het kampioenschap van Nederland op den weg.
DRAG HARLAN
EEN EXPRESSETREIN EN EEN GOEDERENTREIN kwamen dezer dagen
nabij Derby (Eng.) in botsing. Een der machinisten werd gedood. - Wonder
boven wonder bekwamen de passagiers van den expressetrcin slechts lichte
verwondingen.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
34)
Naar het Amerikaanseh door
HENRI VAN DE WEG.
Na Harlan's vertrek scheen Linton's be
langstelling toe te nemen. Hij had meermalen
met haar gepraat, als zij hem vroeg, waar
Harlan toch bleef. Doch Linton scheen het
niet te weten. Of als hij iets wist, sprak hij
er niet over..
Wat zij ook opmerkte was, dat Linton de
bewaking op zich scheen te hebben ge-
noemen. Als zij buiten kwam, al was het maar
om een ritje te maken in oostelijke richting,
hetgeen zij volgens Harlan kon doen zonder
gevaar te loopen, constateerde zij hoe Linton
onmiddellijk zijn paard besteeg en haar in
het oog hield.
Dit voortdurend bewaakt worden begon
haar meer en meer te irriteeren en dezen
ochtend was zij vast van plan, zich aan het
toezicht te onttrekken. Ze had Billy 's nachts
in de patio gehouden en zoodra Linton weg
reed in oostelijke richting, steeg zij op om
westelijk te rijden in de richting van het
groote dal.
Zorgvuldig hield zij het huis tusschen zich
en de plaats waar Linton reed. totdat zij
zwenken moest naar het noorden. Toen joeg
zij Billy voort om in galop de vlakte over te
steken, welke zich uitstrekte tot den ingang
van het dal.
Menigmaal had zij hier gereden voor Deve-
ny en Haydon de omgeving terroriseerden. De
machtige stilte, die haar in zich op scheen te
nemen, heerschte alom, Hoe dikwijls was ze
niet mijlen ver gegaan, tot halverweg de Star
Ranch.
De weg voerde haar naar een heuveltop,
die hoog rees boven het dal. De zuidzijde was
hier begroeid met eikenhakhout en kreupel-
bosschen. Smalle openingen gaven gelegen
heid door te dringen tot waar zij mijlen ver
kon uitzien over de omgeving.
Zij steeg af en zocht een plekje op het ge
weldige rotsblok, dat haar vroeger reeds zoo
dikwijls tot zetel had gediend, als zij hier
van het uitzicht genoot.
Met diepen eerbied overzag zij het dal.
Grooter nog was haar bewondering nu zij het
in zoo lang niet had gezien en nu haar stem
ming sedert dagen weemoediger was dan ze
zelfs in den tijd toen haar moeder stierf, had
gekend.
De wonderlijke klaarte van den dag maakte
het dal van bovenaardsche schoonheid. De
ochtendnevel was verdwenen en slechts
enkele vederwolkjes teekenden hun grillige
figuren tegen den hemel. Een Mexicaansche
adelaar zeilde hoog boven haar voorbij tot
hij een stip werd in de eindelooze ruimte.
In dit landschap was geen detail verwaar
loosd. Het vormde één harmonie van het
smaragdgroen bij de rivier tot de gigantische
schouders van de heuvels, die hun rotsachtige
koppen ophieven. Doch in alles wat iets van
mysterie. De adelaar cirkelde in wijde verten
op een zelfde hoogte.
Toen zij goed keek. meende zij een vuilgele
stofwolk "op te zien dwarrelen, die zich snel
naar het oosten verplaatste. Het duurde ge
ruime tijd. voor zij besefte, dat ruiters er de
oorzaak van waren. Zij stond op, plotseling
verschrikt. Een voorgevoel bekroop haar, dat
de mannen, die ginds reden kwaad in den zin
hadden.
