Hei schip van
staat in den storm
Teraardebestelling: van Mej.
Hermanides.
speelde het orgel weer de treurmuziek: „Stort
tranen uyt, schreyt luyde." van Valerius.
Vlak bij het graf van Querido werden beide
kisten boven de groeve geplaatst. Burge
meester Slob van Haarlemmermeer drukte
hier nog de deelneming der gemeente uit en
legde een krans op het graf neer.
En terwijl talrijken in tranen uitbarstten,
zakten beiden en met hen veel angst en leed.
in een hopeloozen strijd geleden, op een verre
Zwitsersche bergweide, temidden van een al-
lesvernielend noodweer.
Onder zeer groote belangstelling is Vrijdag
middag op de Algemeene Begraafplaats te
Noordwijk het stoffelijk overschot ter aarde
besteld van mej. A. E. Hermanides, de ste
wardess van de „Gaai", die bij de vliegtuig
ramp in de Zwitsersche Alpen om het leven
kwam.
Zoowel bij het sterfhuis, als op de begraaf
plaats was de belangstelling enorm. Tal van
villabewoners hadden de vlag halfstok ge-
heschen.
Als eerste spreker werd het woord gevoerd
door den heer Guillonard, die namens Raad
van Beheer, Directie en personeel van de
K.L.M. zijn innige deelneming betuigde.
Daarna sprak Ds. Cupedo. Ned. Herv. Pre
dikant te Noordwijk aan Zee, die zeide, dat
heel Noordwijk meeleefde met den diepen
smart, die het gezin van dokter Hermanides
heeft getroffen.
Wij allen beseffen, dat onze troost niet toe
reikend is, hoezeer die ook uit het hart voort
spruit, maar dat alleen God hier de kracht
kan schenken om dezen slag te dragen.
Wij bevelen Uw kind. aldus besloot spr.. aan
in de genade des Vaders, des Zoons en des
Heiligen Geestes.
Zij ruste in dien vrede, die alle genot des
levens te boven gaat.
Een oom .van het slachtoffer, Dr. S. R. Her
manides uit Ooy (Gelderland) sprak harte
lijke woorden van dank tot de zeer velen, die
in deze droeve dagen van hun belangstelling
en deelneming hebben doen blijken, in de
eerste plaats H.M. de Koningin en de Prinses,
de Directie en den Raad van Beheer der
K.L.M.de buitenlandsche luchtvaartmaat
schappijen en zeer ook in het bijzonder tot de
bevolking van San Giacomo en Bellinzona. die
de slachtoffers op zoo ontroerende wijze heb
ben uitgeleide gedaan.
De bevolking van het kleine dorpje aan de
zee dankt daarvoor de inwoners van het
dorpje in de Alpen.
Spr. besloot met woorden van troost tot de
familie, waarna Ds. Cupedo een slotwoord
$prak en het Onze Vader bad.
Begrafenis van den heer Jos.
van Langen te Purmerend.
Mgr. J. H. G. Jansen ernstig
ziek.
Naar wij vernemen is uit voorzorg Vrijdag-
avnd te zes uur Mgr. J. H. G. Jansen, Aarts
bisschop van Utrecht, die naar men weet ver
pleegd wordt in het Sint Antoniusziekenhuis
te Utrecht voorzien van de laatste Heilige
Sacramenten der Stervenden.
De heer S. Glastra werd 7 Januari 1884 te
Workum geboren. Hij was aanvankelijk voor
het onderwijs bestemd, maar daar het destijds
moeilijk was een betrekking bij het onderwijs
te krijgen is hij in den handel gegaan. O.a.
was hij 8 jaar werkzaam bij een firma te
Utrecht en ook 2Vb jaar in Parijs, op het kan
t-oor der firma Ascher. Hij had intusschen een
diploma voor boekhouden behaald.
De oorlog bracht hem in ons land terug. Hij
werkte na zijn terugkeer uit Parijs bij ver
schillende crisisinstellingen. Zoo was hij ad
ministrateur van het levensmiddelenbedrijf
te Aalten (Geld.) en ambtenaar bij het Rijks
bureau voor den afzet van visscherij-produc
ten te Amsterdam. Daarna kwam hij bij de
Rott. Bankvereen. te Amsterdam.
Op 15 Februari 1925 werd de heer Glastra
benoemd tot administrateur van het Stads-
Armen- en Ziekenhuis te Haarlem, als op
volger van den heer en mevrouw Van Slijpe,
met den persoonlijken titel van directeur, hem
verleend door het toenmalig Burgerlijk Arm
bestuur.
De heer Glastra is lid van het hoofdbestuur
der vereeniging „Koninginnedag", voorzitter
van de Oranjevereeniging Haarlem-Noord en
gemachtigde van het Kiescollege der Ned.
