te Amsterdam
Veertig jaar aan de Marnixstraat.
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1934
HAAREEM'S DAGBLAD
Thans naar terreinen in West.
Het is half vijf in den morgen. Amsterdam
slaapt. In -bleekgele, trillende strepen weer
kaatst het vochtige asfalt de lichten der eleC'
trische lantaarns. De stad is uitgestorven, er
rijden geen auto's geen trams. Een nacht
waker, wiens stok regelmatig de straat aftikt
neemt mij goed in zich op; hij zou wel eens in
mijn tasch willen kijken, die een suspecte
bult vertoont veroorzaakt door een on
schuldig pak brood.
Bij het Leidsche boschje is een rood licht,
dat brandt bij den grond en automobilisten
moet waarschuwen voor een opgebroken we;
dek, het eenige dat leeft. Dan dringt het
tjoeke-tjoek van een motor tot mij door; een
schuit met groenten glijdt onder de brug aan
de Nassaukade weg. Tegelijk zie ik een
enorme vrachtauto met groenten, hoog opge
stapeld over het Leidschplein rijden.
Ons doel is hetzelfde: de groente- en fruit
markt aan de Marnixstraat.
Daar is op dit vroege uur vgii slapen geen
sprake meer.
Over een lengte van een kilometer, van
Passeerdergracht tot Rozengracht, is de Mar
nixstraat gebarricadeerd door alle soorten
vehikels en steeds komen er meer bij. Vracht
auto's* tractors, handkarren, paard- en wa
gens staan dwars over de tramlijnen heen.
het water ligt vol schuiten. Honderden han
den tillen de bakken en manden met groen
ten en fruit van de voertuigen, voor de pak
huizen van de grossiers worden de uitstallin
gen gemaakt.
Lampen, bengelend aan karren, verlichten
de paarden, die na nun langen rit met hun
kop in een smakelijken hap groentenafval
duiken. De stemming op de markt is opgewekt
men neemt de verkeersstagnaties zonder on
geduld op en ondanks het drukke werk is er
nog tijd voor een grapje. Men hoort er vele
soorten „plattelandsch spreken, want hei zijn
meest echter buitenmenschen, die met hun
waar naar de markt komen: Haarlemmer
meer. de Streek. Broek op Langendijk, de
Beemster en de Worrner. de omtrek van Lei
den, blijken de groenten-oorden te zijn. het
fruit komt hoofdzakelijk uit het Westland, de
Betuwe, Zeeland en Limburg.
Niet alleen vóór maar ook tusschen en
achter de Marnixstraat ligt het marktterrein
dat met zijn haventjes en schiereilanden
een typisch geheel vormt. De voorzijde van
de Marnixstraat met de grachten er bij trekt
alle drukte naar zich toe. de loodsen op -de
schiereilandjes liggen verlaten. Maar op een
plek is het ook achter de Marnixstraat vol le
ven en vertier, bij het gebouw van de Am-
sterdamsch-e Veiling van Land en Tuinbouw
producten, waar alles in gereedheid wordt
gebracht voor de groentenveiling, die om half
zes gaat beginnen.
Het is voor iemand, die er vreemd inkomt
niet zoo -gemakkelijk, uit deze markt wijs te
worden. Hoe zit de handel hier in elkaar, wie
verkoopen en wie koopen er? Kan een huis
vrouw, die een pondje pruimen noodig heeft,
maar zoo naar een kar gaan en het koopen.
Dit laatste worde hier zoo goed als niet ge
daan. Koopers zijn niet de consumenten, maar
alleen de winkeliers en de venters, en als
deze omstreeks acht uur voorzien zijn, komt
een groep menschen aan de beurt, van wie u
misschien nog nooit hebt gehoord.
Het zijn de ..piekaniers", een soort gelegen-
heidsventers, die zich van de overgeschoten
artikelen tegen lage prijzen meester maken;
zij hebben geen vaste wijk en geen vast ar
tikel, zij pikken mee" wat ze krijgen kunnen.
En de verkoopen? Op vier manieren worden
groenten en fruit op de markt gebracht. Daar
zijn in de eerste plaats de telers zelf. meest
uit de naaste omgeving der stad. die worden
verdeeld in natte en droge tuinders, al naar
ze hun producten in schuiten en vletten of
per voertuig naar de markt transporteeren.
Dan is er een categorie „aanvoerders", die
voor producenten van elders de waren aan
voeren; een derde groep vormen de hande
laren, die op andere veilingen producten
koopen en deze hier weer van de hand doen.
