De Mysterleuse Apache.
ONDER LEIDING VAN WILLEM VAN DER VEER (x) zijn Dinsdag met het s s.
.Oranje Nassau" van de K.N.S.M. „De Dietse Spelers" van Amsterdam naar de West
vertrokken. Het vaarwel aan boord.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
Geautoriseerde vertaling van H. Houben.)
1)
HOOFDSTUK I.
JLa Maison Diable".
Norman Wild schoof zijn koffiekop op zij
en keek vragend naar de drie personen
rond de tafel gezeten in het volle, helder
verlichte restaurant van Hotel Continental.
Er hing een voortdurend gezoem van stem
men en gelach, dat boven het gerinkel der
glazen, het eindeloos getik van borden en
het opploffen van kurken uitklonk.
„Zeg", zeide hij met een zucht, terwijl hij
een sigaar aanstak, „ik geloof, dat we allen
meer of minder naar ons bed verlangen na
zoo'n heelen dag reizen".
Het meisje tegenover hem lachte en bij
dat lachje vloog er een trek van begrijpen
over haars vaders gezicht. Hij drukte zijn
hoornen bril wat vaster op zijn neus.
„Wat is er voor grappigs, Cornelia?" vroeg
hij.
Cornelia Wild lachte weer. Zij zag er
buitengewoon aardig uit. zelfs in een stad
waar de meeste vrouwen knap zijn. en door
haar frischheid leek zij op een roos, tus-
schen kasbloemen. Het haar. zóó kort ge
knipt, dat het nauwelijks meer leek dan een
zijden mutsje op haar klein, volmaakt ge
vormd hoofd, was van dat echte, zuivere
goud, dat de natuur maar zelden geeft en de
kunst nooit kan namaken. Haar wenk
brauwen waren fijn, maar forsch geteekend.
haai" wimpers donker, terwijl haar oogen, die
steeds van uitdukking veranderden en frank
en onbeschroomd rondkeken, diep donker
blauw waren. Er lag zoowel karakter als
schoonheid in het kleine, fijn gekleurde ge
zichtje, en vastberadenheid in de lijn. die
van het mooie oor tot de punt van de goed
gevormde kin liep.
.Nu al naar bed mijn eersten avond in
Parijs?", zeide zij met haar heldere, frissche
jonge stem. „Vader, geef die hoop maar
op".
Norman Wild keek naar de km van zijn
dochter en zuchtte. Weduwnaar, sedert Cor
nelia, zijn eenig kind, vijf jaar was. had hij
al zijn belangstelling, buiten die voor zijn
bankvereeniging, en al de liefde, waarvoor
hij geen anderen uitweg ken vinden, op
Cornelia gezet en. het moet worden toege
geven. zij had dit ais iets doodgewoons aan
vaard
Buitengewoon beslist voor een vrouw, geen
vrees kennend, met een helder inzicht in
alle dingen, die zij wist en in enkele, die
zij niet wist was zij de spil geweest van een
levendig en ietwat opstandig jonger troepje,
waarover zij in Chicago vroolïjk den scheptei
zwaaide. Haar vader had ontelbare malen
boete betaald voor haar veronachtzaming der
snelheidswetten. was uren bezig haar te hel
pen uit de eene moeilijkheid na de andere,
en was zoo gewoon geraakt aan haar dwaas
heden. dat alleen het zien van een politie
agent hem automatisch zijn portefeuille te
voorschijn deed halen om brommend te vra
gen: .Hoeveel?"
Hij had zijn dochter meegenomen op deze
zakenreis naar Europa om de eenvoudige
reden, dat hij haar niet achter durfde later,
en nu zat ze hier, vastbesloten hij kende
de voorteekenen om de stad te gaan be
kijken na een heelen dag reizen, die, als hij
zijn zin had gekregen, geëindigd zou zijn,
met een goed diner en een uurtje napra
ten.
