Saardemonstraties hebben een
rustig verloop.
Hef Tooneei in Brussel.
THIJS IJS EN DE SCHAT OP DEMAAN.
Twee premières.
MAANDAG 7 JANUARI 1935
HAARLEM'S DAGBLAD
4
BUITENLAND.
In totaal circa 440.000 demonstranten op de been.
Eenige onaangename ervaringen van hef anti-Hitlerfronf.
Verzoenende taal van Rudolf Hess.
HET BELANGRIJKSTE NIEUWS
Over de demonstratie van het Duitsche
Front te Saarbruecken, meldt het D. N. B. o.m.:
350.000 personen waren uit het geheele Saar-
gebied met auto's, autobussen, spoor en zelfs
te voet, hier bijeengekomen om deel te ne
men aan de groote demonstratie van het
Duitsche Saarvolk voor het vaderland. Tien
duizenden, die eveneens naar de demonstratie
hadden willen komen moesten op de stations
van hun woonplaats achterblijven, aangezien
de spoorwegen niet voldoende extra-treinen
hadden kunnen inleggen.
Als eerste nam de Lands-organisatle-leider
van het „Duitsche Front" Brueck het woord.
Hij herdacht de 20.000 Saarlanders, die voor
Duitschland zijn gevallen; de vanen neigden
zich voor het eeresaluut aan de gevallenen en
de vergaderden zongen „Ich hatt ein Kama
raden''.
Brueck sprak over „betaalde elementen, die
trachten hun vaderland voor dertig zilverlin
gen te verk'oopen."
De propaganda-leider van het Duitsche
Front Kiefer sprak over „de houding van de
zoogenaamde arbeiders-partijen en vrije vak
bonden, welke de mijnwerkers van het Saarge-
bied verraadden."
De deelnemers zongen vervolgens het Saar-
lied, het Deutschland lied en het Horst-Wes-
sel-lied.
SAARBRUECKEN. 6 Jan. (Reuter.) De aan
hangers van het Eenheidsfront voor het Sta
tus Quo ontmoetten bij het station van Saar
bruecken hun tegenstanders van het Duitsche
Front, die van hun demonstratie op den
Wackeberg terugkeerden.
Een oogenblik geloofde men, dat een bot
sing zou ontstaan: de menschen van het Duit
sche front zongen ..Deutschland ueber alles
en de anderen de „Internationale", doch geen
enkel incident had plaats.
De demonstratie van het „eenheidsfront"
werd bemoeilijkt, doordat de luidspreker-in
stallatie niet werkte doordat de electrischè
leidingen waren doorgesneden.
Max Braun diende een klacht in bij de ple
bisciet-commissie, doch eerst om kwart over
vier wérd de leiding hersteld.
Verder konden de deelnemers, die uit. de om
streken van Ingbert kwamen hun woonplaats
niet verlaten, doordat een locomotief onklaar
was geraakt, zoodat hun trein niet kon ver
trekken.
Bovendien konden degenen, die van de lin-
ker-Saaroever wilden komen de bruggen niet
passeeren, die. door de deelnemers aan de de
monstratie van het Duitsche Front werden be
zet, die zonder zich te haasten terugkeerden.
Het aantal deelnemers aan de demonstra
tie van het Eenheidsfront wordt geschat op
so.ooo.
De socialist Max Braun en de communist
Pfordt vielen het Hitlerisme aan, waarna de
gevallenen tijdens den' oorlog werden her
dacht, evenals degenen, die onder het nazi-re
giem gevallen zijn.
De vergadering zwoer „de Saar en Duitsch
land te bevrijden van de Bruine Tyrannie" en
de vergadering eindigde met gezang en fan
fares.
Te 13 uur waren de straten van Saar
bruecken wel druk bevolkt, doch incidenten
deden zich me: vcos-
De plaatsvervanger van den Führer, Rudolf
Hess. heeft gisteravond in het Sportpaleis te
Berlijn op een monsterbijeenkomst, welke be
legd was met het oog op de Saarkwestie het
woord gevoerd.
