DE TWEELINGZUSTERS
Ter gelegenheid van hei 75-jarig bestaan der Algemeene Vereeniging voor Bloembollen
cultuur werd Donderdagmiddag in het Krelagehuis te Haarlem een herdenkingsbijeenkomst
gehouden. Een overzicht tijdens de rede van den heer E. H. Krelage
Te Utrecht werd Donderdag het huwelijk
voltrokken tusschen den heer PHarkema,
ingenieur der P.T.T. en mej. J. A Siemens.
Het bruidspaar verlaat de Geref. Kerk aan
de Maliebaan
De bekende speler van het
Nederlandsch elftal Vente, die
tweemaal een operatie aan zijn
been heeft ondergaan, is in
het Eudokia-ziekenhuis te Rot
terdam thans bijna hersteld.
Naast hem mej. Klomp, zijn
verloofde
Mr J. Eggens, candidaat nota
ris te Utrecht, komt ernstig in
aanmerking voor de benoeming
*ot hoogleeraar in het Ned.
Indisch burgerlijk recht aan de
Rechtshoogeschool te Batavia
Op de werf van Piet Smit te Rotterdam is In opdracht van de Kon. Paketvaart Mij het
m.s. „Janssens" ln aanbouw. Het schip is 1700 bruto ton groot en zal een snelheid van
elf mijl kunnen bereiken
Na de beëediging door H. M,
de Koningin heeft de nieuwe
minister van Waterstaat, jhr.
ir. O. C A. van Lidth de Jeude
Donderdag een bezoek ge
bracht aan den minister-presi
dent dr. H. Colijn, De nieuwe
ministerverlaathet departement
'18»
FEUILLETON.
Uit het Engelsch van
PATRICIA WENTWORTH.
Nadruk verboden
*8)
„Zoo erg lijken jullie anders niet op elkaar".
„Toen wel. Ik was toen niet zoo mager als
nu en ik had meer kleur; en kleeren doen
zooveel. De menschen vergisten zich dikwijls
omdat we altijd gelijk gekleed waren. Dat
vond Nicholas heelemaal niet prettig. Nu, ik
was er van overtuigd, dat de man mij zou
I volgen en ik maakte een plan. Ik vertelde
Jenny, dat ze dadelijk naar het station moest
•rijden en met Nanna reizen en dat ze, wat
er ook zou gebeuren, haar mond moest hou
den. En toen ik weer uit het raampje keek,
'stopte onze taxi juist omdat er een verkeers
opstopping was, Ik pakte Jenny's tasch, sprong
'uit. de taxi en liep er achter omheen, zoodat
de chauffeur me niet zou zien".
Anne zweeg.
„Anne jou lieve dappere dwaas! Ga
voort".
„Meer is er niet te vertellen. Ik dacht, dat
ik weg kon komen dan zou ik de paarlen
teruggestuurd hebben maar dat ging niet"
Haar stem stierf weg en ze huiverde van
hoofd tot de voeten. Een minuut lang bleef
ze zoo zitten, 't hoofd op John's schouder, zijn
armen om haar heen. Toen richtte ze zich op.
,.Ik ben een dwaas geweest!"
„Ja, lieveling, waarom heb je dat toch ge
daan. Niemand heeft het recht zoo'n offer te
brengen."
Anne legde haar hand op zijn schouder en
kwam overeind.
Ze moest zich even bewegen, trachten die
levendige herinnering aan dat eene ondrage
lijke oogenblik te verbreken, toen Pollard's
stem haar beschuldigde en ze de hand van
den agent op haar schouder gevoeld had. Dat
was het vreeselijkste van alles geweest; niets
wat daarna gekomen was. had haar zoo aan
gegrepen het straatpubliek, dat haar aan
gestaard had, sommigen lachend die be
schuldigende stem en de hand op haar schou
der.
Ze liep naar den schoorsteenmantel en
leunden er tegen aan, zich koesterende in de
warmte.
John volgde haar en een oogenblik spraken
geen van beiden. Toen barstte hij uit.
„Je had dat ook niet mogen doen. Je had
aan je eigen leven moeten denken".
Anne staarde in het vuur
„Ik wil zoo graag dat je me begrijpt", zei
ze. „Ik wil zoo dolgraag, dat je me begrijpt".
