BRIEVEN VAN EEN CONTROLEUR B.B
HET HAARLEMSCHE STADSBEELD.
UIT DE WERELD VAN
DE FILM.
ZATERDAG 7 OCTOBER 1933
HAARLEM'S DAGBLAD
14
Hoe het eens was.
Hoe het geworden is.
HET BEGIJNHOF.
Het Begijnhof was vroeger een intiem plekje
met mooie stijlvolle huisjes. De teekening van
1820 toont dit duidelijk aan. Nu is er wat ge-
:rd het evenwel niet.
Bij den Sultan van Dompo.
Daajr ik morgen naar Bima vertrek en
pas Zondag of Maandag terugkom, zal ik
vanavond de kroniek maar vast tikken. Heb
ik op Bima nog tijd, dan tik ik er nog wel
bij over de gebeurtenissen daar. Ik ga half
voor plezier en half voor dienst en het zal
wel op tochtjes maken uitdraaien. De Sul
tan Kapitein en Opzichter B.O.W. gaan ook
mee.
Maar laat ik eerst vertellen van de afge-
loopen dagen die weer rustig voorbij vloden.
De Zondag, voor de mail vertrok, hadden we
hier met zijn allen een gezellige picnic op
een nieuw „koude-neuzen-oord", 400 m. hoog,
hier 15 km. vandaan. Sultan en alle blanke
bewoners waren present en het was een
leuke dag.
Maandag eerst bezoek van een Inspecteur
van de D.V.G. en de dokter op kantoor voor
dienstbesprekingen en daarna ben ik op
mijn eigen post aangevallen. Ik kreeg ook
een telegram van den Dir. Binnenl. Bestuur,
dat ik op Java kan geplaats worden met ver
zoek om bericht of ik Soembawa bleef pre-
fereeren. Seinde stante pede terug: voorkeur
Soembawa. Toen de Sultan van mijn over-
plaatsingsgeruchten hoorde, seinde en schreef
.hij ook aan den Resident om me hier te
handhaven. De Resident houdt me ook
graag hier, zoodat ik wel tamelijk vast zit,
denkelijk tot mijn verlof dat gelukkig niet
al te ver meer weg is, En Soembawa is ook
zoo kwaad niet. Het is hier prettig werk,
voor zoover hét werken van ons in dezen
malaise- en bezuinigingstijd dan prettig is;
een mooi- tournéeland, goed klimaat, een
mooi huis en gezellige menschen.
En nu over de dagen die ik in Bima door
bracht. Wé trokken dan Woensdag met de
auto 130 K.M. ver naar Karoenggo en van
daar staken we in een groote prauw in an
derhalf uur, ..dank zij een zeer gunstigen
wind, over naar Kempo waar we weer de
klaar staande auto's beklommen en na een
rit van 100 K.M. tegen den avond Bima be
reikten, omdat we onderweg nog een be
zoek aan den Sultan van Dompo hadden ge
bracht. Ik ben steeds aan het werk geweest
om dé overlandweg naar Bima heelemaal
klaar te krijgen, zoodat je niet den last en
het oponthoud van het oversteken per prauw
hebt, maar door een tikkie laksheid van den
kant van Bima en ook door een leege kas
daar, is er nog niets van gekomen, terwijl de
weg tot groot nut zou dienen. Ik heb dien
wég nu precies tot de grens van mijn res
sort klaar en eindelijk is er nu een brief van
den Resident dat er kans is op algeheele
doortrekking. Dan zou ik dus na ongeveer
twee jaar ageeren eindelijk mijn zin krijgen.
