STAATSGEHEIMEN.
HET SCHEEPJE .GRETA", dat in de achterhaven te RoS
terdam xorvk, werd Dinsdag gelicht
BINNENKORT zal te Rotterdam ten bate van bet Centraal genootschap voor kinder herstellings- en vacantie-kolonies, een groote
poppententoonstelling worden gehouden. Folklore in Overijssel, een der fraaiste inzendingen.
SLUIS IV TE LIMMEL NADERT HAAR VOLTOOIïNG. Hierboven een der dubbele heftorens DE OUDSTE MOLEN VAN EUROPA VERWOEST - In het land van Silly (België) staat een molen, die dateert uit het jaar 1040 en du»
I 1. I I I. IJ L- I I JI bijna negen eeuwen oud is. Door den storm der laatste dagen werden de wieken afgerukt en onherstelbaar verwoest. - Links de molen-
van de tweelingsluis in het Julianakanaal bij Limmel, die binnenkort zal gereed komen. rechts: de verwoesting van nabij. verwoest. units, ae moien.
HET AQUARIUM VAN ARTIS TE AMSTERDAM heeft eenige zee-
komkommers (visschen) ten geschenke ontvangen.
EEN BEKOORLIJK GROEPJE op we9 na.r do
modetentoonstelling, welke deze week op uitge
breide schaal in Dorland Hall te Londen gehouden
wordt.
HET REPUBLIKEINSCHE MONUMENT voor het
Parlementsgebouw te Weenen wordt afgebroken,
nadat het aanvankelijk met de emblemen van het
Vaderlandsche Front was bedekt geworden.
DE SLEE-HONDENRENNEN TE SOLLEFTEA.
De Zweedsche honden .Murre" en .Yaya"
met hun geleider Edbladh aan de start
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
THEA BLOEMERS
(Nadruk verboden)
31
U kwam achter haar aan, vermoed ik. He
laas heeft Dr. Felton niet lang genoeg ge
wacht om te zien, of een tweede persoon de
vluchtende vrouw, die hij heeft opgemerkt,
volgde. Later vond ik Miss Haskell's gouden
handschoenenknoopenhaak naast Revis' bed.
Deze knoopenhaak is het laatst in uw bezit
geweest, Mr. Buckner. Het komt me voor.
dat dit alles zeer bezwarend voor u is. een
onweerlegbaar bewijs eigenlijk gezegd, of om
mij juridisch precies uit te drukken, een
keten van aanwijzingen, waar geen speld
tusschen te krijgen is.
„En de twist of woordenwisseling, die vol
gens u moet hebben plaats gehad, eindigde
met een schot?" zei. Buckner met voorge
wende ironie. „Waarover liep die woorden
strijd, meent u?"
„Revis wilde het verdrag, van welks tekst
u een afschrift bezat, in zijn geheel in han
den krijgen om het aan Altillero, den ver
tegenwoordiger der belanghebbende buiten-
landsche partij, te verkoopen. Een deel ervan
had hij zich al eerder weten te verschaffen
En als u weigerde hem de rest te geven,
zou Miss Conner een schandaal ontketenen,
waarvan u het slachtoffer zcu worden. En
nietwaar, Mr. Buckner, u hebt een opvliegend
temperament!"
Buckner's gezicht werd nog rooder dan te
voren, maar hij zei niets en Darden ging
joort:
„Wanneer u niet naar dat huis bent ge
gaan met het afschrift van het verdrag in
uw zak, wanneer u ondanks het feit, dat
Revis even daarna dood werd gevonden
hem noch Miss Conner gelegenheid hebt ge
geven den tekst in bezit te krijgen, hoe ver
klaart u het dan, dat op dit oogenblik het
heele onderwerp, artikel na artikel, aan Al
tillero en zijn partij bekend is en vandaag
woordelijk door een van de bladen die onder
hun invloed staan, is gepubliceerd?"
