IK ZWERF NIET NAAR ROME...
Waarom
lijden?
Dit zal U helpen!
IASPIBIN
DINSDAG 5 JUNI 1934
HAARLEM' S DAGBLAD
6
HET AANSTAANDE PROCES
TEGEN THaLMANN.
VERGADERING VAN ANTI-FASCISTEN IN
DE CONCERTZAAL.
De afdeeling Haarlem van de C. P. H„ het
Thalmann-comité en de Strijdhond hadden
gisteravond in de Gem. Concertzaal een open
bare vergadering belegd, waarin het proces
tegen den Dultschen communistischen leider
Ernst Thalmann werd behandeld.
Een openingswoord werd gesproken door
den heer A. Schweitzer waarna als eerste re
denaar optrad de heer C. Beuzemaker.
Sprekende over de algemeene situatie in
Duitschland zeide hij, dat het Hitler-regime
na 14 maanden dictatuur er niet in geslaagd
is het communisme te onderdrukken. De
laatste verkiezingen voor de bedrijfsraden
hebben uitgewezen, dat het verzet groeit, want
een groot aantal arbeiders weigerde zijn stem
op de Nazi's, die de eenige candidaten waren,
uit te brengen. De toestand wordt bovendien
dreigend doordat Duitschland voor een finan
cieel bankroet, de openlijke inflatie staat. De
minister van financiën heeft toegegeven, dat
er geen middelen meer zijn om de tekorten te
dekken. Ook de bultenlandsche politiek leidde
tot een échec. Het eenige, zei spreker, wat
Duitschland op het oogenblik doet, is in het
geheim bewapenen om een nieuwen imperia-
Üstischen oorlog voor te bereiden.
Van Thiilmann zeide spreker, dat in dezen
Duitschcn communist de leuze „Voor een vrij,
socialistisch Sovjet-Duitschland" belichaamd
is. Het proces, dat binnenkort tegen hem ge
opend wordt, zal geen herhaling van Leipzig
worden. Na een kort geding van drie dagen,
met gesloten deuren zonder tegenwoordigheid
van de wereldpers, zal hij ter dood veroor
deeld worden. Tenzij het proletariaat er in
slaagt hem te redden. Wij moeten eischen, dat
het proces openbaar wordt gevoerd en de
Duitsche consulaten met onze protesten over-
stroomen, zei spr. De heer Beuzemaker deelde
mede, dat een drietal arbeiders uit het- Saar-
gebied de eenige delegatie was, die tot Thal
mann is toegelaten. Toen een der arbeiders,
ofschoon het niet geoorloofd was. aan den
communist vroeg of hij mishandelingen had
ondergaan, antwoordde hij koelbloedig in het
bijzijn van den Nazicipier: „Ja, ik ben mis
handeld en ik word nog steeds mishandeld".
Spr. wekte de aanwezigen op voor het recht
van Thalmann te strijden; door een inter
nationale campagne wordt niet alleen het be
lang van hem. maar ook dat der duizenden
andere politieke gevangenen gediend. Spr. be
handelde tenslotte nog de ontwapeningscon
ferentie. waarbij hij de voorstellen van Lit-
winof bepleitte en eindigde met de toehoor
ders aan te sporen tot strijd tegen het fas
cisme en vóór de bevrijding van de arbeiders
klasse.
Voordat gepauzeerd werd, zei de voorzitter
dat de N. S. B vergadering, waar de ex com
munist 'ees Frenay zal spreken, geboycot
dient te worden. Totnogtoe had zich op de
uitnoodiging voor een Marxistisch debater
nog niemand aangemeld.
Mr. P. van 't Hof Solk, die daarna het woord
voerde, herinnerde aan de vrijspraak der vier
communisten uit het proces van Leipzig, welk
vonnis hij een nederlaag van het fascisme
tegenover het internationale proletariaat
noemde. Het Duitsche gerechtshof was toen
samengesteld uit oude republikeinen, die, ge
lijk spreker het uitdrukte, nog een laatste
restje van menschelijkheid hadden overge
houden. Thans is echter in de plaats van het
..Reichsgericht" het „Volksgericht" gekomen,
dat namens het Duitsche volk zou handelen.
