9 cent per rol
PRIJSVERLAGING
VERKADE's
HONIG'S JULIENNESOEP 6 borden voor 20 ets.
EEN EERESCHULD.
groote ronde beschuit
VERKADE's BESCHUIT
WOENSDAG 28 MAART 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
6
ST. ELISABETHS GASTHUIS.
JAARVERSLAG OVER 1933.
Verschenen is het jaarverslag over 1933
van den toestand van het St. Elis.-tbeths
Gasthuis. Hieraan ontdeenen we het volgende:
In 1933 bedroeg het aantal verpleegden 2228,
n.l. 597 mann., 1028 vrouw, en 603 kinderen.
Het aantal verpleegdagen bedroeg 60.353.
Op de afdeeling voor besmettelijke ziekten
werden verpleegd 144 patiënten.
Op de heelkundige afdeeling werden in 1933
in totaal verpleegd 772 patiënten; op de
Gynaecologisch-Obstetrische afdeeling 257
Gynacologische patiënten en 154 kraamvrou
wen; op de kinderafdeeling 208 patiënten.
Aan besmettelijke ziekten leden: Mazelen 0,
Kinkhoest 5. Waterpokken 1, Roodvonk 4,
Erysipelas 2. Meningitis eer. spin. 2, Tubercu
lose 12, Poliomyelitis 1, Lues 2, Encephalitis 4,
Polyazthritis rheumuatica acuta 3. Het aan
tal verpleegdagen In 1933 bedroeg 8005.
In de Diphtheriebarak waren in 1933 totaal
89 patiënten; in de Isoleer-afdeeling 65.
In 1933 werden in 't Laboratorium verricht:
Chemisch physiologisch en bacteriologisch
onderzoek totaal 16.410 en Morphologisch
bloedonderzoek 1481.
In 1933 werden meer Röntgenonderzoekin-
gen verricht dan in het voorgaande jaar,
in totaal werden 4241 (3976) foto's gemaakt.
Het aantal Röntgenbehandelingen bedroeg
1379 (1127).
In de afdeeling van Physische Therapie en
Orthopaedie bleven op 1 Januari 1933 nog
in behandeling 129 patiënten.
In 1933 kwamen in behandeling 533 patiën
ten ,en wel 81 voor hoogtezonbehandeling, 207
voor diahtermie-, 218 voor massage- en 147
voor Zanderbehandeling, benevens 10 patiën
ten voor 4-cellenbad en 2 voor bergonierbe-
handeling
De Polikliniek voor interne ziekten werd
bezocht door nieuwe patiënten waarvan
27 mannen, 36 vrouwen en 4 kinderen.
Er werd 407 consulten verstrekt; 210 aan
mannen. 189 aan vrouwen en 8 aan kinderen.
De Heelkundige Polikliniek werd bezocht
door 615 nieuwe patiënten; 262 mannen, 218
vrouwen en 135 kinderen.
Er werden 1978 consulten verstrekt; 905
aan mannen, 682 aan vrouwen en 391 aan
kindere.
De Algemeene Polikliniek werd bezocht
door 687 nieuwe patiënten; 440 mannen, 129
vrouwen en 118 kinderen.
Er werden 3907 consulten verstrekt; 2490
aan mannen, 815 aan vrouwen en 602 aan
kinderen.
Onder de ingeschreven patiënten van de
Polikliniek waren er afkomstig uit: Heem
stede 25 (14). Zandvoort 5 (3). Haarlemmer
meer 36 (54), Velsen, Velseroord en IJmuiden
3 (5), Bloemendaal 32 (28), Haarlemmerliede
3 (2). Bennebroek 4(3), Hillegom 4 (1), As
sendelft 0 (2). Amsterdam 6 (5). Beverwijk
1 (2). Den Haag 1 (1), Alkmaar 0 (1), Hilver
sum 0 (1>. Oude Tonge 0 (1), Uitgeest 1,
Hardinxveld 1. Voorhout 1 en Oss (N.-Br.) 1.
