HET TANDHEELKUNDIG
GEBIT/BS
ITTEIHiN EN ÜCllPI
INSTITUUT
16 RIJKSSTRAATWEG 16
HIJ OF ZIJ?
MAANDAG 7 JANUARI 1935
HAARLEM'S DAGBLAD
9
HET TOONEEL.
HET MASKER.
HET ADELAARSJONG.
„Hij was een echte prins!" zegt Metternich,
als hij aan het sterfbed van het „Adelaars
jong" staat.
Een echte prins dat is ook Else Mauhs in
L' Aiglon volkomen. In houding, stem, geba
ren. in alles. Maar zij is als de hertog von
Reichstadt méér: zij is ook mensch en hierin
stijgt zij boven de andere actrices, die ik in deze
rol heb gezien, uit. Zij weet de rol van den be-
klagenswaardigen prins boven het knetter
vuurwerk, dat Rostand's werk toch feitelijk is,'
uit te heffen.
Onmiddellijk, bij haar eerste opkomen, heeft
zij de zaal in haar ban. Te midden van het
gemengd gezelschap staat plotseling zonder
dat zij nog een woord gesproken heeft de
keizerszoon. Dit entree alleen reeds is subliem.
Het is al jeugd, gratie, fierheid, vorstelijkheid
en ernst.
Welk een kracht gaat er uit van dit frêle
persoontje, wanneer zij de gravin Caramate
op haar opmerking, dat men in Frankrijk
meent, dat het Adelaarsjong de historie van
het keizerlijk zelfs niet eens kent, in heilige
verontwaardiging toevoegt: Denken ze dat?
„In dat bliksemend oog heb ik den keizer
herkend!' zegt Marmont. Ja, wij herkennen
hem er telkens in. In zijn fiere houding te-i
genover Marmont, in zijn Corsikaansche drift
buien tegen Maria Louise en vooral in dat
prachtig gespeeld tooneel met keizer Franz en
Metternich. Dan wordt Else Mauhs in waar
heid de jonge adelaar.
Maar dadelijk daarop is zij weer van een
zoo broze zwakheid, dat zij deernis wekt en
geen twijfel laat aan de tragiek van dezen in
zijn dualisme verterenden keizerszoon. Dan
wordt zij een tragisch, diep beklagenswaar
dig menschenkind.
Ja, dit is wel een der mooiste rollen van Else
Mauhs. Hoe ontroerend geeft zij ook in dezen
jongen adelaar het kind in zijn charmeerende
jeugd. Welk een juweeltje bijvoorbeeld wordt
dat tooneel met den grootvader, als de her
tog von Reichstadt, de armen om den ouden
keizer geslagen, enkel nog maar kleinzoon is,
van welk een charme is de verrukkelijk geestig
gespeelde scène, als hij met het pakje over
zijn schouder volkomen weer kind in zijn
overvloeiend geluk, in zijn verbeelding de reis
naar Frankrijk te voet aanvangt.
L'Aiglon boeit mij voor de pauze altijd meer
dan in de laatste twee bedrijven. O zeker, Èlsa
Mauhs speelt het tooneel van het visioen öp
de vlakte van Wagram brillant en met groote
fantasie en de sterfscène van Flambeau werd
door het extatische spel van Musch iets prach
tigs, maar toch voel ik in dit alles te veel
„tooneel", dat ik erdoor kan worden ontroerd.
En in nog sterker mate is dit het geval met de
sterfscène, waarin alles met die wieg van
den koning van Rome zoo louter voor het
effect door Rostand is geënsceneerd. Else
Mauhs speelt dit slot virtuoos, zij toont zich
ook hierin onze grootste actrice, en het ligt
waarlijk niet aan haar, dat ik er enkel maar
„tooneel" in kon voelen. Ik voor mij had dan
ook liever nu men toch is gaan coupeeren
het stuk beëindigd gezien met het visioen van
Wagram. Door het weglaten van het feest van
Metternich, heeft men Rostand's werk onnoo-
dig. verzwakt. Voor hen,, die L'Aiglon niet ken
den, moet het complot en vooral de verschij
ning van dien tweeden hertog Von Reichstadt
verwarrend hebben gewerkt. Al het verband
was nu immers zoek en heel de opvoering werd
hierdoor wel wat al te veel tot een ster-ver-
tooning gemaakt. Had men het stuk laten ein
digen met de scène van Wagram, dan had men
het verband niet verbroken en tevens een lo
gisch en indrukwekkend slot gehad.
