EEN LIEFDE IN CHINA
D* m«diseh« school te Hammersmith is door den Koning
en de Koningin van Engeland officieel geopend De
vorstelijke personen, die per auto gekomen waren, werden
hartelijk toegejuicht
gehouden. - H. K. H. Prinses Juliana in gezelschap van den Koning en de
Koningin van België
Een aanwinst voor de
Rotterdamsche diergaar
de Een fraaie Gibbon
Siamang uit Sumatra.
Het beest, dat onder
de keel een groote zak
draagt, maakt een oor-
verdoovend lawaai
Het Hollandsche water smaakt best. In het Geldersch
Ruiterkamp, dat binnenkort te Eerbeek geopend wordt,
Is een 11-tal Hongaarsche paarden aangekomen, terwijl
nog meer zendingen zullen volgen
De aankomst van H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana aan het, paleis te Brussel voor haar
bezoek aan het Belgische vorstenpaar
Een auto met een paards motor, zooals deze combinatie
voor het wagenveer naar Charlois te Rotterdam stond
te wachten
De kranslegging bij het graf van wijlen Koning Albert van België door H M.
de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana De vorstelijke bezoeksters tijdens de
plechtigheid in de crypte te Laeken
Het gedeelte van het Albert Kanaal tusschen Antwerpen en Herenthals is door den Koning en de
Koningin van België geopend. De vorstelijke personen aan boord van het vaartuig, waarmede de
eerste offieieele tocht door dit kanaal-gedeelte werd gemaakt
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
47)
XXIX.
In veilige haven.
Zoodra het hem mogelijk was. ging Forsyth
weer naar buiten. De ongelukkige schelmen
die den schandpaal moesten doorstaan, wa
ren er nog, en zonder aarzeling liep Forsyth
op den gestrafte toe, dien hij straks opge
merkt had. De man had een gegroefd gezicht
dat met een kleurstof bewerkt was om een
Chineeschen teint te krijgen; zijn wenk
brauwen waren donker gemaakt, maar zijn
oogen waren blauw de blauwe oogen van een
Europeaan, en Forsyth zag dat ze met bloeo
doorloopen waren tengevolge van zenuw
overspanning en pijn waarschijnlijk.
„In 's hemelsnaam, Forsyth
„Dus zoover is het met u gekomen, Lelanr
Barrington!"
„Zeg liever wat er van Leiand Barrington
over is", gaf de handelaar ten antwoord. ,Vijl
dagen heb ik deze Chineesche hel geleefd
en de ploert, dien ik heb betaald om me te
voeden, is er vandaag niet geweest. Nog een
dag en ik word gek".
Forsyth beschouwde hem aandachtig. Bar-
nngton's toestand was meelijwekkend genoeg
De houten kraag verhinderde hem te gaan
liggen of achterover te leunen, maakte het
nem zelfs onmogelijk voedsel naar zijn mond
te brengen.
„Hoe kom je in dezen toestand?" infor
meerde de dokter.
„Opium smokkelen! De plaatsvervangende
gouverneur is jong en een dienstklopper. Ik
werd gesnapt en omdat ik in Chineesche
kleeren was en mijn gezicht geverfd had.
hield hij me voor een halfbloed, denk ik. In
ieder geval, ik heb er vijf dagen van gelusi
en nog zoo'n dag...."
„Wat is er inmiddels van je dochter ge
worden?"
Een loerende blik kwam in de met bloed
doorloopen oogen.
O, die maakt het best! Ze zit in Yong
Foo".
„Weet je dat zeker?"
„Natuurlijk! Waar zou ze anders zijn?"
Forsyth vond het niet noodig hem in te
lchten. Die gemeene manier van kijken
everde het duidelijke bewijs dat Leiand Bar-
ington méér wist dan hij wenschte los te
laten en de quasie-onschuldige,, luchtige
oon waarop hij had geantwoord, was die van
emand, die een leugen met bluf denkt te
uinnen bemantelen. Vol walging wendde de
onge dokter zich af.
Forsyth",, schreeuwde de handelaar. „In
hemelsnaam, je bent toch niet van plan me
der zoo te laten staan
„Neen", was het antwoord. „Ik zal je we'
elpen".
Zonder Leiand Barrington verder een blik
vaardig te keuren ging Dick den Yamen weei
linnen en zocht den gouverneur op. dien hr
van zijn wonderlijke ontmoeting vertelde.
„Wat wilt ge dat ik doen zal, vriend?"
vroeg de mandarijn.
„Hem in vrijheid stellen, natuurlijk".
„En hem hier laten komen, om zijn doch
ter te zien?"
„Neen", weerde Forsyth snel af. „Hij is
een door-en-door slecht mensch. Ik geloof
niet dat Kathleen hem ooit verlangt terug te
zien. U herinnert zich wat ik u over Li Weng
Ho vertelde. Hoe deze ontaarde vader...."
„Ik herinner het me De vraag is nu maar:
wat zal ik met hem doen?"