Op de Polikliniek voor Gynaecologie wer
den 435 nieuwe patiënten ingeschreven; 431
vrouwen en 4 kinderen en 3716 consulten ver
strekt; 3668 vrouwen en 48 kinderen.
De Kraamvrouwen Polikliniek werd door
144 aanstaande moeders bezocht. Er werden
727 consulten verstrekt.
De Polikliniek voor Kinderziekten werd be
zocht door 202 nieuwe kinderen.
De Orthopaedische Polikliniek werd in 1932
bezocht door 682 nieuwe patiënten; 224 man
nen; 313 vrouwen en 145 kinderen.
Bovendien werden behandeld op de Poli
kliniek voor Huid- en Geslachtziekten 253
patiënten, Maag- en Ingewandziekten 134,
Neurologie 43. Oor-, Neus- en Keelziekten
272. Oogziekten 199. Hartziekten 2, Tandheel-
kunden 0 patiënten.
In 1933 waren 60 verpleegsters korter of
langer tijd ziek met 1046 ziektedagen, waar
van 48 met 666 verpleegdagen op de zieken
kamer.
Onder leiding van den Adjunct-Directrice
waren in het Gasthuis werkzaam op 31 Dec.
1933: 109 verpleegsters, n.l. 3 Hoofdverpleeg
sters, 11 eerste verpleegsters, 30 gediplomeer
de vemleegsters en 65 leerling-verpleegsters
Bovendien 4 assistenten voor ae huishouding.
Aan de arbeidstherapie, vooral voor die pa-
tienten. die door een langdurig verblijf de
moeilijkheden eener ziekteperiode zwaar ge
voelen, werd ook dit jaar de aandacht ge
schonken.
Dank zij de goede zorgen van mevr. Ozm-
gavan Dusseldorp werden vele patiënten in
staat gesteld, diverse artikelen te vervaar
digen. Zoo helpt ook deze nuttige bezigheid
FEUILLETON
vele leiders de moeilijkheden, die het krank -
bed met zich brengt, door te komen.
De zuster voor maatschappelijke zorg voor
zieken, Zuster P. L. Schouten, had ook in
1933 weer een dankbaar werk te vervullen,
hierin bijgestaan door Mej. E. H. Zweerts de
Jong.
Voor deze gevallen werd uitgegeven
f 19162.31.
De winst- en verliesrekening over 1933
sluit met een eindcijfer van f 145.048.26 en de
balans per 31 December 1933: f 2.447.381.55.
ENGLISH ASSOCIATION.
HOE ANDERE VOLKEN DE ENGELSCHEN
ZIEN.
ETHEL M. DELL.
Vertaling van
J. G. H. v. d. BOVENKAMP Jr.
1)
HOOFDSTUK I.
Hope en de Wonderdokter.
Zij woonden in de half vergane, vuil witte
bungalow aan het einde van de vallei, Hope
en de Wonderdokter.
De bungalow stond op een verwaarloosd
erf, dat eens, heel lang geleden, een klein
aardsch paradijs geweest was, toen een jong
officier van het Regiment der Sikhs, destijds
gestationneerd in Ghantala, het huis betrok
ken had en er een gezellig huis van had ge
maakt voor zijn jonge Engelsche bruid.
Dat was geweest in de dagen voor de groote
overstrooming; daarna was dat huis nooit
weer bewoond geweest.
De inlanders uit de vallei herinnerden zich
nog vol afgrijzen dien vreeselijken nacht, dat
de moesson in groote, vernietigende water
golven was komen aanstormen op de bergen
en hoe de jonge bruid, te bang om alleen te
blijven in dat eenzame, afgelegen huis, op
een oogenblik, dat de storm op zijn hevigst
was. naar buiten was gesneld om haar echt
genoot te gaan halen, die dienst deed in een
der troepkampementen.
Zij was verdronken in een diepbruinen,
ziedenden, kokenden stroom water, die zich
donderend voortspoedde over een bedding,
Voor een niet zeer groot aantal leden van
de afd. Haarlem der English Assosiation hield
Dinsdagavond Mr. Arthur Reade in een der
bovenzalen van De Kroon een causerie over
het onderwerp: „Foreign Views of English
People".