Dat de opvoering als geheel toch boven een
gewone ster-vertooning uitging, was te dan
ken aan de voortreffelijke bezetting van de
voornaamste mannen-rollen. Daar was aller
eerst Jan Musch als Séraphin Flambeau.
Musch maakte van dezen grognard een monu
mentale figuur. In dezen oud-soldaat leefde
tegelijk de Parijsche gamin. Hij was van een
onverschrokken bravour en tegelijk van een
verrukkelijk Franschen geest. Hoe prachtig
was reeds dadelijk die uitval tegen Marmont,
die glorificatie van den „onbekenden soldaat"
van de roemruchte „grande armée". Van welk
een verrukkelijken overmoed het tooneel,
waarin hij als een goochelaar alle heerlijk
heden voor zijn jongen idool te voorschijn
toovert-, van welk een cranerie was hij, toen hij
zijn berenmuts opzette en de „wacht" voor den
geliefden keizerszoon op Schönbrun betrok.
De meest pacifistische Hollander moest wel
onder de bekoring komen van dit symbool van
den legendarischen soldaat uit den Napoleon-
tischen tijd.
Ko Arnoidi was Von Metternich en speelde
de rol van dezen geslepen diplomaat strak en
uiterlijk onbewogen. Misschien zou het be-
'•oemde tooneel voor den spiegel nog sterker
indruk hebben gemaakt, wanneer Arnoidi
hierin nog meer domineerend. wreeder en
cynischer ware opgetreden. Maar overigens
was het een creatie, die vooral door het streng
heheerschte en koele, eerbied afdwong.
Een hartelijke, vriendelijke, wat ombeteeke-
nende keizer Franz gaf Gobau, een markante
politie-s.pion Jan Teulings. De overige rol
len zelfs die van Maria Louise zijn zoo
weinig belangrijk en worden alle zoo geheel
overschaduwd door de drie hoofdrollen het
Arendsjong, Flambeau en Metternich dat
men ze nauwelijks opmerkt en na de opvoe
ring onmiddellijk vergeten is. Ze zijn niet veel
meer dan figuratief en wij behoeven ze hier
dus niet te bespreken.
Dat er nog wel belangstelling voor het too
neel is. wanneer er werkelijk komedie wordt
gespeeld, hebben wij Zaterdag weer kunnen
zien. Onze Stadsschouwburg was ondanks
de verhoogde prijzen tot den nok gevuld en
het publiek dat zich altijd gelijk blijft
genoot van Rostand's romantiek. Misschien
ligt hierin een vingerwijzing voor onze altijd
maar naar nieuw repertoire zoekende tooneèl-
directies. Zou er ook niet weer belangstelling
zijn voor Cyrano, met Musch in de titelrol en
Else Mauhs als Roxane? Maar dan moet de
romantiek ook worden gegeven met die brille,
die fougue, die virtuositeit en die mee
slepende bravour, zooals in L'Aiglon door Else
Mauhs en Jan Musch. Dan zal zij het publiek
veroveren, zooals zij het ook weer Zaterdag
heeft gedaan. Het was weer eens een groote
tooneelavond en de ovatie, Else Mauhs aan hel
slot gebracht ,was zoo geestdriftig, als wij het
slechts op zulke avonden meemaken. Er wa
ren zeer veel bloemen voor onze grootste ac-
vice. Een huldiging van symbolische be-
teekenis was het fraaie bloemstuk met het
hnt in Fransche kleuren aan het slot. Want
er zijn weinig stukken, waarin de Fransche
geest zoo volkomen tot uiting komt als in Ros
tand's L'Aiglon
J. B. SCHUIL.
MUZIEK.
CONCERT DER H. O. V.
Solist; Jos. de Clerck.
