Een rustbrenger.
Minister de Graeff
spreekt te Genève.
Hêi BdBmmi&de
53e Jaargang No. 16018
Verschijnt dagelijks, hehalvè "op Zon- én FeesWap-en
Donderdag 12 September 1935
HAARLEM S DAGBLAD
Directie: P. W. PEEREBOOM UITGAVE LOURENS COSTER MAATSCHAPPIJ VOOR
en ROBERT PEEREBOOM. COURANT-UITGAVEN EN ALGEMEENS DRUKKERIJ N.V. Hoofdredacteur: ROBERT PEEREBOOM.
ABONNEMENTEN: per week ƒ0.25, per maand ƒ1.10, per 3 maanden
ƒ3.25, franco per post ƒ3.55, losse nrs. ƒ0.06. Geïllustreerd Zondagsblad:
per week 0.05, p. maand 0.22, p. 3 mnd. 0.65, franco p. post f 0.72y2.
Gratis Ongevallenverzekering voor betalende abonnés. Levenslange ongeschiktheid 600.-, Overlijden 600.-, Verlies van Hand, Voet of Ocg ƒ400.-, Duim ƒ250.-, Wijsvinger 150.-, Elke andere vinger 50.-, Arm-of Beenbreuk 30.—
Idem voor Abonnés op het Geïllustreerd Zondagsblad: - Levenslange ongeschiktheid ƒ2000.-, Overlijden 600.-, Verlies van Hand, Voet of Oog (400-, Verlies Duim 75.-. Verlies Wijsvinger 75.-. Verlies andere vinger ƒ30.-.
Alles indien het gevolg van een ongeval en volgens gratis ten kantore van dit blad ver',.. i;gbare voorwaarden.
Bureaux: Groote Houtstraat 93 Drukkerij: Zuider Buitenspaame 12
Telefoon Nes-: Directie 13G82 e Hoofdredactie 15054 Redactie 1C600
Drukkerij: 10122, 12713 e Administratie: 10724, 14825 Postgiro 38810
Bijkantoor: Soendaplein 37, Haarlem-Noord, Telefoon 12230.
ADVERTENTIëN 1—5 regels ƒ1.75, elke regel meer ƒ0.35. Reclames
ƒ0.60 per regel. Tarieven regelabonnementen op aanvraag. Vraag ei»
aanbod 1—4 regels 0.60. elke regel meer 0.15. Onze Groentjes zie
hoofd rubriek.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWAALF BLADZIJDEN.
HAARLEM, 12 September.
De Rede van Minister
De Graeff.
Vanmorgen heeft onze minister van Bui-
tenlandsche Zaken, jhr. mr. De Graeff, te
Genève het Nederlandsche standpunt uiteen
gezet. Hij heeft krachtige taal gesproken.
Nederland houdt zich aan het Handvest van
den Volkenbond, waartoe het geenszins on
doordacht is toegetreden maar wel degelijk
met de overtuiging, dat het zich bij een stel
sel van collectieve veiligheid moest aanslui
ten en de daaruit voortvloeiende verplich
tingen aanvaarden. Het spreekt dus ook thans
weer, ten aanzien van het Italiaansch-Abes-
synischi conflict zijn trouw aan het Volken
bondspact uit. De Nederlandsche regeering
is niet blind voor de moeilijke omstandig
heden, waarin sommige landen verkeeren door
hun drang naar koloniale expansie, veroor
zaakt door economische omstandigheden en
bevolkingsdichtheid. Maar als men de vraag
stelt of deze moeilijkheden een land het recht
geven daden van geweld te plegen ten koste
van een ander land, dan moet het antwoord
daarop zijn: Neen! Nimmer zal men den
wereldvrede bereiken door een economische
politiek, waarbij een land de belangen der
andere landen volkomen voorbijziet. In dit
uur van den diepsten ernst, mogen wij, zei
minister De Graeff, allen tenvolle onze ver
antwoordelijkheden beseffen. Dit is de
quintessens van het betoog van den Nederland-
schen minister, dat zich naast Engeland, België
de Scandinavische landen en andere Volken
bondsleden schaart. Vermoedelijk ook naast
Frankrijk, dat als Volkenbonds-kampioen en
tevens vriend van Italië in een moeilijke po
sitie verkeert, maar wel tot de onvermijdelijke
keuze zal moeten besluiten.
