Purmerend 450 jaar markt.
Harddraverijen te Beverwijk.
•DE MAN, DIE DE
TROEVEN HAD.
Een overzicht van het historisch spel „Johan van Egmond's privilege", dat Donderdag ter ge
legenheid van het 450-jarig bestaan van Purmerend als markt werd opgevoerd
Een overzicht tijdens de draverijen om het kampioenschap van Nederland op de
korte baan, welke Donderdag te Beverwijk zijn gehouden
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
j J6>:
Mr. Illington zag met vreugde, dat de
Weduwnaar den toestand volkomen begreep.
„Volkomen juist ja", zei hij. Kunnen wij
daarop rekenen?"
„Natuurlijk".
,;Hm, wanneer?" vroeg de bankier, schijn
baar achteloos.
„Tk heb zooveel geld niet in Atlanta, maar
ik kan het wel krijgen. Ik ga vanmiddag naar
Atlanta terug en zal u het geld morgen zen
den. Is dat goed?"
„O, zeker, zeker, stemde de heer Illington,
geheel gerustgesteld, toe. „Wij vinden het
altijd prettig om redelijk te zijn. Hm! Ik heb
hier een nieuwe promesse, zoudt u die willen
teekenen. Het is natuurlijk maar een for
maliteit".
Withers teekende de nieuwe promesse, die
een looptijd had van vijf dagen. Illington
stond met stijve deftigheid op.
„Ik ben blij, dat deze kwestie zoo is opge
lost, meneer Withers, heel blij en ik wensch
u goeden morgen", eindigde hij, terwijl hij
naar de deur ging.
„Goedendag", antwoordde Withers ver
strooid, maar hij keek plotseling op. „Dat is
waar ook, ik zou wel eens willen weten, wat
er met die duizend dollar gebeurd is. Zoudt
u mij daaromtrent iets kunnen zeggen?"
Illington kwam naar zijn stoel terug, ging
weer zitten en haalde de dikke enveloppe
iHger te voorschijn.
„Ik was wel op deze vrag voorbereid, een
heel natuurlijke vraag, sprak hij en nam
uit de enveloppe een afgeteekende chèque,
die hij aan Withers overhandigde.
„Dit", vervolgde hij, „geeft u de verlangde
inlichting. Ziet u, ik maakte uit de couran
tenberichten op, dat er een geheimzinnig
element in dezedroevigegebeurtenis
was. Daarom heb ik deze chèque maar
meegenomen; ze is eigenaardig genoeg niet
door den trekker opgevraagd".
Withers bekeek de chèque aandachtig, zon
der op de opmrekingen van den bankier ie
letten. Zij was onderteekend door Enid Ful
ton Withers, die blijkbaar bij de Turmville
National Bank voor een leening, groot
S 1000, gecrediteerd was. De chèque voor dit
bedrag getrokken, was betaalbaar aan Maria
Fulton. Deze laatste had haar geëndosseerd
en onder haar endossement stond de hand-
teekening van Henro Morley hetgeen aan
toonde, dat deze het geld zelf had ge
ïncasseerd.
„Dat is alles, wat ik wilde weten" zei
Withers kalm, terwijl hij de chèque aan Il
lington terug gaf. Ik ben u zeer verplicht".
Dezen keer vertrok Illington met een vol
daan gevoel zijn plicht als Mensch en zaken
man te hebben gedaan.
Door het bezoek had Withers niet naar
den trein kunnen gaan en Fulton was
rechtstreeks naar Manniston Road gereden.
Braceway, die den bankier naar het hotel
gevolgd was, werd nu door Withers ont
vangen.
„Brace" begon hij direct, „je zult den kerel
die van dit alles de schuld is, wel te pakken
krijgen, nietwaar? Je weet wat voor een
leven ik gehad heb! Je zult hem krijgen, al
haal je er alles voor onderste boven!"
..Daar kan je van op aan", verklaarde Bra
ceway. Houd je kalm man. Laat mij maar
mijn gang gaan. Ik krijg hem zeker, als hij
tenminste nog leeft".
„Die Morley schijnt zich in een wespen,
nost te hebben gestoken", njeikte Braceway
op, nadat hij het relaas aan Bristew had
gedaan.
„En of".
„Wat is uw meening?" vroeg Braceway
gretig.
Bristew dacht even na.
„Het zou zoo kunnen zijn", verklaarde hij.
Morley had moeilijkheden aan de bank. Hij
had een tekort, waarschijnlijk reeds gerui-
men tijd. Twee maanden geleden, vertrouw
de hij zijn geheim aan juffrouw Fulton toe,
en vertelde haar, dat hij gevaar liep gearres
teerd te worden. Hij vroeg haar hulp en gaf
haar de verzekering, dat het met duizend dol
lar in orde zou komen".
„Maar. in plaats, dat hij die duizend dollar
bij de bank deponeerde, ging hij er mee spe
len, in de hoop het bedrag te verdubbelen of
te verviervoudigen en hij verloor. Met an
dere woorden, hij heeft zich geschaamd aan
zijn verloofde te vertellen, hoeveel hij werke
lijk aan de bank schuldig was en toen specu
leerde hij met die duizend dollar in de hoop
genoeg te winnen om het tekort te dekken".
„Ik geloof werkelijk", merkte Braceway op,
„dat u den spijker op den kop slaat".
„Toen hij die duizend dollar kwijt was",
vervolgde Bristew, „was hij ten einde raad.
Hij ging weer naar haar toe en vroeg om nog
meer geld".
