Welkom thuis!
Evan «en verfrlischlng nabij da Platmolan op den eersten dag dar tradltioneele
vierdaagtcha afstandsmarschan
In de rubberopslagplaatsen der North Western Rubber Company te Litherland (Eng.)
brak een ernstige brand uit Tientallen meters hoog sloegen de vlammen uit. Een
ondoordringbaar rookgordijn werd ontwikkeld. De brandweer doet haar werk
Om het voetbalkampioenschap. Aj'ax won Dinsdagavond met 4 1
van Willem II. De keeper van Willem II, v. d. Aa in actie
Een gemoedelijk groepje op den eersten
dag der vierdag jsche afs andsmaischen ta
Nijmegen
De juffrouw, die bij de vierdaagsche «(stands-
marschen voor de gezelligheid zorgde door
achter op haar fiets een gramofoon ta latej»
•pelen
Steunt de stroohoeden Industrie, zeggen da dames van de wan- De p00|scha gezant dr Babïnsky heeft den commandant en verdere officieren van de te Amsterdam
delclub S.O.S. uit Rotterdam, die deelnemen aan de vierdaagsche liggende Poolsche oorlogsbodems een lunch ten zijne huize aangeboden, waaraan o.m. ook de
afstandsmarschan ta Nijmegen minister van Buitenlandsche Zaken aanzat
Bekoorlijke hulp voor een der deelnemers aan de
vierdaagsche afstandsma> schen, die zijn voft bp^eard
had
Eet meer fruit Het Australisch oranjeappels-seizoen
werd deze week bij aankomst der eerste met den
oogst van dit seizoen te Londen arrlveerende schepen
uit Australië officieel geopend. Londensche schoonen
boden den autoriteiten manden met vruchten aan
De .Endeavour* 's van Gosporl vertrokken'
naar New Ifortc
FEUILLETON
De ivonderlijki oelevenissen
van dr. Kaiserlien
door WILL AMBERG.
20)
Nadruk verboden)
„Dat is toch maar een grapje
„Ik wou dat het waar was!"
„Vertel op dan; wat is er aan de hand?"
„Dat is een lange geschiedenis, die tenslotte
hierop neerkomt, dat ik al mijn geld kwijt
ben en dat ik een paar duizend mark moet
leenen om het weer terug te krijgen
„Vergokt?"
„Neen bestolen en opgelicht!"
Hammer luistert aandachtig naar het ver
naai van zijn vriend zonder hem een enkele
maal in de rede te vallen.
„Dat is een fraaie geschiedenis!" zegt hij.
als Kaiserlien alles in geuren en kleuren heeft
verteld. „Het dunkt mij het beste, dat je
onmiddellijk de politie in den arm neemt".
.Dank je!" antwoordt Kaiserlien droog
„Van de autoriteiten heb ik Yoorloopig ge
noeg!"
„Natuurlijk wil ik je met liefde een paar
duizend mark geven biedt Hammer onmid
dellijk aan. „Het gaat mij niet slecht. Ik heb
een behoorlijk salaris en ik kan het dus mis
sen. Maar wacht eens even, het lijkt mij nog
beter, dat je een en ander schriftelijk ter
onzer kennis brengt en daarbij dan een ver
zoek indient om je het salaris, dat je ontvan
gen zou hebben, wanneer je niet zoo vlug met
je onderzoekingen gereed was geweest, alsnos
uit te betalen. Ik ben er van overtnuigd, dat
het syndicaat daartoe bereid zal worden ge
vonden, temeer, omdat die oplichterij eigen
lijk slechts een gevolg is van het feit, dat je
je zoo prompt aan het contract hebt gehou
den".
„Merci!" weert Kaiserlien af. „Een aalmoes
verlang ik niet. En als :k er niet van over
tuigd was, dat ik je het geld spoedig zal
kunnen teruggeven, zou ik het van jou ook niet
willen hebben".
„Je bent een rare kerel, meent Hammer.
„Heb je genoeg aan drieduizend mark?"
„En jij bent nog altijd een beste vent, Ham
mer!" antwoordt Kaiserlien.