En tenslotte is er de verkoop door middel van
de veiling.
Zoo'n veiling lijkt eerst een erg ingewikkeld
bedrijf. Ik zie de koopers zitten in oploopende
banken; op lorries worden de groenten voor
gereden, een man roept met luide en voor
mij onverstaanbare stem iets af. naast hem
zitten twee anderen in razend tempo te
schrijven, een vierde neemt telkens wat
groenten van de lorrie en houdt met uitnoo-
digend gebaar een smakelijk bloemkooltje,
een bos wortelen, den koopers voor. De
meeste aandacht is voor een groote klok met
langzaam ronddraaienden wijzer, de veiling-
klok.
De directeur van de Amsterdamsche Veiling,
de heer H. J. Houtkooper, verklaart mij de
werking van de klok. De man, die den wijzer
in beweging brengt, is de veilingmeester, hij
roept den inzender de kwaliteit en de hoe-
Veelheid af van de monsters te veilen groen
ten.
Naast den veilingmeester zit de man, die
nummer en prijs op bonnen noteert, zijn
buurman rekent het te betalen bedrag uit.
Straks, als het fruit wordt geveild, komt er
nog een mannetje bij; hij berekent de omzet
belasting.
Het is merkwaardig, het tempo te volgen,
waarin dit alles zich afspeelt. De administra
tie van de veiling, waar alles contant wordt
verkocht wat op de markt niet het ge
val is zit perfect in elkaar: de kooDer kan
straks meteen zijn waar meekrijgen, de reke
ning ligt voor hem klaar; den inzender wordt
nog denzelfden dag de ingevulde lijst met
- opgaaf van den prijs der voor hem ver
kochte waren per post toegezonden.
De directeur van de veiling, die mij ver
telt, dat de omzet ongeveer 112 millioen gul
den per jaar bedraagt en dat het gebouw van
de gemeente wordt gepacht, brengt mij in
kennis met bekende personen in deze om
geving. Het gesprek komt op de nieuwe
marktterreinen in West, waarheen half Octo
ber ook de veiling wordt verplaatst. Deze ver
andering wordt algemeen als een groote ver
betering beschouwd: het opslaan van groen
ten en fruit gaat in het tegenwoordige ge
bouw nog wel, al_ is de ruimte niet groot,
maar voor de aardappels is in 't geheel geen
plaats; zij liggen op schuiten aan de
Nassaukade. En dan: er zijn in de nieuwe
marktiokaliteiten twee veilingklokken. zoodat
de groenten- en fruitveiling gelijktijdig
kunnen plaats hebben. Hoe bezwaarlijk het
achter elkaar veilen van beide producten is,
blijkt dezen morgen duidelijk: de aanvoer
van fruit is zóó groot dat tenslotte de groente
er. voor moet wijken: terwijl steeds weer
nieuwe lorries met 't prachtigste fruit voor de
klok worden gereden zoo slecht als dezen
zomer de groententeelt is, zoo rijk en over
vloedig zijn de vruchten geoogstverzamelt
ergens in een hoek van het gebouw een der
veilingmeesters de groentenkoopers om zich
heen: het laatste gedeelte van de aangevoer
de groenten wordt mondeling geveild.
Als te ruim half negen de veiling van
groenten, aardappelen en fruit is afgeloopen,
leidt mijn pad naar huis niet over rozen,
maar over glibberige koolbladen, rotte prui
men en gekneusde tomaten; de Marnixstraat
ligt er mee bezaaid. Straatvegers zwaaien
fanatiek hun bezems, luid bellend banen de
tramwagens van lijn 7 en lijn 10 die tot
half negen een andere route hebben gevolgd
zich een weg door de verkeersobstakels, die
haastig worden verwijderd; met het straat-
vuil zijn zij de laatste overblijfselen van een
tooneel vol activiteit, dat zich iederen mor
gen in de vroegte eenige uren lang afspeelt,
terwijl de verdere stad nog in diepe rust is.
Het vervolg krijgt men op andere plaatsen
in de stad. De winkeliers voeren bestellingen
uit of ontvangen hun klanten in den winkel,
de venters trekken met hun waar langs de
huizen. Op de drukke markten aan de ten
Katestraat en de Albert Cuypstraat om er
enkele te noemen komen de huisvrouwen
haar karabiezen vullen met groenten en fruit.
Op het Waterlooplein bij de Mozes en Aaron-
kerk is het een bijzonder levendige handel;
men koopt er de meloen in „brokken" voor
een paar centen aan de karren en peuzelt zijn
part ter plaatse met smaak op.
