Haarlem's Dagblad | 1934 | 25 juni 1934 | pagina 7

I

EEN TOCHT DOOR DE RADIOSTUDIO'S.

LITTERAIRE
KANTTEEKENINCEN.

Dit zal U helpen!

DE ROODE STREEP

MAANDAG 25 JUNI 1934

HAARLEM' S DAGBLAD

De geluidskamer der hoorspelen.

De heer Paul de Waard liet ons de K. R O.-
studio zien aan de Emmastraat te Hilversum,
de studio van de grootste drie Katholieke om
roepen van Europa (de andere speciale katho
lieke omroepen zijn: de omroep van het Vati-
caan, alleen gebruikt voor bepaalde kerk-
uitzendingen en berichten, en de Katholieke
Vlaamsche Radio-omroep te Brussel'.

In de muziekstudio van de KR.O. vielen
bijzonder de zwarte lintjes op den grond op.
die voor iederen musicus de juiste plaats aan
geeft. Eenigen tijd geleden hebben de Engel-
sche bladen gemeld dat dit was ingesteld bij de
B.B.C. (den Engelschen omroep). Het is daarom
misschien wel interessant te melden, dat de
K.R.O. dit reeds geruimen tijd toepast!

Wij waren in de gelegenheid de kamer te
bezichtigen, waar hoorspelen worden opge
voerd en tevens de „geiuidskamer

■De tooneelspelers nemen plaats om een
tafel, waar in het midden een microfoon staat
opgesteld. Wanneer een acteur staat, dan
heeft men dikwijls de moeilijkheid bij uit
zendingen. dat de speler zich van de microfoon
afwendt; in het vuur van zijn voordracht
maakt hij verschillende bewegingen, draait
zich wellicht eens om ende luisteraars

Eenige Lichte Kost.

Een weinig lichte kost voor den strandstoel.
'Al te zwaarwichtig ziet het bundeltje korte
verhalen van Henriette van Eik en Eduard
de Nève die malkander „aan den loopenden
band" gevonden hebben er niet uit. Querido
Amsterdam gaf het onder dien titel in het
licht en liet er een bont omslagje voor teeke
nen door Doeve waarop de hoofdfiguurtjes
uit de verhalen en schetsen van beide auteurs
door en over elkaar tuimelen. De groepjes
blijven gescheiden echter, evenals de verhalen
in het boek: eerst komen er twaalf van De
Nève, daarna vijf van Henriette.

Over de soort komische beeldkracht waar
over deze dame beschikt, valt later nog wel
eens iets uitvoerigers te zeggen. Wie haör
„Kleine Parade" en „Gabriel" kent, weet dat
wij bij haar met een bijzonder soort humor
te doen hebben, die, geloof ik, in de huidigs
serieuse litteratuur eenig is.

Henriette van Eyk heeft, wat men wel ge
meenzaam noemt, een kronkel in haar her
sens, waardoor zij de gewoonste dingen op
alleramusantste wijze verdraaiend en gecom
bineerd weet op te disschen; naar den vorm
doet het aan den muzikanten-gijn denken,
waarin het jiddish element onder de oude
orkestratten uitmuntte. Maar daar de geest
bij haar dieper gaat dan het oppervlakkige
gijntje en zij dien eigenaardigen gedachten-
gang en beelding zonder zich al te zeer te for-
ceeren tot een soort „stijl" heeft doen groeien,
is haar geschrijf van beteekenis geworden en
behoort haar werk tot de litteratuur. Tot de
amusante èn geestige zelfs. Ziehier een
staaltje:

„Frèule Angenietje dacht naTwintig-

lange jarenToen besloot ze te besluiten.

Met trillende stem fluisterde ze A's naam in
het harige langoor van den Pekingees. De hond
was een gentleman en zweeg. Freule Ange
nietje zat bij den haard, het was avond en ze
breide een trui voor het comité tot aanklee-
ding van den slechten zoon van den timmerman
die zelf ook timmerman was, maar die nog
nooit iets getimmerd had, omdat er niets te
timmeren was in het dorp. En de burgemees
ter had dien slechten zoon onder het oog ge
bracht hoe slécht het was om slecht te zijn

„En de slechte zoon had gezegd dat ie wel
bloembakken wilde timmeren in de stad, maar
dat-ie geen kleeren had om fatsoenlijk in te
timmeren, en toen was het comité ontstaan
en de trui. De trui was grauw-grijs, en bijna
klaar. Freule Angenietje schudde haar hoofd
tegen een gevallen steek"enz. enz.

