De Rallye Paper te Vorden.
VOOR EER EN GEWETEN
KOPBAL uit den voetbalwedstrijd Sparta—Peru Chili» die HET ERNSTIG ONGELUK met den sneltrein Cherbourg—Parijs heeft tal van slachtoffers geëischt, terwijl tientallen passagiers gewond
Woensdag te Rotterdam gespeeld ia. werden. Een overzicht van de plaats des onheils.
DB KABINETSCRISIS IN FRANKRIJK. Journalisten bestormden de
-afgevaardigden die een onderhoud gehad hadden op het Elysée met
Lebrun» met vragen over de vorderingen der besprekingen.
HET INLADEN van baren goud op het vliegveld Le Bourget bij
p pp- DB KONINKLIJKE MILITAIRE SPORTVEREBNIGING heeft op 25 en 26
B"1Ue de F"n" mct bestemming root Nedeel.nd. October te Vorden een t.llye p.pee gebonden. Een der deelnemer, ontr.ngt
zijn instructies voor het volgend traject.
DRENTENAREN in nationaal eostuum waren tegenwoordig bij het feest dat Woensdag te Haarlem
gegeven werd ter gelegenheid van het jaarfeest van de Nederl. Ver. voor Volkszang.
HER1TZA, de beroemde Parijsche
chansonniere is Woensdagavond aan
het Centraal Station te Amsterdam
gearriveerd, voor het geven van eenige
concerten in ons land.
FEUILLETON
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
13)
„Hallo!" groette Hollis.
De man aarzelde in zijn werk en keek op.
.Hallo", antwoordde hij achteloos.
„Je bent zeker Potter?" vroeg Hollis kame
raadschappelijk. Rechter Gxaney had hem
igezegd, dat hij den zetter dezen morgen
Baar het bureau van de Kicker zou sturen,
als hij hem kon vinden. Potter was zonder
verdere orders aan het werk gegaan.
„Ja" zei de man. Hij trad naar voren.
„Ik ben de nieuwe eigenaar van de Kicker",
lichte Hollis hem met een glimlach in.
„De zoon van Jim Hollis?'1 vroeg Potter,
zich oprichtende.
Toen Hollis knikte, trad hij snel naar vo
ren en greep de hand, die deze hem bood,
waarop hij die stevig drukte. „Natuurlijk
ben je de zoon van Jim Hollis!" zei hij, toen
hij hem genoeg aangekeken had. „Je bent
zijn levend evenbeeld!" Hy wees met zijn
hand naar de letterkast. „Ik ben aan het
werk, zooals je ziet. Rechter Graney schreef
mij vorige week, dat je mij noodig had en ik
kwam zoo gauw ik kon. Is het waar, dat de
Kicker een blijvende instelling zal worden?"
,De Kicker blijft hier!" bracht Hollis hem
op de hoogte.
Potter's gelaat straalde van genoegen. „Dat
is fijn!" zei hij. „Dat is fijn!"
Hij was van middelmatige lengte, slank
met een mager gezicht en een prachtigen
kop, waarop weelderig bruin haar, dik met
zilver gestreept. Zijn dunne lippen waren
krachtig; zijn kin, hoewel een weinig zwak,
goedgevormd; zijn oogen eèn weinig ontsto
ken, maar ondanks dit gebrek, toch onte
genzeggelijk intelligent. Bij den eersten,
vluchtigen blik dien Hollis op hem gewor
pen had, was hij zich bewust geworden, dat-
hij hier iemand voor zich had van meer dan
gewone bekwaamheid en beschaving. Met een
opwelling van medelijden herinnerde hij
zich rechter Graneys woorden, dat hy' een
goed werkman was „als hij nuchter was".
Hollis vond het jammerlijk van hem.
„Ik heb niet rechter Graney gesproken" zei
Potter. „Hy vertelde mij, dat je een couran
ten-man bent. Zoo samen moeten wij toch in
staat zyn om een zeer respectabele courant-
uit te geven."
