Een rustbrenger. Minister de Graeff spreekt te Genève. Hêi BdBmmi&de 53e Jaargang No. 16018 Verschijnt dagelijks, hehalvè "op Zon- én FeesWap-en Donderdag 12 September 1935 HAARLEM S DAGBLAD Directie: P. W. PEEREBOOM UITGAVE LOURENS COSTER MAATSCHAPPIJ VOOR en ROBERT PEEREBOOM. COURANT-UITGAVEN EN ALGEMEENS DRUKKERIJ N.V. Hoofdredacteur: ROBERT PEEREBOOM. ABONNEMENTEN: per week ƒ0.25, per maand ƒ1.10, per 3 maanden ƒ3.25, franco per post ƒ3.55, losse nrs. ƒ0.06. Geïllustreerd Zondagsblad: per week 0.05, p. maand 0.22, p. 3 mnd. 0.65, franco p. post f 0.72y2. Gratis Ongevallenverzekering voor betalende abonnés. Levenslange ongeschiktheid 600.-, Overlijden 600.-, Verlies van Hand, Voet of Ocg ƒ400.-, Duim ƒ250.-, Wijsvinger 150.-, Elke andere vinger 50.-, Arm-of Beenbreuk 30.— Idem voor Abonnés op het Geïllustreerd Zondagsblad: - Levenslange ongeschiktheid ƒ2000.-, Overlijden 600.-, Verlies van Hand, Voet of Oog (400-, Verlies Duim 75.-. Verlies Wijsvinger 75.-. Verlies andere vinger ƒ30.-. Alles indien het gevolg van een ongeval en volgens gratis ten kantore van dit blad ver',.. i;gbare voorwaarden. Bureaux: Groote Houtstraat 93 Drukkerij: Zuider Buitenspaame 12 Telefoon Nes-: Directie 13G82 e Hoofdredactie 15054 Redactie 1C600 Drukkerij: 10122, 12713 e Administratie: 10724, 14825 Postgiro 38810 Bijkantoor: Soendaplein 37, Haarlem-Noord, Telefoon 12230. ADVERTENTIëN 1—5 regels ƒ1.75, elke regel meer ƒ0.35. Reclames ƒ0.60 per regel. Tarieven regelabonnementen op aanvraag. Vraag ei» aanbod 1—4 regels 0.60. elke regel meer 0.15. Onze Groentjes zie hoofd rubriek. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWAALF BLADZIJDEN. HAARLEM, 12 September. De Rede van Minister De Graeff. Vanmorgen heeft onze minister van Bui- tenlandsche Zaken, jhr. mr. De Graeff, te Genève het Nederlandsche standpunt uiteen gezet. Hij heeft krachtige taal gesproken. Nederland houdt zich aan het Handvest van den Volkenbond, waartoe het geenszins on doordacht is toegetreden maar wel degelijk met de overtuiging, dat het zich bij een stel sel van collectieve veiligheid moest aanslui ten en de daaruit voortvloeiende verplich tingen aanvaarden. Het spreekt dus ook thans weer, ten aanzien van het Italiaansch-Abes- synischi conflict zijn trouw aan het Volken bondspact uit. De Nederlandsche regeering is niet blind voor de moeilijke omstandig heden, waarin sommige landen verkeeren door hun drang naar koloniale expansie, veroor zaakt door economische omstandigheden en bevolkingsdichtheid. Maar als men de vraag stelt of deze moeilijkheden een land het recht geven daden van geweld te plegen ten koste van een ander land, dan moet het antwoord daarop zijn: Neen! Nimmer zal men den wereldvrede bereiken door een economische politiek, waarbij een land de belangen der andere landen volkomen voorbijziet. In dit uur van den diepsten ernst, mogen wij, zei minister De Graeff, allen tenvolle onze ver antwoordelijkheden beseffen. Dit is de quintessens van het betoog van den Nederland- schen minister, dat zich naast Engeland, België de Scandinavische landen en andere Volken bondsleden schaart. Vermoedelijk ook naast Frankrijk, dat als Volkenbonds-kampioen en tevens vriend van Italië in een moeilijke po sitie verkeert, maar wel tot de onvermijdelijke keuze zal moeten besluiten. Inderdaad is dit een uur van den diepsten ernst. In Engeland stelt men zich op het stand punt dat het Italiaansch-Abessinische conflict de toetssteen voor