De vijf leden zijn echter alle nationaal-socia-
listen. dus directe onderdanen van Hitier en
menschen met een uitgesproken haat tegen
degenen, die voor hen als verdachten verschij
nen. Zij loopen met het doodvonnis van Thal
mann in hun zak reeds voordat het proces is
begonnen. Aan Thalmann is het recht ontno
men een eigen verdediger te kiezen: hem zal
een nationaal-socialistisch advocaat worden
toegewezen Hij zal de stukken niet ter inzage
krijgen. Hij is in het proces de eenzame, die
bovendien nog mishandeld wordt.
Spreker achtte een internationale actie het
eenige middel om Thalmann te redden en
daardoor de overige politieke gevange
nen in gevangenissen en concentratie
kampen. Die actie moet zoo stevig mogelijk
worden aangepakt, er kan geen mensch wor
den gemist. Wat Thalmann betreft, deze is
volgens spr. ongebroken. Zijn optreden voor
het gerecht zal nieuwen moed geven aan zijn
geestverwanten. Als bewijs, dat er ten opzich
te van het proces reeds internationaal iets
gaande is noemde spreker het feit, dat uit
Bulgarije 40 en Frankrijk 30 advocaten het
plan te kennen hebben gegeven naar Duitsch
land te willen gaan. Aan het eind van zijn
rede wekte spr. de aanwezigen op In hun
kring propaganda ten behoeve van Thalmann
te maken. Tenslotte werd bij acclamatie een
motie aangenomen, welke naar het Duitsche
gezantschap zal worden opgestuurd en waar
in o.m. de vrijlating van Thalmann en de ove
rige politieke gevangenen geëischt wordt, als
mede de vrije keuze van een verdediger door
eerstgenoemde.
Nadat de Internationale gezongen was, ging
de vergadering uiteen.
PROTESTVERGADERING I. R. H.
Op Donderdag 7 Juni 's avonds 8 uur be
legt de afd. Haarlem van de Int. Roode Hulp
in" het Volksgebouw in de Gasthuisstraat een
pro test vergadering n.a.v. de veroordeeling tot
8 maanden gevangenisstraf van een Tribune
colporteur. Behandeld zal worden door een
I.R.H.-spreker het onderwerp: „Klassejusti
tie".
EXCURSIE NAAR DE GEROFABRIEK
TE ZEIST.
De leden der afd. Haarlem van de Ned.
Vereen, van Huisvrouwen maken op Dinsdag
12 Juni a.s. een excursie naar de Gerofabriek
te Zeist.
OPMERKINGEN VAN LEZERS
RADIOSTORING IN DE KONINGSTRAAT.
Een abonné beklaagt zich bij ons over ra
diostoring in de Koningstraat en omgeving,
zeer waarschijnlijk tramstoring, niet ver
oorzaakt door de stadstrams maar door de
z.g. blauwe tram (de ..Leidenaar")
Spr hoopt en vertrouwt dat de N.Z.H.T.M.
deze radiostoring tot een minimum zal weten
te beperken. Misschien kan. zegt hij, het
zelfde systeem, dat is toegepast op de stads
trams, ook toegepast worden op de blauwe
trams.
AUTOBUSDIENSTEN.
VERLEENDE EN GEWEIGERDE
VERGUNNINGEN.
Ged. Staten van Noord-Holland hebben aan
de N. V. Nico te Amsterdam vergunning ver
leend voor een autobusdienst van Haarlem
naar Zaandam.
De weg gaat van het Kennemerplein over
Soendaplein, Slaperdijk, pontveer Buitenhui
zen, Nauernasche vaartdijk. Lagedijk. naar
Zaandam. Er wordt gereden met 24 wagens.
Geweigerd is een vergunning aan
de N.V. Mea te Wormerveer voor een autobus
lijn HaarlemPurmerend.
Geweigerd is een vergunning aan de Storm
vogels te IJmuiden en de Zaanland te Koog
aan de Zaan, voor een dienst Velsen over Bui
tenhuizen naar Zaandam en van Haarlem
naar Zaandam en van Zaandam over Purmer
end naar Edam..
Aan deze maatschappij is wel vergunning
verleend voor een dienst Koog aan de Zaan
naar Purmerend.
Goedgekeurd is dat de vergunning aan J. G.
de Groot, Haarlem voor den dienst Haarlem-
Spaarndam overgedragen wordt aan de
„Stormvogels" te IJmuiden.
