VOOR EER EN GEWETEN
De vier groote omroepvereenigingen confereeren met minister de Wilde.
Kleine mensehen.
DE DEELNEMERS aan de marsch der mijnwerkers
uit Noord Frankrijk naar Parijs kregen het met hun
"voeten te kwaad en trokken hun schoenen uit, om
ze voor sandalen te verwisselen
HET SPORTFONDSENBAD TE AMSlERDAM is uitgebreid met een schoolkinder- en
xwemsportschoolbad, dat omstreeks half December In gebruik zal worden genomen.
Het was Ace. De dichter stond een oogen-
blik te knipoogen tegen het licht, vervolgens
grinnikte hij, toen zijn blik bleef rusten op
de mannen, die in de kamer waren. Men wees
hem aan, waar hij zijn stembiljet moest de-
poneeren. Hij nam het stukje papier, dat Nor
ton hem gaf, krabbelde er met een potlood,
dat Norton van te voren op de tafel had
gelegd „Allen" op en liet het papier in Dun-
laveys hoed vallen. Hollis opende de achter
deur voor hem, maar hij bleef op den drempel
staan en keek met een breeden grijnslach om,
de kamer in.
Plotseling stond hij buiten, door Hollis de
deur uitgeschoven en de deur werd achter
hem gesloten. Hollis wierp een steelschen blik
op Dunlavey en zag dat deze een zuur ge
zicht zette. Hij dacht, dat hij een vraag zag
glinsteren in Aliens oogen, toen deze laatste
hem plotseling aankeek, maar hij glimlachte
enkel en schonk zijn aandacht aan den vol
genden man, die nu binnentrad.
Deze laatste bleek Lemuel Train te zijn. Hij
stemde kalm en norsch. Hij zei: Wat een
dronken troep buiten.
Hollis wist, dat Allen al zijn vrienden noo-
dig zou hebben; geen hunner kon in deze
crisis gemist worden. Hij glimlachte ongeloo-
vig. Eet was nog slechts korten tijd geleden
dat zijn mannen hem vergezeld hadden naar
de deur van het kantoor Van den sheriff. Op
dat oogenblik waren zij nog volmaakt nuch
ter. Het was onmogelijk, dat een van hen
„En Ten Spot is een kwade, als hij eenmaal
begint" zei Train. „Ik heb hem meer gezien
als hij uit den band sprong en dan is hij een
ware duivel!"
Allerlei gedachten woelden nu door de her
senen van Hollis en hij deed machinaal zijn
werk om man voor man de achterdeur uit te
laten, waarbij hij ze nauwelijks zag.
Hij was ztich bewust van een zonderlinge
uitdrukking die in Dunlaveys oogen geko
men was bij het noemen van Ten Spot's
naam. Was Dunlavey er in geslaagd Ten Spot
over, te halen om hem in den steek te laten?
Hij had Ten Spot op de Circle Bar achter
gelaten, hem niet gevraagd om mee te gaan
naar Dry Bottom, omdat hij voelde, dat de
laatste zich daar liever niet zou laten zien,
nu hij Dunlavey had verlaten. En Ten Spot
was toch naar de stad gekomen. Wat had dit
te beteekenen? Beteekende het, dat Ten Spot
gekomen was om Dunlavey te helpen met de
verkiezing van Watkins en zijn nieuwen
werkgever te verslaan?
Hij fronste weer zijn wenkbrauwen en be
studeerde een paar minuten ernstig Dunla-
vey's gelaat. Hij was overtuigd dat de hou
ding van den laatsten veranderd was. Het
spottend glimlachtje, dat op zijn gelaat had
gelegen sedert hij op het kantoor van den
sheriff kwam, was vervangen door een bree
den grijnslach blijkbaar vol verwachting.
Ten Spot gevaarlijk, onverschillig, dron
ken aan het hoofd van een aantal losbandige
mannen, had het in zijn macht om een keer
aan de zaken te geven, in geval hij op het
kantoor van den sheriff kwam, met de bedoe
ling óm Dunlavey te helpen.