„Misschien had mevrouw Withers, op aan
drang van haar zuster, al eerder duizend dol
lar voor hem opgenomen", meende Braceway
„en misschien nog meer door een deel van
haar juweelen te verpanden en nu zal hij er
op aan gedrongen hebben, dat Maria me
vrouw Withers zou bewegen om tot het uiter
ste te gaan en al haar juweelen te verpan
den".
„Drommels!" barstte Bristew uit, „dat kan
die ruzie ophelderen, die juffrouw Rutgers,
de verpleegster op no. 7, op den dag vóór den
moord heeft gehoord. Blijkbaar had mevrouw
Withers geen lust in verdere aderlatingen.
En verder?"
„Dat is duidelijk genoeg" antwoordde Bra
ceway. „Morley was doodsbenauwd om gear
resteerd te worden wegens verduistering. Me
vrouw Withers bezat nog ger.oeg juweelen om
hem uit den nood te helpen. Wat was dus het
gevolg daarvan? Waarschijnlijk was het nooit
zijn bedoeling den nachttrein te halen. Hij
deed eenvoudig, wat hij zich voorgenomen
had te doen, kwam op no. 5 terug en vroeg
mevrouw Withers, nadat haar begeleider naar
huis was gegaan, om de juweelen. Zij wei
gerde. En toen. verblind door angst en woede
vermoordde hij haar en sta! de juweelen".
„Dat lijkt allemaal heel aannemelijk",
meende Bristew, „maar we hebben geen be
wijs tegen hem geen werkelijk bewijs".
„Als wij hem", opperde Braceway, ..eens uit
Turmville lieten weggaan, dan is het zeer
waarschijnlijk, dat. hij in Washington het ge
stolen goed zal beleenen".
„En als wij zorgen", voegde Bristew er bij,
„een gedetailleerde inventaris te krijgen van
al de juweelen. die mevrouw Withers bezat en
de politiebureaux van de voornaamste steden
tusschen hier en Washington en tusschen
hier en Atlanta er mee op de hoogte bren
gen? Dan kunnen zij al de pandjeshuizen in
de gaten houden".
„Dat is uitstekend!" En Braceway sloeg met
zijn handen op de armen van zijn stoel en
stond tegelijkerijtd op „Zoo zullen we hem
zeker vangen".
„Nog iets anders", voegde Bristew er bij.
„U zei vanmorgen, dat Withers iets tegen u
had gezegd over het leven, dat u wist. dat
hij had gehad. Wat bedoelde hij daarmee?"
Braceway dacht een oogemblik na.
„Er is geen reden, waarom u het niet zoudt
weten", vertrouwde hij hem toe. „Withers
had een moeilijk leven met zijn vrouw. Het
was eigenlijk onbegrijpelijk. Zij hield van
hem en hij hield van haar. Zij was een aller
liefste vrouw, maar met Withers was zij nooit
heelemaal openhartig. Hij had daar eerst
veel verdriet van en later werd hij jaloersch
U kent het type wel. En die jaloezie van hem
was de oorzaak van bittere oneenigheid en
hevige twist. Sommige van hun kennissen
bemoeiden zich er mee en konden maar niet
begrijpen, hoe een vrouw als zij en oeai goede
fregel als Withers nHt aet jgeg;
konden. Het werd steeds erger. Ik geloof niet,
dat Withers er op tegen had. dat zij hier bij
haar zuster was. D:e tijdelijke scheiding was
misschien voor allebei wel goed. Maar nu
wat ons karweitje betreft, het is het beste om
die inventaris aan Withers of aan zijn schoon
vader te vragen".
„Kan het u niet schelen miss Fulton te
ontmoeten?" vroeg Bristew belangstellend.
..O. neen", antwoordde hü iets verlegen.
..Maar ik heb geen lust om haar te gaan on
dervragen. Dat begrijpt u wel. U zult u wer
kelijk met dat gedeelte moeten belasten".
„Best, ziet u dan. dat u die inventaris krijgt..
Ik zal onderwijl Greenleaf telefoneeren om
aan Morley te zeggen, dat hij morgen naar,
Washington kan gaan als hij wil, maar niet
vandaag".
Braceway ging de stoep af, zeggend, dat
Withers wel op no. 5 zou zijn aangekomen en
daar wel met den heer Fulton zou wachten.
Zoowel de vader als de echtgenoote zouden
het lijk van mevrouw Withers naar Atlanta
begeleiden en met den trein van vier uur dien
middag vertrekken.
Bristew, die met Greenleaf tijdens de lijk
schouwing telefoneerde, vertelde hem van
hetgeen hij en Braceway met betrekking tot
Morley overeengekomen waren en deelde hem
mee, dat zij gaarne zouden zien, dat Green
leaf de beschrijving van mevrouw Withers'
juweelen rondseinde. Nadat Greenleaf had
toegestemd, keerde Bristew naar zijn veranda
terug.
„Wel, wel", dacht hij, het zal dus Morley
moeten lijn of de neger".
(Wordt vervolgd)
In het Amsterdamsche stadion vond Donderdagavond een .Tour de France" plaats. De start der
deelnemers
Jhr. dr. C. Beelaerts van Blokland die be
noemd is tot secretaris der Nederlandsche
Spoorwegen
Een prachtige stier, die den eersten prijs
won op de groote landbouw- en veeteelt
tentoonstelling, welke Donderdag te Breu-
kelen geopend werd
Onder moeders parasol. Twee jeugdige
deelnemers aan het kinderfeest dat in het
Alexandrapark te Hastings werd gehouden
Purmerend 450 jaar marktstad De feesttelijkheden ter herdenking van dit feit vingen
Donderdag aan en werden o m door minister Oud bijgewoond. Naast den minister de
burgemeester van Purmerend
