tJL
J?
Blijft Fit!
1-
Comfort in verkeersvliegtuigen.
BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD
voor
ZATERDAG 15 DECEMBER 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
7
11
Anti-lawaai-campagne.
In de luchtvaart is de anti-lawaaicampagne
ouder dan de sedert kort aangebonden strijd
tegen hinderlijke aardsc'ne geluiden. Ook
moest die strijd anders zijn, men moest na
melijk dit euvel in het verkeersmiddel zelf
gaan bevechten. Het is dan ook begrijpelijk
dat de behoefte aan middelen, om de bezwa
ren op te heffen eerder werd gevoeld. Het
praten in vliegmachines van oude constructie
eischte steeds een abnormale stemverheffing;
voor praatzieke lieden kon zulks heilzaam
werken, ook kon het aanleiding geven tot
misverstanden. Ik herinner mij nog een geval
van den tijd dat men in een open schuitje,
vóór de vleugels, door het luchtruim pleegde
rond te zwalken. Een waarnemer onderging
zijn luchtdoop; de vlieger wil de belangstel
ling van eerstgenoemden opwekken en
schreeuwt naar de aarde wijzend „een
trein". Het ontbreken van eenig medegevoel
in des waarnemers gelaatsuitdrukking doet
den vlieger zijn overigens weinig interessante
mededeeling tot driemaal toe herhalen. De
gelaatsuitdrukking blijft de^lfde. „Stik" zegt
tenslotte de vlieger. Verheugd zegt de waar
nemer dan „Ja. ik zie het ook!" Waarmee ik
dan maar wil zeggen, dat een anti-lawaai
campagne reeds jaren op haar plaats zou
zijn geweest.
De hooge eischen, welke het luchtverkeer
ten dienste van de passagiers is gaan stellen,
brachten vanzelf de gedachten aan het werk;
het hinderlijke geraas moest worden vermin
derd. Eerst in de laatste jaren is men er echter
in geslaagd afdoende middelen uit te denken
en dit goede resultaat is het gevolg van we
tenschappelijk onderzoek. Die eer komt den
Amerikanen toe; zij hebben het ingewikkel
de probleem langs den weg van wetenschap
pelijke analyse aangepakt en met resultaat.
De bronnen.
Bij het methodisch onderzoek, gevolgd door
Mr. Stephan J. Land, werden naar aanleiding
van een grondige studie van den geluidsleer,
de bronnen van het lawaai opgezocht, zij
werden onderverdeeld naar den aard, de soort
van trillingen, waaruit weer het effect op het
menschelijk gehoororgaan kon worden afge
leid. De onderzoeker kwam toen tot twee ca
tegorieën: de eerste, zijnde trillingen van lage
frequentie welke hinderlijker zijn voor ons ge
hoororgaan dan de tweede groep, bestaande
uit trillingen van hooge frequentie. Een twee
de resultaat van het onderzoek was de we
tenschap, dat een monochromatisch geluid
onaangenamer aandoet dan een samengesteld
geluid. Wanneer het nu onmogelijk zou blij
ken een geluid van de eerste soort geheel weg
te werken, dan bereikt men reeds veel wan
neer men belet dat de eentonigheid blijft.
Eenmaal zoover, ging men het probleem
aanpakken, door na te gaan welken weg het
geluid moest afleggen om het oor van de pas
sagiers onaangenaam te bejegenen en zoo
doende te komen tot de middelen van bestrij
ding.
De voornaamste lawaaibronnen zijn:
de schroeven; de uitlaat van de motoren;
het mechanisme der motoren; de sonore tril
lingen van draden en stijlen, welke door den
luchtstroom worden getroffen en tenslotte de
trillingen van de wanden en het geraamte van
de cabine.
2.67a cZijp -
V 3Sla.
Nu geven de moderne, goed geconstrueerde
botoren weinig of geen lawaai door hun me-
hanisme; ook hebben moderne vliegtuigen
.eitelijk geen draden en stijlen; de onder
zoeker Mil Land die zijn werk voornamelijk
voor de Douglas-toestellen verrichtte, heeft
daarom die bronnen buiten beschouwing ge
laten. Ook in dit opzicht is onze Uiver dus
geperfectionneerd.