Aan „de Stormvogels" is voorts vergunning
verleend voor een dienst Velsen-Buitenhui-
zen.
Voor den Kantonrechter.
VERREKIJKERIJ.
Misschien begrijpt men het Grieksch-Hol-
landsche woord telescopeeren beter dan het
goed-hollandsche verrekijkerij. Met verrekijken
heeft dit niets te maken, met sterrekijken ook
niet, al is het waar. dat bij de verrekijkerij
iemand wel eens de sterretjes voor de oogen
dansen. Het telescopeeren toch ontleent zijn
beteekenis alleen aan de eigenschap van een
verrekijker, dat men de samenstellende bui
zen in elkaar kan schuiven en zoodoende is
het de niet slecht gevonden uitdrukking voor
het op en in elkaar rijden van eenige, een file
vormende, auto's.
Behalve gebroken lampen, spatschermen en
andere autodeelen om van menschelijke on
derdeden niet te spreken, sleept de verre
kijkerij ook nog een verschijnen voor den kan
tonrechter en de noodlge acties tot schadever
goeding met zich en het is leerzaam te verne
men, welke spitsvondige uitleggingen door
sommige verzekeraars worden gegeven om de
schade door de andere partij te laten ver
goeden.
Het is begrijpelijk, dat de rijksstraatweg tus-
schen Haarlem en Amsterdam zich op bollen-
Zondag uitstekend leent voor die verrekijkerij
en zoodoende kan het ons niet verwonderen
dat de kantonrechter Maandag een paar van
die gevallen ter beoordeeling kreeg.
Op 15 April bewoog zich een file auto's in
den namiddag van Haarlem naar Amsterdam
en daarin bevonden zich een Citroën met
daarachter een Antwerpsche Minerva en daar
achter weer een ander merk. Met een vaartje
van 40—50 K.M. en een onderlingen afstand
van 1015 M. koersten zij Amsterdamwaarts.
Vóór de Citroën was weer een andere wagen,
laten we zeggen een Ford, en die stopte op
eens, waarop de Citroën op de Ford reed, de
Minerva op de Citroën en de volgende op de
Minerva, met het gevolg, dat er wat schade
gevaren werd. Een paar per auto surveilleeren-
de rijksveldwachters, die van den tegenover-
gestelden kant kwamen zetten de drie bestuur
ders op den bon en zoodoende kwam eerst de
man van de Citroën aan de beurt.
„Ik heb niet aangereden", zei hij. Toen de
Ford stopte, stopte ik er achter, zonder hem
te raken, maar tegelijk gaf de Belg me een
duw in den rug, dat ik op de Ford zou geloo-
pen zijn, als ik niet tijdig mijn stuur naar
links had omgegooid en zoodoende schoot ik
langs de Ford, maar raakte die toch even aan
de voorzijde.
„Heeft U niet aan de politie verklaard, dat
U eerst den wagen vóór U had geraakt en toen
zelf nog intenser geraakt werd?" vroeg de
kantonrechter.
„Neen. dat moet een vergissing zijn", zei de
bestuurder: dat woord intens scheen hij niet
goed te begrijpen.
De veldwachters waren te ver af geweest, om
precies te kunnen zien, hoe alles gebeurd was
en omdat de Ford onbekend was,- moest de
lezing van den Citroënman worden geaccep
teerd. De Ambtenaar van het Openbaar Minis
terie vroeg vrijspraak en de kantonrechter
sprak vrij.
Toen kwam de Minerva aan de beurt. Daar
in hadden drie Belgische heeren gezeten en
een Antwerpsche juffrouw: omtrent de land
aard van de laatste kon geen twijfel bestaan,
gelet op haar zoet vloeiend Vlaamsch; de drie
heeren hadden ook Hollanders kunnen zijn.
De bestuurder vertelde heel anders dan de
Citroënman; deze zou namelijk, toen er van
stoppen nog geen sprake was. beproefd hebben
uit de file te komen, maar hij kon dat niet
vanwege de. tegenliggers: daarop draaide hij
weer naar rechts en meteen stopt'e hij. De Belg,
in de veronderstelling, dat de Citroën een gat
in de file zou achterlaten, wilde meteen dat
gat aanvullen en toen de Citroën zelf weer in
het gat kroop, ja, toen zat Minerva er met
een bovenop.
