H. K. H. Prinses Juliana op Schiphol. Demonstraties met het ambulance-vliegtuig der K.L.M
Het geheim van Lady Littenton
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
onmogelijk voor zeven uujr bij Madame kon
komen. Toen het eindelijk sluitingstijd was.
ontmoette zij madame bij den uitgang. „Ik
wacht u morgen op den gewonen tijd made
moiselle Forth," zeide de dame dreigend, „wan
neer u er niet is zijn de gevolgen voor uw re
kening."
Alice antwoordde niet.
HOOFDSTUK XXV.
„En wat zal het gevolg daarvan zijn,
Claire?"
„Dat weet ik niet", antwoordde Claire
lachend.
„Weet mijn vader dat ik terecht ben?"
vroeg Alice.
„Lieverd, Charley, bewaart zijn beroepsge
heimen, maar zou het niet iets heel gewoons
zijn, wanneer je vader nu eens eindelijk wist
waar je was?"
Alice maakte een beweging, maar Claire
hield haar stevig onder den arm.
„Het heeft geen doel, lieveling, Charley laat
je niet meer los en ik vind dat je nu genoeg
meegemaakt hebt."
Alice liep met gebogen hoofd voort. „Hoe
komt het, vroeg zij, dat jij door Charley alles
van mij te weten bent gekomen, Claire?"
„Ach, bekende Claire, wij hooien zoo nu en
dan iets van elkaar."
„Dat is vreemd, hoe kom je overigens hier
in Cannes, ben je hier met je man?"
„Ik heb toch geen man, Alice"
„Ben je dan niet getrouwd, ben je dan lady
Littenton niet?"
„Nog niet en ik za.1 het nooit worden ook.
Twee dagen dat jij weg was, hebben papa en
ik Littenton Castle verlaten. Arthur is drie
dagen geleden hier gekomen, maar nu gaat
het heelemaal niet meer tusschen ons. Wij
gaan als vrienden van elkaar, Alice."
„Is dat waar Claire? Houd je dan niet meer
van lord Littenton?"
Er was niets droevigs meer in Alice's hou
ding. Zij stond daar haar vriendin met stra
lende oogen aan te kijken.
Claire zeide. „Ik heb nooit van hem ge
houden, maar nu wil ik zelfs zijn vrouw niet
meer worden".
„Je moet mij alles vertellen, Claire?"
smeekte Alice opgewonden.
„Dat wou ik juist voorstellen, maar waar
zullen wij praten, bij jou thuis?"
„Ach kind, ik woon ver weg, heel eenvou
dig en bovendien ik wol niet graag dat jij
ziet hoe ik woon."
„Arme Alice, dus zoo moet jij leven, hoe is
het mogelijk, hoe heb je dat vol kunnen hou
den?" Claire had moeite haar tranen in te
houden.
„Kom mee, Alice, ik zal je bij iemand
brengen."
„Bij wie wil je mij brengen?" vroeg Alice
wantrouwend.
.Hij lady Angelique. Zij heeft ons ook op
gedragen je te zoeken. Er is iets wat zij jou ab
soluut moet zeggen, maar wat het is weet ik
niet."
„Is lady Angelique dan ook hier en verlangt
zij naar mij?"
„Het is toch om haar dat Arthur en ik hier
zijn. Lady Angelique heeft hier toch een huis
en zij woont hier nu, zij is hier heen gekomen
om te sterven"
„Claire", het klonk als een noodkreet.
Claire knikte met trvien in de oogen. „Ja,
Alice het is zoo, kom laten we even in een
kleine lunchroom gaan zitten dan zal ik je
alles vertellen."
Een oogenblik later zaten de meisjes in
'n kleine lunchroom en haoden thee en gebak
voor zich staan, maar zij waren zoo in hun
gesprek verdiept dat zij vergaten te eten.