Haar linkerhand hing slap naast haar
neer. Hij nam die, hield haar voor een oogen
blik vast en liet haar toen weer los.
„Ik zal het probeeren".
Anne vervolgde met een lage stem'
„Ik had maar een minuut om uit te denken
wat is doen moest, maar ik zag alles duidelijk
voor me".
„Wat zag je?"
„Ik zag Jenny." Ze keerde zich iets om en
keek naar hem terwijl ze sprak. „Ik zag wat
er met haar gebeuren zou. Het beteekende
haar ondergang Nicholas, haar huwelijk,
haar vrienden, haar heele leven bedorven.
Jenny zou er nooit over heen gekomen zijn
nooit! Ik wel". Er kwam weer kleur op
haar gezicht. „Dat is wat ik zoo graag wil. dat
je begrijpen zult. Ik zag alles duidelijk in;
en ik wist, dat ik het kon doen. Weet je, men
heeft dat gevoel soms. Dan is er iets moeilijks,
je denkt er over na en in eens heb je de
kracht om het te volbrengen. Ik wist. dat ik
hen zou doen gelooven. dat ik het- geweest
was. En ik wist ook dat. als ze mij naar de
gevangenis zouden sturen, ik er uit zou komen
en niet veranderd zou zijn. Met Jenny zou dat
anders gegaan zijn. Daarom wilde ik .dat zij
vrijuit ging, ze zou het niet overleefd heb
ben. Ik kon het doen en dezelfde blijven".
John keek haar diep ontroerd aan. Hij
kon geen woorden vinden. Die glanzende
oogen, die fijne kleur, die telkens kwam en
verdween, de smeekende stem, deden een diep
gevoel van liefde en medelijden bij hem op
komen. Hij hief haar hand op en bracht die
naar zijn lippen. Hij wilde iets tegen haar
zeggen, maar hij kon zijn stem niet vinden.
Hij hield haar hand tegen zijn gezicht en
stamelde
„Ik bezweer je, dat ik het je vergoeden
zal!"
XXXVI.
Anne's hand gaf een zacht drukje tegen
zijn wang.
„Dat is niet noodig".
„Ik vraag je niet of het noodig is; ik ver
tel je alleen maar wat ik ga doen".
Anne mompelde iets onverstaanbaars. Hij
meende te verstaan, dat ze niet inzag hoe
hij alleeen kon trouwen, Toen ze dat. gezegd
had, bloosde ze allerliefst en keek toen weer
in het vuur. John sloeg zijn arm om haal
been en er was even een intermezzo. Toen
dat voorbij was, had John zichzelf weer in
bedwang en was niet in de stemming om
meer nonsens te verdragen.
„Ga daar zitten op het haardkleedje
het is er lekker warm en dan zal ik je eens
precies vertellen wat ik van plan ben te
doen. In de eerste plaats kom je. zooals ik
je' gezegd heb, bij Aurora. En als Mrs. Court
ney je vraagt, kun je een paar dagen naar
haar toe gaan. Je gaat uit en vertoont je zelf.
zoodat iedereen je weer ziet en spreekt.
Aurora wil graag, dat je er mee begint, terwijl
je bij haar bent. En dan ga je naar Waterdene
en blijft bij Jenny tot we trouwen".
„John. dat kan ik niet!"
.Ik wou toch zoo graag, dat je dat niet
meer zei; het begint me werkelijk te vervelen.
Je moet eenvoudig. Het zal niet voor lang zijn.
omdat wij onze verloving direct publiek zul
len maken en over een week of drie gaan
trouwen. Neen, begin nu niet opnieuw en
zeg niet. dat je niet naar Waterdene kunt
gaan. omdat Jenny en Nicholas je niet hebben
willen. Dat wilde je toch weer zeggen, niet
waar?"
„Ja",
Het stadhuis van Heemstede is ii
.Flora 1935' r de
„Dat wist ik wel. Luister nu, ik heb er ge
noeg van. Je hebt Jenny een offer gebracht,
zooals misschien een op de tien millioen voor
een ander brengen zal en hoe eerder Jenny en
Nicholas op hun knieën zijn, hoe beter het
is."
