Het Prins Hendrik Dok IV versleept.
H. K. H. Prinses Juliana beoefent de tennissport.
De schat in 't oude Holland
DE INTERNATIONALE LUCHTVAARTCONFERENTIE,
waaraan dertig landen deelnemen, is deze week te Londen
geopend. Lord Londonderry tijdens zijn openingsrede.
DE HEER FRANS KUYPER, bekende
figuur in de roei- en zwemwereld, is
Donderdag te Amsterdam in het hu
welijk getreden met mej. Lcny Vos-
eenberg, Het bruidspaar.
IN DË BIBLIOTHEEK ten stadhuize te Lon
den bezichtigde de Lord Mayor van Londen,
sir Percy Greenaway de Davis Cup, die, zooals
men weet door het Engelschc tennisteam ge
wonnen werd.
DE FIETSENDE „LOOP"-JONGENS van
Maidstone organiseerden deze week een snel
heidswedstrijd. Zouden de bestellingen in nor
male omstandigheden ook zoo vlug bezorgd
worden!
H. K. H. PRINSES JULIANA oefent zich op het oogenblik op de M.E.T.S.-banen te den
Haag in de tennissport, zulks onder leiding van den tennisspeler Timmer.
HET PRINS HENDRIK DOK IV, dat eenigen tijd geleden door H. K. H. Prinses Juliana te water is gelaten, is Donderdag door acht sleep- VOOR HET EERST in de geschiedenis van den Volkenbond meldden zich deze weck
r bxj de openingszitting geen sprekers aan, zoodat de zitting verdaagd moest worden. Een
booten naar de Rotterdamsche Droogdok.Mij. versleept. overzicht tijdcnB de vergadering.
FEUILLETON
(Een geval uit de practijk van
Wil J. Sanders, detective).
door UDO VAN EWOUD.
(Nadruk verboden.
28)
'Het is natuurlijk nutteloos om zoo lang het
donker is naar cle verdwenen auto te gaan
zoeken", zei hij. Wat was wel kunnen doen.,
is, bij den garagehouder, bij wien ik de auto
bestelde, eens gaan informeeren naar de an
tecedenten van den chauffeur en voor het
overige zouden we eens in de omgeving van
het kasteel „Pazlok" kunnen kijken, of onze
professor zich daar misschien ophoudt. Bij
nacht is dat weliswaar een vrij riskante on
derneming, maar binnen een uur zal het
reeds gaan schemeren, zoodat wij een serieus
onderzoek onmiddellijk kunnen beginnen,
wanneer de dageraad aanbreekt. Misschien
wil jij je belasten met het bezoek aan den
garagehouder, Miel?" besloot de detective,
zich tot mij wendend. De man heet Auerbach
en de garage is op het Stationsplein, links van
den ingang van het station. Je hebt haar
vanmiddag misschien wel gezien, toen je op
de bus naar Canthen stapte. Als je daar klaar
bent, vervoeg je dan bij ons Een van ons bei
den zal bij den ingang van het kasteel op je
wachten. Maar wees voorzichtig en begeef je
niet noodeloos in gevaar!"
Een minuut later was ik op weg naar de
garage, mij door Sanders genoemd. Ik over
woog, dat ik op dit uur de zaak zeker geslo
ten "zou vinden en dat bleek inderdaad het"
geval te zijn. Alles lag in diepe rust: zelfs het
licht aan de benzinepomp was gedoofd en
daar de maan intusschen was ondergegaan,
vond ik slechts met moeite de deur, waar
aan gelukkig een „nachtbel" was aange
bracht. Nochtans moest ik drie maal van
dit wekmiddel gebruik maken, alvorens er
boven m'n hoofd een raam werd openge
schoven en een slaperige stem, onmiskenbaar
die van een vrouw, informeerde wat ik ver
langde.
Ik antwoordde, dat ik den eigenaar wensch
te te spreken in verband met het verhuren
van een auto aan eenige heeren uit hotel
„Schwarzer Adler" en met een onverstaan
baar gemompel verdween het hoofd weer
naar binnen.