De voorzitter, dr. C. B. A. Proper, vestigde
er in zijn inleidend woord de aandacht op,
dat uit het houden van de lezing juist op
dezen avond niet de conclusie mocht getrok
ken worden, dat de English Association tekort
schoot in eerbied voor de nagedachtenis van
de Koningin-Moeder, maar het was onmo
gelijk geweest een anderen datum voor de
lezing vast te stellen en bovendien ma; wat
de Association zijn leden biedt toch niet tot
de „publieke vermakelijkheden" worden ge
rekend.
De heer Reade begon zijn causerie met te
zeggen dat de vreemdeling, die Engeland
bezocht, daar vele dingen anders vindt dan
in de andere landen van Eropa; het rijver-
keer houdt links, dames wachten niet tot zij
gegroet worden, maar groeten éérst. En zoo
zijn er nog vele andere dingen.
Verschillende buitenlanders hebben ge
waagd van de gereserveerdheid der Engel-
schen en die toegeschreven aan hun
„shyness".
Iedere Engelschman is eigenlijk, zooals zijn
land, een „eiland". Hij is ook zeer indivi
dualistisch en wenscht zijn eigen leven te
leiden; voorts toont hij *n afkeer van staats
bemoeiing. Zijn zelftucht is groot: geen
ordelijker „crowd" dan een Engelsche!
Na de pauze beschouwde de inleider de
psychologische zijde van de zaak, waarover
ook vele buitenlandsche schrijvers het hunne
hebben gezegd.
De opvoeding, zoo schreef er een. is er in
Engeland op gericht, den wil te stalen, ten
koste van het gevoel en het verstand. Maar
alle critici zijn het er over eens, dat gebrek
aan gevoel den Engelschman zeer zeker niet
mag worden verweten. Zelfs is passie een van
de grondtrekken van zijn karakter, maar zij
gaat gepaard aan een geweldige zelfbe-
heersching.
Het Britsche .intellectueele. leven wordt In
het buitenland, vooral in Duitschland, niet
hoog aangeslagen. Een f-eit is het dat de Brit
zijn vrijen tijd hoofdzakelijk met sport m
allerlei vorm vult.
Dikwijls Is den Engelschen verweten, dat
er vaak geen overeenkomst bestaat tusschen
hun woorden en hun daden, vandaar de be
naming .Perfidious Albion'. Men kan echter
beter oordeelen naar daden dan naar woor
den en men zie dan eens wat de Engelsch
man doet in dagen van een individueele
of een nationale crisis.
Een Italiaansch criticus heeft gezegd, dat
de Engelschen aan 't veranderen zijn. Ver
schillende omstandigheden maken dat Enge
land niet meer de uitsluitend-insulaire po
sitie van vroeger inneemt. De positie der
vrouw is gewijzigd en langzamerhand dringt
ook de invloed door der talrijke Engelsch-
sprekenden buiten Engeland (Amerika).
Spr. besloot met als zijn meening uit te
spreken dat elk land zijn eigenaardigheden
maar liever moet trachten te behouden: wat
zou het vervelend zijn in een Europa, waar
van alle landen als 't ware naar hetzelfde
model zouden zijn gesneden!
De voorzitter dankte den heer Reade met
een waardeerend woord.
Op Donderdag 29 Maart wordt de
door geheel Nederland tot
den verlaagden prijs van
door ons verkrijgbaar gesteld.
Uw winkelier is - krachtens een
heden door ons aan hem verzonden
circulaire in staat, U rollen be
schuit waarop nog het 10 ets. zegel
voorkomt, tot den verlaagden prijs
van 9 cent te leveren.
Stelt U zich niet langer met min
of meer onbekende merken tevre
den; eischt kwaliteit en voedzaam
heid en vraagt aan Uw leverancier
uitdrukkelijk de van ouds bekende
prima Zaansche
ZAANDAM - VERKADE's FABRIEKEN N.V.
(Adv. Pngez. Med.)