Die angst was een logisch gevolg van de
spanning waaronder zij den laatsten tijd had
geleefd. Te goed besefte zij den ernst van
Harlan's waarschuwingen. De ruiters hoorden
niet thuis op de Rancho Seco, want haar
personeel bevond zich op het oogenblik meer
zuidelijk. En toch reden deze mannen in de
'•ichting van de ranch.
Sidderend besteeg zij Bill, en stuurde zij
hem de helling af, het dal in. Het was ge
vaarlijk steil en Billy liep langzaam en voor
zichtig. maar toen het dier eenmaal de vlakte
had bereikt, viel hij in een snellen, gestadigen
galop.
Terwijl het meisje voortreed, nam haar
angst toe. omdat zij wist, de Rancho Seco niet
bijtijds te kunnen bereiken. Zij onderscheidde
de ruiters nu duidelijker omdat ook zij in het
dal reden.
Aanvankelijk was haar plan geweest, zich
hier of daar te verbergen, todat zij zeker wist,
wie de ruiters waren en zij kon vermoeden,
met welke bedoelingen zij dezen tocht onder-»
namen, doch zij durfde niet, want als zij be
hoorden tot de bende van Deveny, konden zij
haar op den terugweg wel eens ontdekken.
Haar bleef dus niets anders over dan naar
huis te vluchten, waar ze zich veilig zou
weten.
Als zij nu maar voor de ruiters het kruis
punt zou kunnen bereiken, waar de vlakte
begon, die zich uitstrekte tot de ranch, dan
zou Billy zich niet laten inhalen. Zij boog zich
voorover .liefkoosde haai: paard en zette hem
tot spoed aan. Het dier deed wat het kon en
rende als nooit te voren.
Doch toen Barbara keek naar de ruiters,
begon zij te twijfelen of Billy dezen race wel
kon winnen. Ze had ongeveer vijf mijl afge
legd voor de mannen haar ontdekten en wel
dra wuifden zij haar toe en zij hoorden hun
stemmen boven het getrappel der hoeven uit.
Toch zette zij het er op te winnen. Billv
kreeg de zweep te voelen, die tot nu toe werk
loos had gehangen aan Barbara's pols. Dit
zette het dier aan tot het uiterste, maar een
oogenblik later begonnen de ruiters weer op
haar te winnen.
Het dappere paard had bijna den schuil
hoek bereikt, welke Harlan ontdekte bij zijn
eerste tocht naar de Star en deed een nobele
poging om vol te houden, toen plotseling een
ruiter van achter een heuvel verscheen, vlak
voor het meisje
Het pad was smal en Billy kon den ander
niet passeeren. Het dier voelde het gevaar
van een botsing en verminderde zijn snelheid
zoo vlug, dat Barbara moeite had, in het
zadel te blijven. Billy bleef staan, luid grin-
nekend, gereed om te doen, wat nu van hem
zou worden gevraagd.
Maar Barbara verroerde zich niet. Doods
bleek, verlamd van angst bleef zij zitten.
Want de ruiter, die zoo plotseling haar den
weg versperde was Stroud, de maaier van
de Rancho Seco. Zij kon zich niet vergissen
in zijn bedoelingen.
..Wat een bof. dat ik niet vanmorgen hier
kwam", zeide hij. „Ik zag u rijden, toen
Deveny en de jongens naderden. En ik zei zoo
tegen me zelf: Stroud, Deveny rijdt om
juffrouw Barbara te zien en zij rijdt weg,
omdat ze hem niet zien wil. Maak jij nu eens
dat zij haar zin niet krijgt".
Het meisje striemde Billy met de zweep:
het paard vloog vooruit. Toen beide dieren
vlak bij elkaar stonden, sloeg Barbara naar
Stroud, in de hoop op die wijze nog te kunnen
ontkomen.
Stroud bukte en greep met een vlugge be
weging de zweep vast. welke hij haar uit
de hand wrong. Het losrukken van de riem
kwetste haar pols. Op hetzelfde oogenblik
hoorde zij hoefgetrappel vlak achter zich en
zag zij Deveny en diens mannen in haar on
middellijke nabijheid. Deveny sprak geen
woord. Maar hij zag. hoe heftig zij zich ver
zette tegen Stroud, die haar vast hield en
naar zich toetrok.