Eenige minuten later ging het licht in de
garage aan en verscheen de eigenaar, die
haastig eenige kleedingstukken had aange
schoten. De nachtelijke storing scheen niet
in goede aarde te vallen.
„De wagen is toch op tijd geleverd", be
groette hij mij op verwijtenden toon, nog eer
ik een woord van verontschuldiging had
kunnen uitbrengen.
„Daar mankeert het niet aan", antwoord
de ik. m'n groet en excuus nu ook maar in
slikkend. „Ik had alleen graag iets willen we
ten met betrekking tot den chauffeur, die
den wagen bestuurde".
..De chauffeur
De man staarde mij verbaasd aan. „U
moest toch een wagen hebben zonder chauf
feur!"
Nu was de verwondering geheel aan mijn
kant en zooals dat meer gaat in dergelijke
omstandigheden werd ik zelfs onredelijk.
„Dan hebt u zich niet aan de afspraak ge
houden", antwoordde ik zoo gedecideerd, als
of ik die afspraak zelf gemaakt had. „Een
van mijn vrienden heeft bij u een wagen be
steld met chauffeur
„Klopt precies", interrumpeerde de garage
houder. „maar tegen elf uur heeft de heer
Jéschoneck van „Schwarer Adler" mij opge
beld. dat de heeren bij nader inzien een wa
gen wenschten zonder chauffeur en waar hij
persoonlijk voor u borg bleef, heb ik op zijn
verzoek den wagen om 12 uur neergezet op
de afgesproken plaats".
„Jeschoneck.Wat heeft Jeschoneck
daarmee te maken? Hoe kan die nu geweten
hebben, dat wij vannacht een wagen noodig
hadden? Niemand van ons heeft hem dat
verteld en ik zou dan ook wel eens willen
weten
Maar ik maakte den zin niet af, want plot
seling kreeg ik een vermoeden, dat mij na
de verrassende mededeeling van den garage
houder het meest voor de hand scheen te
liggen. De professor
Zou de professor ons gesprek in de kamer
van Sanders hebben afgeluisterd en daar
door ontdekt hebben, dat wij van plan wa
ren een wagen te bestellen? Zoo kon het ge
beurd zijn! Onze verdachte bevond zich im
mers nog op zijn kamer, toen ik als laatste
naar boven ging. Misschien had hij ons allen
hooren komen en was hij daardoor op zijn
qui vive geweest! En met schrik herinnerde
ik mij nu ook, dat wij niet altijd op gedemp-
ten toon gesproken hadden en dat het mis
schien zeer wel mogelijk was geweest, dat
iemand, die op de gang aan de deur luisterde
eenige brokstukken- van ons gesprek had op
gevangen.
„Misschien heeft een van de andere heeren
Jeschoneck opdracht gegeven een wagen zon
der chauffeur te bestellen", zei de garage
houder nog, die waarschijnlijk op mijn ge
zicht de ontsteltenis had gelezen, waaraan ik
ten prooi was „Ik heb mij er trouwens wei
even over verwonderd, dat de heeren nog op
het laatste moment van gedachten waren ver
anderd, want uw vriend, die hier in den voor
avond was, had mij juist op het hart gedrukt
een betrouwbaren chauffeur mee te geven,
reden waarom ik besloot om zelf mee te ko
men, niettegenstaande ik den geheelen dag
al achter het stuur had gezeten".
En iets van de argwaan, dat steeds sterker
in mij leefde, moest in den man zijn over
gegaan, toen hij op wantrouwenden toon ver
volgde:
.Bovendien scheen Jeschoneck niet eens te
weten, dat de wagen hier besteld was, want
hij begon met daarnaar te vragen en pas,
toen ik die vraag bevestigend beantwoordde,
zei hij, dat ik den wagen op het afgesproken
uur maar moest neerzetten. En waar is de
kar nu?" besloot hij, plotseling ongerust over
zijn eigendom. „Ik heb Jeschoneck nog ge
zegd, dat het een zoo goed als nieuwe Ame
rikaan was, die mc acht-en-vijflig-honderd
mark gekost heeft. Hij had pas zevenduizend
kilometer geloopen
Ik achtte het beter den man op dit oogen
blik nog niet geheel van ons avontuur op de
hoogte te brengen en ik trachte hem daar
om gerust te stellen.