JEUGDIGE WERKLOOZEN.
GEMEENTELIJKE ONTWIKKELINGS
CURSUSSEN.
Men schrijft ons:
In overleg met leeraren en cursisten meent
de leiding er in geslaagd te zijn, voor de jeüg
dige werkloozen niet alleen een geheel nieuw,
doch tevens een aantrekkelijk cursus-pro
gramma te kunnen bieden voor de a.s. zo
mermaanden.
De lessen zullen 's morgens worden onder
broken door een kleine pauze, waarin zoo
mogelijk geregeld een kop koffie zal worden
geserveerd, terwijl de middaglessen zullen
worden gevolgd door gelegenheid tot scha
ken, dammen, conversatie, of het inzien van
een of ander tijdschrift.
Daar momenteel drie lokalen beschikbaar
zijn, kunnen voorloopig drie groepen worden
ingedeeld. De lessen van twee dezer groepen
hebben een algemeen vormende waarde, ter
wijl de lessen voor de derde groep meer be
doeld zijn voor hen, die langer hebben school
gegaan en b.v. een kantoorbetrekking wen-
schen.
Het werkrooster van de beide eerste groe
pen omvat de vakken: handenarbeid, rekenen
briefschr., Ned. taal, handverbeteren, hygiëne
E. H. B. O-, staatsinrichting, krantennieuws,
eenvoudige administratie, Esperanto, letter
kunde, turnen, met keuze van de vakken En-
gelsch of Duitsch. Totaal 19 uur per week.
Op het werkschema voor de derde groep
zijn vermeld: Nederlandsche, Engelsche en
Duitsche handelscorrespondentie, boekhou
den, stenografie, staatswetenschappen, hy
giëne en turnen tot een totaal van 15 les
uren per week. Naar behoeften kunnen nog
eenige vakken worden bijgevoegd.
Daarenboven zal iedere cursist in de gele
genheid worden gesteld tot het kunnen vol
gen van een cursus in: Theorie muziekleer,
E. H. B. O. oefencursus, of natuurstudie; ook
kan hij deelnemen aan een cursus automon-
'tage, een schoolcursus Esperanto.
Voor liefhebbers zal verder de gelegenheid
worden opengesteld om voordrachten over
muziek en muziekgeschiedenis met illustratie
bij te wonen.
Voor metaal- en houtbewerkers zijn cur
sussen ingesteld voor lijn- en vakteekenen.
Ook beginners kunnen hieraan deelnemen-
Bij voldoend blijvende deelneming zullen
alle cursussen drie maanden duren.
Aan de gevoelde behoefte tot het maken
van excursies zal meer aandacht worden ge
schonken. Het succes van de reeds plaats
gehad hebbende bezoeken aan de tentoon
stelling in het R. A. I. gebouw, het Hoogoven-
bedrijf, de Gasfabriek, en het Teylermuseum
doen hiervan niets dan goeds voorspellen.
Aanmeldingen of inlichtingen iederen
werkdag van 9 tot 12 en van 2 tot 4, school
Leidscheplein 36 rood.
TENTOONSTELLING „KUNST ZIJ ONS
DOEL".
Bovengenoemd Teekencollege houdt van 31
Maart tot en met 15 April een tentoonstel
ling van schilderijen, aquarellen, teekeningen
en grafisch werk in het Frans Halsmuseum.
De opening heeft plaats Zaterdag 31 Maart,
des namiddags drie uur.
die eenige uren geleden uit niets anders had
bestaan dan uit goudgele zandkorrels En van
dien tijd af was de bungalow verlaten ge
weest, werd het huis door iedereen ontweken,
was het een behekst huis, een plaats van
samenkomst van booze geesten
En zoo bleef het eenzame huis daar staan
op zijn verwaarloosde erf, jaar na jaar, ten
prooi aan weer en wind, aan wormen, die
zich een weg vraten door het wrakke hout
en het geheele gebouw ondermijnden. Geen
inlander was er te vinden in die streek, die
het huis uit eigen vrije verkiezing zou na
deren, en geen Europeaan was er, die zulk
een woning wenschte.
