EHflNGSELS
STOFZUIGERS
EEN LIEFDE IN CHINA
MAANDAG 8 APRIL 1935
HAARLEM'S DAGBLAD
9
£e>t eflfwcut I/oh Ideueeti en <puzin.
door TJEBBO FRANKEN.
XXII.
- Tot een week of wat later, het zal Januari
geweest zijn, daar gaf Nico Dames een kijkje
op zijn werk. Dat was voor de kweekers een-
voudig overweldigend. De bollenwereld stond
op z'n kop. Zoo'n collectie prachtbloemen,
welke zonder behulp van Zuid-Frankrijk in
Januari te bloeien stonden. Ongelooflijk!
Mijn vader was er ook. opgetogen was hij. vol
bewondering, gelijk een ieder. En weet u wat
het schoonste van alles was? Dat Dames
geen geheim maakte van zijn werkwijze. Dat
hij gevoeld heeft, hoe deze nieuwe werkwijze
door hem ingeleid alleen dan waarde zou
hebben voor de bloembollencultuur, indien ze
werd toegepast door zooveel mogelijk kwee-
•kers, ja door allen. Zoo stond mijn vader dan
voor die bollen, gelijk Dames destijds voor
de zijne.
„Wel", vroeg Dames, „wat zeg je dervan?"
„Schitterend
„Maar zeg jij me nou 'ns", Dames trok
vader aan de mouw. „wat had jij met je bolle
gedaan?
,.Ja, steekt u nog eens op, kijk, mijn va
der had. nadat hij de bollen gerooid had. ze
nog eenige uren in de zon laten liggen, zoo
in een geultje, dat hij vóór het bad had aan
gelegd. Dat was eigenlijk alles, daardoor
kreeg hij zijn prachtige resultaat.
Hij vertelde dat bij die gelegenheid aan
Dames.
„Ja", zei Dames, na eenige nadenken,
„dat was heel aardig en je bloemen schitte
rend, maarals de zon je niet ter wille
was geweest, dan had je geen bloemen ge
zien, ik wel, ik vervang de zonnewarmte door
m'n 'kacheltje en nou jij?"
Mijn vader gaf zich gaarne gewonnen op
die historische expositie van Nico Dames
Maar als u nu dacht, dat iedereen direct
tevreden was met die kachel, dan hebt u
het mis. O nee. daar waren er. die geen bol
len kochten als er een kachel in de schuur
stond. Als wij wisten dat er koopers kwamen,
dan hebben we menigmaal de kachel 's mor
gens vroeg al weggehaald, anders kochten
ze gewoonweg niet. Och, dat is allemaal heel
anders nu, gelukkig. Drinkt u nog 'n kop
koffie?
Graag, en wat doet u met al die bloemen,
welke we daar zooeven zagen?
Wel, verkoopen, natuurlijk. Ze gaan per
gros, honderd vier en veertig stuks in kistjes,
netjes verpakt, nadat ze geveild zijn komen
ze bij den handelaar. In grooten getale wor
den ze naar Engeland verzonden.
Ik zei daar in kistjes verpakt, maar tegen
woordig hebben we er paoleren doozen voor.
die worden door een Hollandschen onderne-
menden fabrikant speciaal voor dit doel ver
vaardigd. Want u begrijpt dat die doozen
sterk moeten zijn. ze liggen bij de expeditie
op elkaar gestapeld en mogen dus niet ineen
zakken.
