HET TANDHEELKUNDIG
Haarlemsche Motet- en Madngaalvereeniging.
16 RIJKSSTRAATWEG 16
GEBIT 35
WOENSDAG 13 FEBRUARI '35
HAARLEM'S DAGBLAD
7
MUZIEK.
CONCERT DER H.O.V.
Solisten; Rudolf Nel en Hans Bijvanck.
In het programma der H. O. V.-concerten
was een biografie van den altviolist Rudolf
Nel afgedrukt. Ik heb die gelezen en me ver
wonderd over. den stijl, die misschien in trans
atlantische namen meer indruk zou maken
dan in ons landje. Wij nuchtere Hollanders
rafelen gaarne uit. De 14-jarige violist, zoo
lezen we, die al onderwijs op het Sternsche
Conservatorium te Berlijn heeft gehad, komt
naar Haarlem, speelt hier een onzer vooraan
staande vioolpaedagogen voor en krijgt een
afwijzend judicum Waarom dit vermeld?
't Is toch niets bijzonders, niet waar? Ieder,
die moest voorspelen heeft zijn zaak wel eens
verknoeid. Een jaar later dingt hij naar een
plaats in de Meisterklasse der Berlijnsche
Hochschule. Naar zijn eigen verklaring speel
de hij zóó, dat hij er zich voor schaamde,
maar toch werd hij als een van drie onder 31
mededingers uitverkoren om toegelaten te
worden en bovendien door een Professor om
helsd. Hebben de andere adspiranten dan nog
slechter gespeeld? Twee jaar lang studeerde
hij dag en nacht. We zouden eens aan paeda-
gogen of physiologen moeten vragen of dat
mogelijk is. Nog twee jaar later speelt hij alle
vioolconcerten. Ik heb geen „Gids door de
Vioollitteratuur" of ander vioolboek bij de
hand en kan dus geen overzicht van alle be
kende vioolconcerten geven. Maar het zijn er
vele. Als ik alleen maar eens opnoem die ik
me al het oogeintolik herinner: Alard, Artot,
Bach (2), Baillot (9), Beethoven, De Bériot
(10), Brahms, Bruch (3), Busoni, David (5).
Gernsheim, Joachim, Kreutzer (19), Léonard
(5), Lalo, Lipinslti (4) Mendelssohn, Moli-
que (6), Mozart (6), Paganini (2), Prokofieff,
Rode (13), St. Saëns (3), Spohr (12), Tschai-
kowski, Viotti (29), Vivaldi (24?) Vieuxtemps
(6), Wieniawsky (2), dan is dat samen al een
aantal van een goede 170. Het zou nauwelijks
mogelijk zijn die alle in twee jaar eenmaal
door te spelen, en ook geen nut hebben, be
halve misschien voor een bewerker van een
Gesamimtausgabe of van een Violinführer.
Ik herinner mij ook nog een anecdote van
Joseph Joachim. De grootmeester speelde eens
in een onzer provinciale hoofdsteden als so
list met een plaatselijke orkestvereeniging.
Een der violisten, een gegoede dilettant,
klampte in de solistenkamer Joachim aan en
gaf hoog op omtrent al de kostbare violen, die
hij zeide te bezitten. Spoedig begon dit den
meester te vervelen. „Spielen Sie nur auf eine
rein!" beet deze eindelijk den onthutsten
Vioolmaniak toe.
Joachim had gelijk. In de kwantiteit zit het
niet, wel in de kwaliteit. En om nu op het
concert van Dinsdagavond terug te kamen;
Rudolf Nel heeft zich, samen met onzen con
certmeester Hans Byvanck in de Symphonic
concertante van Mozart en in Halvorsen's
Variaties op een Sarabande van Handel doen
hooren en hij heeft zich in die twee werken,
vooral in het laatstgenoemde van beide als
een uitmuntend altist doen kennen. Zijn
temperament beïnvloedde zijn partner tot een
aequivalente uiting; zijn volumineuze toon
vulde gemakkelijk de heele zaal, het samen
spel was voortreffelijk, maar in Mozart's
werk won Byvanck het in zuiverheid van pas-
sagewer-k. Halvorsen's werk eischt groote
virtuositeit: aan de eischen werd geheel vol
daan Ovaties en bloemstukken beloonden
beide spelers voor hun belangelooze en hoogst
artistieke solistische medewerking.