Het gevaar voor deze grappenmakerij is evi
dent: het wordt spoedig een des Guten zu
viel, wanneer het procédé niet economisch
wordt toegepast. Ook daarin toont Henriette
van Eyk zich artiste. En al heeft zij haar
„Kleine Parade" met deze kortere verhalen
niet overtroffen, de laatste hebben het voor
deel dat men ze bij mondjesmaat tot zich
nemen kan, zonder de draad van het gebeuren
kwijt teraken, en zonder den smaak in deze
beperkte, maar toch wel heel bijzondere ver
haal trant te verliezen.

Haar partner, de heer De Neve, op wiens
naam reeds een aantal boeken staan en die de
reputatie geniet in een aantal vreemde talen
even gemakkelijk als in zijn eigene te kunnen
schrijven, toont zich in dit twaalftal short

zouden weinig of niets meer hooren. De dames
en heeren gaan nu om de tafel zitten, waar
mede deze moeilijkheid dus is opgelost.

In de geluidskamer staat een groote bak
met water, met een kraan waarmede geklots
en het stroomen van water, het zachte kabbe
len van het water tegen het schip enz. wordt
nagebootst. Hier bevindt zich ook een straatje
om voetstappen op klinkers te kunnen laten
hooren. alsmede een klein grintpaadje voor
een dergelijk doel. Verder zijn er nog diverse
bellen: telefoonbei, huisschel, winkelbel, wek
ker enz.

Geluidscoulissen als: een schuifdeur, een ge
wone deur, die men flink dicht kan laten

slaan, een loketje en wat dies meer zij

Allerlei hulpmiddelen staan den spelers ten
dienste, en in de huiskamers door onze luid
sprekers lijken al die hulpmiddelen net écht.

Bij een omroep neemt de gramotheek een be
langrijke plaats in. En het ies duidelijk, dat
men veel platen moet bezitten, om steeds weer
wat anders te kunnen laten hooren. Om eenig
idee te krijgen moet men weten dat in de gra
motheek van de K.R.O. ongeveer 6000 platen
zijn geborgen, die een waarde vertegenwoor
digen van ongeveer twintig duizend gulden.

stories een zeer suggestief verteller. Hij vond
hiervoor zijn stof in het leven van de moderne
jonge vrouw, in het artistenleven van de
wereldstad, waar dit den kant raakt van den
gentleman-bohémien, in het soms fantastieke
bestaan van allerlei twijfelachtige naturen. Hij
kent natuurlijk Parijs als zijn zak, Nice en
Monte Carlo als zijn portemonnaie en ver
haalt ik herhaal het zeer suggestief en
met veel routine, Alles bij elkaar een aller
aardigst boekje voor de vacantie, en van ge
halte goed genoeg, om het ook daarna te be
waren.