het Volkenbonds-stelsel moet zijn. Minister Sir Samuel Hoare heeft zich onmiskenbaar tegenover Italië's eersten gedelegeerde, baron Aloisi, uitgelaten. Wat be teekent dit alles? Dat tegenover Mussolini, wiens Wal-Wal incident als casus belli mislukt en wiens „be- scbavings-aspiraties" ten aanzien van Abes- sinië natuurlijk geen rechtsgrond voor een aanval kunnen vormen, het Volkenbondsfront wordt gevormd, gewapend met de economische en militaire sancties die art. 16 van het Handvest veroorlooft. Deze Commissie-van- Vijf schijnt in haar pogingen tot het slaan van een brug gefaald te zijn. Waarschijnlijk zal straks het Italiaansch-Abessinische con flict in de voltallige vergadering van de As- semblée worden gebracht. En dan? Wat zal Mussolini doen? Men heeft hem zeer groote concessies aangeboden, men is zeer ver gegaan. Tot dusver is hij blijven weigeren ze te aanvaarden. Zal deze man de roekeloosheid begaan en de ontzettende ver antwoording op zich nemen, te blijven wei geren? Heeft „Caesaren-koorts" hem bevan gen, of is hij dermate in het nauw gedreven dat hij, de „tooverleerling" van den toovenaar Napoleon, geen kans meer ziet de door hem zelf opgeroepen kwade geesten van den oorlog te bedwingen? Tegenover een Volkenlbondsfront dat sancties toepast zou hem dan niets anders meer resten dan hetgeen hij wellicht ziet als „rnourir en beauté", sterven in schoonheid, maar wat in werkelijkheid een nieuwe wereldramp en een nieuwe gruwelijke hemel tergende onrechtvaardigheid jegens tien duizenden onschuldigen zou beteekenen. De hemel geve dat het gezond verstand bij den Italiaanschen dictator zegeviere! Was Italië geen dictatoriaal-geregeerd land, dan zou thans de uitkomst van zaken boven allen twijfel verheven zijn. Waren er maar drie menschen die gezamenlijk te beslissen had den de oorlog zou worden vermeden. Maar er is maar één man. Een broze mensch. En niemand weet met zekerheid te zeggen in welke gemoedsstemming die ééne man ver keert, na de ontzettende spanning en de wilde opwindingen van den laatsten tijd. Is hij nog volkomen in staat tot koel, wel overwogen oordeel? Luistert hij naar zijn raadgevers? Wij hebben het maar af te wach ten. Een enkele mensch moet beslissen en het is maar te hopen dat hij gezond en normaal is en naar de stem van zijn geweten luistert. Mochten er nu nog zijn die weer gaan bewe ren: ja maar, hoe hebben andere landen vroe ger hun koloniën veroverd, dan antwoord ik dat dat niets met de zaak uitstaande heeft. Dat is kletspraat. In 1919 is er een Volkenbond gesticht en hebben de mogendheden het Hand- Vest daarvan aanvaard. Als Italië dat Handvest (Op de Jaarbeurs te XJtrecht was een schakelapparaat te zien ivaardoor men. de radio-ontvangst uit een leunstoel tot op een af stand van 5 Meter van het toe stel kan regelen.) Men brengt ons de muziek in huis Tot uit de verste oorden. Uit 't Verre Oosten, de Far West, Het Zuiden en het Noorden. Wij kunnen in een luien stoel Ons daarmee amuseeren, Maar één ding blijft ons dag aan dag Als lastig irriteeren. Daar zit je in je clubfauteuil Vaag luisterend te aroomen, Je voelt een welverdiende rust Over je zinnen komen. Tot plotseling een siotaccoord Den vrede kemt verstoren, Men kondigt je iets anders aan, Dat je niet wenscht te hooren. Dan moet je, of je wilt of niet, Je uit je leunstoel hijschen. En stappen doen, die in 't géval D' omstandigheden eischen. Je moet gaan staan en loopen zelfs, Dat is om te verfoeien. Je