Ook ons orkest en zijn leider Frits Schuur
man verdienden de huidie', die hun werd be
toond. Sprankelend werd Mozart's Figaro
ouverture door hen vertolkt; de orkestpartij
der Symphonie concertante sloot zich mooi
bij die der. solisten aan en de Symphonie van
Franck is zóó prachtig gespeeld als ik me
van geen vorig H. O. V.-concert kan her
inneren. Met liefde, stijlbegrip en zaakken
nis heeft Schuurman het monumentale werk
voorbereid en ten gehoore gebracht. Een
groote zelfbeheersching in de keuze der tempi
kwam aan de plastische duidelijkheid ten
goede. Bij den aanvang van het Allegretto
was die restrictie wel iets te groot en eerst
gaandeweg werd het verlangde tempo verkre
gen. Maar het was een genot deze vertolking
in de partituur te volgen en te bemerken hoe
aan alles aandacht was gewijd, hoe alles tot
zijn recht kwam. Daarbij was alles warm en
levend. Nogmaals: hulde!
K. DE JONG
Arbeiders-Mandolineclub „Apollo".
Het was, volgens de aanduiding op
het programma, slechts een „Klein Con
cert", dat door „Apollo" in het „Caeci-
liahuis" in de Jansstraat gegeven werd. Vóór
het begin lichtte de voorzitter van „Apollo"
de aanduiding toe: het waren de tijdsomstan
digheden, die tot beperking noodzaakten.
Daarom had men ook dit kleine zaaltje ge
kozen. Maar hij wenschte den aanwezigen een
genoegelijken avond toe.
Deze wensch is voorzeker in vervul
ling gegaan. Ik voor mij hoorde de Ar
beiders-Mandolineclub „Apollo" voor het
eerst en ik kan niet anders zeggen dan dat ik
de resultaten van den arbeid van den dirigent
Joh. B. Kok met veel genoegen heb gevolgd.
Zoowel het kleine ensemble der jongeren als
het groote der ouderen en ten slotte beide ge
combineerd vertoonden goede scholing. De
uiterlijk zeer bescheiden, voor het auditorium
nauwelijks zichtbare leiding van den dirigent
bleek voldoende om goed samenspel tot stand
te brengen en het was opmerkelijk en verheu
gend met welk een juistheid en gelijkheid de
dynamische schakeeringen en de tempowisse
lingen werden uitgevoerd. Dat een enkele maal
wel eens een ongelijkheid viel waar te nemen
nu ja. dat komt zelfs bij het Concertge
bouworkest voor. Daarentegen was de uitvoe
ring van het slotnummer door de gecombi
neerde clubs zonder voorbehoud uitstekend te
noemen. Volksdansen uit verschillende landen
had Joh. B. Kok daarvoor tot een Suite samen
gesteld en we reisden met radiosnelheid van
ons land naar Hongarije of Rusland en van
daar naar Frankrijk en Spanje en de gepas-
sionneerde accelerandi weken voor gratie en
deze voor zwierigheid en het werd alles even
precies vertolkt. Zulk musiceeren verdient
aanmoediging omdat het niet alleen een ge
paste tijdpasseering is. maar ook een basis
vormt voor verdere ontwikkeling, voor muzi
kaal begrip en voor saamhoorigheidsgevoel.
Dit laatste werd ook in de beide solonummers,
één voor mandoline en één voor mandola,
hooggehouden, want de namen der solisten
waren in het programma niet genoemd.