Iets anders is het werkje van E. van Ever-
dingen, door de Brusse's te Rotterdam uitge
geven en „Met Hr. Ms. Zeehond naar de Turk-
sche Wateren" getiteld. Een marine-verhaal
waar oud-varensgasten nog eens ferm hun
hart aan kunnen ophalen als ze de eigen her
inneringen van een veertig jaar terug nog
vermogen op te frisschen. Aartje naar z'n
vaartje.... wij lezen geloof ik, ondanks alles,
nog altijd graag zéemansdingen, wij Hollan
ders. De oude Werumeus Buning met zijn
bootsman Klapperdos mag vervangen zijn dooi
de meer-de-litteratuur-het-hof-makende heer
Verhoog, het succes van diens boeken bewijst
dat de zilte sfeer nog geliefd is bij het lezend
publiek. Het verhaal nu van dezen heer Van
Everdingen heeft nu niet de minste artistiek
prtentie. Het zijn de persoonlijke herinne
ringen van een ooggetuige bij een overigens
weinig belangrijk feit uit onze historie. In
den zomer van 1896 stuurde de Hollandsche
regeering de schoener Zeehond en het fregat
Johan Willem Friso naar de Turksche wate
ren, omdat er weer eens oorlog tusschen Grie
kenland en Turkije aan den gang was en de
Nederlanders in Smyrna en andere plaatsen
in geval van nood beschermd moesten wor
den. Alle andere zeevarende naties deden na
tuurlijk hetzelfde en zoo is het daar in die
Turksche wateren een jaar lang een allerge-
noegelijkst va-et-vient van beschermers ge
weest, die malkander den tijd verdreven met
roeiwedstrijden, visites aan den wal, terug
visites aan boord, en wat dies meer zij. De
schrijver behoorde tot de equipage van De
Zeehond, waarvan de latere vice-admiraal
Van den Bosch de commandant was. Als ik
het wel begrijp was het voordeel van onze re
presentatie, die tegenover de andere naties
een beetje nietig scheen, juist gelegen in dat
Zeehondje. Want daar was een Turksche wet,
die verbood dat een schip boven een zekere
maat door een zekere passage mocht varen,
en omdat het Zeehondje beneden de maat was,
zou het dus eventueel wél door die passage
mogen varen. Wie niet sterk is moet slim
zijn. Gelukkig zijn er van onzen kant geen
dooden te betreuren geweest: we hooren alleen
van een jongmatroos die bij het passagieren
de pokken opliep, maar toch aan het eind
heelhuids, zij het lichtelijk geschonden, met de
anderen in Nieuwediep arriveerde. De heer
Van Everdingen, die niet tot den état-major
behoorde, maar tot het deel der populatie dat
vóór de mast logeerde, gerekend werd, heeft
met blijkbaar genoegen zijn herinneringen op'
gehaald en ze aan het officieele verslag, na
afloop aan de regeering uitgebracht, mogen
toetsen. Hij heeft aardige foto's uit de collec'
tie van den eersten officier mogen gebruiken
en een bekend oud-marineofficier bereid ge
vonden, zijn verhaal in te leiden. Mein Lieb-
chen wat willst du noch mehr! Het zal zijn
weg wel vinden. In welke Hollandsche familie
is er niet minstens één lid bij de Marine of
de Koopvaardij geweest, al was het maar als
hofmeester of linnenjuffrouw. En de heer Van
Everdingen vertelt er niets dan goeds van. De
primitieve genoegens van een veertig jaar ge-

N.V. GRANITO- Tel 14028

N. BOERKOEL AELBERTSBERGSTR. 80
Alle Granito- en Tegelwerken

Strak van lijn, soepel van prijs

(Adv. Ingez. Med.)

leden worden thans anders gewaardeerd, maar
het karakter der menschen is niet zoo bijster
veranderd, natuurlijk. De schrijver verstaat
de kunst hetgeen donker is in de schaduw
te laten en het leven van den zonnigen kant
te zien, Wij zeiden het reeds: op het aureool
van een Van Schendel of Slauerhof is hij niet
jaloersch.en als gij, lezer, van een ouder-
wetsch reisverhaal houdt dat bovendien ge
garandeerd historisch isneem hem aan

mede in uw strandstoel. Ter afwisseling van
de scheepsladingen prikkellectuur over onze
onderbewuste slechte intenties en onze al te
bewuste smakeloosheden, is zoo'n simpel ma-
trozenpraatje misschien versterkend. Tenzij we
al te ver weg zijn?

Voor de Kameleon-Serie van de Hollandia-
Drukkerij (goede romans voor volwassen meis
jes i schreef Willy Corsari haar Wiek's Wonder
kind. Na haar „Man zonder Uniform" weten
wij waartoe deze knappe schrijfster in staat
is en het verbaast dus ook niet dat zij ook een
goed meisjesboek presteert dat aan de eischen
van dezen tijd beantwoordt. Het is leutig zon
der flauw te zijn en de avonturen van het
wonderkind zoowel als het moderne, zoo wél
bij de pinken zijnde type, dat Wiek heet, zijn
vlot en prettig beschreven. Als nu pa zijn zee
hondje, ma haar loopband en de dochter haar
wonderkind Zondag mee naar Zandvoort
neemt en ze tusschen de koffie en het middag
maal nog eens omruilen, zal de middag om zijn
voor ze het weten en niemand hoofdpijn krij
gen. Wij ontvingen dezer dagen bovendien nog:

„Valsche edelsteenen", een roman uit het
hedendaagsche Rusland door A. I. Woinowa
(uitg. Schuyt, Velsen).

