DRAG HARLAN
NU DE HOOITIJD IS AANGEVANGEN worden fn de kazernes te den
Haag weer grooce hoeveelheden hooi opgeslagen. Het lossen der voorraden
aan de Laakhaven.
DE KONING VAN ENGELAND heeft In gezelschap van de Koningin het nieuwe Afrika-Huïs in
Trafalgar Square te Londen officieel geopend. De aankomst van het koninklijk echtpaar voor de
opening.
AAN Mr. G. T. J. DE JONGH, vice-
president van de rechtbank te Amster
dam en kinderrechter bij dc arrondis
sementsrechtbank in dc hoofdstad, is
met ingang van 1 Juli a.s. eervol ont
slag verleend wegens het bereiken van
dc leeftijdsgrens.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar. het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG.
Barbara gilde van afgrijzen. Zij worstelde
met Deveny om zich te bevrijden uit den
greep, waarin hij haar gevangen hield, maar
weer moest zij het opgeven, de oogen fonke
lend van machtelooze woede.
..Moet hij vermoord worden?", kreet zij.
..Natuurlijk! Niemand heeft zich te be
moeien met wat ik doe".
Ten prooi aan de diepste ellende, omdat
het bevel van Deveny Red Linton In den dood
zond. bleef Barbara liggen in de armen van
Devenv. Dreigend heersahte in het dal de
stilte: zij hoorde de dolle hoefslagen regel
matig vlak achter zich. hoorde het leer van
het zadel kraken.
Anders niets. De bende luisterde in ge
spannen afwachting; zelfs Deveny scheen te
luisteren.
Na geruimen tijd viel een schot bijna on
middellijk gevmerö door een tweede Huive
rend sloot zij de oogen. wetend, dat Linton
vermoord was. Linton, wien zij er een verwijt
van had gemaakt, dat hij poogde haar te be
schermen, juist tegen hetgeen nu was ge
beurd. Linton, die zijn leven voor haar had
geofferd.
Hoe lang zij zoo lag met gesloten oogen
besefte zij niet. Plotseling hoorde zij iemand
Deveny toeroepen
..Het zaakje is gepiept!"
Toen zij opkeek, zag zij het lachend gelaat
van Deveny.
..Dat is in orde", riep hij. ..Wij gaan naar
mijn schuilplaats, waar niemand durft ko
men. Als je destijds in Lamo verstandig
waart geweest, den dag, toen die vervloekte
Harlan kwam. zou dit niet gebeurd zijn. Ik
had al een priester laten halen, en je zou
behoorlijk zijn behandeld. Nu staat het er
anders voor. Toen had ik nog te rekenen met
Haydon en was het beter geen herrie te
maken. Maar Haydon en ik hebben besloten
uit elkaar te gaan, omdat ik het niet eens
ben met de wijze waarop hij Harlan toeliet
tot de bende".
Zij staarde hem aan met wijd open oogen.
„Waren Haydon en uWat beteekent
dat?", vroeg zij .terwijl doodsangst haar be
kroop om de vreeselijke beteekenis van het
geen hij zeide. Ademloos sloeg zij hem gade.
„Ik bedoel, dat Haydon en ik compagnons
waren. We deelden gelijk op. Maar voortaan
werk ik op eigen risico".
Hij scheen blij te zijn om haar verbazing,
om 'de hopelooze uitdrukking, die in haar
oogen kwam. Vroolijk lachend ging hij voort:
„Haydon is de kerel, dien wij den ..Chef"
noemen". En intenser werd zijn vreugde, toen
zij doodsbleek werd. ..Hij was het. die je
vader bij Sentinel Rock neerschoot. Hij was
er op uit jou op een geraffineerde manier
te bedriegen. Haydon verloor het stukje ket
ting toen hij je vader neerschoot. Harlan
vond het en gaf het terug waar jij bij stond.
Daarom kunnen die twee het samen zoo
goed vinden. Harlan wist. wie je vader ver
moord had. al vertelde hij het je niet".