Dank zij de welwillende medewerking van
mevr. G. KroonKuneke werden de muzikale
voordrachten door twee nummers declamatie
afgewisseld. De declamatrice droeg eerst een
viertal gedichten van Margot Vos voor, latex-
een gevoelige schets „Brammetje" en wist
steeds het gehoor te boeien. Duidelijke, be
schaafde uitspraak en goed genuanceerde
stembuigingen vormden de teekenen harer
uiterlijke welsprekendheid; de innerlijke bleek
uit het ontroerende of amusante van haar
voordracht. Van de gedichten trof mij „De
Vrouw van den Werklooze" wel het meest,
waarin zij de zorg en kommer en het moei
zaam rekenen van de arme aangrijpend weer
gaf. In de schets „Brammetje" gaf zij ook den
humor zijn recht. Een groot verdiend succes
viel haar ten deel.
In de pauze werd een vruchtenmand ver
loot.
Naar de voorzitter bij het begin meedeelde
(het verslag van dit „Klein Concert" wordt
door een vergissing eerst heden geplaatst)
trad „Klein Apollo" dezen avond voor 't laatst
zelfstandig op. Het wordt met de club der
grooten vereenigd. Maar een nieuwe jeugdclub
is in Haarlem-Noord opgericht.
K. DE JONG.
HET TOONEEL.
SCHOOL-MATINEE.
De Jonge Spelers.
KLUCHTEN VAN BREDERODE.
De heer Deinum heeft de schoolvoorstel
lingen gelukkig weer in eere hersteld.
Na Boefje was deze opvoering van Brederode's
„Klucht van de Koe" en „Symen zonder Soe-
tichheit", de tweede schoolmatinée in dit
seizoen.
Dat deze schoolvooi*stelling met toestem
ming van den Wethouder van Onderwijs op
een Dinsdagmiddag kon plaats hebben, is wel
het beste bewijs, van de erkenning der cul-
tureele waarde van het instituut der school
voorstellingen, door ons gemeentebestuur.
Verheugend was het ook, dat meer dan 500
longelui deze Brederode-opvoering bijwoonden
De belangstelling voor de schoolvoorstellingen,
die een tijdlang dalende was. is dus nu weer
groot genoeg om met dit experiment door te
gaan. Misschien is dit voldoende reden om dit
seizoen nog eens Freuleken. Mercadet of
indien dit in combinatie met een avondvoor
stelling mogelijk zou zijn Het Adelaarsjong
voor de jeugd te geven. Als dit laatste stuk
met zijn romantiek eens op een schoolmatinée
kon gaan, dan zou daarvan ben ik wel zeker
onze Stadsschouwburg te klein zijn. En met
welk een geestdrift zou Rostand's werk dooi
de jeugd worden ontvangen, hoe zou de liefde
voor het tooneel bij de jongelui er door wor
den aangewakkerd.
Meer nog dan bij een opvoering van Bre-
derode's kluchten. O zeker, Br ederode was een
geboren tooneelschrijver, hij wist zelfs in
verzen zoo drastisch, levendig en realistisch
voor het tooneel te schrijven, als weinige
Holanders na hem, maar het volgen van deze
17de eeuwsche taal brengt voor menschen van
onzen tijd toch altijd moeilijkheden mee.
Ik vermoed dat deze twee kluchten wel op
school zullen zijn behandeld en het jeugd-
publiek er dus niet vreemd tegenover stond.
Men reageerde tenminste dikwijls opmerkelijk
goed op den smeuigen tekst, maar het was
toch duidelijk, dat ook veel den toehoorders
ontging. En Brederode zal toch nooit zoo vlug
en onmiddellijk aanspreken als bijvoorbeeld
een Rostand wiens romantiek bij een zaal vol
jeugd direct zou inslaan.
