Het geheim van Lady Littenton
Het K.L.M.-vliegtuig de „Nachtegaal"
is van Schiphol vertrokken als eerste
vliegtuig in den tweemaal wekelijkschen
dienst naar Ned. Indië. Vele autori
teiten, onder wie ir. Damme en de
heer Plesman waren hierbij tegen
woordig
Een wolkbreuk zette Dinsdag de straten
van Rotterdam onder water. De post
bode, die zijn plicht niet verzaakte
Baldwin, de nieuwe Engelsche premier,
op weg naar Himley Hall bij Dudley,
waar hij na het aanvaarden van zijn
nieuwe functie zijn eerste rede hield
De autorennen van Tweeden Pinkster
dag op de Brooklandbaan. De deel
nemers- in de bocht
Een der deelnemers in actie bij de
bekende jaarlijksche ringrijderijen en
steekspelen welke Dinsdag te Koude-
kerke in Zeeland zijn gehouden
De tenniswedstrijden Duitschland Italië om de
Davis cup zijn met 4 1 door Duitschland qe-
'vtorinëri.t Eërv overzicht tijdens de partij Von
Cramin (links) tegen De Stefahr
Het 75-jarig jubileum der Duitsche Athletiek ver-
eenigingen is te Coburg feestelijk herdacht met een
optocht door de stad en belangrijke selectiewedstrijden
In Artis te Amsterdam zijn twee Abessinische leeuwen gearriveerd, welke H. M. de Koningin van den
Keizer van Abessinië ten geschenke heeft gekregen
Ramsay Macdonald, de afgetreden Engelsche premier, brengt thans eenige vacantiedagen te Lossiemouth
bij zijn dochter en schoonzoon door. De staatsman in gelukkigen familiekring
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
21)
„Ik las het toevallig en toen kwam dit plan
netje bij mij op, wat is daar voor vreemds
aan?"
„Vier dagen voor je verlovingsfeest"
„Wat heeft dat er nu in 's hemels naam mee
te maken?"
„Weet lord Arthur van je plannen iets af?"
„Op het oogenblik nog niet," gaf Claire on
geduldig toe.
Alice vroeg ernstig „Denk je dat hij het
goed vindt dat je zonder hem een feest be
zoekt?"
„Ik zei je toch dat er op dit feest geen
mannen worden toegelaten. Je ondervraagt-
mij als een rechter van instructie wat wil je
eigenlijk Alice?"
„Er is iets, Clahe dat je voor mij verbergt.
Je bent ineens heelemaal veranderd, zoo vroo-
lijk, zoo blij, ik weet niet hoe, maar heel an
ders dan toen we pas hier kwamen. Zeg mij
eens eerlijk staat dit in verband met het ge-
costumcerde bal?"
„Misschien." Claire lachte.
„En ik mag het niet weten?"
.Misschien lieveling, maar vandaag nog
■Biet
„Claire je wilt toch niets verkeerds doen?"
vroeg Alice angstig.
Weer lachte Claire. maar het was geen
openhartige, vroolïjke lach.
„Je moet niet zooveel vragen, Alice. Je zult
niets anders te doen hebben dan met mij
mee te gaan."
„Is dat vriendschap. Claire, dat je mij niet
jgeriijk wilt zeggen, wat je bedoeling i4 ht
ben toch ook zoo eerlijk tegenover jou ge
weest?" zeide Alice verwijtend.
Claire kreeg een kleur. „Ach toe Alice,
plaag mij niet zoo je zult alles hooren, maar
nu nog niet. Wees toch lief en vraag niet zoo
veel, help mij liever om die vervelende aristo
craten in hun hoofden te stampen dat ik
naar dit feest wil."
„Waarom gaan wij dan maar samen, kun
nen Arthur's zusters niet meegaan?"
„Mijn aanstaande schoonmoeder zou nooit
toestaan, dat haar deftige dochters dit feest
gingen bezoeken, je -.moet toch begrijpen
kind dat het een artistenbal is en de luidjes
zijn hier zoo vrees el ijle adellijk, dat dit een
zwarte bladzijde in het geschiedenisboek van
Littenton Castle zou beteekenen. Stel je voor
de lady's van Littenton Castle op een artis-
ten feest!
