DE MAN, DIE DE
TROEVEN HAD.
D« minister-president dr. H. Colijn heeft Maandagmiddag de Curagao-tentoonstelling
In de Gothische Zaal te den Haag geopend. Dr. Colijn tijdens zijn openingsrede
Aan de centrale Noord van de Gem. Electriciteitswerken te Amsterdam, is een
groote ketel opgesteld Een stoomaccumulator, behoorende tot een groep van
zes, die moeten dienen om in laag belaste perioden met stoom te worden ge
vuld, en deze weer af te geven indien grootere stroomafname vereischt wordt
Jac. van Egmond, de bekende Nederland-
sche wielrenner, is te Tilburg in het huwe
lijk getreden met mej. J. van Gelover. Het
bruidspaar voor het stadhuis
Het autogyro-vllegtulg, dat op de .Luto" te den Haag was geëxposeerd, Is Maandag
weer van het Malieveld in de residentie onder groote belangstelling gestart
Trudi Schoop, die met haar ballet een tournee
door ons land komt maken, arriveerde
Maandag aan het Centraal station te Am
sterdam
Een .verwarde situatie tijdens den voetbalwedstrijd Wales-Engeland, welke te
Cardiff door het Engelsche team werd gewonnen
De postzegel voor bijzondere vluchten, welke gebruikt
zal worden voor de verzending van luchlpost met
de Douglas-machine bij de deelname aan den wed
strijd Engeland Melbourne (Australië)
Een oud .beestje" arriveert op de .Salon de l'auto*
mobile", welke in het Grand Palais te Parijs deze
week geopend wordt
De verkiezing van den nieuwen Lord Mayor van Londen. Sir Stephen Killik (rechts) de nieuwe
dignitaris, met sir Louis Newton, den thans afgetreden Lord Mayor der Engelsche hoofdstad
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
37)
„Ik leerde deze truc van iemand in Cin-
cinnaittie. Hom atropine gebruik ik daarvoor.
Houd nu maar op met dien onzin beet
Braceway hem toe. zijn stem boven het gera
tel van de schrijfmachine verheffend. „Kom
I tot de misdaad of houd op".
„Ook al goed", stemde Bristew toe.
Nadat hij het blaadje, dat hij betikt had.
van de rol getrokken en in stukken gescheurd
•had stak hij er een ander in.
„Ik heb Enid Fulton zes jaar geleden ont-
:moet in Hot Springs, Virginia. Zij werd ver-
iliefd op mij.
„Ik heb altijd geweten dat indiscreties van
een rijke dame goede winsten konden ople-
veren. Zij was een slachtoffer van haar
Braceway hield de handen van den schrij
ver in zijn greep omvat.
„Laat dat", beval hij streng. „Het is niet
noodig".
Bristew. onverstoorbaar, scheurde het laat
ste blaadje eveneens in snippers en begon op
nieuw:
Later geloofde zij dat ik verduisteringen
had gepleegd om haar nadat wij getrouwd
waren, een gemakkelijk en luxueus bestaan
te verzekeren".
„Haar overdreven gevoel van rechtschapen
heid en dankbaarheid hielp mij bij het uit
leggen van den toestand.
.Hoewel zy mij niet langer lief had. maar
van Withers hield, kon zij mijn vat op haar,
of liever op haar beurs niet kwijt raken.
„Zij gaf mij geld in Atlantic City en Wash
ington. Ik speculeerde en verloor,
„Toen ik hoorde, dat ze in Furmville woon
de, ben ik ook hier gekomen. Eerst was zij
voor redeneering vatbaar, Abrahamson weet
dat; ik verpandde verschillende dingen bij
hem.
„Later werd zij opstandig. Haar argument
was dat, als zij nog meer van haar juweelen
verpandde, zij niet in staat zou zijn om ze in
te lossen, omdat haar vader haar niet meer
helpen kon.
„Maar ik moest nu eenmaal geld hebben. Ik
bracht haar dat herhaaldelijk aan het ver
stand als ik haar in no. 5 ontmoette altijd
na middernacht, voor mijn eigen veiligheid
zoowel als de hare.