„Paniek op de Miss Brooklijn" door Jan
Apon (uitg. A. W. Sijthoff, Leiden), „Het Buur
meisje" een nieuw boek van Elizabeth Zer-
nike (uitg. Wereldbibliotheek) en een nieuwen
bundel gedichten door Willem van Iependael
„Over de leuning en langs de Kaai", die bij
E. M. Querido verscheen.

20 Juni '34.

J. H. DE BOIS

OP DE NOORDZEE.

MET DE N. R. V.

Zondag voeren met de Nederlandsche Reis-
vereeniging een 100-tal toeristen op de Noord
zee. Deze enkele regels zouden voldoende ver
slag zijn als het niet zoo'n buitengewoon
aangename reis was geweest. In de ochtend
uren waren 500 leden van de N.R.V. met de
gepavoiseerde „Oranje Nassau" van de Maat
schappij „Zeeland", met kapitein Ouwehand

Wanneer spieren gespannen en verwrongen zijn
door de pun, wrijf dan de stijfheid en de pijn
weg met Absorbine Jr. Het dringt diep in de
spieren en direct voelt U de weldadige warmte,
die het bloed doet stroomen naar de pijnlijke
plekken. Onzuiverheden, die zich verzameld heb
ben, worden weggevoerd en weg is de pijn

Absorbine Jr. is een verzachtend smeersel,
dat gebruikt wordt door trainers en athleten voor
pijnlijke en overwerkte spieren. Het is tevens
een sterk werkend anusepucum voor huidinfecties.

Vraagt een gratis monster aan
de Absorbine Jr. Company, Beu
lingstraat 2, Amsterdam, onder
vermelding van du blad.

ABSORBINE^

(Adv. Ingez. Med.)

op de brug. van Viaardlngen vertrokken, pre
cies twee uur lag de boot voor den toeristen
steiger in IJmuiden. En bracht daar vertier,
want intusschen was er een flink aantal groo
te touringcars gearriveerd, vrijwel het ge-
heele bootgezelschap nam daarin plaats en
trok verder om tegen den avond de eigen
haardsteden weer op te zoeken.

Het tweede gedeelte van het programma
werd intusschen reeds afgewerkt. Eveneens
met eer. flink aantal reisauto's kwamen nieu
we reizigers aan. waarinder meer dan twee
honderd uit Amsterdam en ruim honderd ui:
Haarlem en omgeving.

Klokke drie klonk het „voor en achter
klaar", de trossen gingen los de „Oranje Nas
sau" draaide langzaam en onder gewuif van
zakdoeken, en geblaas van de stoomfluit ging
het de haven uit, tusschen de Dieren door er.
als een lang lint vertoonde zich even later de
Nederlandsche kust met de blanke toppen der
duinen, de groote gebouwen van de kustolaat-
sen. de wiemelende mierenhoopjes die bij na
dere beschouwing baders bleken te zijn. de
radiomasten van Noordwijk en Scheveningen.
de Pier en als wij dan tegen zes uur een duik
in de eetzaal nemen om den inwendiger
mensch te versterken is het lichtschio ..Maas"
alweer in zicht en loopt ook de tweede helft
der reis ten einde.

Vlaardingen had z'n steiger klaar, de bus
sen stonden gereed en ieder trok tevreden
huiswaarts. Maar niet dan nadat nog even
werd genoten van het prachtige natuurtafe
reel dat de Maasstroom met het trotsche
scbeeDvaartverkeer biedt.

De N.R.V. heeft er slag van dergelijke za
ken te organiseeren. Duizend menschen een
Zondag od zee te brengen is geen kleinigheid
en wij zetten onze hoedjes af voor de heeren
J. Panman, de algemeene voorzitter en M.
van der Vliet, bestuurslid van de afdeeling
Rotterdam, die zich met de zorgen van deze
reis in hoofdzaak hadden belast.

De bedoeling, propaganda te maken voor de
grootere zeereizen zal zeker bereikt zijn. de
reis kan als bijzonder goed geslaagd be
schouwd worden. We hopen voor de N.R.V
dat velen van degenen die Zondag mee reis
den. zich aangetrokken zullen gevoelen voor
de langere reizen en daardoor zullen profi-
teeren van de genoeglijke rust die er op onze
zeekasteelen heerscht.

We mogen er ook nog wel even op wijzen,
dat deze dubbele reis een goed staaltje van
Nederlandsch toerisme was. waarvoor de N.
R. V. zeker een pluimpje toekomt.