Clahe greep den arm van haar vriendin.
„Alice beloof mij dat je geen woord zult zeg
gen, je zoudt alles voor mij bederven, enkel
jij en ik hoor, zullen naar dat bal gaan.
„Ik geloof Clahe, meende Alice, dat het niet
zoo gemakkelijk zal zijn als jij denkt."
Clahe stampte met haar voet op den grond.
„Zeur nu niet langer, ik wil en zal het bal
bezoeken!" riep zij boos.
Alice had gelijk. Lady Jane vond het hoogst
ongepast, dat de toekomstige lady Littenton
een dergelijk bal zou bezoeken en zij zeide
stuk en beriep zich op haar Amerikaansche
het haar openhartig. Claire hield voet bij
vrijheid. „Ik doe niets -verkeerds of verbodens,
dat ik uit een oogpunt van kunst dit bal wil
zien, zeide zij. „Papa heeft mij nooit eenig ver
wijt gemaakt over mijn doen en laten, omdat-
hij precies wist hoe en wie ik ben, hij kon mij
rustig mijn gang laten gaan, want ik heb nog
nooit iets verkeerd gedaan. Bovendien, ik ga
volstrekt niet alleen."
„Je vergeet, zeide lady Jane ijskoud, dat
miss Misters veel kan doen dat een lady Lit
tenton niet doen kan."
„Dat kan ik in het geheel niet inzien, ant
woordde Clare driftig, ,jk zal in alle dingen
die ik doe een lady zijn, of ik nu Misters of
Littenton heet." Zij wilde naar het feest en
zij wilde lady Jane leeren dat zij zich, ook in
de toekomst niet, ooit zou laten regeeren en
zich nooit zou laten onderwerpen. Zij was bo
venmatig verwend, met grenzelooze liefde op
gevoed en nimmer gewend in haar wil ge
dwarsboomd te worden.
Lord Arthur keek verwonderd bij het hoo
ren van den wensch van zijn bruid en door
zijn moeder beïnvloed verzocht hij haar
vriendelijk het plan op te willen geven. Claire
schudde van neen en toen sloeg lord Arthur
een scherpen toon aan en verbood haar een
voudig om te gaan. Doch het was te ver
geefs
Je wint Claire nog meer op en nu zal zij
juist willen gaan", verzuchtte John Misters,
ik heb helaas mijn dochter erg verwend."
„Deze verzuchting komt een beetje te laat"
antwoordde lord Arthur geërgerd. „Hoe denkt
u dat het huwelijk tusschen Claire en mij zal
zijn als zij steeds haar eigen zin wil volgen?"
„Zij is gemakkelijk te leiden, het liefste,
beste kind wat je maar bedenken kunt",
vergoelijkte John Misters, „Zij verlangt nooit
het onmogelijke, maar als zij eenmaal een
idee in haar hoofd heeft, zet ze het door. Geef
maar toe Arthtur dat zal nog wel het ver
standigste zijn. Laat je gasten niet merken,
dat je van meening met Claire verschilt,
waarom de praatjes voet te geven? Later als
je getrouwd bent zul je wel weten hoe met
haar om te gaan. Claire doet alles voor een
lief woord en dan, vindt je het heusch zoo erg
als zij een uurtje naar dat feest gaat, ten
slotte is zij toch nog niet lady Littenton, offi
cieel is zij nog niet eens verloofd."
Lord Littenton zuchtte „Dat zij juist vier
dagen voor het verlovingsfeest gaan wil en
dan, de menschen die dit bal bezoeken zijn
uit geheel andere kringen als" wij.".
John Misters lachte. Claire is tenslotte ook
uit andere kringen! Maar je bent toch niet
jaloersch? Er worden op dit bal geen mannen
toegelaten, dus er steekt niets achter dan,
nieuwsgierigheid van Claire om de bekende
kunstenaars van Londen eens van dichtbij te
bekijken."