De schroef is als bron van lawaai, even
redig met de nuttige werking, d.w.z. zij is
hinderlijk voor het oor. Langs experimentee-
len weg bleek een verschil tusschen houten
en metalen schroeven; de eerste soort geeft
trillingen van hooge frequentie en is dus min
der storend; een driebladige schroef verwekt
minder leven dan een tweebladige en de
schroef met veranderlijke spoed is weer be
ter dan een gewone propeller. Het ligt voor
de hand dat een grooter aantal omwente
lingen de hoeveelheid lawaai doet toenemen.
Van de bron naar de cabine
De uitlaat van de motoren kon voor wat
het hinderlijke geluid betreft, reeds aanzien
lijk worden verbeterd, door het aanbrengen
van uitlaatbuizen, welke nog weer. door het
aanbrengen van twee of drie gaten, minder
bezwaarlijk werden gemaakt. Het geluid werd
hierdoor namelijk samengesteld.
Zijn de bronnen eenmaal bekend, dan dient
het onderzoek zich uit te strekken over den
weg. welke het geluid zal kiezen naar de ca
bine. Van den motor gaat het langs de vleu
gelliggers en door de lucht. Teneinde in den
eersten weg een hindernis voor de voortplan
ting van de trillingen en dus voor het geluid
aan te brengen, werd gebruik gemaakt van
rubber-schokbrekers, welke tusschen den mo-
torenbouw en de vleugelconstructie werden
aangebracht. Na uitgebreide proefnemingen
bleek gecomprimeerde rubber het beste te
yoldoen.
1 Ook de tweede weg voor het geluid van den
motor werd minder gemakkelijk gemaakt. De
uitlaatbuizen kregen de uitmonding in het
luchtgebied van den laagsten druk; ook werd
tusschen de uitlaatbuizen en de cabine het
vleugellichaam als scherm gebruikt.
Het is begrijpelijk dat de combinatie
schroef-motor haar hinderlijke geluiden door
de lucht naar de cabine stuwt. Men heeft nu
de intensiteit van het geluid op verschillende
afstanden van de schroef gemeten en in het
horizontale vlak uitgezet.
Men kreeg toen den in fig. 1 aangegeven vorm.
Gez.en de beiae lijnen was de stiook AMö de
aangewezen plaats voor de cabine en de hoek
CMA het geschiktst voor de bagageruimte, wel
ke dan tevens geluiddempend kan zijn voor de
cabine. Het geiuid langs de richtingen MA
en MB, zijnde van hooge resp. van lage
frequentie wordt zoo aan de voorzijde en
aan de achterzijde door de wanden, welke
geluiddempend zijn gemaakt, opgevangen.
De wanden van de cabine.
Het ligt voor de hand de wanden van de
cabine geluiddempend te maken, doch dit
moet met licht materiaal worden uitgevoerd
Met metaal, hout en glas werden geen resul
taten bereikt, ook het totaal-gewicht werd
te hoog. Mr. Zand koos daarom licht poreus
materiaal van groote dikte 4 a 6 cM. Ook
bleek' dat kleine openingen fataal werkten,
daarom moesten deuren en vensters herme
tisch kunnen worden gesloten. De dikte van
het glas ging boven 3.5 mM. het geluid ver
sterken; de dikte werd dan ook op die maat
gehouden en de vensters werden door middel
van rubberplaatjes in opengewerkte spon
ningen bevestigd, waardoor een vrije trilling
mogelijk werd; deze constructie is in onder
ste teekening in fig. 2 aangegeven.
De bovenste con
structie-methode gaf
een overbrenging van
de trilling der ven
sters op de cabine-
wanden. Men ziet
dat kleine verschil
len belangrijke ge
volgen kunnen heb
ben.
Voor het vermin
deren van het ge
luid in het inwendige
van de cabine werd
een eenvoudig hulp
middel gevonden. Ei-
dringt natuurlijk een
hoeveelheid geluid
binnen, ondanks de
vele voorzorgen. Dit
heldere geluid zou
gaan toenemen en
alle voorzorgsmaat
regelen zouden te
niet worden gedaan.
Men moet die trillin
gen dus opvangen.
Ir. Zand heeft dit
gedaan met op een
raam gespannen lin
nen, dat in trilling
geraakt en de geluidstrillingen worden door een
vilten schijf opgevangen.
Het raam wordt geplaatst tegen den achter
wand van de cabine.
Resultaat.