Claire vertelde en Alice luisterde. Zij hoorde
hoe alles op het verlovingsfeest geweest
was en wat er daarna gebeurd was en waarom
Claire en haar vader naar Europa gereisd wa
ren. Overal waren Charle's brieven Claire ge
volgd. Hij was het die hen gezegd had hoe en
waarheen zij reizen moesten. .,Zie je en daar
door zijn wij overal geweest, vertelde Claire.
„Charley moest jou uitvinden en wij reisden
waar hij wilde dat we heen gingen. Papa
meende dat ik zenuwziek was en gaf alles
toe, hij mopperde wel een beetje over ons
reisplan, maar dan had ik een huilaanval en
hij gaf weer toe, Die goeie ouwe papa, ik ben
een slechte dochter voor hem, hij heeft geen
rust, ik heb zijn liefde en goedheid voor mij
misbruikt, ik weet het wel. maar ik had ook
aan jou wat goed te maken en Charley zocht
jou, dus moest ik wel gehoorzamen. En daar
bij kwam, dat heel mijn oude gevoel voor
Charley teruggekomen was en dat mij het
iadyschap gestolen kon worden, ik wilde van
Lord Littenton af en wist niet hoe dat gedaan
te krijgen, ik dacht nog dat hij dit niet wilde,
later bleek mij duidelijk dat hij niets anders
verlangde dan vrij te zijn.
Charley vermomde zich op alle mogelijke
manieren en zoo konden wij elkaar zien, zon
der dat papa er erg in had. En nu heeft
Charley alles bereikt wat hij wilde, hij heeft
den oplichter ontmaskerd en jou gevonden,
dat waren zijn opdrachten, nu is hij van
alle blaam gezuiverd en kunnen wij trou
wen."
„En lord Arthur?" vroeg Alice zacht.
„O, ja, lordt Arthur, antwoordde Claire
peinzend, „nu dan lord Arthur schreef hoe
langer hoe minder en ik toen ook natuurlijk!
Wij waren nooit erg hartelijk, maar die brie
ven waren gewoon een crime en nu weet papa
het ook en vind alles goed. Hij was eerst erg
bedroefd en hij had zoo gehoopt dat zijn
dochter als een deftige Engelsche lady op
zop'n oud rooversslot zou zitten, maar nu is hij
ook tevreden met de eenvoudige mrs. Hol-
ligan."
„En lord Arthur?"
„Lord Arthur heeft ons zelf gevraagd hier
te komen aan het sterfbed van lady Ange
lique. Toen wij elkaar drie dagen geleden op
nieuw ontmoetten schenen wij vreemden voor
elkaar. Wij hebben toen goed gevonden onze
verloving te verbreken, maar er liever niet
met lady Angelique over te praten. Zij is ge
lukkig door de gedachte dat Arthur met mijn
geld dat oude rooversnest weer kan opbou
wen, waaron* zullen wij haar deze illusie ont
nemen?"
„Ach, dacht Alice, zij wilde dat Arthur met
mij zou trouwen. Zij wilde Claire niet graag
als zijn vrouw zien, ik heb het toch ge
hoord."
„En kan zij niet meer beter worden?" vroeg
Alice bevend.
(Wordt v-ervolgd.)
Alice had zichzelf onmiddellijk in bedwang,
oogenschijnlijk hep zij koel en onaangedaan
door den kleine salon heen en weer, sloeg den
mantel open en dicht en toonde de prachtig
gebrocheerde voering.
Claire zag niets anders dan het angstige
doodsbleeks gezicht van haar vriendin die zij
verraden had en schandelijk behandeld en die
zich voor haar had opgeofferd. „He neem dien
mantel" zei zij kort met bevende stem. Laat
u mij niets meer zien, ik heb nu genoeg ge
zien".
„Ik wilde u nog dat avondtoilet van velour
chiffon laten zien mylady" zeide de directrice
en duwde Alice naar het kleedkamertje fluis
terend „schiet op, wat bezielt je, waarom
staar jij die dame zoo aan."
