk geweest de hoofdpersoon uit de vol
gende, bekende anecdote:
Kapitein: ..Van wien is dat geweer?"
Soldaat: „Van mijn".
K.: „Van mij, moet je zeggen".
S.: „Van uwé?"
K.: „Van u!"
S,: „Nou, dan is het toch van mijn!"
Hoe het zij, wij zongen het lied. al wisten
we drommels goed. dat we als we later uit „t
genot van groot verlof" «in de militaire ter
minologie wordt het groot verlof als genot be
schouwd» in dien zouden terugkeeren. toch
nooit meer, zelfs niet voor minder dan „'n
maandje" in Kampen zouden belanden. En
daar kon ik toendertijd niet rouwig om zijn
Want behalve een paar mooie, oude stads
poorten (deze naam was het eenige. waaraan
men zien kon. dat Kampen een stad was»
uien en twee stations, gelegenheden om zoo
snel mogelijk weg te kunnen, bezat Kampen
geen noemenswaardige voordeelen. Misschien
dat ik, wanneer ik nu in de plaats zou ko
men. een beter oordeel erover zou hebben. Of
liever niet misschien, maar zeer zeker. Doch
ik ben er niet meer geweest. Sindsdien :><>b
nooit meer in het fraaie treintje van Zwolle
gezeten, dat halverwege, bij Mastenbroek wel
eens een enkelen keer zijn afkeer van Kam-,
omdat single al te vermoeiend voor hem zou
zijn, maar dat het bij de wedstrijden met
mr. G. niet maar een "oalletjes-slaan is. dat
er werkelijk ernstig gespeeld wordt is ieder
duidelijk, die mr. G. daar wel eens rap en
vlug als een veertig-jarige over de baan heeft
zien springen en het blijkt ook wel uit liet
feit, dat zijn tegenstanders vaak op zijn na
een middag tennissen tegen mr G., die zelf
dan meestal nog een vermoeienden avond
voor den boeg heeft, Vrijwel nimmer kan
men merken, dat hij werkelijk vermoeid is
en zooals gezegd weet hij juist op drukke
dagen in een uurtje tennis de noodige ont
spanning te zullen vinden om den gcheelen
dag frisch en monter te kunnen blijven.
Zelf schrijft de koning zijn merkwaardige
uithoudingsvermogen toe aan het feit, dat
hij zich nog jong voelt. En op de vraag' van
een sportbroeder. hoe hij dan zoo krachtig
en lenig, zoo jong gebleven is. verklapte do
koning zijn levensregel: „Sta vroeg op. blijf
den heelen dag in touw. vermijd overdrij
ving en ga zoo omstreeks middernacht naar
bed". Waaraan hij toevoegde: „En het resul
taat ziet ge hier".
C. G. B.
Stockholm, Juni.
STUDIO-SNUFJES.
Lilian Harvey heeft een nieuw record op
haar naam gevestigd, namelijk dat van de
meeste interviews in den koristen tijd. Lilian
werd namelijk in twee dagen geïnterviewd
door zestien vertegenwoordigers van couran
ten en magazines. Dit is wel een heel groot
bewijs van het belang dat Amerika in haar
stelt. Haar debuut in Hollywood maakt zij
in ..My Lips betray" met John Boles. El Bren-
del en Frank Atkinson vervullen de komi
sche rollen.
Lilian Harvevs Mercedesrace-wagen ~al uit
komen tegen Gary Cooper's zware Roadster
op een afgezette baan op Muroc Dry Lake in
Californië. zoodra Lilian klaar is met de op
nemingen voor „My Lips betray".
De beide wagens zullen door ervaren ren
ners gereden worden. Lilian's Mercedes zal
bestuurd worden door Kurt Boehm, haar pri
vé chauffeur.
Fox vernieuwde het contract het Janet
Gaynor, die nu reeds zes jaar lang haar
plaats als een der geliefdste en meest op den
voorgrond tredende filmactrices handhaaft.
Op het moment worden de opnemingen ge
maakt van ((Adorable" met als haar partner
Henry Garat.
Haar volgende film is „Paddy". naar de
novelle „Paddy, the next best thing" van
Gertrude Page.
Henry Garat zal, na zijn debuut in ..Ado
rable" naar Europa vertrekken, waar hij
voor zijn vorige contract nog één film moet
pen liet blijken door niet verder te willen. Ik
heb den ouden beroepssoldaat met zijn kwa
len, allemaal ontstaan uit het bemesten van
het land met chili-salpeter de koeien aten
het gras en hij kreeg daarvan boter en kaas
en de „iepenziekte" niet meer ontmoet.
Want als ik me later, ieder jaar weer op
nieuw. op moest maken om een gedeelte van
mijn vacantie en eenmaal in de vier jaar
is mijn vacantie nog niet toereikend door
te brengen in mijn wapenrok; (voor een win-
tercursus voel ik weinig): dan was dat altijd
ergens anders dan in Kampen. Dan was dat
in Nijmegen, Assen. Arnhem, Amersfoort, d«*
Harskamp of den Haag.
We praatten over deze dingen en over nog
veel meer in den trein naar Nijmegen. Over
het scherpzetten van kribben, wat nu ook niet
meer gaat. om de eenvoudige reden, dat we
geen kribben meer gebruiken. Over de Flag-
sigaretten saffies of piraatjes en de thee 1
en koffie, die je a drie cent per kop bij Wij-
mer kocht in de voor ons te groote cantine
met dat hakbordje, waarop je na enkele we
ken een tweede Dommering was. Als je t bil
jart maar kende! En toen kwamen we op de
Harskamp.