De Citroënman. nu getuige sprak dit tegen;
hij had een beetje links gereden om langs zijn
voorman te kunnen zien, hoe het op den weg
gesteld was. maar hij was niet eerder uit de
file geschoten, dan toen de Belg hem daar uit
kopte. Een der Belgische heeren, die met de
dame achterin had gezeten, was nog al posi
tief in zijn verklaring omtrent hetgeen vóór
de Minerva was gebeurd, waarop de kanton
rechter opmerkte, dat hij, naast een dame zit
tende, toch wellicht niet de volle aandacht
aan den weg had geschonken. Als je naast een
dame zit, spreek je allicht.
Al de lui van de Minerva waren het er echter
over eens. dat de man van de Citroën wat
naar links had uitgehaald en een bestuurder
van een tegenligger had ook een deel van de
Citroën buiten de file zien uitsteken, maar
alleen de linkerhelft en dat klopte dan wel
weer met wat de Citroënman had gezegd.
Eén ding stond echter volgens den kanton
rechter wel vast en dat was. dat de wagens
bij de aangegeven snelheid veel te dicht op
elkaar hadden gereden. Dat gaat alles goed,
zoolang de boel rijdt, maar als er één plotse
ling stopt, moet men onafwendbaar op elkaar
loopen.
De ambtenaar achtte het uitwijken van de
Citroën weinig ter zake dienende: de afstan
den waren te kort en hij eischte f 20 boete. De
Kantonrechter was het er mee eens, maar ver
minderde de boete tot f 10.
Toen kwam de derde man en met hem was
't gauw afgeloopen: hij had ook zoo dicht
achter de Minerva gezeten, dat hij niet tijdig
kon stoppen, toen zijn voorman op de Citroën
liep en hij kreeg ook f 10 boete.
Wanneer spieren gespannen en verwrongen zijn
door de pijn, wrijf dan de stijfheid en de pijn
weg met Absorbinc Jr. Het dringt diep in de
spieren en direct voelt U de weldadige warmte,
die het bloed doet stroomen naar de pijnlijke
plekken. Onzuiverheden, die zich verzameld heb
ben, worden weggevoerd en weg is de pijn
Absorbine Jr. is een verzachtend smeersel,
dat gebruikt wordt door trainers en athleten voor
pijnlijke en overwerkte spieren. Het is tevens
een sterk werkend antisepticum voor huidmfecues.
Vraagt een gratis monster aan
de Absorbtne Jr. Company, Beu-
lingstraat 2, Amsterdam, onder
vermelding van dit blad.
ABSORBlNE^fUR.
(Adv. lngez. Med.)
HET UNIFORMVERBOD.
GEEN ROOD POLO-SHIRT?
20 Juni zullen voor het Kantongerecht te
Haarlem behandeld worden de zaken betref
fende het uniformverbod. Dit betreffen de ge
vallen van het dragen van roode bloemen en
een rood poloshirt op den 1-Meidag. Zondag is
een der personen die op 20 Juni terecht moet
staan op de Amsterdamsche vaart weer aan
gehouden wegens het dragen van een rood
poloshirt.
De inspecteur maande hem aan om naar
huis te gaan en zich te verkleeden, omdat
hij handelde in strijd met het uniform verbod.
De vader van dezen jongen man schrijft
ons, dat hij zich over het gebeurde verwon
dert. Het op 1 Mei gemaakte proces-verbaal
betrof een proefproces. Het resultaat daarvan
moet thans afgewacht worden, opdat komt
vast te staan of door het dragen van een
rood poloshirt het uniformverbod wordt over
treden.
Wij hebben bij de politie geïnformeerd. Er
werd ons op gewezen, dat in dit geval geen
proces-verbaal opgemaakt is.
PERSONALIA
Voor het te 's Gravenhage gehouden machi
nistenexamen is geslaagd de heer C. H. J. v. d
Veldt, Haarlem.
KERK ÈN VREDE.
Woensdagavond houdt de afd. Haarlem en
omstreken van Kerk en Vrede een ledenver
gadering in het Remonstrantenhuis aan de
Wilhelminastraat.
De agenda vermeldt o.m: Bestuursverkie
zing wegens vacature, periodiek aftreden van
mej. G. Ratelband en uitbreiding van het
aantal bestuursleden.