Het vioolconcert in Es gr. t., dat als no, 268
in KöcheT's Catalogus van Mozart's werken
"oorkomt, wijkt, wat de behandeling van het
solo-instrument betreft, niet onaanzienlijk
van Mozart's andere vioolconcerten af. De
solopartij bevat tertsengangen en andere twee
rtemmige gedeelten, passages in gebroken oc
taven en zeer hooge liggingen, welke men in
drie andere werken niet vindt. Daarentegen
zijn thematiek en bouw echt Mozartsch. Ei-
wordt dan ook door sommige deskundigen be
twijfeld of het concert in Es in den vorm-,
waarin wij-het kennen rechtstreeks van Mo
zart afkomstig is. Dat het thematisch mate
riaal van Mozart zelf is. daaraan behoeven
we niet te t-wiifelen en in elk geval is de uit
werking geschied door iemand, die met Mo
zart's stiil zeer goed vertrouwd was. Maar
men heeft dan ook de veronderstelling geop
perd, dat Süssmayr dezelfde, die Mozart's
Reouiem na diens dood voltooide het con
cert naar schetsen van Mozart zou hebben
uitgewerkt. Hoe het zij, het concert in Es is in
den bestaanden vorm Mozart waardig, maar
°vfvs biedt het den speler'ongewone moei-
liikheden. Misschien zijn deze wel de oorzaak
dat het veel minder vaak dan de concerten in
G. D en A, die toch voor een volmaakte voor
dracht ook al moeilijk genoeg zijn. in 't open
baar gespeeld wordt, en we mogen dus Jos. de
Clerck erkentelijk zijn. dat hij juist dit con
cert ter uitvoering koos en te meer erkente
lijk, wijl hij er een schier volmaakte auditie
van gaf, voornaam van opvatting, vrij; var
effectbejag of overdrevenheid in een of an
dere richting, warm gevoeld in de cantilenes,
levendig en sprankelend in de snelle figuren
en prachtig van toon. Marinus Adam en het
orkest bleven niet in gebreke om deze ver
tolking recht te doen wedervaren.
De overige nummers van het programma
van Zondagavond waren alle goede bekenden
wat niet wegneemt dat ook hierin veel
schoons was te genieten. Rameau's Ballet
stukken en Grieg's Eerste Peer Gynt-Suite
omlijstten het Vioolconcert: na de pauze
hoorden we Weber's Freischütz-Ouverture. de
Huldigingsmarsch uit Sigurd Jorsalfar" van
Grieg en .Les Préludes" van Liszt. In den
aanvang der Ouverture was de onderlinge zui
verheid niet volkomen: overigens heeft het
orkest ze*"* goed werk v-errtcbt. Adam's leiding
is in den loop van zijn werkzaamheid als di
rigent heel wat levendiger en doelbewuster
geworden, zoodat men ook vele bekende wer
ken gaarne van hem hoort. En twee van de
drie zooeven genoemde werken behooren ook
tot de steeds geliefde van het repertoire. De
Huldigingsmarsch had wellicht door iets meer
contrasteerends vervangen kunnen worden.
Maar men toonde zich voor het gebodene
dankbaar en daar was reden toe.
K. DE JONG.
V. A. R. A.
Bonte Avond.
Bont was het concert dat Zaterdagavond in
de nagenoeg geheel gevulde Gemeentelijke
Concertzaal gegeven werd: er traden niet min
der dan vier verschillende orkesten of muzi
kale ensembles, twee solisten en een spreker
op. Maar men zou niet kunnen beweren dat
een van die allen het te bont gemaakt heeft.
Integendeel: wat gegeven werd was, alles in
zijn genre, goed of zelfs meer dan dat. Het
Vara-orkest. dat onder Hugo de Groot's kun
dige en pittige leiding staat heeft zich hier ter
stede al vroeger doen kennen als een niet
groot, doch uit voortreffelijke instrumentalis
ten samengesteld en door den leider uitne
mend geschooid ensemble, waarvan we Mas-
cagni's weinig algemeen bekende, maar aar
dige en in klassieken stijl knap bewerkte
ouverture „Het Masker" met groot genoegen
gehoord hebben en bij de „Geschichten aus
dem Wiener Wald" van Joh. Strauss werkte
het perfect met de zangeres Marie Vos samen.
Een kleiner ensemble speelde onder leiding v.
