ALS IEMAND VERRE
REIZEN DOET
FEUILLETON.
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten.
door ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
16)
Het gesprek wordt dan verder in fluiste
rende toon gevoerd en daar bovendien eenige
Spanjaarden aan een aangrenzend tafeltje
steeds rumoeriger worden, kon Diesel met den
besten wil niets meer verstaan. Maar wat hij
gehoord heeft, is zeker de moeite waard.
Zouden zij daarmee het briefje bedoelen,
dat hij zoo zorgvuldig in zijn portefeuille be
waart? Het heeft er inderdaad alle schijn van
En in dat geval mag er dus wel degelijk
waarde aan worden gehecht. Hij zal in ieder
geval dien kerel daar goed in 't oog houden.
En hij vertelt den beiden anderen fluisterend
wat hij ontdekt heeft.
Daar zij willen voorkomen door het ge
heimzinnige tweetal gezien te worden, wenken
zij haastig een kellner om af te rekenen. Hun
maaltijd laten zij verder onaangeroerd. Veel
ontberen zij daardoor niet. Het in olie gebak
ken schapenvleesch hebben zij nog, zij het
met eenige moeite, naar binnen gekregen,
maar de olijven als dessert zijn bepaald on
genietbaar. Alleen de wijn is goed en goed
koop. Als zij in de koele avondlucht komen,
bemerken zij zelfs, dat hij vrij koppig is.
Desondanks wachten zij onopvallend, tot
ook het tweetal de Bodega verlaat. Zij be
hoeven nu niet meer te twijfelen: het zijn
inderdaad de notenkrakers en de Roemeen-
sche. Zwijgend loopen zij naast elkaar en de
drie studenten volgen op behoorlijken afstand,
maar toch zoo, dat zij hen niet uit het oog
kunnen verliezen.
Lang vóór zij het hotel bereiken, waar de
andere passagiers dineeren, gaan zij uiteen.
De Roemeensche loopt nu rechts, haar met
gezel links van de straat. Voor een outsider
lijkt het of zij elkaar in 't geheel niet kennen
en als vreemden begeven zij zich ook onder, de
zich tot het vertrek gereed makende passa
giers.
Terwijl de rammelende auto's door het met
maanlicht overgoten rif-landschap, den terug
weg naar Ceuta inslaan, wijlen allen nog met
hun gedachten bij dit korte uitstapje in dui
zend-en-een-nacht. Slechts de drie studenten
breken zich het hoofd over hun ontdekking
en wat daarmee kan samenhangen. Zij
vermoeden, dat er een of ander misdaad wordt
voorbereid, zien Nini's veiligheid bedreigd,
zoeken naar den onbekenden derde en kunnen
het er niet over eens worden, of Jean Martin
dan wel Gotlieb Pirzel de „tricograaf in' harde
&haal" is.
Als de passagiers van de „Ukami" den vol
genden morgen ontwaken, bevinden zij zich
weer in het oude Europa. Het schip ligt in
den haven van Malaga voor anker.
Aan den wal wacht wederom een file auto's.
Zij, die zich op het dek hebben begeven, ge
nieten van het uitzicht op een witte stad,
waarin de Gotische Kathedraal en de citadel
boven alles uitsteken, omgeven door de kale
vlakten van Zuid-Spanje.
Er komen geldwisselaars aan boord en de
stewards deelén zorgvuldig verpakte twaalf
uurtjes uit. die de passagiers bij hun uit
stapje aan land zullen moeten meenemen. In
kleine booten worden, daarop allen naar den
wal geroeid en reeds onderweg worden zij be
stormd door parlevinkers, die hun Malaga
druiven te koop aanbieden. Op de kade wordt
druk gevent met prentbriefkaarten en stroo-
hoeaen, inderdaad wel zeer uiteenloopende,
maar waarlijk onmisbare artikelen.