Hess verklaarde o m. dankbaar te willen erken
nen, dat de tegenwoordige Fransche regeering.
nadat zij had gemeend te moeten persistee-
ren bij het houden van het plebisciet, er eer
lijk en met succes naar streeft uit den weg te
r men, wat moeilijkheden zou kunnen be-
re: -n rte betrekkingen tusschen Duitsch
land en Frankrijk ongunstig zou kunnen be
ïnvloeden. j;p Fransche regeèring doet alles
om me-, Duitschland gemeenschappelijk na de
nog af te wikkelen teeh-vsche details de we-
dermhjving spoedig en afdoende te laten ge
schieden.
Italië.
Naar een internationaal pact
ter garandeering van Oosten-
rijk's onafhankelijkheid.
Om- tic eerste ontmoeting tusschen Laval
en Mussolini werd Zaterdag een communi
que uitgegeven, dat luidde, dat in tegen
woordigheid van den Fransehen ambassadeur
Chambrun en den Italiaanschen staatssecre
taris Suvich een eerste onderhoud tusschen
Mussolini en Laval had plaats gehad. Her
duurde twee uur. Tegelijkertijd vertoei'den
Leger, de secretaris-generaal van het Fran
sche ministerie van buitenlandsche zaken er
St. Quentin, de politieke directeur voor Afrika
ter bespreking van hangende vraagstukken in
het Palazzo Chigi.
Reuter voegt er aan toe. dat ten aanzien van
een pact voor Centraal Europa overeenstem
ming bereikt is en dit accoord was medege-
gedeeld aan de Duitsche regeering.
Het ls een consultatief accoord
tusschen Frankrijk en Italië, krach
tens hetwelk de beide landen elkaar
zullen raadplegen ingeval inbreuk ge
maakt wordt op de onfhankelijk-
heid van Oostenrijk en behelst ver
der de aanbeveling, dat het verdrag-
van niet-inmenging zal worden on
derteekend door alle grenslanden
van Oostenrijk,
Duitschland.
met inbegrip van
Duitschland is echter nog niet uit-
genoodigd, om deel te nemen. Ook beveelt het
accoord aan, een dergelijke uitnoodigini.
te richten tot Polen en Roemenië. Het pact
behelst, dat de onderteekenaars zich zullen
onthouding van inmenging in elkanders bin
nenlandsche aangelegenheden, geen initiatief
zullen nemen tot welke daad van agressie
ook en in het geheel geen terroristische acti
viteit zullen dulden.
Laval en Mussolni zouden het ook eens
geworden zijn betreffende de koloniën in
Afrika.
Het laatste bericht uit Rome meldt, dat de
beide staatslieden tot vollediger overeenstem
ming over de verschillende punen zijn ge
komen.
Mussolini naar Parijs.?
Volgens den vertegenwoordiger van de Pa-
rijsehe „Agence Economique et Financière".
is bij het .onderhoud tusschen de. twee staats
lieden ook het vraagstuk van het Middel-
landsche Zee-pact ter sprake gekomen.
Genoemde correspondent maakt voorts ge
wag van een tot Mussolini gerichte uitnoodi-
ging om het bezoek van Laval te beantwoor
den.
Balkan.
Ontevreden officieren contra
koning Zogoe.
Uit Zagreb:
Met betrekking tot de berichten over troe
belen in Albanië verneemt de „Novosti" uit
Tirana, dat de bedoelde berichten wel is waar
overdreven zijn. maar niettemin een kern van
waarheid bevatten.
Eefi gedeelte van het corps officieren zou.
aldus het blad, ontevreden zijn over de opper
bevelhebber generaal Arani-tas. De-ze ontevre
denheid trad reeds drie maanden geleden aan
den dag. toen Bairachter, de tweede adju
dant des konings, van zijn functie werd ont
heven. Bairachter is gekant tegen de Ita-
liaansch-georïënteerde politiek van Albanië;
in verband hiermede had hij reeds herhaal
delijk memoranda aan koning Achmed Zogce
overhandigd.
Na zijn afzetting door den opperbevelheb
ber trok Bairachter zich met 150 tot de tan
den gewapende aanhangers terug naar zijn
geboortestad Ljoema, waar -hij zich verschan
ste. Uit Tirana werden daaroo 309 militairen
naar Ljoema gezonden. Zij bonden evenwe1
niet den strijd tegen Bairachter en dien.1-
mannen aan. doch bepaalden zich er toe, een
cordon om Ljoema te trekken. Blijkbaar vree"
den de reaeeringstroepen, door de bevolking
in den rug te worden aangevallen.