Eddy Walis lichtere muziek en de dirigent, die
als „Stehgeiger" optrad, deed in schier acro
batische bewegelijkheid niets voor de meest
Hongaarsche zijner collega's onder, maar
toonde bovendien af en toe dat hij, behalve
het orkest, ook den strijkstok en de viool mees
ter was en dat hij behalve staaltjes van
eenigszins overdreven sentiment ook bewijzen
van goede techniek kon geven. Later leidde hij
„De Flierefluiters", het bekende jazz-orkest.
dat echter onder Walis' directie geen jazz doch
gewone lichte amusementsmuziek speelt. Toen
liet hij vedel en strijkstok weg, doch dirigeerde
niet minder expressief dan te voren en bege
leidde de zangeres Marie Vos en den humorjs-
tischen zanger Albert de Booy voortreffelijk.
Dat de coloratuurzangeres sommige deelen ha-
rer voordrachten bisseeren moest en dat Al-
bert de Booy een reusachtig succes oogstte
spreekt van zelf. eveneens, dat de komische
momenten niet ontbraken.
Een deel der „Flierefluiters" zagen we later
in ander gewaad als X X-ensemble onder lei
ding van Cor Steyn. Toen werd meer speciale
jazz-muziek gespeeld en menig voorbeeld van
solistische vaardigheid gegeven.
Jan Lemaire gaf een zeer toegejuichte voor
dracht van de humoristische schets „De Twij
felaar" van Joh. Broedelet en de Vara-bestuur-
der Pleysier hield een pakkende, met eigen
Haarlemsche herinneringen gekruide rede,
waarin hij o.a. het groote cult.ureele belang
van de ontwikkeling ook van de muzikale
voor een beter en gelukkiger bestaan be
pleitte.
K. DE JONG.
HAARLEM Noord, TEL. 16726
Berekent thans nog voor een geheel
- met garantie
Pijnloos trekken inbegrepen.
Plaatje met 1 Kunsttand, f 3.—
Iedere Tand meerf 1.75
Porcelein of Zilvervulling f 3-
Goudvulling vanaff 9.
Goudkroon vanaf 115.
22 karaats goud
Pijnloos trekken van Tand of Kies I 1.SO
Mondonderzoek kosteloos
Spreekuren alle werkdagen
van 9 -12 ea tui 1-4 sur Zaterdags 'van 9 -12 nor
AVOND SPREEKUUR
Diojtlog, Woensdag ca Donderdag 7-9 imr.
BESLIST PIJNLOOZE BEHANDELING
doorN.d.rl.„dschTandarts
HET TOONEEL.
KOBBEDOES TE ANTWERPEN*.
Het blijspel Robbedoes van Henk Bakker en
mevrouw Christ, van BommelKouw, waarvan
onze Kon. Letterl. Ver. Cremer in het begin
van het seizoen te aHarlem de premiere heeft
gegeven, is Zaterdagavond met veel succes
jespeeld in het Theater van de Fransche
opera te Antwerpen door Het Koninklijk
Vlaamsch Tooneel.
„HAARLEMSCHE KUNSTKRING".
Het bestuur der nieuw-opgerichte Vereeni-
ging „Haarlemsche Kunstkring" schrijft ons:
De nieuwe naam der Vereeniging zal
voortaan zijn „Haarlemsche Kunstkring"; de
vereeniging werd opgericht op 27 December
1934 met aanvankelijk 109 leden.
De groei van het ledental is thans van dien
aard dat de perspectieven der vereeniging
zeer goed zijn. Op Vrijdag 25 Januari a.s.
zal dan ook in den Stads-Schouwburg reeds
een voorstelling worden gegeven door mevr.
De Boervan Rijk's Ensemble. Opgevoerd
wordt „De medailles van een oude Vrouw".
Met de tooneeldirecties en de directie van
den Stadsschouwburg is volkomen overeen
stemming bereikt.
Het aantal leden stijgt voortdurend en het
vertrouwen komt volkomen terug.
Het secretariaat is thans gevestigd Oranje
Nassaulaan 109, Overveen.
Tot zoover dit bericht.
Wij teekenen hierbij aan, dat deze ver
eeniging is ontstaan uit de vereeniging „Het
Schouwspel."