De Jonge Spelers hebben van de kluchten
van Brederode' veel werk gemaakt en er een
fleurige, kleurige opvoering van gegeven
Lucas Wensing had een aardige en eenvoudige
oplossing gevonden, voor de decor-moeilijk
heden en de volle zaal beloonde dit dadelijk
met een open doekje. En- over het medeleven
van het jeugdige publiek viel ook verder niet te
klagen. Het spel van alle medespelenden was
zonder uitzondering sappig en boertig. Richard
Flink had zich als Dirck Thyssen een prach-
tigen kop gemaakt en speelde met kluchtige
accenten dezen boer. Alleen zijn dictie had
vooral in dit oud-Nederlandsch spel wel
wat gearticuleerder gekund. Het was nu niet
altijd even gemakkelijk hem te volgen. Ghysje,
de gaeudief, en Joosje d'Optrecker, die door
Lucas Wensing en Ben Groeneveld flink op
hun beenen werden gezet, al was Ghysje dan
ook door zijn fuiven erg wankel wonnen
het in duidelijke dictie van den boer. Nelly
Ernst was een vroolijke waardin' en G. Lin-
denberg een vermakelijk onnoozel boeren-
seuntje.
Het grootste succes was echter voor de koe.
Men had niet zooals indertijd Sa^lborn in
Polgar's Oplichters een echte, levende koe
geëngageerd wat trouwens altijd, gezien
de zenuwachtigheid van zoo'n beest een ge
vaarlijk experiment is. omdat steeds dan een
open vraag zal blijven, of zooals Heijer-
mans het eens in een kritiek uitdrukte
zij „het doen zal of niet". Deze koe was een
carnavals-koe op menschen voeten. Eeix
groote vreugde gaf het in de zaal. toen de
pantalon over een der pooten naar beneden
zakte en wij een koe in plus-fours te zien
kregen. Toen bulderde de zaal van den lach.
Na de pauze volgde Symen zonder Soe-
tichheidt, vlot, met levendig entrain en uit
stekend van dictie door Nelly Ernst en Ben
Groeneveld gespeeld. Welk een ras-tooneel-
schrijver was toch Brederode! Wie vaix onze
hedendaagsche auteurs doet het hem na, om
een stukje, hetwelk enkel dialoog is. zóó te
schrijven, dat je er met genoegen een half
uur naar luistert en kijkt. En wie zou er nog
zoo gevarieerd kunnen schelden als deze ou
bollige Hollandsche dichter! Welk een vir
tuoos was Brederode, als hij aan het schel
den ging!
Het was een gezellige middag, prettig, dooi
de vroolijke stemming zoowel voor als ach
ter het voetlicht. Na zulk een matinée durf
ik weer eens te schrijven: Leve de school
voorstellingen!
J. B. SCHUIL.
INSTITUUT
HAARLEM-XOQRD TEL. 16726
Berekent thans nog voor een geheel
met garantie Pijnloos trekken inbegrepen.
Plaatje met 1 Kunsttand 3.
Iedere Tand meer 1.75
Porcelein of Zilvervulling f 3.
Goudvulling vanaf 0 9.
Goudkroon vanaf /15.
22 karaats goud
Pijnloos trekken van Tand of
Kies 1.50
Mondonderzoek kosteloos
Spreekuren alle werkdagen
van 9-12 en van 1-4 uur.
Zaterdags van 912 uur
AVOND SPREEKUUR
Dinsdag, Woensdag en Donderdag
7—9 uur.
Beslist pijnlooze behandeling
door Nederlandsch Td(l(ldrtS
(Adv. Ingez. Med.)
DE JONCE SPELERS.
DE OPCAANDE ZON.
Het is wel opmerkelijk, dat Heijermans. die
in sommige zijner stukken men denke aan
schakels en Het zevende Gebod de kinde
ren en de ouders zoo fel, zelfs wreed tegen
over elkander kon stellen, in andere stukken
zooals in De Opgaande Zon, Eva Bonheur
en De Schoone Slaaapster een verhouding
tusschen vader en dochter wist te scheppen,
zoo ontroerend teer, als wij slechts zelden op
het tooneel hebben geziexx. Jasper en Miep,
Mathijs de Sterke en Sonja, zij zijn in hun
onderlinge verhouding geteekend met een ge
negenheid. zóó groot en zóó innig, dat zij in
onze tooneellitteratuur als monumenten kun
nen gelden van de liefde tusschen vader en
kind.