Dat bezoek aan den Sultan van Dompo
was wel interessant. Hij is de oudste Sul
tan van heel Indie met ruim 46 dienstjaren,
zelf ook'al tegen de 80 maar nog bar flink
voor zijn jaren. Al is hij dan ook een beetje
kindsch en doet hij nog gekker om zoo
doende den boel een beetje te saboteeren, en
steeds het oude idee: „alles is voor den
Sultan" door te zetten. Hij is dan ook uit
bestuursoogpunt heelemaal niet makkelijk,
daar hij steeds maar zijn eigen gang gaat
en doet alsof zijn neus bloedt als hij een
perintah krijgt die hem niet aanstaat. Ten
overvloede heeft hij om zich heen een stel
minder gunstige familieleden die helden zijn
in intrigeeren en kuipen. Hijzelf is een leu
ke oude heer die een meer dan armzalig
„paleis" bewoont-, dat meer lijkt op een oude
vervallen schuur en alleen gemeubileerd is
met een zitje van 6 stoelen uit den jare
1300 en zooveel, waarvan er maar één zon
der levensgevaar te gebruiken is. PI ij heeft
een bar uitgebreide staf hofdignitarissen; zoo
is er b.v. een speciale functionaris die den
timmerman, ook een hofgroote, moet roepen;
terwijl er weer een ander speciaal is opge
dragen om den man die voor de paarden
zorgt de een' of andere 'opdracht te geven.
Öd Bima hebben we dien avond uitgerust
van" den tocht; 's avonds een wandelingetje
gemaakt om onze beenen die in de volge
propte auto's en prauw aldoor een beetje in
de knel hadden gezeten, wat te strekken.
Den volgenden morgen met een reuzege
zelschap, heel Bima en wij een tocht naar
Oo-Oo gemaakt, een kampong op 600 m.
hoogte, het centrum van de nog éénige hei
denen op dit eiland. Er was daar een nieu
we passangrahan geopend en dat moest
feestelijk worden gevierd. Met 8 auto's, vol-
beladen met menschen, gingen we er heen.
Ook de leden van het zelfbestuur met dames,
vooraanstaande ambtenaren enz.
Zeker wel een 40 man. Daar aangekomen
werden we door een eerewacht van de kam
pong ontvangen. De mannen zien er ge
woon uit, maar de vrouwen hebben letter
lijk de broek aan n.l. een blauwe knie-pof
broek, waarover een baadje van dezelfde stof
en om hun hals vele roode bloedkoralen
waarboven aardige gezichtjes. De mannen
voerden toen krijgsdansen uit, waarbij de
vrouwen krijgsliederen zongen, die op ons
echter meer den indruk van klaagliederen
maakten; enfin elk vogeltje zingt op zijn
manier om de mannen te bekoren. Ze had
den ook een spel, waarbij twee partijen man
nen van heel dichtbij elkaar met ongeveer
twee meter lange speren begooiden, waar ze
geweldig handig in zijn, maar nog handiger
waren ze in het ontduiken en afweren van
die wapens. Wij, „Europeaanders", hebben
het ook geprobeerd, maar het viel lang niet
mee. Het was een aardige beweging en druk
te; bovendien was het daar een heerlijk
klimaat en we hadden een meer dan mooi
uitzicht over de Bimabaan. Er werd toen ge
geten, wat je noemt een wandelend souper
waarbij ieder met éen bordje beladen, een
aanval doet op de bakken rijst en de massa
schalen en lekkere sambaians. Toen wat
gebridged en daarna met het heele gezel
schap spelletjes gedaan op een grasvlakte in
de buurt. Ook de Inlandsche dames deden
mee en het was een moppig gezicht hen in
hun kuische toiletten, lange sarongs en slof
jes, aan het derdemannetje mee te zien hup
pelen, en schuchter en bevreesd de mannen
haast te omhelzen aan het slot van een koe
ne ren. Kortom het was een leuke dag vol
afwisseling en goede stemming die met een
lekkeren autorit in de maneschijn huistoe
besloten werd, waarbij weer braaf en mooi
werd gezongen, zooals gewoonlijk.
De volgende dag was werkdag en ik liep
alle kantoren af om zoo hier en daar wat
te bespreken, hetwelk, .altijd wel nuttig is.
