De luchtlijn Amsterdam-Praag
EEN LIEFDE IN CHINA
Amsterdam-Praag. Het bord wordt op
Schiphol ingezet voor den eersten dienst
naar Praag, die Maandag officieel geopend
werd
Dr W Lulofs, de directeur der Ge
meentelijke Electriciteitswerken te
Amsterdam herdacht Maandag den
dag. waarop hij 25 jaar geleden In
dienst trad van de gemeente Amster
dam Vele autoriteiten kwamen den
jubilaris hun gelukwenschen aanbieden
De ontvangst van Titulescu bij Laval te
Parijs. Laval en Flandin onderhouden zich
met den Roemeenschen gast
Charmante hulp bij de voorbereidingen
Ter gelegenheid van de opening der luchtlijn Praag Rotterdam, arriveerden Maan
dag verschillende Praagsche autoriteiten in de Maasstad. De burgemeester Yan
Praag (rechts) bood het gemeentebestuur een album aan
Klaas van Urk, oud-schipper
van de motorreddingboot
.Brandaris" der Noord Zuid
Hollandsche Redding Maat
schappij is op 66-jarigen leef
tijd te Terschelling overleden
Hr. Ms. Opnemingsvaartuig „Hydrograaf" is Maandag te Willemsoord in dienstgesteld teneinde
opnieuw de wisselende zandbanken en vaargeulen langs de Nederlandsche kust in teekening
te brengen
voor de eerste zeilwedstrijden, welke
door de Londensche zeilvereenigingen
op de Theems gehouden zijn
Voor kinderen oit de hoogste kln.se vnn Openbnre en Bijzondere scholen t.
Hnnrlem wordt deze week theoretisch en prnctisch .erkeersexemen gehouden.
Een der candidaten ontvangt instructies van een inspecteur van politie
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
11)
Li WengjHo's oogen bleven onbeweeglijk,
zelfs zijn gezicht verried zijn gevoelens niet.
Een moment zweeg hij en toen hij sprak, was
er nauwelijks iets van verrassing in zijn stem
te bespeuren.
„Opiumkitten, Dr. Forsyth? Daar heb ik
nooit iets van gehoord".
„Het zou mij zeer aangenaam zijn, als ik
ze u zou mogen toonen, Excellentie".
De mandarijn schudde het hoofd. „U
vergt te veel van. mij", gaf hij koel ten ant
woord. „Ik regeer niet in Yong-Foo om op
aanwijzingen van een vreemdeling in alle
hoeken en gaten te spionneeren. Daarbij ben
ik er van overtuigd, dat u zich vergist".
„Vergissen!" riep Forsyth boos. „Alsof de
toestand niet meer dan schandelijk is".
„Dat is onmogelijk. Anders zou ik dat wel
vernomen hebben".
„Ik verzeker u
„Neen, neen!" Li Weng-Ho's stem klonk
plotseling gebiedend. „Dr. Forsyth, als een
man beide partijen te vriend wil houden, zoo
als uw landgenooten dat noemen dan hebben
zijn verzekeringen geenerlei waarde".
„Wat bedoelt u in vredesnaam?" vroeg For
syth bruusk.
„Precies wat ik zeg, mijn beste dokter",
antwoordde de mandarijn op krenkenden
toon: „en aangezien dat zoo is, wensch ik
de rust van Yong-Foo niet te verstoren om
dat u zegt, dat...."
„Het zal toch moeten", viel Dick Forsyth
Jaem in de rede.
„Moeten!" begon de mandarijn, wiens on
verstoorbaarheid plotseling week voor ziedende
verontwaardiging. „Dat is ongewone taal in
mijn Yamen. Ik verzoek u niet te vergeten, dat
u mijn gast is; anders zal ik vergeten, dat ik
uw gastheer ben".
„Ik bedoel, dat Peking u wel zal dwingen",
zei de dokter onomwonden. „U weet, dat de
Regeering besloten heeft tegen ieder onwettig
gebruik van opium handelend op te treden".
