EEN LIEFDE IN CHINA
FEUILLETON.
Uit liet Engelsch
door BEN BOLT.
28)
„Kathleen!" riep hij zachtjes, maar drin
gend. „Kathleen!"
Ze bleef staan en.keerde zich verbijsterd
naar hem.
„Jij!" riep zij met een lage, trillende stem,
ongeloovig naar zijn gemaskerd gezicht sta
rend. „Jij!"
„Ja, ik; Kathleen!"
Haar twijfel begrijpend, trok hij het mas
ker van het gezicht en wierp het op den
grond.
„Maar.... maar", stamelde zij.
„Ik ben gekomen om je te re'dden. Je moet
met me weg gaan onmiddellijk".
„Ik dacht, dat je in gevangenschap was",
hernam zij, den zin die haar woorden on
derbroken hadden, voltooiend.
„Dat was ik ook, maar ik ontsnapte den
avond toen jij de jonk verliet".
„Je ontsnapteWeer maakte zij haar
zin niet af en keek hem aan, als vertrouw
de zij haar ooren niet.
„Ja. En van dat oogenblik af heb ik niets
gedaan, dan pogen tot hier door te drin-
gen".
„Maar Ah Yeo vertelde me nog geen half
uur geleden, dat je hier in een van de ka
mers van de Yamen gevangen zat. Hij ver
zekerde me dat je vannacht zou worden ge
folterd en daar ik weet hoe duivelachtig.
geraffineerd Chineesche martelingen kunnen
zijn.... daarom, om je te redden, heb ik
eb ik...."
„Om me te reddenja?"
„Ehheb ik beloofdom.... om....
Li Weng-Ho te trouwen!"
Een trek van ontzetting kwam over Dick
Forsyth's gezicht. In zijn oogen flitste een
plotselinge vlam.
„Jij beloofde Li Weng-Ho te trouwen",
herhaalde hij op strakken stillen toon. „Om
mij te kunnen redden?"
„En daarom draag je die kleeren?'
„Ja", antwoordde ze weer, met een klank
in haar stem, die een steenen hart had moe
ten vermurwen. „Dit zijn de offerkleeren. Ah
Yeo heeft ze me gegeven. Ze waren voor me
gemaakt, en vanavond of morgen moet ik
de bruid worden van den mandarijn, als.."
„Neen lieveling!"
Hij strekte zijn armen uit. Weer vlam
den zijn oogen, en zijn gelaatsuitdrukking
openbaarde meer dan zijn woorden. Voor een
oogenblik stond ze daar en staarde hem
aan alsof ze het niet kon begrijpen, niet
durfde gelooven; toen kleurde een diepe
blos van vreugde het mooie meisjesgezicht
en als een vogel naar het nest vloog zij
in zijn armen. Die hielden haar omvat en
zij begroef haar gezicht tegen zijn schouders,
terwijl zij snikte van eindelooze opluchting.
Voor een oogenblik was al het andere ver
getenhet gevaar, dat van zoo nabij loer
de en de noodzakelijkheid om te ontsnap
pen, terwijl het nog tijd was.
„Lieveling", fluisterde hij, „kijk me aan".
Langzaam lichtte zij het stralende gezichtje
waarin de violette oogen vochtig blonken,
naar hem op. Hij boog zijn hoofd dieper naar
het hare en kuste haar.
„Lieveling!" klonk het opnieuw. „Jij bent
van mij. voor tijd en eeuwigheidnooit
zul je een anderen man toebehoor en".
„Neen, nooit een anderen man" herhaalde
zij zacht en innig. Jou, jou alleen, die ge
waagd hebt
„Wat ik riskeerde was niets, vergeleken bij
wat jij deed", weerde hij af. „Jij hebt cwg in
002: gestaan met iets veel erger dan de dood.
om.... mij te reddenzooals je dacht".
„Ik zou alles verduurd hebbentot je
bevrijd was uit de klauwen van Li Weng-
Ho, en dan
„Ja? En dan....?"
„Dan zou ik gestorven zijn". Haar woor
den braken in een ge-smoorden snik.
„Maar nu zul je leven", kwam hij snel.
terwijl hij haar nogmaals kuste. „Je zult
bevrijd zijn van de verschiükking van dat
offer. We
Hij hield zijn adem in, daar hij meende in
den tuin iets te hooren bewegen, en zich om-
keerend terwijl hij haar nog in zijn armen
hield, tuurde hij naar buiten in de duister
nis. Hij konniets zien en het geluid, wat
het dan ook veroorzaakt mocht hebben,
herhaalde zich niet. Hij was echter thans
tot de werkelijkheid teruggebracht.
„Kathleen", waarschuwde hij. „We ver.
spillen tijd. Ah Yeo kan komen of de man
darijn zou kunnen arriveeren. We moeten
weg, oogenblikkelijk, maar het zou wel goed
zijn als je iets had om deze kleeren te be
dekken een donkere mantél bijvoorbeeld
en vooral een paar andere schoenen.
„Ik heb ze allebei; er zijn er dozijnen.
Wacht maar even; ik ben er in een minuut
weer. Ik word niet bewaakt. Ah Yeo weet,
dat ik niet over de muren van den Yamen
kan klimmen en door de port zou ik niet
kunnen passeeren. Daarom mag ik het huis
vrij in en uit gaan; het latwerk is overal
open. Een oogenblik je.
Zij glipte uit zijn armen en snelde de kamer
uit. Dick Forsyth wachtte allerminst op
zijn gemak. Dat geluid uit den tuin had hem
zenuwachtig gemaakt en hij verweet zich nu
zooveel tijd to hebben verbeuzeld. Zijn oogen
wendden zich onwillekeurig naar de open
ramen, waardoor de zoete, zware geur van
vele bloemen naar binnen werd gedragen
door den zachten avondwind.