Zoo bracht ik een regeling tot stand, waar
bij -van nu af particuliere telegrammen van
hier verzonden kunnen worden, wat tot he
den alleen bij wijze van gunst mogelijk was.
's Middags aanschouwden we een voetbal
wedstrijd. De volgende dag. dus. Zaterdag,
was het vieren van het Adatfeest Sirihpoeaxx
dat in Bima speciaal gevierd wordt. Hier
over zal ik in mijn volgenden brief schrij
ven.
SUIKER BEDERFT DE TANDEN
NIET,
Het is een veel verbreide meening, dat sui
ker voor de tanden, in het bijzonder voor die
van jonge menschen gevaarlijk is. Maar reeds
meer dan 80 jaren geleden werd er in medi
sche kringen op gewezen, dat suiker en ho
ning de verteringssappen tot verhoogde af
scheiding brengen, dus voedingsmiddelen
beter en sneller laten afwerken. De ontle
ding van suiker begint reeds in den mond
onder den invloed van het speeksel in melk
zuur, die evenals het zoutzuur van de maag
op de spijzen inwerkt. Sinds men de samen
stelling van de suiker kent, had zij dan ook
van haar slechten naam, dien zij ook heden
nog heeft, bevrijd moeten zijn. Het beste
voorbeeld voor de onschadelijkheid van sui
ker-bieden de negers der West-Indische eilan
den als hoofdproducenten van rietsuiker.
Deze negers hebben, niettegenstaande hun
rijkelijk gebruik van suiker, juist een schitte
rend gebit. Het staat vast, dat melkzuur een
tandziekte, „kariës" de verwoesting van
het vaste tandbeen bevordex-t; maar slechts
suiker in overmaat genoten, lean een voor de
gezondheid schadelijken en tandbedervenden
invloed hebben. Ook slechte hoedanigheid
van suikerwai'en was een der oorzaken van
het parti-pris dat men tegen suiker had. Men
naxn vroeger aan, dat suiker oxaalzuur be
vatte. Men was destijds van meexxiixg, dat
zuren de oorzaak van velerlei ziekten vorm
den en dus ook suiker, vooral door kixxderen,
xxxoest worden vermeden. De moderne chemie
kent tegenwoordig reeds eeix groot aantal
„suikers". Melksuiker, druivensuiker, vruch
tensuiker enz. De samenstelling der stoffen
is volledig beleend.
DE DOODELIJKE BIJENSTEEK.
Over dit gelukkig slechts zeldzame gebeu
ren vertelt prof. Wegelin uit Bern in het -Zwit-
sersch Geneeskundig Tijdschrift. Een veertig
jarig wegwerker werd door een bij in den hals
gestoken. Hij kon zich juist nog naar de
dichtstbijzijnde woning sleepen en stierf
daar reeds 20 minuten na den steek onder
vreeselijke verstikkingsverschijxxselen. Prof.
Wegelin meexxde eerst, dat een zeer gewich
tig bloedvat in den hals beleedigd was. De
.gel van de bij reikt echter gemiddeld
slechts 3 millimeter diep en de bloedvaten in
den hals liggen aanzienlijk dieper. De doods
oorzaak bij den ongelukkige bestond dan ook
uit een zwelling van het strottenhoofd exx de
slijmhuid vaxx het achterste deel van de
mondholte door het bijenvex-gif. Deze zwel
lingen maakten het ademen onmogelijk en
veroorzaakten den dood.
Bijenhouders hebben ovex-igens reeds ver
scheiden honderd steken verdragen. De ij in
ker wordt n.l. in den loop van den zomer on
gevoelig voor de werkingen van den bijen
steek. In den winter vex'liest hij deze immu
niteit echter weer.
Gevaarlijker dan de bijen zijn de wespen
en horzels, die meermalen kunnexx steken; een
steek van deze insecten in de keel kan levens
gevaarlijk zijn.
De nieuwe regisseur van Mariene-.
ROUBEN MAMOUUAN.