Inderdaad is dit een uur van den diepsten
ernst.
In Engeland stelt men zich op het stand
punt dat het Italiaansch-Abessinische conflict
de toetssteen voor het Volkenbonds-stelsel
moet zijn. Minister Sir Samuel Hoare heeft
zich onmiskenbaar tegenover Italië's eersten
gedelegeerde, baron Aloisi, uitgelaten.
Wat be teekent dit alles?
Dat tegenover Mussolini, wiens Wal-Wal
incident als casus belli mislukt en wiens „be-
scbavings-aspiraties" ten aanzien van Abes-
sinië natuurlijk geen rechtsgrond voor een
aanval kunnen vormen, het Volkenbondsfront
wordt gevormd, gewapend met de economische
en militaire sancties die art. 16 van het
Handvest veroorlooft. Deze Commissie-van-
Vijf schijnt in haar pogingen tot het slaan
van een brug gefaald te zijn. Waarschijnlijk
zal straks het Italiaansch-Abessinische con
flict in de voltallige vergadering van de As-
semblée worden gebracht.
En dan? Wat zal Mussolini doen? Men heeft
hem zeer groote concessies aangeboden, men
is zeer ver gegaan. Tot dusver is hij blijven
weigeren ze te aanvaarden. Zal deze man de
roekeloosheid begaan en de ontzettende ver
antwoording op zich nemen, te blijven wei
geren? Heeft „Caesaren-koorts" hem bevan
gen, of is hij dermate in het nauw gedreven
dat hij, de „tooverleerling" van den toovenaar
Napoleon, geen kans meer ziet de door hem
zelf opgeroepen kwade geesten van den oorlog
te bedwingen?
Tegenover een Volkenlbondsfront dat sancties
toepast zou hem dan niets anders meer
resten dan hetgeen hij wellicht ziet als
„rnourir en beauté", sterven in schoonheid,
maar wat in werkelijkheid een nieuwe
wereldramp en een nieuwe gruwelijke hemel
tergende onrechtvaardigheid jegens tien
duizenden onschuldigen zou beteekenen.
De hemel geve dat het gezond verstand bij
den Italiaanschen dictator zegeviere! Was
Italië geen dictatoriaal-geregeerd land, dan
zou thans de uitkomst van zaken boven allen
twijfel verheven zijn. Waren er maar drie
menschen die gezamenlijk te beslissen had
den de oorlog zou worden vermeden. Maar
er is maar één man. Een broze mensch. En
niemand weet met zekerheid te zeggen in
welke gemoedsstemming die ééne man ver
keert, na de ontzettende spanning en de wilde
opwindingen van den laatsten tijd.
Is hij nog volkomen in staat tot koel, wel
overwogen oordeel? Luistert hij naar zijn
raadgevers? Wij hebben het maar af te wach
ten. Een enkele mensch moet beslissen en het
is maar te hopen dat hij gezond en normaal
is en naar de stem van zijn geweten luistert.
Mochten er nu nog zijn die weer gaan bewe
ren: ja maar, hoe hebben andere landen vroe
ger hun koloniën veroverd, dan antwoord ik
dat dat niets met de zaak uitstaande heeft.
Dat is kletspraat. In 1919 is er een Volkenbond
gesticht en hebben de mogendheden het Hand-
Vest daarvan aanvaard. Als Italië dat Handvest
(Op de Jaarbeurs te XJtrecht was
een schakelapparaat te zien
ivaardoor men. de radio-ontvangst
uit een leunstoel tot op een af
stand van 5 Meter van het toe
stel kan regelen.)
Men brengt ons de muziek in huis
Tot uit de verste oorden.
Uit 't Verre Oosten, de Far West,
Het Zuiden en het Noorden.
Wij kunnen in een luien stoel
Ons daarmee amuseeren,
Maar één ding blijft ons dag aan dag
Als lastig irriteeren.
