HET HAARLEMSCHE STADSBEELD
De Amerikaansche Luchtpost.
.vpjïl
EEN TOCHT
WMééi
door de Radiostudio's
HOE KOMT EEN LIJN-
UITZENDINC TOT STAND?
ZATERDAG 19 MEI 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
14
Hoe het eens was.
Hoe het geworden is.
"•r
'Hst*—Tïr'dMUt l'lï'-
f-
Het Zuider Buiten Spaame van dc Kamperlaan gezien in 1760.
een andere weg was om de bar te verlaten,
War overal vond ik de toegangen afgeslo
ten.
Ik was geheel alleen, zwak drongen de
geluiden van het straks vertrekkende schip
tot m'n gevangenis door. Ik hoorde het zoe
men van de motoren der lieren, die een
laatste stuk vrachtgoed aan boord heschen
het geluid van een bel, een schallend com
mando.
Ik werd mij volkomen bewust van de be-
teekenis van mijn toestand. Tk hoefde niet
te hopen mijn vrijheid te herwinnen vóór de
Aiostar de twaalfmijlsgrens gepasseerd zou
zijn. Het was uitgesloten, mijn makelaar
nog op tijd te bereiken en ik zag mezelf
reeds in New York terug als een grooten-
deels geruïneerd man. Ik wist, dat een ge
ringe daling van m'n effecten me een klein
vermogen zou kosten, ik overwoog, dat de
stukken reeds hoog stonden, toen ik ze had
gekocht en dat een krach in het fonds in 't
geheel niet uitgesloten was.
Maar wat kon ik doen; met recht, ik zat
ln het schuitje en moest meevaren.
De groote sirene loeide als teeken van
vertrek, ik voelde hoe een zachte trilling
door het geheele schip liep, toen de machtige
diesels de schroeven in beweging brachten
en even later wist ik, dat de reis was be
gonnen.
Eindelijk ging een deur open en een steward
die natuurlijk hoogst verwonderd was al
een gast in de bar te vinden trad bin
nen.
Even later werd ik voor den kapitein
gevoerd. Ik legde het geval uit, m'n vriend
kwam me te hulp en zoo werd ik een half
uur later, met een kleine motorboot aan een
naar New York varend vrachtschip afge
leverd".
„En de aandeelen?" vroeg een der luiste
rende mannen, angstig als een kind, dat ge
heel geboeid, zich één voelt met den held
van het sprookje.
„O. ja. de aandeelen!", vervolgde de ver
teller, „ja daar dacht ik pas weer aan, toen
ik weer in de stad was en toen was het te
laat om ze nog dien dag te kunnen ver-
koopen. En dat was goed ook, want ik ver
nam bij m'n terugkomst, dat ze geweldig
waren gestegen en ik heb er tenslotte nog
flink aan verdiend. M'n vriend had me blijk
baar toch goed getipt.
Maar het mooiste van alles is, dat in de
bar een telefoon was, die ik in m'n zenuw
achtigheid niet had opgemerkt en, eerlijk
gezegd, ben ik daar achteraf heel blij om,
want het had wel eens een duur gesprek
kunnen worden, niet waar?"
JAAP BEKKERS.
De eerste jaren.
Het is inderdaad merkwaardig, dat na een
exploitatie gedurende tien jaren, president
Roosevelt met één pennestreek weder een toe
stand in het leven heeft geroepen gelijk aan
dien van de eerste schuchtere pogingen van
luchtpostvervoer. Immers op 15 Mei 1918 vloog
de eerste door het legerbestuur beschikbaar
gestelde Curtiss-machine met post tusschen
New-York en Washington. Er volgde toen een
lange periode van experiment; eerst door mi
litaire, later door civiele vliegers; de dienst
werd geëxploiteerd door het gouvernement.
De luchtpost werd een hulpmiddel van de
spoorwegen, een onafhankelijk middel van
vervoer was het nog niet.
Eerst in 1924 werd dit anders; transconti
nentale verbindingen met nachtvluchten, en
kel en alleen door het vliegtuig, werden tot
stand gebracht. De Staat had bewezen dat
het vliegtuig betrouwbaar en onafhankelijk
van andere transportmiddelen, de mail kon
vervoeren en het oogenblik was daar, dat de
particulere ondernemingen zich voor dit
nieuwe en snelle transportmiddel zouden
gaan interesseeren.
