MNKVACANTIE" IN ENGELAND.
DE KAMPEERDERS
ZATERDAG 26 MEI 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
4
BUITENLAND.
Door Philip Noel Baker,
hoogleeraar aan de Econom. School te Londen
Het. is juist 25 jaar geleden, sinds ik voor
het eerst in aanraking kwam met de politiek
en de politici van Canada. De heer McKenzie
King, vroeger (en toekomstig) eerste minister
van dit dominion nam mij op een tocht mee
in den ..ministerieelen trein" van den premier
Sir Wilfried Laurier. Ik geloof dat ik Sir Wil-
fried Laurier toen een half dozijn speeches
heb hooren afsteken, die werkelijk een die
pen indruk op mij maakten, want Sir Wilfried
was een bijzonder mensch. Maar wat ik mij
bovenal zeer duidelijk van die reis herinner,
was hetgeen ik hoorde betreffende een ze
keren Canadeeschen politicus Bourrassa.
Bourrassa was een „nationalist". Hij propa
geerde „Canada voor alles". Hij eischte, dat
Canada een „Natie" zou zijn, die gelijk an
dere naties de volledige controle over al haar
nationale aangelegenheden zou hebben, de
relaties met vreemde mogendheden inbe
grepen. Hij beweerde, dat het Canadeesche
volk absoluut geen verantwoordelijkheid voor
den oorlog zou dragen, als deze zou uitbre
ken. Hij eischte voor Canada de neutrali
teit op. wanneer dat land het zou wenschen.
Ik geloof, dat ik in het Canada van 1909
geen enkele groep menschen zou kunnen
vinden, die meer sympathiseerde met Bour
rassa, dan de lieden, die in den trein van
den minister-president over hem spraken.
En toch bleef na die kwart eeuw in mijn
geest de indruk achter, dat deze Bourrassa
een begaafd, een imponeerend, maar zeer ze
ker ook een gevaarlijk man was.
De jaren gingen voorbij. De oorlog kwam.
Sir Robert Borden, Sir Wilfried's opvolger,
stond tegenover het „fait accompli" van een
oorlog, die verklaard was. zelfs voordat Sir
Robert geraadpleegd was. De toegewij
de jonge man van Canada trok de zee over
om deel uit te maken van de oorlogsregee-
ring te Londen. Door hem had Canada een
stem bij iedere beslissing betreffende de
Britsche of geallieerde politiek der gouverne
menten. De dagen der Canadeesche onderge
schiktheid waren ten einde. En toen de oor
log afgeloopen was. bevestigde Sir Robert
Borden, dat zij nooit zouden terugkeeren. Bij
de vredesconferentie verzekerde hij de toe
lating van Canada tot den Volkenbond en hij
verklaarde, ciat de andere landen heel goed
begrepen. d»t de rechten van Canada pre
cies dezelfde waren, als die van iederen an
deren staat. De „gevaarlijke" Bourrassa had
zijn land niet. buiten den oorlog gehouden;
maar toen de oorlog voorbij was kwam het
uit, dat door een bepaalde ontwikkeling in
ae eebeurtenissen. welke maar door weinigen
was opgemerkt, zijn theorie van de Canadee
sche nationaliteit ten opzichte van de bui-
teniandsche politiek had gezegevierd. Het
systeem der „Downing Street beslissingen"
had afgedaan; in het vervolg zou Canada
slechts deel kunnen nemen in buitenland-
sche aangelegenheden, wanneer het zelf
daarin toestemde.
Aan deze vraagstukken hechten wij groote
waarde: Wat doet Canada met de nationali
teit, die zijn soldaten en politici hebben ge
wonnen? Welke positie neemt het thans m
tusschen de overige staten van de wereld?
Welke beginselen volgt zijn regeering? Welk
doel beoogen de Canadeezen te bereiken
Welk gebruik denkt het land van zijn nieu
we vrijheid te maken om zijn handelingen
te bepalen tegenover het Britsche Koninkrijk
en de geheele wereld?
Dit zijn vragen, die Europeanen gedeeltelijk
aan Canadeezen kunnen stellen, als zij el
kaar ontmoeten. Het zijn vragen, die de Ca
nadeezen zichzelf stellen. En als de Cana
deezen nog eens de wolken zich zien samen
pakken aan den Europeeschen hemel; als zij
zich opnieuw geplaatst zien voor een situatie,
zooals Bourrassa en Borden die een kwart
eeuw geleden tegenover zich hadden, dan
zullen deze kwesties een met den dag ernsti
ger wordend karakter aannemen.