12 Wijziging schoolgeld avondschool Han
dels- en Nijveiheidsonderwijs

13. Verplaatsing Middelbare school voor
meisjes met 5-jarigen cursus.

Benoeming:

a. lid C o jn missie Gemeente-beery ven;
(Lichtfabr. Slachthuis),

b. lid Commissie Arbeids- en Pensioen
zaken;

c. lid Commissie Onderwij zaken,

alle vacature Boes.

d. lid Bestuur Vereeniging voor Nijverheids
onderwijs.

e. tijd. leerares Engelsch H. B- S. A met o-
jarigen cursus.

SCHEEP VA ARTBERICHTEN

TENTZENDIXG.

De Tentzending van den Ned. Chr Ge
meen schapsbond zal samenkomsten houden in
zijn tent, die geplaatst zal worden op het ter
rein Paul Krugerkade, hoek Benviljoenstraat
(Haarlem-Noord).

De samenkomsten worden opgeluisterd door
zang en muziek: zij vinden plaats dagelijks
om 8 uur n.m. De eerste samenkomst wordt
gehouden Woensdag 27 Juni, de laatste Woens
dag 4 Juli a.s.

Zaterdag 30 Juni, 's middags 3 uur zal er een
kindersamenkomst zijn.

Sprekers zijn: Ds. H. J. Couvée. Ds. J. P. van
Heest. Ds. P. A. Lehmann. Majoor J. H. Kamp.
J. Makkelie. F. A. Stroethoff Jr.. H. Veiakamp.
B. Prattenburg en J. W. van Zeijl.

GEMEENTERAAD

Er wordt een vergadering van den Raad der
gemeente Haarlem gehouden op Woensdag,
27 Juni 1934, des namiddags ten 1.30 ure, zoo
noodig voort te zetten des avonds ten 8 ure,
in de Statenzaal (Prinsenhof).

Aan de orde zal worden gesteld:

1. Mededeelingen en ingekomen stukken.

Verzoekschrift Mej. L. J. Vermeer om eer
vol ontslag als onderwijzeres aan school No. 7.

Alsvoren van Mej. C. Westendorp, om eer
vol ontslag als onderwijzeres aan school No. 25

2. Aanvaarding schenking Dep. Haarlem der
Mij. „Tot Nut van 't Algemeen''.

3. Rekening en verantwoording over 1933
douchebadhuizen.

4. Regeling verhoogd verhaal pensioensbij
drage.

5. Wijziging wachtgeldregeling personeel
Middelbaar Onderwijs en Verordening tot
toekenning van wachtgeld aan ambtenaren
in vasten dienst.

6. Verkoop grond:

a. Merovingenstraat (F. Schipper)

b. Vergierdeweg (H. van Roode)

c. Pleiadenstraat (H. Mulder)

l'. Aanvaarding van voor straat bestemden

grond:

e. Kruisstraat

b. Tusschen de begraafplaatsen aan den
Schoter weg.

8. Schrijven Burgemeester en Wethouders
inzake woning- en huurvraagstuk.

9. Uitbreidingsplan Dubbele Buurt.

10 Overeenkomst Haarlemmermeer inzake

toelating leerlingen scholen voor Uitgebreid
lager onderwijs.

11. Overeenkomst met buitengemeenten in
zake toelating van leerlingen tot Middelbare
scholen enz.

HOLLAND-AMERIKA LIJN
Veendam, 23 van N.-York n. Rotterdam
Delftdijk (uitreis) 23 van Swansea
Volendam m. Rott. n. New York 23 v. Boulogne
Damsterdijk, Rott. n. Vancouver, 22 te Los
Angeles

HALCYON LIJN
Stad Haarlem 23 v. Rj^tt. n. Porto Ferrajo

Stad Amsterdam Lulea n. Vlaardingen, p.
22 Brunsbuttel

HOLLAND-AFRIKA LIJN

Nijkerk (uitreis) 23 van Kaapstad
Klipfontein (thuisreis) 23 te Rotterdam

HOLLAND-WEST-AFRIKA LIJN
Reggestroom (uitreis) 18 te Freetown

HOLLAND-AUSTRALIë LIJN
Almkerk 23 v. Launceston n. Sydney

JAVA-CHINA-JAPAN LIJN

Tjibadak 21 van Batavia naar Hongkong

KON. NED .STOOMBOOT MIJ.