Eindelijk was mijn geduld ten einde. Ver
leden Maandagnacht, of Dinsdagochtend zei
ik het haar zonder omwegen.
„Zij redeneerde en zette haar'meening uit
een. alles fluisterend. Dat lange gefluister ir
riteerde mij. Haar botte weigering, om de ju
weelen af te staan, maakte mij razend. Toen
heb ik de eerste fout van mijn leven ge
maakt.
„Ik verloor mijn kalmte. Mannen die onder
de allermoeilijkste omstandigheden hun
kalmte niet kunnen bewaren moeten zich
niet met misdaad ophouden. Want zij loopen
er vast en zeker in.
„Ik worgde haar.
„Terwijl ik daar stond en naar haar keek,
trachtte ik zoo helder mogelijk na 'te den-
ken. In een oogenblik begreep ik da.t het wen-
schelijk was de schuld op iemand anders te
gooien".
Op de gezichten van Braceway en Fulton
teekende zich diepe afschuw af. Het too-
neel eischte dan ook veel van hun zenuwen.
De misdadiger aan de schrijfmachine., de va
der. die geleidelijk de beschrijving las van
den moord op zijn dochter, de politie-agenten
die het moment afwachtten, waarop zij den
moordenaar achter de tralies konden zetten.
Abrahamson. die zeer door alles was aan
gegrepen, wilde maar dat hij maar weg ge
bleven was. Hij voelde iets griezeligs langs
zijn rug. Hij stak een sigaret op, die hij
aanstonds weer wegwierp.
Bristew schreef verder.
„Onwillekeurig gingen mijn" vingers naar
mijn vestzak en speelden met twee metalen
knoopen, die ik den vorigen Maandag, in
mijn keuken had opgeraapt.
„Ik wist dat die knoopen afkomstig waren
van het werkpak van den neger Perry Car
penter. Zou makkelijk zijn er hier een te la
ten vallen, en de andere op den vloer van
mijn keuken, waar ik ze eerst had gevonden.
„Dat zou hem vereenzelvigen met den
moordenaar. Den vorigen dag was hij half
dronken geweest.
„De rest was eenvoudig de schakels van
de ketting in het achtertuintje van 110. 5 te
laten vallen, de hanger zelf op de binnen
plaats van zijn huis te leggen en zoo meer.
„Ik had een geluk, waarop ik natuurlijk
niet had gerekend, toen ik deze gedragslijn
aannam. Dat was toen Greenleaf mij vroeg
hem te helpen bij het zoeken van den moor
denaar.
„Dat was een buitenkansje. Ik was de on
derzoeker van mijn eigen misdaad geworden.
..Ik moet nu alleen nog vertellen dat ik voor
den tweeden keer in no. 5 ben geweest.
„Nadat ik hier veilig teruggekeerd was,
merkte ik, dat ik daar vandaan was gegaan
zonder de juweelen, die zij droeg en zonder
degenen, die in haar juweelen kistje waren.
„Zij had dit kistje in de woonkamer ge
bracht om mij te laten zien hoe zeer haar
collectie juweelen verminderd was.
Iemand te vermoorden en er geen vruch
ten van te plukken, dat staat gelijk met zich
zelf bestelen. Ik keerde dadelijk terug en
maakte mijn verzuim goed.
„Voordat ik dezen laatsten keer vertrok,
draaide ik de lichten op, om er mij van te
overtuigen dat ik alleen het spoor had achter
gelaten van den neger en niet van mij zelf.
„Dat verklaart Withers' verhaal van zijn
worsteling onder aan de stoep. Die had wer
kelijk tusschen ons plaats.
..Als de zaak zijn gewoon beloop had gehad,
zou de neger er voor opgedraaid zijn.
„Maar er waren complicaties, die ik niet
voorzien had.
„Morley's diefstal en het aandringen om
geld bij juffrouw Fulton, de jalouzie van Wi
thers en mijn eigen extra voorzorgsmaatregel-
om den man niet dén baard en den gouden
tand in het Brevord Hotel te laten verschij
nen om in geval van noodzaak de verdenking
te schuiven op een geheimzinnige „onbeken
de", al deze dingen gaven teveel sporen.
