Het geheim van Lady Littenton
De groote wedstrijd op den openingsdag der Ascot-races werd door dui
zenden bijgewoond. Een prachtig overzicht tijdens de rennen
H. K. H. Prinses Juliana bij het verlaten der school aan de Nieuwe School-
straaat te den Haag, waar de Prinses Woensdag haar stem uitbracht bij de
gemeenteraadsverkiezing
De rouwplechtigheid voor de slachtoffers der ontploffingsramp te Reinsdorf bij Wittenberg. Een overzicht
van de plechtigheid, die ook door den Rijksleider Adolf Hitler werd bijgewoond
Tot de vorstelijke personen, die de
openingsraces te Ascot hebben bij
gewoond, behoorde ook de Koningin
van Engeland. Een kijkje op de
vorstelijke tribune
Erfprins Hermann zu Wied, wiens
jongste zoon Dinsdag a.s. te Dierdorf
door H. K. H. Prinses Juliana ten doop
gehouden zal worden
Lilian Harvey arriveerde Woensdag op doorreis van
Londen naar Berlijn op het vliegveld Schiphol, waar
zij door talrijke bewonderaars en bewonderaarsters
begroet werd
De jongste zoon van den
erfprins en de erfprinses
zu Wied, die Dinsdag a.s.
door H. K. H. Prinses Juli
ana te Dierdorf ten doop
gehouden zal worden
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
28)
HOOFDSTUK 24.
In December vroeg de chef of Alice niet
naar Cannes wilde gaan naar het filiaal van
de firma om daar een poosje te werken. De
directrice van het filiaal had om een manne
quin gevraagd, maar het moest een mooi.
elegant en ontwikkeld meisje zijn.
Alice nam het aanbod dadelijk aan. Er was
niets dat haar aan Parijs bond, want met
haar kantoorwerk wilde 't steeds niet lukken.
Het salaris in Cannes zou hooger zijn dan zij
tot nu toe in Parijs verdiend had en zij kon
dit- best gebruiken.
Het filiaal was een prachtige groote zaak
met nog maar salons dan het Parijsche Huis
bezat en de klanten waren internationaal. De
meest uitgezochte luxe op het gebied van
kleeren, bont, sjaals, taschjes en wat niet al.
waren in de salons te vinden. En hoe verwend
de smaak eener dame ook was, zij kon steeds
iets vmden in het Huis Larouix.
Toen Alice aankwam werd zij van het sta
tion gehaald door de auto der firma. De direc
trice. madame Latois, ontving haar vriendelijk
en de andere mannequins bemoeiden zich wei
nig met haar. Alice begon zich in de prachtige
omgeving en op de betere kamer, waar zij
thans woonde, meer en meer op haar gemak
te gevoelen. Haar geschokt zenuwgestel kwam
tot rust, zij bloeide opnieuw op en werd we
der mooi als vroeger.
Des Zondags als zij vrij was genoot zij van
de heerlijke natuur en deed lange wandelin
gen, men had haar gezegd dat zij haar lijn en
gewicht zoo moest behouden en Alice deed dus
die wandelingen ook als een soort plicht.
Zij ging iedereen uit den weg en wilde
ook niemand leeren kennen, want altijd was
zii nog bang dat haar vader overal zijn
spionnen had, zij was nu bijna een jaar weg.
maar nog steeds had zij geen rust. Vele, haar
bekende Amerikaansche families, brachten
den winter in het Zuiden van Frankrijk dooi
en zij wilde, nu zij zooveel doorgemaakt had.
verder strijden en iets bereiken, daarna zou
het niet erg meer zijn hem te zien.
Als Alice 's avonds langs de groote verlich
te hotels liep en de gedekte tafeltjes zag
waartusschen de menschen dansten, scheen
het haar een sprookje toe dat zij zelf ook tot
deze wereld van luxe behoord had. Zij kon het
zich niet meer voorstellen hoe het leven zon
der zorgen, zonder angsten was, zij begreep
niet dat zij dit leven vroeger zoo zorgeloos zoo
zonder één gedachte had kunnen leven.
