VCOR EER EN GEWETEN
DE „BALOERAN" van den Rotterdamsche Lloyd is Woensdag van
Roiterdam vertrokken met een detachement van 100 kolonialen aan
boord. Het inschepen.
DE GROOTE NIEUWE BRUG
van La Roche-Guyon over de
Seine, die de brug, welke daar
ter plaatse in 1914 verwoest
werd, zal vervangen, wordt
geheel uit gewapend beton
opgebouwd.
DE HISTORIE DER FRANSCHE LUCHT-]
VAART is thans belichaamd in een expo-'
sitie, welke in het Petit Palais te Parijs ge
houden wordt, Een detail van de tentoon
stelling, waar veel interessant materiaal
verzameld is.
DE HAAGSCHE GEMEENTERAADSLEDEN
hebben een bezoek gebracht aan verschil
lende werkverschaffingen in de nabijheid
der stad. De bezichtiging van een werkver
schaffing in de duinen bij Scheveningea,
IN DEN AMSTERDAMSCHEN STADSSCHOUWBURG is Woensdagavond de generale repetitie gehouden van de opera
„Acis et Galathea" van Lully, waarvan de opvoering gegeven wordt door de Wagner-vereeniging. Een scenefoto.
DE HONDERDJARIGE BLOEIENDE ALOE, aangeboden door het gemeentebestuur van
Genua is Woensdagmiddag met de .Christiaan Huygens" aangekomen en onmiddellijk
in het Amstel Hotel, op de tentoonstelling voor bloemensierkunst, geplaatst
KLOKKEN VAN HOOGEN OUDERDOM, stukken van hooge waarde,
waaronder werk van den beroemden Engelschen klokkenmaker Thomas
Tompion, zijn op het oogenblik geëxposeerd te Londen, Eenige van
de merkwaardige exemplaren.
DE HEER A. ROODHUYZEN,
oud-lid der Tweede Kamer is
op 74-jarigen leeftijd te den
Haag overleden.
FEUILLETON
dooi'
CHARLES ALDEN SELTZER.
37)
„Natuurlijk kunnen wij je niet dwingen,
om dien man te arrestseren", vervolgde Hol
lis, Watkins in de rede vallende. „Helaas,
heeft het gouvernement nog niet ingezien,
dat mannen zooals jij een publiek onheil en
gevaar zijn. Ik verwachtte niet, dat je hem
zou arresteeren ik zeg je dat ronduit. Ik
bracht hem alleen hierheen om te zien, of
het waar was, dat je met Dünlavey samen
spande tegen de andere ranchers in deze
streek. Dat doe je natuurlijk. Daarom zullen
wij, als wij geen recht kunnen krijgen door
ons tot jou te wenden, genoodzaakt zijn om
onzen toevlucht tot andere middelen te ne
men."
De rechterhand van den sheriff gleed naar
zijn pistool-holster. Hij lachte honend, met
verwrongen lippen. „Misschien bedoel je
begon hij.
„Ik zal een beetje toezicht houden op deze
situatie", klonk Norton's stem, kalm en rustig
toen zijn pistool te voorschijn kwam en drei
gend naar voren werd gestoken. „Wat hij
ook bedoelt „Watkins-', hij is mijn vriend en
je zult hem geen blauwe-boon-voorstel doen".
Hij glimlachte norsch. Watkins gelaat ver
bleekte; zijn rechterhand gleed weg van de
pistoolholster. Er was beweging bij de deur;
plotseling zwaaide zij open en Dunlavey's
reuzen-gestalte vertoonde zich in de opening.
„Ik zoek Greasy!" verkondigde hij terwijl
hij met een begrijpend waardeerend glim
lachje naar de vier mannen keek. „Ik dacht
wél, dat ik hem hier zou vinden", vervolgde
hij terwijl zijn blik den gevangene zocht;
„toen ik hoorde dat hij ingepikt was door de
mannen van de Circle Bar".
Norton glimlachte koel. „Hij is hier, Bill",
zei hij kalm. „Hij blijft hier, tot Mr. Hollis
zegt, dat hij gaan kan."