In tusschen was de ontevredenheid der of
ficieren nog vergroot, onder meer door het
feit, dat ook de Mirdieten-ka.pitein Prink
Previzi uit den dienst was ontslagen. Aange
nomen kan worden, dat Prink Previzi gesteund
wordt door de katholieke stammen van Noord
Albanië, terwijl Bairachter kan rekenen op
den steun der Mohammedaansche bevolking.
(Reuter)
Reilly wil Hauptmann's
onschuld aantoonen.
7 personen zouden de baby ontvoerd
hebben.
Reuter meldt uit Flemington:
De verdediger van Hauptmann, Reilly. heeft
medegedeeld dat hij waarschijnlijk reeds Don
derdag a.s. voor het gerecht de namen zal
noemen van vier personen, twee mannen en
twee vrouwen, die hij zal beschuldigen van
de ontvoering- van het kind van Lindbergh.
Hij verklaarde steeds van meening te zijn ge-
■eest, dat Hauptmann onschuldig is.
Reilly heeft voorts handschriftdeskundigen
in den arm genomen die zullen moeten ver
klaren dat het briefje dat de ontvoerder in
de villa van Lindbergh achtergelaten heeft,
niet door Hauptmann geschreven kan zijn.
Met veel spanning ziet men de verklaringen
van het kindermeisje Betty Gow tegemoet,
oowel Reihy als Wilentz zijn op zoek naar
nieuwe deskundigen en nieuwe getuigen.
KLEINZOON VAN KRIJGER BESCHULDIGD
VAN MOORD.
In Zuid-Afrika bestaat groote belangstelling
voor hot onderzoek, dat door de politie ge
opend is tegen een inspecteur van het depar
tement van landbouw. Frederic Christoffel
Eloff, die ervan beschuldigd wordt zijn schoon
zoon Louis Stroh, een der rijkste boeren uil
de omgeving van Rustenburg, na een twist te
hebben doodgeschoten.
Eloff is een kleinzoon van wijlen president
Paul Kruger.
Een kwart millioen malaria
lijders op Ceylon.
Reeds 3000 dooden.
De ontstellende malaria-epidemie op -'on
breidt, zich, naar Reuter uit Colombo bericht,
nog steeds uit. Ongeveer een kwart millioen
menschen zijn door de zi^k-te aangetast. Het
aantal dooden bedraagt reeds 3000, onder
wie 1000 vrouwen en kinderen..
Het personeel in de zieke»-- qizen is zóó
vermoeid, dat het zijn werk nauwelijks kan
blijven doen. Eenige leden zijn zelfs door de
ziekte aangetast.
Verkaudsn..
ASPIRIN oefent een gun
stige invloed uit op de
circulatie van het bloed,
verwijdt de kleinste bloed
vaten en bevordert zo de
bloedsomloop. Vandaar/,
zijn Aspirin-tabletten bij
verkoudheid onontbeerlijk.
(Adv. Ingez. Med.)
Von Schleicher gerehabili
teerd?
Geruchten om de meeting in de
Berlijnsche Opera.
Goering zou van een „betreurenswaardige
vergissing" gesproken hebben.
Uit Berlijn wordt aan de Courant gemeld:
Het door het Franseh pers-agentschap Ha-
■as verspreidde bericht, dat tijdens de ge
ruchtmakende en geheimzinnige manifesta
tie voor de Duitsche eenheid in de Staats-
opera op Donderdag 3 Januari eveneens de
vermoording van generaal Von Schleicher cp
30 Juni ter sprake zou zijn gebracht, vormde
Zondag in buitenlandsche kringen alhier
het onderwerp van de gesprekken.