Zooals men weet wordt het lawaai uitgedrukt
in decibels. In de Douglas werd de hoeveel
heid geluid van 115 teruggebracht tot 62
decibels, en zulks met een gewichtsvermeer-
van 91 K.G. Dit fraaie resultaat werd gedemon
streerd tijdens de vluchten met de Douglas
boven Nederland. In Amerika deed men zulks
destijds welsprekender en het had wel
licht ook nog mer bekoring. Behalve de pers
vertegenwoordigers. inviteerde men twee film
sterren, die op radio-jazz een nummer dansten
waarmede de wetenschap in dienst van het
vermaak werd gesteld.
VAN DEN ABEELEN.
De feestdagen staan weer voor de deur en
als het u vergaat als alle andere menschen.
dan zult u zich ook 'n beetje bezwaard voelen
om erg veel aanu extra's uit te geven en mis
schien meer dan ooit zult u behoefte hebben
aan een aardig versierde Kersttafel, aan
vroolijke kleuren in alle vazen en liefst
nog in de hall of tusschen de suitedeuren op
gehangen zoom fleurig ornament van denne-
groen, kaarsen en lint.
Gelukkig maar dat wij bloemen, en tuin-
liefhebsters daar wel raad op weten en ons
heusch die gezellige dingen niet behoeven te
ontzeggen, die in deze sombere tijden dubbel
welkom zijn. In de duurte zit het hem niet
en met wat handigheid kunnen we heel goed
zelf ons huis versieren.
Laten we beginnen met eens rond te neuzen
in onze voorraadkamer: de tuin. We hebben
misschien zelf al met vooruitzienden blik
op onze zomerwandelingen groote denne-
appels opgeraapt. Die komen ons nu goed te
pas. Van vorige jaren zullen we nog wel van
die kunstmatige Sierpepers over hebben, wam
negentig procent van wat men aan de deur
koopt, is namaak.
De echte vruchtjes zijn veel mooier, maal
ais we ze nog in ..namaak" bezitten van vorige
jaren, gebruiken we ze maar weer. En de rest
zal de tuin ons moeten leveren. We zoeken don
kergroen naaldhout als achtergrond en wit
en rood als kleuren. Al hebben we in onze
stadstuin geen den of spar, een Taxus en een
Thuya helpen ons toch aan groen en daarbij
prikt hun loof veel minder dan dat van de
den, wat een voordeel is. En rood en wit
staan warempel in den tuin aan alle kanten
op ons te wachten. Wel is de Kerstroos nog
niet aan bloeien toe, maar we vinden bessen
te over; rood flonkert het tusschen de kale
takken van de Cotoneasters. Heerlijk mate
riaal voor onze Kerstversieringen! Ook ce
Berberis levert in-roode bessen, al maken de
stekelige takken het plukken niet gemakkelijk
En dan is er de goede oude Hulst die, als alle
besdragers, dit jaar bijzonder veel vruchten
heeft Witte bessen levert ons het Radijshout
tSneeuwbes) terwijl ook de lage Pernettya
vol witte bessen zit. Dank zij het geregelde
voederen van de vogels hebben we ze van onze
boompjes kunnen weghouden en dat komt nu
goed uit.
We zetten de takken met bessen koel weg
in een vaas met water, totdat we onze ver
siering gaan samenstellen; anders zijn ze
gerimpeld vóór we ze noodig hebben. Dat is
dus onze oogst, en als we nu nog op de kerst-
boomenmarkt voor een dubbeltje dennegroen
hebben gehaald om onze voorraad nog wat
aan te vullen, kunnen we beginnen.
Met takken vol roode en witte bessen, met
denne-appels, groen en kaarsen, wat rood
lint en desnoods een beetje sneeuwpoeder
kunnen we van alles maken: een pièce de
millieu op de Kersttafel (met een dun
triplex-plankje als onderbouw), de Kerstkroon
van rond een hoepel gewonden groen, met
bessen er tusschen. wit en roode, witte kaarsen
en roode linten. Al doende leeren we en al
gauw hebben we den waren slag te pakken
en versieren we ons heele huis.
En bij dit alles komt dan nog onze eigen
bollen-kweekerij: wel zullen we de geforceer
de roode tulpjes (z.g. Ducjesi uit den winkel
moeten halen, maar zélf hebben we de witte
Romeinsche Hyacinthjes in bloei met hun
fijnen geur. en de mooie Fransche Trosnarcis-
jes Paparwhite.