Daar zit je in je clubfauteuil
Vaag luisterend te aroomen,
Je voelt een welverdiende rust
Over je zinnen komen.
Tot plotseling een siotaccoord
Den vrede kemt verstoren,
Men kondigt je iets anders aan,
Dat je niet wenscht te hooren.
Dan moet je, of je wilt of niet,
Je uit je leunstoel hijschen.
En stappen doen, die in 't géval
D' omstandigheden eischen.
Je moet gaan staan en loopen zelfs,
Dat is om te verfoeien.
Je moet je, in het kort gezegd,
Afschuwelijk vermoeien.
Maar eindelijk wordt nu die last
In 't draadloos menschenieven,
Door een vernuftig apparaat
Voor altijd opgeheven.
Want op den rand van je fauteuil,
Komt nu het apparaatje,
Waar je muziek mee zoeken kunt
Een hoorspel of een praatje.
En niets kan in de toekomst meer
Je het genot vergallen,
Om zoetjes in. je luien stoel,
In diepen slaap te vallen.
P. GASUS.
negeert en er inbreuk op maakt fraudeert het.
Als de andere mogendheden dat zouden dul
den zouden zij .eveneens''fraiideerenals de
eerste de beste knoeier en oplichter die voor
den rechter gésleept wordt. Dit is de eenige
zuivere zienswijze van de zaak.
De rede van minister de Graeff juichen wij
van harte toe.
R. P.
Meer stakers te Tilburg.
4273 arbeiden niet; 969 wel.
In den stand van de staking in de wollen-
stoffenindustrie was Woensdagavond weinig-
verandering gekomen. Het aantal stakers is
iets gestegen en bedraagt thans 4273, tegen
969 werkwilligen.
Het stakingscomité heeft in de gisteravond
gehouden vergadering nogmaals verklaard tot-
onderhandelen bereid te zijn.
Het is zeer kalm in de stad.
Mr. M. Slingenberg spreekt
Maandag voor de radio.
De minister van sociale zaken, Mr. M. Slin
genberg, zal Maandagavond 16 September van
8.308.45 uur een woord van aanbeveling
spreken ter ondersteuning van den verkoop
der zomerpostzegels, waarvan de extra op
brengst ten goede komt aan de arbeidszorg
voor onvolwaardigen en aan de acht noodlij
dende orkesten in de groote steden.
DS. W. BIJLEVELD.
Ds. W. Bijleveld sedert 30 October 1921 pre
dikant bij de Christelijk Gereformeerde ge
meente te Haarlem Centrum, heeft een beroep
ontvangen naar Amersfoort.
De Abessynische vertegenwoordigers te
Genève. Links Tecle Hawariate, rechts
prof. Jèze.
Coöp. Haari, Groenten- en
Bloemboilenveiling.
Nadere bijzonderheden over
de regeling.
In ons vorig nummer hebben wij reeds me
degedeeld, dat in zake het faillissement der
Coöperatieve Haarlemsche Groenten- en
Bloemboilenveiling principieel overeenstem
ming verkregen is over een regeling met de
Spaarnebank te Haarlem.
Deze quaestie hangt reeds jaren. Indertijd is
men van de zijde van het bestuur zeer spaar
zaam geweest met inlichtingen aan de pers.
Thans verklaarde evenwel een der personen
die nauw bij de afwikkeling betrokken geweest
is, zich bereid ons een uiteenzetting te geven.
Deze komt op het volgende neer:
De Coöperatie had de veilinggebouwen aan
den Kleinen Houtweg en in öe Bloemhofstraat
in eigendom. In den goeden tijd beiiep de om
zet wel 2Va millioen gulden per jaar. Er werd
gewerkt met crediët van de Spaarnebank. die
groote kapitalen daarin gestoken had. Het be
stuur van de Veiling is zoo onvoorzichtig ge
weest groote credieten aan verscheidene leden
Te geven. Tegenover ce bank waren die door
accepten gedekt. Toen evenwel tengevolge van
de crisis de waarde der geveilde artikelen sterk
verminderde en de omzet tot 7 ton daalde
bleek aan de bank, dat een deel der voorge
schoten gelden aangewend was voor credie
ten. Het gevolg is geweest, dat de coöperatie
in moeilijkheden kwam, waarom geen andere
uitweg werd gezien dan liquidatie, waartoe dan
ook in 1931 besloten werd.