Alice kwam terug gekleed in de velour ja
pon. Claire keek de japon niet aan. „Ja, goed.
zeide zij, „deze kimt u mij ook sturen." Zij
vroeg geen prijs keek niet eens naar de japon,
maar staarde voortdurend naar Alice's afge
wend gezicht. Alice moest terugkomen met
een gouden kapje op het hoofd dat bij de ja
pon gedragen moest worden, de directrice
wilde nu eenmaal verkoopen.
Claire sprong woedend op. „Hebt u het
dan niet gehoord mademoiselle," riep zij „ik
zeide u toch dat ik niets meer zien wilde."
Alice ging naar de deur van het kleedka
mertje Claire ging haar voorbij en keek haar
smeekend aan, haar lippen trilden.
Alice verkleedde zich. Zij hoopte dat er nu
geen klanten meer zouden komen. Maar he
laas er kwamen er nog een paar, zoodat zij
Een donkere gestalte trad Alice in den weg
toen zij den hoek der straat wilde omgaan.
Twee handen werden haar toegestoken en
Claire's stem smeekte: „Alice!"
Alice nam de haar toegestoken handen,
waarom zou zij hatelijk zijn, alles was moei
lijk en donker en Claire en zij waren toch
zulke goede vrienden geweest? Claire trok de
hand van haar vriendin door haar arm en
verliet de drukke verlichte straat. De meisjes
liepen nu langzamer door, het was stil in
de zijstraat. „Ben je nog-boos, Alice?" smeekte
Claire „Ik heb zooveel aan je gedacht,, ik heb
mijzelf zooveel verweten en ik heb je overal
gezocht. Eindelijk hoorde ik dat je hier was en
toen ben ik met papa direct hierheen gereisd."
Alice bleef staan. „Was het dan geen toeval
dat wij elkander vanmiddag ontmoetten?"
vroeg zij geërgerd.
„Ik wist dat je hier was, maar ik kon het
niet geloov-en zie je, ik bedoel dat jij, juist jij
als mannequin zou werken! Ik durfde je niet
op straat aan te spreken, want ik was bang
dat je mij zoudt. laten staan, daarom kwam ik
in de zaak en heb heelemaal geen mantel
noodig, ik wilde jou zien en daarna zou ik we
ten of ik je zou kunnen aanspreken. Toen ik
vanmiddag je bedroefd gezicht zag. kreeg ik
opeens moed en toen heb ik gewacht en
en nu ben ik hier, Charley Holligan is al
maandenlang met het onderzoek belast, maar
hij had nog iets anders te doen en daarom
niet genoeg tijd voor jou. Kort geleden zette
hij zich ernstig aan het werk en in minder
an geen tijd had hij je uitgevonden."
H. K. H. Prinses Juliana bezichtigde Donderdag op Schiphol het ambulance-vliegtuig der K.L.M. en woonde een demon- De aankomst van H. K. H. Prinses Juliana op het vliegveld Schiphol,
Lij. i -~l L:: waar H. K. H. Donderdagmiddag de demonstraties met het ambulance-
stratie van het transporteeren van .zieken bij vliegtuig bijwoonde
Het tweede gedeelte van de hulpbrug voor den bouw der groote
overspanning van de nieuwe Waalbrug te Nijmegen is op de hulppijlers
geplaatst. Boven de hulpbrug is een 30 meter hooge torenkraan ge
monteerd. Het gevaarte gereed voor de plaatsing
Het Gemeentelijk Museum op het Hofje te Naaldwijk is Donderdag officieel
geopend. De burgemeester van Naaldwijk, de heer Th. P. J. Elzen en prof. dr.
van Poelje bezichtigen een maquette der Ned. Hervormde Kerk uit Naaldwijk
van circa 1700
Een aanwinst voor de Rotterdamsche diergaarde. De Tapir
kennis met zijn nieuwe omgeving
Stanley Woods, de winnaar van de
Woensdag op het eiland Man ge
houden motorraces in actie
Prof. dr. Willem Mengelberg, die met
het Concertgebouworkest in Parijs con
certeert, verlaat zijn hotel in de
Fransche hoofdstad