De naam „Haarlemsche Kunstkring" zal
echter aanleiding geven tot verwarring, daar
hier ter stede reeds een vereeniging van dien
naam bestaat.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Keyzer, Hodsonstr.
1. armband: Gussenhoven, Gr. Houtstraat 126
bankbiljet: Klopmeyer. Oranjeboomstraat 96.
bandafnemer: de Korte. Ten Katestra.at 20.
boek; bur. v. politie. Smedestraat, ceintuur;
damesparapluie; kindertasch m. i.: Kauling,
Jacobijnestraat 16 rd„ ceintuur; v. Koperen.
Gasthuislaan 48. ceintuur: v. d Veen. Geweer
straat 8, ceintuur: Jacobs. Hof. v. Egmond 8.
ceintuur; de Droog, Luitesteeg 15; paar
handschoenen: Rut.te, Bakkerstraat 43, hand
schoen; de Vries, Engelzstraat 32 zw., hond;
Vernout, le Hoogerwoerddw.straat 7. hand
schoen: Kapelle. Wagenweg 86, kinderhand
schoen; Wolvees. Lingestraat 44, jongensjas:
.Fauna", kat; Karst. Harmenjansweg 26.
muts; Klengen. v. Nesstraat 33. portemonnaie
m. i.: Jamin, Nieuwe Gorenmarkt 26, para-
pluie; Hierse Spaarnhovenstraat 85. uniform
pet; v. Bree. Heerensingel 145 rd„ honden
penning; Prikker. Oostvest 10, damesporte-
monnaie m. i.; Celhorst, Rollanadstraat 33,
regenpijpen; v. Essen, v. O. d, Bruijnstraat
206, ring; Kuvermans, Achterweg 10, sokken;
Springveld, Geh. Bothastraat 17, sleutel; v. d.
Putten, Laurierstraat 9, sleutel.
DE GRONDEN TEN N. VAN DE JAN
GIJZENVAART.
B. en W. stellen den Raad voor, te hunner
beschikking le stellen een bedrag van f 130.200.
voor de uitvoering van openbare werken op en
in een gedeelte van de gronden gelegen ten
Noorden van de Jan Gijzenvaart.
GRATIFICATIE.
B. en W. stellen den Raad voor. aan N. Ste.t,
jewezen werkman van de personeelsreserve
werkzaam geweest als straatveger, bij de
Gemeentereiniging, een gratificatie te verlee
rden.
(Adv. Ingez. Med.)
VERKEERSONGEVALLEN.
Te Overveen.
Zondagmorgen omstreeks acht uur kwam
een auto bestuurd door een dame uit Vogelen
zang op den hoek Schulpweg en Nicolaa?
Beetslaan. Door de gladheid van den wea
slipte de auto en kwam tegen een tuinhek
van den heer de W. Het hek werd niet ern
stig beschadigd. De schade zal door de dame
worden vergoed.
Zondagavond half zes kwam van den Tet
terodeweg een jongeman per fiets, waar ach
terop zijn meisje was gezeten. In een bocht
geraakte het meisje met den voet tusschen de
snaken terecht, waardoor zij een ernstige
vleeschwonde opliep. Zij werd in het Sta
tionsgebouw binnengebracht, waar dr. Bos de
fconde heeft gehecht. Later is zij per politie
auto naar haar woning te Haarlem-Noord
gebracht.
Moeder heeft gelijk
Zusje zal vast een charmante,
bekoorlijke vrouw worden!
Daarom is het zoo goed
gezien, dat Moeder met
hulp van Castella er nu
1 voor zorgt, dat Zusje
haar perzik-zachte huid
je houden zal! Castella
is een schoonheids-
zeep, die de teint
verjongt!
OP Q GOEDE ZEEP STAAT
DèBBBLM^N
(Adv. Ingez. Med,)
Daan Hoeksema. t
Te Amsterdam is na een korte ongesteldheid
de teekenaar Daan Hoeksema overleden.
Zijn vaardigheid voor teekenen besteedde
hij aan het ontwerpen van speelgoed, dat de
kinderen zelf aan het. werk zet. Zijn knutsel
werk had een opvoedkundige waarde. Hoek
sema heeft den 55-jarigen leeftyd bereikt,
iliché.
