Helga's weddenschap.
Een cricketwedstrijd Flamingo's-Harrow Wanderers.
FEUILLETON.
Uit het Noorsch door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
Zwijgend aten we. Daarna nam ik ze allen
afzonderlijk onder handen. Ze moesten asje
blieft even aardig tegen me blijven als ze
tot nog toe geweest waren. Laurense draai
de gauw genoeg bij. 'k Heb wel altijd ge
dacht. dat er iets was. zei ze, de handen in
de zijde, je bent altijd zoo heel erg apart
geweest. „Heel erg apart" is een mooi ding.
Hans was den heelen middag nergens te
bekennen.
Na het avondeten wachtte ik hem op. Hij
probeerde langs me heen te gaan. maar dat
lukte hem niet. Dus berustte hij er in, naar
me te luisteren, maar met een hatelijk spot-
tenden glimlach.
Ik hield een redenatie, zoo lang als van
hier tot den Zuidpool Ze was zoowel nadruk
kelijk als overtuigend, kwam vanuit mn hart;
ik praatte zoo goed ik kon, maar te oordee-
len naar de uitwerking, was het niet veel. Ik
voel de behoefte, je ons gesprek gedeeltelijk
te vertellen.
U bent zeker van plan, een boek te
schrijven over dit kleine avontuur, zei hij
sarcastisch, toen ik uitgesproken was.
Welken titel had u gedacht? „Een jaar te
midden der volksklasse", of ,Ee dienende
geesten" of .Het meidekamertje" of „Helga s
Weddenschap?" Misschien doet u mij de eer
aan. me een'hoofdstuk te weiden? Opschrift:
Chauffeurs en dat soort menschen zijn zeer
goedgeloovig. Het lijkt me toe, dat het een
epidemie zal worden onder de jonge dames,
een betrekking te zoeken als kamermeisje;
maar het is niet gezegd, dat ze altijd een
zoo'n belachelijk lichtgeloovig individu zullen
ontmoeten als ondergeteekende.
Hou op, zei ik. Praat me niet van
goedgeloovig, jij die altijd overal wat achter
zoekt.
Komisch, komisch, ging hij voort. Sa
men met je heb ik geglimlacht over Andreas
en Opstad; ik vond ze tamelijk onnoozel en
lichtgeloovig, en nu bega ik dezelfde dom
heid. Jij, die het spel in handen had. hebt
zeker menig keer hartelijk gelachen in stil
te. En je vrienden en vriendinnen zullen zich
ziek lachen. Die meneer Krogh zal zeker je
verhalen naar waarde weten te schatten.
Vergeet niet te vertellen van de twee ka
mers en het keukentje, waarin wij zouden
beginnen, dat zal je bijval doen oogsten,
evenals onze andere toekomstplannen. Maar
probeer niet, de grap te ver door te drijven.
Laat het nu uit zijn. Zoo dom ben ik niet,
dat ik me nu langer voor den gek laat hou
den
Zoo ongeveer praatte hij. Daarop raapte
hij op echte man- en jongensmanier een
steen van den grond en smeet dien kwaad
aardig weg. Dat hielp. Hij werd kalmer.
Ik begon opnieuw en vroeg of hij meende
dat een baantje als dienstmeisje in een groot
huis een spelletje was, geschikt voor iemand
die aan niets anders dacht dan aan grap
pen en amusement Nee, dat geloofde hij nu
niet direct. Maar hij vermoedde, dat mijn
eerzucht er ook een woordje in te zeggen
had. Als ik gezegd had, dat ik een jaar lang
voor dienstmeisje zou spelen, dan deed ik
dat gedurende een jaar. zelfs als ik flirten
moest met den chauffeur om den tijd te
dooden.