„Peking zal mij dwingen!" De mandarijn was
zichzelf weer. Zijn gezicht was even uitdruk
kingloos als een. stuk hout, zijn stem effen en
zonder klank. Toen brak hij eensklaps in een
spottend gelach uit. „Zeker niet op aandrin
gen van Dr. Forsyth".
Terwijl hij sprak,- ging hij naar 'n tafeil en
nam een opgerold papier op, dat daar lag. Toen
wendde hij zich tot den zendingsarts. „U kent
ge ;of ik de taal van mijn land, dokter? Ja!
Dan zal dit document u zeker interesseeren''.
Hij overhandigde het papier aan Forsyth, die
vlug de Chineesche letters ontcijferde. Een
diepe rimpel verscheen op zijn voorhoofd en
zijn gezicht verbleekte. Want het document
betrof hemzelf; het was een verklaring, dat-
hij op zijn reis van Canton, de zendings
sampan gebruikt had om opium te smokkelen
en dat drie kisten, ieder een picol wegend,
door een lid van de bemanning bij Leiand
Barrington, een vreemdeling wonende in Yong
Foo. bezorgd waren. Er bestond geen twijfel
omtrent den inhoud der kisten, want deze
waren doortocht door bevoegde beambten, die
de smokkelwaar ontdekt hadden. Verder werd
vermeld, dat nog niet tot vervolging was over
gegaan, daar men eerst de bestemming van de
opium wenschte vast te stellen.
Toen Dick Forsyth met het lezen van het
document gereed was, zag hij duidelijk de val.
die men voor hem had opengezet, en waar hij
ingeloopen was. De Engelschman had van het
bedrog geweten; was dit misschien met Li
Weng-Ho overeengekomen, terwijl het meisje...
Hij brak even zijn gedachtengang af. Had
Kathleen Barrington het geweten? Had ze hemi
opzettelijk misleid om hem zoodoende te ver
hinderen nuttig werk te doen? Hoe ondenk-
oaar het hem ook leek, de feiten wezen er
op
Li Weng-Ho's stem, zacht en insinueerend,
stoorde zijn overpeinzingen.
„Dat document schijnt u veel voedsel voor
uw gedachten te geven. Dr. Forsyth. Ik vraag
mij af, of u geen verklaring hebt af te leg
gen?"
„De kisten waren niet van mij. Ik wist niets
van den inhoud af. Ze zijn heel toevallig
met de zendings-sampan meegekomen".
„Van wie waren zij dan wel?" viel de man
darijn hem vriendelijk in de rede.
Dick Forsyth dacht snel na. Het was mo-
geljik, dat de sluwe Oosterling een snooder
spel speelde dan hij nu doorzag. Misschien
probeerde hij Kathleen Barrington geheel in
zijn macht te krijgen en de gesmokkelde opium
te gebruiken om zijn doel te bereiken. Dat
scheen hem waarschijnlijk en als hij de waar
heid vertelde, zou hij de verrader van het
meisje worden. Plotseling besloot hij een
stouten aanval te ondernemen.
„Ze hoorden aan uw Engelschen deelgenoot,
Leiand Barington".
Terwijl hij sprak, flikkerden de oogen van
den mandarijn even en hij hief zijn waaier
op als om zijn gezicht te verbergen. Een se
conde later was hij zichzelf weer.
„Ik begrijp niet, waarover u spreekt", zei
hij norsch. „Maar ik weet wel, dat u opium
in deze stad hebt binnengesmokkeld en dat
ik u behoor te arresteeren. Op opiumsmokke
len staat de doodstraf. Dus u hebt het alleen
aan mijn genade te danken, als u levend uit
den Yamen komt".
,,U zoudt mij niet durven arresteeren",
sprak Forsyth vlug. „Ik ben een Engelsch
man
..Een Chineesche Yamen, dat moest u weten,
's gesloten als het graf. Niemand zag u de
kken binnenkomen
.Miss Barrington weet, d^t ik hier ben",
vervolgde Forsyth kalm, hoewel hij wist, dat
hem aan alle kanten gevaar dreigde. „Zij
verwacht mij straks
„Ah!"
