^Het ernstig ongeluk te Pernis7 Concours hippique te Midden Beéfnster. De Cowes Regatta?
Helga's weddenschap.
Her» fraaie spfong van D. Haremaker met „August" tijdens het D^dérdgg te
Midden Beemster gehouden concours hippique
De landelijke rijvereeniging .West Friesland" op het concöuTs hip"fti.q«ej
dat Donderdag te Midden Beemster is gehouden
De burgemeester van Amsterdam bracht Donderdag met eenige wet-j
cnn L.PS- 6en bezoek aan een nieuw woningcomplex van ongeveer
oQQ hujzen aan de Willem de Zwijgerlaan te Amsterdam. Bij de
zandbak
FEUILLETON.
Uil het Noorsch door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
29)
Maar toen de anderen Laurense den vol
genden dag vroegen, of ze bang geweest was.
moet je niet denken, dat ze er voor uit wilde
komen. Bang? Nee. ze kon niet zeggen, dat
ze bang was geweest. Niet wat je noemt
bang! Ze was toch geen kind meer. Nee bang
was ze niet geweest, o nee.
Olga deed heel wat plechtiger. Ja, als
jullie hadden gehoord wat Ola en ik van
nacht hoorden, zouden jullie het wel ern
stiger opgenomen hebben, zei ze. Nadat
het was opgehouden met onweeren. klonk er
een soort fijne muziek in de lucht, zoo leek
het tenminste; het was zoo vreemd, beel
dige toonen, net a1r van zilveren klokken. Ik
zei tegen Ola, dat moet een voorteeken zijn,
Dat beteekent vast iets.
.Wat wij gelachen hebben! Ja. ik zal je
precies zeggen, wat het was, zei Laurense,
die graag de anders altijd zoo gevatte Olga
overbluffen wou. Wat jullie hoorden was
gramofoonmuziek, hier uit de keuken,
Om vier uur 's nachts! riep Olga,
zijn jullie niet goed snik? Zie dat je ge
trouwd raakt, meisjes, dan hou je vanzelf op
met dat soort malle streken.
Dat van het getrouwd-zijn brengt Olga
tegenwoordig bij alles te pas; dat is een
ware dooddoener.
Het verdere van den onweersnacht bracht
ik door In Astrids leege bed. Het bleek na
melijk, dat de twee smalle lijsten, waar mijn
matras op rustte, afgebroken waren. Van
slapen kwam niet veel, daar Lotten recht
overeind in bed zat, de knieën hoog opge
trokken en er maar op los redeneerde, zoo
als je alleen redeneeren kunt om vier uur
's nachts.
Bent u verloofd met Frigaard? Och, dat
zult u zelf niet eens weten. Zooiets weet je
tegenwoordig nooit. Wat dat betreft, wisten
ze vroeger beter waar ze aan toe waren, toen
de mannen op een knie lagen, een groot
bouquet in de hand, en vroegen: Wilt u mijn
vrouw worden? Nu gaat het zoo geleidelijk;
men weet niets, maar men hoopt er het
beste van. Een vriendin van me haakte in
goed vertrouwen beddekleedj es, toen ze in
eens op een dag in de krant zag, dat de man,
dien ze als haar verloofde beschouwde, zou
gaan trouwen met een totaal onbekende
grootheid, den 20sten of zoo van diezelfde
maand.
Ik wou, dat ik was als u; dat wou ik. Een
voudig en natuurlijk. Niet met al dat gezeur
van standsverschil. O, soms ben ik echt ja-
loersch op alle anderen. Een massa men-
schen schijnen tevreden met het leven als
ze maar met een kop koffie kunnen zitten.
Ik ben bijna altijd rampzalig.
En zoovoorts.
Ken je den toon? Wat gewild en wat echt
scepticisme wat gewilde en wat echte zwaar
moedigheid, wat gewilde en echte humor.