Op het tijdstip der liquidatie werd het te
kort (het verschil tusschen baten en lasten)
op f 630.000 geraamd. Alleen op de verleende
credieten werd een verlies geleden van ruim
f 300.000.
Het is wel gebleken dat niet alle bestuurs
leden volledig verstand hadden van zaken
doen. De bestuursleden moesten de bankstaten
afteekenen. Het is voorgekomen dat een hun
ner, die moest teekenen dat de coöperatie bij
de bank een schuld had van f 300.000, in de
meening verkeerde, dat de coöperatie f 300.000
geld op de bank ;had staan!
De commissie voor de liquidatie heeft ge
tracht zooveel mogelijk de schuld te verklei
nen. De vorm der coöperatie was zóó, dat de
leden aansprakelijk waren. De 173 leden wer
den hoofdelijk aangeslagen voor f 5400. (1/173
van het tekort, plus 50% daarboven, overeen
komstig de wet op de coöperaties). Ruim 30
leden hebben dien omslag geheel betaald, ter
wijl anderen een gedeelte voldeden. Maar
onder de 173 waren er zeer velen waarop heel
weinig te verhalen was.
De eigendommen werden in 1932 verkocht
aan de Haarlemsche Veiling N.V.. die het be
drijf daarin voor eigen rekening voortzette.
De verkoop geschiedde door de liquidatie-
commissie met sanctie van de ledenvergade
ring.
Toen de coöperatie in Juni 1933 door de
Haarlemsche Rechtbank in staat van faillisse
ment verklaard werd en de liquidatie-commis
sie haar werk dus staakte, was het tekort ge
daald tot ruim 4 ton.
De Spaarnebank was de grootste crediteur.
De meeste van de andere vorderingen, die
trouwens niet groot waren, waren door de li
quidatie-commissie reeds geregeld.
Tot curatoren in het faillissement werden
benoemd Mrs. Deenik en Bijvoet.
Er is reeds in de vergadering van leden in
December 1934 medegedeeld, dat alsnog ge
tracht zou worden een accoord te bereiken. Er
was toen hoop, dat de regeering zou helpen,
maar daarvan is niets gekomen. De heer Dok
te Wijk aan Zee heeft zich veel moeite gege
ven om dit accoord te bewerken. Hij heeft on
langs nog eens de leden bijeengeroepen om
te bereiken dat elk die nog iets kon doen dit
ook deed, om daardoor afwerking van het
faillissement te voorkomen. Dit heeft succes
gehad, want nu is een bedrag aangeboden kun
nen worden waarmede de Spaarnebank ac
coord wil gaan. Een der leden heeft aangebo
den behalve de f 5400, waarvoor hij aangesla
gen was en die hij ook al voldaan had, nog
f 30.000 te storten. Dit is gedaan omdat de
vrees bestond, dat hij anders op den duur nog
meer zou moeten betalen. Dc leden zijn er bij
afwerking van het faillissement niet af met
de betaling van de meergenoemde f 5400. Dit
is slechts de eerste omslag. Als curatoren
in een gefailleerde coöperatie (waarbij de le
den wettelijk aansprakelijk zijn) bij den eersten
omslag geen volledige betaling aan credi
teuren kunnen aanbieden, omdat een deel
der leden onmachtig is het bedrag geheel of
gedeeltelijk te betalen, worden de onmachtige
leden afgevoerd. Dan wordt voor het overblij
vende tekort een nieuwe omslag per hoofd
vastgesteld en begint de afwerking opnieuw.
Net zoolang tot het geheele bedrag binnen is
of alle ieden onmachtig geworden zijn meer
te betalen.
Door de nu getroffen regeling zal een ein
de komen aan het faillissement. De leden krij
sen de absolute zekerheid, dat zij volledige
kwijting van hun schuld ontvangen. Dit is
trouwens een voorwaarde geweest voor de ge
brachte financieele offers.
