r
Twintigjarig bestaan der schoolcompagnie van den
Motordienst
Helga's weddenschap.
De bekendechansonniersGreta Keller De generale repetitie van het Bossche lustrumspel .Beatrijs" heeft Maandag
arriveerde Maandag op bchiphol voor L j i
een tournée door ons land plaats gehad. - Hierboven een der scenes.
Op de terreinen van de Ripperda-
kazerne te Haarlem werden Maandag
ter gelegenheid van het 20-jarig be
staan der Schoolcompagnie van den
Haarlemschen Motordienst behendig
heidswedstrijden voor automobilisten
en motorrijders gehouden
De burgemeester van
Utrecht, mr. dr. G. A. W.
ter Pelkwijk hijscht de
V.V.V.-vlag naast het stad
huis ten teeken van de
opening der V.V.V.-propa-
ganda week
Honderd jaar Duitsche spoorwegen. Te Neurenberg is onder dezen titel een
tentoonstelling geopend, waar een getrouwe copie van den eersten Duitsche»
trein geëxposeerd is
FEUILLETON.
Uit het Noorsch door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
15)
Den heelen dag deed ik m'n uiterste best in
m'n kwaliteit van gezelschapsdame van den
jongenheer en de jongejuffrouw Bever-Han-
sen. Ik stond hun toe. me uit te knijpen ge
lijk een citroen, al mijn kunsten, zelfs het
loopen op m'n handen en voeten, moest ik
vertoonen. Een en ander schijnt hen echter
te sterk hebben aangegrepen, want later op
den middag vielen ze tegen alle gewoonten
in, op den divan in de heerenkamer in slaap;
en ik kan je vertellen, dat ik blij was! Ik
hou van kinderen, dat weetje, maar het is
mogelijk, dat ik te intensief ben in den om
gang met ze. Terwijl ze sliepen maakte ik
van de gelegenheid gebruik te onderzoeken,
hoe het was, weer eens in een gemakkelijken
stoel te verzinken. De heerenkamer op Vin
ger is het gezelligste vertrek, wat je je kunt
voorstellen. Geld alleen heeft het zoo niet
kunnen maken. Een stil, goudbruin behang
stemt tot rust. zoodra men binnen komt, en
maakt je vriendelijk tegenover de geheele
wereld. Diepe stoelen van rood geitenleder
strekken letterlijk de armen naar je uit, ge
reed je od te nemen. Dezelfde vriendelijke
neïsing betoont het tapijt, waarin de voeten
verzinken als in veerend mos.
De kamer is een kleine wereld op zien-
zelf. doch geen afgeslotene: de boekenkas
ten langs de wanden en de reusachtige globe
in den hoek brengen den ademtocht van de
groote, bonte, heerlijke wondere wereld daar
buiten. Door teer-gele gordijnen dringt het
licht naar binnen en wordt warm en mild, en
achter de ramen staan de boomen gelijk sil
houetten tegen den hemel fijn vertakte
treurberken, een ingewikkeld patroon tegen
den veranderenden achtergrond van lucht.
Dien middag glansde de hemel in het
Westen wazig, lichtend groen, als het water
in een aquarium. Wie kan heelemaal ver
standig blijven, alleen in een schemerige
kamer, met rond zich de levende sfeer van
een ten einde spoedenden winterdag? Ik kon
het niet. Ik verlangde te praten te glim
lachen tegen iemand, mezelf mooi te ma
ken en geheimzinnig, de Goden en de psy
cho-analyse alleen weten, wat ik al niet ver
langde.
En het lot was mij gunstig. Binnen trad
monsieur Frigaard met een arm vol berke-
blokken voor den haard.
Hij deed of hij verrast was, toen hij me
zag. Mannen zijn in den regel dom en al
lerliefst als ze probeer en willen, zich an
ders voor te doen.
Ik haalde hem over, in een van de heer
lijke, roode stoelen te gaan zitten: doe het
zei ik, en u zult zien, u voelt u meteen ab
soluut „man van de wereld".
