STAATSGEHEIMEN.
Z. K. H. Prins Hendrik naar Brussel
FEUILLETON
Naar het Ainerikaansch bewerkt
door
THEA BLOEMERS
(Nadruk verboden)
26
,.Ik kan mij ook zoo goed de diepe ontgoo
cheling, de bittere smart van die jonge vrouw
voorstellen, wanneer de man dien zij liefheeft,
tenslotte heelemaal haar motief om haar
vroegeren misstap te verheimelijken niet blijkt
te begrijpen. Haar verlangen om hem verdriet
te besparen, niet weet te waardeeren. Er is
iets werkelijk tragisch in zware offers te
brengen, groote gevaren te riskeeren, omdat
men de liefde heilig en ongerept wil houden
en op stuk van zaken te bemerken, dat de
ander ons absoluut niet begrijpt, geen greintje
besef heeft van wat we
„Houd u alstublieft op!" riep ze smeekend.
Wankelend stond ze voor hem en staarde
hem aan met de deerniswekkende hulpeloos
heid van een angstig kind.
„Waarom wilt u toch niet dat ik u help?"
drong hij. „Waarom verzet.u zich zoo met alle
geweld tegen mij?"
Ze schrok op alsof ze een sterken steek
kreeg en heete tranen sprongen haar in de
oogen. Voor hij echter nog iets zeggen kon,
wendde ze zich plotseling van hem af en
ging, met de handen voor het gezicht, de ka
mer uit. Bij de deur gekomen, botste ze als
een blinde tegen het kozijn. Als ik iemand
anders geweest was, overwoog Darden, niet
annex aan de politie zou ze me gebeden heb
ben haar te helpen!
Toen hij overtuigd was, dat hij niet op haar
terugkomst hoefde te rekenen, verliet hij de
woning.
Hij had juist den breeden hoofdcorridor
overgestoken, en wilde naar de trap aan de
andere zijde van de lift gaan, toen hij zacht
zijn naam hoorde roepen. Addie Colvin was
hem gevolgd en sloot de deur van de flat
achter zich.
XVHL
Miss Colvin verstrekt inlichtingen.
Op alle étages van het flatgebouw bevond
zich aan het einde van den hoofdcorridor een
kleine, vierkante, door zware gordijnen van
ae gang afgescheiden ruimte, die door de be
woners als spreekkamer gebruikt kon worden.
Miss Colvin liep zoo haastig, dat zij het ver
trekje eerder bereikte dan de detective. Toen
hij binnentrad zag hij oogenblikkelijk, dat zij
over haar heele iichaam trilde; haar gezicht,
met vuurroode plekjes van opwinding, vertrok
krampachtig, haar fletse oogen waren star
kortom, ze verkeerde in een toestand van
wilde geagiteerdheid en deed blijkbaar geen
enkele poging, om dat te verbergen.
't Was niet twijfelachtig, meende Darden, waar
aan deze hevige emotie moest worden toege
schreven. Een blik was voldoende om hem te
overtuigen, dat ze een vertwijfeld besluit had
genomen. Eindelijk was ze op het punt om dat
gene te doen; waarop al zijn hopen en streven
waren gericht geweest- te kapituleeren
't onontkoombaar gevolg van de folterende
onzekerheid, waarin hij haar dagenlang had
laten leven. Nu zou hij dan den sleutel tot
het heele mysterie in handen krijgen
Zonder den gespannen blik ook maar een
seconde van hem af te wenden greep ze de
leuning van een stoel, om dezen naar den
verst verwijderden wand van het spreekka
mertje te schuiven. Haar heele wezen drukte
namelooze ontsteltenis uit.
Ten laatste dwong ze zichzelf tot spreken.
„Waarom dóet u waarom doet u geen
beslissende stajp, iets, dat aan die ellende een
einde maakt?"
Haar woorden kwamen in heesch gefluister.
De detective nam een anderen stoel en ging
tegenover 'haar zitten eijn hoogppgetrokken
wenkbrauwen toonden zijn begrijpelijke ver
bazing.