Een veel gebruikt etiket voor de omgangs-
toon tusschen moderne jongemeisjes. Ik
spreek niet als iemand die daar ver boven
staat. Integendeel. Wanneer men gedwongen
is, te werken met z'n handen en van den
vroegen ochtend tot den laten avond aan te
pakken, dan wordt de conversatietoon in den
regel bijna nog erger. Het gemoedelijke en
verdraagzame verdwijnt, bij-de-hande ant
woorden liggen je in den mond bestorven.
Je wordt een echte heibei. Ik wil niet graag
een heibei worden, maar ik heb er allen
aanleg voor.
Den volgenden dag. dus gisteren was het
orachtig. schitterend mooi weer. Astrid en
Ytter kwamen met een auto uit de stad. met
een heele lading vrienden en kennissen.
Ons bezorgde dit bezoek heel wat extra
drukte. Laurense bromde iets, dat het altijd
zoo ging als de Beclis zelf er niet waren en
verklaarde, dat ze geen twee öre gaf voor de
tegenwoordige jeugd. Wel hielp het een
beetje, dat verscheidene der gasten op Lot-
ten's instigatie een praatje met haar kwa
men maken. Een van hen, een kleine, blonde
jongen, die aanbood in de pap te roeren,
prees ze naderhand als een goeie jongen.
Het was een vroolijke boel. Er waren er
zelfs bij, die zich interesseerden voor het
kamermeisje. Je kent het type; hangt tegen
den deurpost en kijkt met een verveeld ge
zicht naar het dansen, maar fleurt ineens
heelemaal op zoodra hij bij de tafel met de
dranken komt, en probeert het kamermeisje
op te monteren. Dit type vind je altijd in
een grooter gezelschap. Hij heeft óf geen
lust, zich in te spannen, óf een zeker min
derwaardigheidsgevoel drijft hem daarheen,
waar hij geen scherpe critiek vreest.
Ytter liep heen en weer tusschen kelder
en eetkamer, en het gezelschap werd al vroo-
lijker en vroolijker. Laurense had een ge
zicht als een onweerswolk. Op het laatst ging
ze naar beneden en sloot den wijnkelder af.
En ze kan slim wezen als het noodig is. Ze
haalde mij over den sleutel in een van Yt-
ters jaszakken te stoppen. Ik ben, als 't er
op aankomt geen ervaren zakkenroller, zoo
dat het werkelijk allesbehalve gemakkelijk
voor me was, maar ten laatste lukte het me
toch een flinke botsing met Ytter te arran-
geeren, die er hem toe bracht me in het
bijzijn van iedereen te vragen of ik hand
tastelijk ging worden. Den eersfcvolgenden
keer, dat er een in den kelder dook, hoor
den we een hevig spektakel. Waar was de
sleutel? Ze zochten alles af, en wij in de
keuken werden door allen beschuldigd. Maar
er bleef hun niets anders over dan in het
geval te berusten, waar ze niet minder van
werden.
Vanmorgen aan het ontbijt vond Ytter tot
z'n groote verwondering den sleutel in z'n
zak. Wat werd hij gehoond. Zoo'n sufferd!
Zonder gewetenswroeging liet ik hem on
schuldig lijden.
Nu zijn ze gelukkig allemaal vertrokken 1
en is er misschien weer eens tijd voor wat
anders dan omwasschen. Dikwijls als ik daar
zoo sta met reuzenstapels vuile, vette bor
den, denk ik onwillekeurig: En dat heb
je nu vrijwillig op je genomen! Maar als
dan de aanrecht weer leeg is, de waschbak
schoon en glanzend wit, en de borden keurig
in de kast zijn opgeborgen, heb je ook zoo'n
plezierig gevoel, te hebben meegewerkt aan
den goeden gang van zaken in deze wereld.
Buitendien is het goed, dat ik me oefen.
Wie kan weten, wat de toekomst brengen zal?
Gesteld dat je trouwde en je niet veel meer
kon veroorloven dan eenvoudig te wonen, te
leven en je bescheiden te kleeden. En er
zijn er tegenwoordig een massa, die zich zoo
goed als geen luxe kunnen permiteei-en, Dan
is het geen voordeel, als je te veel gehecht
bent aan je divan.