R<
Maxnoulian is een naam dien men nog vele
malen op het projectiedoek zal te zien krij
gen. Het is de naam van een jong Ameri
kaan, die geboren werd in 1898 in den Kau-
kasus. Zijn Armeensche ouders wax*en zeer be
gaafde en kunstzinnige menschen, die zich
zeer voor het tooneel interesseerden. Rouben
bracht zijn jeugd door in zijn geboorteplaats,
totdat hij met zijn heele familie naar Mos
kou verhuisde, waar zijn moeder de leiding
van een Armeensch tooneelgezelschap op zich
nam. Rouben werd naar de Universiteit
zonden om rechten -te studeeren. Kort voor
zijxi promotie kreeg zijn moeder de leiding
vaxx een theater in Moskou, en het was niet
te verwondex-en dat de jongeman vaker in
het theater dan in de Universiteit te vindexx
was.
Zijxx examen was nauwelijks achter den
rug of Rouben besloot zich geheel aan het
tooneel te wijden. Hij werd als regisseur aan
gesteld aan het Vachtangoff Studio theater te
Moskou, en boekte hier niet veel succes. Hij
gaf dit werk dan ook al spoedig op en vertrok
naar Tiflis, om in zijn geboorteplaats een
eigen tooneelgezelschap te leidexx.
In 1921 ging Rouben naar Londen om de
leiding op zich te nemen van een Russisch
tooneelgezelschap en het jaar daarop werd
hij als Londen's jongste regisseur aan het St.
James theater aangesteld, waar hij met veel
succes het stuk „The' beating on the drum"
produceerde. 'wt-h
Hij werd naar Parijs uitgenoodigd, en
werkte een tijd lang aan een theater op de
Champs Elysées.
Op een dag ontving de jongeman een brief
van George Eastman, den eigenaar van de
Eastman-Kodak fabrieken te Rochester. De
ze was bezig xnet het organiseeren van een
opex'agezelschap dat in zijxx privé theater te
Rochester zou optreden, en Mamoulian werd
uitgenoodigd om de regie op zich te nemen.
Met beide handen greep hij deze kans aan.
Zijn samenwerking nxet Eastman duurde xxiet
lang, doch de jonge Rus had eenmaal zijn
entree in Amerika gemaakt en was niet van
zins zich zoo spoedig weer te laten wegstu
ren. Lx plaats daarvaxx kreeg hij al gauw de
opdracht eexx xxieuw stuk voor eexx Broadway
theater ixx scèxxe te zettexx.
Vele stukken volgden, en al zijn ci'eaties
hadden eexx enthousiaste pers en een gewel
dige opkomst vaxx het publiek. Met werken
als „Marco's Millioixs", „Wings over Europe",
.Congi" en „Solid South" maakte hij zich een
xxaam in geheel Amerika, en trok hij de aaxx-
dacht van de filmproducers. Paramouixt en
gageerde hem voor een film met de cabaret-
zaxxgeres Helen Morgan, welke in het New
Yorksche studio der Maatschappij werd ver
vaardigd omdat zoowel Mamoulian als zijn
ster des avonds in het Broadway theater van
Florenz Ziegfeld werkten.
Reeds met zijn eerste film „Applause",
waarin de jazz-zangeres onder zijn leiding
roeide tot een tragedienne van een sterk
beeldend vermogen, die zeer wel tot het
bi'engen van een groote en eerlijke ontroe
ring iix staat bleek, trok de regisseur de aan
dacht van geheel film-Amerika.
Het is wel eigenaardig dat Mamoulian, die
tocht op het tooneel zijn carrière maakte, en
juist zijn successen boekte door het invoeren
van een geheel nieuwe tooneeltechniek reeds
bij zijn eerste film alles wat hij geleerd had
zonder aarzelen overboord gooide en blijk
gaf vaxx een juist inzicht in de zeer bijzondere
eischexx die het voor hem absoluut nieuwe: de
film, stelt.
