Het Zweedsche houtvlot binnen.
VICTO R I A - WATER
van Oostveen Co.
De Mysterieuse Apache.
MAANDAG 10 JULI 1933
HAARLEM'S DAGBLAD
9
UIT DE OMSTREKEN.
IJMUIDEN.
Ternauwernood aan den ondergang ontkomen.
Vasfgeloopen op de
Noorderpier.
Maar vlot gekomen „op eigen kracht
Bijna gestrand in de haven. Door den vloed-
stroom iverd het vlot bij het binnenkomen
tegen den pier gedrukt, ivaar het vastliep.
Spoedig is het door den stroom echter weer
losgeiverkt.
Zondagavond kwam er bericht in IJmuiden
van het vlot. ..Het is 's middags 4.20 uur het
Haaks-vuurschip gepasseerd, gesleept dooi
de Zweedsche sleepboot Prins Bernadette en
de Duitsche sleepboot Heros
Eindelijk dan toch! Nog een paar uur en
de lanae. lange, tocht, is ten einde; voor de
eerste maal zal een dergelijk transport zijn
geslaagd. Maar de laatste loodjes hebben
het zwaarst gewogen. Het heeft weinig ge
scheeld, of het drijvende bosch van ruim
50Co boomen was gestrand, niet in het ge
zicht van de haven, maar zoo goed als in de
haven. Als gevolg van de roekeloosheid van
den commandant van het convooi, de kapi
tein van de sleepboot Prins Bernadotte.
Even later nadat we het bericht, dat het
vlot naderde hadden ontvangen, komt een
telefoontje: „om twaalf uur gaat de Hector
naar buiten, als u mee wilt
En óf. En te middernacht zijn we bij het
kantoor van Bureau Wijsmuller; even later
stappen we aan boord van de Junior, die ons
naar de Hector, die bij de semaphore ligt,
brengt. De Hector wil zien. of assistentie bij
het binnensleepen gewenscht wordt.
Het is een mooie zomernacht. Er staat een
stevige bries uit het Zuiden. Als we overstap
pen op den Hector, met kapitein Moerman,
die als vertegenwoordiger van de directie van
Bureau Wijsmuller meegaat, schijnt de maan
ciie juist kracht genoeg' bezit om de bedekte
lucht te doorboren, op het licht bewogen wa
ter: een zilveren streep teekent zich af op
het deinende watervlak.
Om één uur gaan we van den steiger. Ka
pitein van der Graaf zet de telegraaf op
„volk* kracht vooruit" en met een 9-mijls
vaartje stevenen we naar buiten. De steven
van de sleepboot splijt het water uiteen; op
het witte schuim teekent zich een fraaie
blauwe glans; de zee licht.
Het is nu nog alles poëzie. Maar voor
eenige reisgenooten is de poëzie er gauw af.
Een kalm zeetje....
Een kalm zeetje, zeggen de menschen van
de sleepboot. Dat was het inderdaad zoolang
we nog in de buitenhaven zijn. Ook de zee
lijkt kalm en inderdaad, vlak buiten de ha
ven klieft de Hector in rustige ligging de ba
ren. Maar dra zijn we niet uit het oppertje
van den wal, of de aan bakboordzijde van de
sleepboot oploopende golven brengen bewe
ging in de boot. Meer dan sommigen ver
dragen kunnen.
Achter ons zien we de vuurtorens lang
zaam van ons afglijden; de honderden licht
je i van de sluizen en de havens worden
steeds flauwer. Om de Noord flikkert het hel
dere licht van Egmond en even later zien we,
flauw in het verre verschiet, de bundels van
den vuurtoren van Sluisduinen. Het is alles
geweldig mooi. Maarhoud je goed vast,
want de Hector is dartel als een veulen in
de weide.
Er komt koffie. Ze is zoo heet, dat we onze
handen bijna branden aan de kwart liter
kom. Maar het is een welkome tractatie. Er
is eenige acrobatiek voor noodig om de kom
zonder morsen leeg te drinken. Kapitein
Moerman en kapitein v. d. Graaf balancee-
ren op hun zeebeenen; wij landrotten heb
ben onze beide handen noodig om niet te
vallen.
Steeds flauwer worden de lichtjes achter
ons; maar steeds helderder die welke onge
veer dwars van de haven tegen den donkeren
hemel afsteken. Een binnenvarend stoom
schip passeert ons op grooten afstand. Ka
pitein Moerman vraagt met de morselamp.
wat die andere lichten zijn. Hij wil zekerheid
maar de onbekende antwoordt niet.