Die fabrikant heeft echter aPes nauwkeu
rig bekeken, hij is zelfs naar Engeland ge
reisd om het afladen van de bloemen te zien.
in één woord hij heeft alle invloeden, waar
aan zijn materiaal wordt blootgesteld dege
lijk bestudeerd. Aldus is er een prachtver-
pakking tot stand gekomen. Zoo'n doos met
bloemen is een lust om te zien. Als ik u bo
vendien vertel dat de doozen op karretjes
•geladen worden en zoodanig neergelegd dat
de adresseering zonder op- en afstapeling te
lezen is en dat diezelfde doozen weer in En-
-geland op de .karretjes worden aan wal ge
bracht, dan begrijpt u wel, dat onze bloemen
daar aankomen in den meest idealen toe
stand. De expeditie met de boot gaat
vlug genoeg, doch wij verzenden ook vee)
bloemen per vliegtuig, vooral als er haast bii
Is voor feesbeliikheden, waar men versieren
wil met bepaalde kleuren. Zoo hadden we
eens een bestelling voor Engeland, die moest
in eenige uren uitgevoerd worden. De voor
raad was er. dus één. twee, drie met de bloe
men naar Schiphol. Maar o wee. het K.LM.-
Vliegtuig voor Engeland was juist weg. Dat
was een teleurstelling! Gelukkig. op Schip
hol wist men raad. over een half uur onge
veer zou er een Duitscher aankomen, die
vloog naar Londen. En jawel, daar hoorden
we het geraas van de motoren. Hoera! de
Duitscher. Er was plaats genoeg en weg vlo
gen onze bloemen. Zoo moeten we wel eens
geluk hebben!
Die bloemenhandel is geweldig toegeno
men. Vele jaren geleden veilden we in „De
Zon" te Beverwijk, maar niet beneden in de
gelagkamer, weineen, dat was veel te deftig
voor ons. wil klommen naar den engelenbak
daar voelen de bloemen zich thuis, wij veil
den toen op zolder.
't Ging heel aardig vooruit, er was veel be
langstelling. vooral uit Amsterdam, ten
slotte w^rd de handel ze^'s zoo omvangrijk.
dat we de veiling naar de hoofdstad ver
plaatsen. Honderduizend bloemen worden er
op die wijze geveild. Een ondernemend man
vervoerde ze in overleg onet ons per auto.
vroeger reed hij daartoe een paar maal per
week heen en weer, tegenwoordig heeft hij
er een goed stuk brood aan, want hij gaat
dagelijks twee keer met zijn wagen er op uit.
Voor Haarlem's Kantonrechter.
I)e agent, die voor een lid van de
Burgerwacht gehouden werd.
Het was een 18-jarig Haarlemmer, lid van
de Burgerwacht, die terechtstond voor den
kantonrechter, omdat hij op 23 Maart in Hil-
legom met zijn auto doorgereden was ofschoon
een agent hem een stopteeken had gegeven.
Bovendien bleek, dat de knalpot niet voorzien
was van een behoorlijke geluiddempende in
stallatie.
Verdachte bekende. Hij dejIMe mede, dat hij
deelgenomen had aan een betrouwbaarheids-
rit van de Burgerwacht en dat gedurende de
22 uur, dat hij in touw geweest was achter
het stuur, de geluiddempende installatie on
klaar geraakt was. Dat hij doorgereden was
ondanks het stopteeken verklaarde hij hieruit,
dat de agent een uniform droeg, dat onge
veer gelijk was aan die van de Burgerwach
ters. „En u begrijpt, na een rit van 22 uur let
je niet zoo goed meer op, en daarom dacht ik
dat het een collega was, die me een groet
bracht!"
Ambtenaar; „Niemand draagt U op om 22
uur achtereen achter het stuur te gaan zitten.
Daarmee is de veiligheid van het verkeer
heelemaal niet gebaat. U heeft in dit geval de
veiligheid van het verkeer wel niet in gevaar
gebracht, maar het is toch geen excuus".
Aangezien verdachte herhaaldelijk terecht
gestaan heeft wegens ernstige verkeersover
tredingen vroeg de ambtenaar strenge straf
fen, nl. twee boetes van f 25.
Verdachte beriep zich op het feit, dat hij
zich „reusachtig verbeterd had sinds hij een
rijbewijs had gekresen, want sindsdien heeft
hij nog geen. bekeuring opgeloopen".
