DRAG HARLAN
TRAINING voor de internationale T.T. motorraces om den grooten prijs van Nederland, ggjg GEESTDRIFTIGE MENIGTE julcbte den Prins van Asturie, den zoon van den cx-konfng van Spanfc, en
die morgen op het ciicuit van Diente plaats zu en vin en. - en er ee nemers in actie. Zl^n j,rui{j toe> 5^ j,ec verlaten van het stadhuis te Lausanne, waar deze weck de huwelijksvoltrekking plaats bad.
EEN VALPARTIJ in het nummer
triplets tijdens de grootc wielerwed
strijden die Donderdagavond op de
Amsterdamschc stadionbaan werden
gehouden.
SUZANNA LENGLEN, de bekende
Franschc tennisster, neemt op het
oogenblik deel aan de kampioenswed
strijden, welke te Wimbledon (Eng.)
gehouden worden.
TER GELEGENHEID van het 17e lustrum van
het Delftsche studentencorps zal op 2 Juli a.s.
de opvoering plaats vinden van „Circus Rausch"
door de leden van dit corps, waarvoor thans
de repetities plaats vinden. Bij den costumier.
DE ONTVANGST der Spaansche oceaanvliegers Barberan en Collar tn Havana. Zooals men xveet zijn beide aviate ars
bij hun verdere vlucht boven bet vasteland verongelukt, doordat het toestel tegen een berg vloog.
VERPLEEGSTERS bieden broodjes en koffie
aan een tweetal patiënten tijdens het bezoek
aan de „Raephorst" te Wassenaar, dat Donder
dag georganiseerd werd door het comité voor
auto- en boottochtjes voor lichamelijk gebrek-
kigen te Rotterdam.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar het Amerikaansch dcor
HENRI VAN DE WEG.
37)
Zijn woede concentreerde zich op Deveny.
Ook Haydon verachtte hij, sinds hij dien man
leerde kennen. Aanvankelijk uit jalouzie, om
dat Barbara van den kerel scheen te houden.
Maar later toen hij ontdekte, dat Haydon
de geheimzinnige ..chef" was. de moordenaar
van Lane Morgan, achter wiens zoogenaamde
liefde voor het meisje verraad schuilde, was
er haat in zijn hart gekomen.
Doch zijn haat tegen Haydon was niet te
vergelijken met de bittere verachting, welke
hij voelde ten opzichte van Deveny. Die man
had in Lamo getracht te doen. wat Harlan
het meest verafschuwde en de herinnering
aan die daad verzwakte niet.
Toen hij naar de Star reed. knerste hij op
de tanden van verbittering en hadden zijn
oogen die vage uitdrukking, welke hem ken
merkte als hij op het punt stond om ge
bruik te maken van zijn revolver. Hij hun
kerde naar-het- leven dergenen, wier duistere
invloeden Barbara had gedwongen tot ge
vangenschap op haar eigen ranch.
Langzaam reed hij door het dal, peinzend
hoe hij haar zou kunnen vertellc .i, dat haar
broer gevallen was door een schot van den
man, dien zij vertrouwde. Voor den tweeden
keer zou hij de brenger moeten zijn van een
ontstellende boodschap.
Toen hij de weide van de Star bereikte,
steeg hij af. Langen tijd bleef hij daar staan,
'leunend tegen het hek, geheel in beslag ge-
nomen door zijn gedachten aan het meisje.
Medelijden met haar bracht een bitteren trek
om zijn mond.
Zij had in gevaar verkeerd, maar dat zou
spoedig voor goed zijn afgeloopen. Haydon
zou haar niet meer lastig vallen. En als hij
Deveny ontmoette, zou hij een eind maken
aan het leed. dat Barbara's leven en geluk
van dien kant bedreigde.
Hij beschouwde zichzelf als een instrument
in dienst van het recht, werkend op grond
van hetzelfde principe, waaruit de wetten
worden geboren in een beschaafde maat
schappij.