Het gedempte licht der schemerlampen,
dat door de vensters naar buiten viel, kon
de duisternis, slechts on korten afstand daar»
boren. Een paar meter van de kamer ver
wijderd was het reeds zoo donker, dat daar
niets te zien was, maar wanneer iemand van
deze zijde langs het. huis passeerde, zou zijn
aanwezigheid hier zeker opgemerkt worden.
Uit voorzorg ging hij daarom achter een
groot met ivoor ingelegd kamerschem staan.
Op looden voeten kroop een minuut voor
bij, toen twee minuten. Een afschuwelijke
angst overviel hem. Als er maar niets gebeurd
was.... Nooit had hij Kathleen, uit zijn na
bijheid mogen laten gaan! AlsDoor het
stille huis klonk plotseling het sonore ge
luid van een gong. Met dat geluid nam zijn
gevoel van onrust toe. Hij had geen flauw
vermoeden wat het zijn kon, maar zijn in
tuïtie voorspelde dat het niet veel goeds
te beteekenen had.
In een opwelling van wanhoop keek hij
rond naar een wapen. Zij blik viel op een
antieken sabel, gebogen, in een bewerkte
schede, die slechts enkele stappen van hem
af aan den muur hing. Hij "greep er naar,
trok den sabel uit de schede, en stevig het
met goud ingelegde gevest omklemmend,
bleef hij in waakzame afwachting staan.
De gongslagen waren weggestorven, maar
plotseling was er een geluid van stemmen
door de teruggekeerde stilte, en hij onder
scheidde Kathleen's stem daaruit aan den
anderen kant van het gordijn, dat toegang
gaf tot de kamer. In zijn ooren klonk de
stem gespannen, hoewel de woorden alle-
daagscli genoeg waren.
„Ja, binnen is het warm en ik wilde in
den tuin gaan wandelen om den geur dei-
bloemen in te ademen".
„Zij bezitten uit zich zelf de zoetheid niet,
die uw tegenwoordigheid hen zal verleenen,
mijn lelie".
Het antwoord, op minzamen maar onbe.
wogen toon gegeven, deed Dick Forsyth ver
stijven van ontsteltenis. Dat was de stem
van Li Weng-Ho! De mandarijn was op den
Yamen aangekomen
EVvr.SLvt.Vi bemin n cc 7.Lob öiefc. maor klemde het
kromzwaard vaster in zijn hand. Een grim
mig plan ontwaakte in hem. Hoewel hij ge
neesheer was, geroepen lijden te verzachten,
en zijn medemenschen troost en liefde te
geven, zou hij de ongerepte ziel van het
meisje, dat hij liefhad levend redden, zelfs
al moest hij daartoe den man, die zoo schan
delijk tegen hem intrigeerde dooden
Weer klonk Kathleen's stem, nu opeens
trillend van den lach.
,,U vleit me te veel! Zulke honingzoete
woorden
Forsyth stelde vast, dat zij onnoodig luid
sprak dat lachen was koelbloedig en be
wonderenswaardig gespeelde convedie. Hij
twijfelde er niet aan of dat luide spreken
diende om hem te waarschuwen en hem de
kans te geven om te ontsnappen. Maar hij
week geen duimbreed. Het zwaard in de hand
wachtte hij, een onheilspellende blik in de
oogen. Opnieuw hoorde hij den stem van
den mandarijn.
„Er zijn geen woorden, welke die zoetheid
voldoende vermogen uit te drukken. De bloe
men uit den tuin zullen verwelken van ja
loezie, als gij, mijn juweel
„O, edele heer!"
De woorden kwamen in een schalks pro
test achter het gordijn. De zijde ritselde en
een kleine hand greep het gordijn, de hand
van Kathleen, en bleef daar een oogenblik
terwijl Li Weng-Ho's stem nogmaals sprak,
de trilling van den hartstocht duidelijk merk
baar erin.
„Het is de waarheid, mijn schoone. Aan
den hemel is er geen ster zoo schitterend,
en op de gansche aarde geen bloem zoo zachb
als gij, die mij zoo groot een eer...."
(Wordt vervolgd)'.'
Duizenden hebben Tweeden Paaschdag een bezoek gebracht aan de bollen
velden. Een tafreeltje in de omgeving van Hillegom
De 46ste verjaardag van den Duitschen Rijksieider Adolf Hitler is te Berlijn onder enorme belangstel
ling gevierd. Bovenstaande foto's toonen de enorme menschenmenigte voor de Rijkskanselarij en d*
parade van den vaandelwacht van het wachtregiment
De rugbylandenwedstrijd Nederland Frankrijk B werd Zondag te Bussem ge
speeld. Een spelmoment
In een perceel aan de Beschuitsteeg 3 te Leiden De finale van
heeft een ernstige brand gewoed. Tijdens het blus- winnaar werd
«chingswerk stortte een muur in waardoor drie politie
mannen werden bedolven. De ruïne
de sprintwedstrijden voor profs en onafhankelijken tusschen van Egmond (voor), die
en v. d. Linden, tijdens de wielerwedstrijden op de nieuwe wielerbaan te Hilversum
die Zondag door burgemeester Lambooy officieel geopend werd
Te Domburg is Zaterdag ter nagedachtenis aan Jan Toorop, die in deze plaats des zomers veel
woonde en arbeidde, een gedenk: ^en nthuld c ->.or zijn dochter, de bekende schilderes mevr. Charly
Toorop. Tijdens de plechtigheid