„Geloof je niet, dat je rust noodig hebt.
kindjelief?", vroeg zacht de andere dame van
het gezelschap
Julia Lawson had Cornelia van kind af
gekend en omgaf haar met de liefde, die dit
uitdagend en strijdlustig jong persoontje ge
woonlijk bij ae meeste menschen voor zich
opwekte. Ofschoon haar aanwezigheid te
danken was aan Wild's ourierwetsch hechten
aan een chaperonne, hadden haar verma
ningen in werkelijkheid op Cornelia's daden
evenveel uitwerking als het gesjilp van een
roodborstje een vogel, waarop zij eeoigs-
zins leek op de vlucht van een paradijs
vogel.
Cornelia's oogen begonnen te schitteren.
„Frank" wendde zij zich naar het vierde
en hiatste lid van het gezelschap, .jij bent
toch niet moe? Kan ik ten minste op jouw
gezelschap rekenen?"
Franklyn Royle verz-jKercie haar met een
lichten zucht en een glimp van vermaak in
zijn overigens ernstige oogen. dat zy dit kor,
en deed zijn woorden vergezeld gaan van een
blik. dien Cornelia maar al te goed verstond.
Royle was haar gehoorzame slaaf, ofschoon
zij hem zeker een paar maal al had ge
waarschuwd voor de nutteloosheid in ernst
op haar te verlieven.
Cornelia keek hem nu glimlachend aan.
„Dan zullen wij gaan", kondigde zij aan
..Ik wil de boulevards bij nacht zien en
nog veel meer vooral de apachen, de
apachen. „O jij, lieve vader", hernam zij,
hem op zijn kruin strijkend
Wild stond op. „Ben jij tegen een wande
lingetje". vroeg hij aan mevrouw Lawson.
met bijna komische spijt in zijn stem.
Mevrouw Lawson, die tegen alles was, be
halve naar bed gaan. raapte haar laatste
restje wilskracht bij elkaar en ging met Cor
nelia naar boven om op raad van haar
vader een geschikten mantel en hoed te
halen voor de komende wilde onderneming,
die wie weet waar zou eindigen, bromde hij.
Toen het viertal eenige minuten later dooi
de torniquet van het hotel ging. bleef Cor
nelia een oogenblik boven op het brcede
bordes staan en keek verlangend rond naar
de fonkelende lichten, die haar uitnoodigend
tegen flikkerden. Parijs, de stad harer
droomen. de lokstem van duizend heerlijk
heden, wachtte haar onder den met sterren
bezaaiden hemel van dezen rustigen Mei
nacht. Hier was nu de lichtstad, een rijk
van lachen, vroolijkheid. geheimzinnigheid,
waarnaar zij haar handen verlangend uit
strekte. onbewust van den achtergrond van
tragedie en tranen van een onderwereld van
wildheid en roofzucht, die in geen stad van
Europa haar weerga vindt. Parijs, r.ep haar
en tot antwoord rende zij verlangend de
trappen af.
„Waar wil je heen. Celia?" vroeg de vader
gelaten. Hij was moe. had het land aan wan
delen en zooals hij dikwijls geprikkeld op
merkte. zijn gordel ging spannen nu. ja
't was waar. hij werd zachtjes aan dik
ker
„Ergens overal', antwoordde Cornelia,
met een lichte trilling van opwinding in
haar stem, „naar de lichten en ce men
schen".
Wild drukte zijn hoed wat vaster op zijn
hoofd en wendde zich tot de anderen.
.Nu dan. laten we de Rue de Rivoli afwan
delen naar de Place de i'Opera". zeide hij
en ging naast mevrouw Lawson loopen. ter
wijl Royle naast Cornelia bleef.
Cornelia keerde zich tot hem en greep zijn
hand met de uitbundigheid van een kind.
„Is het niet eenig. Frank", zei -vij vroolijk.