Spoedig is er geen twijfel meer. We zien
toplichten, we zien twee bakboordslichten.
En op grooten afstand nog een flauw lichtje,
het lieklicht van het vlot.
Als we een uur hebben gestoomd, kunnen
we het convooi duidelijk onderscheiden. De
sleepbooten Heros en Prins Bernadotte lig
gen aan den sleeptros, naast elkaar. Dan een
heel eind niets en geheel achteraan, zeker
een paar honderd Meter van de sleepbooten
verwijderd teekent zich een donkere streep
op het water met aan het achtereind een
lichtje we zien den breeden kop van het
vlot, aangeduid door de schuimspattende
golven. Het valt tegen; we hadden het groo-
ter verwacht.
Geen hulp noodig.
We praaien de Prins Bernadotte, een akelig
klein sleepbootje, dat vreeselijk aan den tros
ligt de slingeren.
„Do you require assistance?" (verlang je
assistentie) informeert kapitein v. d. Graaff.
De Zweed schreeuwt wat terug in het
Zweedsch. Verstaan doen we het niet, maar
we begrijpen het. Hij heeft de Hector niet
noodig! Ook de Duitsche kapitein „kann kein
Sehleppboot brueken."
Deze weigering was den vreemden kapi
teins bijna noodlottig geworden. Slechts
weinig 'had het gescheeld, of zij hadden voor
niets hun hout en kolen verstookt. Weken
lang.
Terug.
Nog even varen we mee. Het vlot gaat dan
Zuidelijk van ons af. Het is dan twee uur en
we verlaten het op een mijl of acht uit de
haven. De Hector stevent full speed op de
hs.ven af en tegen drie uur zijn we binnen
We blijven aan boord, want kapitein Moer
man wil het nog eens probeeren. De kapiteins
van Bureau Wijsmuller zijn gastvrije man
nen. In de kajuit praten we wat, probeeren
wat te slapen.
De Ilector weer naar buiten.
Om half vijf gaan we weer naar buiten.
He: wordt reeds dag. Duidelijk zien recht
voor de haven de sleepbooten, die echter nog
met lichten varen. Maar waar is het vlot?
Kapitein Moerman hoopt natuurlijk altijd
nog. dat er ook voor Bureau Wijsmuller wat
te verdienen valt,
Dc sleepbooten varen dwars de haven in,
met den kop op de Zuiderpier gericht. Gaat
dat wel goed?
Neen, het ging niet goed! Daar zien we
plotseling het vlot. dat nu in de ochtend
schemering duidelijk zichtbaar is, vlak ach
ter de Noorderpier vandaan komen. Het
schuurt langs de blokken. De sleepbooten
trekken wat ze trekken kunnen. De tros van
de Prins Bernadotte breekt. En even later
ook die van de krachtige Heros.
Het vlot zit vast.
Het vlot zit vast op de blokken. Het is ten
prooi aan de golven, die gesteund door den
sterken vloed, de houtmassa tegen de Zui
derpier en wellicht op de blokken duwen. Zal
het breken?
Maar de Zweedsche houtvlotters hebben
geen half werk verricht. We zien een heele
serie kettingen stijf den 30-Meter omtrek
omspannen.
Er komt een geluk bij een ongeluk. En dat
geluk is, dat het zwaartepunt van den druk
binnen de haven ligt. De vloed drukt het
sterkst tegen het binnen de pier uitstekende
gedeelte. Het beweegt weer. De voorkant (de
steven) zwenkt naar het Noorden. Het werkt
zich los en achterste voren komt het de ha-
De Prins Bernadotte steigert er om heen
en haast er boven op. Het kost veel moeite,
weer verbinding te krijgen en eerst nadat de
tros eenige malen gebroken is weet een der
opvarenden van de Zweedsche sleepboot de
verbinding te herstellen. Later gaat ook een
Duitscher over en ten slotte zijn beide
booten weer in actie om het vlot verder naar
binnen te sleepen.
Overal zien we menschen langs den haven
kant om het merkwaardige schouwspel gade
te slaan.
Langzaam nadert het convooi de Midden-
sluis.
De Hector was inmiddels weggestoomd.