KURT LIEBERMANN WEGENS HOOG
VERRAAD VEROORDEELD.
Het gerecht te Berlijn heeft den 31-jarlgen so
cialist Kurt Liebermann uit Dresden wegens
voorbereiding van hoogverraad die hij ten
deele in het buitenland zou hebben begaan
veroordeeld tot zes jaar tuchthuisstraf en zes
jaar eerverlies. Liebermann werkte na Hitler's
komst eenige maanden illegaal in Duitsch-
land. begaf zich vervolgens naar Praag en
Parijs waarheen de leiding was verplaatst. In
Februari 1934 nam hii deel aan een interna
tionale conferentie In Laren waar echter
alle buitenlandsche deelnemers werden ge
arresteerd en over de Duitsch grens gezet
waar zij naar de gevangenis der geheime
staatspolitie te Berlijn werden overgebracht.
VEEL ORDERS EN TOCH ONTSLAG.
Door contingcntecering
gebrek aan grondstoffen.
Hoewel ruim van orders voorzien, heeft een
schoenfabriek te Waalwijk een aantal ar
beiders moeten ontslaan, omdat zij door de
contingenteering van loer niet over voldoende
"rondstoffen beschikt. Deze grondstoffen wor
den ook niet in ons land vervaardigd.
DE GASKRAAN OPENGEDRAAID.
Financieele moeilijkheden de
aanleiding?
Zaterdag heeft de administrateur van het
Gasthuis te Goes, de heer A.. gepoogd zich
zelf, zijn vrouw en zoon door gasverstikking
om het leven te brengen. Het plan werd door
tijdige ontdekking door den zoon verijdeld. De
man en de vrouw zijn naar het ziekenhuis
overgebracht. De man verkeert in ernstig
overspannen toestand.
Juist dezer dagen is men bezig met het ac
countants-onderzoek van de boeken van het
gasthuis. Of tusschen dit feit en het hierboven
genoemde verband bestaat, is niet te zeggen.
Of er een tekort in kas is en hoe groot dit
eventueel is. is evenmin bekend.
In een Zaterdagavond gehouden vergadering
van Burgemeester en Wethouders is de admi
nistrateur. hangende het accountants-onder
zoek. in zijn functie geschorst.
FEUILLETON
door
BERTA RUCK.
HOOFDSTUK XXIII.
Tooverij.
Terug in Londen!
Londen en Chelsea, en het huis op het Em
bankment, waar Patricia Lloyd-Hughes kamers
had of, om duidelijk te zijn, een groote
zolderkamer, die zij in tweeën gesplitst had
door een zwaai; cretonne gordijn op te hangen
en er zoodoende een alleraardigste zit- en een
slaapkamer van had gemaakt.
Patsy zat nog aan haar ontbijt, toen er aan
de deur getikt werd.
„Binnen."
Meteen stormde er iemand naar binnen, die
juffrouw Lloyd-Hughes nog nooit te voren ge
zien had. Het was een jonge man, een knappe
chauffeur, met een overjas over den arm en
een handkoffer in iedere hand.
Het was zeker de zoon van haar huis
juffrouw, dacht Patricia, want die was bij een
garage in dienst.
Haastig stond zij op en zei: „Ik ben bang.
dat u zich vergist heeft. Moet u soms bij juf
frouw zijn?"
„O, jou domme Pats!" zei de chauffeur
lachend. Toen zag Patsy.. wie het was. Zij liep
haastig naar haar oude vriendin toe.
„Guelda!"
„Fijn!" riep Guelda Rhos triomfantelijk uit,
„Dus jou heb ilr er ook mee gefopt. Ik was erg
benieuwd, of mij dat gelukken zou. Hiep, hiep
hoera!"
Patsy nam lachend een van de handkoffers
.van haar aan.
„Kind, wat ben ik blij, dat ik je weer eens
zie. Ga een eindje achteruit, en laat ik je nog
eens goed opnemen.
Ja, je vermomming is uitstekend. Je bent
sprekend Reggie van tien jaar geleden. En je
hebt dus verlof kunnen krijgen? Mag je tot
morgen blijven?"