moet je, in het kort gezegd, Afschuwelijk vermoeien. Maar eindelijk wordt nu die last In 't draadloos menschenieven, Door een vernuftig apparaat Voor altijd opgeheven. Want op den rand van je fauteuil, Komt nu het apparaatje, Waar je muziek mee zoeken kunt Een hoorspel of een praatje. En niets kan in de toekomst meer Je het genot vergallen, Om zoetjes in. je luien stoel, In diepen slaap te vallen. P. GASUS. negeert en er inbreuk op maakt fraudeert het. Als de andere mogendheden dat zouden dul den zouden zij .eveneens''fraiideerenals de eerste de beste knoeier en oplichter die voor den rechter gésleept wordt. Dit is de eenige zuivere zienswijze van de zaak. De rede van minister de Graeff juichen wij van harte toe. R. P. Meer stakers te Tilburg. 4273 arbeiden niet; 969 wel. In den stand van de staking in de wollen- stoffenindustrie was Woensdagavond weinig- verandering gekomen. Het aantal stakers is iets gestegen en bedraagt thans 4273, tegen 969 werkwilligen. Het stakingscomité heeft in de gisteravond gehouden vergadering nogmaals verklaard tot- onderhandelen bereid te zijn. Het is zeer kalm in de stad. Mr. M. Slingenberg spreekt Maandag voor de radio. De minister van sociale zaken, Mr. M. Slin genberg, zal Maandagavond 16 September van 8.308.45 uur een woord van aanbeveling spreken ter ondersteuning van den verkoop der zomerpostzegels, waarvan de extra op brengst ten goede komt aan de arbeidszorg voor onvolwaardigen en aan de acht noodlij dende orkesten in de groote steden. DS. W. BIJLEVELD. Ds. W. Bijleveld sedert 30 October 1921 pre dikant bij de Christelijk Gereformeerde ge meente te Haarlem Centrum, heeft een beroep ontvangen naar Amersfoort. De Abessynische vertegenwoordigers te Genève. Links Tecle Hawariate, rechts prof. Jèze. Coöp. Haari, Groenten- en Bloemboilenveiling. Nadere bijzonderheden over de regeling. In ons vorig nummer hebben wij reeds me degedeeld, dat in zake het faillissement der Coöperatieve Haarlemsche Groenten- en Bloemboilenveiling principieel overeenstem ming verkregen is over een regeling met de Spaarnebank te Haarlem. Deze quaestie hangt reeds jaren. Indertijd is men van de zijde van het bestuur zeer spaar zaam geweest met inlichtingen aan de pers. Thans verklaarde evenwel een der personen die nauw bij de afwikkeling betrokken geweest is, zich bereid ons een uiteenzetting te geven. Deze komt op het volgende neer: De Coöperatie had de veilinggebouwen aan den Kleinen Houtweg en in öe Bloemhofstraat in eigendom. In den goeden tijd beiiep de om zet wel 2Va millioen gulden per jaar. Er werd gewerkt met crediët van de Spaarnebank. die groote kapitalen daarin gestoken had. Het be stuur van de Veiling is zoo onvoorzichtig ge weest groote credieten aan verscheidene leden Te geven. Tegenover ce bank waren die door accepten gedekt. Toen evenwel tengevolge van de crisis de waarde der geveilde artikelen sterk verminderde en de omzet tot 7 ton daalde bleek aan de bank, dat een deel der voorge schoten gelden aangewend was voor credie ten. Het gevolg is geweest, dat de coöperatie in moeilijkheden kwam, waarom geen andere uitweg werd gezien dan liquidatie, waartoe dan ook in 1931 besloten werd. Op het tijdstip der liquidatie werd het te kort (het verschil tusschen baten en lasten) op f 630.000 geraamd. Alleen op de verleende credieten werd een verlies geleden van ruim f 300.000. Het is wel gebleken dat niet alle bestuurs leden volledig verstand hadden van zaken doen. De