„Zorgen dat hij uit China verdwijnt, als u
dat mogelijk is
„Dat is mij zeker mogelijk.dat wil zeg
gen. ik kan in ieder geval maken, dat het niet
veilig voor hem is zijn gezicht buiten de ver
draghavens te laten zien. Hij is bekend als
opiumsmokkelaar en de nieuwe wetten zijn
heel streng op dat punt. De schandpaal is
maar een lichte straf ik zou het volste
recht hebben een doodvonnis over hem uit te
spreken".
„Zegt u hem dat, misschien kunt u hem
zoo den angst op het lijf jagen, dat hij de
wijste partij kiest en China verlaat".
„Dat zal ik doen voor u. Forsyth, en
•oor Kathleen. Ik zal hem meteen laten
Malen".
Forsyth was niet bij het onderhoud tegen-
voordig, wilde er ook niet bij zijn. maar een
uir later hoorde hij het resultaat.
„Leiand Barrington is weg zoo mak als
•en lam! Drie soldaten en een van mijn
•iviele ambtenaren begeleiden hem. Hij gaat
••erst naar Yong Foo om zijn huis te ver
hopen en vervolgens naar Hong Kong. waar
Mij zich naar Engeland zal inschepen. We be
hoeven niet ongerust te zijn. dat hij dit niet
zal doen. want de ambtenaar heeft een brief
bij zich, die naar den Engelschen gouverneur
gaat als Barrington niet per eerste gelegen
heid vertrekt. Hij heeft den brief gezien en
ik verzeker u dat hij eieren voor zijn geld
zal kiezen".
„Ik ben u heel dankbaar
„Tusschen ons mag geen sprake zijn van
dank, mijn vriend. Ik beschouw het als een
voorrecht den man van dienst te kunnen zijn,
die gemaakt heeft dat mijn kind zingt als
een lijster. Wel, daar hoor ik mijn Nang
Kung en uw Kathleen!"
Ze kwamen nader, de armen om elkaar
heen; beide stralend van gelukkige jeugd en
juist even voor zij binnen traden, duwde de
mandarijn Forsyth een brief in de hand.
„Neem dien, mijn vriend. Hij is van Bar
rington en voor Kathleen bestemd", zei hij
haastig en met gedempte stem. „Maar lees
hem eerst zelf en geef hem haar. wanneer
het u wenschelijk voorkomt. Ik weet wat er
in staat", de mandarijn pauzeei*de even en
vervolgde met een glimlach: „Ik heb hem ge
dicteerd en me overtuigd dat hij alles woor
delijk heeft opgeschreven".
Forsyt'n liet den brief in zijn zak glijden
en las hem zoodra zich een geschikte gelegen
heid voordeed. Hij was heel kort en bevestigde
dat de schrijver China onmiddellijk verliet en
gaf verder uiting aan de hoop dat Kathleen
die. zooals Barrington mededeelde te hebben
gehoord, binnenkort met Forsyth in het hu
welijk zou treden, heel gelukkig zou worden.
Dat was alles, want de mandarijn had hem
gedwongen zich bij de hoofdzaak te houden
en alles wat naar leugenachtig vertoon van
gevoel zweemde, te vermijden.
Tien dagen .ater werden Dr Richar*
Forsyth en Kathleen Barrington, van den
Yamen uit, in de kapel van het Amerikaan-
sche zendingsstation, in den echt verbonden
De kleine Nang Kung stond gedurende de
plechtigheid aan Kathleen's zijde, een vor
stelijk figuurtje in brocaatzijde, als geen
Engelsche bruidsmeisjes ooit droeg. Maar
ook het gewaad dat de bruid aanhad, oe-
hoorde tot het allermooiste eri fijr.ste uit
de eeuwenoude schatten van den Yamen. En
ze had erin moeten berusten dat ze naar
Chineesche zede, getooid werd met den
scharlakenrooden bruidssluier, die in wijde
plooien naar alle kanten van het hoofd tot
de voeten afhing, zoodat Dick Forsyth, die
naast haar stond, haar lief, gelukkig' gezicht
als door een rozige wolk zag.
Toen het gezelschap op den Yamen terug
keerde, werd er luidruchtig op de tams-tams
geslagen, speelliederen ontlokten vreemde
melodieën aan vreemde instrumenten, de
meisjes van het gouverneurs paleis zonden de
liefdesliederen van China, die dertig eeuwen
tevoren ook reeds Chineesche jonggehuwden
in de ooren hadden geklonken, de geur van
een overvloed van bloemen vervulde de lucht
met een droomerige zoetheid en er was een
overvloed van spijs en drank, een kleuren
weelde. een half-barbaarsche uitbundigheid
van pracht, zooals de stoutste Westersche
fantasie zich die niet had kunnen voor
stellen. En van de drie vluchtelingen was
Ching, Chinees in hart en nieren ondanks het
dunne laagje Europeesche vernis, wel het
meest in de wolken.
„Heel prachtig huwelijk, dokter Forsyth",
betuigde hij enthousiast, „heel prachtig
huwelijk. Missie Barrington
„Miss Barrington Ching?"
.Neem tof nip' '*l T^-svth'*.
nnnikte de trouwe ziel, ,,ik bedoel mevrouw
Forsyth. Ching is gelukkig als een vlasvink,
die zingen kan".
(Slot volgt.)