„Als ik dat van tevoren voorzien had, dan
zouden of Morley of Withers voor de mis
daad geboet hebben. Aan den neger zou ik
nooit gedacht hebben.
„Ik ben niet kreupel ik ben het nooit ge
weest.
„Als Braceway die albino-ontdekking niet
gedaan had. zou mijn veroordeeling onmogelijk
zijn geweest. De zaak tegen Perry stond te
sterk."
Hij overhandigde de laatste bladzijde aan
Braceway. leunde achterover in zijn stoel,
strekte zijn armen uit en geeuwde. De blik.
dien hij langs de gezichten der aanwezieen
liet gaan, was aanmatigend. Er lag een boos
aardig brutaliteit in.
„Het is een volledige bekentenis," zei Brace
way kortaf tot Greenleaf.
„Neem hem mede. Neen wacht!" Hij
haalde een vulpen te voorschijn en keerde zich
tot den gevangene.
„O, die handteekening", sprak Bristew be
daard.
Hij griste de getypte velletjes uit Fulton's
handen en schreef in een groote, flinke hand
onderaan elk blaadje: „Thomas F. Splain".
,.Ik sta tot uw beschikking", kondigde hij
aan, van zijn stoel opstaand, waarbij hij Ful
ton onnoodig aanstootte.
De oude man, wiens zelfbeheersching ten
einde was, gaf hem met zijn open hand een
slag in het gezicht. Zijn vingers lieten drie
strepen op de witte kaak van den moordenaar
achter,
Eer Braceway er nog tusschen kon komen,
had Bristew zijn aanvechting om terug te slaan
bedwongen.
.Hoe hem de handboeien aan", comman
deerde Greenleaf.
„Maar eerst zou ik wel een schoon boord wil
len aandoen, en schoon ondergoed en ik zou
dezen beugel kwijt willen zijn", viel Bristew
in.
„Naar de hel met je verlangens," riep Green
leaf woedend.
Bristew_keerde zich tot Braceway*
„Ook goed. De rommel zit in de zool van deze
laars".
„Laten we hem tenmniste zijn schoenen uit
trekken", sprak Braceway tot den commissaris.
Zij grepen hem gelijktijdig beet en duwden
hem met weinig complimenten naar zijn
slaapkamer. Bristew trok zijn pantalon uit, en
terwijl hij zijn gordel losgespte en de riemen
van zijn stalen beugel, deed hij de dikgezoolde
laars uit. Greenleaf stak er zijn hand in en
trok er den binnenzool uit.
„Zij gaat van buiten af open," verklaarde
Braceway, „van onderen, bij de wreef."
„Wees nu niet onredelijk," klaagde Bristew,
terwijl hij een andere schoen aantrok. „Laat
mij een schoon overhemd en boord aandoen."
„Maar dan ook gauw," stemde Braceway toe,
zijn stem heesch van verachting.
Terwijl Greenleaf hem bij den arm hield,
schoof hij hem naar de kast. Bristew stak zijn
hand uit om een overhemd van de bovenste
plank te nemen, greep dit, maar tegelijkertijd
de kleine revolver, die er onder verscholen lag.
In een ondeelbaar oogenblik richtte hij het
wapen op Braceway, terwijl zijn oogen fon
kelden van feilen haat. Een schot knalde maar
de detective had de tegenwoordigheid van
geest gehad een harden slag tegen Bristow's
opgeheven arm te geven, waardoor de kogel In
het plafond terecht kwam.
Maar geen halve seconde daarna klonk een
tweede schot. Greenleaf, in wien de opgekropte
wrok om het figuur dat Bristow hem had doen
slaan, nog onverzwakt brandde, had geen oog
van den moordenaar af gehad; de revolver in
een zijner zijzakken voortdurend met de hand
omklemmend.
Op hetzelfde moment dat Bristow's arm om
hoog schoot, vuurde de commissaris en zonder
een woord of een kreet, viel de boosdoener
neer. Greenleaf en Braceway bogen zich over
het roerlooze lichaam.
„Dien kan de aardsche gerechtigheid niet
meer achterhalen." zei de commissaris en er
was iets spijtigs in zijn stem.
EINDE.
