Circus Sarrasani in Amsterdam.
STAATSGEHEIMEN.
DE BURGEMEESTER VAN HILVERSUM, de heer J. M. J. H. Lambooy, opende
Dinsdag de reizende vischtentoonstelling in zijn gemeente en proefde even van
het geëxposeerde zeebanket.
TENGEVOLGE VAN DE IEPENZIEKTE worden ïn bet VondeTparh te Amsterdam bonderden
boomen geveld. Een kijkje bij de gesneuvelde boomen,
EEN ONDERNEMEND JONGMENSCH te
Blerick is bezig met den bouw van een...
vliegtuig. De werkplaats is een schuurtje iit
het dorp.
DE MEER DAN 750 METER LANGE BRUG OVER DE IRRAWADDY in Britsch Indië,
waarvan de bouw bijna tien millioen kostte en waarvoor tien duizend ton staal werd ver
werkt, is door den gouverneur van Burma officieel geopend. De genoodigden worden na
de plechtigheid op ververschingen onthaald. Op den achtergrond de brug.
HET BEKENDE CIRCUS SARRASANI heeft Dinsdagavond te Amsterdam
de eerste voorsteling gegeven. De olifantjes bij hun verrichtingen.
MEER DAN VIERHONDERD DEMONSTRANTEN werden Maan-
dagnacht bij de relletjes te Parijs gearresteerd.
DE FILMACTEUR FELIX BRESSART ver
toeft op het oogenblik in ons land De acteur
in het Carlton Hotel te Amsterdam.
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
THEA BLOEMERS
(Nadruk verboden)
7)
Ze on dei-zocht de revolver: een van de
patroonkamers was leeg. Zij herinnerde zich
wanneer zij den kogel afgeschoten had
In de deur van de hall werd de sleutel om
gedraaid: Addie kwam thuis. Mary legde
haastig de revolver in de lade terug.
Miss Colvin ging echter regelrecht naar
haar eigen kamer. Mary zette zich op den
rand van haar bed en peinsde over Addie's
aandeel in de geschiedenis. Zou zij zwijgen?
Natuurlijk zou zij dat! Had Addie zich niet
in New-Orleans bij haar aangesloten, kort
nadat zij Noord-Carolina verlaten had? Had
Addie van hetgeen ze van de historie met
Bevis wist, niet gebruik gemaakt om, zonder
er ooit rechtstreeks over te spreken, haar om
gang aan haar. Mary op te dringen je,
om niet zeldvn haar kleine geldzorgen
te verlichten? Zou zij dan nu haar positie in
gevaar brengen door te spreken?
Uiteraard had het voor Mary voor-
deelen meegebracht, de oudere dame
Miss Colvin was zeven-en-veertig als cha
peronne te hebben. Maar meer dan eens had
zij het ook als een last gevoeld. In New-Or
leans was de rente van het kapitaaltje, dat
zij van haar vader geërfd had, vermeerderd
m etwat zij als stenotypiste verdiende, nau
welijks voldoende geweest om In hun beider
onderhoud te voorzien. Dat kwam, doordat
Addie toendertijd weinig geld had.
Over de stilzwijgendheid van miss Colvin
hoefde zij dus het hoofd niet te breken en
opnieuw dacht Mary Haskell aan Revis. Van
avond zou zij dus naar zijn husi gaan. Als hij
haar lastig viel, weldan had zij haar
revolver! Haar besluit stond nu vast en een
gevoel van onuitsprekelijke trots vervulde
haar. Straks.
Maar de man dien zij liefhad?Z ou hij het
begrijpen als hij het hoorde? Waarom niet?
Zij was altijd openhartig tegenover hem ge
weest. Ze zou het nu ook zijn. Tot nog toe
had zij dat altijd gedaan, onaangename din
gen een paar dagen verschuiven ,maar ten
slotte had zij toch steeds oprecht en eerlijk
gehandeld. Ze was dapper Tom Malloy
had het gezegd. En Grimes moest het weten,
zelfs wanneer zijn vooroordeel zijn jalouzie..