Nee, ik voel me enkel belachelijk, zei
hij, als de kat weg is, dansen de muizen.
Maar toch bleef hij, en dat was de hoofd
zaak, want hij is werkelijk verschrikkelijk
aardig. Hij is echt verstandig en beslist ont
wikkeld. En in z'ri kin heeft hij een diep
kuiltje, had ik je dat al verteld? O ja, we
hadden het reuzen gezellig samen. Ik voelde
me weer als behoorend tot de society van
een kleine stad, met vrijheid tot niets doen
en flirten.
Wie bent u eigenlijk? vroeg hij.
Een verkleede koningsdochter, lachte
ik, niet van plan de sluier van geheimzin
nigheid. die mijn persoon verhulde, op te
lichten en mezelf daardoor minder interes
sant. te maken. Maar wie bent u?
In ieder geval geen koningszoon, zei hij
r— als ik vooruit komen wil in de wereld^
zal ik dit door eigen 'kracht moeten bereiken.
Daarop vertelde hij me, dat zijn ouders
dood waren en dat hij zelf moest voorzien
in z'n onderhoud en probeeren, zich verder
te ontwikkelen. Hij wilde ingenieur worden.
Artium had hij in één jaar gedaan. Deze be
trekking op Vinger had hij tijdelijk aange
nomen. omdat ze goed betaald werd en hem
veel gelegenheid liet voor studie, maar hij
verlangde er naar, hard aan het werk te
kunnen gaan. De Bech's wisten niets van
zijn plannen en ambities, die hen verder wel
niet zouden interesseeren, naar hij in alle
bescheidenheid veronderstelde. Hij beklaag
de zich volstrekt niet. Wel zou hij later
klaar zijn dan anderen van zijn leeftijd,
maai' op den langen duur was dat van geen
belang.
Ingenieur wilde hij worden. Natuurlijk.
Dat had ik al lang kunnen raden. Hij is zoo
energiek, begrijp je, zoo modem, en dan
houdt hij van alles, wat draait en snort en
zweeft. Hij behoort beslist tot de menschen,
die iets poëtisch zien in een motor.
Hij is dus geen millionairszoon, zooals de
chauffeurs in de Amerikaansche films ge
woonlijk zijn: hij is iets hoogers. een
energieke, vooruitstreven jonge man, die
zich niet uit het veld laat slaan door de
moeilijkheden en hindernissen, vast besloten
zich een positie te veroveren. Nu lach je,
Grete. Dat doe je altijd, als ik ernstig praat.
Maar wees zoo goed te bedenken, dat ik ne
gentien ben, en dat ik werkelijk af en toe
behoefte voel, me waardig en ernstig uit te
drukken.
Eigenlijk had ik zijn vertrouwen op gelijke
wijze moeten beantwoorden. Maar ik ben
aan handen en voeten gebonden aan dat con
tract. Ga nooit een weddenschap aan dit
is de raad van een vriendin, die er onder
vinding van heeft.
De kinderen sliepen, en hun regelmatige
ademhaling maakte de sfeer gezellig en hui
selijk. Een enkelen keer keken we even naar
de klok, maar daar bleef het ook bij. En
toen we de globe te pakken kregen, vergaten
we alles om ons heen. Want natuurlijk kun
je onmogelijk naar een globe kijken, zonder
plannen te maken voor een reis, die je gaat
doen zoodra je den hoofdprijs trekt uit de
loterij.
Hij zette koers rechtstreeks naai- Amerika,
terwijl ik graag eerst wat had willen zien
van ons goeie, ouwe Europa. Allebei wilden
we naar Indië en naar den Himalaya; je leest
Kipling niet ongestraft. En beiden wilden
we op de leeuwenjacht heerlijk ijselijk. We
waren het niet eens wat betreft den Trans-
Siberischen spoorweg naar China, maar wel
over Hawaï. Juist stapten we daar aan land,
met bloemenkransen in het haar, om
wolkt door de geur der bougainvillea, boen
mevrouw Bever-Hansen in de deuropening-
verscheen, met achter haar Astrid en Lot-
ten en alle anderen, nog niet geheel ontdaan
van plaids en bontmantels. Wij laadden tijd
en plaats en rang en stand en alles vergeten
tijdens onze reis om de wereld.