„er Is iets dat dol maak' in de lucht w'
Je het niet?"
Hij keek lachena op haar neer, Cornelia's
aanwezigheid was ae eenige prikkel, dien hij
behoefde.
„Parijs stijgt naar het hoofd totdat Je
het kent", bekende hij.
„Ik wil alles zien", ging Cornelia door met
klem, hem nauwelijks verstaan hebbend
..en Frank, ik wou graag, dat Je me meenam
naar plaatsen, waar de gewone toeristen niet
komen, ik wil het echte Parijs zien, het
„Gids, mijnheer?" zei een schorre stem bU
Royle's elleboog.
He: tweetal stond stil, terwijl Royle zich
omkeerde naar de armelijke figuur naast
zich. die. voor hij kon antwoorden, een
gloeiende beschrijving gaf van de vreemde
-chullplaatsen. waartoe hij alleen volgens
zijn beweren recht van toegang had.
Doyie schudde zijn hoofd, terwijl Wild cn
mevrouw Lawson zich bij hen voegden.
„Neen. dank Je". zei hij ln gebroken
Fransch. „wij hebben geen gids noodig".
De vreemde strekte zijn handen uit. .Het
ware Parijs. M'sieu". zeurde hij, „de cafés,
waar de apachen dansen, waarheen alleen ik
u brengen kan, waarheen
Wild wilde doorioopen en duwde hem op
zij.
„Ga weg" zei hij norsch. „Ik ken Je soort,
dank je. Allez maak. dat je weg komt", en
hij wilde haastig doorgaan.
„Wacht even!" 't Was de heldere stem
van Cornelia, die riep. De man kwam terug
en niettegenstaande haars vaders protest,
sprak Cornelia hem aan in vloeiend Fransch.
„Is het waar, wat Je zegt?" vroc-g ze. ..Zou
je ons werkellljk bij de apachen kunnen
brengen?"
De man keek haar aan en berekende zijn
kans met de ervaring van lieden van zijn
soort.
.Ha Mal son Diable, Mademoiselle", zei hij.
„Ik alleen kan u daar brengen, vanavond
komen daar de apachen samen te dansen
en te drinken
„Wij zullen er heen gaan", zeide Cornelia
vast besloten, „waar is het?'
(Wordt vervolgd).
HET ROKIN te Amsterdam In demping. Om
een gedeelte van het Rokin te Amsterdam, dat
reeds gedempt is, wordt een schutting aange
bracht, waarachter de verdere werkzaamheden
sullen plaatsvinden.
BIJ DE NEDERL. DOK MIJ. is een nieuwe brug, bestemd voor het Mer-
wedekanaal in aanbouw. Een gedeelte van de brug met op den voorgrond
het vaste dok bij de NederL Dok Maatschappij.
DE LEERLINGEN van de Londcnschc zeevaartschool gaan per boot
„huistoe", om er een gcnoegelijk weckend door te brengen.
DE DEELNEMERS AAN DE „TOUR DE FRANCE" hebben Maandag op
de binnenplaats van het gebouw De Auto te Parijs hun rijwielen laten
stempelen. Vele nieuwsgierigen waren gekomen, om dc „reuzen van den
weg" van nabij te kunnen bewonderen.
ELLSWORTH VINES in actie bij de
internationale tenniswedstrijden te
Wimbledon.
DE AUSTRALISCHE AVIATEUR
CHARLES ULM, die een poging heeft
ondernomen, het record Australië—
Engeland te verbeteren. Hij legde in
twee dagen tijds een afstand van
3900 mijlen af.
DE KONING VAN ENGELAND heeft, vergezeld van de Koningin den
gedenksteen gelegd voor den bouw der nieuwe Londensche Universiteit.
DEVADAS GANDHI, zoon van den mahatma,
is in het huwelijk getreden met Laxmi
Rajagopalachari. Het bruidspaar na dc huwe
lijksvoltrekking.