Wettelijk werd deze materie in 1925 door
de eerste „Wet Kelly" geregeld. Den Direc
teur der Posterijen werd de volledige bevoegd
heid toegekend met de inschrijvende onder
nemingen contracten af te sluiten. Per ge
transporteerd gewicht aan mail werd een
subsidie toegekend, doch dat was ook de eeni-
ge financeele tegemoetkoming; de exploitan
ten waren voorts geheel aansprakelijk voor
de post, welke aan hun zorgen was toever
trouwd. Het post-tarief werd laag gehouden,
namelijk vijf cents per 28 gram, zijnde het
normale buitenlandsche tarief.
De vlucht van Lindbergh naar Parijs en de
gunstige financieele verhoudingen hadden
tengevolge, dat het wel bijzonder „hard liep"
met de luchtpost-maatschappijen. Niet min
der dan 40 ondernemingen verkregen con
tracten voor den tijd van vier jaren en smul
den mee van den goeden tijd
De beurs.
In 1929 was er inderdaad een „bull-market"
ook voor de aviatische ondernemingen. De
geheele aandeelenmarkt steeg tot ongekende
nu zou men zeggen ongezonde hoogten,
de luchtvaartaandeelen gingen mee. niet
slechter, maar even slecht als de andere. De
„insiders" vonden dien „boom" absurd en
verkochten hun papieren reeds bij het begin
van de stijging. Velen onder hen, die nu offi
cials zijn van de aangevallen maatschappijen
waarschuwden het publiek tegen dezen ab-
normalen gang van zaken. Een oude Wall-
Street-rot liet zieh als volgt uit, daarbij het
merkwaardige stijgen van luchtvaartfondsen
verklarend: ,De koersen van luchtvaartfond
sen hebben niet de minste betrekking tot de
tegenwoordige of toekomstige inkomsten van
luchtvaart-ondernemingen. Zij beteekenen
eenvoudig een blijkbaar niet te verzadigen
vraag van het groote publiek naar bepaalde
stukken, waarvan slechts een beperkte aan
voer mogelijk is en welke een aandeelhouder
schap vertegenwoordigen in een industrie
met een bijzonder romantische aantrekkings
kracht".
Deze nuchtere uitspraak is gebleken maar
al te waar te zijn.
De Invloed van de crisis.
In 1930 ontstond de behoefte aan sanee
ring de eerste. De ..Wet Kelly" werd ver
vangen door die van Watres, waarbij de be
voegdheid van den Directeur der Posterijen
ongelimiteerd werden uitgebreid voor het op
nieuw organiseeren van de luchtvostverbin-
dingen. De subsidies en vergoedingen moesten
opnieuw onder oogen worden gezien. De toen
genomen beslissingen waren niet bepaald
„ongeïnteresseerd" hetgeen bij de aan het
licht gekomen schandalen wel is komen vast
te staan. Hoe'dit zij, de fusie van het groot
aantal luchtlijnen tot vier belangrijke trusts:
United Air Lines, Transcontinental and Wes
tern Air, American Airways en Eastern Air
Transport, maakte het mogelijk, zelfs in eer
periode van oeconomische crisis, het net en
het aantal per dag gevlogen kilometers aan
zienlijk uit te breiden. In 1932 werd nog de
minder gelukkige bepaling getroffen om het
luchtposttarief te verhoogen van 5 op 8 cent.
Het luchtpostvervoer daalde zeer gevoelig; de
luchtvaartbegrooting moest worden vermin
derd en indirect werd dit de aanleiding tot de
thans aan het licht gekomen schandalen.
De uitbarsting.
Een breed opgezette campagne, welke haar
hoogtepunt kreeg bij de president-wisseling
wilde als voornaamste punten geregeld zien:
lo. De exploitanten moeten op redelijke
gronden op vergoeding kunnen rekenen, waar
door een gezonde ontwikkeling mogelijk blijft.
2o. De vergoedingen moeten voor een be
paalden tijd tot een vast bedrag worden vast
gesteld.
3o. De posttarieven moeten zoodanig wor
den verlaagd, dat het aantrekkelijk wordt,
van de luchtpost gebruik te maken, zoodat
door de toeneming van de luchtmail, de lucht
sport financieel onafhankelijk zal worden.
In dien geest werd een tweede Kelly-wet
ontworpen; het Parlement vroeg echter in
1933 eerst een commissie om een en ander te
onderzoeken en ziet de schandalen waren
blootgelegd.
De oplossing?