Maar ze kwam toch niet met leege handen
thuis. De Fransche ertsboot ..Enseigne Marie
Saint Germain", heeft haar hulp noodig. De
Junior brengt het stoomschip naar zijn lig
plaats. de haven van het hoogovenbedrijf.
Om zes uur stappen we bij de Semaphore
aan wal.
Het vlot is binnen. We kunnen naar huis
gaan.
Het houtvlot is om 8 uur door de midden-
sluis geschut. Het schutten had een vlot
verloop. Het vlot werd door de sleepboot
„Prins Bernadotte" en drie sleepbooten van
Gebr. Goedkoop naar Zaandam gesleept en
niet naar Amsterdam zooals oorspronkelijk
de bedoeling was.
j. j. allan sr. f
Te zijnen huize Spiegellaan 9 te Driehuis
is j.l. Vrijdag op ruim 70-jarigen leeftijd over
leden de heer J. J. Allan Sr., commissaris der
N.V. Drukkerij Sinjewel en lid van den Raad
BEVORDERT DE SPI JSVERTERING
NEDERLANDSCHE M2J.
OBERIAHNSTEIN
Het geweldige vlot passeert de sluizen te
IJmuiden.
NATUURLIJK BRONWATER
Opgericht 1SS7
(Adv. Ingez. Med.)
P.H.Kade 169, Tel. 41070, Amsterdam
(Adv. Ingez. Med.)
van Beheer der IJmuider Courant, voorda:
deze door ons werd uitgegeven.
Wij bewaren aan den overledene de herin
nering van een serieus zakenman, met wien
wij op de meest aangename wijze de onder
handelingen over de overneming van de
IJmuider Courant hebben mogen voeren.
De heer Allan vestigde zich ruim een jaar
geleden, na een arbeidzaam leven-in West-
zaan, te Driehuis. Helaas heeft hij niet lang
van zijn welverdiende rust mogen genieten.
In zijn nieuwe woonplaats was hij o.a. '2de
voorzitter van de Buurtvereeniging Driehuis.
In Westzaam was de heer Allan een zeer ge
ziene persoonlijkheid, o.a. was hij gedurende
geruimen tijd wethouder dier gemeente en
tot zijn vertrek naar Driehuis commissaris
van de Stroomverkoop Maatschappij Zaan
land. De crematie zal plaats vinden Dinsdag
na aankomst van trein 16.26 uur.
EEN FEDERATIE VAN ORANJE-
VEREENIGINGEN.
onder leiding van burgemeester
rambonnet.
Te Alkmaar is onder leiding van Mr. l. F.
J. Rambonnet. burgemeester van Velsen, een
oprichtingsvergadering gehouden van de
Oranje federatie Boven Het IJ.
Aanwezig waren behalve de voorzitter, de heer
W. R. Drost, burgemeester van Kwadijk, II.
Oostveen, burgemeester van Blokker. J. M.
Stempel, wethouder van Hoorn, ds. P. E. J,
Bik uit Enkhuizen. J. de Jong, voorzitter
van de Chr. Oranje Vereenigïng uit Den
Helder, en M. J. Leendertse, hoofd eener
school te Oosthuizen. Instemming was be
tuigd door ar. Westerouen van Meeteren.
inspecteur van het l. O., deken Huibers uit
Hoorn en den heer J. Steert, burgemeester
van Oosthuizen.
De federatie stelt zich ten doel, in zoo
veel mogelijk plaatsen Oranjevereenigingen
op te 'richten. Bestaande vereenigingen wor
den dringend uitgenoodigd zich aan te
sluiten. Personen, welke in een bepaalde
plaats het initiatief willen nemen om een ver
eeniging op te richten, gelieven zich te wen
den tot den secretaris, den heer M. J. Leen
dertse te Oosthuizen.
VACANTIE.
De vacantie voor de arbeiders, in dienst
der patroons, georganiseerd in den Nederl.
Aannemersbond alhier, zal gegeven worden
in de week van 31 Juli4 Augustus.
sleutelbeen gebroken.
Zaterdagmiddag had een 17-jarige jongen
genaamd V., en wonende te Amsterdam, het
ongeluk in het kampeerterrein te vallen,
waardoor hij zijn linker sleutelbeen brak.
Per ziekenauto werd de jongen naar het
Roode Kruis Ziekenhuis te Beverwijk ver
voerd.
wederom letlandsche stakers.