Herv. Gemeente alhier
Vrijdagmorgen heeft op het R,K. kerkhof te
Purmerend de begrafenis plaats gehad van
het stoffelijk overschot van den heer Jos. van
Langen.
In de R.K. Kerk droeg de Weleerw. heer C.
Vlaar, Kapelaan te Sloten een vriend van den
overledene, de plechtige Requiemmis op. Hier
na begaf men zich naar het R.K. Kerkhof waar
zich onder de aanwezigen bevonden de heer
L. H. Slotemaker, algemeen secretaris van de
K.L.M.. de heeren L. Weterings, directeur van
de „Spaarnestad". L. J. Stolwijk, hoofdredac
teur van ..De Nieuwe Dag" en H. baron van
Lamsweerde, redacteur van „De Tijd",
De schipper, die het roer van het Schip van Staat stevig in handen zal houden, totdat hij wordt afgelost
Gaai-ramp.
Van der Feyst en Aafjes ter
aarde besteld.
Het- was wel een zeer droeve aanblik, Vrij
dagmiddag in de aula van Zorgvlied te Am
sterdam, waar de stoffelijke resten waren
opgebaard van J. S. W. van der Feyst, den
I eersten piloot van de Gaai en L. Aafjes, den
I marconist.
In de zaal, welker muren van zwart-wit
I marmer zijn, stonden twee bruine kisten,
bedolven onder bloemen en omringd door fa
milieleden. kennissen en vrienden. K.L.M.-
menschen en vertegenwoordigers van ver-
I schillende officieele instanties.
Diep en zwaar klonken de tonen van het
orgel, dat ruischte ook over de begraafplaats,
v/aai-heen een luidsprekerinstallatie was aan
gelegd, opdat ook de honderden die daar
wachtten, de plechtige muziek konden hoe
ren en de woorden verstaan, die spraken van
innige deelneming en rouw.
De directeur der K. L. M.. de heer A. Ples-
man, gewaagde even hoe kort geleden op
dezelfde plaats, trouwe vrienden en werkers
der K. L. M. een laatsten groet was ge-
bracht.
„Ondanks jullie samenwerking, konden
jullie er niet doorkomen," zei de heer Ples-
■man over Van der Feyst en Aafjes, en met
hen vielen elf anderen die nu op verspreide
plaatsen zijn ter ruste gelegd.
„Bij de begrafenis van Silberstein zei de
geestelijke: „Heere, zegen het werk hunner
t handen.". Dat dit in de toekomst zoo moge
wezen voor alle negen honderd en vijftig wer-
i9 kers die nauwkeurig hun plicht bij de
K. L. M. vervullen."
Nadat de heer Plesman nog zijn innige
deelneming had betuigd met alle getroffen
families, sprak de heer J. ter Haar Jr., wet
houder van Amsterdam, die in het kort het
medeleven van het gemeentebestuur betuig
de.
Treffend was daarna hoe een oom van Van
der Feyst en de grootvader van Aafjes hun
gevoelens uitten. Beiden waren diep onder
den indruk. De eerste zeide trotsch te wezen
op zijn neef, die gestorven is als een fiere,
stoere Hollander, bij de vervulling van zijn
plicht. De laatste zeide dat hem op zijn ouden
dag een harden slag heeft getroffen, doch
vooral voorde jonge weduwe die nu vader en
moeder voor haar kind tegelijk moet zijn, bad
hij om kracht.
Terwijl de beide kisten langs de honderden
belangstellenden, naar het gezamenlijk graf
werden gedragen, voorafgegaan door tiental
len 'kransen uit het binnen- en buitenland,
DE HEER S. GLASTRA.
HAARLEM'S DA-GBLAD
Door onze lens gesnapt.
Op het kerkhof werd geen publiek toegela
ten. Kapelaan Vlaar verrichtte hier met as
sistentie van kapelaan B. W. Kloes uit Pur
merend en den Eerw. Heer B. Brinkman, theo
logant de absoute om de beaarding.
De heer en mevrouw Philips ter
aarde besteld.
Vrijdagmiddag heeft onder enorme belang
stelling de bijzetting plaats gehad van den
heer en mevrouw PhilipsHurtubis, wonende
te Vught, in het familiegraf op de algemeene
begraafplaats tc Zaltbommel.
Nadat onder klokgelui de kisten in het fami
liegraf waren neergelaten, sprak allereerst de
heer Wachmuts, als mede-directeur van „De
Tropen", woorden van waardeering.
Namens het personeel van de fabriek sprak
de bedrijfsleider woorden van dank tot den
patroon die steeds een open oog had voor de
belangen van het personeel.