„Wat kan ik doen, Miss Colvin?"
Hij stelde zich de vraag wat haar tot het
plotselinge besluit kon hebben gebracht hem
vertrouwen te schenken. Haar onbeheerschte
nervositeit verried hem, dat ze een dwingend,
onweerstaanbaar motief moest hebben, wel
licht meer dan een.
Hij voelde, dat haar ontdekking van het
feit, dat hij van de gestolen revolver wist
de revolver, die Lizzy, het ontslagen dienst
meisje, hem in handen had gespeeld Miss
Colvin hevig had geschokt. Ook stond het
voor hem vast, dat ze zijn dringend verzoek
aan Mary Haskell om hem niet als vijand
maar als vriend te beschouwen, had afge
luisterd. Deze dubbele stormaanval op haar
geestkracht had haar weerstand ten slotte
gebroken, redeneerde hij, en had haar tot
haar veranderde houding gebracht.
„Wat u kunt doen?" klonk haar weder
vraag: „Vraagt u dat nog? U kunt handelen
u kunt iemand in hechtenis nemen". Er
was een zenuwachtig trekken om haar mond
toen ze dit zei.
„Maar waarom juist vanavond?"
„Waarom, mijnheer Darden? Is u dat dan
niet duidelijk? Wel, om Mary te behoeden
voor krankzinnig worden ze is aan den
rand van den waanzin. Ze lijdt onbeschrij
felijk,! dat tergende, afmattende afwachten
maakt haar kapot! Ik kan niet vaststellen
wat ze precies weet, maar hoeveel of weinig
't ook is, 't is beter, dat ze gedwongen wordt
alles te vertellen, dan dat het op deze manier
doorgaat".
„Maar wat kan ik doen?" vroeg hij nog
maals.
„Dat heb ik u toch gezegd den dader
arresteeren".
„Den dader waarvan?"
„Van de beide misdrijven van den dief
stal en van den moord".
Hij boog zich dichter naar haar toe. „Wie
r— wie is de schuldige?"
„Dat weet u immers net zoo goed als ik? U
weet toch ook wel. dat het Tom Malloy is".
Hij was er zeker van, dat het meer haat
tegen Malloy, dan bezorgdheid voor Mary
Haskell was, die haar er toe dreef deze be
schuldiging uit te spreken.
„De moordenaar misschien", zei hij.
„Maar ook de dief? Gelooft u dat hij het
document gestolen heeft?"
„Of ik dat geloof?" U gelooft het zelf im
mers ook! Maar laat ik u vertellen hoe ik tot
mijn meening kom. Hij
Ze hield abrupt op en luisterde in een ge
spannen houding haar heele opmerkzaam
heid op die dichtgeschoven gordijnen gericht.
Plotseling sprong ze op, lichtte het voorhang
op en gluurde naar buiten Gerustgesteld
keerde ze weer naar haar plaats terug.
.Xuister, mijnheer Darden", hernam ze.
„Hij weet hoe men hier ongezien kan binnen
sluipen hij heeft het Maandag aan Mary
verteld. Van buiten af kan hij onder een be
paalden gezichtshoek door de draaideur de
lift in het oog houden. En als hij dan het
moment afwacht, dat de lift juist naar boven
is en de liftboy dus geen erg in hem heeft
en behoedzaam langs de juffrouw in de tele
fooncentrale heen glipt, kan hij de top be
reiken en naar boven loopen zonder opge
merkt te worden".
„U gelooft dus, dat hij
„Ik zal u zeggen wat ik geloof", viel ze
hem ongeduldig in de rede. „Onze flat was
den avond dat de Senator hier was en zijn
overjas met het geheime stuk er in, in het
portaal had opgehangen, niet gesloten,' zoo
als altijd als we thuis zijn. En u weet nu hoe
Malloy kans kan hebben gezien stilletjes bin
nen te komen. Het lijkt me zoo klaar als 'n
klontje dat hij de dief moet zijn".