bestuursleden moesten de bankstaten afteekenen. Het is voorgekomen dat een hun ner, die moest teekenen dat de coöperatie bij de bank een schuld had van f 300.000, in de meening verkeerde, dat de coöperatie f 300.000 geld op de bank ;had staan! De commissie voor de liquidatie heeft ge tracht zooveel mogelijk de schuld te verklei nen. De vorm der coöperatie was zóó, dat de leden aansprakelijk waren. De 173 leden wer den hoofdelijk aangeslagen voor f 5400. (1/173 van het tekort, plus 50% daarboven, overeen komstig de wet op de coöperaties). Ruim 30 leden hebben dien omslag geheel betaald, ter wijl anderen een gedeelte voldeden. Maar onder de 173 waren er zeer velen waarop heel weinig te verhalen was. De eigendommen werden in 1932 verkocht aan de Haarlemsche Veiling N.V.. die het be drijf daarin voor eigen rekening voortzette. De verkoop geschiedde door de liquidatie- commissie met sanctie van de ledenvergade ring. Toen de coöperatie in Juni 1933 door de Haarlemsche Rechtbank in staat van faillisse ment verklaard werd en de liquidatie-commis sie haar werk dus staakte, was het tekort ge daald tot ruim 4 ton. De Spaarnebank was de grootste crediteur. De meeste van de andere vorderingen, die trouwens niet groot waren, waren door de li quidatie-commissie reeds geregeld. Tot curatoren in het faillissement werden benoemd Mrs. Deenik en Bijvoet. Er is reeds in de vergadering van leden in December 1934 medegedeeld, dat alsnog ge tracht zou worden een accoord te bereiken. Er was toen hoop, dat de regeering zou helpen, maar daarvan is niets gekomen. De heer Dok te Wijk aan Zee heeft zich veel moeite gege ven om dit accoord te bewerken. Hij heeft on langs nog eens de leden bijeengeroepen om te bereiken dat elk die nog iets kon doen dit ook deed, om daardoor afwerking van het faillissement te voorkomen. Dit heeft succes gehad, want nu is een bedrag aangeboden kun nen worden waarmede de Spaarnebank ac coord wil gaan. Een der leden heeft aangebo den behalve de f 5400, waarvoor hij aangesla gen was en die hij ook al voldaan had, nog f 30.000 te storten. Dit is gedaan omdat de vrees bestond, dat hij anders op den duur nog meer zou moeten betalen. Dc leden zijn er bij afwerking van het faillissement niet af met de betaling van de meergenoemde f 5400. Dit is slechts de eerste omslag. Als curatoren in een gefailleerde coöperatie (waarbij de le den wettelijk aansprakelijk zijn) bij den eersten omslag geen volledige betaling aan credi teuren kunnen aanbieden, omdat een deel der leden onmachtig is het bedrag geheel of gedeeltelijk te betalen, worden de onmachtige leden afgevoerd. Dan wordt voor het overblij vende tekort een nieuwe omslag per hoofd vastgesteld en begint de afwerking opnieuw. Net zoolang tot het geheele bedrag binnen is of alle ieden onmachtig geworden zijn meer te betalen. Door de nu getroffen regeling zal een ein de komen aan het faillissement. De leden krij sen de absolute zekerheid, dat zij volledige kwijting van hun schuld ontvangen. Dit is trouwens een voorwaarde geweest voor de ge brachte financieele offers. De curatoren in het faillissement hebben van hun eerste optreden af getracht een regeling tot stand te brengen. Als zij zonder meer begonnen waren de zaak af te werken, zou dit een debacle voor onze streek tengevol ge gehad hebben. Het is aan te nemen dat dan zeer vele kleine en groote be drijven tot ondergang gedoemd zou den zijn geweest. Dit is nu gelukkig voorkomen! Om dit te