Hoe lief had hij haar! Ze trilde van op
winding bij de gedachte aan zijn machtige
liefde. De menschen noemden hem koud.
hoogmoedig, behoedzaam-sluw in de keuze
van zijn woorden. Maar tegenover haar.
Nauwelijks drie maanden geleden had hij
haar leeren kennen op een der bureaux van
het departement van landbouw, waar zij als
secretaresse van een der hoofdambtenaren
werkzaam was. Van het eerste oogenblik af
had hij van haar gehouden, haar met bijna
jongensachtige-enthousiaste attenties het
hof gemaakt ze was doel en middelpunt
van zijn leven geworden.
En zij, die koesterend in het gevoel van
veiligheid, dat zijn liefde haar gaf, geraakte
onder de onweerstaanbare bekoring van het
overwicht van zijn rijperen leeftijd en de
rustige, gedecideerde kracht van zijn per
soonlijkheid.
Plotseling schrok zij op. De stem van miss
Colvin riep haar tot de werkelijkheid terug.
„Ik kom dadelijk. Addie", antwoordde zij.
Met geweld moest zij zich tot zelfbeheersching
dwingen. Zij huiverde, 't plotseling wakker-
schrikken uit haar liefdedroom, de terug
keer naar een realiteit, waarover de dreigende
schaduw van haar afspraak met Revis viel,
was haar een oogenblik te machtig.
Ze schoof de lade, waarin zij de revolver
gelegd had, dicht en weer kreeg de haat
tegen haar kwelduivel haar te pakken. Toen
zij haar gezicht in den spiegel zag, deed de
afschuwelijke grijns, die haar strak-terugge-
trokken lippen als van een spleet en haar
tanden ontblootte, haar den jdem in de keel
stokken. Een redelooze woede bezielde haar
dat alleen de gedachte aan Revis haar zoo
kon misvormen.
Zij zou een eind maken aan zijn boozen
invloed. Vanavond zou ze hem onbevreesd
tegemoet treden en hem toonen, dat zij stond
boven alles, wat hij zou willen zeggen of doen.
Ze bukte en overtuigde zich, dat de lade met
de revolver erin, goed gesloten was.
„Kom je. Mary?" liet de dunne, scherpe
stem van Miss Colvin zich hoor en „,ik heb een
idee over den dief van het document
„Dadelijk", was het antwoord en Mary's
stem klonk vast en helder. Ze liep de hall
door, met een gevoel van kracht en onover
winnelijkheid.
V.
In Revis1 huis.
George Darden stond in den voortuin van
het groote huis, dat Edward Revis, in de
drei-en-dertigste straat in het pude gedeelte
van de stad, gehuurd had. Hij bevond zich op
een paar pas afstand van de gang, Bie naar
de kelderverdieping voerde en was onzicht
baar in de schaduw van een ceder, waarvan
de 'fhangende takken sinister zuchtten en
kra eten onder de stooten van den heftigen
wind. Ofschoon het nog geen middernacht
was, was er geen licht in het huis te bespeu
ren. Buiten deed de electrische lantaarn een
vluchtige schemering zichtbaar worden van
de grauwe streep gevormd door den ongeveer
twintig meter langen cementweg, welke van
den vooringang van het huis naar de straat
leidde.
Vijf minuten gingen voorbij. De detective
stond zonder overjas, geduldig, onbeweeglijk,
schijnbaar ongevoelig voor de bittere koude.
Hij keek strak in de richting van de straat.