Welk een weergaloos knap tooneelschrijver
was Heijermans toch! Telkens weer treft mij
dit bij het weerzien van De Opgaande Zon.
Hoe knap is dit stuk gebouwd, hoe uitstekend
is de daad van Sonja voorbereid en hoe
prachtig is de afwikkeling. En wat wist
Heijermans soms op schijnbaar ongezochte
wijze zijn sterke tooneeleffecten te bereiken
Hoe zuiver natuurlijk bijvoorbeeld doet het
tooneeltje aan, als de simpele grootvader ge
heel wakker wordt bij het hooren van het
woord „faillissement" en welk een effect wist
Heijermans daarmee te bereiken! Een scène
van zoo groote innigheid, als tusschen Matthijs
en Sonja in het vierde bedrijf, zal men in onze
tooneellitteratuur niet licht vinden.
Wat mij in de opvoering van Heijermans'
stuk door de Jonge Spelers gisteravond in
den Stadsschouwburg vooral trof. dat was de
toewijding, de liefde, waarmee door allen ge
speeld werd, zelfs voor een zaal die hol klonk
door haar leegheid. Deze jonge kunstenaars
ik heb dit ook vroeger reeds meer mogen op
merken geven zich met enthousiasme aan
hun werk en zij bereiken daardoor dikwijls
veel. Een fout is het. dat zij zich soms te veel
geven. Het spel wordt dan wel eens te exube
rant en ook de stemmen zijn dan te weinig
beheerscht, vooi-al in de hartstochtelijke too-
neelen, zooals aan het slot van III en na de
bekentenis van Sonja in IV. In het bijzonder
Marie Hamel maakte zich daar nog al eens
aan schuldig, maar ook Nelly Ernst zocht het
nu en dan in de groote momenten wat te veel
in explosies, die ten slotte toch altijd uiterlijk
bleven.
Maar overigens heb ik deze opvoering met
zeer veel genoegen gezien. Ik zag De Opgaan
de Zon zoowat m alle bezettingen met Alex
Faassen, Hubert la Roche, Willem van der Veer,
en Ko van Dijk in de rol van Matthijs de Ster
ke en ik dui-f zeggen, dat de Jonge Spe
lers als geheel de vergelijking met de vroegere
voorstellingen konden doorstaan Het was
vooral de verhouding tusschen Matthijs en
Sonja, die door Richard Flink en Nelly Ernst
met groote innigheid werd gegeven. Richard
Flink zette de rol van Matöhys de Sterke wat
te ruw en vooral de burgerlijk in en maakte
de figuur daardoor niet sympathieker. Maar
met de zorgen won ook zijn spel en hij was
van een overtuigende waarachtigheid, toen
zijn zorgeloosheid in ernst was overgegaan.
Vooral-in het groote tooneel met Sonja wist
hij te ontroeren door zijn menschel ijk en
doorvoeld spel.
Nelly Ernst was een lieve Sonja. die mij
vooral trof door haar expressief stil spel. Te
gen de moeilijkheden van .het vierde bedrijf
kon zij niet geheel op en toen was haar spel
wel eens wat te krampachtig en te gefor
ceerd, maar haar bekentenis deed zij in den
juisten toon, zonder er te veel „tooneel" van
te maken. Wij hebben deze zeer zware scène
wel eens minder goed zien spelen.
Hetty Beck gaf de door zorgen hard gewor
den Anna-Maria strak en sterk weer, al zou
zij misschien haar uitvallen, vooral in het
begin tegen den grootvader wat meer
kunnen temperen. Een zeer mooie figuur in
deze voorstelling werd de grootvader van Jan
Seves. Hoe prachtig bijvoorbeeld was enkel
dat daar neerzitten van hem in het laatste
bedrijf met die starende blik en hoe zuiver
speelde hij aldoor dezen door het verdriet in
zijn geest vertroebelden ouden man.
Marie Hamel kon ik minder bewonderen. Als
Doortje Merten was zij te uitbundig in haar
spel en van Margotje maakte zij meer een
Een galaconcert ten bate der H.O.V. en het Concertgebouworkest.