Hij bewoog het wapen, dat hij in de hand
hield niete maar een zekere gloed in zijn
oogèn zei Dünlavey, dat hij zijn pistool maar
niet voor 't oog in de hand hield. De laatste
glimlachte begrijpend.
„Ik zal het de wet niet lastig maken" zei
'hij spottend. „En zeker niet jouw spel in den
war sturen, Norton". Hij keerde zich tot Wat
kins en sprak insinueerend: „Natuurlijk heb
je een vervolging tegen Greasy ingesteld.
Watkins?" zei hij.
Zij zagen allen den sheriff kleuren; allen
zagen de schuldige verlegenheid in zijn oogen
toen hij antwoordde, dat hij het niet gedaan
had. Dünlavey keerde zich met een zoetsap
pig lachje tot Hollis.
„Heb je er iets -op tegen, als Greasy nu gaat
Mr. Hollis?"
Hollis glimlach was niet minder zoetsappig
toen zijn blik dien van Dünlavey ontmoette.
„Niet het minste bezwaar Mr. Dünlavey"
antwoordde hij. „Ik feliciteer je over de wijze
waarop je je bedienden afgericht hebt!" Hij
zag Dünlavey over het hoofd en glimlachte
tegen Norton. „Mr. Norton", zei hij met be
leefden spot, „ik weet zeker, dat je het met
mij eens bent dat wij niet verlangen om
dezen tempel der gerechtigheid nog langer
mét Ons bezoek te vereeren". Hij boog met
spottende, beleefdheid toen hij naar de deur
Liep en de straat opstapte. Norton volgde hem
grinnikend, ofschoon hij zijn wapen niet weg
stak voor hij ook op straat stond.
Voor zij van de deur wegliepen, keerden zij
zich om en zagen Dünlavey, die hen stond
na te kijken, met een breeden glimlach op
zijn gelaat.
„Er is genoeg wet in Rimou County,' Mr.
Hollis", zei hij, „als je maar weet, hoe je ze
moet vinden
HOOFDSTUK XX.
De canïlidaat van de „Kicker".
Het eerstvolgend nummer van de Kicker
bevatte veie belangrijke dingen voor haar
lezers. Nu de droogte voorhij was kon Rimon
County voortgaan met het fokken van vee,
zonder vrees voor een toekomstig gebrek aan
water, met volop gras en geen verliezen, be
halve door de gewone oorzaken. De kooplie
den van Dry Bottom die door hun han
del afhankelijk waren van de veehouders
haalden verruimd adem en voorspelden een
goed jaar, ondanks de droogte. Nu hun zor
gen voorbij waren, hadden zij overvloed van
tijd en lust om over de Kicker te pra
ten.
Er verschenen meer advertenties in de cou
rant. De kooplieden van Dry Bottom begon
nen te begrijpen, dat zij hun steun verdien
den en, met enkele uitzonderingen begonnen
zij openlijk als hun meening te verkondigen,
dat de uitgever „zaken zou doen". De adver
tenties kregen een levendiger toon en de
Eagle van Lazette werd al scherper.