De curatoren in het faillissement
hebben van hun eerste optreden af
getracht een regeling tot stand te
brengen. Als zij zonder meer begonnen
waren de zaak af te werken, zou dit
een debacle voor onze streek tengevol
ge gehad hebben. Het is aan te nemen
dat dan zeer vele kleine en groote be
drijven tot ondergang gedoemd zou
den zijn geweest.
Dit is nu gelukkig voorkomen!
Om dit te bereiken hebben alle leden die
daartoe in staat waren, zoowel de kleinen als
de grooten, medegewerkt.
Ook de Spaarnebank heeft haar medewer
king verleend.
Het staat nog niet precies vast hoeveel aan
de Spaarnebank zal "worden uitgekeerd, wel is
het bedrag ongeveer te benaderen.
Zooals wij al eerder meldden heeft de di
rectie der Spaarnebank ons reeds medege
deeld, dat zij geen vrijheid had het bedrag te
noemen, maar wel kon zij verzekeren dat het
aanzienlijk meer is dan het bedrag van
1125.000, dat wij hadden hooren noemen*
„Mag expansie-noodzaak
tot geweld leiden
AntwoordNeen
(Van onzen correspondent.)
tPer telefoon.)
Genève, 12 September 1935.
Nederlands eerste gedelegeerde minister de
Graeff begon zijn rede vanochtend met er
op te wijzen, dat helaas de Volkenbond in een
zorgwekkenden toestand is komen te verkee
ren. Het streven naar universalisatie is ge
volgd door uittredingen; de geest van Geneve
en Locarno is al zeer verzwakt en in tal van
verwachtingen nopens de ontwikkeling van
de internationale gemeenschap is men te
leurgesteld. Het is er op het oogenblik ver
vandaan als zou de wereld zoover vooruit zijn
gegaan als men na den oorlog aanvankelijk
had verwacht. Jhr. de Graeff wees erop, dat
de 16de assemblée zelfs onder omstandighe
den van dreigenden aard bijeen is gekomen,
en dat het vraagstuk van den vrede zich op
bet oogenblik met een ernst stelt, die hel
nimmer tevoren had. In tusschen wenschte
hij toch op eenige gunstige resultaten van
den bond, met name op het terrein der tech
nische organisatie en van sociale vraagstuk
ken te wijzen; in dit verband noemde hij in
het bijzonder het werk van het gezondheids-
instituut, alsmede het werk tot het bestrij
den van het misbruik van opium.
Doch ook op politiek terrein, zoo verklaarde
minister de Graeff, hebben wij bevredigende
resultaten bereikt, met name de regeling van
het Saarprobleem, waartoe ook Nederland
naar zijn krachten heeft bijgedragen.
Vervolgens stipte hij nog als een euvel aan.
dat er te weinig gebruik gemaakt wordt van
het Internationaal Gerechtshof te Den Haag
en met zekeren klem betoogde hij, dat de or
ganen van den Volkenbond zich steeds dienen
te herinneren, dat er nog rechters in Den
Haag zijn, welke door het handvest van den
Volkenbond zelf ter hunner beschikking ge
steld zijn om hun advies te geven.
Hierop kwam de Minister tot het hoofdbe
standdeel zijner rede en wel met de opmer
king, dat ten aanzien van 2 principiëele
punten, met name ten opzichte van de eco
nomische en de militaire ontwapening de
Volkenbond tot dusver volkomen gefaald
heeft. Op economisch gebied, aldus Jhr. De
Graeff. bevinden wij ons omringd door hooge
tariefmuren. De handel wordt belemmerd door
contingenteering en door de moeilijkheden
in de betalingen. Voortdurend worden wij be
dreigd door andere gevaren als gevolg van de
onstandvastigheid van de munt in een groot
aantal landen. Omtrent de militaire ontwa
pening constateerde spreker, dat de wedloop
der bewapening met ontstellende hevigheid
is hernieuwd en dat helaas het werk van de
collectieve veiligheidsmaatregelen meer en
meer teloor gaat gaat.