Anne's lippen trilden. Ze zei: „John
liefste". En toen: .Nicholas weet het niet".
„Nicholas moet het weten. Neen. Anne, het
heeft geen zin. De menschen, die denken, dat
jij de paarlen genomen hebt, moeten de
ware toedracht weten. Jenny weet het. jij
en ik weten het. Aurora weet het. Degenen,
die op de hoogte gebracht moeten worden,
zijn je oude kindermeid, meneer Carruthers
en Nicholas".
Anne klemde haar handen ineen en keek
hem opgewonden aan.
„Toe John
„Ik heb alles uitgedacht. Zoo is het goed.
Ik'ben niet wraakgierig; het is niet mijn be
doeling om Jenny te kwetsen. Juffrouw Jones
is haar toegedaan en zoo betrouwbaar als
wat. Jullie familie-advocaat zal en moet het
weten. Om van Nicholas niet te spreken.
Jenny kan het hem zelf vertellen precies
zoo als ze dat zelf wil. Maar hij zal weten
wat Jenny jou verschuldigd is en hij moet
doen wat hij kan om de dingen voor jou ge
makkelijk te maken. Hij kan een heeleboel
doen. Ik wil niet, dat er over jou gekletst
wordt".
Anne hief haar hoofd op met een trotsche
beweging.
„Je bedoelt, dat je geen geklets over je
vrouw wilt hebben. Daarom wil ik niet met
je trouwen; er zal gepraat worden".
„Dat bedoel ik heelemaal niet Ik wilde
maar, dat je niet zoo'n onzin zei. Ik bedoel,
dat ik geen gepraat over jou, hoor je
over jou. wensch. Ik denk niet aan de gevoe
lens van je echtgenoot; ik denk aan jou
en je behoorde dat nu toch wel te begrijpen.
Iedereen, die over jou leugens gehoord
heeft, zal nu de waarheid vernemen. Dan
komt Jenny er nog veel beter af dan ze ver
dient. Ik heb haar geschreven. Je kunt den
brief lezen wilt".
Hij nam een enveloppe uit zijn zak, haalde-1
verband mei de bloemententoonstelling
avonds schitterend verlicht
er een velletje-papier uit en legde het open
op Anne's knie. Ze las het, in John's flinke
handschrift:
„Beste Jenny,
Anne en ik trouwen, ik hoop dat je blij zult
zijn. omdat wij het zijn. Anne gaat een week
bij Aurora logeeren; daarna vind ik, dat zij
bij jou moet komen en bij je blijven tot we
trouwen. Ik ben er van overtuigd, dat je
niets liever wilt dan dat Anne van Water
dene uit trouwt. Ze hoeft niet langer dan een
dag of veertien te blijven, omdat we zoo gauw
mogelijk willen trouwen".
Anne wierp hem een killen blik toe, ontving
er een terug, die haar verwarde en ging toen
voort met leven:
„Ik vind, dat je Nicholas beter alles kunt
vertellen van die paarlengeschiedenis. Het zal
te zijn.
Daarbij zul je jezelf prettiger voelen als hij
het weet hij bevindt zich in een verkeerde
positie. Anne heeft het mij niet verteld, ik
heb het zelf ontdekt. De man zelf heeft je
ring met den smaragd gezien en de bediende,
die je geholpen heeft, was een stille bewonde
raar van jc haar. Daarbij vermoedde ik het
al langer. Wees niet angstig ik ben niet
van plan je te kwetsen. Juffrouw Jones moet
het weten, Mr. Carruthers en Nicholas, om
dat ze denken dat Anne het gedaan heeft en
dat kan ik niet verdragen. Je kunt 't Nicholas
ook beter dadelijk vertellen, omdat ik mor
gen. Maandag in den namiddag kom. om
alles eens uit te praten. Zie je, de menschen
hebben over Anne gepraat en zich afgevraagd,
waar ze al dezen tijd geweest is en daar moet
een eind aan komen
Dat kan heel gemakkelijk alsc wij ons weer
vereenigen. Maar als jij en Nicholas niet
helpen, blijven de menschen denken, dat er
iets verkeerd is. Dus wil je het Nicholas wel
dadelijk vertellen? Anne laat je hartelijk
groeten.
J. M. V.
.(Wordt yeryolgdï