Inderdaad deden reeds sedert Zaterdag
geruchten de ronde, dat Goering Donderdag
middag in. zijn tweede redevoering, eindigen
de met een adres van gehoorzaamheid aan
den Führer, de kwestie van generaal Von
Schleicher's vermoording zou hebben aange
roerd, daarbij opmerkende, dat- een noodlot
tige samenloop van omstandigheden tot deze
meer aan betreurenswaardige vergissing, had
geleid. Goering zou dit openlijk ten gehoore
van alle ol'ficieele hooge instanties van. het
Derde Rijk hebben verklaard op verlangen
van de Rijksweer, daë sedert 30 Juni op de
rehabilitatie van zijn vroegeren chef was blij
ven aandringen. .Ook Zondag was het weder
om onmogelijk bevestiging van dit bericht te
krijgen, hoewel gelijkluidende geruchten
hardnekkig de ronde blijven doen.
NOODLOTTIGE AARDVERSCHUIVING IN
JOEGO-SLAVIë.
Uit Belgrado, 6 Januari:
Tengevolge van een aardverschuiving werd
in een ertsmijn te Trepsja in Joego-Slavië een
oloeg armeiders bedolven. Van vijf hunner
konden tot nog toe de lijken geborgen wor
den. Velen werden zwaar gewond.
HITLER-DUITSCHLAND EERT ZIJN GROOTE
DOODEN.
V. D. meldt uit Berlijn: In het perceel Span-
dauer Strasse 33 op den hoek van de Kaiser
Wilhelmstrasse in het centrum van Berlijn be
vond zich ter herinnering aan den grooten
philosoof Moses Mendelssohn; die geruimen
lijd in bedoeld huis heeft gewoond, een gevel
steen met het opschrift: „In dit huis leefde en
werkte onsterfelijk Moses Mendelssohn, ge
boren te Dessau 1729, gestorven te Berlijn
1786".
Het eerste gedeelte van het opschrift tot en
met den naam is thans weggebeiteld, zoodat
men op de steen nog slechts een geboorte- en
stertedatum ziet, zonder te weten op
wien deze beide data betrekking hebben.
IIERRIOT ERNSTIG ZIEK.
Uit Parijs: De gezondheidstoestand van
Herriot. minister zonder portefeuille, in het
egenwoordïge kabinet, is in den laatsten
lijd slechter geworden.
Hij zou aan een ernstige ingewandsziekte
lijden.
(Van onzen Brusselschen correspondent)
De Koninklijke Vlaamsche Schouwburg te
Brussel is een wonderlijke instelling, waar men
goed vertrouwd mee moet zijn om er eenigs-
zins hoogte van te krijgen. Plet publiek wordt
gevormd door enkele principieel Vlaamsche
intellectueelen en enkele arbeiders-tooneel-
liefhebbers, maar het groote contingent wordt
geleverd door den kleinen Vlaamschen mid
denstand. Deze, door en door conservatief,
leeft nog geheel in de geestesgesteldheid van
de postromantische periode waarin „De Twee
Weezen" opgeld deed. Vandaar ook dat dit
stuk nog steeds op het repertoire staat, als
mede „De Koerier van Lyon", „De levende
Brug", „Roze-Kate", „Het Treurspel der Sme
den" etc.
Jan Poot, directeur van dezen schouwburg,
die precies weet wat zijn getrouwen noodig'
hebben, heeft zich afgevraagd of het niet mo
gelijk zou zijn deze behoefte aan romantische
gevoelsuitbundigheid te paren aan de eischen
der nieuwe tooneelschrijfkunst. Oude wijn in
nieuwe zakken. Hij wilde het ietwat te zwaar
aangezette populaire sentiment bieden in een
moderner tooneeltechnischen vorm. Daarom
schreef hij „Rozemarieke". Dit publiek kan
alleen maar in groote vlakken denken. Voor
fijne schakeeringen en al te nauwkeurige ont
leding mist het ontwikkeling, terwijl het even
min geduld heeft om gecompliceerde toestan
den uit elkaar te rafelen. De schrijver ging
dus uit van het allersimpelste gegeven, dat hij
bovendien aan de actualiteit ontleende. Eeni
ge maanden geleden werd in de bewaarplaats
voor bagage van het Brusselsch Noordstation
een kist met een kinderlijk ontdekt. Men zocht
geruimen tijd vergeefs naar den dader want
men dacht dat moord in het spel was. Maar
er meldde zich een student aan wiens ver
klaringen waar bleken te zijn en tot geen
rechtsvervolging aanleiding gaven. Deze si
tuatie heeft Poot zoo simpel mogelijk in beeld
gebracht. Ook de karakters heeft hij, gelijk
dat in een volksstuk betaamt, als éénkleurige
geheelen opgevat. Er is goed en slecht, deugd
en ondeugd en het is ook mogelijk, dat de
slechte tol inkeer komt en goed wordt. Maar
met de duizend en één nuances tusschen de
uitersten houdt hij zich niet ojd.