Coxxtractexx met verschillende theaters en
met 't beroemde New-Yorksche Theatre Guild
nooptexx Mamoulian voorloopig van filmregie
af te zien. Eerst in 1931 kwam hij weer in de
gelegenheid een aanbod van Paramount te
accepteerexx.
De langzamerhand ook in Nederland be-
roeixxd geworden film „City Streets" (Wereld
stad) bewees opnieuw dat Mamouliar. een
meester is.
Everxals in „Applause" werkte hij in City
Streets met een hoofdrolspeelster die nog
nimmer voor de camera gestaan had Syl
via Sidney? En welk eexx prachtige ontdekking
heeft hij met deze jonge actrice gedaan! Ook
ixx haar, die regelrecht vaxx het tooneel kwaxn,
leefde een fijn gevoel voor het wezen van de
film, dat het acteerexx voor de lens tot zoo
iets geheel anders exx oneixxdig veel subtielers
xxxaakt. Met haar en xnet Cooper, die reeds
in „Marokko" ixx de handen van eexx kundig
regisseur zulk een uitstekexxd materiaal bleek
te zijxx schiep hij eeix sterke exx felle verbeel
ding uit het ruwe misdadigersleven uit de
Anxerikaansche grootsteden.
_,Dr. Jekyll en Mr. Hyde" is eexx waardig
vervolg op de beide voorgaande werken.
Robert Louis Stevenson's griezelromaxx, het
bekexxde gegeven van den dokter, die de goe
de en slechte kax'aktereigenschappexx van
dexx nxexxsch langs gen eeskuixdigexx weg wil
scheideix, en er slechts in slaagt om al het
goede ixx zichzelf te dooden, is hier verfilmd
op eexx wijze die wel xxauwelijks meer iets aaxx
de verbeeldixxg overlaat. Dat ixx Nederland de
schaar der censuur irx deze film gezet is, is.
genoegzaam bekend.
Van Mamoulian stamt ook Love me to
night, met Chevalier exx Jeanette Macdonald.
En daarna kreeg hij Mariene Dietrich onder
zijn regie in de film Soixg of Soxxgs.
OSSI OSWALDA
Haar geluidsfilm-debuut.
Een in langen tijd niet geziene gast duikt
plotseling ixx Neu-Babelsberg op. Men her
kent haar direct. Dat is nog steeds de schelm-
sche blik der oogen, het onvergetelijke kwa
jongensachtige glimlachen van de overmoe
dige wildzang Ossi Oswalda.
„Weet xi, hoe oud ik was, toen mijn voet
dezen heiligen groxxd voor den eersten keer
betrad? Pas vijftiexx jaar! Ik deed heel alleen
en nog wel heimelijk, de groote tocht van
mijn ouderlijk huis in Niederschoexxhausen
(niet in Pankow, zooals altijd abusievelijk
vermeld wordt)Mijxx hart klopte in nx'n keel.
Ik wilde den een of anderen filmmagnaat al
mijn kuxxststukken latexx zien, die ik op
school al zoo mooi ingestudeerd had, om
direct geëngageerd te worden. Op dezen ge-
denkwaardigen tocht kwam ik tot het be
wustzijn. hoe kortzichtig mijn faxxxilie was,
die mij voor een ij dele, ingebeelde domme
gans had uitgescholden, toen ze mij toevallig
betrapt hadden bij het kammen van mijn
haar a la Henxxy Porten. Nu goed, uit de
Henny Porten coiffure is niets gekomen, dat
heb ik zelf erkend. Des te meer hield ik van
mijn vlechten en van mijn krullebol, die mij
zoovele jarexx op het witte doek vergezelden.
De vertooning van kunststukken leverde na
tuurlijk niets directs op, de heeren van de
Decla Bioscoop haddexx waarschijnlijk wel
wat anders te doexx, daxx zich met de kleine
vluchteling uit Niederschoenhausen op te
houdexx. Maar mijn adres hebben ze toch
genoteerd. Eexx paar dagen na mijn bezoek
kreeg ik de uitnoodiging onx zoo en zoo laat
in avondjapon in Neu-Babelsberg te komen.