President Roosevelt nam naar aanleidng
van deze zeer onverkwikkelijke feiten een
dictatoriaal besluit: Weg met de civiele on-
Zuider Buiten Spaame
Het Zuider Buiten Spaame bij de Kamperlaan
is nog schilderachtig. Toch toont een ver
gelijking dat ook daar het landelijke lang-
zaam-aan verloren gaat.
dernemers, de militairen zullen het weer gaan
doen en dit na ingewonnen advies van gene
raal Foulois van de luchtmacht, nl. dat de
legervliegdienst de luchtpost zonder bezwaar
kon overnemen.
Ondanks de dappere pogingen van de mi
litaire vliegers ,die met volkomen negatie van
het eigen belang, dit moeilijke werk op zich
namen, werd de exploitatie een mislukking
helaas ten koste van vele menschenlevens.
Who is to blame? Niet de militaire vliegers,
ook niet de opleiding, dat is zeker. Bij het ad
vies is de ontwikkeling van tien jaar nacht
luchtpost over het hoofd gezien. Beide vlieg-
diensten zijn door hun wezen in andere rich
tingen ontwikkeld en gelet op de eischen werd
de training van beide typen-vliegers in ver
schillende banen geleid. Men moet dit niet
zien als zou de eene categorie beter zijn, dan
de andere neen, zij verschillen. Die ver-
schilen praat men niet weg door ontevreden
heidsbetuiging noch door onderzoeken in te
stellen naar de opleidingsmethoden. A priori
is te zeggen, dat een dergelijk onderzoek zal
uitwijzen dat de opleidingen inderdaad van
elkaar verschillen, doch in haar soort kunnen
beide goed zijn voor het doel, dat men be
oogt. Het materieel reeds is in beide gevallen
niet te vergelijken.
Hoe de oplossing zal worden is niet te zeg
gen. Saneering is dringend noodig en dan is
een allereerste vereischte: de luchtpostcon
cessies en de leiding daarover los te maken
van politiek. Ook is het niet gewenscht, con
cessies te geven voor korten termijn; voor een
tijd van vier jaren een concessie verleenen is
een systeem, waarvoor ieder solide maat
schappij zal moeten bedanken. Luchtverkeer
is nog een te kostbaar avontuur om het voor
enkele jaren op te nemen. De kans, om na
vier jaar den kostbaren inventaris en den du
ren gronddienst te moeten opruimen, zal een
gezonde onderneming niet op zich nemen.
De vraag schijnt ons gewettigd, of men in
Amerika niet naar Europeesch voorbeeld zal
moeten komen tot èen groote luchtverkeers-
maatschappij. Zoo is het in ons land steeds
geweest en zoo is het gegroeid in Engeland.
Duitschland en Frankrijk, al kwam men in die
landen daartoe langs verschillende wegen.
De aanbiedingen en inschrijvingen dienen
dan niet alleen te worden beoordeeld door de
Postadministratie, doch zouden moeten wor
den bekeken door een commissie, welke leden
buiten de politiek staan en die voor langen
tijd worden benoemd.
Het Nederlandsch stelsel is niet zoo kwaad!
VAN DEN ABEELEN.
De R. K. O film Little Women met Katha
rine Hepsburn in de hoofdrol is vervaardigd
naar het bekende boek van Louise Alcoto:
„Onder Moeder's Vleugels".
Siegfried Rumann.. bekend als „Preising" in
de tooneelopvoering van „Grand Hotel" werd
naar Hollywood geëngageerd, voor de rol van
„Von Gerhardt" in de Madeleine Carroll-Fran-
chot Tone-film „The World Moves on". Hier
aan heeft hij het te danken, dat hij nu onder
langdurig contract is bij Fox Film.
Eenige van zijn volgende films zullen zijn:
Marie Galante" en „Servant's Entrance".
De beroemde band van Duke Ellington is
door de R. K. O. Radio geëngageerd voor het
vervaardigen van een muzikale short.
Diana Wynyard en Clive Brook, die samen op
zoo uistekende wijze de hoofdrollen vervulden
in de film „Cavalcade" zullen thans samen
optreden in de R. K. O. film „The Dover Road".
\il
/Ét*
jXT""'l
Tegenwoordige toestand.
LANGS DE STRAAT.
Ventje is woedend.