Ze zweeg en haar adem ging zwaar, zooals
dat bij iemand in heftige gemoedsbeweging
het geval is.
„Is er nog meer?" moedigde hij haar aan
„Zegt u het maar gerust".
Ze overlegde een oogenblik bij zichaelf.
„Als ik iets meedeel", vroeg ze daarop, „wilt
u daarvan in het belang van Mary gebruik
maken en mij er buiten houden, niet ver
raden dat ik het u gezegd heb?"
„Is mijn belofte voldoende. Miss Colvin?"
..Natuurlijk. Anders zou ik het u toch niet
gevraagd hebben".
„Welnu, wat is het dan?"
Malloy kende Revis al geruimen tijd en
heel goed. Ze konden elkaar uit Noord-Caro-
lina: van voor zeven jaar geleden".
„Malloy kende Revis! Ik had gedacht dat
u mij zoudt vertellen dat Miss Haskell hem
teen kende".
„Is hei niet genoeg, dat Malloy hem ge
kend heeft?"
..Zeker, dat is van veel belang", stemde hij toe
en hij keek haar met een uitdrukking van
verwachting op het gezicht aan. Hij ver
trouwde, dat ze hem nu alles zou opbiechten
wat ze wist. „Er is toch nog wat anders, niet
waar Miss Colvin?" drong htf op.
Ze begon aanstalten te maken om heen te
gaan.
„U moet hem nog eens, en dan 'n beetje
scherper dan te voren, er over ondervragen,
waar hij den Zondagavond dat de diefstal ge
pleegd werd. toen Mr. Buckner hier zijn jas
met het document had opgehangen, is ge
weest, Menschen die wat vroeg uit den schouw
burg kwamen, kunnen gezien hebben en
hebben misschien gezien dat iemand in
grooten haast het Arlowood-gebouw verliet.
Legt u hem daaromtrent maar eens het vuur
aan de schenen".
Ze schoof een der gordijnen opzij. „Ik moet
gauw terug; Mary mag er geen vermoeden
van krijgen, dat ik weg ben. Ze zou gemak
kelijk raden dat ik haar wil trachten te red
den. En u meet mij helpen, Mr. Darden, om
een einde te maken aan haar dwaasheid, hoe
goed die ook bedoeld mag zijn. Wij samen
kunnen dat; u en ik". Ze scheen zich te be
denken, liet het gordijn weer terugvallen en
kwam dicht bij hem staan.
(Wordt vervolgd)
Z. K H. PRINS HENDRIK (rechts met hoed voor het gezicht) vertrok Woensdag met de overige leden der
Nederlandsche delegatie uit den Haag naar Brussel, ter bijwoning van de begrafenis Yan wijlen Koning Albert
van België.
ARCHITECT WIJDEVELD, die benoemd is
DE KONINGIN VAN ENGELAND was tot directer-generaal der Academie Euro-
Dinsdag tegenwoordig bij de opening der péenne Mediterranée, is Woensdag met
jaarbeurs in Olympia-hall te Londen. zijn gezin uit Amsterdam naar Zuid-Frankrijk
vertrokker
IN DE TWEEDE KAMER vormt thans de K. E. M. A. te Arnhem het middelpunt der besprekingen. De werk
zaamheden liggen reeds eenige maanden stil.
DE LAATSTE MOTORINSPECTIE in den racewagen van den bekenden Engelschen coureur
Eyston, die naar de Monthlerybaan in Frankrijk vertrokken is, om te pogen verschillende
verschillende snelheidsrecords te verbeteren.
HET NEDERLANDSCH-DUITSCHE DIESELGEMAAL aan de Meersluis te
Nijmegen is thans officieel in werking gesteld.
HET BEKENDE PONTJE over het Rokin te Amster
dam heeft Woensdag zijn laatsten tocht gemaakt.
DE JONGE KANGOEROE die onlangs in den Haag-
schen dierentuin werd geboren, kwam dezer dagen
voor het eerst buiten, Vanuit den buidel bekijkt het
diertje zijn omgeving.