De huivering, die het meisje schokte, ver
ried haar ontzetting. Toen zij Deveny weer
aankeek, sprak uit haar oogen een krank-
zinnigmakend verdriet, maar ook een vol
komen overgave aan de ellende, die haar deel
was geworden.
„Zelfs Harlan!" mompelde zij zwakjes, als-
>f nu de laatste hoop haar ontzonk. „Zelfs
Harlan behoorde bij jelui ondanks alles".
..Hij en Haydon loerden op de Rancho Seco.
Harlan had zijn eigen plannen, al deed hij
vriendelijk tegen Haydon".
Want Deveny scheen de waarheid te
spreken. Zij was er bij geweest, toen het
stukje ketting Haydon werd ter hand ge
steld; zij had Harlan's vreemden glimlach
gezien bij die gelegenheid, een glimlach, die
toenadering tot Haydon scheen te zoeken.
Iedereen was tegen haar. Iedereen, behalve
Red Linton. En die hadden zij vermoord. Zij
scheen weg te zinken in een diepte, waar
duivels speelen met leven en eer. Geen van
hen, die de overrompeling hadden beraamd,
toonde ridderlijkheid of genade. De wereld
werd een chaotische warreling een duistere
diepte, waarin zij langzaam wegzonk, ten
prooi aan eindeloozen jammer.
HOOFDSTUK XXX.
WRAAK.
Toen Barbara tot bewustzijn kwam. lag zij
in het lange, stoffige gras, waar men haar
scheen te hebben neergeworpepn, want zij
lag op haai- zijde, de rechter arm dubbel-
gebogen onder het lichaam, en voelde de pijn
van het vallen in haar schouder.
Ze kroop overeind en ging zitten, het be
stervend van angst, toen zij zich herinnerde,
wat. er met haar was gebeurd.
Deveny's paard stond bij haar, etend van
het gras, dat bij haar voeten groeide. Iets
verderop, meer naar rechts, waren andere
paarden en ruiters.
Toen zij overeind kwam, herkende zij de
mannen, die bij Deveny hoorden. Zij zaten
te paard, maar geen hunner lette op haar.
want tegenover hen stonden de mannen van
de T-Down, die zij onmiddellijk herkende.
Revolvers glinsterden in hun vuisten; zij
schenen bevangen door een woesten harts
tocht. die bittere trekken groefde op hun
gezicht-
Ter zyde van de menschen van de T-Down
1 stonden andere. Er waren er bij, die zij kende
Colver. Strom Rogers.
Ei- moesten wel vijf en twintig, dertig man
bij elkaar zijn; zij stonden allen op een kleine
hoogte ter zijde van het pad. Men scheen
Barbara volkomen te hebben vergeten. Niet
eens meer te weten, dat zij in de buurt was.
Zij zag Deveny ook. Ontembare woede sprak
uit zijn houding. Geen twee meter van hem
af stond Harian.
Zij zag Harlan's gezicht van ter zijde, een
glimlach speelde om zijn lippen bitter,
onbarmhartig .vreeselijk.
Zij bleef zitten, ze dacht dat het geruimen
tijd duurde, terwijl zij naar de anderen keek.
machteloos van de ontzetting, die haar
beving.
Zij voelde, dat er twee partijen waren
een onder leiding van Deveny, de andere aan
gevoerd door Harlan, als vertegenwoordiger
van Haydon dat zij zouden vechten om
haar. De mannen van de T-Down schenen
de partij te hebben gekozen van Hai'lan, na
tuurlijk. want hij had hen laten roepen naar
de Rancho Seco.
Maar waarom lette niemand op haar? Waar
om keek niemand haar aan? Het maakte geen
verschil als er gevochten moest worden, welke
groep het won; haar lot zou hetzelfde zijn,
indien zij bleef.
Zij wist niet. hoe zij zoo plotseling op deze
gedachte kwam, maar terwijl zij zat te
kijken, herhaalde zij telkens voor zichzelf de
woorden:
„Als ik blijf!