Calypso 23 van Amsterdam te Rotterdam
Rhea Amst. n. Gdynia p 23 Holtenau
Telamor. 22 van Varna naar Constantza
Triton Savona n. Amst. p. 22 Finisterre
Vesta 22 van Lissabon n. Amsterdam
Aurora 22 van Messina naar Palermo
Vulcan us 22 van Genua naar Jaffa
Deucalion 22 van Beyrouth te Samos
Tiberius 22 van Savona naar Livorno

KON. NED. STOOMBOOT MIJ.

Saturnus 23 van Rotterdam naar Tanger
Crynssen W.-ïndië n. Amsta 22 (12.32 v.m.)
625 mijl v. Plymouth, 24 (v.m.) te Plym. ver-

Fauna 23 van Venetië te Amsterdam
Theseus 23 van Amsterdam naar Hamburg

KON. HOLLANDSCHE LLOYD
Flandria (thuisreis) 22 van Bahia

ROTTERDAMSCHE LLOYD
Dempo (uitreis) p. 23 Ouessant
Indrapoera (uitreis) 22 van Villefranche
Sibajak (thuisreis) 22 van Tanger
Blitar thuisreis) 22 te Barcelona, vertr. 26.
Siantar 23 van Rotterdam naar Soerabaja

ROTTERDAM-ZUID-AMERIKA LIJN
Alphacca (thuisr.) 22 van Bahia

SILVER-JAVA-PACIFIC LIJN
Kota Inten 22 v. Kaapstad n. Algoabaai.

STOOMVAART-MIJ. OCEAAN
Machaon Batavia n. Amsterdam p. 22 Perim
City "of Wellington 23 v. Rott. te Dairen
City of Bath, Rott. n. Dairen 22 v. Suez
Stentor, Batavia n. Londen 23 van Amsterdam
Polydorus 23 van Amsterdam naar Batavia

AGENDA

Heden:

MAANDAG 25 JUNI

Aandeelhoudersvergadering van de N.V. v.h.
Gebrs. Merens, Bosch en Bovenstraat 20, 8 u.

Rembrandt Theater: Een meisje met tem
perament. Op het tooneel: De song-singers.
7 en 9.15 uur.

Luxor Theater: Hold your man. (De sterk
ste band). 8.15 uur.

Cinema Palace: De Broadway-Revue. Op het
tooneel: K. en C. Speenhoff. 7 en 9 15 uur.

Teyler's Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags. Toegang vrij.

DINSDAG 26 JUNI

Coué Stichting. Vestestraat 1: Lezing van
den heer B. v. d. Meer. 8.15 uur.

N.V. Kon. Fabriek van Rijtuigen en Spoor
wagens J. J. Beynes. Aandeelhoudersverga
dering. 12 uur. Brinkmarth, Groote Markt.

N.V. v. Waveren's Graanhandel. Aandeel
houdersvergadering. 11 uur. Kenaupark 5.

Bioscoopvoorstellingen

FEUILLETON

„Juist, juffrouw Bellay. Waar zou de grens
zijn, dat een schuldige moet worden gestraft?
Ik weet het niet. en ik zal het nooit weten.
De rechter zal het moeten uitmaken. Het is
mijn taak, te probeeren den schuldige aan te
wijzen, even goed als het uw taak is het leven
van den patient te rekken. Wilt u mij nu
antwoorden?"

„Ik zal het probeeren".

„Nu dan, hoe gedroeg mevrouw Gars zich,
toen zij merkte dat haar man was vermoord?"

„Dat wist zij in het begin zelf niet. Zij had
alleen gezien, dat hij dood was. Toen zij hier
in de kamer kwam viel zij flauw. Ik heb haar
toen bijgebracht, en ondertusschen ging dok
ter Sestri naar boven. Na een poosje kwam
hij weer beneden en vertelde, dat mijnheer
Gars was vermoord. Willy Gars ving dat op,
en raakte toen natuurlijk heelemaal over
stuur. Zij gilde, dat Hilda mevrouw de
Boom het had gedaan, omdat John Gars
zijn vrouw en kinderen niet in den steek wil
de laten voor haar. Toen wond Hilda zich
vreeselijk op, en zei, dat Willy het zelf had
gedaan, omdat John niet meer van haar
hield. Later zei Hilda ook nog dat Wim Grond
het had gedaan, omdat hij met Willy wilde
trouwen. En eindelijk zei Sestri, dat hij zelf
het ook wel kon hebben gedaan, om de be
trekking van John Gars te krijgen. Enfin,
iedereen was vreeselijk overstuur; het leek
wel of ze hem allemaal samen hadden ver
moord".