bereiken hebben alle leden die daartoe in staat waren, zoowel de kleinen als de grooten, medegewerkt. Ook de Spaarnebank heeft haar medewer king verleend. Het staat nog niet precies vast hoeveel aan de Spaarnebank zal "worden uitgekeerd, wel is het bedrag ongeveer te benaderen. Zooals wij al eerder meldden heeft de di rectie der Spaarnebank ons reeds medege deeld, dat zij geen vrijheid had het bedrag te noemen, maar wel kon zij verzekeren dat het aanzienlijk meer is dan het bedrag van 1125.000, dat wij hadden hooren noemen* „Mag expansie-noodzaak tot geweld leiden AntwoordNeen (Van onzen correspondent.) tPer telefoon.) Genève, 12 September 1935. Nederlands eerste gedelegeerde minister de Graeff begon zijn rede vanochtend met er op te wijzen, dat helaas de Volkenbond in een zorgwekkenden toestand is komen te verkee ren. Het streven naar universalisatie is ge volgd door uittredingen; de geest van Geneve en Locarno is al zeer verzwakt en in tal van verwachtingen nopens de ontwikkeling van de internationale gemeenschap is men te leurgesteld. Het is er op het oogenblik ver vandaan als zou de wereld zoover vooruit zijn gegaan als men na den oorlog aanvankelijk had verwacht. Jhr. de Graeff wees erop, dat de 16de assemblée zelfs onder omstandighe den van dreigenden aard bijeen is gekomen, en dat het vraagstuk van den vrede zich op bet oogenblik met een ernst stelt, die hel nimmer tevoren had. In tusschen wenschte hij toch op eenige gunstige resultaten van den bond, met name op het terrein der tech nische organisatie en van sociale vraagstuk ken te wijzen; in dit verband noemde hij in het bijzonder het werk van het gezondheids- instituut, alsmede het werk tot het bestrij den van het misbruik van opium. Doch ook op politiek terrein, zoo verklaarde minister de Graeff, hebben wij bevredigende resultaten bereikt, met name de regeling van het Saarprobleem, waartoe ook Nederland naar zijn krachten heeft bijgedragen. Vervolgens stipte hij nog als een euvel aan. dat er te weinig gebruik gemaakt wordt van het Internationaal Gerechtshof te Den Haag en met zekeren klem betoogde hij, dat de or ganen van den Volkenbond zich steeds dienen te herinneren, dat er nog rechters in Den Haag zijn, welke door het handvest van den Volkenbond zelf ter hunner beschikking ge steld zijn om hun advies te geven. Hierop kwam de Minister tot het hoofdbe standdeel zijner rede en wel met de opmer king, dat ten aanzien van 2 principiëele punten, met name ten opzichte van de eco nomische en de militaire ontwapening de Volkenbond tot dusver volkomen gefaald heeft. Op economisch gebied, aldus Jhr. De Graeff. bevinden wij ons omringd door hooge tariefmuren. De handel wordt belemmerd door contingenteering en door de moeilijkheden in de betalingen. Voortdurend worden wij be dreigd door andere gevaren als gevolg van de onstandvastigheid van de munt in een groot aantal landen. Omtrent de militaire ontwa pening constateerde spreker, dat de wedloop der bewapening met ontstellende hevigheid is hernieuwd en dat helaas het werk van de collectieve veiligheidsmaatregelen meer en meer teloor gaat gaat. Hierna kwam hij op het heele vraagstuk van de collectieve veiligheid en wel om te onder- streepen. dat landen zooals Nederland, die vroeger buiten de groote conflicten waren ge bleven, zich toen zij tot den Volkenbond toe traden. terdege rekenschap hadden gegeven van het feit, dat zij door aanvaarding van het reglement van het Pact inzake