Met de bloemenveiling, die dagelijks van
half twaalf tot drie uur in het veilinggebouw
aan de Marnixstraat wordt gehouden, is het
ongeveer hetzelfde; ook de bloemen, die daar
worden gc-kocht, vinden we op tallooze plein
en straathoeken op karren en in kunstige stel
lages terug, het stadsbeeld opfleurend.
Een bloemenveiling is minder aantrekke
lijk dan ik het mij had voorgesteld; het nuch
tere afroepen, 5 cent 2 maal voor no. 15. wat
dus beteekent dat kooper no. 15 twee bosjes
bloemen van 5 cent heeft gekocht, en dat zoo
eenige uren door. is niet bepaald bevorderlijk
voor het scheppen van een poëtische sfeer. Al
evenmin als het werk van den man, die de
bloemen aan de koopers vertoont en die juist
als hij een op het oog schitterende bouquet
zinnias, anjers of gladioles omhoog houdt, er
verpletterend eerlijk bijvoegt: ..bruine smet
ten". „niet heelemaal zuiver „iets geleje'De
poëzie vind ik tenslotte terug in de bloemen
namen op de lijsten van de inzenders: als ik
die niet had gezien, zou ik niet hebben ge
weten, dat er b v. een „Goldene Sonne" en een
„Roem van Aalsmeer" waren geveild!
Op 15 October gaat dit alles hier weg. Het
was de le April 1895. dat de groente- en fruit
markt aan de Marnixstraat in gebruik werd
genomen, nadat de groentemarkt eenige
eeuwen op de Prinsengracht was gevestigd ge
weest, terwijl de fruitmarkt op den Singel tus
schen Raam- en Heisteeg was gehouden. Het
bezwaar van een markt in een straat achtte
het toenmalige college van B. en W. van Am
sterdam niet naar een rapport van de com
missie tot onderzoek van den toestand van
het marktwezen, ingesteld in 1913, memo
reert „omdat de drukte alleen in den vroe
gen morgen plaats heeft, de straat veel bree
der is dan de Prinsengracht en de bebouwing
geschiedt ten gerieve van direct bij de markt
betrokkenen, die dus geen bezwaar tegen de
drukte zullen maken."
Toch was in 1885 door den toenmallgen di
recteur van het Abattoir, die een buitenland-
sche reis had gemaakt, waarbij hij o.a. de op
dracht had vervuld „de groentemarkten goed
op te nemen" al een rapport uitgebracht, dat
de inrichting van een overdekte markthal, een
goed, ruim. behoorlijk verlicht en geventileerd
gebouw bepleitte, „waarin de waren behoor
lijk tentoongesteld kunnen worden en zoowel
ver koopers als koopers tegen de wisselvallig
heden van het weder beschermd zijn en waar
in bovendien de niet verkochte waren zonder
gevaar voor achteruitgang in waarde tijdelijk
moeten kunnen worden opgeborgen". Ook
achtte deze functionaris „van overwegend be
lang, dat de hal per spoor en zoo mogelijk
ook te water kan worden bereikt
Het is wel merkwaardig, dat het vijftig jaar
heeft geduurd eer nu met de ingebruikne
ming van de nieuwe markthal in vervulling
gaat, wat in dit rapport reeds werd bepleit!
L. N.
In zeven uur!
Chineesche inscripties van
4000 jaar geleden.
Dr. R. A. Fox van de universiteit te Sydney
is na bestudeering van de inscripties, welke
een Engelsch reizger Arthur J. Vogan in een
grot op de Yasawa-eilanden (Fiji-groep) ge
vonden heeft, tot de overtuiging gekomen,
dat deze van Chineeschen oorsprong zijn en
dat sommige zelfs dateeren van 2000 jaar
voor Christus. Vogan zag de inscripties voor
het eerst vier jaar geleden en kon er toen een
onder schuine hoek genomen foto van maken
waarvoor hij tot aan zijn kin toe in het water
moest staan.
Dit jaar keerde hij naar de plek terug en
maakte in de grot eenige houten stellages met
behulp waarvan hij gips-afgietsels van de
inscripties kon nemen, waardoor men thans
de gelegenheid heeft ze uitvoerig te bestudee
ren. In de grot waar de inscripties gevonden
zijn ontdekte Vogan ook een schitterend ge
beeldhouwde kop en aan het noordelijke einde
van 't eiland een prachtigen beeldengroep van
ongeveer 15 Meter hoogte, voorstellende een
man met een kind. welke op volmaakte wijze
uit de ruwe rots gehouwen zijn.