De kantonrechter vroeg of de auto, waarmee
de overtredingen geschied waren, dezelfde
oude wagen was, waarmee verdachte nog
steeds rijdt. En op het bevestigend antwoord
vroeg hij verwonderd, of die wagen nog wel in
staat was 22 uur achtereen te rijden. Hij wilde
den eisch wat verminderen en veroordeelde
verdachte tot 2 boetes van f 12.
MIJNBOUWKUNDIGE WERKEN.
In de op 6 dezer te Haarlem gehouden al-
gemeene vergadering der N. V. Ned. Mij. tot
het verrichten van Mijnbouwkundige Werken
te Haarlem, zijn de balans en de winst- en
verliesrekening over het boekjaar 1934 goed
gekeurd. De heer A. Bertling werd tot lid van
den raad van commissarissen herkozen.
In het jaarverslag zegt de directeur:
„Sedert het vorige verslag is in den toestand
der Maatschappij niet veel wijziging geko
men. De te Heerlen nog aanwezige goederen
zijn grootendeels verkocht, het kantoor aldaar
is gesloten. De fabrieksterreinen met de fa-
brieks- en kantoorgebouwen staan te koop.
Onderhandelingen, die wij hebben gevoerd
tot verkoop van de petroleum-ondememing
in Comodoro Rivadavia waarbij wij zulk een
overwegend belang hebben, verkeeren in een
gevorderd stadium, doch hebben nog niet tot
een definitief resultaat geleid. Mocht de ver
koop van gemelde onderneming tot stand
komen, zoo zou het ons toe-komende deel van
de opbrengst slechts een klein percentage
uitmaken van de waarde, waarvoor onze deel
neming in Argentinië onder het hoofd Amor
tisatierekening te boek staat.
Het syndicaat „Gelria" is. gegeven de tijds
omstandigheden, tot verder afwachten ge
noodzaakt."
De balans per 31 December 1934 sluit met
een bedrag aan activa en passiva van
f 3,125,893, 32. Het verlies over 1934 bedraagt
f 1.612,57 (het saldo verlies per 31 December
1933 was f 25,756.32).
De winst- en verliesrekening over 1934 sluit
met een bedrag aan debet en credit van
f 35.181,93.
Op de gewone aandeelen Hoogovens is 90
pet. afgeschreven.
VERGADERING S.D.A.P.
De afd. Bloemendaal van de S.D.A.P. houdt
een openbare vergadering op Dinsdag 9 April
in Vreeburg.
De heer H. B. Wiardi Beekman zal spreken
over: „Geen dictatuur maar Soc. Dem op
bouw".
van Aspirin-tabletten berust
daarop, dat zij, in tegen
stelling tot veel namaak-
producten, ook de kleinste
bloedvaten verwijden, de
circulatie van het bloed
gunstig beinvloeden en
zodoende de bloedsom
loop bevorderen. Dit is bij
zonder belangrijk bij griep
en verkoudheidsziekten.
ASPIRIN
/Hef product van vertrouwen.
(Adv. Ingez. Med.)
De Rijkssteunregeling.
Besprekingen te Haarlem om betere
resultaten te verkrijgen.
De Vereeniging van Directeuren van Maat
schappelijk Hulpbetoon heeft op Dinsdag
middag drie uur in de oude raadszaal ten
Stad'huize te Haarlem een vergadering uitge
schreven van alle gemeentebesturen en alle
Burgerlijke Armbesturen in de bollenstreek
van Leiden tot Uitgeest, om te overleggen of
door het scheppen van meer eenvoudigheid
in de administratie en door meer economische
toepassing betere resultaten van de Rijkssteun
regeling kunnen worden verkregen. Op deze
vergadering zal tegenwoordig zijn de heer G.
W. F. van Hoeven, referendaris aan het de
partement van Sociale Zaken, tot het geven
van inlichtingen. Ook zullen desgewenscht
vraagstukken omtrent armverzorging worden
behandeld. De vergadering wordt gepresi
deerd door den heer P. C. de Haas van
Dorsser.
erwaa rloos uw
slaapkamer niet!
U begint en U eindigt uw dag in
uw slaapvertrek. U krijgt er uw
eerste indrukken, en uw laatste.