Het trottoir was zonnig en het kleine jonge
tje dat er liep ook. Een hondje kefte op een
plattelandsch maniertje en toch was-ie mid
den in Amsterdam, evenals het jongetje en
het trottoir en de zon. Moeder, die er achter
liep, met een leegen kinderwagen omdat ven
tje reeds kon loopen, was trotsch en ook al
zonnig omdat het Mei was en de trambestuur
der rinkinkelde met die nare bel. omdat-ie
zoo blij was en een bruine straal tabaks
vocht verliet met een keurig boogje het voor-
balcon. glinsterde even in een zonneschicht
en viel breed uit op het stoepje van het jonge
tje, het hondje en de moeder.
Niemand dacht aan narigheid. Het hondje
niet, dat even ergens kennis maakte, moeder
niet die naar het blauwe mutsje met het
kwassie keek dat ventje op zijn blonde krul
letjes had en ventje zelf dacht heelemaal
niet aan vervelende dingen, want hij dacht
aan zijn looperij en daar had hij voldoende
aan. Toen kwam de brug en daarmee de el
lende. Ach, ach, wat een ellende, wat een
leed.
Moeder zag het stoepje, dat smal werd als
een streepje en ventje, dat zwaaide als een
dronkemannetje. Ventje wou doormikken over
het stoepstreepje en moeder wou nu den lee
gen kinderwagen vullen met ventje en het
blauwe mutsje, want de tram scheert vlak
langs den kant.
In den tijd van een kef van het hondje
had moeder ventje onder de armpjes gepakt,
in den kinderwagen gemikt en den riem vast-
gesjox-d. Ventje had geen eens tijd te pro
testeeren, laat staan een keeltje op te zet
ten.
Maar nu. Het zonnig gezichtje betrok. Er
kwam een donker wolkje over. Het donker
wolkje werd een regenbui en even later liepen
de druppels al over het roode rose gezichtje.
De vuistjes balden zich. Vuistjes van woede.
Het mondje ging open en toen kwam het.
Het hondje stoof bijkans van schrik onder
de tram, de bestuurder dacht dat er een on
geluk gebeurde en smeet de rem om. de voor
bijgangers geloofden aan een moord in den
kinderwagen en de ontzetting was algemeen.
Moeder bleef trotsch, nu waarschijnlijk op de
gezonde longen van haar spruit en ze lachte
hem vriendelijk toe.
Dat maakte ventje helsch en hij gooide er
een schepje op. Lieve help, nooit heb ik een
ventje zoo zijn ontevx-edenheid hooren betui
gen. Hij lag met iedereen en alles overhoop
en schopte met zijn beentjes, die vrij onder
den riem uitstaken tegen het houten x-andje
van den wagen en kneep in een denkbeeldigen
vijand, met vingertjes van anderhalve centi
meter. Ventje was woedend, woedend en het
hielp niets.
Moeder loodste wagen en ventje en hondje
veilig over het smalle stoepje langs de tram,
kereltje bralde en bleef brullen en de men-
schen zeiden: „Guttegut.
W. SCH.
De installatie voor een lijnuitzending.
Wanneer er een uitzending uit een zaal
plaats vindt, dan worden een paar micro
foons in de zaal gezet enwij, luisteraars,
kunnen in onze huiskamers medeluisteren.
Hoewel deze meening geen onwaarheid be
vat, is zij toch wel heel erg onvolledig. Dit is
ons gebleken, toen wij in de Concertzaal te
Haarlem een uitzending bijwoonden, door de
N.C.R.V.
In een betrekkelijk klein hokje, naast de
solistenkamer, troffen wij den omx-oepleider,
twee technici en een ambtenaar van de Rijks
telefoon
Om klokslag half acht rinkelde de telefoon.
Lijnen in orde, dank u!
De telefoon-ambtenaar nam nu afscheid.
Het is zijn werk aanwezig te zijn tot de lij
nen gereed en vrij zijn. Ls de verbinding tot
stand gekomen, dan draagt hij de twee aan
gevraagde lijnen over de radio-technici.
In deze kleine ruimte nu, bevindt zich de
zoogenaamde voorpost; hier wordt de sterkte
van het geluid geregeld.
De microfoons zijn in de zaal opgesteld.
Bij deze uitzending werden drie microfoons
gebruikt: één in het midden voor het podium,
voor het geheele orkest: koor en orgel; één
voor de solisten, links van het podium, en
tenslotte werd de derde rechts van het po
dium geplaatst, bij de cembalo, dat in 't al
gemeen te zacht klinkt, waardoor dit instru
ment bij een uitzending niet of zeer gering
door de luidspreker te hooren zou zijn.