„Dat zullen wij", kondigde Hollis kalm aan,
..en de eerste editie zal Zaterdag verschijnen.
Kom binnen, dan zullen wij er eens over pra
ten."
Hij ging vooruit naar de voorkamer en nam
plaats aan de schrijftafel, waarop hij Pot
ter een anderen stoel aanwees. Binnen een
uur wist hy alles van de Kicker. Het was een
blad van vier bladzijden met zes kolommen.
De eerste bladzij was gewijd aan plaatselijke
advertenties, handelsberichten en twee of
drie kolommen gemengd nieuws. Op de der
de bladzü waren twee kolommen gewijd aan
boekbesprekingen, een aan advertenties en
drie aan plaatselijk nieuws, met grooten let
ter gedrukt. De vierde en laatste bladzij was
gevuld met meer gemengd nieuws en een
rubriek „vreemde" advertenties patent-
medicijnen, zeepen, haarverf.
Op het eerste gezicht scheen het dat de
courant een rendeerende onderneming moest
zijn. want er was een goede voorraad adver
tenties in. Toch koesterde Hollis eenigen
achterdocht over die advertenties.Toen hij er
met Potter over sprak, ontdekte hy, dat een
aantal ervan advertenties waren waarvoor al
lang niet meer betaald werd en die men bleef
plaatsen voor bladvulling, of omdat het goed-
kooper was om ze te plaatsen dan om zetsel
te maken voor de ruimte, die door him af
wezigheid zou open komen.
„Wij plaatsen geen niet-betalende adver
tenties meer!" kondigde Hollis aan.
„Enkele hiervan zijn groote handelaars",
zei Potter en wees ze met zijn, met inkt be
vlekten wasvinger aan, „ofschoon de con
tracten afgeloopen zyn, geeft het uiterlijk
van hun advertenties de Kicker een zekeren
moreelen steun de kleine luiden weten niet
dat de adverteerders niet betalen en het
trekt hun aandacht.
„Wij hebben niets aan die aandacht", zei
Hollis glimlacheir; „wij gaan een echte
courant uitgeven. Wy gaan betalende adver
tenties opnemen!"
.Dat hoop ik", aitwoordde Potter aarze
lend.
„Natuurlijk doe je dat", lachte Hollis,
„maar of wij nu betalende advertenties kra
gen of niet, deze courant moet geregeld op
tijd verschenen. Bovendien gaan wy dat ge
mengd nieuws besnoeien; wij hebben geen
courant noodig, die volstaat met verouderde
artikelen over slangen, lang geleden gebeur
de Oceaan-rampen. Egyptische kunstvoor
werpen en de laatste mode. Wij zullen het
blad vullen met plaatselijk nieuws wy
zullen de zaken een beetje opwarmen. Jij bent
hier tamelijk goed bekend ik zal de plaat
selijke artikelen aan jou overlaten. Welke
stad hier in de buurt staat in grootte onge
veer gelijk met Dry Bottom?"
„Je hebt Lazette", antwoordde Polter;
„daarginder in Colfax Couty."
„Hoe ver hier vandaan?"
„Tachtig mijlen".
„Hebben ze een courant?"
„Ja; de Eagle."
Eagle Adelaar.
„Fijn! Trap de Eagle op zyn teenen. Laat
de Eagle krijschen. Werp een strijdvraag met
hen op over iets onverschillig wat7 Zeg,
dat Lazette als stad veertig mijlen bij Dry
Bottom ten achter staat. Dat zal de publieke
meening prikkelen en het getal onzer abon-
né's snel doen stijgen. Zie je, Potter, bur
ger trots is een groote steun voor een courant.
Wij zullen dadelijk een standje op touw zet
ten. Bovendien zullen wij ook wat telegra
fisch nieuws opnemen. Ik zal dat vandaag
nog in orde maken".