Zaterdagmiddag is wederom een viertal
leden van de bemanning van het Letlandsche
stoomschip Everita, dat voor de Papierfabriek
in lossing ligt, in staking gegaan. Zij werden
door den kapitein van boord verwijderd,
waarna zij door de politie, in afwachting
hunner uitleiding, naar het Huies van Be
waring te Haarlem werden overgebracht.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
(Geautoriseerde vertaling van H. Houben.)
11)
„Daar Royle u opgestookt heeft om me na
te gaan, zal hij u wel allen noodigen uitleg
gegeven hebben, zou ik denken", zei zij
koud.
„Frank vroeg me met hem mee te gaan
om jou te zoeken en vertelde me, wat hij
dadelijk had moeten doen, je schandelijk
gedrag in dat café van den minsten rang;
de rest zou ik graag van jou hooren".
Cornelia haalde haar schouders op met
een onverschilligheid, die zij heelemaal niet
voelde. In eens voelde zij het verschil tus-
schen een avontuur en een behoorlijken uit
leg er van eenige uren later.
„Monsieur", begon zij en werd toen vuur
rood. Het was heel moeilijk over een man
te spreken, met wien zij verschillende uren
had doorgebracht en van wien zij geen an
deren naam kende dan dien van l'Etranger
Rouge, wat haar nu in eens een belachelijke
onmogelijke schuilnaam leek. Zij deed een
poging om haar waardigheid te herwinnen
„De heer, die mij liet zien, wat ik fgraag
zien wilde, bood mij aan mij naar plaatsen
te vergezellen, die ik anders niet kon be
zoeken en ik ging dat is alles".
Wild voelde, dat zijn zelfbeheersching hem
ging verlaten Hierop had hij niet gerekend
Tot nu toe waren de streken van zijn doch
ter enkel en alleen het gevolg geweest van
•overvloed van jeugd, en opstandigheid tegen
de enge conventie, die haar werd opgelegd.
Hierin had zij helpers en handlangers van
haar eigen soort, dikwijls van haar eigen
sexe gehad. Nooit eerder had zij in het ge
heim samengezworen of haar eigen eer op
het spel gezet.
„Het komt dus hierop neer", zei hij. „je
hebt dien man, dien apache, in het geheim
ontmoet, bent uren met hem alleen ge
weest en hebt gelogen om deze schandelijke
samenkomsten te kunnen hebben".
Ze kromp ineen. Van natuur oprecht en
eerlijk, had haar de misleiding meer be
zwaard dan de avonturen zelf. De woorden
van haar vader deden haar pijn, vroeger
had er in al zijn berispingen toch nog tee-
derheid gelegen, die nu vanavond geheel
ontbrak.
„Ik ben nooit met hem alleen geweest",
antwoordde zij. „en al ware dit ook gebeurd
hij heeft mij behandeld als ieder ander;
begeleider het zou gedaan hebben".
„Een ridder zonder vrees of blaam",
smaalde Wild.
Vader en dochter keken elkaar aan en
Wild wist, dat hij voor 't eerst met een toe
stand te doen had, dien hij niet kon na
gaan. Cornelia was zijn oogappel, dcch er
was iets in haar gezicht
„Je moet mij je eerewoord geven, dat je
dien man niet meer zult zien of spreken"
zei hij.
Cornelia glimlachte plotseline. Gelooft u
niet. dat ik op me zelf kan passen, Vader
tje", vroeg ze, „en wordt het zachtjes aan
niet te laat om dit te bespreken?"
„Dit is de eerste keer. dat je het aangelegd
hebt .net boosdoeners", antwoordde hij om
zichtig, „misschien ken je hun gehalte
niet".
Er volgde een lange stilte, die einde?:jk
door Wild werd verbroken.
„Ik wacht op je woord", zeide hij.
Cornelia zuchtte diep, zij klemde haar
lippen opeen en wendde zich af. Weer viel
er een stilte.
„Nu", zei Wild scherp.
„Ik kan niet" stamelde zij.
Wild werd bleek. Hij keek naar zijn doch
ter met een blik, dien zij nooit te voren
van hem gezien had.
„Heel goed", zei hij, zijn best doende zijn
stem rustig te houden. „Je bent mijn doch
ter, ik zal doen wat ik noodig acht, om je
tegen je zelve te beschermen".
Cornelia aarzelde, toen liep zij met opge
heven hoofd, ofschoon met bevende lippen,
de kamer uit.
Wild en Royle keken elkaar aan.