Hierna kwam hij op het heele vraagstuk van
de collectieve veiligheid en wel om te onder-
streepen. dat landen zooals Nederland, die
vroeger buiten de groote conflicten waren ge
bleven, zich toen zij tot den Volkenbond toe
traden. terdege rekenschap hadden gegeven
van het feit, dat zij door aanvaarding van het
reglement van het Pact inzake de sancties
tegen een aanvaller, bij voorbaat in beginsel
afstand zouden doen van de mogelijkheid om
buiten het conflict te blijven. Niettemin heb
ben zij, aldus Minister de Graeff, liever die
verplichting aanvaard; Nederland, verknocht
als het mocht zijn aan zijn onafhankelijk-
heidspolitick, is dezen weg niet op luchthar
tige wijze ingeslagen, overtuigd dat het heele
stelsel van collectieve veiligheid zoodanig
voordeel voor het welzijn der wereldgemeen
schap, waarvan ook dit land deel uitmaakt,
zou kunnen bieden, dat onthouding zijner
zijds tekort zou doen aan zijn plicht tot inter
nationale samenwerking.
Met grooten nadruk verklaarde Neder- i
land's eerste gedelegeerde, dat zijn regeering;
met vasten wil wenscht te bevestigen de ver
plichting. die het Pact aan haar leden op
legt. ten volle na te komen. Deze trouw aan
het Pact, zoo ging hij voort, brengt niet mede,
dat de Nederlandsche regeering blind zou zijn
voor de zeer moeilijke omstandigheden voor
sommige staten als gevolg van de ongelijke
verdeeling van de grondstoffen en de te
groote bevolkingsdichtheid. Wij houden reke
ning met de behoeften van expansie in som
mige landen, die het levensbelang van hun
volken veilig wensehen te stellen.
Dc vraag is echter of dergelijke be
hoeften aan expansie een staat het
recht vermogen te geven om tot da
den van geweld over te gaan en op
deze wijze te bemachtigen wat men
zelf niet heeft ten koste van een an
der land. Het antwoord op deze vraag
moet luiden: Neen. Zelfs in deze om
standigheden zal het nimmer geoor
loofd zijn zich met geweld van anderer
handel en terrein meester te maken.
De minister liet hierop nog een beschou
wing velgen over het feit, dat men misschien
bij de uitwerking van het Pact te weinig ge
dacht heeft aan de demonische krachten, die
in de wereld steeds zullen doorwerken, doch
hij veegde er meteen aan toe, dat tegelijker
tijd de Volkenbond wel degelijk de middelen
ter beschikking had, waardoor de oplossing
van deze problemen kan worden verkregen
en dan dacht hij in de eerste plaats aan art.
19 (bepaling, die ten doel heeft onhoudbaar
geachte verdragen in gemeen overleg te wij
zigen).
Bovenal dacht hij aan artikel 23 van het
De Abessynisclie vertegenwoordiger te Genève
verzoekt het houden een enquête naar de
toestanden in zijn land.
pag. 4
Dc Grieksche president Zaimis is nog niet af
getreden.
pag. 4
Eerste Kamer neemt de verkeerswet aan.
pag. 3
Tweede Kamer overweegt verlaging der vaste
lasten.
pag. 3
Dr. E. van Kaalte over de rede van minister
de Graeff te Genève.
pag. 1
Nadere bijzonderheden over de Groenten- en
Bloemboilenveiling.
pag. 1
Koningin en Prinses zijn weer in het land.
pag. 2
Laatste Berichten-
pag. 7
ARTIKELEN, ENZ.
K. P.: De rede van minister de Graeff.
pag. I
Mr. E. Elias: Wij in Den Haag beginnen te
winteren.
pag. 3
Van onzen Londenschen correspondent: Ra
tionalisatie in de internationale scheep
vaart.
pag. 4
L. N.: Varia van de Rembrandttentoonstelling
Pag 6
Bek. Haarlemmers: de heer W. A. J. van de
pact. De minister .stelde de vraag of de be
staande toestanden wel in overeenstemming
zijn met dit artikel van het handvest en hij
gaf als zijn diepe overtuiging te kennen, dat
men nimmer den wereldvrede zal kunnen verze
keren door een economische politiek, waarbij
het eene land de belangen van andere landen
volkomen voorbij ziet.