De detective haalde een courant uit zijn
zak en legde hem zoo op de schrijftafel van
den Senator, dat diens blik op de vetgedrukte
opschriften der voorpagina moest vallen.
Buckner's oogen dwaalden langs de „head
lines", die op sensationeele wijze aankondig
den, dat de Altillero-partij op geheimzinnige
wijze in het bezit van dit hoogst belangrijke
staatsstuk was gekomen. Dat beteekende een
eindelooze reeks van moeilijkheden en ver
wikkelingen. voor allen, die een rol speeiden
in de buitenlandsche politiek der Vereenigde
Staten.
Nu was het met de zelfbeheersching. waar
toe de Senator zich met al zijn geestkracht
gedwongen had, gedaan.
„Hemel-nog-aan-toe". steunde hij en zijn
donkere basstem klonk rauw. Hij herhaalde
den uitroep en bewoog zich in zijn armstoel
heen en weer als iemand die plotseling door
radeloosheid wordt aangegrepen. En zijn
starre blik was als gehecht aan het gezicht
van den detective tegenover hem. om te
trachten daarin te lezen, wat er in het bin
nenste van den man omging. Maar de koele
trekken verrieden niets.
„Zooals u verklaard hebt", sprak Darden
na enkele oogenblikken op zakelijken toon
verder, „is de copie van het tweede deel van
het ontwerp-verdrag. waarom het den Zon
dagavond van den moord ging, maar één
maal bulten deze kamer geweest, en dat was
Zondag voor acht dagen, den dag waarop u
het van den minister ontvangen had. In de
eetzaal van het hotel, waar u gedineerd hebt,
kan het niet uit den zak van uw jas ge
nomen zijn; u had uw jas immers over den
rug van den stoel laten hangen en hebt die
niet alleen gelaten. Miss Haskell komt na
tuurlijk niet in aanmerking als degene, die
het ontwerp gecopieerd en doorgegeven heeft,
dus waar kan het anders overgeschreven zijn
dan in Revis' huis? Misschien in de woning
van Miss Conner?"
„U hebt gelijk, Mr. Darden". De stem van
den Senator beefde plotseling; er klonk een
schrille toon in als van een vrouw, die het
met haar zenuwen te kwaad krijgt. ..Het
schijnt, dat ik op weg ben het slachtoffer
van een ongelukkig toeval te worden. Maar
ik ken u als een respectabel man. U zult daar
geen misbruik maken, nietwaar?"
„Een toeval? Een ongelukkig toeval?" her
haalde Dardep langzaam.
Buckner wierp zijn bijna opgerookte sigaar
in een aschbak en met zenuwachtige vingers
tastte hij in een opgeschoven lade naar een
andere.
„Ik zal u iets vertellen", hernam hij, toen
hij de sigaar met een hand die duidelijk
merkbaar trilde, had aangestoken. Zijn heele
manier van doen verried nu opwinding, er
was Iets van koortsachtige onbeholpenheid
in. „Ik was in dat huis dien bewusten
avond. Ik
Zijn bekentenis werd abrupt onderbroken
doordat de deur die van het aangrenzende
vertrek in het bureau van den Senator
voerde, onverwacht geopend werd.
„Neemt u mij niet kwalijk", verontschul
digde zich Buchner's secretaris, terwijl hij
een visitekaartje overreikte, „maar deze man
laat zich eenvoudig niet wegsturen. Hij zegt
dat u hem moet en zult ontvangen en dreigde
zich met geweld toegang te zullen verschaf
fen als hij niet werd binnengelaten".
De naam op het kaartje luidde: „Tomas
Mance Malloy".
„Ik kan hem nu niet te woord staan", viel
Buckner geprikkeld uit. „Hijhij drong
nogal, nietwaar?" voegde hij er na 't oogen
blik nadenkend bij. „Dan is het beter —"zeg
hem dat ik hem met een minuut ontvangen
zal met twee minuten".