Zooals hij verwacht had, verscheen er een
man aan het einde van den cementweg; zijn
voetstappen waren onhoorbaar door het
loeien van den wind. Toch verliet hij het
pad en begaf zich over 't zachte, dorre gras
veld naar het huis. Onderaan de stoep, waar
op door een opening in de takken van
den ceder flauw het schijnsel van de straat
lantaarn viel, zag de detective een oogenblik
het gezicht van den laten bezoeker. Dat was
de eerste verrassing voor Darden. Deze man
was voor hem in tegenstelling met hetgeen
hij verwacht had, onbekend.
Na een seconde begon de vreemde, wiens
slanke figuur in de donkere schaduw van den
ceder nauwelijks te onderscheiden was, snel
en behoedzaam de twaalf treden van de hooge
stoep te beklimmen. Bij de voordeur ge-
gekomen, scheen hij zonder resultaat den
knop en het sleutelgat te probeeren. Nu deed
de detective de tweede ontdekking en slechts
met moeite kon hij een uitroep van verras
sing onderdrukken. Hij was niet de eenige.
die den man daarboven op de stoep gade
sloeg. Er stond iemand achter hem. slechts
enkele centimeters van zijn elleboog ver
wijderd.
Ofschoon geen geluid hem iets verraden
had, ofschoon in de ondoordringbare duister
nis om hem heen zijn oogen hem van zoo
weinig nut waren, dat hij evengoed blind had
kunnen zijn. wist hij, dat die andere er was
en pas moest zijn gekomen. Een bondgenoot
van den man daar bij de deur. Zijn hart
klopte hevig. Wat zou er gebeuren, als hij
een plotselinge beweging maakte? Als hij zich
eens omdraaide en naar de keel van deze.
Een verdere ontdekking deed hem van zijn
reeds half gevormd plan afzien. De per
soon achter hem was een vrouw! Een schier
onmerkbaar aroma, de geur van vrouwen
haar, bereikte hem, gedragen door den
wind. Waar had hij dien imuwelijk? merk
baren geur, die aan seringen deed denken,
als eens eerder bespeurd?
Maar vergistte hij zich niet? Hij ademde
langzaam, nog eens en nog eens snel, als
in 'n impuls, geruischloos en onzichtbaar, bukte
hij zich tot zijn gezicht nog slechts eenige
centimeters van den grond was. Voorzichtig
tastte hij om zich heen in alle richtingen;
zijn vingertoppen hadden den zoom van
een vrouwenrok aangeraakt!
Toen hij zich weer oprichtte, raakte zij zijn
arm aan, even boven den elleboog. Hij scheen
te begrijpen, dat dit hem vertelde wat zij
wenschte een verzoek om te mogen blijven
of om hem te mogen volgen. Was het, vroeg
hij zich af, alleen maar verbeelding, of zou
het mogelijk zijn, dat in de zenuwachtige
spanning, waarin zij beiden verkeerden, de
kracht van haar gedachten de zijne be
ïnvloeden?
Hoe dan ook, er lag een onmiskenbaar ver
zoek in den zachten, maar gestadigen druk
van deze hand op zijn arm. Hij behoefde niet
te twijfelen aan haar vriendschappelijke ge
voelens jegens hem, of op zijn minst aan haar
onpartijdigheid. Waarom had zij anders
blijk gegeven van haar aanwezigheid!
Bovendien, daar er deze vrouw zooveel aan
gelegen was den man gade te slaan, die zich
zonder vrees en met een eigenaardig talent
om zich te verbergen, op dit uur en in deze
koude buiten had gewaagd, was er alle kans,
dat zij hem kon helpen" en hulp had hij
noodig!
Deze overweging deed hem een besluit
nemen. Hij stak zijn linkerhand uit en legde
deze met een kort, geruststellend drukje op
de hand, welke zijn rechterarm had aange
raakt een vluchtige ceremonie, die hun
verbond bezegelde. Toen hij zijn hand weer
wegnam, liet zij ook zijn arm los. Het was
alles in een oogwenk gebeurd, een haast
werktuigelijk reageeren der spieren op de
tot het uiterste gespannen activiteit van de
hersenen.
XWordt rewolgdO