Zijn hoofdpersoon Marieke is de blanke
onschuld. Een ongerept dorpsmeisje, aangelokt
door de stad, dat liefde opvat voor een student,
die voordat het stuk teneinde is zijn dokters
graad haalt. Van dien Leo krijgt zij een kind,
dat eenige uren na de geboorte sterft. Deze
Leo nu, de verleider, wordt bovendien afge
schilderd als een sombere lafaard, die doods
bang is voor zijn reputatie en carrière. Om
schandaal te voorkomen besluit hij het lijkje
zelf te gaan begraven ergens buiten op Ma
ria's geboortedorp. Als hij ermee naar het
station gaat/ontmoet hij een bende kamera
den die hem meesleuren in een zwijmel van
vermaken, nadat hij eerst het kistje in de
bagagebergplaats heeft ondergebracht. Als hij
het wil komen halen blijkt hij het- recutje
kwijt te zijn. Van dit alles durft hij natuurlijk
Maria niets te bekennen. Als echter het kistje
gevonden is en de politie zich in deze zaak
mengt, zoekt zij Leo op, verwijt hern zijn wan
gedrag en als: hij ook in dat tragische oogen
blik nog bezorgd blijkt voor zijn toekomst be
looft zij hem, hoezeer zij hem ook veracht,
zijn naam niet te noemen. Daarna gaat zij
zich aangeven.
Als het doek opgaat zijn we in de rechts
zaal waar Marieke als beklaagde van moord
tusschen twee gendarmes zit. Wanneer de
openbare aanklager het bestaan van den man,
wiens naam zij niet noemen wil, in twijfel
trekt, komt Lec, wiens beter-ik overwonnen
heeft, de gerechtszaal binnenstormen en zegt:
„Ik ben de man".
Het tooneei is zoo ingericht, dat we op den
voorgrond de gerechtszaal hebben en op het
tweede plan een verhoogd tooneei achter gaas.
Wanneer Leo nu het verhaal van zijn verhou
ding tot Maria doet, gaat telkens het licht in
de gerechtszaal uit en wordt op de tweede
scène de episode in beeld gebracht. Hier wor
den zoo nu en dan aardige effecten mee be
reikt, maar door een tè regelmatige herhaling
van de truc ontspant zich de aandacht.
Wij moeten aannemen dat Poot zijn doel
bereikt heeft. In de groote scènes leeft de
zaal zoo volkomen mee, dat zoowel mannen
als vrouwen hun tranen den vrijen loop la
ten. Het hoogtepunt is het hartverscheurend
fooneel waarin Marieke's kindje sterft. Dit
wordt door Irma de Veirman met een onmis
kenbare dramatische kracht zeer realistisch
gespeeld. Wanneer men echter aan de primi
tieve mentaliteit van deze toeschouwers ont
groeid is, ziet men in „Rozemarieke" van Jan
Poot te sterk den belachelijken kant. Waar
om Ls mij zelf niet duidelijk geworden. Het
gegeven heeft niets ridicuuls en niet onwaar
schijnlijks. De gevoelens zijn wat simplistisch
maar volkomen menschelijk. De uitbeelding
ONZE DACELIJKSCHE KINDERVERTELUNC.
Het loopt mis met kobold Hik en Falsius; want bij hun vlucht had
booze Krak zijn hersens al weer bij elkaar. Hij wenscht na zijn
ongewilde slaap wat frissche lucht te happen en zag, toen hij zijn
hoofd naar buiten stak, nog net de beide dieven wegrennen!