Reeds zeer vroeg is Alexander Popodotschi
dezen ochtend in de eetzaal van de Toeris
tenklasse verschenen. Hij heeft zich bij de
drie studenten aan tafel gevoegd en vrien
delijk gezegd: „Mijne heeren laat u mij
nu vandaag maar voor alles zorgen! U weet,
dat ik een man ben, die veel van de wereld
gezien heb en die weet, hoe hij met menschen
moet omgaan. Ik zal zorgen, dat u een auto
naar Granada krijgt: u zult zien, hoe voor-
deelig u daarmee uitkomt!"
Daarna is hij weer vertrokken en heeft
Snavel zich gekweten van een taak, die hem
zeer aan het hart ligt. Reeds den vorigen dag
heeft hij getracht Hilde Boersma over te
halen hen op de reis naar Tetuan te verge
zellen, maar het onderwijzeresje heeft hem
geantwoord, dat haar reisgeld voor deze trip
niet toereikend ls en dat zij de eerste jaren
zeker genoeg Oostersche steden zal zien. Van
daag evenwel staan de zaken anders. Als Sna
vel haar verzekert, dat de vierde plaats in de
door hen gehuurde auto toch betaald moet
worden, kan zij de verleiding niet weerstaan
aan zyn uitnoodiglng om het Alhambra te
gaan zien, gevolg te geven.
De beide anderen hebben Snavel's invi
tatie krachtig ondersteund. Vooral Diesel
meent, dat het geen kwaad kan als Nini eens
ziet, dat er nog wel andere aardige meisjes
zijn. die meer prijs stellen op zijn gezelschap.
Als zij voet aan wal zetten, heeft de neer
Popodotschi reeds alles voor hen geregeld.
„Kijkt u eens hier, mijne heeren", zegt hij
met een zalvende glimlach, „deze wat ver
ouderde Rolls Royce zal u veilig heen en
terug naar Granada brengen!"
Het drietal zou ongetwijfeld een anderen
wagen en ook een anderen chauffeur hebben
uitgezocht. Het is oude rammelkast en de
man aan 't stuur ziet er niet bepaald ver
trouwenwekkend uit. Maar Popodotschi zal
met zijn ervaring en menschenkennis wel het
goedkoopste gevonden hebben. Daar zij geen
rekening behoeven te houden met de andere
passagiers, die. evenals in Tetuan. in een door
de maatschappij gehuurde auto-karavaan
worden ondergebracht, vertrekken zij onmid
dellijk.
Zij rijden door de stad, voorbij stoffige pal
men en rood bloeiende oleanders. Als overal
spoeden ook hier haastige menschen zich
naar hun werk en vele, met zwart kanten
sluiers getooide meisjes, die het enthousiaste
wuiven der drie studenten met een vriendelijk
maar gereserveerd lachtje beantwoorden, be
geven zich ter markt.
Dan laten zij de stad achter zich in de
vlakte en op een goed onderhouden, breeden
verkeersweg door de bergen, klimt de wagen
duizend meter hoog. Rondom hen verheffen
zich de kale bergen, bijna schroeiend in de
onbarmhartige zon. Sinds maanden heeft het
hier niet meer geregend. Eenige olijfboomen
staan grijs en stoffig langs den weg en dan
ziet men slechts nog rotsen en zon. Tot de
weg eindelijk weer begint te dalen en men
het dal van Genil binnenrijdt met mais- en
tabaksvelden, olijfplantages en welgestelde
nederzettingen.
De eene auto na de andere snort hen
voorbij. Kennissen van de ..Ukami" wuiven
ook Nini. En Harry Diesel acht zich niet
te trotsch om minzaam terug te groeten, waar
bij hij er voor zorgt, dat Hilde Boersma goed
te zien is.
Eindelijk zijn zy de laatsten. Na de ezeltjes,
die bij drieën achter elkaar gespannen, de
armzalige wagentjes voorttrekken, schijnen
zij het slechtst voor te komen.
Hoe meer zij Granada naderen, hoe warmer
het wordt. Hun blikken hechten zich aan de
besneeuwde toppen van de Sierra Nevada, die
imposant achter het stadsbeeld oprijst. Zij
begrijpen nu, waarom de Mooren juist deze
plaats als hun koningsburcht kozen.