Want ver, heel ver stond het verwijderd
van de kampementen, en dichter bij het
kleine, sinistere dorp der inboorlingen, dan
welk ander Europeesch huis dan ook. terwijl
het ontegenzeggelijk gelegen was in het
heetste, dorste, meest afschrikwekkende ge
deelte van die brandend heete, huivering
wekkende vallei.
Misschien had de trieste indruk, dien de
bungalow maakte, ook wel "het zijne er toe
bijgedragen, om bewoners op een afstand te
houden, want het grensstation Ghantala was
een vroolijk, licht, frisch stadje en de inwo
ners gaven de voorkeur aan vroolïjke, fleu-
riee huizen. Maar, wat dan ook de reden
was, het is een feit, dat die bungalow langer
dan twaalf jaar leeg stond, ten prooi aan zon
en regen.
En toen waren Hope en de Wonderdokter
gekomen.
Hope was een slank, jong Engelsch meisje,
met donkerbruin haar en helderblauwe
oogen, dat meer van paardrijden hield dan
van iets anders ter wereld.
Haar tweelingbroer, Ronald Carteret, was
de jongste luitenant van zijn bataljon en
terwille van hem had zij den Wonderdokter
ervan weten te overtuigen, dat de Ghantala
Vallei een ideaal plekje was om in te wonen.
De Wonderdokter was hun oom en eenige
bloedverwant, een oude man, voor wien In-
die een land was van eeuwigdurende verruk
king, iets, waarvan hij nooit genoeg zou kun
nen krijgen, dat altijd weer nieuw was.
Hij was bezig aan een boek over Indische
Mythologie en soms kwam het voor, dat hij
dagenlang wegbleef, diep de gevaarlijke bin
nenlanden indrong om stof voor zijn boek
te verzamelen.
Maar zijn afwezigheid was van heel wei
nig invloed op Hope.
Haar broer woonde immers bij haar in de
bungalow en de menschen uit Ghantala wa
ren allen erg vriendelijk en voorkomend voor
haar.
De inboorlingen, die altijd nog vervuld
schenen van een eigenaardig soort ontzag
voor de witte bungalow, hadden hun vrees
voor het eenzame huis nu toth eenigszins
verloren.
Zij waren van meening, dat de Wonder
dokter, zooals zij den kleinen, donkeren man
noemden, machten in zich had. en die mach
ten ook met succes had aangewend, om de
booze geesten op een veiligen afstand te hou
den.
Het was algemeen bekend, dat de man
voortdurend in verbinding stond met inland-
sche priesters en wonderdokters, van wie hij
heel belangrijke gegevens kreeg voor zijn
boek. Bovendien bleef de Miss Sahib, die al
tijd op de bungalow was, totaal ongedeerd
en dat was dan toch wel een duidelijk bewijs
dat zij niets meer te duchten hadden van de
booze geesten.
Nadat Hope een paar maanden in die een
zaamheid had doorgebracht, knipte zij hein-
haar af en droeg het daarna kort en gekruld
En ook dat scheen den inboorlingen een
prachtig middel toe, om de booze geesten or
een afstand te houden. En eindelijk waren
allen het er over eens, dat de booze geesten
zoo al niet heelemaal uitgedreven, dan toe1,
in ieder, geval voorloopig de wijk hadden
moeten nemen naar duisterder oorder, waar
geen helderoogige Engelsche schoone hun
rust zou komen verstoren.
(Adv. Ingez. MecL)
En Hope ging van het huis houden.
Zij had altijd buitengewoon sterke zenu
wen gehad, zoodat de eenzaamheid op haar
geen invloed had en de gedachte, zich
voortdurend dienstig te kunnen maken aan
haar broer, dien zij verafgoodde, was iets,
dat alle andere gedachten aan vrees en een
zaamheid geheel verdreef.
De vrouw van den kolonel, op wie het
meisje onmiddellijk bij haar aankomst een
heel gunstigen indruk had gemaakt, was van
het eerste oogenblik af heel vriendelijk voor
haar en het was dan ook onder bescherming
van deze Mrs Latimir, dat Hope genoot van
alle genoegens, die het kleine Ghantala zijn
inwoners kon bieden.