Laat geen enkele imperialist in Engeland
denken, dat het antwoord een uitgemaakte
zaak is. zooals dat het geval was met Borden
in 1914. Toen ik in Canada verbleef ver
klaarde generaal McRae, een conservatief
lid van den Senaat, die als generaal in het
Canadeesche leger tijdens den wereldoorlog
een belangrijken staat van dienst achter z cn
heeft, dat naar zijn opvatting geen enkel
Canadeesch leven in een Europeeschen oorlog
verspild zou worden. En als ik het gemoed van
dit volk goed begrepen heb, geloof dat er heel
wat menschen zijn, die hetzelfde zouden
zeggen, wanneer zij opnieuw voor de keuze
van 1914 werden gesteld. Zij zijn hartstoch
telijk tegen den oorlog. In iedere stad. waar
ik kwam vind ik lieden, die mij zeiden, dat
naar hun opvatting Canada Engeland nooit
meer zou volgen in een oorlog van concur-
reerende mogendheden of botsend imperia
lisme, gelijk het een aantal jaren geleden
^Maar trek daaruit niet de conclusie, dat
Canada een beslissing heeft genomen ten
gunste van Lord Beaverbrook's politiek van
..isolatie". Generaal Mc Rae's voorstel om uit
den Volkenbond te treden is afgestuit op de
onmiddellijke en nadrukkelijke verwerping
van dei leider van zijn partij Bennett, de hui
dige conservatieve premier van Canada. Het
werd eveneens afgekeurd in de hoofdartike
len van alle leidende bladen in het land,
terwijl vertegenwoordigers van de C. C. F.,
de Canadeesche Labourpartij, er zich met
nog grootere beslistheid tegen verklaarden.
Evenmin is deze afwijzende houding te
genover een „afzondering" als een plotseling
oogekomen besluit te beschouwen. De meest
invloedrijke leider met betrekking tot de bui-
tenlandsche zaken is wellicht Vincent Massey
die niet zoo heel lang geleden Canadeesch
gezant in Washington was en waarvan velen
vinden, dat hij de ideale man is om Canada s
relaties met de vreemde mogendheden te be
hartigen .Ver buiten zijn eigen (liberale) party
wordt naar hem geluisterd en in hem ver
trouwd. Zes maanden geleden hield hy een
buitengewoon belangrijke rede in de stad To
ronto. Hij besprak dezelfde kwestie, die ik
vandaag behandeld heb wat Canada zal
doen met zijn „nieuwe volledig ontwikkelde
nationaliteit". „Canada", zei hij o.a „moet
het hernieuwde besef hebben, hoeveel de bui
tenwereld voor ons beteekent. Zelfs wij met
al onze isolatie zijn niet veilig. Het is een
zaak van eigen belang voor ons om de oui-
tenlandsche aangelegenheden ernstiger op
te nemen dan tot nu toe.
En wat bedoelde de heer Massey met ..de
zaken ernstig nemen?" Dat zette hij helder
uiteen. „Er is tegenwoordig voldoende voor
een dominion in de wereld te doen" zeide hij.
„Het Vereenigde Koninkrijk biedt een
groot veld voor gemeenschappelijke activiteit
en individueel initiatief met een belangrijk
einddoelDit doelis niet minder dan
het probleem van de handhaving van den
vrede zelf. En de vrede kan „slechts" ge
handhaafd worden door het „internationale
systeem", dat, hoewel onvolmaakt het eenige
is „dat tusschen ons en het oerwoud staat".
Hij citeerde onder grooten bijval de woorden
welke op de conferentie van Toronto ver
leden jaar September algemeene instemming
vonden, nl. „dat de Engelsche staten met al
hun kracht zouden samenwerken om het
collectieve systeem (van den Volkenbond) te
versterken zoowel voor de zaak van het Rijk
als voor de wereld, waarin het zich bevindt
Een werkelijke bond met een werkelijke
veiligheid tegen oorlog dat is het ,.gi :ote
einddoel" van de Canadeesch buitenlanc-
sche politiek, dat een van Canada's meest
gezaghebbende staatslieden, met de Mand-
sjoerïjsche episode voor den geest, heeft aan
gegeven. En de heer Massey gaat zeer ver,
wanneer hij zegt, dat het de eenige politiek
is, welke het Britsche Koninkrijk tezamen
kan houden, als de oorlog terug zou keeren.
