De Mysterïeuse Apache.
ONDER VOORZITTERSCHAP VAN
den president van Frankrijk heeft aan
de Sorbonne te Parijs, de jaarlijkschc
prijsuitreiking plaats gehad. Paul
Vcrnicre, leerling van het Saint Etienne
lyceum en winnaar van het grootste
aantal prijzen.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
(Geautoriseerde vertaling van H. Houben.J
Cornelia was geluidloos door de kamer
gegleden, greep de hand van l'Etranger
Rouge, en trok hem achter zich de gang in.
Zij haddon juist veilig haar kamer bereikt,
toen twee schoten door de studeerkamer
weerklonken, die beantwoord werden door
gillen en het geluid van rennende voeten
in de verschillende vleugels van het huis.
Cornelia schoof de koperen knip op de
deur en leunde er tegen aan; zij ademde
gejaagd, haar lichaam trilde pijnlijk. Kalm
haalde l'Etranger Rouge een electrisch zak
lantaarntje uit zijn zak en liet een streep
licht door de kamer vallen.
„Merci, Mademoiselle", zei hij vriende
lijk.
Haastig beval zij hem de lantaarn uit te
doen en legde een vinger op de lippen. Zij
heeft nooit geweten, hoe lang zij daar be
wegingloos in de duisternis stonden, hun
adem'was het eenige geluid in de groote.
lage kamer. Langzaam aan stierf het leven
in huis weg, telkens kwamen er voetstappen
langs de deur, maar niemand, trachtte bin
nen te komen en toen er weer volkomen
rust heerschte begon de man tegenover
haar te spreken.
Nu is alles weer in orde. Mademoiselle
zei' hij- ..Ik heb het aan u te danken, dat
ik vrij ben. Uw raam is laag" hij sprak
met zekerheid „ik kan den grond gemak
kelijk bereiken. Ik heb de eer u goeden
nacht te wenschen". Terwijl hij sprak
knipte hij weer de lantaarn aan en in dat
licht keek hij haar aan.
Een plotselinge, angstige schuwheid be
roofde Cornelia van haar woorden. Zij had
gehandeld bij ingeving, een bevel van haar
hart volgend, maar nu het gevaar voorbij
was en 1' Etranger Rouge over eenige mi
nuten weer vrij man zou zijn, zag ze in,
wat ze gedaan had. Dit maakte haar spra
keloos.
„Mademoiselle", sprak 1' Etranger Rouge
weer, „er zijn misdaden, die alleen door
misdaden kunnen gewroken worden, zooals
er misdadigers zijn, die alleen door misda
digers kunnen gestraft worden. Veel, wat
nu verborgen is, zal eens duidelijk worden
en als ik op een morgen Mademoiselle mag
ontmoeten op de heuvels de hellingen
van St. Cloud, zal ik haar mijn volledigen
dank kunnen betuigen".
Cornelia bleef nog steeds zwijgen. Zonder
zich te haasten nam hij een van haar
koude handjes en drukte dat aan zijn lip
pen. Een oogenblik later was hij naar het
raam geglipt, sprong' er geruischloos uit en
klom vlug naar beneden. Cornelia zocht
tastend haar bed en lag in de duisternis te
huiveren.
Toen l'Etranger Rouge weer in vrijheid
was, ging hij naar den hoofdweg, liep vlug
langs de heg en floot zacht. Zijn gefluit
werd beantwoord met eenzelfde fluiten; hel
geluid volgend sloeg hij den zijweg in, waar
een zijner vrienden zich bij hem voeg
de.
„Jules", zei hij, „prachtig, en Henri?"
„Ook veilig, hij wacht met de auto, zooals
afgesproken was", antwoordde de andere
„De Amerikaan schoot in 't wilde weg door
het. donker en raakte ons niet. Gelukkig
dat u een vriend had, die de lichten uit
draaide, anders zouden wij tusschen vier
muren zijn opgesloten".
L'Etranger Rouge deed alsof hij de toe
speling niet hoorde en het pleitte voor zijn
gezag, dat de andere op het onderwerp niet
doorging.
,,'Henri gooide op het juiste oogenblik het
scherm om", ging de man door, „we zullen
het dus nog eens moeten over doen?"
L'Etranger Rouge lachte in de duister
nis.
„Ik heb alles wat ik zocht in mijn zak",
antwoordde hij. „Ik had nog graag enkele
papieren daar willen verbranden, maar nu
de vos weet, dat de honden hem op het
spoor zijn, zal hij wel voorzichtiger wor
den".
De twe emannen hadden nu de eenzame
laan bereikt, waar de auto met stilstaanden
motor en gedoofde lichten hen opwachtte.
Toen zij instapten leunde TEtranger Rouge
voorover en gaf den chauffeur een adres in
Parijs.
„En vlug", beval hij, „want er zit een
vrouw in doodsangst te wachten".
De auto vloog met een vaart vooruit en
reed over tien weg naar Parijs met volledige
verachting van snelheids-wetten. In het
Oosten begon de dag reeds te schemeren,
toen de auto eindelijk stil stond in een
nauwe straat. Op de benedenverdieping van
een huis aan het einde gelegen, brandde
nog licht, toen TEtranger Rouge uit de auto
sprong.
„Wacht maar niet op mij", zei hij, „ik
loop wel naar huis".