En pas, toen Mrs. Latimer ziek werd en
op voorschrift van den dokter onmiddellijk
overgebracht moest worden naar een fris-
sche bergstreek, toen pas, na acht maanden
van bijna volmaakt geluk gekend te hebben
ging Hope inzien, dat haar leven voortaan
heel erg eenzaam zou zijn en dat dit, onder
zekere omstandigheden, wel eens iets zou
kunnen worden, waarover zij spijt zou gaar
voelen.
HOOFDSTUK. II
De Bezoeker.
Het was op een smoorheeten Zondagavond,
dat die gedachten eigenlijk voor het eerst
vasten vorm aannamen in het brein van
Hope.
Haar oom was weer de binnenlanden in
gedrongen, op jacht naar gegevens voor zijn
boek.
Haar broer was in het kampement en zij
was heelemaal alleen in huis, op de ayah na
en de punkah coo lie, die in een hoekje van
de breede veranda lagen te sluimeren.
Bezoek had zij in het geheel niet verwacht.
Haar woning lag zoo afgelegen, dat het als
een ware heldendaad beschouwd moest wor
den, om den langen weg van de stad op zoo n
smoorheeten avond af te leggen.
GOUDEN JUBILEUM JHR. DR. M. F. VAN
LENNEP.
Jhr. dr. M. F. van Lennep, vroeger predi
kant bij de Ned. Herv. Gemeente te Haarlem,
die Vrijdag 30 Maart den dag herdenkt, waar
op hij 50 jaar geleden zijn intrede deed als
predikant te Hoenderloo, verzoekt ons mede
te deelen, dat hij Vrijdag niet in zijn woon
huis aan de Haemstedelaan in Aerdenhout
te bereiken is. daar hij zich voor drie weken
op reis begeeft.
LETTEREN EN KUNST
HET TO ON EEL.
„HERMAN HEIJERMANS."
DE KROECZANCERES.
Doordat de burgemeester de opvoering
van het anti-militairistische stuk Het Zesde
Gebod van Otto Zeegers had verboden,
moest de arbeiders tooneelvereeniging Her
man Heijermans plotseling verandering
brengen in haar programma en heeft zij
het gezelschap van Co van Sprinkhuyzen
geëngageerd om voor haar leden het be
kende oude drama De Kroegzangeres op te
voeren. En zoo zaten wij dus Maandagavond
in plaats van in moderne loopgraven, onder
den brug van de Seine, waar de aartsschelm
Pierre de arme Jeanne het water in dreef.
Het heeft voor tooneelliefhebbers zijn
eigenaardige bekoring nog eens zoo'n oud
met drakenbloed geschreven en in zilte
tranen geplengd melo-drama als deze Kroeg
zangeres te zien opvoeren. Alle ingrediënten
van het „soort" zijn aanwezig: de vondeling,
de verleiding, het onechte kind, de moord,
de brug aan de Seine, de duivel in menschen-
gedaante, de rampzalige moeder hier
zuster van barmhartigheid de hartvoch
tige graaf en wat er nog zoo verder bij be
hoort.
Als nuchter mensch schud je je hoofd en
zeg je: „Hoe kregen ze 't zoo bij mekaar?"
maar voor nuchtere menschen waren die
stukken ook niet geschreven. Onze overgroot
ouders hielden van de romantiek en geloof
den er nog in. Zij konden zulke draken ver
slinden zonder er wee van te worden.
En de avond van Maandag bewees mij. dat
er nog altijd heel wat schouwburgbezoekers
het draken-geloof van onze overgrootouders
bezitten. Een prachtig stuk! hoorde ik een
dame met zoo'n overtuiging naast mij zeg
gen, dat ik mijn hoofd boog en eerbiedig
zweeg. Was het aan mij om iemand's geloof
In de draak wreedelijk te verstoren?
