Het geheim van Lady Littenton
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
27)
Alice stond op een liep wanhopig in haar
kamer heen en weer. Hoe moest zij aan geld
komen, hoe aan een betrekking? Zij had In-
tusschen toch wat geleerd en solliciteerde
steeds op advertenties die zij 'in de couran
ten las. Niets gaf het, bij den één was zij te
elegant, te veel de groote dame. bij den ander
kende zij te weinig, bij een derde was de post
juist voorzien
Alice kon niet slapen. Met filmen was het
dus voorbij en een betrekking op een kantoor
kon zij ook niet krijgen, wat moest zij be
ginnen? Er moest toch iets gebeuren.
lederen dag vroeg zij zich dit af terwijl zij
ondertusschen ijverig voortging met haar stu
die en plotseling op een avond zag zij een
advertentie in de courant die haar de juiste
leek. men zocht een jonge dame die drie ta
len goed beheerschte dat was hoofdzaak.
Den volgenden morgen kleedde zij zich zoo
eenvoudig mogelijk aan en ging met de métro
naar de voorstad waar de fabriekskantoren
der adverteerende firma gevestigd waren.
Toen zij het kantoor bereikte en in een
wachtkamer gelaten werd schrok zij want op
de stoelen die in het rond stonden zaten wel
een twaalftal meisjes die evenals zij kwamen
solliciteeren Er was geen stoel over dus bleef
zij staan en wachtte. Een meisje kwam uit het
privé-kantoor en men zag aan haar gezicht
dat zij niet aangenomen was, een tweede
werd binnengeroepen en Alice kon nu gaan
zitten Een lange tijd ging voorbij de eene
jongedame na de andere werd birmengela-
ten7 Geen enkele scheen te voldoen. Nadat
Alice binnengekomen was trad er nog een
meisje binnen zij was niet zoo erg jong meei
ea zag er moe en afgewerkt uit $n haar klee-
ren waren armoedig.
Telkens gleden haar oogen over Alice's mooi
jong gezichtje en haar elegante kleeren. Na
een poosje begon zij een gesprek. Zij verteide
dat zij nu meer dan twee maanden zonder
betrekking was, zij leefde met een verlamde
moeder en een schoolgaand zusje thuis voor
wie zij het brood verdiende. „U moet mij goed
begrijpen, zeide het meisje, ik beklaag mij
niet over mijn lot, ik werk graag als ik maar
werk kan vinden."
„Misscben wordt u hier wel aangenomen",
troostte Alice haar.
„Maar u komt toch eerder aan de beurt,
zeide het oudere meisje troosteloos. Men zai
u aanstellen en mij niet."
„O, maar ik kan niet zooveel als u, ik heb
dit werk nog nooit gedaan en ik heb geen ge
tuigschriften."
„Maar u bent zoo mooi en zoo elegant, zeide
de ander zonder een zweempje van jaloe
zie. „Uw heele verschijning werkt zoo mee en
iedereen, vooral de mannen, zien op een kan
toor graag iets moois. Ik ben leelijk en slecht
gekleed en zie er oud uit, het is onmogelijk
dat men mij neemt als men eerst u gezien
heeft." Plotseling ging de deur van het privé-
kantoor open en men noodigde de volgende
sollicitante binnen. Het was Alice's beurt,
maar zij ging niet, zij fluisterde het oudere
meisje toe. „Ik ga weg, probeer uw geluk, ik
zou u niet een plaats willen afnemen die u
toekomt en ik ben alleen ik kan nog wel wat
v/achten."
Zij knikte bet verwonderde meisje toe en
ging vlug het kantoor uit. Buiten
gekomen keek zij op haar horloge en zag dat
zij twee uur tevergeefs gewacht had. Zij wilde
echter niet nadenken, het was immers nog
twijfelachtig of zij met haar geringe kermis
en weinig ervaring aangenomen zou zijn. Zij
liep naar de trap van den ondergrondspoor
en dacht: „Als het noodig is kan ik mijn bont
mantel verkoopen en mijn avondjaponnen
die heb ik toch niet meer noodig en mijn arm
banden.... ach wat, heelei^aal arm ben ik
nog niet. ik moet enkel wat goedkooper gaan
wónen. Zij reed in de derde klasse naar huis.