Getrouw blijvend aan het handvest van on
ze internationale gemeenschap koestert de
Nederlandsche regeering, aldus besloot Minis
ter de Graeff zijn rede, den vurigen wensch,
dat bet werk van den Volkenbond bevestigd
wordt op den grondslag van den internatio
nalen vrede en opheffing van de belemme
ringen van den handel. Een mislukking in de
tegenwoordige moeilijkheden zou het prestige
van den Volkenbond dusdanig schaden, dat
een langdurige arbeid van wederopbouw noo-
dig zou worden alvorens wij hersteld hadden,
wat thans zou worden vernietigd.
Dames en Heeren, aldus de indrukwekken
de slotwoorden van Nederlands eersten gede
legeerde, in deze uren van den diepsten ernst
moge elk onzer zijn verantwoordelijkheid
kennen.
Onze medewerker te Genève telefoneerde
ons (hedenmiddag 1 uur)
De rede van Minister De Graeff heeft in de
Assemblée vrijwel algemeen een buiten
gewoon goeden indruk gemaakt. Bij de pas
sage, waarin hij den vasten wil der Neder
landsche regeering bevestigt om de verplich
ting, die het handvest den leden van den bond
oplegt, ten volle na te komen, kreeg de spre
ker een open doekje. Toen hij zijn speech ge
ëindigd had, viel onzen eersten gedelegeerde
een warm applaus ten deel. Alleen de Italia
nen brachten geen hand op elkaar. Deze hou
ding moeten zij hier wel voortdurend aan
nemen, nu tot dusver in alle redevoeringen
tot uiting komt. dat hun politiek van even-
tueele geweldsaandoening op verzet zal
stuiten.
In de wandelgangen kwam een der Belgi
sche afgevaardigden vol geestdrift op ons af
met de woorden: „Oranje boven! Bravo, dat
was werkelijk eerste klas". Trouwens de Bel
gische, Engelschc Scandinavische en nog ver
schillende andere gedelegeerden hadden Mi
nister de Graeff, terwijl deze zich naar zijn
plaats begaf, reeds met zijn betoog gelukge-
wenscht.
Ook de Fransche afgevaardigden, voor zoo
ver zij zich in de zaal bevonden (ik noem hier
Herriot en Paul Boncour), waren naar ik van
een hunner vernam, vol geestdrift over het
Nederlandsche standpunt.
Minister Laval, die eerst onder de hand een
gesprek onder vier oogen had gevoerd met
Aloisi, had van den inhoud van de rede van
Minister De Graeff nog geen kennis genomen.
Toen ik hem op zijn verzoek de hoofdtrekken
van het betoog had weergegeven, antwoordde
hij op mijn vraag, wat hij hiervan vond
dat zulks morgen wel zal blijken. Dan immers
komt Frankrijks eerste gedelegeerde aan het
woord.
Intusschen zal, vooral nu ook de afgevaar
digden van de kleinere staten, zooals niet
alleen Nederland, maar eveneens België,
Noorwegen en Zweden verklaard hebben,
trouw de opgelegde verplichtingen te willen
nakomen en te staan voor optreden tegen
schending daarvan, Frankrijk al heel moei
lijk anders zal kunnen doen dan Engeland, dat
dit keer de leiding nam, te volgen wat be
treft het verzorgen der collectieve veiligheid.
Terwijl ik hier telefoneer is de Belgische
minister van Buitenlandsche Zaken, Van Zee
land, aan het woord, die België's trouw voor
100 pet. aan het Pact bevestigt. Laval mocht
in verband met bepaalde gevoelens of wat
dies meer zij tegenover Italië voor dezen keer
geregeld neiging hebben gehad de oude
Fransche liefde voor collectieve veiligheid niet
trouw te blijven, zooais de zaken thans staan
is voor hem ontrouw onmogelijk geworden.
Daar komt nog bij. dat de meerderheid van
\'n het fc";zonder dank zij
het ijveren van Herriot) schijnt te beseffen,
dat schending der internationale rechtsorde
in het Italiaansch-Abessynisch geval niet ge
duld mag worden.
DR. E. VAN RAALXB#