De Mysterieuse Apache.
De treinramp in Thüringen.
H. K. H. PRINSES JULIANA was Maandagmiddag de gast van Lady Crosfield te Westhill Highgate, waar de prinses de Jaar-
lijksche tennis partij bijwoonde. In het midden prinses Juliana, naast haar prinses Alice, tweede van rechts prinses Ingrid.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PAROSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUOA6.
(Geautoriseerde verttaikvg v»n M. Houben.)
12
.Mijnheer Débu? O ja, we hebben ver
leden week met hem geluncht, ik herinner
me hem wel; een klein, gezet mannetje met
alleraardigste manieren".
Wild bromde. „Juist", zei hij, „een aardige
man en een groote hans in de Fransche
bankkringen. Hij heeft daar een prachtig
buitenverblijf en het zal interessant zijn
het Fransche familieleven te leeren ken
nen.
Zij bleven nog eenige minuten napraten,
voordat Wild wegging om de uitnoodiglng
aan te nemen, die zulk een gewichtige uit
werking zou hebben op het leven van het
jonge meisje, dat alleen in haar kamer,
peinzend over de verlaten straten staar
de.
HOOFDSTUK V.
Misdaad door misdaad gewroken.
Mevrouw Lawson ging wat gemakkelijker
in haar stoel zitten en staarde peinzend
naar het witte huis achter de boomen voor
haar.
„Een gezellig huis, lieveling", mompelde
zij. „en werkelijk een alleraardigste gast
heer".
Cornelia sloeg een blad om van het boek.
flat zij las en keek op.
ifi "g>| yTsTii i
1tki& gastheer is mijnheer Débu volmaakt'
ga'f zij toe, „maar als man kan hij me geen
belangstelling inboezemen".
Mevrouw Lawson dacht over deze verkla
ring na. Zij en Cornelia hadden een bij
zonder warmen namiddag doorgebracht in
den ouden rozentuin, die achter het be
tegeld terras lag van mijnheer Dé'bu's huis,
waar zij reeds een weekje doorbrachten.
Links van hen zaten duiven slaperig te
kirren op het dak van een tuinhuisje en een
pauw spreidde zijn schitterenden staart uit
tegen den somberen achterwand van een
taxishaag. Alles was droomerlg stil in de
warme middagzon.
Cornelia legde haar boek weg en luister
de verstrooid naar het geklater van de fon
tein. Haar gedachten dwaalden overal heen
De verhouding tusschen haar vader en haar
was weer even prettig als vroeger. Zij was
hem om den hals gevallen en had hem ge
kust en ofschoon zij den eisch van haar
eeerewoord over het hoofd had gezien, was
er iets in haar gezicht, waardoor hij haar
de noodzakelijke berisping spaarde. Hier in
St. Cloud was zij immers veilig en zou zij
haar kotstonöigé. wildheid wel vergeten.
Tusschen Cornelia en Royle was het ge
bleven. zooals het gewoonlijk was. Zij had
hem vergeven, dat hij Wild gesproken had
over „La Maison Diable" en hij van zijn
kant trachtte met al zijn kracht haar ge
dachten van den vreemdeling af te leiden
en haar zoo goed te bewaken als maar mo
gelijk was, zonder er haar mee te hinderen.
Cornelia had l'Etranger Rouge niet meer
gesproken. Twee dagen na het avontuur in
„La Maison des Fleurs" waren zij in St.
Cloud gekomen, doch. toen zij 's avonds naar
het huis terug wandelde, had zij tot haar
verwondering de grijze auto gezien, die een
eindje buiten het hek stond te wachten.
Uit angst voor haar vader en uit een gevoel
van welwillendheid tegenover haar gastheer
had zij wel gezorgd dat men de aanwezig-
TER GELEGENHEID van het 100-jarig bestaan van de boogschuttersvereenïging „Willem Teil"
te Brussel, beeft Koning Albert van België zijn handteekening in bet gouden boek der
vereeniging geplaatst.
held niet bemerkte.