De Harskamp!
Voor ons nog in opleiding beteekende die:
zestienmanstenten, zwerftochten over de
gloeiende hei. tandenborstels-met-zand. de
toko op den weg, de terreinen P en Q en een
enkele keer Ede. Voor ons als luitenant later
beteekende die: vacantie. schietoefeningen.
Arnhem (Royal) en kanovaren <cn omslaan)
in het gore vijvertje bij de officierscantine.
Maargezondheid met lepels!
In Nijmegen maakten we de zes dagen door
(die geen enkel verband houden met de Zes
Dagen van Elinor Glyn!) en ze waren als alle
dergelijke dagen: 's morgens en 's middags
les en behoudens een kleine preparatie voor
den volgenden dag voor de rest van den tijd
vrij. Het verschil in cursussen zit in de plaats
van den cursus en de stof die behandeld
wordt, Amersfoort met zijn prachtige Oud-
Leusder hei (velen gaan daar ergens en pen
sion met hun echtgenooten) leerde ons de
werking van gassen en van handgranaten.
Den Haag wijdde ons in in de geheimen van
den mortier van '8 en de Harskamp gaf de
praktische toepassing hiervan. Op die cursus
sen wordt onze ietwat verbleekte kennis op-
gefrischt, voelen we ons weer thuis met het
woordje: tot (kist „tot" onderdeelen). raken
we weer bekend met dienst-afkortingen. die
heel anders zijn dan in het burgerleven Weet
u hoe compagnie wordt afgekort in dienst?
Als: compo-ie. De niet-militairen zeggen Co.
Het klinkt ook te vreemd om te spreken van:
de firma Jansen en Compo-ie. We hebben ln
diensttijd eveneens vrede met een voor bur-
gerooren onjuiste klemtoon, als daar is het
woord, dat zichzelf in de laatste twee letter
grepen tegenspreekt: alinéé-ja.
En toen we na afloop van den cursus weer
huistoe konden gaan. spraken we zelfs van
het voorterrein, terwijl we den voortrein be
doelden.
„Nou. man", zei Piet tegen me, toen we
weer op het perron in Utrecht stonden. ..tot
het volgend jaar dan. Ik mag lijden, dat we
dan weer tegelijkertijd moeten opkomen".
„Ik ook", zei ik, en struikelde over mijn
sabel....
A. J. C. VI.
Grootmoeder vertelt sprookjes
VOORHEEN
Er was eens een koning
THANS
Er was eens een koning
(Dagens Hyheter, Stockholm
maken. Tevens zal hij in Parijs een film voor
Fok maken, waarvan de regie gevoerd zal
worden door Eric Fommer. Hierna keert hij
terug naar Hollywood voor zijn langdurig
contract, dat 1 Augustus begint. Gavat's
tweede Amerikaanschc film zal zijn met
Lilian Harvey. De regie zal vermoedelijk ge
voerd worden door Paul Martin, die hen bei
de ook regisseerde in de Fransche versie van
„Het Congres danst". De muziek van deze
nieuwe Harvey-Garat film wordt gecompo
neerd door Richard Whiting, die ook de mu
ziek schreef voor „Adorable" en verscheidene
Chevalier-fiLms.
Jeanette MacDonald en Nelson Eddy zullen
de hoofdroller, vervullen in een nieuwe Metro
film. getiteld The Prisoner of Zenda. Nelson
Eddy is een zeer bekende zanger, die jaren
lang verbonden was aan de opera te Phila
delphia.
8 voor een mensch
In het lichaam van een mensch. dat 1.70
lang en 70 k g. zwaar is. worden chemicaliën
gevonden, welke tot den tegenwoordigen
marktprijs 8 gld. waar zijn. Vijf jaar geleden
was de waarde ervan nog 195 gulden.
Verplcegstersidcaal.
Slechts één patiënt in 50 jaar! Dat is het
record van het Haven Hospitaal tc Sutton
Bridge in Engeland. De tegenwoordige huis
moeder en de verpleegster zijn er reeds 40
jaar, maar het eenige „geval" was van voor
haar tijd.
Twaalf om een stuiver
Dc goedkoopste postzegel der wereld vindt
men in Goa, een Portugeesche bezitting in
Br. Indlë. Zij kosten een stuiver het dozijn
de kooper levert de gom zelf.
Slangen en paddenstoelen
Volgens de jongste onderzoekingen komen
in de republiek Panama 11700 slangensoorten
voor. waarvan 405 soorten vergiftig zijn.
Meer dan 700 soorten van paddenstoelen
zijn eetbaar.
Maak maar een blikje open
In dc Vereenigde Staten worden jaarlijks
90.000.1)00.000 blikken conservenbusjes ge
bruikt.
Teere huid? Koud water!
Menschen met een zachte, teere huid kun
nen zich beter met koud dan met warm wa
ter scheren.
De insecten-vuurtoren
Met enkele uitzonderingen hebben bijna
alle Insecten vijf oogen. Twee ervan zitten
op den kop. de drie overblijvende aan de
punt van den kop en deze laatste zijn het
meest gevoelig voor licht. Als deze drie oogen
een gelijke hoeveelheid licht ontvangen, vlie
gen de insecten regelrecht op de lichtbron af.
Heeft u ze al geteld?
Het geraamte van den mensch bestaat, met
uitsluiting van de 32 tanden, uit 213 beende
ren. Het hoofd heeft er 28, de romp 53, cike
arm 34 en elk been 32.
SaMs, I6afnto.e>ft Cu>cs-u>s-s-cft.