Avontuur Britsch tooneel-
schrijver.
De tooneelschrijver Noel Coward heeft een de
zer dagen een onaangenaam avontuur be
leefd. Hij was met het jacht van #en vriend
op reis in de omgeving van Corsica en was te
He Rousse aan land gegaan met achterlating
van zijn ehele hebben en houden op het schip
Plotseling stak een storm op. die het jacht
wgesloeg en tenslotte op de rotsen deed loo-
pen. Eenigen tijd bevon Coward zich in
groote moeilijkheden daar hij door dit onge
luk zijn geld en paspoort kwijt was. Later
slaagde hij er echter in uit het wrak zijn pas
en een manuscript van zh'n futobi^rafi-e te
redden. Donderdag is Coward te Nice aan
gekomen vanwaar hij naar Parijs is doorge
reisd.
STUDIO SNUFJES.
In de door Ernst Lubitsch geregisseerde
film Het Vroolijke Weeuwtje treden behalve
Jeannet.te MacDonald en Maurice Chevalier
nog op Edward Everett Horton, Una Merkel
Minna Gombell, George Barbier Henry Ar-
metta. Sterling Holloyway. De muziek van
Franz Lehar is intact gelaten.
Tusschen Bernard Shaw en Ch. B. Cochran
zijn besprekingen gaande over het verfilmen
van St. Joan 'Jeanne d'Arc* van Shaw met
Elisabeth Bergner in de titelrol. Er bestaan
plannen om de opnemingen in den zomer van
1935 te doen plaats hebben. Het filmscenario
zal veel verschillen van het drama, het zal
korter zijn met sneller tempo en meer tragiek
in actie en karakter.
De 29-jarige Engelsche acteur Frank Law
ton. die in Cavalcade de rol van den in den
oorlog gesneuvelden zoon speelde, en een groot
tooneelsucces boekte in Van Druten's Young
Woodley, zal in de verfilming van David Cop-
pc-rfield van Dickens de titelrol vervullen.
Paul Kemp zal een hoofdrol spelen in de
nieuwe muzikale geluidsfilm „De Zigeuner
baron", die dor de UFA naar de gelijknamige
operette van Johann Strauss gedraaid wordt.
Vele boksers van naam blijven
niet alleen boksers; ze worden
ook filmheld. We zagen het bij
Georges Oarpentier. bij Dempsey.
Max Baer en anderen. Thans
heeft ook de gewezen Europee-
sche kampioen zwaargewicht Mac
Corkindale besloten de bokssport
er aan 'te geven en aan de film te
gaan.
De foto stelt den wereldkam
pioen Max Baer en Myrna Loy
voor (die de hoofdrollen spelen
in de Metrofilm De Kampioen
der Vre uwen, of the Prizefighter
and the Lady) met Primo Car-
Carnera.
Dinant uit de lucht gezien.
Een gezellig begin van mijn zwerftochten
door de luchten boven Europa en Afrika. Op
het eerste traject een wereldberoemd record-
vliegtuig zonder eenig pretentie, behalve dan.
dat het Hollandsch is en dat zegt in deze
jaren op het vliegveld precies evenveel als in
de tijden van de Ruyter op zee. Het gaat ook
allemaal zoo gewoon: je stapt op Schiphol in
alsof je even naar Rotterdam of Vli>singen
moest en na je middagdutje wordt je neerge
zet aan den oever der Middellandsche zee.
Dezen keer ging het een beetje ingewikkelder.