Hammer is een man van snelle besluiten
Gezegd en gedaan is bij hem hetzelfde. Hij
neemt zijn chèqueboek uit zijn schrijfbureau
en schrijft onmiddellijk een chèque uit. „Of
heb je het misschien liever contant? Uitste
kend! Kan je ook krijgen'
Hij neemt de hoorn van de. huistelefoon en
ontbiedt zijn typiiste.
Juffrouw Hansi, loopt u eens even naar de
kas om deze cheque te innen. Ik hoop
van harte kerel, dat het je een beetje mee
loopt", gaat hij voort. „Eerlijk gezegd lijken
mij je kansen niet zoo erg best te staan, want
voor je wat positiefs- ontdekt hebt, kan je
geld allang verdwenen zijn",
„Het komt er slechts op aan zoo snel moge
lijk in te grijpen", verzekert Kaiserlien. „Je
moet weten, dat het geld pas drie dagen ge
leden bij de bank is opgenomen. Het is jam
mer, dat ik niet een paar dagen eerder Den
teruggekomen; dan had ik tenminste kunnen
voorkomen, dat die oplichterij zulke afmetin
gen aannam".
„Tja", zegt Hammer peinzend, „dat is zoo
Maar hoe zit dat eigenlijk? Je hebt ons toch
al zes a acht weken geleden meegedeeld, dat
je met je onderzoek klaar was? Waarom ben
je toen niet onmiddellijk teruggekomen?"
Kaiserlien kleurt tot over zijn ooren. „Ik
wilde eerst nog een paar weken uitrusten; ik
ben naar Kairo geweest", licht hij toe. Dat is
geen leugen; slechts de halve waarheid. Maar
Hammer's vraag doet hem plotseling tot de
erkenning komen, dat de kennismaking met
Nora Tilden hem allerminst geluk heeft ge
bracht. Was hij dien avond op den Karmel
bij zijn besluit gebleven, had hij zich niet laten
bepraten om nog eenige weken verlof te nemen
dan had hij zijn vriend nu niet om een leening
behoeven lastig te vallen.
Nochtans hield Ina Heldt hem op het oogen-
blik meer bezig dan Nora Tilden. Sinds vier
en twintig uur overlegde hij, hoe hij haar
voorzichtig zou kunnen bijbrengen, dat hij
geen emplooi meer voor haar had. Het stuitte
hem tegen de borst haar op de wijze van een
kantoorchef, die een overbodig geworden be
diende ontslaat, haar congé te geven. Uit
hetgeen zij hem over zichzelf verteld had. was
wel gebleken, dat zij op het salaris, hetwelk zij
bij hem genoot, was aangewezen en het hin
derde hem, dat zijn persoonlijke tegenslag nu
ook haar in moeilijkheden zou brengen.
„Ik heb nog een vriendelijk verzoek. Ham
mer", vervolgt hij na een korte pauze. „Ik
hield er tot dusver een secretaresse op na, een
uiterst correcte dame, op wier werk hoege
naamd niets was aan te merken en die ik nu
eigenlijk op straat moet zetten. Zou jij haar
niet ergens in het bedrijf hier kunnen onder
brengen?"
„Misschien wel. Stuur haar maar eens bij me
met een schriftelijke aanbeveling, dan zal dat
wel voor elkaar komen", antwoordt Hammer
bereidwillig.
Juffrouw Schafer komt thans terug en telt
de drieduizend mark in bankbiljetten van hon
derd mark op de tafel uit. Zij doet dat op
een wijze, waaruit blijkt, dat dit werk haar
ten volle is toevertrouwd en werpt daarbij haar
chef een ondeugenden blik van verstandhou
ding toe. Kaiserlien ziet dat, maar verwondert
er zich niet over. Vrouwen waren immers van
oudlsher Hammer's zwakke zijde.
„Kijk u dien man daar eens goed aan, juf-
frou Hansi", schertst nu ook Hammer met
haar, „die man is een unicum; die weigert uit
louter idealisme tweeduizend mark maande-
!:jksch salaris! Zoudt u dat ook over uw hart
kunnen verkrijgen?"