De Haarlemsche Motet- en Madngaalver
eeniging, (onder directie van Sem Dresden)
heeft het sympathieke voornemen een gala
concert te geven ten bate van de H. O. V. en
het Amsterdamsche Concertgebouworkest.
Dit concert heeft plaats op Maandag 25
Februari in de Gemeentelijke Concertzaal.
De uitvoeringen van de Haarlemsche Mo
tet- en Madrigaalvereenaging zijn overal zeer
gunstig beoordeeld. De Telegraaf schreef o.m.
dat een uitvoering dezer vereeniging cultureel
van meer belang is dan tien solistenconcer
ten met geijkte programma's bij elkaar. Het
Handelsblad oordeelde: „Ontroerende zuiver
heid, volmaakte beheersching. De koorklank
steeds edel en voornaam, rijk aan expressie
nóg rijker aan devotie."
De N. R. Cit.: „Een Ensemble van den al-
lereersten rang, dat men overal in den lande
zou moeten hooren." Gron. Dagblad: „Artis-
tiek, superieur!"
Na een uitvoering in Londen schreef de
„Observer „Sung with taste and skill with
severity and purity." (gezongen met goeden
smaak en bekwaamheid, ernst en zuiverheid;
Prov. Gron. Courant: „Wat Sem Dresden en
de zijnen ons hebben gegeven, was volmaakt.
Uit deze persbeoordeelingen blijkt wel. dat
de Haarlemsche Motet- en Madrigaalver-
eenigdng hoogstaande kunst biedt, zoodat een
aanbeveling overbodig mag worden geacht.
Toch willen wij hier dit concert nog eens met
nadruk onder de aandacht onzer lezers bren
gen vooral ook om het zoo goede en sympa
thieke doel: het bieden van steun aan twee
onzer noodlijdende orkesten, waarvan één de
Haarl. Orkestvereeniging is!
krankzinnige, dan een imbeciel, achterlijk
kind. Wie dit meisje ooit door Tilly Lus heeft
zien spelen, zal de herinnering daarvan al
tijd met zich meedragen.
Naphtalie is een ondankbare rol en Jan Le-
niaire wist er blijkbaar niet goed raad mee.
Deze onderwijzer werd. zooals wij hem gis
teren zagen, wel een wat bar stijve Klaas, al
meende hij het dan ook blijkbaar uitstekend.
Joh. Fiolet wist wel relief te geven aan dc
figuur van Jensen, den directeur van het wa
renhuis en zijn verschijning in de eenvoudige
kamer werd telkens weer een „moment". Lu
cas Wensing speelde Stuifzand sober en toch
markant genoeg voor dezen Joodschen zaken
man.
Het was jammer, dat De Jonge Spelers zich
voor deze voorstelling niet. in verbinding had-
der. gesteld met een of andere vereeniging,
bijvoorbeeld met het Instituuut voor Ai'bei-
ders Ontwikkeling. Zij zouden dan zeker voor
een vollere zaal hebben gespeeld, wat deze
opvoering alleszins had verdiend. Dat ook
gisteren Heyermans' stuk een sterken indruk
op het. publiek maakte, bleek wel uit het
zeer enthousiaste applaus aan het slot. dat
ondanks het gering aantal bezoekers
den vorm van een ovatie aannam
J. B. SCHUIL.
LEZING VOOR DE .ALLIANCE FRAN? AI SE.
Dinsdag, 19 Februari zal in restaurant ..De
Kroon" op de Groote Markt voor de Alliance
Francaise een lezing met lichtbeelden wor
den gehouden door den heer Philippe d'Es-
tailleur de Chanteraine over het onderwerp:
Soixante mille, kilometres au-dessus de l'Afri-
que". De heer d'Estailleur de Chanteraine is
een bekend Fransch vlieger. In 1931 maakte
hij de eerste volledige rondvlucht boven het
Afrikaansche continent en in 1932 volbracht
hij de eerste vlucht van Oost naar West over
Afrika, van Djibouti naar Dakar. Hij is voor
zitter van de Section de l'Aéronautique a
lTnstitut Colonial Frangais.