Ds. J. M. Leendertz, voorzitter der af dee
ling, zal een inleiding houden over „Oorlog en
Rassenvraagstuk".
1. GROOTE WERKING
2. GONSTANTE KWALITEIT
3. GOED TE VERDRAGEN
4. GEEN SCHADELIJKE NEVENWERKINGEN
dat zijn de voortreffelijke
eigenschappen van
(Adv. lngez. Med.)
INCEZONDEN
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst oj niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
DE HARDDRAVERIJ TE
SANTPOORT.
In de raadsvergadering van Velsen inter
pelleerde de heer Sluiters B. en W. over een
toegestane vergunning voor het houden van
een harddraverij op Zondag te Santpoort.
Vreemd, wij hebben in onze gemeente al zoo
vele malen wedstrijden op Zondag gehad en
nog nooit heb ik in een der raadsverslagen
bezwaren van den heer Sluiters kunnen vin
den. Daarom betwijfe.l ik ook. dat in dit geval
de Zondagsheiliging bij den heer Sluiters op
den voorgrond treedt; temeer daar de heer
Sluiters zoo sarcastisch zegt: het geheele
dorp was verleden jaar in opschudding en
het bestuur heeft mij gezegd, dat het er wel
mee uit kon. Aannemende dat zulks wel het
geval was, dan heeft dat met de toegestane
vergunning niets te maken, maar het is bo
vendien onjuist. Kasboek en ontulenboek lig
gen voor den heer Sluiters ter inzage, waar
door hij een overtuiging kan krijgen, dat het
ringrijden en de harddraverij steeds geld
hebben gekost.
De heer Sluiters bewijst de inwoners van
Santpoort geen dienste met zijn opvatting.
Aan den heer Vermeulen zou ik willen zeg
gen: kijk eens naar Milaan, Amsterdam
enz., waar ook op Zondagen wedstrijden wor
den gehouden.
Daarom mogen de sportmenschen in Vel
sen blij zijn. dat onze burgemeester er an
ders over denkt dan de heeren Sluiters en
Vermeulen.
Met beleefden dank voor de plaatsing,
G. VELLINGA, secretaris,
der Kortebaan-hardraverij te Santpoort.
Via Genua naar Zwitsersch gebied.
De Zaterdag bracht ik, door de stad zwer
vend en brieven schrijvend, in Como door. Ik
liep door de nauwe straatjes der stad met
vuile, krijschen.de kinderen en groepjes luid
pratende en vooral druk gebarende Italianen.
Ontzaglijk rad praat dit volk. Daar kan Vaz
Dias nog een lesje aan nemen voor z'n koersen.
Opvallend is het uiterlijk van een Italiaan-
sche stad. Groezelig stofgrijs is de hoofdkleur
Overal de vuilgrijze natuursteenkleur der hui
zen met de kleine vervelooze ramen, zonder of
met. smerige gordijntjes, die alleen worden af
gesloten door even vervelooze luiken. En dan
de straten. Sterke enkels moeten de menschen
hebben. Onze kinderhoofdjes zijn er heilig bij.
De hoofdstraten zijn wel vlak maar stuiven
ontzettend. Overal eet je stof.
Het eenige wat hier werkelijk keurig is, zijn
de uniformen. Verkeersagenten met tropen
helmen, officieren met bij be hooiende Balbo-
baardjes, carabinieri in ministeruniformen,
compleet met steek en al.
Net als ik zoo'n heer loop te bewonderen,
bots ik bijna tegen een geverfde fee op, die
aan den arm van een donkeren Italiaan ben
gelt.
Natuurlijkhad ik moeten uitkijken, maar
ten eerste gebeurde er niets en ten tweede zei
ik nog „Seusi!" hetgeen zooveel als „Pardon!'
beteekent.
Waarom dan ook dat kereltje zoo opstoof,
begrijp ik nog niet. Wel had ik graag den ste-
negraaf gezien die hem kon bijsloffen, toen
hij in 't vuur van zijn rede was. Hij liep
paars aan.
Voor mij was het nogal eenvoudig omdat ik
hem toch niet verstond. Wat hij zei liet me
koud, maar z'n fijne Itaiiaansche kop interes
seerde mij, dus stond ik hem aan te kijken en
zweeg.
De toegestroomde nieuwsgierigen zetten het
verkeer stil en verkondigden ook luidkeels hun
meening. Toen kwam de carabinier en begon
het vlotste tweegesprek dat ik ooit hoorde.