.De overweging van een verdediging" zegt
hij, „op de oude voor-oorlogsche basis, brengt
onvermijdelijk afwijkende gezichtspunten in
de imperiale familie Een defensief plan
voor het geheele Rijk zou de eenheid van
dat Rijk bedreigen en zijn eigen oogmerk te
niet doen, maar wat betreft pogingen tot
handhaving van den vrede onder het collec
tieve systeem kunen de Britsche staten
kracht vinden in een aaneensluiting."
Dit is inderdaad duidelijke taal van een
man van Massey's positie, en Wiens partij
vrij spoedig tot macht zal komen. Het is de
waarschuwing, dat Canada niet opnieuw
voor de keus van 1914 gesteld zou willen
worden.
Canada is misschien meer dan welk land
ook bezig de buit-enlandsche affaires te
overdenken. Een nationale campagne voor
den Volkenbond met Kerstmis ingezet door
den eersten minister en de leiders van de
Liberale en Labourpartijen. Het was de
eenige gelegenheid, waarbij de leider der
drie partijen voor een gemeenschappelijke
zaak samenwerkten. Sindsdien hebben de
belangrijkste sprekers van het land per radio
gesproken over allerlei verschillende punten
van de internationale politiek, die Canada
zou dienen te volgen. Vijfhonderd georgani
seerde „studiegroepen" hebben naar hun toe
spraken geluisterd. Kort voor zijn dood deed
de commandant van de Canadeesche strijd
krachten in Frankrijk, Sir Arthur Currie, een
beroep op zijn landgenooten om „te vechten
tegen den oorlog, zoodat de volgende gene
ratieniet onze stupiditeit zal veroordee-
len, gelijk wij in de loopgraven de stupiditeit
van onze ouders in 1914 veroordeelden". Ca
nada heeft, als ik het begrepen heb, reeds
besloten dat het den oorlog alleen door mid
del van den Volkenbond bestrijden kan. Het
is bezig een beslissing te nemen ten aan
zien van"de offers, die een werkelijke Bond
eischen zal. En het begint te begrijpen, en
hieraan zal het volk van Groot Brittannië
de aandacht dienen te schenken, dat slechts
een werkelijke Bond de Vereenigde Naties
kan redden van de uiteenspatting, welke een
oude „imperialistische" oorlog zoo goed als
zeker zal brengen.
(Nadruk verboden.)
Duitsrfilaiid,
Frauenfeld over zijn vlucht.,
die geen vlucht was.
De Oostenrijksche nationaal-socialist
Frauenfeld, die met zijn plaatsvervanger
Neumann uit Weenen is gevlucht, heeft in
een gesprek met persvertegenwoordigers te
München bijzonderheden verteld over zijn
vlucht.
Eigenlijk was het in het geheel geen
vlucht, aldus Frauenfeld: na mijn verblijf in
het concentratiekamp Wöllersdorf kreeg ik
bevel in Weenen te blijven, geen gebruik te
maken van telefoon of auto en de politie
er van in kennis te stellen als ik mijn woning
verliet.
Ik was dus niet in arrest en kon derhalve
niet vluchten; ik heb alleen vergeten aan de
politie mede te deelen, dat ik vertrok.
Wij zijn openlijk door Oostenrijk gereisd; in
tal van plaatsen werden wij herkend en door
de bevolking toegejuicht. Het verwijt dat ik
door de vlucht mijn woord heb gebroken, is
in het geheel niet Juist, aldus Frauenfeld.
Ik heb slechts een verklaring onderteekend
zooals die aan ieder van ons is voorgelegd.
Volgens Frauenfeld wordt de sociaal-de
mocratie thans weer geheel anders door de
regeering behandeld dan kort geleden; alles
wat in beslag was genomen is haar weer
teruggegeven, behalve de wapens.
Sportterreinen, ja zelfs berghutten staan
de socialisten weer ter beschikking.
Voorts gaf Frauenfeld een beschrijving van
het concentratiekamp Wöllersdorf, dat vol
gens hem aanvankelijk in het geheel niet
voor bewoning geschikt was.