„Ik blijf hier. Kun je mij logeeren? Ik ga niet
weer terug."
Ontsteld door iets in den toon harer woor
den, zette Patricia den handkoffer neer.
„Wat? Ga je niet terug? Heelemaal niet, be
doel je?"
„Neen. heelemaal niet."
„Is er iets gebeurd? Hebben ze hebben ze
je gesnapt? Zeg, Guelda, weten ze daar nu
op Wellalone allemaal toch, dat Smith een
meisje was?"
„Dat zullen ze nooit wetenantwoordde
Patsy's vriendin. Ze gooide het hoofd achter
over en mikte de chauffeurspet midden tus
schen de kussens op Patricia's divan,
„Nu hebben ze ook geen kans meer, om mij
ooit te snappen," zei ze lachend. „Ik heb daar
voor goed afscheid genomen; en ik zal je gauw
wat anders vertellen."
„Wat dan? Wat
„Dit was de eerste betrekking van Jim
Smith. Ik doe het nog eens. Patsy. Ik neem
weer een mannenbaantje aan."
Patsy keek akelig ontsteld. Ze begon: „Maar.
Guelda!"
„Pats. als je me tegenspreekt, dan loop ik
meteen weg. Als je me ook maar één vraag
doet. dan laat ik je tuinfeest in den steek en
loop meteen naar het dichtstbijzijnde verhuur
kantoor," zei Guelda-alias-Smith, greep haar
pet en keek haar vriendin uitdagend aan.
Patsy staarde haar aan, of was het hem?
Guelda had niets van een verkleed meisje
Het was een jongen in optima forma, die daar
voor haar stond.
Geen wonder, dat al die menschen op Wel
lalone Court zich hadden laten beetnemen!
Geen wonder dat die kleine Lady Day gepro
beerd had, met hem te flirten!
Geen wonder, dat Guelda het een volle veer
tien dagen had klaar kunnen spelen!
i „En Patsy. ik vertel je dus maar meteen,
dat ik plan heb voor mijn verdere leven mij
te bepalen tot het zijn van chauffeur. Ja, ik
meen het. Ik ben van plan, tijdelijke baantjes
als chauffeur aan te nemen. Nu weet ie het
dus, en heb je nu plan, om met mij te blijven
kunnen dus eesn rustig kwartiertje samen
argumenteeren er over,of wil je mij helpen
met verkleeden?"
Met een beweging, die aan moest duiden,
dat zij de zaak ais afgehandeld beschouwde,
schoof Patsy Lloyd-Hughes het gordijn op
zijde, dat haar verblijf in twee kamers ver
deelde.
„Ik weet, wat een succes het is, om met jou
te redetwisten. Ik zal me er dus maar niet in
begeven. Hoeveel paar zijden kousen ben ik je
schuldig?"
„Geeft u me liever sokken, juffrouw," ant
woordde de stem van Jim Smith (a la Harris);
„en wat is u van plan me aan te trekken voor
dat feest?"
„Ik heb alles al klaar liggen. Kom dus maar
gauw hier en maak wat voort. We hebben nog
maar een half uur."
Een half uur later werd de deur, die Jim
Smith, den chauffeur, had binnen gelaten,
dichtgesloten achter Madame Vera.
Vier uur later.
Het tuinfeest op Orrery House was in vollen
gang. Overal in het rond stonden tentjes.
Heele scharen van bezoekers waren over het
park verdeeld: maar waar je ook liep, je
hoorde bijna niets anders dan: „Is het niet
ontzettend warm vandaag? Hoe vind Je zoo'n
hitte? Het is bepaald ondragelijk warm!"
In een schaduwrijk hoekje van den tuin
stond een kleine vierkante tent wit en groen
gestreept, en op een aanplakbiljet stond met
roode letters te lezen:
„Madame Vera"
Waarzegster en Clairvoyante.
„De Toover Bol."
Het was halfdonker in de tent. Door de
nauwe opening aan de voorzijde kon men twee
rieten stoelen zien staan, een voor de waar
zegster en een voor de bezoekers, en verder
een klein tafeltje.