Beiden verkondigden schreeuwend hun mee
ning. herhaaldelijk niet tegen elkaar, maar
tegen het samengestroomde publiek dat er al
spoedig heelemaal „in" was, meeschreeuwende
en zich evenals ik kostelijk amuseerde.
Na tien minuten ben ik weggegaan, want
die lui weten van geen eind en ik geloof dat
het allang niet meer over mij ging. Nadat ik
„francobolli" voor m'n brieven gehaald had
ging ik naar m'n hotelletje, waar ik schreef
en sliep.
Zondagmorgen vroeg stond ik bij het begin
van de „autostrada" van Como naar Milaan.
Al spoedig kon ik meerijden met een Holland-
schen wagen, die mij naar Hotel „Principe e
Savoia" bracht, waar de Heer Staal als bu
reaulist fungeerde. En overal in Milaan Hol-
landsche wagens en dito vlaggen.Heele stoeten
Hollanders drommen door Milaan.
Als ik mijn kaart heb, wandel ik naar het
Stadio di San Siro. Ik verdwaal nog en bekijk
Milaan. Alle winkels zijn open op Zondagmor
gen. Ik zie ook de markten, waar groenten en
fruit druk ge- en verkocht worden.
Dan gaat een begrafenis langs met ontzag
lijk groote kransen van palmtakken en bloe
men aan den lijkwagen. Die kraaisen hebben
een middellijn van 2 a 3 M. De stoet gaat een
kerkhof op en ik loop mee. En daar heb ik
verstomd gestaan. Zoo vuil als de straten zijn,
zoo helder en frisch is een kerkhof. De prach
tige witmarmeren grafsteenen met gouden en
zwarte letters; het heldere, schoongeiwasschen
grind daartusschen en bij vrijwel ieder graf
menschen die op dezen Zondag prachtige
bloemen in sierlijke vazen en uitgebeitelde
kommen rangschikken. Het is één groote tuin.
Ik zwerf weer verder, vind het Stadio en
wacht tot 1 uur. Reeds voor 1 uur, toen de
deuren opengingen voor een wedstrijd, die om
4 uur begon stonden ook reeds vele Italianen
te wachten en werden de kansen besproken.
Toen kwam een groepje Hollanders bij ons
staan, die in de nabijheid bleken te kampeeren.
Samen gingen wij naar binnen en wachten
drie uren in het brandende zonnetje. De Ita-
liaen vragen ons wat ze moeten roepen om
Holland aan te moedigen. Als wij zeggen „Hup
Holland!" vinden ze dat zoo prachtig, dat ze
twee uren vóór den wedstrijd al beginnen te
oefenen.
Vrijwel alle Italianen waren voor Holland.
„Tactisch bewerkt" heet dat. Het mocht niet
baten.
Bij de rust nog hoopten wij. Optimisten be
weerden dat het jammer was dat alle verdere
goals aan de andere zijde zouden komen, waar
na de thee Sèchehaye zijn heiligdom had.
Helaas, wij verloren, en volkomen verdiend.
Komisch was slechts het verschil der Hollan d-
sche mentaliteit vóór en direct na den wed
strijd. Hoewel het publiek zeer sportief was
zag men toch na den wedstrijd lang niet meer
zooveel Hollandsche vlaggetjes. Slechts één
klein groepje bleef luidruchtig en hief een drie
werf hoera voor de Zwitsers aan.
De kampeerders noodigden mij uit bij hen
te komen. Het waren vier Rotterdammers en
één Didammer, die ook op de fiets waren ge
komen, maar een week vóór de Vlaardingers
zijn vertrokken. Ook hier is de stemming
triest, totdat de pap gaar is. Ik wist nooit dat
een bord pap zooveel kon goedmaken. Hier
blijkt het een voortreffelijk troostmiddel.
Twee van de vijf gaan nog door naar Rome,
de andere drie zullen Dinsdag weer naar huis
gaan.
Oorspronkelijk was mijn plan, in ieder geval
ook door te gaan en als onze ploeg had ge
wonnen zou dat ook nog wel gebeurd zijn.