Royle, die met eenigen angst het grijze
karretje ook gezien had, zat in een prieeltje
vanwaar hij het hek kon overzien, op zijn
nagels te bijten. Toen hij een naburige klok
middernacht had hooien slaan, was hij
dankbaar naar bed gegaan, wetende dat de
hem toevertrouwde voor dezen keer weer in
veiligheid was.
Sinds hun aankomst in St. Cloud hadden
zij tochtjes gemaakt in de omstreken en
hun dagen aangenaam doorgebracht in ge
zelschap van hun gastheer.
Er ging wel een uur voorbij, terwijl Cor
nelia droomerig zat te denken aan deze laat
ste prettige dagen. Dan kwam er een pein
zende blik in haar diepe blauwe oogen en de
gebeurtenissen van meer bewogen dagen in
Parijs kwamen haar voor den geest: de boos
heid van haar vader, haar eigen verdriet,
en toch
„Zit u te droomen, Mademoiselle?" z
Met een schok bemerkte Cornelia, dat
haar gastheer den stoel naast haar inge
nomen had en nu met een ondeugend
glimlachje naar haar keek.
Mijnheer Débu was bij de vijftig, een be
schaafd mannetje met dikke nauwgezet ge
manicuurde. mollige handen, steeds klaar
met zijn glimlach, te gauw klaar, vond Cor
nelia, toen ze naar hem opkeek. Hij had
de manieren van een beminnelijk, leven
dig en goedaardig Parijzenaartje en hij be
zat een zekere bekoring, die hem een graag
geziene figuur deed zijn in den kring waar
in hij verkeerde.
Cornelia gaf hem een of ander beleefd
antwoord en wenschte, dat zij hem aardiger
kon vinden. Hij was zeer zeker een volmaak
te gastheer, haar vader sprak met enthou
siasme over zijn zakenkennis, maar trots
al haar pogingen, kon zij toch een zwak
ken, maar stelliger: afkeer jegens hem, niet
overwinnen.
Hij was een aangenaam prater, bracht
zijn hoorders op de hoogte van het laatste
nieuws uit de stad en eindigde met een
korte en vermakelijke levensgeschiedenis
van verschillende welbekende personen, die
's avonds zouden komen dineer en.
Cornelia genoot dien avond. De gasten
waren voor het meefendeel geestige, be
schaafde dames en heeren, spraken vrij
goed Engelsch en alle waren uiterst vrien
delijk voor de Amerikaansche gasten van
Mr. Débu, vooral voor Greta, die er in haar
eenvoudige, meisjesachtige witte jurk op
haar voordeeligst uitzag. Het was bijna mid
dernacht, toen Cornelia op haar kamer
kwam en zioh gereed maakte naar bed te
gaan. Nadat ze het knappe Bretonesche
kamermeisje, dat van haar aankomst af aan
haar bijzonderen dienst was toegevoegd, had
weggezonden en de gordijnen had openge
trokken om de zachte zomerlucht uit den
zoet geurenden tuin te laten binnen stroo
men, stapte zij naar het breede met ouder-
wetsch snijwerk versierd bed met de sitsen
roosjesgordijnen toe en \4el in een lichten
sluimer.
Met een hevigen schok werd zij wakker.
Met ingehouden adem zat zij overeind in
bed en trachtte door de duisternis heen te
boren. Wat had haar wakker gemaakt en
waarom had zij het gevoel dat er een on
geluk boven hun hoofd hing? Met gespan
nen zenuwen luisterde zij toe, haar gezicht
naar de deur gewend Alles was weer stil
en toch zou zij zich niet hebben kunnen be
wegen, nog minder weer gaan liggen tus
schen de kussens.