Hij tuurde naar het Zuiden en bracht de
hand voor de oogen. toen de wind het ge
luid van hoefgetrappel overbracht. In de
verte, bij de heuvels, dreef een stofwolk op,
die zich snel verplaatste in zijn richting.
Aanvankelijk dacht hij. dat het mannen
van Deveny zouden zijn en hij nam zijn
revolvers een voor een uit de holsters en
onderzocht die vastbesloten, als Deveny
zich bij hen mocht bevinden, definitief de
vraag, wiens autoriteit hier zou gelden, tot
een oplossing te brengen.
Toen de mannen dichter bij kwamen, aan
stuivend als veeren gedreven door den storm,
zag hij echter, dat Rogers bij hen was.
De mannen hielden bij hem stil en Harlan
merkte aanstonds dat Rogers gelaat bleek
was van opgewondenheid. Somberder nog
werd zijn stemming, toen Rogers hem ver
telde wat hij gezien had en wat hij vermoedde
..Wij stellen ons aan jouw kant. Harlan",
verklaarde Rogers, terwijl hij op zijn mannen
wees. „De jongens, die Deveny in de gaten
houden ook. Als jij het zegt, zullen wij af
rekenen met Deveny en met dien vervloek
ten Haydon".
Harlan gaf geen antwoord. Slechts zijn
glimlach getuigde van zijn dankbaarheid
tegenover Rogers en de anderen voor hun
besluit, hem bij te staan.
Toen besteeg hij Fantoom en galoppeerde
naar het bosch. dat toegang gaf tot het dal.
Niemand sprak. De paarden zwenkten en
volgden het zwarte dier.
De andere helft van Rogers' mannen
onder aanvoering van Colver, waren ver
scheidene mijlen achter bij de ruiters van
Deveny. toen zij het einde van het groote
dal naderden. Ze begonnen iets op hem te
winnen, juist toen Deveny en diens mannen
Barbera zagen en haar achtervolgden.
Maar tijdens het oponthoud van Deveny,
toen deze Stroud neerschoot, gaf Colver de
zijnen bevel, zich te verschuilen, .omdat zij
niet meer dan twee mijlen van de anderen
waren verwijderd.
Uit hun schuilhoek merkten zij. dat Deveny
stilhield, al onderscheidden zij niet. hoe Bar
bara werd gevangen genomen en Stroud ge
dood. Zij merkten slecht, dat Deveny om de
een af andere reden afzag van zijn plan
naar de Rancho Seco te gaan en terugkeerde
naar het dal.
Colver begreep er niets van maar hij hield
zich aan het bevel van Rogers. Toen hij en
zijn mannen even later kwamen op de plaats,
waar Deveny had vertoefd, zagen zij het lijk
van den maaier, terwijl diens paard in de
nabijheid liep te grazen. Zij kwamen even te
laat om Barbara's pony te zien, maar toen zij
weer verder reden ontwaarden zij een een
zame. die galoppeerde in de richting, welke
Deveny en zijn mannen ingeslagen.
Die ruiter was Red Linton, al wist Colver
dat niet. want zij waren mijlen van elkander
verwijderd en Colver had Linton niet opge
merkt. toen deze op korten afstand passeerde.
Colver enzijn mannen volgden het spoor
van de ruiters. Twee of drie mijlen verderop
zagen zij een ruiter in hun richting komen.
Ze zagen, dat hij zich in moeilijkheden be
vond, dat hij zichzelf moest hebben vast
gebonden aan het zadel, nu bewusteloos, half
ter zijde van zijn paard hing en zij stuurden
hun paarden in zijn richting.
Linton was echter niet volkomen onbe
wust van hetgeen er met hem gebeurde, al
hoorde hij de stemmen, die klonken als in
een droom.
Hij wist zich in zoo ver te herstellen, dat
hem duidelijk werd, dat hij niet droomde.