Dit maakt het voor U zoo belang
rijk, de wanden van uw slaap
kamer 'n prettig aanzien te geven
met een der prachtige, moderne
R. D. behangsels uit de nieuwe
Serie 50, in prijzen van 50 cent
per rol af. Laat dit boek nu
eens komen. Uw behanger zal
het U gaarne ter inzage geven.
Dit merk is op de kaft»
Het 4e Religieus-Socialistische
Congres.
Huishoudelijke zitting Dr. W. Banning
en Mr. H. Willemsche spreken.
Federatie der rel .-soc. Gemeenschappen
opgericht.
(Adv. Ingez. Med.)
Zaterdag en Zondag hebben de besturen
van de Arbeidersgemeenschap der Woodbroo-
kers en van het Religieus-Socialistisch Ver
bond te Bentveld en te Haarlem het vierde
Religieus-Socialistische Congres gehouden.
De eerste dag werd besteed aan het huis
houdelijk gedeelte.
De huishoudelijke vergadering-.
Dit gedeelte werd geleid door den heer J.
v. d. Kieft. Deze huishoudelijke zitting werd
gehouden in het huis der Arbeidersgemeen
schap der Woodbrookers te Bentveld. Nadat
de secretaris der Controlecommissie van het
Religieus-Socialisme mededeelingen van orga-
nisatorischen aard had gedaan werd bespro
ken de oprichting van de Federa
tie der religieus-socialisti
sche Gemeenschappen De sta
tuten en het huishoudelijk reglement werden
na uiteenzettingen van de heeren v. d. Kieft.
Brinkhorst en Banning goedgekeurd. Art. 2
van de statuten werd als volgt geredigeerd:
..De Federatie stelt zich ten doel de arbei
dersbeweging zijnde die maatschappelijke
beweging, welke streeft naar een productie
wijze in socialistischen zin te dienen in reli
gieuzen geest". Aan het bestuur werd opge
dragen na te gaan of eventueele statuutwijzi
gingen noodzakelijk mochten blijken.
De federatie zal bestaan uit de Arb Gem
der Woodbrookers, plaatselijke en gewes
telijke gemeenschappen en verspreide leden.
Voorts werden in het bestuur gekozen, be
halve de door de arbeidersgemeenschap aan
gewezenen mej. D. de Jong (Amsterdam), J.
v. d. Kieft (Bussum) en W Middendorp «Ren-
kum) de heeren A. Gerhardt (Amsterdam).
J. van Rhijn (Rotterdam). J. Start (Gronin
gen) en Mr. H. Willemse (Voorburg). Laatst
genoemde werd tot voorzitter benoemd. De le
den van een commissie voor geschillen inzake
de reglementen en een finaneieele commissie
werden benoemd en na bespreking van or
ganisatorische aangelegenheden sloot pre
sident v. d. Kieft om kwart over elf de ver
gadering.
Rede van Dr. W. Banning
Zondagmorgen hield Dr. W. Banning in het
gebouw van den Protestantenbond te Haar
lem een rede over: Ons woord, onze taak, onze
plaats, nadat de bijeenkomst door den voor
zitter was geopend en hij een brief van Mevr
Roland Holst had voorgelezen,
Als gemeenschappelijke overtuiging van all"
religieus-socialisten, stelde spr. de gedachte
dat wij in alle levensverhoudingen gebonden
zijn aan God. Daarmee is afgewezen het na
turalisme, zoowel in mensch-opvatting als ir
maatschappijleer; ook het nieuwe naturalisme
van ras. bloed, bodem, dat tegenwoordig in
Duitschland wordt aangehangen.