Hier had ik danig beleedigd moeten wezen
en verontwaardigd. Maar het is niet gemak
kelijk kwaad te worden op Hans. Als hij op
gewonden is. doet hij denken aan een klei
nen jongen, die pijn heeft. En ik weet ook.
door welke ongelukkige omstandigheden hij
zoo ontzettend overgevoelig geworden. Ik
kon hem niet zoo, zonder meer, den rug toe-
keeren, maar probeerde telkens en telkens
met de familie van je vrouw Ik: En toch
wil ik je nu niet meer, zoo gauw je gehoord
hebt, wie mijn familie is? Hij: Wees niet on
noozel. Ik: Ik ben geen dollarprinses.
Meen je werkelijk, dat je je oogen niet zoo
verbluffend hoog kunt opslaan als tot Noor-
sche kleine-stads-chic?
Meer dan een uur lang stonden we zoo en
vochten hardnekkig. Ik betuigde mijn eer
lijkheid en oprechtheid. Hij dreef den spot
met mijn geestigheid, zooals hij het noemde
Hij was voor geen rede vatbaar. Kun jij be
grijpen, dat ik hem zóó' gekwetst heb? Dat
was gisteren. Vandaag is de toestand pre
cies eender. Hij doet alsof de zaak absoluut
afgeloopen is. Dat hij zoo kan zijn, na alles
wat er tusschen ons geweest is. Ik begrijp
niets meer. Kon ik maar goed kwaad wor
den, 'spinnijdig, woest, razend! Door jie woede
kom je het best over je teleurstellingen. Maar
ik kan mezelf niet zoover brengen. Ik geef
om geen ander, en zal dat ook nooit doen.
Kom alsjeblieft niet aandragen met klets
praatjes als dat ik pas 20 ben, enz. ik voel
me als 100 minstens
Laurense keert zich als een nijlpaard om
in haar bed; ze vindt het meer dan onmo
gelijk van me, dat ik midden in den nacht
lig te schrijven. Weet je, wat Laurense van
daag tegen me zei?
Ik vind je best en geschikt en flink, al
behoor je dan ook tot de deftigheid, maar je
behoefde niet te spelen met Frigaard, daar
voor is ie een veel te goeie jongen.
De stemming in de keuken is onhoudbaar
van louter misverstand. Als ik probeer, de
lucht te zuiveren door m'n goeden wil te be
tuigen en alles nog eens te verklaren, wordt
het enkel maar erger. Iedereen gelooft wat
hem het best past ik moet zeggen, gelijk
tante Aleksandra: Het is te erg!
Ik had het toch maar moeten afkloppen
toen ik zei. dat het leven heerlijk was. Als
ik vannacht mijn gedachten dienaangaande
zou uitspreken, vrees ik, dat ik tegenoverge
stelde adjectieven zou gebruiken. Om te be
ginnen is het leven tamelijk ingewikkeld, en
in de tweede plaats nu ja, wat doet het
er ook eigenlijk toe, hoe ik er over denk
Je bent altijd m'n biechtvader geweest
en je zult er in moeten berusten, dit te blij
ven. Ik heb geen ander. Tante Aleksandra?
Ze is zoo goed en best als je maar wil; maar
zoodra ze geen vermaningen uitdeelt, spreekt
haar geweten; en ze zou me vermoorden met
haar standjes en raadgevingen, als ik haar
iets van dit alles vertelde. Vader? Ik zie hem
al verschrikt kijken achter z'n bril. En bo
vendien vader is bang een vrouw in mij te
zien; en ik ben bang, in hem een man te
zien. We zijn vader en dochter, en daarmee
basta. Moeder? Zij is zoo ver weg, en ik ken
haar eigenlijk niet zoo heel goed.
Laurense: Nou is 't drie uur. Wil je nu
gaan slapen, en drommels gauw ook. Ja, ja
dat is misschien ook wel het beste. Goeien-
nacht dan.
Je idoodongelukkige
Helga.
Oslo, 20 Juli.
Zestiende rapport.
Lieve Grete!