„Ik was in het huis", herhaalde hij. toen
de deur zich weer achter den secretaris ge
sloten had en bevochtigde zijn dikke, droge
lippen. „Ze dreigden mij ook op de manier
zooals u aangeduid hebt, maar ik weigerde".
Hij sloeg met de vlakke hand op tafel. ..Zoo
waar ik leef, Mr. Darden, ik weigerde op hun
afperserspogingen in te gaan en ik ver
wijderde me vóór
Opnieuw ging de deur open, zoo plotse
ling en met zoo'n vaart ditmaal, dat het
duidelijk was, dat er een worsteling aan
moest zijn voorafgegaan. De stem van den
secretaris was hoorbaar in opgewonden pro
test. In de volgende seconde kwam Malloy
binnenstormen; hij sloeg de deur met een
smak dicht en ging er met zijn rug tegen
staan. Toen hij merkte dat de secretaris geen
pogingen deed haar weer te openen, liep"hij.
de handen in de zakken en met een haast
uitdagende langzaamheid verder de kamer
in.. En in het Koele lachje waarmede hij de
massieve gestalte van den Senator opnam,
gloeide moordende meedoogenlooze haat. Het
tooneel in Mary's kamer scheen hem tot het
onverzettelijke besluit te hebben gebracht,
dat Grimes Buckner boeten zou.
„Ik had gezegd, dat ik u met een minuut
ontvangen zou!" zei Buckner knorrig. „We
waren toch overeengekomen de kwestie met
elkaar te bespreken".
„Met een minuut, mijn waarde Senator!"
klonk het met snijdende spot. „Wel. wel, wat
'n neerbuigende houding met een minuut!
Maar beste man, het gaat om uw leven en
u zegt kalmweg: met een minuut!"
Buckner kromp ineen in zijn stoel, als
onder het gewicht van onzichtbaren, maar
ondragelijken last.
,/Wilt u niet gaan zitten", verzocht hij
met een gedweeë klank in zijn stem. „Dar
kan ik de verklaring voleindigen, die ik juist
ben be
Malloy gaf hem geen gelegenheid den zin
af te maken. Hij had een paar stappen naai
voren gedaan tot vlak bij het groote schrijf
bureau en toen hij weer begon te spreken,
was er van zijn grimmige scherts van zoo
even niets meer te bespeuen.
Met een gebiedend uitschieten van zijn
hand legde hij Grimes Buckner het zwijgen
op.
„Verklaring!" riep hij met bittere min
achting en wendde zich daarop tot den detec
tive. „Ik zal nu zonder omwegen een verkla
ring geven! Ik kwam hierheen om hem het
genoegen te gunnen mijn mededeelingen in
privé aan te hooren, vóór ik u op de hoogte
bracht. Ik dacht dat het hem wel bijzonder
plezier zou doen, ze eerst heelemaal voor
zichzelf te hebben, eer hij aan de openbaar
heid wordt prijsgegeven. Maar nu u toch hier
bent. is het maar beter dat ik de koe maar
direct bij de horens vat".
Buckner zat roerloos, de beide ellebogen
op het tafelblad gesteund, zijn gezicht een
grauw masker van doffe verslagenheid.
„Deze man", vervolgde Malloy, „was Zon
dagavond voor acht dagen om tien uur in
het huis van Revis. Hij
..Dat heb ik Mr. Darden al verteld", viel
Buckner hem grommend in de rede.
„Zeker, zeker! Maar hebt u ook over het
verdere van den avond gesproken? Hebt u
hem ook van Miss Conner verteld? En van
Revis? Van hetgeen Revis van u wenschte?
Van den handel dien zij van u verlangden?
En van het antwoord dat u gaf? Er is van
alles en nog wat, dat eenige toelichting be
hoeft, nietwaar? U wilt toch niet
(Wordt vervolgd)
