STAATSGEHEIMEN.
In het Gemeentebezit .Berg en Bosch* te
Apeldoorn is een der mooiste vijvers van
ons land in wording. Het geheele werk
wordt door 500 man in werkverschaffing
Duizenden belangstellenden waren getuigen van de start der
deelnemers aan den 50 K M. langen ski-tocht bij de internationale
wedstrijden te Solleftea.
Winter in Stockholm. Een geparkeerde
auto, die door sneeuwstorm en vorst was
overvallen.
Touwtrekken. Moei
zaam werk aan boord
van een der weinige
nog in de vaart zijnde
Finsche viermasters
als de zeilen ge-
heschen worden.
Een Kaukasisch hert is in den Berlijnschen dierentuin aangekomen.
Het werd door den directeur der diergaarde uit Königsberg ten
geschenke aangeboden aan den Pruissischen minister-president
Goring.
De aankomst te Moskou van de drie Bulgaarsche beklaagden uit het Rijksdagbrandproces. - V.l.n.r.t
Popoff, Dimitroff en Taneff in gesprek met vertegenwoordigers der Russische en bultenlandsche pers.
Het voorjaar in aantocht, Te Scheveningen wordt het zand. dat gedurende den
winter tegen den hoogen wal is opgewaad, geëffend en weer over het strand ver
spreid.
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
THEA BLOEMERS
(Nadruk verboden)
34
Zijn houding en gelaatsuitdrukking lieten
niets van zijn innerlijke onzekerheid ver
moeden, ieder van de aanwezigen moest wel
den indruk krijgen, dat hij de situatie vol
komen beheerschte en over alle gegegevens
beschikt om op een onverwacht oogenblik
op te springen en den dief en den moorde
naar, of de combinatie daarvan in één per
soon, met een beschuldigenden vinger aan te
wijzen.
„Vóór alles", ging hij op rustigen, zelfver
zekerden toon voort, ..moet ik Inspecteur
Nash danken voor den ontdekking van den
moordenaar. Het weinige was ik gedaan heb,
staat alleen in verband mei de ontmaskering
van den dief van het geheime document. Ik
bedoel den diefstal van het eerste gedeelte
daarvan dat Senator Buckner in zijn overjas
had gestoken, het nog niet complete stuk;
de rest waardoor de geheele tekst in handen
van onbevoegden is gekomen en zonder welke
het eerste "deel maar betrekkelijk weinig
waarde had voor degene, die zich van de in
houd op de hoogte willen stellen, is op zijn
vroegst pas op den avond van den moord
gecopiëerd. Dit laatste kan gebeurd zijn in
het huis van Revis, terwijl Senator Buckner
zich daar bevond Mr. Buckner zou 't stuk
zelf aan Revis kunnen hebben gegeven, om
dat
„Ik ontken dat met den meesten nadruk",
viel de Senator hem, met een rauwe stem
grote stee rend in de rede.
„Dat is mij bekend", antwordde Darden
kalm. „Juist met het oog op deze ontkenning
vano uw kant is Miss Conner hier".
„Ik heb erin toegestemd hierheen te ko
men", onderbrak Buckner opnieuw, „omdat
u mij verzekerd hebt. Mr. Darden, dat mijn
verdenking tegen Malloy, evenals zijn be
lachelijke beschuldiging aan mijn adres, op
die manier zonder publiek schandaal konden
worden ontzenuwd. Maar wanneer een of
andere vrouw, die wrok tegen mij koestert
of reden meent te hebben zich door mij ge
griefd te voelen een of andere vrouw, die
in het laaghartige, schaamtelooze complot
was, om mij met afpesingspogingen te be
dreigen
„Maar mijn waarde senator", het was miss
Conner, die zich thans in de discussie
mengde, „ik bben alleen hier gekomen om te
verklaren, dat het laatste wat ik van het
onderhoud tussehen u en Mr. Revis weet, is
dat u hem beleefd, maar in hevige opwin
ding verzocht toch voor rede vatbaar te zijn -
met betrekking tot de dingen, die hij van
u verlangde".
„Dan" bracht Darden in het midden, „was
u de vluchtende vrouw, die Dr. Felton zag!"
„Die kan ik niet geweest zijn", was het
bescheid, .want ik heb de lichten niet achter
mij uitgedraaid. Ik heb ze laten branden toen
ik wegliep. Bovendien heb ik het huis
door de achterdeur verlaten".
„Maar waarom bentij u weggeloopen?"
„Omdat Revis den Senator met een revolver
bedreigd had. Toen werd ik bang".
„Ik heb toch al gezegdbegon Buck
ner weer.
„Op het oogenblik, Mr, Buckner", onder
brak hem de detective, „hebben we het over
den diefstal, ik herhaal den diefstal van het
éérste gedeelte, uit den zak van uw over
jas. De moord komt straks aan de orde. Tosn
u mij in de rede viel, wilde ik juist zeggen,
dat die diefstal hier op de flat gepleegd
werd en wel op het portaal, waar uw jas
hing. Het document werd gestolen, terwijl u
zich in deze kamer bevond. Ik zal nu zeggen,
hoe het gebeurde misschien hebt u daar
zelf reeds een vermoeden van gehad!"
Niets op het gezicht van den Senator ver
ried of deze laatste veronderstelling juist was.
Hij bleef 't antwoord op Darden's opmerking
schuldig.
„Door de weerspiegeling in het glas van de
draaideur in de hall", ging de detective
verder, „kan men gemakkelijk zien of de
lift boven is, en dan naar beneden glippen
zonder door den liftjongen gezien te worden.