VOETBAL.
Wijziging wedstrijdprogramma
Naar wij vernemen worden de wedstrijden
voor de eerste en tweede klasse, die voor Zon
dag 24 Februari zijn vastgesteld en die in ons
nummer van Maandag werden gepubliceerd, in
verband met de stagnatie van j.l. Zondag een
week verschoven. De wedstrijden, die j.l. Zon
dag gespeeld zouden zijn, worden nu voor
Zondag 24 Februari vastgesteld. Dan worden
dus. w-at deeerste- en tweede-klassers van
Haarlem en omstreken betreft, de volgende
wedstrijden gespeeld:
Haarlem—D. W. S.
V. S. V.—R. C. H.
D. H. C.H. F. C
H B. S— Stormvogels
SpartaanBloemendaal
BloemendaalE. D. O. op
3 Maart.
Wij vernemen, dat de voor Zondag 24 Fe
bruari vastgestelde voetbalwedstrijd Bloe
mendaalE. D. O. is uitgesteld tot Zondag
3 Maart
WANDELSPORT.
DE WANDELTOERIST.
Door bovengenoemde vereeniging wordt a.s.
Donderdagavond wederom gestart voor haar
zesden 10 K.M. marsch. De start heeft plaats
van het Clubgebouw „Schoonzicht", hoek
Zocherstraat.
BILJARTEN.
OM DE ZILVEREN FRUITMAND.
Het invitatie-tournooi om bovengenoemden
wisselprijs werd Dinsdagavond in het club
lokaal van B. C. H. in de Barteljorisstraat
voortgezet.
Er werden twee partijen gespeeld, waarvan de
uitslag als volgt luidt:
P. Kolens (B. C. H.) 350
C. Keizer (Ben. het IJ) 173
brt.
hs.
gem.
i 12
114
29.60
I 11
37
15.85
i 11
98
335.—
9
57
19.22
SKI-SPORT.
PRAU-SURAWEDSTRIJDEN TE FLIMS
(ZWITSERLAND).
Verscheidene Nederlandsche deel
nemers.
Uit Flims: Voor de 11e maal werden te
Flims de Prau-Sura-skiwedstrijden gehouden,
waaraan ook werd deelgenomen door enkele
landgenooten. Winnaar van den Grand-Hotel
Cup werd de Zwitser F. Bader (Zurich) in den
nieuwen recordtijd van 2 min. 20.5 sec. Het
oude record dateerde van 1929 met een tijd
van 2 min. 31,5 sec. De zes deelnemende Ne
derlanders bezetten de volgende plaatsen:
7. Max Mayer Amsterdam tijd 2 min. 45,5
sec. 16. H. P. Visscher 3 min. 27,5 sec. 19 Mr.
van Vliet tijd 3 min. 52 sec. 20. S. J. Wiener
tijd 3 min. 54 sec. 21. W. Vroom tijd 4 min.
4 sec. 22. De Meyere tijd 4 min. 9 sec. In totaal
waren er 35 deelnemers.
Als eerste aankomende Nederlander kreeg
de heer Max Mayer, lid van de Nederlandsche
Skivereeniging, een speclalen prijs.
HOCKEY.
AMSTERDAM—HILVERSUM
De competitiewedstrijd AmsterdamHil
versum zal a.s. Zaterdagmiddag drie uur te
Amsterdam gespeeld worden.
SCHAATSENRIJDEN.
MAXIE HERBER EN ERNST BAIER NAAR
AMSTERDAM.
Naar wij vernemen zullen waarschijnlijk nog
deze maand de Europeesche kampioenen in
het kunstrijden de Duitschers Maxie Her bei
en Ernst Baier, een demonstratie van hun
kunnen op de Sportfondsenijsbaan komen
geven. Zij beginnen binnenkort een tournee
in verscheidene Amerikaansche steden; voor
zij naar de Vereenigde Staten oversteken,
zullen zij eerst nog te Amsterdam rijden.