Voorts werd nog door tal van vrienden ge
sproken, waarna tenslotte nog Ds. M. C. van
Wijhe, uit Vught. een kort woord sprak.
TARAKAN EN SLAMAT WEER THUIS.
De Tarakan en de Slamat zijn hedenmorgen
van de Noorsche kampeerreizen resp. te IJmui-
den en Rotterdam teruggekeerd.
NED. BOND VOOR DEN HANDEL IN VETTEN.
OLIëN EN OLIEZADEN.
In het jaarverslag over 1934 van den Ned.
Bond van den Handel in vetten, oliën en olie
zaden wordt o.m. het volgende gezegd:
DS' economische omstandigheden geduren
de het afgeloopen jaar laten evenmin als het
vorig jaar toe in optimistischen zin te schrij
ven aangaande den handel, welks belangen
door onzen Bond worden voorgestaan.
In het bericht over het jaar 1933 hebben wij
ten aanzien van de betalingsregeling van het
Nederlandsch-Duitsche goederenverkeer
langzamerhand geworden tot een der moeilijk
ste vraagstukken op ons terrein doen uit
komen, dat deze aangelegenheid een zaak was
van voortdurende zorg. Bij het schrijven van
het verslag over het jaar 1934 moeten wij ge
tuigen, dat deze zorg gebleven en toegenomen
is. Het op 5 December 1934 met Duitschland
gesloten clearingsverdrag heeft den Nederland-
schen transitohandel andermaal in een on
gunstige positie gebracht.
Het bestuur van onzen Bond heeft zich in
het afgeloopen jaar, somtijds in overleg met
andere corporaties, herhaaldelijk schriftelijk
en mondeling tot het Departement van Econo
mische zaken gericht ter behartiging van ver
schillende belangen op ons gebied gelegen.
OVERPEINZINGEN VAN
EEN OUD-LEERLING.
En, zei Oma, die ter eere van mijn eind
examen een dagje over was gekomen: en, wat
zijn de vacantieplannen?
Er was even een pijnlijk zwijgen, want je,
weet nooit, wat Oma met zoo'n vraag bedoelt.
Vader zegt: bij Oma is 't altijd, 't kan vriezen
en 't kan dooien.
Om de situatie te redden begon Moeder: Nu
Mama, om te beginnen: Bert en ik gaan dit
jaar maar eens niet uit. Kleine Bert zou gaan
kampeeren; zus en Daan hebben ook hun
eigen plannetje Oma keek leelijk, want ze
houdt niet van Daan en ze vindt, zoolang je
nog maar verloofd bent héb je geen eigen
plannetje te hebben en onze middelste
moet ter eere van zijn examen ook wel een
uitje hebben. Maar we hebben nog niet beslo
ten wat.
Oma bekeek me door haar lorgnet.
Nu, wat zouden jullie er dan van zeggen,
als ik jullie drietjes dan eens uitnoodigde.
Oma wachtte even plechtig en wij drietjes'
luisterden vol spanning.... voor een reisje
naar 't Berner Oberland? Oma zit er
warmpjes bij.
Maar Mamazei Moeder.
Maar Moeder.... zei Vader.
Maar Oma.... zei ik gehoorzaam.
Dat was verleden week Zondag.
Nu rent Moeder met de flitspuit door huis'
en niemand weet hoe hij z'n horloge moet
verzetten met dien lastigen zomertijd en Vader
koopt Sperrmarken en francs en Bert zegt:
jij liever dan ik en alles ruikt naar kamfer
en Gep huilt van opwinding dat ze naar Fries- 1
land mag en Tom moet in een asyl en ik wii
bergschoenen koopen, maar Vader zegt: och
iongen, met Omaen ik vrees het ergste.
We pakken koffers. Dan opeens komt er een
telegram van Oma: Heb Clara en Johan ook
geïnviteerd. Tante Clara is Vaders oudste
zuster en Oom Johan is de vervelendste, uit-
gedroogdste oom die ooit voor een klas heeft
gestaan (boekhouden en handelsrekenen). Nu
is al mijn plezier naar de maan, want Oom
Johan is net een man om, als hij een Zwit-
sersch landschap bekijkt, te zeggen: Hm, ze
ven plus.
Oma, vader, moeder, tante Clara, oom Jo
han en ik, wat een combinatie. Maar 't Berner
Oberland, dat is wel weer fijn. Daar is nog
maar één jongen van mijn klas geweest en
die kwam uit Indië, dus dan is 't een klein
kunstje.
De groote dag is daar. Oma ophalen in
Apeldoorn, oom en tante in Deventer, dan de
grens over.
Oma kijkt uit. Ze vindt het landschap lie-,
felijk en af en toe grootsch.