Hij had meermalen aan Ten Spot getwijfeld
nadat hen hem gehuurd had. De vrees had
zich van hem meester gemaakt, dat de ver
schijning van Ten Spot in het huis der Ha-
zeltons, zoo juist op tijd, deel uitmaakte van
een complot van Dunlavey om een spion in
zijn dienst te stellen. Zij hadden misschien
met opzet Yuma opgeofferd.
In het volgend kwartier schonk hij meer
aandacht aan Dunlavey dan aan den geregel-
den stroom mannen die door de kamer trok,
ofschoon hij een groot getal herkende als
vrienden, die hij in de laatste dagen van de
droogte gekregen had.
(Wordt vervolgd.).
FEUILLETON
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
45)
„Nu, zei hij op scherpen toon, „de eerste, de
beste die harder piept dan een fluistering,
krijgt zoo vervloedig zijn deel, dat het hem
geen zier meer zal kunnen schelen, wie
sheriff wordt!" Hij sprak tegen Norton zon
der zijn hoofd om te keeren. „Jullie tweeën
nemen alle pistolen die de heeren bij zich heb
ben, terwijl ik toekijk om iedereen te perfo-
reeren, die niet bereid is ze te overhandigen."
Norton stond op en naderde Dunlavey,
terwijl Hollis op den sheriff toetrad en zich
verzekerde van het wapen, dat in een holster
op zijn rechterheup hing. Hetzelfde deed hij
bij Greasy. Terwijl Norton Dunlavey van zijn
waren bevrijdde opende de sheriff zijn lip
pen om te spreken zijn blik twijfelachtig ge
vestigd op een van Allen's pistolen.
,JDe wet" begon hij. Maar Allen viel hem
met een grijnslach in de rede.
„Zeker", zei hij, „de wet schrijft dit niet
voor. Maar je hebt- Big Bill immers wel eens
hooren zeggen, dat men de wet in zijn eigen
handen had. Nu heb ik haar in handen. Maar
ik geloof, dat dit jou uitsluit - je hebt hier
n>ts mee te maken.
De sheriff zwol op van woede, maar hij
drukte zijn lippen stijf op elkaar. Toen Hol
lis en Norton klaar waren met hun onderzoek
naar wapens en het resultaat van hun on
derzoek naast Allen op tafel hadden gelegd,
zochten zij hun stoelen weer op.
De laatste lachte norsrh en kalm. „Dat was
ggn beetje onverwacht, niet waar Bill? zei hjj
tot Dunlavey gericht. „Het is niet het soort
politiek waaraan je gewend bent. Maar ik
ben het zelf zoo'n beetje gewend. Moest het
zelfde spelletje spelen daarginder in Colfax
County toen ik de eerste maal candidaat was
voor sheriff. En het hielp ook, omdat de
mensehen, die er in betrokken waren wisten
dat ik mij niet met opschepperij ophield".
Hij keek Dunlavey aan met een effen, kal-
men blik, terwijl zijn oogen koel glinsterden.
„Als je denkt dat ik nu opschep schreeuw dan
cm een van je bandieten om zich in dit spel
te mengen. Ik zou maar al te graag mijn
veldtocht-pistolen op jou richten!"