De gevangenen moesten zelf het kamp
bewoonbaar maken; zij mochten geen be
zoek ontvangen en ook geen paketten levens
middelen. Het voedsel was vaak ongeniet
baar. hetgeen tot talrijke hongerstakingen
heeft geleid, terwijl tenslotte velen aan dy
senterie gingen lijden.
Frauenfeld zeide verder, dat er menschen
naar psychiatrische klinieken zijn overge
bracht. omdat zij uit de katholieke kerk wa
ren getreden. De Oostenrijksche bladen heb
ben dit wel tegengesproken, doch het is be
slist waar, aldus de nat.-soc. leider. Eerst toen
het aantal uittredingen te groot werd, kon
men deze maatregel niet meer toepassen.
(D. N. B.)
ZuitiLAm crlka,
Het conflict PeruColumbia
bijgelegd.
Thans is het accoord onderteekend Inzake
regeling van het Leticiaconflict meldt Reuter
Het accoord houdt een vriendschapsverdrag
in en een accoord van samenwerking, voorts
een additioneele acte betreffende de ratifi
catie van het protocol, welke moet geschie
den vóór 31 December 1934.
Polen.
Paderewski contra Pilsoedski.
Het Fransche blad „Le Jour' publiceert een
interview met den beroemden pianist en vroe
geren PooLschen staatspresident Paderewski,
die scheme critiek uitoefent op de door maar
schalk Pilsoedski en den minister van bui-
tenlandsche zaken Beek gevoerde buitenland-
sche politiek van Polen.
Paderewski verklaarde, dat hij thans geen
actieve rol meer speelt. Ontkend kan niet
worden, dat in de laatste maanden misver
standen ziin gerezen tusschen Frankrijk en
Polen. De oorsprong daarvan moet gezocht
worden in het sluiten van het Viermogend-
heden-pact. Duitschland wil het Fransch-
Poolsche bondgenootschao tot ontbinding
brengen en neemt een vredelievende houding
aan. om tijd te winnen en zijn bewapeningen
te kunnen completeeren.
De Corridor blijft het hoofddoel van
Duitschland. dat zich op een goeden dag dank
zij zijn belde trefzekere wapenen, de intrige
en de nropaganda. daarvan meester wil ma
ken. Het eenige middel om Duitschland in
toom te houden is het te overtuigen van de
macht en de eensgezindheid vqn 7,iin buren.
Bulgarije.
Alle gemeenteraden
ontbonden.
Uit Sofia, 25 Mei:
Bij decreet van den koning zijn heden de
gemeenteraden van alle Bulgaarsche steden
en dorpen ontbonden. Zoolang geen nieuwe
burgemeesters zijn benoemd, blijven de bur
gemeesters belast met de zorg voor het be
stuur.
Frankrijk.
Frankrijk's ontwapenings-
politiek ongewijzigd.
In den loop van de Kamerdebatten van
Vrijdag heeft minister Barthou een uiteen
zetting gegeven van de buitenlandsche poli
tiek, zooals hij die de laatste maanden heeft
nagestreefd en zooals hij zich die voor de
toekomst denkt. Wat de ontwapening betreft
zeide de minister o.a.. dait zijn politiek gelijk
zal zijn aan die van zijn voorgangers, name
lijk ontwapening en rechtsgelijkheid binnen
het kader der veiligheid. Frankrijk kan ech
ter niet de seml-militalre formaties ignoree-
ren, het kan geen ontwapening aanvaarden,
als andere landen, welke aan de verdragen
zijn onderworpen, hei-bewapenen.
Barthou bracht voort in herinnering, dat
Frankrijk met Engeland en Italië een ge
meenscha ppelfjke verklaring heeft geteekend
ter waarborging van de onafhankelijkheid
van Oostenrijk. De onderhandelingen dien
aangaande werden bemoeilijkt door de bloe-
(Van onzen Londenschen
correspondent.)
LONDEN, 23 Mei.
Bankvacanties in Groot Brittannië zijn dc
dagen waarop de banken in het gansche land
voor vacantie zijn gesloten. Engeland en
Wales hebben de zelfde bankvacantle-dagen.
Schotland heeft andere. Nieuwjaarsdag is bv.
in Schotland een bankvacantiedag; in Enge
land en Wales niet. Ierland heeft op zijn beurt
weer een eigen regeling. De eerste Maandag
in Augustus is een vacantiedag voor het
gansche vereenigd Koninkrijk. Maar Pinkster
maandag was geen bankvacantiedag voor
Schotland.