Hollis' geestdrift werkte aanstekelijk; een
plotseling opwellende ijver deed Potter's
oogen glinsteren, toen hij van zyn stoel op
stond. „Ik ga de kop van de eerste bladzij
zetten", zei hij. „Waarschijnlijk zul je wel
een wapenkreet willen hebben; zooiets is hier
gebruikelijk."
„Wij zullen er een hebben", antwoordde
Hollis barsch. Zet dit in drievoudig groote
letters: „Wij kondigen de Komst der Wet
aan! De Kicker zal hier blijven!"
„Goed!" verklaarde Potter. Hy ging naar
de zetterij en Hollis zag zyn mooi. oud
hoofd over een letterkast gebogen. Hollis
keerde naar zijn sein-ijftafel terug.
Hy bleef daar lang zitten; zyn lang, lenig
lichaam in een gemakkelijke houding, grim
mige, ernstige lijnen op zyn mager ge
zicht. Hij had aan zyn gesprek met rechter
Graney gedacht over eerzucht zijn eer
zucht, het beeld dat zijn geest dikwijls had
gezien. Een kleine, houten drukkerij in het
Westen hoorde daar niet in thuis. Hij zuchtte
berustend en begon methodisch de papie
ren in de schrijftafel na te kijken, waaron
der hij allerlei dingen vond, die interessant
waren. Hij ontdekte, dat zyn vdder, ondanks
zyn eene groote fout, een methodisch man
was geweest. Hij glimlachte spijtig, terwijl
hij wenschte, dat hij hem beter gekend had.
Hy hoopte tusschen de papieren iets persoon
lijks een woord van zyn vader aan te
treffen. Maar hij vondt niets van dien aard.
Na een poosje nam hy een pen op en be
gon te schrijven. Al lang geleden had hy be
sloten, dat hy in de eerste editie van de cou
rant de Cattlemens Association zou aanval
len. Rechter Graney was den vorgen Zater
dagmiddag naar de Circle Bar gereden, was
Zondag overgebleven en had met Hollis
Maandagmorgen den terugtocht gemaakt.
Tijdens zyn verblijf op de rancho had de
rechter veel tijd besteed om Hollis op de
hoogte te brengen van zijn opvattingen over
den toestand in Union County en hem in te
lichten omtrent de bedoelingen van den
ouden Hollis ten opzichte van de courant.
Hollis had van zyn kant eenige vragen ge
steld, met het gevolg, dat hij. toen hij dezen
morgen het bureau van de Kicker bereikte,
voelde, dat hy voldoende op de hoogte van
den toestand was.
De oude copy van de Kicker nakijkende,
bestudeerde hij eenige advertenties. Blijkbaar
waren eenige kooplieden van Dry Bottom
moedig genoeg geweest, om Dunlavey te trot-
seeren door in de Kicker te adverteeren.
Met deze copy van de Kicker in de hand,
stond Hollis van zijn schrijftafel op, zei tegen
Potter, dat hij uitging oen bracht een bezoek
aan een der kooplieden, wier advertenties in
de courant verschenen, in de hoop. dat
hun moed nog niet geweken zou zijn. Hij was
een goed zaakwaarnemer. Sommige kooplie
den weigerden botweg; zeiden dat zij het niet
waagden om Dunlavey"s toorn op te wekken.
Anderen aarzelden, onder de vertrouwelijke
mededeeling, dat zij de courant nooit ernstig
hadden opgenomen en dat het werkelijk geen
nut had om in Dry Bottom te adverteeren
de stad was niet groot genoeg.Een half dozijn
luisterde kalm toe, terwijl hij hun vertelde,
dat de Kicker in Dry Bottom zou blyven, om
dan te glimlachen en hem te zeggen, dat hij
hun advertenties moest plaatsen. Zij bewon
derden zijn „moed" en waren niet bang voor
Dunlavey.
- ,dWordt vervolgd),