Terwijl zij, nauwelijks ademend, luisterde,
vingen haar gespitste ooren het geluid van
haastige voetstappen op, die voorbij haar
deur gingen. Onmiddellijk herkende zij den
stap van haar vader. Moedig en vlug sprong
zij het bed uit. knipte het licht op. trok
een ochtendjapon aan en na de deur ge
opend te hebben, kwam zij in de gang juist
op tijd om haar vader té ziQ^i
m de studeerkamer van Mr. Débu, een groot
vertrek aan het eind der garig.
Ze liep hem haastig achterna, bereikte de
deur, toen hij het licht opdraaide en bleef
verbaasd kijken naar het.toonee-1, dat zij
plotseling te zien kreeg.
In een hoek bij een groote brandkast,
waarvan de inhoud door elkaar op den
grond verspreid lag, stranden drie mannen;
zwarte maskers bedekten het bovengedeelte
hunner gezichten. De handen hielden zij in
de hoogte, als antwoord op het grimmig be
vel van Wild's revolver.
„Handen op en met de ruggen tegen den
muur" beval hij scherp.
De grootste der drie mannen lachte zacht
jes en bij dat geluid meende het wachtende
meisje, dat iedere bloeddruppel uit haar
lichaam naar haar hart vloog en daar bleef
als een verstikkenden vloed. Op dat oogen-
blik keken de oogen van den inbreker in
de hare en zij zag, dat zijn lichaam ver
stijfde. Hij maakte een haastige beweging.
Wild herhaalde zijn bevel en met een licht
schouderophalen gehoorzaamde de lange
man. Met den revolver nog op hen gericht,
deed Wild een stap naar de bel. Cornelia
kneep haar handen samen. Ze wist dat deze
bel onmiddellijk in de afdeeling van het
personeel uitkwam. Mr. Débu had het zelf
verteld. Om tot haast aan te sporen had de
bel een bijzonderen schellen klank. Hadden
Wild's vingers eenmaal op den knop ge
drukt, dan was de gevangenneming van
l'Etranger Rouge, zeker.
Cornelia keek naar haar vader die niets
van haar aanwezigheid bemerkte, daar hij
den rug naar den deurpost, waar zij stond
gekeerd hield: toen, zonder een seconde té
aarzelen, strekte zij stil de hand uit ei\
zette ce kamer in volkomen duisternis.
(■Wordt vervolgd).
BIJ DE TREINRAMP nabij Obcrtrebna in Thüringen, waarbij de D-trein Stuttgart-*
Berlijn ontspoorde» zijn vijf personen gedood en meer dan twintig gewond. Eenige der
gederailleerde wagens.
TER GELEGENHEID VAN HET 50-JARIG BESTAAN van dc Vereeniging
Rembrandt werd Maandagmiddag in het Rijksmuseum te Amsterdam een feest-
vergadering gehouden. Tijdens de rede van Dr. HeldringZittend op de eerste
rij v.I.n.r.Jhr. Mr. Dr. A. Roell, comm. der Koningin in Noord-Holland}
Mevr. van Hasselt; Minister H. P. Marchant; Mevr. Roell; de Heer en Mevr.
W. de Vlugt, burgemeester van Amsterdam.
HET STRAND VAN CONEY ISLAND wordt
gedurende de zomermaanden door honderddui
zenden inwoners van New York bezocht. Om
de tallooze waardevolle voorwerpen, die iederen
dag verloren worden, op te sporen heeft men
menschen aangesteld, die iederen nacht het
geheele strand moeten afzoeken.
WILLY DEN OUDEN, die Zondag tc Antwerpen het wereld zwemrccord 100 M. vrijt
•lag dat op naam stond van Helen Madison, verbeterde, zit na haar prachtige prestatie
weer rustig thuis aan haar handwerk, in gezelschap van haar hondje.
PRINS GUSTAAF ADOLF VAN
ZWEDEN arriveerde Maandagmiddag
in gezelschap van zijn echtgenoote
Prinses Sybilla op het vliegveld Schip
hol. Na een kort oponthoud werd d«
reis naar Londen voortgezet.