„O, de wagen is niet weg! Daar gaat het
niet om. Een van mijn vrienden is er mee
uit rijden en mocht hem onverhoopt wat
overkomen, dan stellen wij ons natuurlijk ge
heel voor de schade aansprakelijk. Wat dat
betreft, heeft de heer Jeschoneck niet te veel
gezegd", liet ik er met een verbitterd lachje
op volgen.
„Dan is 't mij goed", bromde de garage
houder, wien al het overige onverschillig
scheen te laten. „Als ik hem vanmiddag om
twee uur maar onbeschadigd terug heb,
want dan moet ik een paar menschen naar
Braunsberg rijden".
Met de belofte, dat ik daarvoor zou zorgen,
vertrok ik haastig om Sanders van een en
ander op de hoogte te stellen. Mijn tocht was
dus niet tevergeefs geweest en naar het zich
liet aanzien, was de zaak niet zoo heel inge
wikkeld. De professor had ons gesprek afge
luisterd natuurlijk en deze gelegenheid
dankbaar aangegrepen omM'n hemel, ja
dat was eigenlijk nog niet eens goed tot mij
doorgedrongende bedreiging tegen van
DobbenZou hij van deze gelegenheid ge
bruik hebben gemaakt om die bedreiging ten
uitvoer te brengen?
Ik trachtte mezelf gerust te stellen: Ach
kom! Van Dobben zou zich toch niet zoo ge
makkelijk om den tuin laten leiden Hij ken
de den pseudo professor van aanzien en hij
zou dus zeker bemerkt hebben, dat de chauf
feur van de huurauto niemand anders was
dan deze. Bovendien was hij bewapend
Sanders had hem bij ons vertrek met een
voortreffelijke browning uitgerust
M'n gedachten dwaalden weer af naar den
man, die ons al deze avonturen bezorgde en
die tot dusver getoond had, vier menschen
te slim af te zijn. Natuurlijk had hij aan de
deur geluisterd; hij had gehoord wat wij van
plan waren, maar daarbij had zich dan toch
één moeilijkheid voorgedaan: hij wist niet
waar wij de auto zouden bestellen. Daai-over
had Sanders in ons onderhoud niet gerept
en wij hadden er niet naar gevraagd, omdat
het van ondergeschikt belang was. In dit
stadje waren natuurlijk meer garages dan de
eene, waarop de detective het oog had laten
vallen en vermoedelijk zou de professor als
hotelier Jeschoneck ze allen hebben opge
beld met de vraag, of eenige van zijn gasten
misschien een auto hadden gehuurd. Dat zou
natuurlijk nergens argwaan hebben gewekt.
Een rose schemer in het Oosten verkondig
de het aanbreken van den nieuwen dag, toen
ik het kasteel Pazlok naderde. De weg naar
den hoofdingang van het kasteel werd aan
weerszijden door dicht struikgewas begrensd
en deze omstandigheid bracht mij de waar
schuwing van Sanders om voorzichtig te zijn
in herinnering. Hoewel hot nog te donker
was om iets meer te onderscheiden dan de
dicht opeen staande heesters, spiedde ik be
hoedzaam om mij heen en de hand in den
zak van mijn colbert omklemde onwillekeu
rig vaster den kleinen revolver, dien ik over
al meedroeg. Na de verdwijning van v. Dob
ben voelde ik Intuïtief, dat wij met een zeer
gevaarlijken tegenstander te doen hadden,
die tot meer in staat was dan tot het schrij
ven van dreigbriefjes en het afluisteren van
gesprekken.
(Wordt vervolgd).
DE EERSTE Tangs telegrafischen weg overgebrachte foto van de aardbevlngsramp in
Italic. Totaal verwoestte huizen in de nabijheid van Pcscara. Gendarmes stellen
een ondersoek in.