Hollis had Dunlavey scherp in het oog ge
houden. Er was geen vrees in de oogen van
den man; zelfs de twijfel en de onrust, die er
in geweest waren, waren nu verdwenen en de
uitdrukking van zijn gezicht was nu vrien
delijk spottend een vreemd contrast vormen
de met het gedrag van Watkins die zicht
baar geschrokken was en dat van Greasy
die gemaakt lachte en zijn tanden liet
zien als een roofdier, dat den dood voor oogen
heeft. Het was duidelijk, dat Dunlavey den
moed van den vechter bezat, dien ontembaren
moed, die een man in staat stelt om iederen
toestand onder de oogen te zien en nog zijn
tegenwoordigheid van geest behoudt, die
hem in staat stel om onbevreesd en onver
schrokken den dood te aanvaarden.Ondanks
de vijandschap, die van den beginne af tus-
schen hen bestond, had Hollis Dunlavey
altijd gerespecteerd om deze eigenschap
pen en in de laatste paar minuten was dat
respect nog toegenomen. Dunlavey's oogen
glinsterden toen hij naar Allen keek. „Ik
denk niet, dat je tegen mij aan het opschep
pen bent, Allen", zei hij kalm. „Je hebt mij
overrompeld, dat is een feit. Maar laten wij
nu tot de zaak overgaan. Wat zijn je plan
nen?"
„Ik geloof dat dit een verstandige manier
is, om de zaak te beschouwen", antwoordde
Allen kalm. „Ik verwachtte wel, dat je het
zoozouopnemen, _als je begon in. te zijn,
dat ik eenige goede kaarten in handen had.
Er is niets persoonlijks in deze zaak; ik wil
eerlijk spel en ik zal zorgen, dat ik dit krijg.
Ik wil, dat je begrijpt, dat ik vanavond dit
spel zal leiden en dat ik dit eerlijk zal doen.
Als ik genoeg stemmen krijg, ben ik de vol
gende sheriff. Als ik niet genoeg stemmen
krijg, zal Bill Watkins het zijn. Maar de stem
men zullen echte stemmen zijn. Ik ben niet
van plan, om jou bende hier den boel te la
ten bezetten en mijn vrienden te beletten
om te stemmen.
„Ik zal je hoed op deze tafel zetten. Dan
zal Norton de deur open doen en één man
binnen laten. Die man zal stemmen op
wien hij wil. Dan zal Mr. Hollis hem door de
achterdeur uitlaten en Norton een anderen
man weer door de voordeur binnenlaten. Er
zal geen opschudding zijn. Jij gaat met Bill
Watkins en Greasy hier zitten en houdt toe
zicht op de stemming. Ik ga achter je staan
met een van mijn pistolen onder je vijfde rib.
Als jij of Watkins, of Greasey een kik geven,
die beschouwd kan worden als een signaal
aan den een of ander, om zich met ons spel
te bemoeien, of als je vrienden iets beginnen,
dan zal ik zoo vlug zes stukjes lood in je rib
benkast pompen, dat ze met elkander krijger
tje zullen spelen om binnen te komen. Je be
grijpt mij zeker wel. En hiermr.de is ons ge
sprek afgeloopen.'
Hij stond op, greep Dunlavey's hoed van
zijn hoofd, zette dien op tafel en ging ach
ter Dunlavey tegen den muur staan.
„Doe de deur open!" beval hij en keek
Norton aan.
HOOFDSTUK XXV.
Toepassing der wet.
Norton opende de deur op een kier en
riep: „Een man tegelijk!" Buiten klonken
eenige schorre kreten vermoedelijk van
Dunlavey's vrienden. Toen trad de eerste
man binnen.
DE HEER B. B. F. VAN SLOBBE, gouverneur van Curagao, is Vrijdag met zijn echtgenoote
en kinderen per „Simon Bolivar" uit Amsterdam naar de West vertrokken. Het l.aftst
vaarwel aan boord.
OP UITNOODIGING VAN MINISTER J. A. DE WILDE heeft Vrijdag te den Haag een conferentie plaate ge
had met de vier groote ororoepyereeniqingen ip hfit gebouw y.aa het hoofdbesjuur der P.T.T.
IN DE _NENYTO"-HALLEN TE ROTTERDAM wordt de 14e internationale tentoonstelling der Rotterdamsche Pluimvee- en l
gecombineerd met de 40ste internationale tentoonstelling der Koninklijke Nederlandsche Vereeniging .Aviculture" gehouden.
exemplaren op de expositie
konijnenvereeniging,
- Eenige pracht-