Het religieus-socialisme is een profetisch
type van religie, het staat tegenover de pries
terlijke. de burgerlijke, zelfgenoegzame religi"
en tegenover de kapitalistische, die een sanc
tie geeft over het maatschapoeliike onreeM
Het is verwant aan Jesaja's droom van den
heiligeh berg. aan de Evangelische gedachte
van het Godsrijk ook voor het leven op aarde
Daarom zoo zeide sor. wil het religieus-so
cialisme zich als religie midden in de so
ciale werkelijkheid stellen. Het veroordeelt met
het proletariaat het kapitalisme, door welk
systeem de verbondenheid van het proletariaat
met God een aanfluiting is geworden. Welken
goddelijken zin kan een mijnwerker met -een
armzalig bestaan in het leven vinden?
Even scherp veroordeelt het de schending
van het geestesleven in de burgerliike krin
gen en de vervlakking, de verleugening in het
«ociale leven, niet bet minst de geweldscul-
tus.
Het eigen type van socialisme is door twee
stellingen te karakteriseeren:
het socialisme is niet de gedachte van een
klasse, maar van een cultuur (Marx tegen
óver Jaurès);
deze cultuurgedachte is in Europa religieu*
(Christelijk) gefundeerd en kan nimmer eenig
aardsch instituut of goed tot hoogte verkla
ren (noch staat, noch natie, noch klasse).
Wil het rel.-soc. het socialisme kunnen ver-
derdragen dan moet het dit doen in gebonden
heid aan een hoogere werkelijkheid.
Spr. zeide vervolgens; Het gevaarlijke van
de tegenwoordige situatie dwingt ons, om ons
met volle overgave te werpen in den strijd
voor dit type van socialisme. Het socialisme
kan komen door de kracht van den geest of
via den omweg van een razenden oorlog of een
fascistische dictatuur.
Daarom is onze plaats de beweging, die voor
het socialisme strijdt, waarbij het rel.-socialis-
me onvoorwaardelijk de democratie als zede
lijke waarde erkent. Het wil en moet zoowel
organisatorisch als .geestelijk onafhankelijk
blijven en zich aan geen partijpolitiek binden.
Na deze rede sloot de heer v. d. Kieft tegen
half een de bijeenkomst en deelde mede, dat
om drie uur Mr. Willemse zou spreken.
Rede Dir. H. Willemse,
Deze rede had als titel „In nieuwe banen".
Mi-. Willemse begon met een woord van
persoonlijken aard en zette daarna aan de
hand van de geschiedenis van het religieus-
socialisme uiteen op welke wijze het Reli
gieus-Socialistisch Verbond en de Arbeiders
gemeenschap der Woodbrookers naar elkaar
toe zijn gegroeid. Hij wees op de speciale taak
van het religieus-socialisme strijdend teza
men mèt het socialisme, maar ook staande te
midden van de socialistische beweging.
Spr. zeide het rel.-socialisme te zien als een
bolwerk van humanisme, pacifisme, interna
tionalisme en democratie; hij beschouwde
het ook als het geweten van het socialisme.
In den strijd ~tegen leugen en verraad, in
den strijd om de moreele waarde van den
mensch heeft het religieus-socialisme een
eigen beteekenis. Naar aanleiding van zijn
meening dat het religieus-socialisme een bol
werk voor het internationalisme is. wees Mr.
Willemst met nadruk op het. feit, dat in de
kringen van rel.-socialisten steeds een groote
mate van oprechte vaderlandsliefde aanwezig
is geweest en is. maar steeds zonder de ge
vaarlijke mystiek en romantiek, die velen aan
deze liefde verbinden.
Voor den religieus-socialist kan ook gelden
dat de natie een gedachte kan zijn van God.
Dit moet men echter niet alleen laten op
gaan voor Nederland. De gedachte moet de
erkenning inhouden, dat hetzelfde voor men-
schen buiten onze grenzen waar Is.
Als het rel -soc. door spr. genoemd wordt
het geweten van het socialisme, dan is dit
zonder hoovaardij en in alle bescheidenheid
bedoeld. De organisatie van het religieus-so
cialisme zal zich nooit opwerpen als zedemees-
ter van het socialisme. Door zijn eigen kracht
zal zijn werking worden bepaald.
Tenslotte deed spreker een beroep op het
religieus-socialisme om de nieuwgevormde
Federatie tot groote ontwikkeling te brengen.