Goede hemel! Vijftien jaar en een avond
japon, en dan nog verschrikkelijk strenge
ouders! Wie zou er xxog willen beweren, dat
de weg xxaar roem met rozen geplaveid is?
Ik was precies op tijd en volgens voorschrift
gekleed in het filmatelier voor mijn debuut!"
Na dezen vloed van oude herixxneringen,
hoor ik nog, dat Ossi's aanwezigheid op den
in vergelijking met vroeger natuurlijk veel
belangrijker Neu-Babelrsberger bodem
wederom een debuut geldt: haar geluidsfilm
debuut na een lange voorbereidixxgspauze.
„Maar ditmaal zonder hartklopphxgen en
zonder zorg voor de avondjapon, waxxt voor
mijn rol in „De ster van Valencia", heb ik
er niet eens een noodig. Daarvoor zal ik mo
gen zingen en daarop verheug ik me echt.
Krullebol en vlechten zijix natuurlijk ver
dwenen, zooals u ziet, maar tenslotte ver
andert immers alles in den loop der jaren
ook de smaak van het publiek. Maar ook in
mijn abusievelijk verbreiden .familienaam
zou eindelijk een verandering moeten konxen.
De een gelooft, dat ik Sperling heet, een
axxder denkt Stieglitz. Mijxx werkelijke naam
is echter Staglich. Mijn pseudoniem is Os
walda. Mijxx niet te beteugelen wildheid
eischte echter eexx korteren, strenger klin
kende naam, een xxaam, waarixx men kracht
kon leggen, en zoo heette ik voortaan voor
allen, die het genoegen hadden, mij te zien,
eexx7üu dig' Cssi. Beide namen heb ik op
dexx neteligen filmweg xxxeegenomen, en ze
hebben me geluk gebracht".
STUDiO-SNUFJES.
Edward Everett Horton (men herinnert
zich bemx uit A Bedtime Story als onver
stoorbare butler) zal het kluchtige deel ver
zorgen van de nieuwste Ernst Lubitsch' film
„Design for Living", Noel Coward's tooneel-
stuk, dat deze gezameixlijk met den girooten
regisseur voor de film bewerkte.
In dit sensationeele Broadwaydranxa wor
den de drie hoofdrollen vervuld door Miriam
Hopkins, Fredric March en Gary Cooper.
Een actrice, die jarenlang eeix op den voor
grond tredende fiuur in de Hollywoodscbe
studio's was, doch in het vergeetboek dreigde
te raken, is op weg om zich nieuwe popula
riteit te verschaffexx. Toen de spx-ekexxde film
haar intrede in de studio's deed, was Estber
Ralston één der velen, die in een gedwongen
vacantie moesten berusten, omdat men, texx
onrechte, meende dat haar persoonlijkheid
zich voor het nieuwe niet leende.
Het succes, dat zij in eenige Engelsobs
films behaalde, deed de produetdeleiding dei
Paramount besluiten Esther naar Hollywooo
terug te roepen, waar zij bij wijze van proef
de vrouwelijke hoofdrol zal spelen in de ver
filming van Zane Grey's roman „To the las1!
man".
De abusievelijk doodgewaande zwemkam-
pioen Buster Crabbe, Jack La Rue, Noah
Beery en Gail Patrick vervullen de overige
rollen.
Esther Ralston speelde o,a. in de sprekende
Metrofilm De Verloren Zoon naast Laurence
Tibbet.
Harry Ga-een, uitsluitexxd bekêxxd om zijn
komische rollen, beeft een -contract met Pa
ramount gesloten om op te treden in de
Cecil B. de Mille film „This Day and Age",
tegen eexx salaxüs van één dollar per week.