De vijandige oogen van den mandarijn boor
den zich in die van Forsyth.
Woede had het gele gezicht van den man
darijn verwrongen. Toen maakte hij een
handbeweging.
„U kunt gaan dokter! Maar als u een ver
standig man bent, zult u ontdekken, dat de
lucht in Yong-Foo slecht voor uw gezondheid
is. En u doet wijs, zoo min mogelijk van deze
stad te vertellen, in geen gevaf iets in Peking
te rapporteeren".
„Ik beloof u niets!" riep Forsyth.
..Beloften vraag ik niet. Een verstandig man
doet
..Ik zal doen wat ik het verstandigst vind".
Eensklaps was het met de kalmte van den
mandarijn gedaan. Toomelooze woede schit
terde in zijn oogen. verwrong zijn anders zoo
effen gezicht. Zijn stem klonk trillend en
heesch.
„Als u zch tegen mij verzet, zal ik u in
reepen laten snijden, op straat, zoodat het
volk zich ermee vermaken kan. Ik.
Hij hield zich in, toen klonk het met een
doodelijke kalmte, die nog vreeselijker was
dan zijn dreigementen: „Verdwijn uit mijn
Yamen uit de stad Yong-Foo, jij vreemde
hond! Na zonsondergang zijn de poorten der
stad gesloten, dan
Terwijl hij sprak, klapte hij in de handen.
Eenige bedienden verschenen. Hij sprak enkele
woorden met hen en voor Forsyth iets kon
zeggen was Li Weng-Ho achter een gordijn
verdwenen. De bedienden naderden hem. Êr
zat niets anders op dan goedschiks te vertrek
ken of met geweld verwijderd te worden. Hij
liep naar de deur, waardoor hij gekomen was.
Toen hij zich in den tuin bevond, zag hij dat
er een wacht bij het hek geplaatst was. Zou
hij ongehinderd weg kunnen gaan of
Met de bedienden gewapende mannen
bereikte hij het hek. Zijn hart bonsde. Indien
ze^ïieni d&n weg versperden..,^
Tot -zijn groote opluchting gebeurde dit niet,
maar toen hij het hek door liep, spuwde een
der mannen hem in het gezicht.
Met een bovenmehschelijke poging bedwong
hij zich. Toen merkte hij, dat een bewaker
hem volgde.
VIII.
Het Bloedspoor.
Met den soldaat achter zich aan, kwam Dick
Forsyth aan het punt, vanwaar een pad naar
het huis van Barrington voerde en een oogen-
blik bleef hij aarzelend staan. Zou hij Kat.'een
Barrington opzoeken of niet? Hij volgde den
weg naar de stad, bleef na een paar passen
besluiteloos staan. De soldaat maakte even
eens halt en leunde op zijn geweer, maar toen
Forsyth het pad naar Barringtons huis insloeg
liep hij met spoed naar de Yamen terug.
In den tuin gekomen, keek Dick om zich
heen en ontwaarde een meisjesgestalte onder
een kerseboom. Hoewel hij haar gezicht niet
kon zien twijfelde hij er niet aan of het was
Kathleen. Naderbij komend zag hij. dat er een
peinzende uitdrukking op het mooie gezichtje
lag. Hij kuchte om zijn nadering aan te kon
digen. waarop het meisje onmiddellijk op
sprong; een glans van blijdschap in haa*
oogen.
„O!", riep ze, „ik dacht net aan u Dr.
Forsyth. Ik vroeg me al', wat er in den Yamen
gebeurd was en ik was zoo vreeselijk bang.
Bent u er goed aafgekomen?"
„Voor het oogenblik wel!" klonk het grim
mig.
Heeft Li Weng-Ho u gedreigd?"
„Ja", Forsyth liet een kort lachje hooren.
„Maar bedreigde menschen leven lang!"
(Wordt vervolgd).
