H. M. de Koningin te Wageningen.
EEN LIEFDE IN CHINA
Het nieuwe Engelsche P. O. mailschip „Strathmore" is Donderdag te Barrow-in-Furness door de Hertogin
van York te water gelaten. Het schip in zijn element
Bij een verhulling in de Nieuwe Ulie.lr.at te Amtt.rdant it Vrijdag een topgevel graal. Sumatra tabahsinsehrijving ging Vrijdag in Fratcati te
neergestort, tengevolge waarvan een yerhuisknecht werd gedood Amsterdam met de gebruikelijke heftige tooneelen gepaard. Een
moment uit den stormloop
fn verband met den aanleg van toegangswegen naar de toekomstige Waalbrug te Nijmegen worden
rond het historische Valkenhof, waarvan rechts boven de bekende ruïne, belangrijke grondwerken
verricht
De trawler .De Hoop II", die te Dover
wegens smokkelarij in beslag was genomen,
is Vrijdag te Rotterdam binnengeloopen, waar
het schip ligplaats nam in de Entrepót-haven
H. M. de Koningin heeft Vrijdag te Wageningen de plechtige overdracht van
de nieuwe aula der Landbouwhoogeschool aan de regeering bijgewoond
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
15)
„O!" kreunde ze. „Verkocht te worden als
een Chineesch meisje..,.! Wat moet ik doen
Wat kan ik doen?"
I Haar gedachten gingen uit naar Dr. For-
styh. Ze moest hem vertellen wat ze gehoord
had* ze moest hem waarschuwen en hem te
gelijkertijd om hulp vragen. Ze stond te over
leggen.
„Ik zal hem vragen hier te komen", fluis
terde ze. „Hot is onmogelijk om het allemaal
te schrijvenHij zou het niet ge-
looven.
Ze liep naar een tafeltje van bamboe en
krabbelde 'n haastig, dringend briefje. Daar
na verzegelde ze het en ging de kamer uit om
een jongen te zoeken, die het briefje naar 't
zendingsstation kon brengen.
IX.
„Verraden!"
In de schaduw van het huis tegenover den
rozentuin dronk Leiand Barrington thee me!
den mandarijn en sprak met hem over he'
huwelijk van zijn dorhter. toen hij een var
7iirt bed'enden uit het huis zag komen me'
een brief in de hand Hij zelf had dien da?
geen brief geschreven het was dus niet moei
lijk te gissen dat zijn dochter de schrijfste'
moest zijn. Een plotselinge nieuwsgierigheid
greep hem aan, hij wilde weten voor wien dc
brief bestemd was. •-
„Wacht een oogenblik", verzocht hij Li
Weng-Ho. „Ik moet je even alleen laten. Als
Kathleen soms verschijnt, verzin dan een of
ander excuus!"
De mandarijn, die den brief, welke de huis
jongen in de hand hield, ook gezien had, be
greep de bedoeling van zijn gastheer. Deze
bleef, maar een minuut of drie weg en toen
hij terugkeerde, wist de mandarijn dat de
expeditie niet te vergeefs was geweest, want
Barrington's oogen schitterden triomfante
lijk.
„Net wat ik dacht", begon hij. „Die brief
was voor Forsyth bestemd".
De mandarijn knikte, wachtte wat de ander
verder zou zeggen en - sloeg Barrington zon
der een enkel teeken van ongeduld gade, ter
wijl deze bedaard een sigaar aanstak.
„Ik begrijp het niet goed", vervolgde Bar.
rington, aan zijn sigaar trekkend. „Kathleen
moet iets ontdekt hebben. Ze vraagt hem in
den brief om hier te komen en haar te red
den van wat ze een vreeselijk lot noemt. Wi1
dat hij haar meeneemt de rivier af tot Can
ton en waarschuwde hem om jou in de gaten
te houden. Ze schreef dat ze hem alles wel
iou vertellen als ze hem sprak".
..Liet jc dien brief door?"
„Natuurlijk".
„Waarom?"
„Snap je dan niet dat onze belangen zóó
ieter gediend worden? Je kunt het gerust
'aten om het zendingsstation in brand te
-tpken; dat is onnoodig moeilijkheden ver
wekken. Ik moet me al erg vergissen als For
syth niet hier komt. zoodi*a het donker is; dan
•al hii Kathleen een teeken geven dat bij er
:s en het eenïge wat jij te doen hebt. is te
•orgen dat je mannetjes bij het hek staan
ze kunnen hem inpikken zonder dat hij eer
'-ik hoeft, te geven. Hij zal Chang wel met
'en briefje terug sturen: Chang zal mij da*
briefje overhandigen en dan weten wij wat
bij van plan is. zoodat we onze maatregeler
bunnen nemen. Begrepen?"
„Ja", antwoordde Li Weng-Ho, „het is een
uitnemend idee. Over een week zal ik Dr.
Wang-Hi een officieel bezoek brengen en mijn
deelneming betuigen. Als je dochter ons
kostje zoo schitterend voor ons kookt
„Dat is het 'm juist", lachte Barrington,
Forsyth zal natuurlijk denken dat Kathleen
hem verraden heeft".
Op hetzelfde moment luisterden Dick For
syth en zijn collega naar een geklop op de
poort. Forsyth liep naar den muur, gevolgd
door den ander.
De ladder stond nog op dezelfde plaats waar
hij haar neergezet had; voorzichtig klom hij
naar boven en gluurde over de rand omlaag
Het plein was leeg. Maar voor de poort stond
een eenzame Chinees met een brief in de
band. De man zag Forsyth niet, bleef nog
even wachten en raapte toen een steen op.
waarmee hij op de poort begon te hameren.