de sancties tegen een aanvaller, bij voorbaat in beginsel afstand zouden doen van de mogelijkheid om buiten het conflict te blijven. Niettemin heb ben zij, aldus Minister de Graeff, liever die verplichting aanvaard; Nederland, verknocht als het mocht zijn aan zijn onafhankelijk- heidspolitick, is dezen weg niet op luchthar tige wijze ingeslagen, overtuigd dat het heele stelsel van collectieve veiligheid zoodanig voordeel voor het welzijn der wereldgemeen schap, waarvan ook dit land deel uitmaakt, zou kunnen bieden, dat onthouding zijner zijds tekort zou doen aan zijn plicht tot inter nationale samenwerking. Met grooten nadruk verklaarde Neder- i land's eerste gedelegeerde, dat zijn regeering; met vasten wil wenscht te bevestigen de ver plichting. die het Pact aan haar leden op legt. ten volle na te komen. Deze trouw aan het Pact, zoo ging hij voort, brengt niet mede, dat de Nederlandsche regeering blind zou zijn voor de zeer moeilijke omstandigheden voor sommige staten als gevolg van de ongelijke verdeeling van de grondstoffen en de te groote bevolkingsdichtheid. Wij houden reke ning met de behoeften van expansie in som mige landen, die het levensbelang van hun volken veilig wensehen te stellen. Dc vraag is echter of dergelijke be hoeften aan expansie een staat het recht vermogen te geven om tot da den van geweld over te gaan en op deze wijze te bemachtigen wat men zelf niet heeft ten koste van een an der land. Het antwoord op deze vraag moet luiden: Neen. Zelfs in deze om standigheden zal het nimmer geoor loofd zijn zich met geweld van anderer handel en terrein meester te maken. De minister liet hierop nog een beschou wing velgen over het feit, dat men misschien bij de uitwerking van het Pact te weinig ge dacht heeft aan de demonische krachten, die in de wereld steeds zullen doorwerken, doch hij veegde er meteen aan toe, dat tegelijker tijd de Volkenbond wel degelijk de middelen ter beschikking had, waardoor de oplossing van deze problemen kan worden verkregen en dan dacht hij in de eerste plaats aan art. 19 (bepaling, die ten doel heeft onhoudbaar geachte verdragen in gemeen overleg te wij zigen). Bovenal dacht hij aan artikel 23 van het De Abessynisclie vertegenwoordiger te Genève verzoekt het houden een enquête naar de toestanden in zijn land. pag. 4 Dc Grieksche president Zaimis is nog niet af getreden. pag. 4 Eerste Kamer neemt de verkeerswet aan. pag. 3 Tweede Kamer overweegt verlaging der vaste lasten. pag. 3 Dr. E. van Kaalte over de rede van minister de Graeff te Genève. pag. 1 Nadere bijzonderheden over de Groenten- en Bloemboilenveiling. pag. 1 Koningin en Prinses zijn weer in het land. pag. 2 Laatste Berichten- pag. 7 ARTIKELEN, ENZ. K. P.: De rede van minister de Graeff. pag. I Mr. E. Elias: Wij in Den Haag beginnen te winteren. pag. 3 Van onzen Londenschen correspondent: Ra tionalisatie in de internationale scheep vaart. pag. 4 L. N.: Varia van de Rembrandttentoonstelling Pag 6 Bek. Haarlemmers: de heer W. A. J. van de pact. De minister .stelde de vraag of de be staande toestanden wel in overeenstemming zijn met dit artikel van het handvest en hij gaf als zijn diepe overtuiging te kennen, dat men nimmer den wereldvrede zal kunnen verze keren door een economische politiek, waarbij het eene land de belangen van andere landen volkomen voorbij ziet. Getrouw blijvend aan het handvest van on ze internationale gemeenschap koestert de Nederlandsche regeering, aldus besloot