Deze microfoons correspondeex-en, om het
nu eens zoo eenvoudig mogelijk te zeggen,
met de knoppen aan het toestel van den chef
van den technischen buitendienst der N.S.F.,
dus met zijn toestelletje voor zich, buiten de
zaal, de microfoons kan bedienen. Is het ge
luid van een solist te zwak, waardoor deze
door de radio bijna niet is te hooren omdat
het orkest, hem overstemt, dan wordt er
slechts even aan de knop gedraaid, corres-
pondeei'end met de microfoon waarvoor de
solist zingt, en men hoort hem dan helder en
duidelijk boven het orkest uitkomen.
Zoo is het mogelijk, dat een radio-uitzen
ding mooier kan zijn dan de oorspronkelijke
uitvoering voor de toehoorders in de zaal.
Een koptelefoon stelt den heer Visser ln
staat de uitzending direct van de zaal uit te
hooren, terwijl een luidspreker en ontvang
toestel hem eveneens ten dienste staan de ont
vangst via den zender te beooxxleelen.
Harde passages die te veel van den zender
vergen, weet hij iets te temperen, terwijl
zachte deelen eenigszins worden versterkt.
Dat kastje, waaraan zich die won derknop
pen bevinden is nog een vrij ingewikkelde in
richting, maar laten we 't maar het meng-
kastje noemen.
Zooals gebleken is, zijn er bij een lijn
uitzending twee telefoonlijnen noodig, nl.
Aén voor de muzikale uitzending, terwijl een
tweede een rechtstreeksche verbinding vormt
met de studio, waardoor er regelmatig con
tact is tusschen studio en zaal, waar de uit
zending plaats vindt.
Hoewel alles vrij ingewikkeld is, wanneer
we zoo eens om ons heen kijken, is het voor
de technici zelf alles heel gewoontjes, en
draaien zij aan hun knopjes, zooals wij dit
zelf aan ons radioontvangtoestel doen.
Heeft men veel tijd noodig voor de voor
bereidingen? vroegen wij ons af, toen wij op
ons gemak in de solistenkamer zaten.
Dat gaat echter vrij snel. het is voor de
menschen. die met de verzorging van deze
tak van dienst zijn belast, zuiver een kwestie
van routine. Alles heeft het aanzien van iets
tijdelijks. Opvallend is het bijvoorbeeld, dat
in bijna iedere groote zaal of kerk in de
meeste plaatsen van ons land spijkertjes en
haakjes zijn aangebracht, waarlangs de
snoeren van microfoons en dergelijke, gelegd
kunnen worden. Deze blijven in de muren
bevestigd wanneer een uitzending heeft
plaats gehad. Zoo is men in staat de heele in
richting voor een dergelijke uitzending ge-
x-eed te maken binnen het half uur. Nog
vlugger gaat het afbx-eken en het gebeurt al
te vaak, dat de mannen van den technischen
dienst alles reeds in de auto hebben en weg
rijden binnen de tien minuten!
HOEVEEL RADIOLUISTERAARS ZIJN ER
OP AARDE?
De directeur van het internationale radio
bureau te Genève heeft medegedeeld, dat het
aantal luisteraars over de geheele wex-eld in
het jaar 1933 tot ongeveer 180.000.000 is ge
stegen. Niettemin kan men niet met volko
men vertrouwen op dit cijfer afgaan, want bij
voorbeeld voor Rusland werd het aantal
luisteraars opgegeven met 2 1/2 millioen, op
grond van het aantal aangegeven ontvang
toestellen. In werkelijkheid echter is in Rus
land het aantal luisteraars veel grooter door
het systeem der openbare luidsprekers. De
berekening van directeur Burrows van het
bureau te Genève berust op de cijfers, die
hem uit alle deelen der wereld van officieele
zijde zijn toegezonden. De meeste landen
hebben de cijfers opgegeven naar het aantal
verleende vergunningen, enkele slechts naar
het aantal verkochte ontvangtoestellen.
DE NALATENSCHAP VAN EDGAR
WALLACE.
In Edgar Wallace heeft men een treffend
voorbeeld van den populairen schrijver die
lang na zijn dood veel geld blijft verdienen.