Nadat Alice een maand in de salons werk
zaam was geweest, vertelde de chef op een
morgen dat men het plan had een groote mo
deshow te houden, er zou dan tegelijkertijd
een schoonheidskoningin gekozen worden uit
de mannequins van het Huis Larouix.
De meisjes waren dol verrukt in dit voor
uitzicht en er werd druk gebabbeld en
plannen gemaakt.
Alice daarentegen was nog stiller dan an
ders. Het leek haar verschrikkelijk om voor
het geheele internationale publiek dat op
het oogenblik in Cannes vertoefde te moeten
verschijnen, wellicht zouden er bekenden on
der zijn-.
's Middags, toen de ergste drukte voorbij
was, ging zij naar de directrice. „Wel mijn
kind, wat wil je?" vroeg deze vriendelijk.
„Ik zou u graag vallen vragen of ik niet
mede behoef te loopen in de groote mode
show?"
Madame was sprakeloos van verwon
dering. „Waarom niet kindje?" vroeg zij, „als
je succes heb is je geluk gemaakt."
„Ach alstublieft vraagt u mij niet waarom,
ik kan niet, ik wil niet," zeide Alice st-ug en
wendde het hoofd af.
,.Ik denk er niet aan u vrij te geven miss
Forth, zeide mevrouw hooghartig, u hebt
heb niet den treurigen moed u ziek te melden
dienst, u hebt een contract geteekend en
want dan kan ik u dadelijk zeggen dat het uit
is, dat u direct ontslagen bent. Ik begrijp u
bovendien nipt, u hebt alle kansen den prijs te
winnen
„Dat is het juist wat ik niet vul, mevrouw,
ik wil onopgemerkt blijven, ik wil
„Mijn beste kina je hebt hier niets te willen
degene die iets wil ben ik."
„We verschillen hierin van meening me
vrouw. Ik haat publiciteit, ik wil niet ge
fotografeerd worden en in alle bladen ver
schijnen. ik smeek u, mevrouw helpt u mij,
mijn redenen zijn eerlijk!"
„Ik denk er niet aan," madame was erg
boos en erg opgewonden. „Als u het. allemaal
zoo erg vindt dan had u geen mannequin
moeten worden".
„Ik had geen andere keuze", antwoordde
het meisje treurig.
Madame ging deze opmerking stilzwijgend
voorbij. „U bent het nu eenmaal en daarom
moet u uw plicht doen", zeide ze hoog, „u
wordt ervoor betaald. Bovendien het komt mij
zeer vreemd voor dat een meisje in uw po
sitie en met de kans die u geboden wordt, zoo
bang is voor publiciteit, hebt u soms iets ge
daan wat niet door den beugel kon?"
Alice zweeg. Het was zoo, zij had iets te-
verbergen. Zij leefde onder een valschen naam
en met een valsche pas. Was zij daardoor
strafbaar voor de wet? Maar dit alles kon zij
toch niet aan madame vertellen? Deze zou
dit als een prachtige reclame gaan beschou
wen, een Amerikaansche millionna-rsdochter
als mannequin.
Na een lange aarzeling zeide Alice moedig.
„Madame doet u wat u goed vindt maar u
kunt mij niet dwingen aan de modeshow deel
te nemen. Ik ben in de zaak geëngageerd en
niet voor de avonduren in een hotel."
„Uw redeneering is belachelijk en zeer dom,
mademoiselle Forth." zeide madame stug, „bo
vendien, u kent uw plicht en wanneer u ver
zuimt om dezen te doen kan en mag ik u
van avond nog op straat zetten."
Alice haalde moedeloos haar schouders op.
Beter weer zonder betrekking dan deze mode
show mee te maken.
Als u niet van idee verandert kunt u zich als
ontslagen beschouwen, mademoiselle Forth.