Het woord „bankvacantie" Is misleidend. De
wetgever is verantwoordelijk voor reeksen ver
warrende woorden. „Bankvacantie" is er één
van.
„Volks-vacantle" komt veel dichter bij het
wezen van het ding. Het gekke is dat de man,
die in 1871 de wettelijke regeling van bank
vacanties doorzette, wel degelijk bedoelde de
bevolking In haar geheel een gegarandeerden
vrijen dag te geven. Maar de wet sprak van
„bank holiday" en „bank holiday" Is het ge
bleven. Bij Jan en Alleman, die vrij zijn,
sticht de term geen begripsverwarring. Bank
vacantie is een diep beminde instelling bij de
massa. Ze verbiedt den arbeid niet hetgeen
gelukkig is voor de zaken in de kustplaatsen
en voor de beroepsverschaffers van vermaak,
spullebazen, verzorgers van den inwendigen
mensch. De dag brengt veel negotie en winst
voor duizenden losse en vaste handelaars.
Toen het idee van deze vrije dagen een halve
eeuw of langer geleden voor het eerst werd
geopperd, werd er door patroons van groote
bedrijven hevig verzet tegen aangeteekend.
Zij redeneerden dat zulke tijd- en arbeidver-
morsing het land op millioenen ponden schade
zou komen te staan door verlies aan produc
tie. Daar lacht men nu om. Het gevoelen in
deze dagen is dat de bankvacantiedag aan
zienlijke bate verschaft in extra lichamelijk
en geestelijke welzijn in het volk. En er gaat
tegenw. geen „dag na het feest" voorbij waarin
niet in 'n paar kranten warme pleidooien wor
den geleverd voor twee of drie meer „bank
holidays" in een jaar. Het zijn geen pleidooien
in eigen belang want Fleet Street maakt in
den regel gebruik van het voorrecht op bank-
vacantiedagen te blijven werken.
Pinkstermaandag is een van de gelukkigste
vrije dagen van het jaar. Men heeft altijd een
goede kans op mooi weer. Van winterkou is
weinig meer overgebleven. En de Lente heeft
het land in zijn lieflijksten tooi gezet. Indien
men er prijs op stelt het Engelsche volk zoo
goed mogelijk te leeren kennen kan men niet
verzuimen een bankvacantiedag in zijn mid
den mee te maken. Het vermaak en de ont
spanning van de eenvoudige schare zijn niet
met hun tijd meegegaan. Hampstead Heath
dige onderdrukking van den socialistischen
opstand. Zonder zich te willen mengen in de
binnenlandsche politiek van andere landen,
heeft de Fransche regeering dr. Dollfuss toch
gewezen op het belang van een minder stren
ge onderdrukking. In elk geval zal Frankrijk
trouw blijven aan het standpunt, dat Oosten
rijks onafhankelijkheid noodzakelijk is voor
den vrede in midden-Europa.
Wat aangaat de toetreding van Rusland
tot den Volkenbond, zeide Barthou, dat dit
een belangrijke gebeurtenis zou zijn voor den
vrede van Europa.
Minister. Barthou besprak verder o.m. zijn
jongste bezoek aan Polen en Tsjechoslovakije.
Wat Polen betreft Is hij er in geslaagd toe
nadering tot stand te brengen; de Poolsche
reis heeft het bondgenootschap van 1921 be
krachtigd.
©osteitmrijfc.
Uitbreiding van het standrecht.
In den ministerraad van Vrijdag is besio-
ten, dat de standrechtprocedure zal worden
uitgebreid tot aanslagen met ontplofbare
stoffen. Deze procedure gold tot dusverre
slechts voor moord. roof. brandstichting en
zaakbeschadiging onder bijzonder gevaarlijke
omstandigheden.
De ministerraad besloot verder, bij staats
gevaarlijke actie van rijksambtenaren on
middellijk tot strenge maatregelen over te
gaan. zonder dat een langdurig onderzoek
wordt gevoerd.
Uit Kufstein, 25 Mei: In verband met
eenige aanslagen met papierbommen, waar
door ook de woning van een voormalig chr.-
soclaal landdagafgevaardigde ernstig werd
beschadigd, zijn talrijke nationaal-soclalis-
ten gearresteerd.
Dader van den aanslag te
Salzburg gepakt?