Toen de Kicker verscheen na het voorval in
heit kantoor van den Sheriff, stond er een
uitvoerig verslag in van Dunlavey's nu be
rucht „tien-daagsch crediet", tegelijk met
eenige, weinig vleiende, opmerkingen over de
handelwijze van dezen laatste. Dit was onder
teekend door Hollis. Hij vestigde de aandacht
op Dunlavey's zelfzucht, op de voorbereidin
gen, die hij gemaakt had om al het vreemde
vee aan de Rabbit-Ear dood te schieten. Hij
sprak over zijn aandeel in deze zaak over
zijn besluit om al de kleine ranchers hun
vee te laten drenken in de rivier, op groot
gevaar om het zijne te verliezen. Maar of
schoon hij hier niet over sprak, toch zorg
den de kleine eigenaars en zijn vrienden er
wel voor. dat de zaak algemeen bekend werd,
met het resultaat, dat Hollis het druk kreeg
om zijn bewonderaars te verzekeren, dat het
voorval veel bijgekleurd was voornamelijk
het aandeel, dat hij er in had. Toen juichten
zijn vrienden zijn bescheidenheid toe. In het
zelfde nummer van de courant stond ook een
verhaal van Greasy's gevangenneming dooi
de mannen van de Circle Bar. Maar bij het
verhaal van deze geschiedenis was Hollis niet
zoo bescheiden, want hij sprak ronduit over
het aandeel dat hij er in had hoe hij zijn
mannen niet had willen toestaan om den dief
op te hangen, terwijl hij zijn lezers vertelde,
dat hij hoewel Greasy den strop verdiende,
niet de wet wilde overtreden, terwijl hij haar
verdedigde! Op het verhaal van den gevan
genneming volgde een uitvoerig verslag van
het gebeurde op het kantoor van den she
riff en een scherp commentaar over de on
derworpenheid van den laatsten ambtenaar
aan Dunlave's wil. Het artikel was getiteld:
„Toepassing der Wet", en Dunlavey's woor
den, toen hij in de deur van het kantoor van
den Sheriff stond, terwijl Hollis en Norton
weggingen, waren woordelijk herhaald. Daar
onder verscheen een artikel dat sensatie ver
wekte, onder de rubriek „Union County moet
een nieuwen sheriff hebben". Dit behandelde
de noodzakelijkheid dat de streek een she
riff krefg, die niet zou dulden dat zijn ambt
door iemand of iets veracht zou worden. De
Kicker noemde een man die zich geen vrees
zou laten aanjagen en verklaarde, dat zijn
naam bij de eerstvolgende verkiezing - die op
den'. eersten Maandag in November gehou
den zou worden op de lijst zou staan. On
der aan het artikel was de naam van den
man afgedrukt Ben Allen.
Hij had deze aankondiging op eigen houtje
gedaan en daarom was hij niet verwonderd,
toen hij al gauw na het verschijnen van het
nummer waarin dit artikel stond. Allen's lan
ge gestalte zich donker zag afteékenen in de
deur van het Kickerbureau, waar hij aan zijn
schrijftafel zat.
„Vervloekte kerel!!' schreeuwde de laatste
toen hij in de deuropening stond, „jij bent de
grootste onruststoker van zeven staten!"
„Misschien", lachte Hollis, terwijl hij Allen
een stoel aanwees. „Maar je hoeft mij niet te
bedanken. Zie je, ik heb besloten om deze
streek te reinigen en ik heb een beetje hulp
noodig. Ik dacht dat jij er belang in stelde.
Natuurlijk kun je weigeren, als je geen lust
hebt."
„Weigeren!" Aliens oogen vlamden, toen
hij Hollis' hand greep en die hartelijk drukte.
„Mijn jongen" verklaarde hij ernstig, „je had
niets kunnen doen wat mij beter beviel. Ik
verlang juist om flink mee te doen in dit
spel!"
„Het is interessant vind, je niet?" lachte
Hollis.
„Wel een beetje", antwoordde Allen. Hij
greep Hollis' hand en drukte die hartelijk. „Je
bent een overwinnaar en ik ben blij, dat ik
met jou mag werken." Hij sprak in ernst.
„Denk je, dat wij eenige kans hebben om
Dünlavey te verslaan?"
Hollis glimlachte. „Ik vlei mijzelf, dat een
zekere uitgever in deze stad op tamelijk
goeden voet staat met de bevolking nadat er
een zeker iets gebeurd is".
„Dat. doe je zeker!" grinnikte Allen. Dit
land heeft groote behoefte aan een man als
jij!"
Hollis glimlachte. „Je heb er dus niets op
tegen om de candidaat van de Kicker te
zijn?" vroeg hij.
„Er op tegen!" antwoordde Allen met spot-
tenden ernst. „Zeg, jongmensch, als je mijn
naam niet, van nu af tot den eersten Maan
dag 'in November boven aan je hoofdartikel
zet, zal ik hier komen en je een flink pak
slaag geven!"
En zoo werd afgesproken. Dry Bottom was
in het openbaar, verbaasd, doch genoot in
stolte. Vele kooplieden uit de stad wensch-
ten Hollis persoonlijk geluk.
(Wordt vervolgd.)