Stom, dat zoo'n pijnlijke, vervelende si
tuatie den verrukkelïjken middag moest be
sluiten. Ik schoot op den haard toe en bouw
de het blokkenvuur op, dat al lang had moe
ten branden; en Frigaard deed een onhan
dige poging, ons te verontschuldigen, en
verdween. De dames zagen elkander veelbe-
teekenend aan, met venijnige gezichten,
maar ze zeiden niets, wat me zeer verwon
derde.
Dat was aardig van ze, want, eerlijk ge
zegd schuld hadden we. Miserabel te
moeten afdruipen met den staart tusschen
de beenen! En dubbel lam omdat ik hem
had overgehaald en hij anders de correct
heid in eigen persoon is. Een tijdlang was
ik 'bang, dat hij het me kwalijk nemen zou;
maar dat deed hij heelemaal niet.
Och ja, de grooten in de wereld hebben
hun zorgen, en de kleinen hebben de hunne.
Mijn aandeelen hier in huis stegen nu niet
bepaald door dit intermezzo, hoewel ik nu
m'n werk anders aardig goed begin te doen,
al zeg ik het zelf.
De blik, die mevrouw Bever-Hansen op cte
globe wierp, was intusschen goud waard. Wat
ter wereld hadden het kamermeisje en de
chauffeur te maken met de globe. 1-Iaar le
vendige fantasie deed haar wel vermoeden,
dat wij leden waren eener wijd-vertakte inis-
dadigersbende, die ons amuseeren met het
herdenken onzer oude schurkenstreken of
iets dergelijks. En ik vreesde, dat dit alles
zou eindigen met mijn ontslag. Toen ze dus
dien avond om twaalf uur aan mijn deur
klopte, dacht ik, daar zul je het hebben.
Maar neen, ze vroeg alleen, of ik zoo vrien
delijk zou willen zijn, naar beneden te ko
men bij Alex om nog eens op m'n handen
te loopen. Anders niet. Alex was wakker ge
worden en had het geëischt, en boen ze me
niet dadelijk waren gaan halen, had hij een
keel opgezet-. Zou er nog iets van slapen ko
men, dan moest ik alsjeblieft even meegaan.
Er zat niet anders voor me op, dan me
aan te kleeden en naar beneden te hollen,
om voor een hevig verblijden Alex op m'n
handen te loopen. Wonderlijk, hoe alles
iemand nog eens van pas komt, zelfs deze
kunst, die ik eigenlijk voor het eerst ging
beoefenen, toen we in het grijs verleden een
bazar hadden in den kelder van Markussen,
en iedereen iets moest doen om den bijval
van het publiek te oogsten.
Maar na mijn voorstelling dien avond voor
een parterre van Bever-JTansens, heeft me
vrouw Bever-Hansen haar misdadigers-theo-
rie laten varen geloof ik. Met een aan ze
kerheid grenzende waarschijnlijkheid ben ik
'n circuskind en mevrouw Bever-Hansen is
genoeg naar de bioscoop geweest om sym
pathie te gevoelen voor circus-romantiek.
CWordt vervolgd!.
De opruimingswerkzaamheden van het wrak van de verongelukte K.L.M -machine .Kwikstaart"
zijn Maandag begonnen. Een der motoren wordt op een vrachtauto weggereden
Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan der schoolcompagnie van den Motordienst te Haarlem werd Maandagmorgen voor den
minister van Defensie, mr. dr. L. N. Deckers, gedefileerd
„Sturmvogei" behaalde bij de Zondag te Berlijn gehouden rennen den „Grooten f
Prijs van Berlijn". Een spannend moment