Met ongelooflijke inspanning blee fhij Colver
aankijken, totdat hij dezen herkende. Toen
lachte hij met grimmigen spot:
..Dat bespaart jullie de moeite, hé!",
hoonde hij. „Ik kom uit mezelf al! Toe dan
maar! Ik verdien niet beter, omdat ik zoo
slecht op Barbara paste. Als jelui me niet
kapot schiet, doet Harlan het wel! Maar als
jelui kerels waren, zou je Deveny
„Heeft Deveny Barbara Morgan tc pak
ken?"
Colver schreeuwde die vraag uit. Iets ln zijn
stem daeed Linton opschrikken. Hij
richtte zich op in het zadel en keek den ander
strak aan
„Deveny kreeg haar te pakken en mij ook,
toen ik hem achterna zat. Ik was op weg
naar de Rencho Seco om dejongens van de
T-Down te halen, vrienden van Harlandie
de bende van Deveny zullen uitroeien. Als een
van jelui een kerel was
Linton's wilskracht was niet. langer in staat
hem overeind te houden, hij zakte weer op zij
van zijn paard.
Col ver aarzelde slechts een oogenbik. Toen
wendde hij zich tot 'n robusten ruiter die een
zeer snel paard bereed. Op scherpen toen be
val hij:
„Als de bliksem naar de Rancho Seco. Haal
de jongens van de T-Down. Je weet waar zij
zijn moeten!"
De ruiter gehoorzaamde zonder meer. Met
verbazingwekkende snelheid rende zijn paard
weg. Colver maakte het touw los, waarmede
Linton zich in het zadel hield en legde den
man met hulp van de anderen neer in het
gras. Daar verzorgden zij hem. totdat heel
in de verte uit de richting van Rancho Seco
een groep ruiters zichtbaar werd, wild jagend
over de vlakte, van wie ieder zijn best deed.
de anderen voor te komen.
HOOFDSTUK XXIX.
„OOK IIARLAN"
Barbara Morgan vocht met Deveny tot ze
niet meer kon. Toen gaf zij zich over aan den
nameloozen angst, die haar in zijn greep ge
vangen hield.
De komst van Deveny, zoo onmiddellijk na
die halsbrekende rit, had haai- tot het besef
gebracht, dat verzet niet zou baten, maar
onwillekeurig, instinctief, poogde zij zich te
verdedigen. Doch het had den toestand van
volkomen uitputting waarin zij geraakte^
verhaast
Deveny had twaalf man bij zich zij had
die gezien en geteld, toen zij zich achtervolgd
wist en aan het hoefgetrappel hoorde zij.
dat. de bende hem thans volgde.
Deveny's machtige armen hielden haar om
sloten: zij voelde zijn harde spieren die zich
telkens spanden als hij balanceerde in het
zadel. De teugels hingen slap over den nek
van het paard; al zijn aandacht wijdde hij
aan haar.
Toch merkte zij, dat het paard regelmatig
voortdraafde, al sprak zijn berijder geen
woord.
Eenmaal, toen zij een eindweegs hadden
afgelegd, hoorde Barbara iemand Deveny toe
roepen .dat er een aantal ruiters zich be
vonden op hetzelfde pad waar Deveny en de
zijnen zich een oogenblik te voren bevonden.
Zij hoorde Deveny lachen.
„De bende van de Star, waarschijnlijk. Hay
don schijnt vandaag ook zijn kans te hebben
gewaagd". Hij lachte zoo triomphantelijk. dat
Barbara rilde van ontzetting.
Even later riep iemand, dat een enkele
ruiter den weg naar het dal Insloeg. „Dat lijkt
die Linton wel", zeide de man.
„Twee van jelui blijft achter en wacht hem
op", beval Deveny. „Maak hem definitief all",
voegde hij er een oogenblik later aan toe.
.(Wordt vervolgd).