Minis ter de Graeff zijn rede, den vurigen wensch, dat bet werk van den Volkenbond bevestigd wordt op den grondslag van den internatio nalen vrede en opheffing van de belemme ringen van den handel. Een mislukking in de tegenwoordige moeilijkheden zou het prestige van den Volkenbond dusdanig schaden, dat een langdurige arbeid van wederopbouw noo- dig zou worden alvorens wij hersteld hadden, wat thans zou worden vernietigd. Dames en Heeren, aldus de indrukwekken de slotwoorden van Nederlands eersten gede legeerde, in deze uren van den diepsten ernst moge elk onzer zijn verantwoordelijkheid kennen. Onze medewerker te Genève telefoneerde ons (hedenmiddag 1 uur) De rede van Minister De Graeff heeft in de Assemblée vrijwel algemeen een buiten gewoon goeden indruk gemaakt. Bij de pas sage, waarin hij den vasten wil der Neder landsche regeering bevestigt om de verplich ting, die het handvest den leden van den bond oplegt, ten volle na te komen, kreeg de spre ker een open doekje. Toen hij zijn speech ge ëindigd had, viel onzen eersten gedelegeerde een warm applaus ten deel. Alleen de Italia nen brachten geen hand op elkaar. Deze hou ding moeten zij hier wel voortdurend aan nemen, nu tot dusver in alle redevoeringen tot uiting komt. dat hun politiek van even- tueele geweldsaandoening op verzet zal stuiten. In de wandelgangen kwam een der Belgi sche afgevaardigden vol geestdrift op ons af met de woorden: „Oranje boven! Bravo, dat was werkelijk eerste klas". Trouwens de Bel gische, Engelschc Scandinavische en nog ver schillende andere gedelegeerden hadden Mi nister de Graeff, terwijl deze zich naar zijn plaats begaf, reeds met zijn betoog gelukge- wenscht. Ook de Fransche afgevaardigden, voor zoo ver zij zich in de zaal bevonden (ik noem hier Herriot en Paul Boncour), waren naar ik van een hunner vernam, vol geestdrift over het Nederlandsche standpunt. Minister Laval, die eerst onder de hand een gesprek onder vier oogen had gevoerd met Aloisi, had van den inhoud van de rede van Minister De Graeff nog geen kennis genomen. Toen ik hem op zijn verzoek de hoofdtrekken van het betoog had weergegeven, antwoordde hij op mijn vraag, wat hij hiervan vond dat zulks morgen wel zal blijken. Dan immers komt Frankrijks eerste gedelegeerde aan het woord. Intusschen zal, vooral nu ook de afgevaar digden van de kleinere staten, zooals niet alleen Nederland, maar eveneens België, Noorwegen en Zweden verklaard hebben, trouw de opgelegde verplichtingen te willen nakomen en te staan voor optreden tegen schending daarvan, Frankrijk al heel moei lijk anders zal kunnen doen dan Engeland, dat dit keer de leiding nam, te volgen wat be treft het verzorgen der collectieve veiligheid. Terwijl ik hier telefoneer is de Belgische minister van Buitenlandsche Zaken, Van Zee land, aan het woord, die België's trouw voor 100 pet. aan het Pact bevestigt. Laval mocht in verband met bepaalde gevoelens of wat dies meer zij tegenover Italië voor dezen keer geregeld neiging hebben gehad de oude Fransche liefde voor collectieve veiligheid niet trouw te blijven, zooais de zaken thans staan is voor hem ontrouw onmogelijk geworden. Daar komt nog bij. dat de meerderheid van \'n het fc";zonder dank zij het ijveren van Herriot) schijnt te beseffen, dat schending der internationale rechtsorde in het Italiaansch-Abessynisch geval niet ge duld mag worden. DR. E. VAN RAALXB#

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1935 | | pagina 1