Eindelijk rijden zij door zeer stoffige, ver
blindend witte stralen. De felle stralen van
de middagzon maken het vrijwel onmogelijk
iets waar te nemen; in de rammelende auto
is 't bijna niet meer uit te houden. Maar
plotseling zwenkt <ie vagen een zijstraat in^
zij rijden onder een poprt door en voor zij
het weten, zitten zij midden in het groen, in
de heerlijke koelte van den tuin van het Al
hambra
Ware kunst spreekt tot Iedereen, zij het
dan op verschillende manieren. Welken in
druk zij op meneer Pirzel maakt, blykt uit
diens mededeeling tegenover madame Ma-
nescu, dat hij zijn nieuwe villa in Chemnitz
zóó zal laten inrichten. Natuurlijk zal het
wel wat comfortabeler worden door wat meer
meubelen en zoo en hij hoopt ook het geheele
huis niet zoo streng in stijl te houden, maar
de salon van zijn toekomstige vrouw zal toch
veel gelijkenis vertoonen met dezelfde bo
gen en stuukwerk en een kleine fontein In het
midden tjonge, wat zullen zijn kennissen
oogen opzetten,
Mademe Manescu hoort nauwelijks wat Got
lieb Pirzel haar allemaal vertelt. Zij is geheel
onder den indruk van de vrijgevigheid der
Mooren tegenover hun vrouwen. Wat een tijd
moest dat geweest zijn! Waar vond men tegen
woordige mannnen, die hun vrouwen zou
zouden installeeren, in zulke vertrekken en in
zulke tuinen!
Lou Volkers daarentegen ls lang niet zoo
tevreden. Hij ergert zich in hooge mate over
een man, aan wlen Overigens niemand zich
meer stoort. Over Karei V, in wiens rijk de
zon weliswaar nooit onderging, maar die' geen
gevoel had voor kunstgeschiedenis en dat be
wees door 't mooiste bouwwerk van 't Alham
bra, het huis der vrouwen, omver te laten
halen en daarvoor in de plaats een ook heden
ten dage nog onvoltooid protserig renaissance
slot liet neerzetten.
De dochter van de Baltische barones is
diep onder den indruk van de romantiek, die
uit dit alles spreekt en haar moeder slaakt
een diepe zucht als zij bedenkt, hoe gemak
kelijk de moeders van dien tijd het gehad
moeten hebben, toen één enkele vorst zich
niet minder dan honderd vier en vijftig
vrouwen aanschafte. Toen behoefde men nog
geen dure zeereizen te maken.
IWordt yeryolsdW
Ter herdenking van het 25-jarig bestaan van
het Koloniaal Instituut te Amsterdam werd
Maandagmiddag in de groote aula van het
museum een herdenkingsbijeenkomst gehouden,
waarvan hierboven een foto
Vriendelijk wuivend neemt H. M. de Koningin afscheid Yan de bevolkirvg
van Born na de officieele opening van het Juliana-kanaal
Het Nieuw-Zeeland rugby-team speelde te Devonport een match tegen een
Engelsche combinatie. Een moment tijdens den wedstrijd
De Duitsche rijksleider Adolf Hitler tijdens de regeeringsverklaring in de bijzondere
Rijksdagzitting welke Maandag te Neurenberg werd gehouden ter gelegenheid
van den Partijdag van de N.S.D.A.P.
Minister Slingenberg sprak Maandag
avond te den Haag voor de radio een
aanbeveling voor de zomerpostzegels,
H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana op het balcon van het gouvernementshuis van Maas
tricht ter gelegenheid van haar bezoek aan de stad bij de opening van het Juliana-kanaal
Sir Samuel Hoare verlaat
na zijn terugkeer uitGenève
zijn woning te Londen, om
zich naar den premier
Baldwin te begeven
De vorstelijke personen begeven zich
te Maastricht aan boord van het vaartuig
„Prins Hendrik" bij gelegenheid van
de opening van het Juliana-kanaal door
H. M. de Koninain