Als eenig antwoord laat zij weer haar kir
rend lachje hooren, waarbij zij wat verleger
de schouders optrekt. Wanneer zij on middel
.ijk daarop het vertrek verlaat, kruist haar
blik nog eenmaal veelbeteekenend dien van
Hammer.
Ik moest eigenlijk ook zoo lichtzinnig zijn!
denkt Kaiserlien, bijna ja'.oersch. Ina Heldt is
heel wat knapper dan die daar en toch zou ik
tegenover haar niet zoo vrijpostig durven
zijn.
„Wanneer denk je te vertrekken?" onder
breekt Hammer zijn gedachtengang.
Misschien vanavond nog en anders morgen
Het zou een groote geruststelling voor mij
zijn, als ik de zekerheid had, dat je mijn se
cretaresse aan een baantje kon helpen".
„Dan zou ik je willen adviseeren je vertrek
tot morgen uit te stellen. Wij gaan dan van
avond nog eens gezellig een keer uit. Wat mij
betreft kun je dan je secretaresse meteen
meebrengen om eens kennis te maken. Hope
lijk is ze knap!"
„Goed", antwoordt Kaiserlien, „dan bren
gen wij den avond samen door. Maar of ik
mijn secretaresse meebreng, weet ik nog niet.
Waar en wanneer kan ik je vinden?"
„Om kwart over acht bij Kempinsky", stel
'Tammer voor.
„Accoord!" besluit Gaiserlien.
VL
In het najaar is het seizoen te Montreux
n volle gang. De beau monde uit alle deelen
van de wereld geeft hier dan acte de présence
en als op de promenade het Kur-orkest con
certeert, vermogen de melodieën de in alle
talen gevoerde gesprekken nauwelijks te over
stemmen. De stoombooten, of zij nu van den
Zwitserschen, dan wel van den Franschen
oever komen, zijn overladen en boven in de
bergen, in het Berner Oberland en naar
Rocher de Nayes moeten extra treinen wor
den gelegd om den steeds toenemenden stroom
reizigers te kunnen vervoeren.
In het lichte groen, onderbroken door de
bont gekleurde daken der dorpshuisje, om-
,r de schild- a"h*ige landstreek het blauwg_
meer; in een grijzig-blauw waas verheffen
zich in de verte de Walliser bergen, sneeuw
wit en puntig de steile groepen van de Dent du
Midi. Over het geheel ligt de teedere glans van
">en stralende zon.
Bij het aanschouwen van dit schitterende
panorama gaat Kaiserlien een steek door het
hart. Het uitgestrekte meer wekt pijnlijke
herinneringen op aan het Starnberger meer
en aan een ruime villa. Ook daar, onder een
wat noordelijker hemel was het mooi geweest.
En dan dwalen zijn gedachten verder af naar
een andere groote binnenzee, die op raadsel
achtige wijze zijn leven heeft beïnvloed, de
Do ode Zee, machtig en imposant in haar
grenzenlooze verlatenheid. Daar in het eeuwige
land heeft het noodlot de hand naar hem uit
gestrekt.
Na eenige aarzeling heeft Kaiserlien be
sloten kamers te huren in Hotel du Lac. Wel
iswaar heeft Sabine Vollert hem de foto's van
haar meesteres nog steeds niet toegezonden,
zoodat hij niet eens weet hoe de vrouw, die
hij zoekt, eruit ziet, maar desondanks, of
eigenlijk juist daarom acht hij het noodig
.n Hotel du Lac zijn intrek te nemen. Slechts
één voorzorg acht hij onvermijdelijk: evenmin
als Edith Wismuth, die hier zeker niet onder
haar waren naam zou optreden, heeft hij
aanleiding als Kaiserlien de aandacht op zich
te vestigen. Hij zal zich dus als dr. Kyrmayer
inschrijven zoo heette zijn wiskunde-Ieeraar
op het gymnasium en diens naam schiet hem
luist te binnen.
(Wordt vervolgd).