Annie zweeg.

,.Het is voldoende", zei de inspecteur, „ik
dank u wel juffrouw Bellay. Wilt u nu het ge
zelschap in den tuin gaan begroeten, dan zal
ik mijn chef voorstellen, de bewaking op te
heffen".

„Dus", vroeg Annie weer, „U bent nu over
tuigd, dat geen van hen het heeft gedaan?"

„Het spijt mij erg. juffrouw Bellay, maar
daarover kan ik mij niet uitlaten. Om een
courantenuitdvukking te gebruiken: In dit
stadium kan de minister geen vrijheid vinden
nadere mededeelingen te doen. Maakt u zich
over schuld of onschuld geen zorgen".

„Het zijn mijn vrienden, allemaal. Ik zou
het verschrikkelijk vinden

„Wat gebeurd is, is gebeurd", zei hij, „dat
is het verschrikkelijkste van alles. Gaat u nu
naar den tuin. juffrouw Bellay".

Annie ging, en vond haar vrienden in den
tuin. Zij deden blijkbaar hun uiterste best,
hun gevoelens te verbergen.

Sestri wees op de eerse blaadjes van een
plant, die uit den winterschen bodem te voor
schijn kwamen; Hilda bukte zich om het be
ter te kunnen bekijken; ook Willy en Grond
keken vol belangstelling naar dit eerste tee-
ken van leven in het vroege voorjaar.

Zij waren verrast toen zij Annie opmerk
ten. Blijkbaar had het hun moeite genoeg ge
kost, belangstelling te toonen voor wat er
uitbotte in den kleinen tuin, en was ieder van
hen bezig in zijn eigen gedachten, en angstig
dit te laten merken. Elke afleiding was wel
kom.

„Waar kom jij vandaan, Annie?" vroeg
Sestri.

„Ik was natuurlijk gisteravond veel te laat,
antwoordde zij, „vanmorgen moest ik bij de
directrice komen, en ik verwachtte, dat ik
vreeselijk op mijn kop zou krijgen. Maar toen
ik had verteld dat er gebeurd was, bood ze mij
zelf aan, een paar dagen verlof te nemen. Wel,
ik dacht, dat ik misschien iets voor jullie zou
kunnen doen, en hier ben ik".

„Je bent een schat. Annie", zei Willy warm
en trok haar tegen zich aan.

,.Houd u maar goed", fluisterde Annie.

„Zeg Annie", kwam Sestri, „wat zei de di
rectrice wel, toen ze hoorde wat er gebeurd
was?"

„Ze was natuurlijk heelemaal ontdaan en
nu zal het heele ziekenhuis wel in rep en roer
zijn. Ze hebben, geloof ik, het politiebureau al

opgebeld en den wethouder, om te vragen wat
er nu moet gebeuren".

Op dat oogenblik kwam de inspecteur Beitel
den tuin in.

„Dames en heeren", zei hij, met een opge
wekt gezicht, alsof hij een gezelschap feestvie
renden toesprak, „ik heb een prettige mede-
deeling voor U. Maar ik geloof dat het beter
is, dat wij naar binnen gaan, omdat het niet
noodig is. dat uw belangstellende buren ons
gesprek hooren". Hier keek hij, knipperend
tegen het licht naar de dunne en lage schut
tingen die den tuin omgaven en waardoor alles
wat daarbinnen werd gesproken, zeker hoor
baar zou zijn. De anderen volgden hem naai
de eetkamer, en zagen hem vol verwachting
aan.

„Ik heb mijn chef opgebeld", vervolgde nu
de inspecteur, „en die heeft goedgevonden,
dat u geheel wordt vrijgelaten in uw doen en
laten. Hij heeft aan zijn toestemming slechts
één voorwaarde verbonden, namelijk, dat u,
wanneer u van plan bent de stad te verla
ten. van te voren daarvan even kennis geeft
aan mij. Ik, of anders mijn plaatsvervanger
zijn dag en nacht te bereiken aan het politie
bureau. Een telefoontje is voldoende.

Ik vertrouw dat u hiertegen geen bezwaar
zult hebben".