Dat het gezelschap van Co van Sprink
huyzen er nog geheel in gelooft, zou ik na
de opvoering niet durven bezweren. Mevrouw
Bigot-Engers, die Martha speelde, blijkbaar
nog het meest. Haar stem dreef op tranen-
golven op-neer, op-neer, elk woord was 'n
snik en elke zin werd in pathetiek gedrenkt.
Wie zou er dan nog niet met zoo'n edel
moedige moeder medelijden krijgen? Co van
Sprinkhuyzen was de schurkachtige, ont
aarde Pierre en hij was het zóó, dat het wel
leek, of hij uit Oss was weggeloopen. Als je
zoo'n kerel aan ziet komen, loop je gauw
'n straatje om! En dan te denken, dat hij
een gravinne-zoon was! O, zwaar gestrafte
moeder, hoe waart gij te beklagen!
De heer Voltkamp speelde de kastelein en
ik vond het eigenlijk jammer dat hij al in
het eerste bedrijf vermoord werd. Hij was de
eenige wien het ha-ha-ha! nog goed afging.
Mientje van der Lugt is bij Het Schouw-
tooneel niet in de juiste school geweest om
de Kroegzangeres te leeren spelen. Daarvoor
is meer pathos en minder realisme noodig.
De heer Grynders was George Daubier, de
man, die zoo zwaar moest boeten voor zijn
jeugdzonden. Hij had er gerust nog 'n
schepje op kunnen doen in deze oude draak.
De onbekende soldaat in het souffleurs
hok werkte stevig mee. Zonder hem zou de
Kroegzangeres waarschijnlijk verdronken
zijn en wij hebben hem dus onzen dank te
betuigen.
Op 23 Mei treden de werkende leden van
Heyermans zelf weer voor het voetlicht. Voor
hen was dezen avond wel de grootste
teleurstelling, want zij hadden zich maanden
lang voorbereid op de opvoering van Otto
Zeegers' stuk en al die moeite is nu te ver
geefs geweest. De Kroegzangeres heeft hun
teleurstelling niet kunnen goedmaken
J. B. SCHUIL.
Zij kreeg dan ook maar heel weinig be
zoek, en dat kwam nog voornamelijk, omdat
zij zelve weinig thuis was, terwijl haar oom,
de Wonderdokter, zich verre verheven ge
voelde boven al dat kleinzielige gedoe van
theedrinken op waranda en roddelen over je
naaste buren.
Het was dan ook met een gevoel van ver
bazing, dat zij plotseling luide voetstappen
hoorde klinken op het erf, voetstappen, die
niet afkomstig waren van haar broer, dat
hoorde zij onmiddellijk.
En toen een oogenblik later de ayah was
opgeschrikt uit zijn sluimer en haar vlug
kwam vertellen, dat Hyde Sahib haar wilde
spreken, kon zij een lichte beweging van er
gernis niet weerhouden.
Want Hyde Sahib was een man, dien zij
verfoeide, zonder dat zij eigenlijk wist,
waarom.
Hij was eerste machinist op een plantage
en langer in Ghantala dan een van de an
dere Europeanen.
Met veel tegenzin gaf zij den jongen bevel,
den man tot haar toe te laten en zij hoopte
vurig, dat Ronnie maar gauw naar huis zou
komen, om haar te verlossen van het tête-a-
tête met dien man. Bovendien scheen Ronnie
heel goed met dien man te kunnen opschie
ten, ja hem zelfs buitengewoon aardig te
vinden.
Hij begroette haar met een koele zekerheid,
die duidelijk vertelde, dat hij geen oogenblik
twijfelde, of zij zou hem hartelijk welkom
heeten. Haar hand hield hij zoo lang vast,
dat zij zich eindelijk .genoodzaakt zag, die
met een vlug rukje te bevrijden.
„Ik kwam voorbij en kreeg ineens zin, om
even aan te loopen", sprak hij, zonder acht
te slaan op haar vlugge beweging: „Ik dacht
wel, dat u heelemaal alleen en verlaten
zoudt zijn. De Wonderdokter is immers weg,
is 't niet?"
(Wordt vervolgd).