Krak heeft vlakbij twee korven vol met toover-wespen staan
die stuurt hij de vluchtelingen achterna! Pas op nu, Hik en Falsius,
het is vlug met ie afgeloopen.
was niet slecht en de taal, ofschoon wat arm,
heel natuurlijk, met hier en daar wat al te
deftig-pathetische opzwaaien, die men in
Vlaanderen telkens hoort. Wat er aan dit
stuk in laatste instantie ontbreekt is het kun
stenaarschap, dat deze al te rauwe werkelijk
heid tot een waarheid voor ons gemoed om-
toovert. De poging door Jan Poot met zijn
„Rozemarieke" gewaagd heeft zijn belang.
Ten eerste voor hemzelf, omdat hij zijn
schouwburg avond aan avond tot den nok
vult, ten tweede voor ons, omdat hij ermee
bewezen heeft, dat er nog wel wat te bei'eiken
is met de volksromantiek, vooral wanneer er
een kunstenaar van beteekenis zich mee zou
gaan bezig houden.
Het Théatre du Marais, dat altijd een groote
rol in de Brusselsche tooneelwereld vervulde,
heeft hier dezer dagen op voortreffelijke wij
ze een stuk van een jong Fransch schrijver
gecreëerd: „L'Homme Blanc" van André de
Richaud. Het is een klucht met een metaphy-
sischen inslag. Afwisselend drastisch en
poëtisch. Nu eens volle werkelijkheid, dan
weer een absurde droom. Ik heb in geen
jaren zulk een merkwaardig debuut gezien.
Het deed mij denken aan Crommelynck, aan
Cocteau en zelfs heel even aan de Shakespeare
van een Midzomernachtdroom. Wanneer men
het gegeven in nuchtere woorden resumeert,
blijft er niet veel van dit stuk over, omdat de
waarde minder in de anecdote dan in de
wisselende sfeer daaromheen steekt. Men kan
er van alles in lezen: een satyre op politieke
toestanden, een critiek op het huwelijksleven,
een waarschuwing tegen de aantrekkings
kracht van de misdaad. Men kan er ook niets
in lezen en het enkel beschouwen als een spel
van kleuren die voorbij wapperen en vluchtige
sentimenten, maar hoe dan ook, het heeft mij
van het eerste tot het laatste woord vermaakt,
geboeid en in die heerlijke zwevende stemming
gehouden die we alleen kennen wanneer de
poëzie ons van ons verbindingspunt met de
aarde bevrijd heeft. Het stuk speelt in Zuid-
Frankrijk en wordt gekruid door het heer
lijke Marseillaansche dialect dat alle personen
om het harst beoefenen. Plantevin wil bur
gemeester van zijn dorp worden en zijn tegen-
candidaat is de apotheker Aiglon. Beiden voe
ren den strijd met de in het wufte zuiden ge
bruikelijke middelen, welke met onze noor
delijke moraal lichtelijk in strijd zijn. Ze pro-
beeren elkaar onmogelijk te maken door bei
den het gerucht te verspreiden dat hun kin
deren, Polyte, de zoon van Plantevin en Cor-
délia, de dochter van Aiglon, ondeugend zou
den zijn geweest. Plantevin speculeert er op
dat een vader van een ongehuwde moeder
geen burgemeester kan zijn en Aiglon is van
meening dat de vader van een gemeenen ver
leider zeker niet op die post geduld kan wor
den. Plantevin, die de fatsoenlijkste van de
twee is, zet de campagne niet door, maar
Aiglon laat reusachtige affiches drukken,
waarin dit feit vermeld staat. Als Aiglon ver
kozen is komt hij tot de ontdekking, dat wat
hij meende een §trijdleugen te zijn, waarheid
was. Zijn Cordelia verwacht, zonder dat hij
zulks ook maar vermoedde, een baby van Po
lyte. Hiertusschendoor is het motief van den
Witten Man gevlochten. Er bestaat een legen
de .van een Witten Man die zoo nu en dan
door de kustdorpen zwerft en die niets anders
is dan een zendbode van den hemel naar de
aarde. De Witte Man nu komt op een gegeven
avond bij Plantevin de zoldertrap afwandelen,
tot grooten schrik en verbazing. Hij belooft
Plantevin hulp en geld en zijn dochter Ma
rktte wordt verliefd op die bovennatuurlijke
verschijning. Alleen Polyte twijfelt. De Witte
man, die eigenlijk Siffrien heet, blijkt de
moordenaar van een weduwe te zijn, die men
tevergeefs zocht. Aan het eind van 'het stuk
wordt hij tusschen gendarmes weggevoerd na
dat hij eerst nog met diepgevoelde woorden
edele gedachten gezaaid heeft. Plantevin en
Aiglon verzoenen zich. Polyte trouwt met
Cordélia, Mariette accepteert de liefde van
Ovide en hij zegent den pastoor, den dokter
en de gendarmes. Deze laatste scène is op
een subtiels wijze komisch. Onder de mede
spelenden, die allen op de hoogte van hun
taak waren, moet afzonderlijk vermeld worden
het dochtertje van de Pitoeff's, Nadia, die met
een verrukkelijke schuchterheid Mariette uit
beeldde. De première van „L'Homme Blanc"
is zonder een zweem van twijfel het hoogte
punt van ons Brusselsche tooneelseizoen.