Op dat tafeltje lag een langwerpig kussen
van purperkleurig fluweel. Daar moest de be
zoeker zijn hand op leggen, opdat Madame
Vera dan duidelijk in de verschillende lijnen
kon zien, wat de toekomst voör deze inhield.
Verder stond er nog een ebbenhouten stan
daardje op de tafel, waarop een glazen bol
rustte.
De bol weerkaatste het beeld van de clair
voyante, die op dat oogenblik alleen was.
Ze was gekleed in een slap neerhangend wit
kleed. Een witte draperie, met goud afgezet,
was om haar hoofd gebonden, en daar omheen
had ze een kransje van vergulde muntjes.
De wenkbrauwen en oogharen van Madame
Vera waren heel donker geverfd. Haar oog
leden waren blauw gepoederd, en het overige
van haar gelaat was nauwelijks te onderschei
den door den sluier, dien zij voor had gedaan.
Zij scheen even een rustig oogenblikje te heb
ben, en Madame Vera strekte dus haar armen
omhoog en sloeg haar Oostersche draperieën
wat naar achteren. Zij had haar armen vol
armbanden, maar dat verborg noch de bruine
kleur, noch de sproeten, hoewel zij daarvoor
ook al met bismuth aan den gang was ge
weest.
Boven den elleboog waren ze blank en her
innerden aan de gespierde armen van een
jongen van een jaar of zestien. Zij sterkte ze
uit tot ver boven het hoofd en gaapte eens
achter haar Turkschen sluier.
Buiten de tent hoorde men het rammelen
van glazen, en een stem riep: „Het is Patsy
maar. Kan ik terecht met onze lunch, of ben
ik te vroeg?"
„Je bent eer te laat. Ik heb een honger als
een paard," riep Madame Vera uit en haastte
zich de opening van de tent wat grooter te
maken.
Patricia Lloyd-Hughes, in eenvoudige rose
jurk en een roset met lange linten in rose, wit
en groen daarop bevestigd, als teeken. dat zij
gerechtigd was tot verkoop op het feestterrein,
had een groot theeblad stevig met beide han
den vast.
De waarzegster ruimde daarop vlug het
tafeltje leeg, want de mayonnaise, aardbeien
met room, komkommer sandwiches, bitter
koekjes en ijs lachten haar bepaald toe, en
even later zaten ze met hun beiden te smullen,
hebben."
„Ik heb een groot papier aan je tent opge
hangen met ..Gesloten wegens lunch-tijd". We
„Fijn!." zei Guelda-alias-Madame Vera, ter
wijl ze haar sluier ter zijde legde. „Ik ben
werkelijk uitgehongerd. Heb je nog al wat
lumpers verkocht?"
„En uur geleden hadden we alles uitver
kocht en moesten naar de zaak sturen om
nieuwen voorraad. Iedereen was even royaal,
behalve een en nog wel een van wie de vin
gers van boven tot onder vol ringen zaten. Zij
vroeg, of ik geen vijf shilling op den prijs kon
korten, als ze twee jumpers kocht. En hoe gaat
het met de tooverij?"
„Schitterend." antwoordde Madame Vera.
Zij haalde van onder de tafel een kom van
papier maché te voorschijn en schudde er eens
mee.
„En hier," ging zij voort, „heb ik een geld
kistje vol bankpapier. Wat zeg je daar wel
van?"
Ze praatte vroolijk voort; te vrooüjk vond
Patricia. Het had niets van haar eenvoudige
jeugdige opgewektheid van vroeger.
„Pats. ik heb wel al tienmaal zooveel ont
vangen voor weezen, dcyi ik in een heelen dag
bij elkaar dacht tc brengen. Het is. of ze alle
maal het eerst bij mij een kijkje zijn komen
nemen. Kun je het je eigenlijk we! begrijpen,
dat de menschen. die dikwijls steen en been
klagen over hun hooge rekening van- het
electrische licht of den kruidenier, met geld
gooien, als ze zich de toekomst laten voor
spellen?"
„Ik vind het heel gewoon. Voorspellingen
gaan veelal over liefdesaangelegenheden, en
dat is hun meer waard dan kruidenierswaren."
„Mij niet," verklaarde Guelda stoutweg, ter
wijl ze van een bitterkoekje zat te genieten.
(Wordt vervolgd.)!