Vader leest met kennelijke verbazing een
Duitsche krant.
Oom Johan kijkt of we wel precies op de
minuut aankomen en geeft cursus over het
Ruhrgebiea.
Tante Clara en Moeder babbelen over de
huishouding. Het reisje heeft tante gestoord
in de inmaak: de tuinboonen zijn nu juist zoo
mooi klein. Zoo krijg je ze het heele jaar niet
meer en oom Johan is dol op heele kleine
tuinboontjes.
Bij Ehrenbreitstein stelt oom vragen over de
oorlog van '70.
Oh, oom, dat ben ik allemaal allang weer
vergeten, hoor,
Wat is dat toch vreemd. Dat is nu, laat
eens kijken, twee en dertig jaar geleden, dat ik
dat geleerd heb.en nóg.
Nou ja, maar U!
Non scholae, sed vitae. jonge man.
Ik ben H, B. "S.-er, oom.
Ik ook, jonge man. Maar ieder beschaafd
mensch weet Non scholae sed vitae be-
teekent.
's Avonds Bazel. En de volgende dag Inter
laken.
Groep x No. ij.
Prof. dr. F. A. F. C. Went. t
Op twee en zeventig jarigen leeftijd is te
Wassenaar prof. dr. F. A. F. C. Went. oud-
hoogleeraar aan de Rijksuniversiteit te
Utrecht, overleden. Dr. Went werd in 1896
hoogleeraar in de botanie te Utrecht en trad
in 1933 af Hij is vele jaren voorzitter ge
weest van de afdeeling Natuurkunde der Ko
ninklijke Academie van Wetenschappen.
Geen Amerikaansch crediet
aan de Nederlandsche Bank.
In verband met verschillende berichten in
de buitenlandsche pers, dat de Nederlandsche
Bank een crediet zou hebben opgenomen bij
het Amerikaansche wisselkoersfonds, mach
tigt de Nederlandsche Bank het Algemeen Ne-
derlandsch Persbureau deze geruchten als vol
komen uit de lucht gegrepen te verklaren.
door Pief van der Hem.
Een halve eeuw geleden
Uit Haarlem's Dagblad van 1885.
27 Juli:
IIET SCHOOLFEEST, GEGEVEN DOOR
DEN YVELEDELGESTRENGEN HEEK
GERDESSEN EN DIENS ECHT-
GENOOTE.
Donderdag j.l- hebben 200 kinderen
der 1ste en even zooveel der 2de Tus-
schenschool alhier, een recht gezellig
dagje doorgebracht. Het j aarlij ksche
feest, waarbij een 400-tal kleinen profi
teert van de offervaardigheid en mild
heid van bovengenoemden. had op dien
dag plaats en ook nu was Zandvoort
evenals verleden jaar als plaats van
bestemming aangewezen. Reeds 's mor
gens vroeg marcheerden de feestvieren
den naar het station Bolwerk en namen,
na het gebruik van een krentenbroodje,
plaats in de gereedstaande wagens. Met
een luid en herhaald „hoezee"-geroep
werd het afrijden van den trein begroet
en al zingende was weldra Zandvoort
bereikt. Daar ging het naar „Belvédère",
waar de stapels brood met koek en eenige
vaten melk opnieuw een „Hoezee" uit
lokten, wel een bewijs dat het aan
gebodene zeer welkom was. Nadat alles
verorberd was begon op het strand het
geheel vrije spel.
Het was een aardig gezicht, zoowel
jongens als meisjes zoo in de zee te zien
rondnlassen en zag men er ook al eeni-
gen, die nog een weinig angstig waren,
de moedigsten wisten door woord en
daad weldra dien angst te doen plaats
maken voor onbezorgdheid. Gewapend
met schopjes werd hier een put gegra
ven. daar een dam gelegd, elders weder
kon men aan de opgeworpen „forten"
zien. hoe vindingrijk onze jongens zijn
en hoe goed zii, zonder onordelijk te
worden, zich onder elkaar kunnen ver
maken.
Nadat de middag voorbijgegaan was
met soelen, spraken de heeren De Koek
pn Valken, hoofden der feestvierende
scholen, den heer Gerdessen en zijn ge
zelschap toe. bedankten hem voor al het
genotene en verzochten den glans van
Genoegen op ieders gelaat te willen be
schouwen als het grootste bewijs van
d" i ï-Vieid
Waarlijk, de heer en mevrouw Gerdes
sen mogen met vreugd terugzien on het
geen zij deden: van harte hopen wij. dat
zij nog lang in staat zullen zijn. de
Haarl^msche jongens en meisjes on zoo
degelijke wijze aan zich te verplichten.