DINSDAG 8 JANUARI 1935.
HILVERSUM 1875 M.
AVRO-uizending. 5.30 VPRO. 6.30 RVU.
8.— Grnnofonopl. 9.— Omroeporkest o.l.v.
N. Treep, 10.Morgenwijding. 10.15 Gra-
mofoonpl. 10.30 Vervolg Omroeporkest. 11.
Kook- en bakpraatje Mevr. R. Lotgering
Hiilebrand. 11.30 Gramofoonpl. 12.Rem-
Drandt Theater-Orkest o.l.v. D. Hartogs. 1.45
Gramofoonpl. 2.— Orgelconcert P. v. Egmond
m.m.v. Boris Lensky (viool). 3.— Kniples. 4.15
Gramofoonpl. 4.30 Radio-Kinderkoorzang o.l.v
J. Hamel. 5.Voor kleine kinderen. 5.30
Jeugdhalfuur v. d. VPRO. o.l.v. Ds. B. J.
Aris. 6.Gramofoonpl. 6.30 R.V.U. Dr. H. E.
Enthoven: Aan den Vooravond van de Volles-
stemming in het Saargebied. 7.Pianorecital
S. S. Strawinsky. 7.30 Engelsche les Fred Fry.
8.— Vas Dias. 8.05 Gramofoonpl. 9.Zang
door Illona Durigo (alt), m.m. v. E. Veen
(piano). 9.20 Omroeporkest o.l.v. N. Treep. 9.50
,De familie Kegge" (Uit Hildebrandês Camera
Obscura). Leiding: Kommer Kleyn. 10.30 Ver
volg Omroeporkest 11.Vaz Dias. 11.1012.
Jit „Pschorr", Rotterdam: De Ramblers o.l.v.
Lh. Uden Masman.
HUIZEN 301 M. KRO-uitzenidng.
8.9.15 en 10.Gramofoonplaten. 11.30
Godsd. halfuur. 12.15 Gramofoonplaten en
m-kestconcert. 2.Voor de vrouw. 3.Cursus
4.15 Zang en gramofoonpl. 5.15 Orkestconcert
en gramofoonpl. 6.40 Cursus. 7.15 Lezing.
7.35 Gramofoonpl. 7.45 Causerie. 8.Vaz Dias
Gramowoonpl. 8.15 Orkestconcert m.m.v. so
ls ten. 9.30 Gramofoonpl. 9.45 Vervolg concert
'0.30 Vaz Dias. 10.35 Populair concert. 11.1512
Gramofoonmuziek.
RADIO PARIS 1648 M.
7.20 en 8.20 Gramofoonplaten. 12.20 Orkest-
joncert o.l.v. André 9.05 „La familie Lavoiette"
spel van Brieux. 10.50 Dansmuziek.
DEUTSCHLANDSENDER 1571 M.
7.20 Kernspreuk. Berichten. 7.35 „Volk will
zu Volk', spel van K. Heynicke. Regie: K.
Köstlin. 8.20 Blaasconcert o.l.v. Schönfeld.
9.20 en 10.05 Berichten. 10.20 Gramofon-mu-
ziek. 11.20 Solistenconcert uit Frankfort.