„We moeten geen halve maatregelen ne
men", zei de eerste. „Ik zal een detective
huren een vriend hier van mij, kan mij
met raad dienen en ik zal hem opdragen
dat heerschap na te gaan. -'t Is een be
schermingsmaatregel, maar ik krijg mis
schien genoeg van dien schelm te hooren
om hem de politie op zijn dak te sturen".
Royle werd rood. De ontdekking van dezen
avond was als een mes door zijn hart ge
gaan, maar de gedachte, dat Cornelia zou
worden nagegaan, bespioneerd door een be
taald iemand stuitte hem zeer tegen de
borst. In sommige opzichten kende hïi C~~-
nelia beter dan haar eigen vader en hij zag
in. dat, wanneer ze het bestaan van zoon
detective zou ontdekken, er heel wat ergers
zou gebeuren.
„U moest dat maar aan mij overlaten,
mynheer", zei hij plotseling als bij ingeving.
„Ik zal de verantwoording voor haar op mij
nemen en en ik ken Cornelia".
De oudere man keek hem vriendelijk aan.
..Goed, als dat je beter lijkt", zei hij. „Ik
weet. dat ik op je vertrouwen kan! Wat
deksel! Waarom kan zij niet besluiten met
jou te trouwen en met al die dwaasheden :e
eindigen".
Royle kromp ineen, toen zijn wonde werd
aangeraakt.
„Ik vrees, dat ik haar als zoodanig niet
aantrek', zei hij.
Wild snoof. „Zij heeft een krachtigen man
noodig", hernam hij boos, „één, die haar aan
kan en haar zoo weinig ontziet, als in onzen
venveekelijkten tijd nog mogelijk is. We
zullen het hierbij moeten laten, vrees ik",
voegde hij er nog bij. „Ik zal ook met me
vrouw Lawson spreken, zoodat ook zij haal
bede oogen open houdt voor iedere poging,
die door vreemden wordt gedaan om met
Cornelia te spreken".
„U zult haar toch niet alles vertellen?"
zeide Royle haastig.
„Lieve hemel, neen, ze zou doodsbang
zijn en in ieder mensch een apache zien,
maar ze is dol op Cornelia, een wenk is al
voldoende".
De beide mannen gingen uit elkaar. Royle
om naar zijn kamer te gaan en Wild om
mevrouw Lawson op te zoeken. Hij vond
haar in de hall, op het punt naar boven te
gaan.
„Een oogenblikje, Julia", zei hij. terwijl
hij zich in een stoel naast haar liet val
len.
Mevrouw Lawson bereidde zich voor tot
luisteren met die aandacht, die zij aan de
geringste zijner woorden gaf.
Wild kauwde op een onaangestoken sigaar
Hst was moeilijk om te beginnen.
,,'t Is over Cornelia", zei hij langzaam. ..ik
ik maak me ongerust over haar. Julia".
Mevrouw Lawson glimlachte aanmoedi
gend. Zij had die klacht al zoo vaak van
hem gehoord. „Ach', zei ze vriendelijk.
„Zij is jong en en overmoedig, en
en ze wordt niet graag nagegaan. Julia".
„Daar houdt de jeugd nooit van", herin
nerde zij hem.
„Dat is waar, maar wat ik zeggen wou, ik
zou het toch prettig vinden, als je eens extra
op Cornelia iet, Julia; ik weet. dat je voor
haar zorgt als een moeder" hij. zag het
vlugge blosje niet. dat niet lee'.ijk stond,
op de wangen van zijn toehoorster, verschij
nen. „maar, zie je, Parijs is nu eenmaal
Parijs",
VELSEN
Rijwiel ontvreemd.
Zondagavond is ten nadeele van O., te
IJmuiden een rijwiel ontvreemd, hetgeen hij
eenigen tijd onbeheerd bad laten staan voor
het café van F. aan den Zeeweg.
lage kolenvrachten
Van Llanelly is een stoomschip met kolen
bevracht naaf Amsterdam tegen een vracht
van 4 sh. 9 d. «nog geen twee gulden) per
ton. Deze prijs Illustreert wel de depressie
op de vrachtenmarkt.
overplaatsing van een
onderwijzeres.