Maar nu „ist das Lied aus". Ik ga terug. Want
Rome is van hier nog 700 K.M-, dat is heen en
terug 1400 K.M., die ik zou moeten loopen of
per trein gaan, omdat het in Italië ver-boden
is, auto's aan te houden. Overal zwermt mili
taire militie langs de wegen evenals ze trou
wens ook in iederen trein zitten.
Ik besluit bericht af te wachten en voorloo-
pig in Milaan te blijven. In de tenten os geen
plaats meer, maar het kamp is opgeslagen in
de boomgaard van een renstal ,waar de Hol
landers verlof hebben bij regen e.d. in één
der boxen met stroo te kruipen Hier kan ik
slapen. Nu, dat is voor 'n vagebond als ik geen
bezwaar.
Twee paardendekens en m'n bedje is gs-
gespreid. In de box naast me staat een blijk
baar nogal nerveus paard, dat me met z'n
gestamp nog even wakker houdt en dan om
hels ik Morpheus, 's Morgens vroeg word ik
wakker en zie een man met een drietand in
de deuropening staan. Inderdaad een nogal
dreigende verschijning. Een oogenblik denk ik
aan „Het verwisselde Kind of de Moord op
het Vlotje", waarin meen ik ook een on
schuldig reiziger aan een hooivork wordt ge
regen. maar al spoedig blijkt het slechts een
knecht te zijn, die een bos stroo moet heb
ben.
's Maandags hebben we met prachtig weer
heerlijk geluierd in het kamp. Na ampele
beraadslagingen werd besloten puree te eten
met boontjes en eieren. Drie moeten nog de
stad in en wij gaan de ingrediënten halen.
Toen wij de winkel binnenstapten die in
het kamp al aangeduid was als „La bella sig-
norina" bleek daar inderdaad een niet on
knappe joffer tot de inventaris te behooren.
Platinablond, veel verf en behoorlijk goud in
haar mond. verpersoonlijkte zij het ideaal
van vele Italianeniater ben ik er nog eens ge
weest en beide keeren liep het in dat stalletje
dan ook vrij druk met manvolk.
Alleen veinsde die nimf niet te begrijpen
dat wij zes kilo aardappelen plus twee kilo
boontjes moesten hebben voor zes man. Ze
lachte liefelijk, zei „Non, non," en heel veel
keer „Si" en vroeg telkens weer wat we nu
eigenlijk wilden hebben. Toen hebben we het
zelf maar afgewogen en weggesjouwd.
In den volgenden winkel moest we o.a. eie
ren hebben. Maar ze stonden er nergens en
niemand van ons wist wat ei in 't Italiaansch
was. Enfin, we bestelden „Mezzo dozzina tok-
tok-tok-tok-tok-ah! en de winkelier lachte
twee eieren kapot. Hij vertelde het nl. druk-
gebarend aan een volgenden klant met het
zakje in z'n hand en sloeg zich van plezier
met die hand op z'n knie.
Maar wat hebben we gegeten! Alle pannen-
materiaal was noodigom 't op drie primussen,
gaar te stoven. En niets dan leege pannen en
borden bleven over 't Was heerlijk, 's Avonds
een Hollandsch spelletje pandoer en dan weer
in de box.
Dinsdag heb ik nog geen post en de anderen
geen zin om te vertrekken. We blijven. Eten
macaroni en worden geschilderd, d.w.z. de
tenten, door leerlingen van een kunstacade-
mie. 's Middags gaan we de stad bekijken met
het prachtige Piazza del Duomo en de Galerij.
Het is bekend dat de politie-agenten in
Milaan graag een praatje maken en voor
staan op hun talenkennis. Maar toen één
van ons een agent in 't Hollandsch vroeg of
we in Italië waren en hoe dit hier allemaal
heette en dit net zoo lang vroeg tot we mid
den in een groote groep stonden en een Duit-
scher toeschoot om te zeggen dat het Post
kantoor ginder was, viel moeilijk te zeggen wie
't zwaarder had, de agent om te antwoorden
of wij om niet te proesten.
Er lag post. Niet naar Rome. Nu, dan vage
bondeer ik morgen naar Genua om te zien of
er een boot ligt vojr Holland en of ik mee
kan. Nu een heerlijk glas cocosmelk en een
trammetje met pneumatisch bewegende deu
ren en treeplanken gaan we den laatsten
nacht bij de paarden slapen.
's Morgens vroeg gaat het op Genua aan.