In de pauzen tijdens de redevoeringen zong
mevr. Walhout-Timmermans. Het orgel werd
bespeeld door J. A. Meng en Gé Michels. Na
discussie werd het congres door den heer v. d.
Kieft gesloten.
ZONDER VOORUITBETALING
KRUISWEG 60 TEL. 16659
(Adv. Ingez. Med.)
AGENDA
Heden:
MAANDAG 8 APRIL
Haarl. Huishoud- en Industrieschool, Bui-
lengew. alg. ledenvergadering in het school
gebouw. 3 uur.
Frans Hals Theater; „Bengaalsche Lan
siers", geprolongeerd. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Palace: „De ellendigen". Op het tooneel:
Steffan en partner, musical-comedy-act,
7 en 9.15 uur.
Rembrandt Theater: „Het leven gaat ver
der". Op 't tooneel: The Solo's, Steeple Chase
on Hands. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Luxor Sound Theater: „One Night of Love"
geprolongeerd. Doorloopende voorstelling van
7 uur tot 11.30 uur.
Heemstede: Bloemententoonstelling in
Groenendaal van 's morgens 9 tot 's avonds
12 uur.
DINSDAG 9 APRIL
Stadsschouwburg: Annie van Ees in „Boefje"
8.15 uur.
Gem. Concertgeb.: Weldadigheidsconcert.
„Johan Steenman's orkest" o.l v. Felix de No
bel. Medewerking van Harry van Oss. 8.15 uur.
Bioscoopvoorstellingen s middags en des
avonds.
Teyler's Museum, Spaame 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags Toegang vrij.
Heemstede: Bloemententoonstelling in
Groenendaal van 's morgens 9 tot 's avonds
12 uur.
Vel sen; Raadsvex'gadering, 7 uur.
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
>6).
Hij bereikte het pad, dat van den hoofdweg
erheen voerde, liep behoedzaam over het gras
dat het aan den kant omzoomde en kwam
aan de witte poort. Hij keek behoedzaam om
zich heen, zag alleen zwijgende duisternis
en klopte met het heft van zijn zakmes drie
maal op de poort. Het geluid klonk helder en
duidelijk door de stilte en hij wilde juist zijn
hand opheffen om het signaal te herhalen,
toen hij in zijn onmiddellijke nabiiheid een
plotselinge beweging bemerkte. Hij draaide
zich half om en op hetzelfde moment hoorde
hij een soortgelijk geluid aan zijn andere
zijde. Vóór hij kon roepen of iets doen om
zich te verdedigen, doemde een schaduwigp
gedaante uit het donker op en klemden zich
een paar pezige handen, met scherpe nagels
om zijn hals.
De aanval geschiedde zoo onverhoeds, dat
Dick Forsyth op den grond tuimelde, maar
toen hij lag, begon hij zich als een bezetene
te verweren. Een andere gestalte plofte bo
ven op hem en de volgende seconde kreeg hij
met een met lood gevulden bamboestok een
venijnigen tik op het hoofd. Hij had een ge
waarwording alsof hij een feilen lichtstraal
zag. toen verloor hij het bewustzijn. Zijn aan
vallers. die zijn lichaam voelden slap worden
stonden op en voltooiden hun werk door zijn
handen en voeten te binden.
En aan den anderen kant van de poort,
in smartelijk begrijpen, stond Kathleen Bar
rington, zich wanhopig afvragend wat ze
doen zou. Ze had daar gestaan toen Forsyth
klopte en haar hart was van vreugdevolle
verwachting vervuld geweest. Maar al spoe
dig had een namelooze angst haar aangegre
pen; de volgende geluiden lieten haar niet in
twijfel dat Dick Forsyth was overrompeld
en toen het eensklaps stil werd teeken dat
de strijd was geëindigd had ze het wel
kunnen uitgillen van vertwijfeling, want ze
was overtuigd, dat de aanvallers hem hadden
vermoord. Met bovenmenschelijke inspanning
hield ze zich in, duwde de poort open en liep
naar buiten.