De schrijver van de vermaarde sidder-ver
halen en -itooneelstukken stierf op 10 Februari
1932 en bij een later volgend onderzoek van
zijn zaken bleek dat de baten van zijn nala
tenschap aanzienlijk kleiner waren dan de
lasten. Er waren aanspraken op de nalaten
schap tot een bedrag van f 120.000. Niet alle
aanspraken bleken geldig en na gex-echtelijk
onderzoek bleven er schulden tot een bedrag
van 64000 over. Inmiddels ontvingen de be
heerders van de nalatenschap voortdurend
de tantièmes, welke aan de nagelaten betrek
kingen van den schrijver toekwamen uit den
voortgaan den en in dit geval toenemend en
verkoop van zijn boeken. Dit proces zal zich
ongetwijfeld nog gedurende vele jaren voort
zetten. De boeken van Edgar Wallace zijn en
blijven bij duizenden menschen in Engeland,
in Amerika, op het vasteland van Europa exi
in andere deelen van de wereld zeer gewild.
De tantièmes hebben reeds nu, een gcecie
twee jaar na het sterfgeval, zooveel opge
bracht dat de schuld van 64000. hierboven
genoemd, er van kon worden afbetaald. Op
voorstel van den vermaarden advocaat Sir
Patrick Hastings, die een oud boezemvriend
van Wallace was, is er thans een maatschap
pij opgericht met 't doel de 'tantièmes en de
auteursrechten van wijlen Edgar Wallace te
beheeren. De aandeelen van deze maatschap
pij zijn in handen van Wallace's kinderen.
Zijn vrouw is naar bekend onlangs gestorven.
Men heeft het volste vertrouwen dat de tan
tièmes in aanzienlijke bedraden zullen blij
ven binnenstroomen zoodat de familie, dïe
aanvankelijk niets van de nalatenschap
scheen te krijgen, van ruime inkomsten ver
zekerd zal zijn.
STUDIO SNUFJES.
John Galsworthy's „The Applé Tree" zal
verfilmd worden door Fox.
Frank Tuttle, die drie jaar al de filmrech
ten bezit, zal deze film regisseerden, zoodra de
opnemingen beëindigd zijn voor „Springtime
for Henry, (die oorspronkelijk Forbidden Lips
heette).
Korten tijd voor Galsworthy's dood legde
Tuttle hem een filmbewerking van zijn boek
voor, waarover Galsworthy enthousiast zijn
bijval betuigde, welke zijn echtgenoote later
onderschreef.
Tuttle heeft het plan, als achtergrond in
deze film te gebruiken een serie foto's welke
hij in Engeland maakte.
De opnamen voor „The Apple Tree" zullen
dezen zomer beginnen. Welke sterren er in op
treden, is echter nog niet bekend.
Annabella, de Fransche filmactrice, is ln
New-York aangekomen, op haar doorreis naar
Hollywood waar zij de Fransche versie zal
maken van By Royal Command" de eerste
„Musical", welke Erik Charell voor Fox Film
maakt.
In de Engelsche versie worden de hoofdrol
len vervuld door Charles Boyer en „Pat" Pa-
terson.
„By Roayl Command" is naar een boek van
Melchior Langyel, terwijl enseneering en mu
ziek resp. verzorgd worden door Prof. Ernest
Stern en Werners Heymann.
Fox zal verfilmen: ..Maximilian and Car-
lotta". het romantische verhaal van het groote
avontuur, ontworpen door Aartshertog Maxi-
miliaan van Oostenrijk, om, gesteund door zijn
broeder, Keizer Franz Joseph en Napoleon in
van Frankrijk, een Europeesch keizerrijk te
vestigen op Mexicaansche bodem.
De intrige speelt zich af aan de Europeesche
hoven ten tijde van hun grootste pracht en
praal, verplaatst zich dan naar Washington,
ten tijde van den Burger-oorlog en culmi
neert aan het betooverende hof van keizer
Maximiliaan en de lieftallige Carlotta in de
stad Mexico.
Het verhaal Ls geschreven door Ray Long
en Frederick Collins.
De hoofrollen in deze film zullen vervuld
worden door Warner Baxter en Claire Tx-evor,
terwijl Drue Leyton en Siegfried Rumann hen
op waardige wijze ter zijde zullen staan. De
régie zal gevoerd worden door John Blystone.
In de Beiersche Alphen is mexi begonnen
met de buiten-opnemingen voor de geluids-
filmSchloss Hubertus, naar den bekenden
gelijknamigen roman van Ludwig Ganghofer
De regie is van Haixs Deppe. De vrouwelijke
hoofdrol is in handen van Hansi Knoteck.
Verder spelen mee Grete Parbs, Hertha Wo-
rell. Grete Roman, Paul Richter, H. A. von
Schléttow, (Friederich Ullmer, Arthur
Schroder en Viktor Gehring. De componist
is Franz R. Friedl.