Twee uur zwerf ik langs de wegen als ik twee
andere „Wandervögel" tref aan den kant van
den weg. Een Oostenrijker en een Tsjech. Met
den Tsjech samen ga ik verder, de ander
gaat naar Milaan toe.
We loopen net als vlak voor ons een onvoor
zichtig wielrijder plotseling naar links gaat en
door een passeerende auto wordt gegrepen.
Een guarde civiel zegt dat ik mee moet met
den wagen als getuige. Terug naar Milaan en
2 uur oponthoud.
Ondanks het verbod ga ik weer vlaggen .Een
klein eindje kunnen we mee en komen bij Pa-
via over de Po. Tegen den avond zien we de
schimmen der Apenijnen. Een paar K.M. vóór
Fortona kunnen we bij een boer slapen. Deze
dag hebben we 41 K.M. geloopen en maar 39
kunnen meerijden. Wat een wonder dat het
boerenstroo voor ons een koningsbed schijnt..
Den volgenden morgen gaan we al vroeg op
pad in een viezige druilerige regen, die me
aan het land van mest en mist doet denken.
Daar ga je nou voor naar Italië.
Maar tusschen de buien is het droog en
trekken we zingend en vlaggend langs den
weg. Dan stopt eindelijk een vrachtwagen en
kunnen we in eens door naar Genua.
Even voor de stad moeten we uitstappen
omdat het ook voor de chauffeur strafbaar is.
Wonder dat die menschen dan niet stoppen.
Maar we hebben weer een prachtige tocht
gemaakt. Eerst door de Povlakte, waar mij
hea meest opvielen de korenvelden die werke
lijk rood zagen van de papavers. En dan de
Apenijnen. Weer heel anders dan de bergen in
Duitschland en Zwitserland. Na dit natuur
schoon valt Genua mij tegen. Al geloof ik wel,
dat bij een helder zonnetje de Middellandse he
Zee mooier is dan bij deze vuilgrijze regen
lucht.
Aan het consulaat kom ik te weten dat er
geen kans op is een boot naar Holland te
krijgen beneden den passageprijs 3e klas.
Nu, dan gooien we 't roer weer om. Ik
wensch den Tsjech verder goede reis, neem
m'n rugzak en zwerf terug naar Holland.
Maar eerst wil ik Italië uit. Dat verbod daar
voel ik niets voor en de weg Genua-Milaan
ken ik al. Ik besluit de spoorwegen te begun
stigen en koop een kaartje naar Chiasso.
Dan de Apenijnen per trein. Tusschen ae
tunnels heb je daar een prachtig uitzicht,
maar er zijn veel tunnels. In totaal een stuk
of twintig, waarvan één ruim 8 K.M. lang.
Dan weer de Povlakte. Als de trein in Tortona
stopt hoor ik in de naastgelegen coupé Hol
landsch spreken.
Het is een reisgezelschap, dat morgen weer
huistoe gaat uit Milaan en vandaag een uit
stapje naar Genua heeft gemaakt. Het wordt
nog even gezellig tot Milaan waar zij uitstap
pen en ik 2,5 uur op aansluiting naar
Chiasso moet wachten.
Tijd genoeg om het werkelijk prachtige
station van Milaan te bewonderen van alle
kanten.
Ik schiet bij een Zwitser in de coupé en bij
een onderhoudende boom vliegen wij de
grens over en sta ik na de noodige douane
formaliteiten. die hier overigens zeer simpel
zijn, 's avonds om twaalf uur weer op Zwit-
schersch grondgebied en keer Italië den rug
toe.
REIN KUIN.
AGENDA
Heden:
DINSDAG 5 JUNI
Groote Kerk: Orgelbespeling door den heer
George Robert. 8.159.15 uur.
Palace: „Footlight Parade". Op het tooneel:
de „Salvano's" (wielrijders). 7 en 9.15 uur.
Luxor Sound Theater: „Stage Mother" en
de parodie „Tarzan". 8.15 uur.
Rembrandt Theater: „Miss Fane's Baby is
ontvoerd." Op het tooneel Marita Fairell, de
Tsjechische nachtegaal. 7 en 9-15 uur.
Teyler's Museum, spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur. behalve 's Maan
dags. Toegane vrij
WOENSDAG 6 JUNI
Bioscoopvoorstellingen 's middags en des
avonds.