Forsyth daalde zacht de ladder af.
„Het is in orde", deelde hij zijn collega mee
„Er staat een man voor de poort met een
brief in zijn hand. Misschien komt hij van
Lig Weng-Ho, hoewel hij niet de uniform van
de Yamen draagt. Ik zal hem opendoen".
Het gehamer duurde voort; de Engelsche
dokter schoof den balk opzij en trok de
ooort open, waarop de Chinees hem het
briefje overhandigden.
„Dokter Forsyth, van Missie Barrington".
By- kwam een glinstering in Forsyth's oogen
terwijl hij het briefje aannam, maar toen hij
van den inhoud kennis nam, verbleekte hij en
kreeg zijn gezicht een ernstige uitdrukking
„Kom binnen", voegde hij den boodschapper
toe „Ik zal antwoord mee terug geven".
De Chinees ging den tuin in. en terwijl Dr
Wang-Hi de poort weer grendelde, liep For-
=vth onrustig heen en weer. Het was Dr.
Wang-Hi duidelijk dat de ander hevig ge
schokt moest zijn en na even zjjn blik op hem
te hebben laten rusten liep hij naar hem toe.
„Heb je onaangename tijding ontvangen.
Forsyth?" vroeg hij vriendelijk.
„Ja", antwoordde .Forsyth,-met een ruk stil
staande; toen barstte hij uit: „Wang-Hi, de
mandarijn en Barrington zijn een paar ellen
dige schurken".
„Daaraan heb ik nooit getwijfeld", luidde
het kalme bescheid. „Alleen heb ik nooit kun
nen ontdekken wie de grootste schavuit van
de twee was".
„Dat zal ik je vertellen het is Barring
ton. Hij is een doortrapte boef. Dit briefje
is van Miss Barrington. Haar vader staat op
het punt haar te verkoopen aan Li Weng-Ho,
of heeft dat al gedaan. Ze vraagt of ik haar
helpen wil met de zendingssampan weg te
komen".
Wang-Hi dacht een oogenblik na.
„Ben je ervan overtuigd dat het briefje van
Miss Barrington is?", klonk het toen.
„Absoluut!"
„Dus je denkt niet dat het een valstrik
is? Dat ze
„Dat Miss Barrington een valstrik voor mij
opzet, is buitengesloten", verklaarde Forsyth
vol overtuiging.
„Nu, eerlijk gezegd", stemde de Chineesche
arts toe, „geloof ik dat je gelijk hebt. Maar
in dergelijke omstandigheden kun je niet
voorzichtig genoeg zijn. Het is misschien ver
standig als ik even met den jongen praat, al
licht kan ik iets ontdekken".
„Doe dat; inmiddels kan ik overleggen wat
mij te doen staat". Hij hervatte zijn ruste-
looze wandeling door den tuin, tot Wang-Hi
zich weer bij hem voegde.
Er is geen twijfel aan dat Miss Barrington
den brief gestuurd' heeft", vertelde hij. „Ik
kan den jongen op geen enkele leugen of tegen
spraak betrappen".
„Ik heb onderwijl een plan bedacht", zei
Forsyth hierop. „Ik moet haar te hulp komen
ik kan haar niet aan de genade van die twee
bandieten overlaten. Wij zullen de zendings
sampan voor haar gereed maken; ik zal haar
helpen Barrington's huis te verlaten en wan
neer ik haar veilig en wel aan boord heb,
kom ik hier terug", x.
„Als er op straat maar geen gevaar voor je'
is", opperde Wang-Hi.
„Na. donker niet. Ik kan kleeren van jou:
aandoen; als Chinees vermomd zal ik niet de:
aandacht trekken; daarbij verwachten ze:
niet, dat ik mij na het gebeurde van van-!
middag, zoo gauw weer vertoon. De heele'
zaak zal niet meer dan een uur kosten". Hij
wachtte een oogenblik en vervolgde: „Zoek;
jij Ching op, terwijl ik het antwoord schrijf)
en geef hem instructies om provisie in de;
sampan te laten. Laat hij er dadelijk voori
zorgen, want zoo gauw het donker is moeteni
we weg". I
Hij vroeg den boodschapper even geduld te
hebben, ging het huis binnen en schreef een'
briefje aan Kathleen, waarin hij haar mede
deelde dat hij, als Chinees gekleed, kort na
donker bij de poort van haar vaders huis zou
komen; ze moest dan klaar zijn en wachten
tot hij drie maal geklopt had. Hij deelde haar
in 't kort mede, dat hij maatregelen getrof
fen had, die het haar mogelijk zouden maken
naar Canton te gaan en spoorde haar aan,
zich dapper te houden. Hij verzegelde de en
veloppe, gaf den brief aan den jongen en
beloonde dezen met een zilveren dollar. De
Chinees nam de enveloppe en het geld aan
zonder een spier te vertrekken en toen For-:
syth de poort geopend had, liep hij met een,
sluwen lach om zijn dunne lippen heen.
Toen de man verdwenen was, begon Dick1
Forsyth toebereidselen te maken voor zijn.
avontuurlijke onderneming en nadat dej
duisternis was ingevallen, klom hij, in Chi
neesche kleedij, over den muur aan den ach-!
terkant van het huis. Het plein lag stil en
verlaten en overtuigd, dat hij geen gevaar
liep lastig gevallen to worden, sloeg hij den
weg in naar Barrington's woning.
(Wordt vervolgd.);