Ze zag in de duisternis, dat twee schim
mige figuren zich over een derde bogen, die
op den grond lag. Opeens viel al haar angst
van haar af; een blnde, roekelooze moed
verdrong elke redeneering, en met een kreet
wierp ze zich op den dichtsbijzijnden aanval
ler in de ijdele hoop den bewusteloozen For-
svth te kunnen helpen. Maar op dat zelfde
oogenblik glipten twee andere mannen ge
luidloos buiten de schaduw van den muur. Een
van hen had een zak in zijn hand en toen
zijn metgezel Kathleen vastgreep, gooide de
eerste haar den zak over het hoofd, waarna
ze haar snel vastbonden. Een paar minuten
later lag ze. ingepakt als een mummie
hulpeloos aan hun voeten.
De twee kerels die met Forsyth bezig waren
geweest hadden hun taak volbracht en
richtten zich op, alle vier hijgden nu van in
spanning; een van hen lachte; toen ver
scheen een vijfde op het tooneel.
„De stoelen", commandeerde hij.
Het viertal scheen zich in de duisternis op
te lossen en terwijl ze weg waren, ging de
laatstaangekomene naar den bewusteloozen
Forsyth toe en gaf hem een schop.
„Zoo. hond van een Engelschman! Jij wou
mij bedriegen! Wel. daar zul je nu van lusten
en ie zult bidden om te mogen sterven, dat
vertel ik je!"
De vier mannen keerden terug met een
paar draagstoelen.
„Smijt ze er in!", riep de mandarijn, want
hij was de vijfde persoon.
De vier gehoorzaamden en toen de manda
rijn een nieuwe order gaf, schommelden de
stoelen aan de schouders der dragers. Een
moment daarna begonnen ze langzaam den
heuvel af te dalen.
Een goed uur later gleed Forsyth van de
duisternis der bewusteloosheid in een andere
duisternis, die tot zijn zinnen doordrong, zon
der dat deze hem echter eenige aanwijzing
konden geven omtrent de plaats, waar hij
zich bevond. Eenigen tijd lag hij stil voor zich
uit te staren, toen bereikte het geklots van
water zijn oor, een muffe lucht kwam in
zijn neus, terwijl hij een menigte geluiden op
ving. Juist terwijl hij zich dit flauw realiseer
de, hoorde hij het getrippel van pootjes en een
seconde later liep er iets over zijn lichaam.
Hij maakte een plotselinge, bruuske bewe
ging. de rat piepte en sprong weg. Toen
trachtte hij zich op te richten.
Nu pas merkte hij dat zijn handen en
voeten gebonden waren en in het moment
dat volgde, kwam de herinnering als een
bruisende stroom terug. De gebeurtenissen
van dien middag en vooravond trokken weer
aan zijn geest voorbij, de brief, dien hij van
Kathleen Barrington had ontvangen, het sig
naal dat hij had gegeven, de aanslag voor
Barrington's pooit, en de overtuiging, die met
een schok vorm aannam in zijn hersens, uitte
zich in één enkel woord:
„Verraden!"
Deze overtuiging was heel wat zwaarder te
dragen dan al het andere van de verschrik
kelijke situatie. Zijn gebonden polsen deden
hem pijn. zijn hoofd bonsde, zijn lichaam
was zoo stijf, alsof het bont en blauw geslagen
was. maar naast de folterende gedachte dat
Kathleen Barrington hem in de handen van
zijn vijanden overgeleverd had. leek dat alles
volmaakt onbelangrijk.
.God vergeve haar!" mompelde hij na een
poosje. „.God vergeve haar! Hoe had ik ook
kunnen vermoeden dat zoo'n allerliefst meis
je in staat was zoo iets gemeens te doen!"
Hij probeerde zich te dwingen er niet meei
aan te denken. Toen herinnerde hij zich haai
dringende woorden van dien middag.