Terwijl de auto wegreed, liep hij vlug de
treden naar de voordeur op en nam den
klopper op, doch voordat hij dezen had
laten vallen, vloog de deur open. De vrouw
die hem had opengedaan bracht hem naar
een goed ingerichte kamer; daar wendde
zij hem haar mager, maar nog knap ge
zicht toe met de donkere oogen, die hem
nu moe, maar gespannen aankeken".
,,'t Is laat geworden, mijnheer", stamelde
zij met een buitengewoon liefelijke stem. „Is
u soms niet geslaagd?"
Als antwoord stak hij zijn hand in zijn
zak, trok er een bundel brieven uit, die met
een fijne vrouwenhand waren geschreven
en reikte ze haar over.
„Hier is uw eigendom, mevrouw", zei hij.
Met een uitroep van vreugde greep de
vrouw de brieven, doorliep ze met koorts
achtige haast, ging naar de leege kachel,
opende het deurtje en nadat zij het pakje
brieven er in had geworpen, stak zij ze met
eenige lucifers in brand. In vervoering keek
ze er naar totdat ze een hoopje grauwe
asch waren geworden. l'Etranger kwam
naast haar staan.
„Wilt u mij en anderen den dienst
bewijzen deze ook te verbranden, Madame",
zei hij, trok eenige pakjes brieven uit zijn
zak, en wierp ze op de rookende asch.
De vrouw keek hem vragend aan, terwijl
ze deze papieren ook aanstak.
„Ik weet niet, wat zij behelzen", zei hij,
„maar ik kan het wel raden. Verbrand ze.
Madame, en red mannentrots en vrouwen
eer door deze vlammen".
Toen ook deze papieren vlam vatten,
stond zij weer op en greep plotseling zijn
hand, die zij met kussen bedekte. Hij trok
die terug, ze was nat van tranen.
„U overschat mijn dienst, Madame", zei
hij, „ik verzeker u dat het een voorrecht en
een genoegen voor mij was".
„Zonder u", zei ze niet lage, schokkende
stem, „zou mijn moe lichaam nu in de Seine
liggen".
„Dan was het waarlijk een geluk, dat ik
op tijd kwam, om de verwoesting te voor
komen van een leven, dat nu gelukkig zal
worden", antwoordde hij haar.
„U hebt meer gedaan, u hebt de reden
om naar den dood te verlangen, voor mij
weggenomen. Morgen neen van
daag" zij keek op het vergulde klokje op
den schoorsteenmantel, ,zal ifc den man
van mijn keuze huwen; wanneer dit" zij
wees met haar hoofd naar de smeulende
papieren, „bewijs van de nieuwsgierigheid
niets meer van een meisje van zeven
tien was blijven bestaan, zou ik liever in de
„Morgue" hebberü gelegen en toch wilt u
niet, dat ik u bedank!"
„Madame, denk maar aan mij als een
jager een die soms op ontuig moet jagen"
zei hij grimmig.
„Wilt u mij uw naam niet zeggen, dat ik
weet, wien ik mij moet herinneren, wien ik
moet danken?"
Een zonderlinge uitdrukking kwam op het
gezicht van den man vóór haar. Een eigen
aardige angst, een wanhopige poging zich
iets te binnen te brengen waarvoor hij geen
naam wist, scheen in zijn mooie oogen. Hij
fronste de wenkbrauwen, toen hij antwoord
de:
„Denk aan mij als aan een vriend; ik zou
geen beteren naam wenschen".
Weer boog hij, drukte zijn lippen op de
smalle, witte hand, die zij hem toereikte,
en was verdwenen.
Cornelia stond vroeg op; ze had er genoeg
van, wakker te liggen en stille vragen te
stellen, waarop geen antwoord kwam; ze
was moe van den tredmolen van haar ge
dachten. Onconventioneel, onverschrokken,
roekeloos, als zij was, lag het niet in haar
aard bij de pakken neer te zitten en zij
wist dat zij al haar kracht, al haar koel
bloedigheid zou noodig hebben, om het aan
deel, dat zij in de gebeurtenissen van den
vorigen nacht had genomen, niet te ver
raden.
(Wordt vervolgd^
DE BERGING van den Lutine-schat te Terschelling. Het
apparaat van den heer Beckers, waarmede het zand zal wor
den weggezogen trekt zeer veel belangstelling. Door middel
van een vlot kan men thans ook het interieur bezichtigen.
DE BEKENDE COMPONIST cn dirigent Oscar
Strauss die in ons land eenige concerten zal leiden,
is Dins-'agavond in de hoofdstad gearriveerd. Oscar
Strauss (midden) bij aankomst aan het Centraal
Station,
DE lie ETAPPE van den Tonr de France, Nice-Cannea, ia gewonnen BRUINE GUANA CO MET JONG. een mooie aan- JAARVERGADERING van de Nederlandsche Vereeniging van gaafabrilcanten
door den Franschman Archambaud. Het laatste gedeelte van de j n j L J- te Maastricht. Maandagavond werd door den voorzitter een krans gelegd
etappe; vooraan Rinaldi, Archambaud cji Trueba. flHHSC VCW den RotCerdamSchen dierentuin. bij het standbeeld van Minckelers, uitvinder van het lichtgas.
DE NIEUWE BRUG over het
Merwedekanaal nabij Amster
dam is thans zoo goed als ge
reed. 14 Juli a.s. zal de officicele
openstelling plaats vinden.
den maakten Dinsdag tweehonderd-
vijftig ouden van dagen een autotocht
naar den Haag, waar zij in de bosch-
jes van Poot onthaald werden.