Deveny scheen niets te weten van Stroud's
plannen. Hij vermoedde slechts, dat Stroud
haar aanrandde uit persoonlijke motieven.
Voor de maaier een woord kon zeggen
schoot Deveny tot tweemaal toe. Hij b'ee<
zitten, de lippen wreed op elkander geklemd,
toen de maaier uit het zadel gleed en in het
gras bleef liggen. Dan. met enkele vlugge
sprongen, joeg hij zijn paard naast Billy,
rukte het meisje uit het zadel en galoppeerde
weg, het dal in.
HOOFDSTUK XXV.
IN HINDERLAAG
Red Linton was naar het oosten gereden
om een onderzoek in te stellen naar den
stand van het gras, want het vee graasde
sedert eenigen tijd in het zuidelijk gedeelte
van de ranch en kreeg behoefte aan versch
voedsel.
Misschien zou Linton's ontdekkingstocht
hem niet zoo ver van huis hebben gebracht,
want hij herinnerde zich de belofte aan Har
lan om Barbara niet uit het oog te verliezen,
doch het meisje had geen enkelen keer be
zwaar gemaakt tegen zijn toezicht; en zelf
snakte hij ook naar een stevigen rit.
Hij reed echter niet rustig en voelde zich
schuldig tegenover Harlan: tenslotte werd
het hem onmogelijk verder te gaan. zoo streed
zijn plichtsgevoel met zijn verlangen. Hij
deed zijn paard keeren en joeg terug naar de
ranch.
Toen hij daar aankwam, zag hij niemand
van do mannen. Die moesten binnenshuis
aan het werk zijn en hij reed door naar het
woonhuis om een en ander met het meisje
te bespreken
Hij zag onmiddellijk, dat de poort van de
Patio open stond. De uitroep van schrik deed
zijn paard vooruitvlieger, er. ir, weinige
oogenblikken was hij afgestegen en naar bin
nen gerend. Hij riep Barbara, maar kreeg
geen antwoord. Hij liep van kamer tot kamer
om overal naar haar te zoeken.
Toen dat geen resultaat bracht liep hij
naar buiten, besteeg zijn paard en galop
peerde in westelijke richting, omdat hij daar
het verste uitzicht zou hebben.
(Wordt vervolgd)
KONING GUSTAAF VAN ZWEDEN met zijn vorstelijke gasten in
den tuin van kasteel Tullgarn bij Stockholm ter gelegenheid van zijn
75stcn verjaardag.
DE EERSTE PAAL voor het gebouwen
complex, dat van wcye de fabrieken
der Maggi's Voedingsmiddelen aan den
Haarlemmerweg te Amsterdam zal
verrijzen, is Maandag door den heer
Lcyds, directeur der fabriek zelf ge
slagen.
DE BEKENDE DICHTER J- REDDINGIUS vierde Maandag te Hilversum zijn zestigsten verjaardag en werd bij die
gelegenheid door een comité waarin vele vooraanstaande letterkundigen zitting hadden, gehuldigd. De voorzitter, de
heer J. G. Spaan, feliciteert den jarige (links).
VOOR HET EERST sedert het bestaan van de Rottcrdamschc diergaarde is aldaar een zeeleeuw geboren.
Moeder en kind in blakcndcn welstand op een der rotsen van het bassin.
DE WEDSTRITD om bet Kampioenschap van Nederland op den weg, uitgeschreven door de Ned. Wielrcn Unie,
is Maandag op de Veluwe gehouden. Moment uit den strijd voor profs. Voorop G. J. Bogaart, achter M. Valentijn»
DE TANDENBORSTEL-PARADE. In tegenwoordigheid van meer
dan vijfduizend schoolkinderen wordt ieder jaar tc Long Bcach in
California een tandenborstel-parade gehouden om den kinderen dc
hygiëne van den mond bij te brengen.