Zoo zullen deze Kerstdagen in een zeïf-
versierd huis doorgebracht worden en we heb
ben het er graag voor over. dat de tuin er
nu een beetje geplunderd uitziet
L. S.
Kikvorschen tegen muggen. Alaska heeft
in de zomermaanden ontzettend veel te lij
den van muggen en men schrijft dit toe aan
het ontbreken van kikvorschen in deze koude
streek Men neemt nu een proef om hier kik
vorschen in te voeren, om zoodoende van de
muggenplaag bevrijd te worden.
Oefening 21. Voor we
deze week met zwaar
dere oefeningen begin
nen, springen we ons
eerst een beetje los.
Een been ongedwongen
hoog gekruist opgooien;
terwijl dat been de
hoogte in gaat, maken
we op het andere been
een hupje. Daarna met
het andere been het-
afwisselen en minstens
het vooral
zelfde. Dit regelmate
twee minuten volhouden. Doet
soepel en veerkrachtig!
Oefening 22 is een
uitstekende oefening
voor versterking van
de spieren aan de
voorzijde van het
lichaam. Zittend
met de voeten als
steun onder den
rand van een kast, langzaam gaan liggen,
waarbij de rug recht blijft. Daarna weer terug
trekken. Voorloopig vijf maal; na een paar
dagen wat vaker. Als u deze oefening met veel
inspanning doet. zult u merken dat u geneigd
bent de ademhaling in te houden. Dat is ver
keerd en zelfs niet zonder gevaar. Hóé sterk
uw aandacht ook geconcentreerd is op de
oefening, tóch mag vooral een diepe en regel
matige ademhaling niet vergeten worden!
Oefening 23 is een
prachtige lenig- en
siankmakende oefe-,
ning. Beenen onge
veer een meter uit
elkaar en het
lichaam ver voor
over. In deze hou
ding de armen slin
geren in de richting
van de pijltjes op de
teekening. Het
lichaam moet zóó
diep gebogen zijn.
dat de handen tel
kens dicht langs den
grond strijken. Deze oefening krachtig, maar
toch vooral niet stijf, twintig maal herhalen.
Tenslotte een oefe-
ning (Nummer 241
waarbij alle spieren
in actie zijn. We
gaan met de beenen
ver uit elkaar staan
en reiken met een
hand zoover moge
lijk zijwaarts. Daar
na in langzaam
tempo een heel
grooten cirkel voor het lichaam langs in de
Tucht beschrijven. Enkels, knieën, heupen,
romp mogen zooveel gebogen worden als u
wilt; de eenige beperking is, dat de voeten op
dezelfde plaats moeten blijven staan. Deze
cirkel tien maal, afwisselend met linker en
rechter arm, maken. Probeert u dan ook eens
eiken cirkel nog iéts grooter te maken dan den
vorige. Heusch, er kunnen altijd nog wel een
paar millimeters bij! Juist dat allerlaatste
stukje, dat er met de grootst mogelijke moeite
nog bij gemaakt kan worden, is van zoo heel
veel belang.
JULES KAMMEIJER
Lich. Opv. M.O.
Finland hef land van meren en eenvoudige menschen.
Echte Finnen willen niets van Zweden weten.
Het station van Helsingfors belooft een grootsche treinreis..
Het land met de duizenden meren.
Daar bedoel ik Finland mee. Maar hoeveel
duizenden meren dit land nu eigenlijk heeft?
Ik ben er niet achter kunnen komen. Eén Fin
zei; „Precies duizend". Een andere: „Ik weet
het niet, maar in ieder geval héél veel". Een
Hollander vertelde me: „Zesendertigdui
zend". En op een Engelsche reclameplaat in
Helsingfors las ik „The land of the 60.000
lakes". Of er per slot van rekening iemand
is die het precies weet. durf ik niet te zeggen.
Helsingfors, de hoofdstad, telt 234.000 in
woners, tenminste 's winters; 's zomers trekt
iedereen, voor zoover mogelijk, naar buiten.
Op de kleine eilandjes buiten rond de stad
liggen de zomervilla's, net zooals we dat in
Zweden kennen. Maar dan wordt de stad
overstroomd door touristen; Engelschen, Ame
rikanen, Duitschers.
Helsingfors is een prettige stad. Je kunt er
tenminste gewoon met elkaar praten, hoeft
niet te schreeuwen om je verstaanbaar te ma
ken, om boven alle auto-getoeter uit te ko
men. De auto's mogen er niet toeteren ge
bruik van claxon wordt gestraft. Twee jaar
geldt nu deze regel en het aantal verkeers
ongevallen isachteruit gegaan. Iedereen
rijdt voorzichtiger, nu de claxon niet meer
waarschuwen mag. En het is een weldaad voor
ooren. die al het 'geknal en getoeter b.v. in
Amsterdam moeten verwerken. De maximum
snelheid is in de stad 45 K.M. en zal nu ver
hoogd worden en daarmee ook de straf ver
zwaard bij eventueele ongelukken.