De beide heeren werden het tenslotte eens
toen John Misters beloofd laad de twee meis
jes des avonds naar Londen te zullen brengen,
daar te blijven overnachten en den anderen
morgen met hen op Littenton Castle terug te
keeren Hij zou bovendien zorgen dat zij niet
te lang op het feest zouden blijven, na twee a
drie uren zou hij met de auto weder voorko
men en hen afhalen. Tegenover de gasten op
Littenton Castle zou wel een goeden grond
voor Claire's afwezigheid gevonden kunnen
worden.
Arthur Littenton zweeg maar toonde openlijk
zijn verontwaardiging. Claire scheen zich
deze echter niet aan te trekken, zij was vroo-
lijker, liever en mooier dan ooit.
De costuums waren op tijd 'klaar. In Clai
re's kamer werden zij gepast en daar de meis
jes dezelfde grootte hadden, geleken zij in de
costuums met de pruiken en de halve mas
kers als twee druppels water op elkander.
„Men kan ons niet uit elkander houden,
Alice" lachte Claire. „Het' zal gewoon eenig
zijn!"
„Jij hebt met die gelijkenis iets vóór, Claire;
als ik maar wist wat?" vorschte Alice.
Claire lachte raadselachtig, maar zweeg.
HOOFDSTUK XVIII.
Pas in de auto die hen een paar avonden la
ter naar het feest bracht, werd Claire open
hartig John Misters was op aandringen van
Claire in het hotel gebleven. Zij had dit heel
handig ingekleed door op het eergevoel van
haar vader te werken. „Maak je toch niet zoo
belachelijk papa door aan den leiband van
lady Jane te loopen, vroeger hebben wij toch
beiden gedaan wat wij wilden? En heb ik ooit
iets verkeerds gedaan, iets waarover jij je
moest schamen, neen toch? Welnu, waarom
moet je mij dan nu plotseling als een Cerbe
rus gaanbewaken^" EapaMisters had zijn
dochter gelijk gegeven en verkneuterde zich
als een groote jongen die stilletjes ongehoor
zaam is. De twee meisjes zaten dus alleen in
de auto en reden naar het bal. „Luister nu
eens Alice", begon Clahe, „ik zal je vertel
len waarom ik twee dezelfde costuums voor
ons uitgezocht heb. Je moet mij als mijn vrien
din een dienst bewijzen. Je moet je in alle za
len vertooaaen en zoo dat niemand weet of .jij
het bent of ik, want ikmoet een uurtje
weg."
„Dus toch" riep Alice verschrikt. „Ik heb
wel aan zoo iets gedacht Maar wie denk je,
dat je zal bespionneeren?"
„Dat kun je nooit weten bij de ideeën dié
mijn aanstaande schoonmama er op na houdt.
Men moet op alles bedacht zijn."
„En wie zul je ontmoeten, Claire?"
Haar vriendin antwoordde niet.
Verwijtend zeide Alice: „Clahe als je een
vriendendienst van mij hebben wilt moet je
oprecht zijn en mij alles vertellen."
„Dat wil ik ook, Alice luister maar. Ik heb
je toch, toen wij aan boord waren alles van
Charley verteld. Hij was mijn eerste eenige
liefde. Ik heb je ook gezegd, dat ik nooit meer
iets van hem hoorde, maar toch kon ik hem
niet vergeten, Alice en nu heb ik hem plotse
ling terug gezien.
„Maar waar dan Clahe?"
„Op Littenton Castle, ik ging op een morgen
een beetje in den tuin wandelen en toen
stond hij plotseling voor mij, als tuinman ver
kleed.5"
„Dus hij was het met wien je praatte toen
je paard zoogenaamd op hol was geslagen"
„Ja, hij was het! Ik had hem voor dien tijd
al gesproken, vluchtig weliswaar, maar we
konden toen toch nog een afspraak maken.
Denk je maar eens in mijn toestand in Alice,,
ik houdt toch zoo onzinnig veel van Charley.'0;
„En dan?" vroeg Alice koel.
(Wordt vervolgd.),