Het Pelikaantje was zwaar beladen, vol belast,
zoodat een beetje zuinig benzine werd mee
genomen. Er was nogal wat post. vier passa
giers. waarvan één met een zware koffer vol
Leica en Contax phototoestellen. Agfa smal
filmcamera's, allerlei geel en rood filters, tele
lenzen, en kilo's filmmateriaal; eindelijk nog
een paar banden van 1 1 2 M. middellijn voor
een toestel, dat in de Perzische woestijn op
een te scherpen steen geland was. Maar om
twee minuten over half zeven op den mooien
Aprilmorgen kwam het toestel toch prachti;
van den grond, na bijna een dikke haas over
reden te hebben, die zijn haren zoo stijf uit
zette van schrik, dat ik hem voor een Angora
kat aanzag. Even nog wuift het groepje weg
brengers, dan trekt alreeds het. prachtige Hol-
landsche landschap de aandacht, mooi ook uit
de lucht door het vele water en de vele dorpen
met hun roode daken te midden van het
groene land. Aalsmeer en Woerden gaan onder
ons voorbij. Wij hebben al koers recht op Mar
seille, laten Utrecht links en Dordrecht rechts
liggen, maar genieten toch den overgang van
onze groote rivieren. Dan komt Breda in zicht
met zijn rijzigen kerktoren en boschrijke om
geving en een half uur na ons vertrek zweven
wij al boven Belgisch grondgebied. Maar de
zon scheen alleen in Nederland. Hier waait een
straffe tegenwind en zit de bewolking gelukkig
nogal hoog, boven de 1000 meter. Wij blijven
laag vliegen om den minsten wind te zoeken,
komen vlak over Turnhout, waar hard gewerkt
wordt aan het Albertkanaal en naderen dan al
gauw de heuvels voor de Ardennen. Mooi toch,
dat zacht golvende land vol groenende koren
velden en de aardige dorpjes er tusschen.
Hutten lijken het zoo van 300 a 400 M hoogte,
rondom een forsche kerk. Dan verschijnt links
vooruit een nevel en rookmassa. Spoorlijnen
naderen van alle kanten, de Maas komt in
zicht. Daar ligt Namen en al spoedig verschijnt
de slingerende Maas met zijn schilderachtige
dorpjes, zijn steile dalhellingen, stuwen enz.
rechts beneden ons Even vóór Dinant komt
het zonnetje weer door. zoodat wij een prach
tig gezicht genieten op dit bij uitstek schilder
achtig gedeelte. Precies 8.15 Nog geen tweee
uur van Amsterdam. Daar doe ik met de auto
meest twee dagen over! Een mooi kijkje in het
dal van de Lessen en dan wendt de Maas zich
bij Givet van onze route af en wij ademen
Fransche lucht. Boven de boschrijke Argon-
nen suizen wij verder; vooral eikenbosch met
zeer veel dood hout. Heuvels en dalen, dalen
en heuvels; bosch en weiland, weiland en
bosch. Buiten is niet veel te zien behalve als
wij een eindje de Marne en het Marnekanaal
volgen. Water brengt altijd dadelijk teekening
in het landschap! Daarna gaat het weer over
heuvels en bosschen, nu al hier en daar met
bloeiende vruchtboomen, maar die houden je
niet lang wakker, als je zoo erg gemakkelijk
zit. Heerlijke leunstoelen, een keurige reis
deken over je beenen (dat is hèt middel tegen
luchtziekte, je beenderen warm houden!); een
miniatuurklaptafeltje voor kaart en camera,
werkelijk van alle gemakken voorzien. Ik ge
loof niet, dat er andere vliegtuigen op gere
dde lijnen in gebruik zijn met meer gemak
ken en ruimer passagiersaccomodatie dan de
toestellen zooals de K.L.M. ze gebruikt op de
Indiëlijn. De marconist heeft zijn eigen tafel
tje; de gezagvoerder een stoel achterin om
eens uit te blazen en daar knapt ook de me-
cano af en toen een uiltje. Eén passagier slaapt,
de passagiersche zit te breien en als de com
mandant den marconist opdraagt in Dyon 300
L. benzine voor ons te bestellen vraag ik of ik
even op den bok mag zitten en ook eens het
roer vasthouden van de beroemde Pelikaan.
Dat zoo'n piloot niet duizelig wordt van zoo'n
instrumentenbord met haast evenveel wijzers
en wijzerplaten als er sterren aan den hemel
staan. Ik geloof dat wanneer ik even wilde
nazien of alles in orde was. of alle wijzers goed
stonden, het toestel ondertusschen twee loo-
oings en een tonneau gemaakt had. een poos
'.n een vrille was gedoken en met vijf en veer
tig graden slagzij den terugweg had ingesla
gen. tegen dat ik uit al die wijzers de overtui
ging had. dat alles goed ging. Trouwens ze
worden al wijzer. Bij de nieuwe Douglastoe-
1 stellen, die Fokker straks gaat bouwen worden
alle meters zóó gemonteerd, dat de wijzers
als alles normaal loopt, allemaal horizontaal
staan Gleichgerichte; noemen wij dat tegen
woordig! Maar het lijkt mij erg practisch!