De dief heeft dat oogenblik afgewacht, gleed
onopgemerkt langs de juffrouw in de tele
fooncentrale en bereikte langs de trappen
deze étage. Daar de buitendeur van miss
Haskell's woning meestal openstaat, wanneer
er iemand thuis, was de rest niet moeilijk. De
dief behoefde slechts het portaal binnen te
sluipen.de zakken van senator Buckner's jas te
doorzoeken en het stuk eruit te halen om het
te copiëeren. Dat wil zeggen, na den eersten
diefstal werden maar twee bladzijden over
geschreven. Blijkbaar werd de dief gestoord,
of had deze den benoodigden tijd te gering
gerekend. Maar in elk geval is het gemak
kelijk te reconstrueeren, hoe het gebeurd
moet zijn".
Even was er een pauze: toen vervolgde
Darden: „Maar niet zoo gemakkelijk was
het vast te stellen, wie het heeft gedaan. Miss
Colvin legde mij gisterenmiddag uit, hoe de
diefstal moest zijn gepleegd precies zooals
ik het nu uiteengezet heb. maar ze voegde
er een beschuldiging aan toe ze noemde
den naam van den man, die volgens haar
de dader moest zijn", weer een pauze
..den naam van Mr. Malloy!"
De oogen van alle aanwezigen richtten zich
bij deze verklaring van den detective op
Addie Colvin. Ze zagen haar ontsteltenis en
hoe ze verschrikt probeerde Mary's hand te
grijpen, maar het jonge meisje liet thans,
voor het eerst tijdens deze samenkomst, haar
roerlooze houding een moment varen en
deinsde ontzet, met wijdgeopende angst-
oogen, achteruit. Een seconde ontmoetten de
blikken der beide vrouwen elkaar; in die van
de jongste van de twee lag brandend ver
wijt, dat de ondergang beteekende van een
jarenlange vriendschap.
Mary Hasskell's bleeke lippen bewogen zich
en ze fluisterde: „Onmogelijk!"
En wat Addie Colvin in haar oogen las, deed
haar het hoofd afkeeren.
Darden zag met een gevoel van beklem
ming, dat miss Haskell weer in haar vorige
apathie terugzonk. Het zweet brak hem uit;
zijn zenuwen waren tot barstens toe gespan
nen. Wanneer hij den diefstal nauwkeurig
beschreef en alles wat hij omtrent den moor
denaar wist, wanneer hij den anderen alles
uit den mond trok, wat zij maar los konden
laten en zij in haar zwijgen volhardde
wat had hij dan nog gewonnen? Maar hij
gaf den strijd niet op; hij wist dat hij op
den goeden weg was.
Hij sprak verder: „Maar miss Colvin heeft
zich vergist; het was Malloy niet. Pas van
middag heb ik het onweerlegbare bewijs in
handen gekregen, wie dedief moet zijn. Door
handschriftvergelijking ben ik tot mijn ont
dekkingen gekomen. De dief heeft bij het
copiëeren van de twee pagina's zijn papier op
het document gelegd hij heeft met een
scherp potlood geschreven en door het sterke
drukken daarop zijn op het officieele stuk
zóó duidelijk sporen achtergebleven, dat zij
geen twijfel laten omtrent het handschrift
van de persoon, die de beide bladzijden heeft
afgeschreven". Hij stond van de stoelleuning
op en wendde zich tot Mary en Addie Colvin,
die op de canapé zaten,
„Zoo vond ik uw handschrift in het docu
ment ingedrukt, miss Colvin! U hebt het
stuk gestolen, u bent de flat weer binnenge
slopen, nadat u zoogenaamd was uitgegaan.
En later bent u op de gewone wijze thuis
gekomen". i
„Ik!" gilde Addie met een schrille, over
slaande stem. „U beschuldigt mij van den
diefstal?"
„Ja, u hebt het gedaan!"
Hij keek van terzijde naar Mary Haskell.
Zij bewoog langzaam het hoofd naar de
vrouw, die haar vertrouwen zoo schandelijk
beschaamd had en in den blik, waarmee zij
een kort oogenblikje naar haar staarde, was
iets als afgrijzen. Toen vestigde zij haar
droeve oogen op den grond.
„Maar dat is belachelijk dat is onge
hoord!" riep Addie. Ze was nu, zoo het kon
nog bleeker dan Mary; de roode verfstreepen
op haar wangen vormden een wrang contrast
met het grauwig wit van haar gelaatskleur.
„Mijn handschrift.'U hebt mijn handschrift
nooit gezien
„Pardon; vanmiddag heb ik het gezien",
klonk het rustig, „op uw bureau dank zij
de bereidwilligheid van uw chef!"
„U hebt mij als zondebok uitgekozen", pro
testeerde ze woest. „U probeert mij voor den
diefstal te laten opdraaien, omdat het u
niet gelukt is den werkelijken
Darden legde haar met een bevelend ge
baar het zwijgen op. Zijn scherpe ooren had
den het geluid van voetstappen op het por
taal waargenomen.
„Inspecteur Nash", verzocht hij. „wilt u zoo
goed zijn even te zien. wie daar is?"
De politiebeambte liet miss Patton en Mal
loy binnen. Allen keken naar de blonde vrouw
die onmiddellijk opviel door de eigenaardige,
glanzende starheid van haar onnatuurlijken
glimlach en haar wankelenden gang. Het
kostte Darden, die zich hun eerste ontmoe
ting herinnerde, niet veel moeite uit te
maken, wat de oorzaak van deze verschijn
selen was. Miss Lucy Patton had getracht
moed en troost te putten uit den alcohol!
(Wordt vervolgd)