Als we de Finnen over politiek spreken,
doen ze zeer geheimzinnig, ik bedoel de echte
Finnen, de Finschvoelenae menschen. Zij
hebben een rechtsche regeering. Communisme
wordt in Finland niet toegelaten. Is iemand
communist, dan wordt hij over de Russische
grens gezet. Toen Finland zich na 1918, met
behulp van de Duitschers en Zweden, vrij
maakte van de Russische heerschappij, heeft
het groote gedenkgraven opgericht voor hen,
die in den vrijheidsoorlog gevallen zijn. De
betrekkingen met Duitschland zijn altijd zeer
vriendschappelijk geweest, maar tusschen de
Zweden en de Finnen is de vriendschap te
genwoordig niet groot. In Finland wordt door
bijna iedereen behalve Finsch, Zweedsch ge
sproken, maar de Finschvoelende menschen
weigeren voor het grootste deel Zweedsch te
spreken, of doen het met den meesten tegen
zin. Als hun naam Zweedschklinkend is, koo-
pen ze zich een echte Finsche. ze weigeren
Zweedsche waren te koopen. Over hun opvat
tingen en streven laten ze niets los. dat is hun
zaak en verder heeft niemand er iets mee te
maken.
De Finnen zijn eenvoudige, hartelijke men
schen. De luxe. die ons in Zweden direct treft
in kleeding en eten, is hun ten eenenmale
vreemd.
Het treinreizen is in Finlang lang niet zoo
behagelijk als in Zweden, waar ook de derde
klasse buitengewoon zindelijk en goed ver
zorgd is. Bekijken we het station in Helsing
fors, dan komen we onder den indruk van dit
enorme, stijlvolle gebouw. Het vervult ons met
groote verwachtingen omtrent het spoorweg
wezen in Finland, maar reizen we van daar
naar het Noorden, naar Tornea, het grens
station naar Zweden, een reis van vier en
twintig uur, dan zien we niets dan kleine on
aanzienlijke houten gebouwtjes, die alleen den
indruk geven van station door het groote
witte bord, waarop een plaatsnaam is ver
meld. Alleen het station Tornea zelf is weer
grooter, een flink, roodsteenen gebouw, opge-
vroolijkt door een paar potten fleurige bloe
men De meeste locomotieven worden, ook op
dit lange traject, met hout gestookt; de groote
berkenblokken worden hoqg opgestapeld op
de plaats, waar wij gewend zijn kolen te zien.
In het Noorden van Finland heerscht de
zelfde Godsdienst als ni Noord-Zweden en
Noorwegen en onder het grootste gedeelte van
de Lappen de leer van Laestadius, een op
Luthersche beginselen gegrondveste leer. Lars
Levi Laestadius predikte in het begin van de
vorige eeuw onder de bevolking van Lap
land, die in dronkenschap en zedelijk verval
verkeerde. Zijn leer was buitengewoon streng
en hoewel nu in de moderne tijden de opvat
tingen iets gemakkelijker zijn geworden, leven
de echte Christenen (zooals ze zichzelf noe
men). volgens zeer strenge godsdienstige op
vattingen. Elke gemeente kiest zijn eigen voor
ganger, één van de bewoners van het dorp.
Om Laestadiaansch dominee te zijn. behoeft
men niet gestudeerd te hebben. De Laesta-
diaansche godsdienstoefeningen onderschei
den zich o.a. in dit opzicht van b.v. de Luther
sche, dat tijdens de preek de toehoorders en
de spreker door den heiligen geest getroffen
worden, wat tot heftige gemoedsuitingen aan
leiding geeft als huilen en luide jubelkreten.