„.Gelóóft u me? U gelooft toch niet dat ik
zoo slecht ben
Hij zag haar gezicht, bleek, mooi en smee-
kend, en haar woorden echoden in zijn ooren
„Zeg dat u mij gelooft. U denkt toch niet
dat ik zoo slecht ben
„Ja", fluisterde hij, „ja, ik geloof je! Als
ik aan jou zou twijfelen zou ik moeten twij
felen aan alles wat goed en lief en mooi is in
de wereld!"
Hij werd kalmer en tegelijkertijd begon hij
de pijn in zijn hoofd en zijn lichaam hevige!
te voelen. Hij dacht aan wat hem te wach
ten stond: wat zou er met hem gebeuren?
Hij had er geen flauw besef van. Maar van
de andere -zijde van de planken wand waar
tegen hij lag, hoorde hij het gekabel van watei
en hij wist nu zeker dat hij op een boot
was.
Toen dacht hij opnieuw aan Kathleen Bar
rington. Wat zou haar deel zijn. met een
vader, die voor geen laagheid der wereld
terugdeinsde en den mandarijn, die niet rus
ten zou voor ze zijn vrouw was. Hij huiverde
en gesmoord kwam het over zijn lippen:
„God behoede haar! God beware haar vooi
dat vreeselijke lot!"
X.
Forsyth doet een ontdekkng.
Na telkens even vergetelheid gevonden te
hebben in een korten slaap, werd Dick
Forsyth eindelijk helder wakker en bemerkte
dat het ochtend was. Pijnlijk en ellendig,
vroeg hij zich met doffe beklemming af, wat
de nieuwe dag hem brengen zou.
Zijn eerste ervaring was. dat een Chinees
met een onaandoenlijk gezicht en een mes
In de hand, zich door het bovenluik van
zijn kerker naar beneden liet glijden en
Forsyth zag dat de man de uniform van den
Yamen aanhad. Dit, gevoegd bij het mes
voorspelde niet veel goeds.
„Goeden morgen, dokter", begroette de
Oosterling hem in zijn moedertaal. „Ik hoop
dat zoete droomen Uw rust hebben veraange-
■naand".
Forsyth negeerde den ironischen toon en
mtwoordde bedaard:
„Ik heb heelemaal niet gedroomd. Niet aan
genaam en niet onaangenaam".
„Dat", hernam de Chinees ernstig, „getuigt
van een tevreden geest. Maar u zult wel hon-
;er hebben; hebt u trek in rijst?"
Forsyth, die zich de vraag stelde wat dit
oezoek te beteekenen had, sprak, even ernstig
ils de ander:
„Rijst is een hongerig mensch altijd wel-
tom".
De afgezant van den mandarijn boog glim
lachend.
„Maar met gebonden handen kan men niet
eten, en aangezien ik orders heb gekregen u
van voedsel te voorzien, zal ik de banden
moeten losmaken".
De daad bij het woord voegend duwde hij
het mes onder de gevlochten raffia die om
Forsyth's handen was gewonden, en een se
conde later waren zij bevrijd. Toen keek de
zoon van het Hemelsche Rijk naar de ge
boeide voeten en glimlachte opnieuw.
„Alleen een goochelaar kan de eetstokjes
met zijn teenen vasthouden, dus het is niet
noodig u van den ketting te bevrijden. Maar
u moet uw handen eens flink wijven, dokter,
dat prikkelt den bloedsomloop en doet het ge
voel terugkeeren. Die rekels hebben u stevig
gebonden".
Forsyth, die reeds uit zichzelf was gaan doen
wat de Chineesch hem aanried, hield op met
wrijven en keek zijn bezoeker opmerkzaam
aan. Reeds dadelijk had hij geconstateerd dat
hij niet tot de heffe des volks behoorde, maar
een beschaafd man moest zijn, waarschijnlijk
jemand de een zekere vertrouwenspositie be
kleedde. Vermoedelijk was hij op de hoogte
van wat de mandarijn met hem vóórhad. In
ieder geval was 't de moeite waard te trach
ten dat uit te vorschen. (Wordt vervolgd).