De „Reichspost" meldt dat de vermodelijke
dader van den bomaanslag op het Festspiel-
haus te Salzburg is gearresteerd. Hij was
vroeger gemeente-ambtenaar te Salsburg.
Toen hij als Schutzbundlid meedeed aan de
Februari-relletjes werd hij ontslagen.
ONZE DAGELIJKSCHE
KINDERVERTELLING.
en Southend de heide en het strand bin
nen het gemakkelijkst bereik van Londen
nemen op zulk een dag tienduizenden vrou
wen en mannen van allerlei leeftijden op. Op
de heide ziet men nog als aan het einde van
de vorige eeuw het ongekunstelde en ruwe ver
maak dat wij, Nederlanders, kennen van de
oude kermissen op Zaterdagavonden. De heide
wordt voor den dag een kermis met kramen
en zweefmolens en hoofden van Jut en
speciaal Engelsch tenten waar men met
ballen kokosnoten-op-stokken beproeft te ra
ken om ze deelachtig te worden. De plaats is
vol toffe mannen in kleeding van nauwe snit,
afgezet met parelmoeren knoopjes, en deer
nen met geveerde hoeden. Zij dansen en zwie
ren op het randje der losbandigheid en tegen
den avond er overheen. Want dan is de drank
in den man zoowel als in de vrouw. Zij zijn de
„costermongers" die in liefde voor traditie
voor de heeren van het Hoogerhuis niet onder
wenschen te doen.
De Londensche straatventers en hun
vrouwen of „donahs" komen naar de Heath
in ezel wagentjes. Bij het vorderen van den dag
en de stemming verwisselen zij van hoofd
deksels precies nog zooals Phil May het zag
gebeuren in zijn tijd. Maar de nieuwe tijd
doet zich wel gelden, zoo niet in het karakter
van het vermaak dan toch in kleeding.
Het pronkpak van den „costermonger"
handhaaft zich niet meer in het jongere ge
slacht. De traditioneele zin voor opsmuk
treedt niet steeds meer aan den dag in het
nauwsluitend laken met overdaad van parel
moer. De zonen van het ventersvolk bepalen
de mode voor de jonge handwerkers en zelfs
voor de heeren van het West End, Hampstead
Heath vertoont de oude volkslol. Maar wie de
ware „swells" en „dandies" van het land wil
zien en de toonaangevende kleeding voor den
man moet nochtans naar de heide gaan op een
bankvacantiedag. Want de antiekste vermaaks-
vormen gaan er samen met de zwierigste mo
derne kleedij. Dit volk kent geen verlegen
heid en is zalig onbewust van het begrip re
pressie. De losse elegafttie, waarmede de kna
pen van Islington of Whiteehapel hun ..gas
pers" (cigaretten) hanteeren. de gedurfdheid
van hun dassen, hun hemden, hun hoeden of
petten, de branie van hun veelal ranke
lichamen in jasjes van sierlijke coupe en in
wijde broeken, met overleg geplooid op de
heupen, hun ongebreidelde overgave aan wat
de dag biedt aan vreugde en voedsel, het
digestief vermogen van hun inwendigheid, die
achtereenvolgens en zonder veel tusschen-
ruimte straffeloos zalm met komkommer, ge
marineerde mosselen, makarons en warme
worstjes benevens flinke hoeveelheden port en
bier opneemt, moeten den man, die geleerd
heeft met omzichtigheid en onopzichtigheid
door het leven te gaan en niet anders meer
durft, met afgunst en bewondering voor dit
volkje vervullen.
Het East End van Londen ligt dicht bij
Southend aan de zee. of lievër aan de monding
van den Theems. Het is een pittig oord en
vooral op een bankvacantiedag. De tijd van
Koningin Victoria en die van Koning George
zoeken er broederlijke verbintenis. De poging
leidt tot wedijver. Pleizierbcoten gaan er uit
met een piano en een drinkbar aan boord.