Ik denk aan wat Tutt en Sof ie zeiden:
Je wordt toch niet verstandig? Is er wer
kelijk reden tot ongerustheid?
Niet dat het er iets toe doet, dunkt me.
Hartelijke groeten,
Je Helga.
Vinger gaard, 10 Juni.
Twaalfde rapport.
Lieve Grete!
Als je wenscht de wereld op haar aller-
voordeeligst te zien, dan behoef je slechts
op een helderen Juni-ochtend op te staan
tusschen 6 en 7. Ik geef toe, dat ik het enkel
doe omdat het moet, maar daarom verdient
het evengoed aanbeveling voor anderen. Van
twee goede dingen moet je het beste kie
zen, zou je met een kleine variatie kunnen
zeggen; en de zoete loomheid der leden, als
men nog even insluimert is niets, vergeleken
bij de zoete lichtheid van het gemoed, wan
neer ipen op staat bij het eerste hanenge
kraai en den Juni-morgen aanschouwt in al
zijn heerlijkheid.
Op den zolder naast onze jonkvrouwen-
kooi is een klein raam, dat uitzicht geeft op
de welgevormde kroon van een esehdoom.
lederen ochtend loop ik er even heen voor
ik naar beneden ga. Als ik op ni'n hurken
ga zitten, zie ik door de bkMeren heen recht
in de diepte van de eigen kleine wereld van
m'n boom; en telkens is het me, of ik deel-
genoote word van een gelukkig-makende
wijsheid. Sterk staan de takken, licht als een
geest de bladeren tegen een teer blauwen he
mel, en over dit alles breken golven stra
lend rozenrood licht. Soms ruischen de bla
deren in den zonne-wind, een ruisohen dat
me doet denken aan de zee; en in een vluch-
tigen glimp is het me, of ik alles begrijp.
Het is een extase, die slechts het onderdeel
eener seconde duurt, maar ze is dan ook het
hoogtepunt van alle denken en voelen. Het
volgende oogenblik is ze voorbijen uien be
grijpt niet, wat men zoo juist heeft begre
pen.
Je kunt mijn bekentenissen licht of ern
stig opvatten, al naar je zelf wilt. Het is
werkelijk practisch zóó te spreken, dat het
op twee manieren kan worden uitgelegd. En
in onzen tijd is het in de eerste plaats noo
dig, practisch te zijn, als ik de twee jonge
Amerikaanschen moet gelooven, die hier een
paar dagen hebben gelogeerd: dochters van
Mr. Wood uit Tampa Florida. Zij zijn in Noor
wegen om het geboorteland hunner moeder
te leeren kennen.
Ik stel geweldig veel belang in de Ameri-
kaansche. Zij domineert over al haar zus
teren, de heele wereld door. Zeker hebben
we aan haar te danken de vele gemakken
in keuken en kelder, de verlichting van het
huishoudelijk werk; maar zij is er ook de
schuld van, dat wij jonge meisjes niet langer
gedichten lezen en zelfs op ons achttiende
je.ar niet meer gelooven, dat men kan leven
van enkel lucht en liefde. Zij heeft ons ge
leerd, ons lichaam goed te verzorgen, maar
heeft ze ons eigenlijk niet verleid tot het
dwaze geloof, dat we weinig anders dan dit
ons lichaam bezitten? Ze heeft ons geleerd,
dat een man goed en best kan zijn, zelfs al
is z'n vader straatveger; maar tegelijk tracht
ze ons wijs te maken, dat een man zonder
auto en geld absoluut onmogelijk is.
tWordt vervolgd^, j
litwinoff ar'MvëeFl voor de belangrijke zitting van den Vol
kenbond over de kwestie Italië - Abessynië
Prof. Slotemalcer cfe BruTne nam Dorv^
derdag afscheid als minister van Sociale
Zaken. De secretaris-generaal, mr. dr.
A. L Scholtens, drukt den minister
de hand
Het ongeluk op bet terrein van de „Bataafsche" te
Pernis kostte een arbeider het leven. Hierboven de
plaats, waar het gebeurde