HOOFDSTUK XXIH.
Maar het was veel moeilijker dan zij wel
dacht. Op al haar aanvragen kreeg zij geen
antwoord terwijl zij intusschen toch enkele
diploma's gehaald had welke diploma's een
groote hap in haar contanten hadden ge
maakt. Haar geheele bezit bestond nu nog uit
driehonderd francs en haar kleeren. Hopeloos
keek zij nu nog de couranten in, maar plot
seling viel haar een advertentie in het oog,
een revuegezeischap zocht koormeisjes. Waar
om zou zij niet evengoed aan een revue gaan
als aan een film. dacht Alice, liet zou wel zoo
wat hetzelfde zijn. Zij kleedde zich aan en
ging op weg.
Maar weldra merkte zij, dat het nog een
groot verschil uitmaakte of men bij de film
dan wel bij het theater was.
Er waren een heeleboel meisjes op de ad
vertentie gekomen. De regisseur begon met
de dansmeester de meisjes te ondervragen. Zij
moesten allen een paar passen dansen, loo-
pen, zitten enfin, alles wat Alice ook bij de
filmregisseur had moeten doen. Veel meisjes
werden direct weggezonden, maar Alice's
mooi figuur en pikant gezichtje vielen op zij
werd met een paar anderen naar een zaal ge
zonden, elk der meisjes kreeg een tricot. „Uit-
kleeden" commandeerde de regisseur „en op
het tooneel. daar kunnen wij pas zien wat
jullie kunt."
Onder gelach en gepraat ontkleedden de
meisjes zich. Alice stond tusschen hen in met
de tricot in de hand. Met een raar gevoel in
haar keel dacht zij aan de avonden dat zij hier
moest staan in deze kleeding in het felle
licht voor een zaal vol menschen. Wat deed
zij toch, had zij nog geen leergeld genoeg ge
geven, moest zij dan telkens opnieuw weer in
situaties komen waartegen zij niet opgewas
sen was?
„Allez, schiet op!" riep een blondine naast
haar, „denk je dat wij op jou kunnen wach
ten."
„Neen, dat kan ik niet doen", zeide Alice
droevig, „ik heb aan zooiets heelemaal niet
gedacht."
De meisjes waren sprakeloos en staarden
haar dom aan. Eindelijk zeide de blondine.
..Nu wat had je dan gedacht? Ben je nooit
bij dit werk geweest?"
„Neen, nooit", riep Alice „en ik wil het ook
niet doen". Zij gooide de tricot neer en holde
de deur uit. Iemand riep nog iets, daarna werd
gefloten, maar Allee snelde de lange gang
door en het theater uit.
Wéér stond zij op straat, weer was alles voor
niets geweest. Maar ergens moest zij het toch
vinden, ergens moest toch ook voor haar
werk te doen zijn er moesten toch mogelijk
heden zijn? Maar er waren er geen! Zij
wendde zich tot vereenigingen, kantoren, za
ken, warenhuizen. Dames van gezelschap wer
den in dezen tijd niet meer gezocht. Wat zij
kende bleek te weinig te zijn en voor keuken
meisje deugde zij niet, niemand wilde haar
hebben. Een ondergeschikt baantje op een
kantoor was ook niet meer te vinden. Einde
lijk vond zij een paar schoolkinderen, die zij
bijwerkte met Engelscb, maar het waren er
weinig en er kwamen geen nieuwe bij. Zij liet
zich keuren voor een plaats als verpleegster
in een ziekenhuis, maar werd afgekeurd we
gens haar overspannen toestand. Haar bont
jas had zij reeds verkocht en twee avondja
ponnen en ook een klein goedkoop kamertje
gezocht bij arme menschen die vijf bleeke on
dervoede kinderen hadden. Het huis was vuil
en versleten, de vrouw zag er verwaarloosd
uïfc en bekeek Alice vijandig, maar nam haar
om het geld dat zij voor de kamer betaalde.