En toen niemand bezwaren opperde, ging
hij voort:

„Ik begrijp heel goed, dat mijn tegenwoor
digheid hier u geen van allen aangenaam kan
zijn geweest Niemand is daarvan meer over
tuigd dan ik. Maar il( hoop, dat u zult aanne
men, dat ik u niet meer heb lastig gevallen
dan strikt noodig was. Wij hebben elkaar on
der pijnlijke omstandigheden leeren kennen;
ik hoop van ganscher harte, dat ik u nog eens
in een gelukkiger toestand zal terugvinden"

En met deze woorden stak de waardige man
Willy de hand toe, die deze, aangedaan on
danks zlchzelve, drukte.

Vervolgens nam hij afscheid van de ande
ren. het laatst van Sestri.

..Denkt u nog eens na. mijnheer Sestri",
raadde hij hem met gedempte stem, „over
uw telefoongesprek van gisteravond".

„Ik zal erover denken, mijnheer de inspec
teur, en ik hoop binnenkort nog eens met u
te komen praten".

De politieman zag hem ernstig aan.

„Overbegon hij.

„Over de scheppingen van den onvolpre
zen Dante," zei Sestri luchtigjes. De recher
cheur boog plechtig.

„Het zal mij een groote eer en een buiten
gewoon genoegen zijn", antwoordde hij en
ging toen snel de kamerdeur uit.

Even later sloot zich de huisdeur achter
hem. Er kwam een merkbare ontspanning in
de stemming, maar Wim Grond zei zorgelijk:
„Nu kunnen wij natuurlijk geen van allen
een stap verzetten, zonder een diender op
onze hielen te hebben. En als we de stad uit
gaan is de man, die met een sigaar in zijn
hoofd tegenover ons zit, natuurlijk een stille
verklikker".

„Ga dan nlet-rooken reizen", raadde Ar
nold Sestri hem aan.

„Menschen", zei Wim Grond, „ik ga er op
uit. Ik heb lang genoeg stil gezeten en ik
verlang er naar weer eens de straat op te
gaan, al is het dan ook met een klabak op
tien pas achter mij".

Will, houd je taai kindje; ik mag je nog
wel eens komen opzoeken is het niet? En jij
Hilda, sla je er ook maar doorheen. Je ziet
me dezer dagen nog wel eens".

De anderen namen nu ook afscheid, Sestri
ging naar zijn kamers en zou 's middags
weer naar het ziekenuis gaan, Annie ging
met Willy naar huis.

Hilda en Willy kusten elkaar als goede
vriendinnen, maar het was, zooals Sestri had
voorspeld, gedaan met de innige verstand
houding van den vorigen avond, de oude ge
voelens van wantrouwen waren nog niet ver
dwenen, en nieuwe hadden zich misschien
er bij gevoegd.

„Ik kom gauw eens aan", zei Hilda zonder
overtuiging.

„Ja, stel het vooral niet te lang uit", ant
woordde Willy maar de aanmoediging klonk
als een koele beleefdheidsphrasej Toen de

anderen waren gegaan, bleef Hilda alleen
achter in de stilte van haar warme, sche
merdonkere kamers. Zij keek iang en ver
langend om zich heen, alsof zij iemand ver
wachtte, die haar zou komen troosten in
haar eenzaamheid. Maar de stilte bleef on-
verbroken, en dof de eenzaamheid van net
huis.

Zij sloeg de handen voor de oogen.

„John", kermde zij „John".

Willy ging gearmd met Annie naar huis.
Naarmate zij naderden ging zij langzamer.

„Ik durf bijna niet", fluisterde zij, „het zal
alles zoo heel anders zijn zonder John. Ik
kon hem geen seconde missen, Annle, ik hield
zoo vreeselijk veel hem hem. En nu

Annie antwoordde niet. maar drukte zacht
jes en medelijdend haar arm, en troonde
haar mee naar huis.

Toen zij de voordeur naderde bleef zij
staan, en keek achterom, alsof zij wilde
vluchten.

Maar de deur ging open en haar moeder
stond voor haar.

„Mijn kindje", zei ze, „mijn arme kleine
kindje. Ik weet alles, Annie heeft mij gewaar
schuwd".

En zij trok Willy, die nu gelaten scheide,
als een kind dat verdwaald is. en zijn huis
heeft teruggevonden aan haar borst.

(Wordt vervolgd.)