Aarzelend sloop zij naar het paard van
Deveny. Toen zij het dier bereikte, keek zij
om zich heen, hijgend van opwinding. De
spanning werd bijna ondragelijk. Zij moesten
haar immers zien. Niemand bewoog, toen zij
te paard steeg. Het kwam haar voor, zoo
dra zij het paard voorzichtig deed wegstap-
pen. dat er niemand anders was dan Harlan
en Deveny en dat deez mannen alleen elkan
der zagen
Dc eerste tien meters ging het paard stap
voets. totdat het kwam bij een inzinking
van het terrein. Omkijkend bemerkte zij dat
niemand van houding was veranderd een
intense belangstelling scheen zich te richten
op Harian en Deveny. En zij hoorde Harlan's
stem heesch en gejaagd.
Ze joeg het paard aan tot een galop. Nau
welijks had zij een paar honderd meter af
gelegd of zij kreeg hoop, nog te kunnen ont
snappen. Eenmaal buiten het dal, zou ze door
gaan naar Lamo om sheriff Gage te vragen,
haar te beschermen.
Sneller reed zij naarmate de afstand, die
haar scheidde van de mannen, grooter werd.
Haar paard rende voort en bij boog zich voor
over in het zadel, biddend dat men haar
vlucht niet zou bemerken. Zij had verschei
dene mijlen afgelegd, toen zij een donkere
vlek ontwaarde, terzijde van den weg. Ze
hieid haar paard in en naderde behoedzaam.
Toen zij zag. dat er een man lag. vlogen haar
gedachten terug naar het oogenblik waarop
een schot viel, en hoorde zij Deveny's woorden
weer: „Maak hem definitief af!"
Zij zag, toen zij er vlak bijkwam, dat het
Linton was. Hij lag op zijn rechterzijde, steu
nen op een elleboog, alsof hij trachtte over
eind te komen.
In een oogwenk was zij uit het zadel en
knielde zij naast hem neer. zijn hoofd steu
nend. Hij keek haar glimlachend aan en zeide
op zwakken toon: z
„Je bent dus ontsnapt? Ze hebben zeker
Harian ontmoet? Ik heb het zoo vurig ge
hoopt".
„Ja", antwoordde zij. Bij den eersten oog
opslag was te zien. dat Linton's toestand zor
gelijk was en zij wist haar plan om naar
Lamo te gaan. te moeten opgeven om te ver
zorgen.
Zonder een woord te zeggen, doch met een
inspanning, die haar krachten bijna te boven
ging, tilde zij den gewonde ou, zoodat hij
zwaar leunend bij haar naard kon komen.
Linton hielp zoo veel mogelijk zelf mee
het gelukte hem in het zadel te klimmen,
toen steeg zij achter hem op om naar Rancho
Seco te gaan.
(Wordt vervolgd).
AAN DEN VOORAVOND van den
grootcn strijd. De drukte voor het
kcuringslokaal tc Assen, waar de mo
toren der deelnemende renners aan de
T.T. races werden gekeurd.
ONDER LEIDING van het Bureau voor Monumentenzorg te den Haag is
men thans begonnen met de restauratie van twee oude monumentale pompen
op het marktplein te Wouw, die van de in ons Jand nog bestaande exem
plaren als de fraaiste gelden. Een der pompen in de stellingen.
WILLIAM HARVEY, de burgemeester van Guildford,
opende dezer dagen het groote nieuwe zwembad in zijn
gemeente. Na het voorlezen der openingsrede ontdeed
de burgervader zich van zijn ambtsgewaad, dat hij over
zijn zwempak had aangetrokken, en sprong alB eerste be
zoeker van het zwembad te water,
ZOOALS
GEBRUIKELIJK
waren bij de ren
nen te Auteuil de
nieuwste mode
snufjes te bewon
deren. Een drietal
bekoorlijke
toiletjes, dat de
aandacht der be
zoekers vroeg.