De mooie verwende en schatrijke Alice Gor
don meende dat zij dit leven niet lang zou
kunnen volhouden en zij was blij als zij aan
den dood dacht-, die zou als een verlossing
zijn, maar Alice hield het uit, zij werd zelfs
niet ziek. Wel werd zij mager en haar wangen
werden bleek, - zij moest, wanneer zij hier of
daar ging solliciteeren, een beetje rood opleg
gen anders zag zij er té ellendig uit.
Op een dag vertelde men haar op de ar
beidsbeurs dat een groot modehuis manne
quins zocht. „Dat is juist iets voor u mademoi
selle" meende de juffrouw achter het loket en
Alice werd rood van blijdschap en noteerde
met kloppend hart het adres.
Zij werd dadelijk aangenomen er waren
evenals overal vele meisjes, maar Alice liep
mooier en was slanker en gracieuser en ook
beschaafder dan de anderen. Zij droeg de
prachtige kleeren niet op een aangeleerde
manier, maar juist alsof zij het gewend was
zoo duim gekleed te gaan, meende de chef, zij
zag er uit als een dame van de groote wereld-
Het was een zeer bescheiden honorarium
wat zij kreeg, maar het was zekerheid, zeker
heid om verder te kunnen leven, wel niet zoo
als Alice Gordon het gewend was, maar toch
wel zooals Joan Fort zich zou moeten schik
ken. Zij behoefte tenminste geen angst meer
te hebben voor den volgenden dag, zij wist da*
zij op een eerlijke manier zelf haar brood ver
diende Bij deze gedachte was Alice bijna ge
lukkig. En voor de eerste maal sliep zij dien
nacht rustig. De volgenden morgen begon
haar werk.
Het was geen zwaar werk wat zij te doen
kreeg, maar wel zeer vermoeiend. Den gehee-
len dag moest zij in de zaak zijn want tel
kens als er klanten kwamen moest Alice een
japon of mantel aantrekken en in de passa
lons verschijnen. Bovendien stond het winter
seizoen voor de deur en had de firma het plan
een groote modeshow te geven die drie dagen
zou duren.
De directrice merkte reeds bij den derden
dag van Alice's in diensttreding op, dat de
kleeren die miss Forth droeg beter verkocht
werden dan die der andere mannequins en
daardoor kwam het dat Alice nog minder rust
had dan de anderen. Maar zij kreeg reeds vijf
dagen na haar aanstelling een aanmerkelijke
verhooging van salaris.
(Wordt vervolgd.-).
Te Roermond is Dinsdag de-Midden-Limburgsche paardenfokdag gehouden, waar
van hierboven een aardig moment
De achtste algemeene vergadering der International Electrotechnical Commission, waarop 20 landen
vertegenwoordig zijn, is Dinsdag te Scheveningen door den minister van Waterstaat, jhr, ir. O. C. A,
van Lidth de Jeude geopend. De minister tijdens zijn openingsrede
Jong geleerd, oud gedaan. De veel
belovende zoon van den brandweer*
man, die een onverdeeld bewonderaar
is yan het blusschingswerk
Met de eerste werkzaamheden voor de electrificatïe
van de spoorlijn HaarlemZandvoort is een aan
vang gemaakt. De masten voor de bovenleiding
worden ter bestemder plaatse afgeladen
Ter herdenking van den slag bij Waterloo is Dinsdagavond
op den Dam te Amsterdam door de mariniers een taptoe
gehouden. De blazers in actie
De bekende „ronde van Ossendrecht" heeft Dinsdag voor de vierde maal pl
gehad. De renners onderweg
Een aantal Fransche pilotenheeft Maandag met een viertal vlieg
tuigen een officieel bezoek gebracht aan de luchthaven van Nort-
holt (Eng.), waar zij door de Engelsche luchtvaartautoriteiten
ontvangen -werden
De „24 uur van Mans" zijn onder zeer
slechte weersomstandigheden verreden
en gewonnen door het Engelsch equippe
Hindmarah Fontes. De winnende
wagen aan de finish