Een Oostenrijksche folklorist heeft juist
weer een boek geschreven over den oorsprong
van verschillende kerkelijk-folkloristische ge
bruiken en hij geeft daarbij een interessante
uiteenzetting over het ontstaan van den Kerst
boom. Volgens hem heeft deze boom iets uit
te staan met het aloude volksgeloof, dat in
den winter de boomen en struiken, waar de
levende sappen onzichtbaar al weer doorstroo
men, iets van hun kracht aan de menschen
kunnen geven. Hij haalt in dit verband ook
de Palm-Paschenviering aan en de Meiboom
Nemen we nu eenmaal aan, dat de mensch
van oudsher levende takken in zijn huis haal
de om daardoor welvaart en vruchtbaarheid
over zijn akkers te krijgen, dan ligt het voor
de hand dat men daar juist in de donkerste
winterdagen de meeste behoefte aan had. En
ook kan de Kerstboom, met kaarsen en
schitterende slingers versierd, heel goed iets
uit te staan hebben met een ander, christelijk,
volksgeloof: dat in den Kerstnacht de vrucht-
boomen bloesems dragen en de dorens rozen
Zoo moet dan de glans van ons Kerstboompje
een soort wonderbare Kerstnacht-bloei ver
beelden.
In ieder geval duikt in de oude geschrif
ten de Kerstboom voor het eerst in 1494 op.
Daar is het intusschen meer een Nieuwjaars
boom, want de menschen plantten zoo n den
netje in hun huis bij het nieuwe jaar, en
dansten er om heen, dat bracht dan geluk en
voorspoed.
In 1600 is het in Straatsburg al gewoonte,
met Kerstmis denr.eboomen in huis te hebben,
versierd met papieren knipsels en behangen
met appels en vergulde noter.. Lichtjes wa
ren er nog niet aan, en het duurt nog bijna
eeuwen eer we die vinden. Wél werden er in
alle huizen in den Kerstnacht kaarsen ge
brand. Maar die vinden we pas in het einde
van de 18e eeuw op den Kerstboom zelf aan
gebracht. Van Duitschland ging de Kerstboom
eerst naar Scandinavië, aan het begin van de
vorige eeuw. Frankriik maakte er in 1840 ken
nis mee, en in hetzelfde iaar bracht de Prins
gemaal van Koningin Victoria. Albert van
Saksen-Coburg. den boom voor het eerst
naar Engeland, Later werd de Kerstboom tot
diep in Rusland. Schotland en Italië verbreid.
Zoo zien we tenslotte, dat de Kerstboom
niet zoo ingeworteld Engelsch iets is als we
wel eens denken en dat we hem feitelijk meer
van Duitschland hebben overgenomen.
„Grootmoeder mag niet hooren
dat er oorlog is!
En nu weet ze nog niet wat tusschen
'14 en '18 gebeurde!!
Te Wellington, een kleine stad in Engeland,
was kort geleden een vrouw, Harriet Byrtle
genaamd, honderd jaar oud. De oude dame
is waarschijnlijk de eenige in Europa, die van
de verschrikkingen van den wereldoorlog niets
heeft geweten. Ofschoon zij in 1914 geestelijk
volkomen normaal was. had zij van de opge
wonden Augustusdagen niets gemerkt, daar
haar familieleden vreesden, dat een dergelij
ke opwinding voor de gezondheid van de toen
tachtigjarige hoogst nadcelig kon zijn. Vier
jaar lang wist men te voorkomen, dat zij
kranten in handen kreeg en iedereen, die haar
bezocht, werd ingelicht niet met haar over
den oorlog te spreken. De eenige vrees, welke
men voortdurend koesterde was, dat de oude
vrouw door het geronk der vliegmachines, die
voortdurend boven Engeland kruisten, eenig
vermoeden zou krijgen. Doch sij leefde zonder
eenigen argwaan voort; alleen verwonderde zij
zich er na en dan slechts over, dat zoovele
jongelieden van haar kennissen juist in die
vier jaren op „de groote reis" waren gegaan.
En thans weet ze nog niets van de vier ver
schrikkelijke jaren en zal daarvan wel niets
te weten komen, want al haar bloedverwanten
kwamen behouden uit den strijd terug.
Duur haarknippen. Toer. de vorst van
Jodphoer, een der vele kleir.c Briischindische
staatjes eens zijn haar wilde laten knippen,
moest daarvoor een kapper uit Bombay komen.
Natuurlijk werden reiskosten vergoe'd en de
kapper mocht per dag 6 pond sterling als loon
rekenen. Toen de kapper kwam, had de vorst
geen tijd of geen lust zijn haren te laten be
handelen Dit werd telkens uitgesteld nu eens
om deze dan weer om die reden. Ten slotte
moest het dan toch gebeuren; de kapper had
toen juist 3 maanden gewacht. De kapper
diende na afloop zijn rekening in ten bedrage
van 600 pond sterling of in Hollandsch geld
f 7200.