Dit zonderlinge salaris vindt zijn oorzaak
ixx Harry's vurige wensch een dramatische
rol in de Mülle's film te spelen. De regisseur
achtte hem hiertoe in staat, doch mexx kon
het niet eens worden over de som, die hem
voor zijn werk zou worden uitbetaald. Harry
wensebte meer dan Paramount wilde beta
len, exx kon geen lager salaris accepteerexx
zonder een precedent te scheppen. Texx slot
te stelde hij voor zijn arbeid zonder vergoe
ding beschikbaar te stellen, exx zoo kwam
deze salarisregeling, een record in Hollywood,
tot stand.
De Neco-fiLm heeft Ery Bos aangezocht
om een hoofdrol te vervullen ixx de film „Die
Omweg" van Adam Haag.
Ery Bos, een Hollandsche van geboorte, is
vooral bekexxd door de Ufa-film „Hiet schot
in den morgen" en „Onmogelijke liefde"
waarin zij partner was van Asta Nielsexx.
Jesse L. Lasky gaat een Marionettenfilm
maken waarin Liliaxx Harvey de hoofdrol zal
vervullen. In deze film zal optrederx, het
„Teatro di Piccoli" eexx organisatie, bestaaxxde
uit twee exx dertig Italiaansehe marxonettexx-
spelers, welke wereldberoemd is. De troep is
xxaar Hollywood gekomen en de opnemixxgen
zijn begonxxen onder regie vaix Rowlaxxd V. Lee.
Ex-ich Pommer is naar Parijs teruggekeerd,
waar hij als „Production Head for Fox Film
in Europe" zijn hoofdkwartier zal opslaan.
Mr. Pommer zal een vast aaxxtal groote,
belangrijke films makexx met Europeesche ac
teurs en actrices in verschillende talen, ook
Engelsch. Met de productie is in Augustus
reeds begoixnexx
Erich Pommer, een van de bekendste pro
ductie-leiders van de wereld, is reeds twintig
jaar aan de film verbonden. Hij maakte o.a.:
„Siegfried", „Vai'iété", „De blauwe Exxgel", en
„Het Congres danst". In 1927 ging hij naar
Hollywood om twee films te maken met Pola
Negri, t.w.: „Hotel Imperial" en „Barbed
Wire". Na één jaar hier geweest te zijn, keer
de hij terug naar de Ufa Studio's in Berlijn,
waar hij sinds het begin van de sprekende
film, films gemaakt heeft ixx Fransch, Duitsch
en Exxgelsch.
Harry Langdon ,de bekende komiek, die
vroeger veel optrad, zal weer in een groote
film meespelen, en wel in My Weakness, met
Liliaix Harvey en Lew Ayres. Voor de andere
rollen zorgen Barbara Weeks, June Vlasek,
Irene Ware, Susaxx Flemig en Heixry Travers.
David Butler voert de regie over deze ope
rettefilm, die onder leidixxg van Buddy de
Sylva staat.
Fox Film heeft Richard Whiting, de beken
de componist, geëngageerd om gedurende het
koxxxende jaar voor eenige films de schlagers
te compoxxeeren. Hij zal o.a, de muziek en de
woorden sclxrijvexx voor „My Weakness" en
Paddy, the next best Thing" met Janet Gay
nor en Warner Baxter.
Van Mr. Whiting's hand zijxx vele schlagers,
welke door Maurice Chevalier gezongen wer-
deix in zijn films, o.a.„Louise" en „My Ideal"*
Groote trionxphen oogstte Whiting met zijn,
„Till we meet again".
In de film Inge en de Millioenen met
Brigitte Helm en Willy Eichberger zal Paul
Wegener o.a. bekexxd uit De Golem, zijn
eerste groote sprekende filmrol bij de Ufa
vervullen, onder regie van Erich Engel.
Een verdwijnende gevangenis
bekende vrouwengevangenis in Parijs
Saint Lazare ivordt afgebroken. Men venvacht
dat onder de fundamenten van het gebouiv
historische vondsten zullen xvorden gedaan.
St. Lazare heeft irn vroeger eeuwen voor
klooster gediend.