Het vlotte niet meer op Vinger. Ik zou me
lancholiek gaan worden, en dat staat me
niet, past niet, bij m'n neus, dus dat moet ik
tot iederen prijs voorkomen. Nu ben ik zoo
opgewekt en stralend blij. Ik meen ergens'
gelezen te hebben, dat handelend optreden
het eenige is in oogenblikken van moede
loosheid. Dus zei ik m'n betrekking op. Me
vrouw Bech was bijzonder vriendelijk en re
gelde het zoo, dat ik met een paar dagen kon
gaan. Ik neem aan dat ze het iwat moeilijk
vond, me in haar dienst te hebben, nadat ze
wist wie ik was. In ieder geval commandeer
de ze me niet meer zoo als eerst.
Het kwam juist goed uit voor me. Moeder
had nl. geschreven, dat ze graag een week
met me samen wilde zijn in Oslo, voor ze een
reis naar de Noordkaap ging maken. Toch
verlangde ik dat er een wonder zou gebeuren,
waardoor mijn aanwezigheid op Vinger ab
soluut noodzakelijk was. Ik verlangde een
heeleboel. Als ik me terug trok in m'n bin
nenkamer, schrok ik zelf van al m'n verlan
gens.
Dooh er gebeurde niets om mijn vertrek
te verhinderen. De bliksem sloeg niet in en
legde het kamermeisje neer, geen aardbevin
gen verscheurden den bodem en verslonden
haar. De familie viel niet voor mij op hun
knieën en smeekten me niet onder tranen.,
te blijven. Mevrouw Bech werd niet ziek en
had mijn zorgen niet noodig om te ontsnap
pen aan een wissen dood. Meneer Bech sloeg
niet met de vuist op tafel om te verklaren,
dat alles verkeerd zou loopen op Vinger, als
Helga er niet was. Hans kwam den laatsten
avond niet naar de bank in den tuin, hoewel
ik zoo zat, dat hij me kon zien, vanuit heb.
raam.
Hij was met geen mogelijkheid af te bren
gen van de eenmaal opgevatte meening, dab
het alles een klucht ten mijnen behoeve was
geweest. Dat heb ik nu van mijn dwazen
angst voor ernst. Eenmaal, dat hij langs me
heen liep zei ik: Zal ik verplicht zijn, me
te onderwerpen aan een dwaas idee? Nader
hand bedacht ik, dat zoo'n opmerking hem
enkel maar kon versterken in zijn verkeer
de opvattingen.
Het was midden-zomer, toen ik wegging
van Vinger, heerlijker dan ooit. De hooioogst
was begonnen, weelderige boomenkronen
wierpen breede, koele schaduwen over het
grasland, de lucht trilde van geuren en zo-
mergeluiden. Ik krijg bijna een brok in m'n
keel als ik er aan denk.
(Wordt vervolgdX.
Een kijkje op den bouw van het nieuwe gemaal aan den Vlaardingschen Dijk in het ver-
Yerschingskanaal te Schiedam
De wijndruivenoogst fs begonnen. De werkzaamheden op het land, waar
de vruchten ter plaatse in de persen worden gedaan
„Deutex Spec", een baarsachtige visch, te Lorenzo
Marques gevangen, is door machinisten van de
Manoeran aan het Aquarium van Artis te
Amsterdam ten geschenke gegeven
Op het H.H C.-terrein te den Haag werd Woensdag de cricketwedstrijd tusschen de
Flamingo's en de Harrow Wanderers gespeeld, waarvan hierboven een moment
De aankomst van H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana t.
Harwich op doorreis naar Schotland voor haar vacantieverblijf aldaar
I 2
Kroonprins Frederik van Denemarken en zijn echt-
genoote Prinses Ingrid van Zweden bij aankomst
te Harwich voor het doorbrengen van hun vacantia
op het buitengoed van den Hertog van Connaught,
de grootvader der Prinses
De links-back van D.W.S., de heer
J, v. Stokken, is Woensdag te Amster
dam in het huwelijk getreden met mej.
J. Caldenhoven, zuster van den be
kenden rechts-back van D.W.S.
Een K.L.M.-vliegtuig waarin twaalf jongens gezeten waren,
moest Woensdagmiddag bij Vijfhuizen een noodlanding maken,
welke goed verliep. Het toestel in een bietenveld.
Inzet: de piloot Frenken