Ik weiger verder uw salaris uit te betalen daar
u mij in een groote verlegenheid brengt, waar
ir.oet ik zoo vlug een andere mannequin van
daan halen? Als u zich onrechtvaardig be
handeld voelt zoekt u dan recht, ik weiger u
een sou uit te betalen en zal rustig op uw
aanklacht wachten."
Alice zweeg nog altijd. Madame vervolgde.
„U hebt nog een heelen middag om over de
zaak na te denken, mocht u tegen zoyen uur
van gedachten veranderd zijn, komt u het mij
dan zeggen, dan kunnen Wij misschien nog
praten, anders.... liever meteen weg. En
dan zullen wij eens probeeren achter de waar
heid te komen mademoiselle Forth, uw ver
leden is misschien niet zoo heel erg zuiver.
Denkt u maar niet dat u met mij kimt doen
wat u wilt, dan bent u aan het verkeerde
adres."
Tot aan haar lippen writ stond Alice voor de
booze vrouw, maar zij sprak geen woord. Zij
keerde zich na een oogenblik om en verliet,
nog altijd doodelijk bleek, de kamer.
Waarheen? Wat te beginnen? Zij moest
naar de kleine kamer terug, waar de manne
quins gewoonlijk zaten als zij niets te doen
hadden. De anderen zaten juist aan de lunch
en keken verschrikt op toen Alice zoo bleek
en stil naar binnen kwam. Zij vroegen echter
niets en hervatten na een oogenblik him ge
babbel.
Alice zat stil, eten kon zij niet. Wat moest
er van haar worden? Moest zij zich door den
nood laten dwingen? Zij wist toch hoe vreese-
lijk het was zonder geld zonder vooruitzicht
aüeen in de wereld te zijn. Werk op een kan
toor zou zij hier niet kunnen vinden, daarvoor
moest zij in een groote stad zijn en zij bezat
niet eens het. reisgeld om bijvoorbeeld naar
Parijs terug te keeren. Als zij zich in een
concurreerende zaak aanbood, zou men haar
dadelijk nemen, maar men zou van haar het
zelfde eischen, dus ook dat was onmogelijk.
En als zij eenvoudig wegliep zou madame haar
de politie achterna sturen en haar geheele ge
schiedenis zou uitkomen, dan eerst zou de
aandacht op haar gevestigd worden „de ge
vonden millionnairsdochter Alice Gordon". Als
zij toch eens bleef zouden de bezoekers niet
meer naar de japonnen en mantels kijken
dan naar de mannequins?
Plotseling stak de eerste verkoopster haar
hoofd om den hoek van de deur. „Mademoi
selle Forth, komt u, er zijn klanten!"
Het bleef druk dien middag en Alice had
geen- tijd meer om plannen te maken. Toen zij
later op den middag een oogenblik zat te rus
ten, kwam de chef weer, weliswaar keek hij
medelijdend naar haar moe gezichtje, maar
zij moest haar werk doen. ..Maakt u zich een
beetje op mademoiselle ried hij. er is een
nieuwe klant gekomen, een rijke Amerikaan
sche, zij is lastig, Lucienne heeft al geloo-
pen en Marcelle, maar zij kan niet besluiten,
ik wilde haar graag dien hermelijnen avond
mantel met het velour chiffon toiletje ver-
koopen. misschien kan zij besluiten als u die
dingen aantrekt."
Alice stond moeizaam op, poederde zich en
kleurde haar lippen en oogen bij. Zij trok den
kostbaren mantel aan, waarbij haar blonde
schoonheid prachtig contrasteerde. Zij zette
een klein coquet hoedje erbij op. sloeg den
mantel op een elegante manier samen en be
trad den salon. Alice was bijna lang uit ge
vallen. De kleine grillige Amerikaansche da
me wendde haar oikant gezichtje naar de
mannequin toe.het was Clatre! Zij staarde
met groote wijd open oogen Alice aan en,
scheen geheel en al buiten zich zelf.
(Wordt vervolgd^.