De openbare lagere school c te IJmuiden
aelde over het jaar 1932 gemiddeld 210 l 2
leerling. Zoowel volgens de oorspronkelijks
als volgens de op 1 Januari 1933 van kracht
geworden yeerlingenschaal. mogen aan deze
school dus 5 leerkrachten voor rijksrekening
in aanmerking komen. De zesde leerkracht
in dit geval mej. M. J. Wittevecn, is boven
tallig. Door overplaatsing van eenige leer
lingen en een nieuwe klassenformatie, kan
worden bereikt, dat nu reeds deze leerkracht
voor de gemeente wordt bespaard, terwijl in
de naaste toekomst met vijf leerkrachten aan
deze school kan worden volstaan, daar geen
eerste en tweede klasse aanwezig zal zijn.
Teneinde opwachtgeldstelling van mej.
Witteveen te voorkomen is door B. en W. aan
den Minister van Onderwijs. Kunsten en
Wetenschappen machtiging verzocht de ge
noemde onderwijzeres te doen overplaatsen
naar de openbare lagere school K, aan welke
school een vacature voor een verplichte 'eer
kracht bestaat. Deze machtiging is bereids
verkregen, terwijl ook de Inspecteur van het
Lager onderwijs zich met de overplaatsing
kan vereenigen.
In verband met het bovenstaande stellen
B. en W. voor, om mejuffrouw M. J. Witte
veen, ingaande 24 Juli 1933. over te plaatsen
van de openbare lagere scho.1 c te IJmuiden
naar de openbare lagere school K te Vel
sen.
middelbaar technische school.
Aan de Middelbaar Technische School te
Haarlem werden bevorderd van het le naar
het 2de studiejaar:
Afdeeling weg- waterbouwkunde: J. Riet
dijk. IJmuiden. Bevorderd van het 2e studie
jaar naar het practisch leerjaar: K. Blok,
IJmuiden.
Afdeeling werktuigbouwkunde
Bevorderd van het 2c naar het 4e studie
jaar: K. W. F. Brouwer. IJmuiden.
Afdeeling clectrotechniek:
Bevorderd van het le naar het 2e studie
jaar: W. M. Janssen en G. c. van Westen, bei
den te IJmuiden.
ST.-NICOLAAS VEREENIGÏNG „ONS
BELANG
Bovengenoemde vereenigïng heeft het plan
opgevat, ofschoon het St.-Nicolaasfeest nog
in het verre verschiet ligt. den kinderen der
leden toch een feestdag te bereiden. Daar
toe zal 9 Augustus met een 60-tal kinderen
een uitstapje gemaakt worden naar Groc-
nendaal om met de kleinen aldaar oen pret-
tigen dag door te brengen.
Mevrouw Lawson knikte. „Ik begrijp je,
Norman", zeide zij en ze dacht ook, dat ze
het begreep.
„Cornelia is zoo knap en aardig, je bent
natuurlijk bang, dat de een of ander haar
zal aanspreken, als ik met mijn aandacht
elders ben. We weten allemaal, dat zulke
dingen gebeuren en ik zie het gevaar er
duidelijk van In".
Wild zuchtte van verlichting, Julia was
een verstandige vrouw.
„Dat is het", bekende hij vlug, „Franschen
zijn impulsief en onconventioneel
sommige ten minste en je weet. Cornelia
ziet er geen kwaad in om een loopje te
nemen, met wat wij, ouderen, noodzakelijke
conventie noemen, dus. ais je ziet, cat een
of andere kerel met haar tracht te te
spreken, wimpel hem dan af en zeg het
mij".
Mevrouw Lawson knikte begrijpend en
eenige minuten zaten zij stil bij elkaar.
„Wij zullen hier spoedig opbreken" zei
Wild plotseling.
„Weg van Parijs" vroeg zij met eenige
verwondering.
Wild knikte. ..Mijn zaken zullen mij nog
eenigen tijd hier houden", antwoordde hij.
„Maar vandaag vroeg mijnheer Débu. d~
Parijsche bankier, met wien onze bank-
vereenlglng hoopt samen te gaan, of ik. met
mijn gezelschap, hem kwam bezoeken in
zijn huis te St. Cloud en lk zal hem maar
schrijven, dat we het aannemen. Je zult
het er prettig vinden cn we zuilen er meer
op ons gemak zijn". Doch het was niet het
meerdere gemak, dat hem deed besluiten de
uitnoodiging aan te nemen. Hij begreep,
dat in een gesloten huis er minder gelegen
heid zou zijn voor de uitstapjes van Cor
nelia.
(Wordt vervolgd).