De kapiteins beloven luidkeels lange zeetoch
ten voor zes stuivers. De schepen verlaten het
modderig strand tot zinkens toe bevolkt. Zij
hebben moderne concurrenten in den vorm
van witte motorbooten, wel toegerust met
radio-ontvangers en luidsprekers met het
volume van een misthoorn. De passagiers
voelen zich voor honderd percent uit en
stoutmoedige zeevaarders. Maar de boulevard
is levendiger met haar automatische waarzeg
gers. haar batterijen gluurkastjes, haar won
derlijke photografische ateliers, die hun klan
ten helpen a la minute enhen tevreden weg
sturen met hun gecostumeerd ego in druk, als
cow boy, als Don Juan, als zeeofficier, als
Schotsche Hooglander, als Marker visscher, als
toreador of In één van de paar honderd an
dere transformaties, die de costuumvoorraad
van het atelier kan bewerken. De automati
sche waarzeggers blijven aan den veiligen kant.
Iedereen bereikt den testamentairen leeftijd
met een extraatje. Iedereen zal vroeg of laat
een groot water bevaren, belangrijke papieren
en groote sommen gelds deelachtig worden.
Zij die betwijfelen of de kranten en de
modebladen het bij het rechte einde hebben
wanneer zij drukken „as now worn" (zooals
thans wordt gedragen) onder de meest
vreemsoortige damestenuen. kan van zijn
twijfel worden genezen door een bezoek aan
Southend op een bankvacantiedag. De creme
der gemeenschap mag wat aarzelen, de meis
jes van het East End in Southend zijn up to
date met het jongste nummer van Vogue
of de mode-pagina van de Daily Mali.
De laatste snufjes, aangekondigd voor de
plezierreizen op de oceanen met de groote
booten, zijn „the very thing" voor Southend
aan de zee. Het wemelt er van „matroosjes
vlug en net".. Blonde lokken dragen er niet
alleen de hoedjes en mutsjes op één oor maar
ook volumineuze jachtpetten met vervaar
lijke kleppen. Jerseys met zip-slulting omhul
len er vrouwelijke torso's en omvangrijke
flanellen broeken hebben rokken vervangen.
Het oude Southend ontving op Pinkstermaan
dag vijftigduizend zonen en dochteren van het
grauwere Londen. Dat grauwere Londen zou
spoedig zijn grauwte verliezen en zijn
zwaarmoedigheid indien men de kleurige
en schilderachtige wichten en haar ridders
kon bewegen thuis te doen alsof zij in Southend
waren. Maar dat is te veel gevraagd. De re
actie van den dag na bankvacantie is wreed.
En de hoofdjes der meisjes staan niet meer
naar dartelheid en de kleeren van het feest
van vrijheid wanneer zij zitten voor de schrijf-
de sigaretten-, de wasch- en de naaimachine.
A. K. VAN R.
„Help, moordenaars riep de man en vloog de gang
op en Sietske, die vond dat het er voor hem niet zoo mooi
uitzag, liep achter den druktemaker een andere kamer
binnen. Maar o weedaarmee maakte hij het nog een
beetje erger, want hij keek in de verschrikte gezichten
van een paar oudjes.
„Er uit, leelijke indringer," riep het oude mannetje en
door het geschreeuw op de gang bang geworden, begon
het oude vrouwtje te gillen. „Houd je bedaard, mensch. ik
ben al weg," zei Sietske en trok de deur achter zich dicht.
„Ziezoo, 't is te hopen, dat die lawaaimakers maar gauw
slapen," dacht hij, maar dat zou zoo gauw nog niet ge
beuren....
BRAND OP EEN DUITSCH OORLOGS
SCHIP.
BERLIJN. 25 Mei (V. D.) Officieel wordt
medegedeeld, dat bij de schietoefeningen van
de derde marlne-artillerie-afdeeling te Swi-
nemuende een 15 c.M.-granaat de kurkvulling
van het oorlogsschip „Zaehringen" in brand
heeft geschoten. Plet schip is in de haven van
Swinemuende binnengeloopen waar de brand
gebluscht is. De „Zaehringen" heeft bij
schietoefeningen geen bemanning en wordt
radlotelegrafische bestuurd.
EEN MOPPERAAR VEROORDEELD.
Uit Berlijn. 25 Mei. Een 66-Jarig handels
reiziger is gisteren veroordeeld tot een maand
gevangenisstraf om het feit. dat hij in Juli
1933 openlijk in een tram zijn misnoegen te
kennen had gegeven over het feit. dat de
tramkaarten die vroeger 27 mark kosten in
prijs verhoogd waren tot 40 mark. betgeen
de man aanleiding gaf tot de opmerking dat
de nazi-bonzen van thans niet. beter waren
dan de socialistische bonzen van vroeger.