Om 10 12 landen wij in Dyon. Hoe vaak
heb ik daar niet in het holst van den nacht
uit het raampje gegluurd na een heelen dag en
halven nacht in een zoogenaamcen snel
trein. En nu heeft Mammie nauwelijks de kop
jes omgewassen na een tweede ontbijt en het
naar school jagen van de kinders, die elk kwar
tier het vlaggetje op de groote Europakaart in
de huiskamer willen verzetten. In Dyon bloeit
een primula en loopt alles uit om den record
vogel te zien, want onze toestellen landen hier
hoogst zelden.
Dan gaat het snel het Zuiden in. Over eiken
heuvelrug wordt het wat warmer, staan meer
berken in blad en bloeit de sleedoorn voller.
En onze magen beginnen leeg aan te voelen.
De Mecano verandert in steward, serveert
broodjes met ham en kaas. thee, koffie en cho
colade, wat er best in gaat. Dan komt de Saóne
in het zicht en brengt de rivier leven in het
landschap, maar de marconist meldt nevel en
mist bij Lyon en wij zien dan ook haast niets
van de prachtige Rhónestad. Af en toe klaart
het even op en zien wij de slingerende Rhöne
met de mooie ijle hangbruggen, waar Tartarin
de Tarascon zoo bang voor was. Dan slingert
een gletscherrivier door de vlakte. De Isère bij
Valence, even worden links een paar sneeuw
toppen zichbaar, dan striemt cfe regen weer
langs de heuvels en staan de cypressen drui
lerig te kijken langs kletsnat glimmende we
gen. Maar de Pelikaan snort door rechtuit,
rechtaan, er tusschen door haast, tot de vallei
breeder wordt en de Etang de Berre zichtbaar
wordt, de groote zeeboezem, waar Frankrijk's
grootste lucht-, land- en watervlieghaven ligt.
Het Aerodrome de Marignane, 28 K.M. van
Marseille is het knooppunt van het luchtver
keer in deze streken. Daar ontmoeten elkaar
de Duitsche Italiaansche en Fransche groote
lijnen. De Spanjaarden beginnen pas in Bar
celona.
Benzine bijladen. Met een handpompje uit
vaten! Wel ja dat gaat toch ook goed. Maar
zelfs in Dyon waren ze beter ingericht.
Ik neem afscheid van de Hollandsche vrien
den en staar de Pelikaan na als ze naar Rome
vertrekt. Om 1.30. Precies zeven uur na ons
vertrek van Schiphol sta ik bij bloeiende
muurbloemen en anjers, margrieten en vio
lieren. In een beschut hoekje een dadelpalm.
Eigenlijk jammer, dat ik niet meteen door kan
om bijv. vanavond nog in Algiers te wezen.
Maar ik ga eerst even in Marseille kijken. Een
prachtig tochtje door de steile kalkrotsen,
waar Rosmarijn en een gele bremsoort volop
bloeien. Hier moet ik eens botaniseeren. Werk
aan den winkel. Ik kan weer voort.
Dr. W. G. N. VAN DER SLEEN.
WAT ONZE BELANGSTELLING WEKT.
Eigenaardig gebruik. In sommige streken
van Pruisen is het de gewoonte om de deur
van het huis, dat een pas getrouwd paar zal
betrekken, met gebroken aardewerk te bom
bardeeren.
Een vogelbelasting. In Japan heft men
belasting van kanarievogels.
Eigenaardige belastingen. Om de oor
logskosten te dekken werd in 1695 In Enge
land een nieuwe belasting ingevoerd, die eerst
in 1705 weer werd Ingetrokken. Bij de ge
boorte moest er al dadelijk voor den jongen
Engelschman belasting betaald worden, Was
de jonggeborene een eenvoudig burgerkind of
boerenkind, dan moest er 21 stuivers betaald
worden, doch was het de eerstgeborene van
een markies of graaf, dan moet er f 380 voor
hem betaald worden.Voor de meisjes moest
onverschillig tot welken stand ze behoorden
24 stuivers betaald worden. Stierf een dood
gewoon Engelschman, dan moest er f 2,50
voor betaald worden, doch stierf er b.v. een
hertog- dan kostte dat f 650 Trouwde een
burger, dan kosctte hem dat f 1,50, doch een
hertog betaalde er f 780 voor, een markies
f 500 en een graaf f 400.
Wie op zijn 25ste jaar niet getrouwd was,
moest zoo lang hij ongetrouwd bleef jaar-
lijksch ook eer. aparte belasting betalen.
Voor een gewonen burger bedroeg deze belas
ting f 0.65 per jaar, voor een hertog f 150.
