EENDELIJK THUIS.
FEUILLETON
Roman, door JOE LEDBRER.
Vertaling van ELSA KAISER.
21)
„Waarom ben je ertegen, Har aid?"
^Dmdat jijach het geeft niets of ik het
Je uitleg".
Maar hij legde desondanks uit:
„Hij houdt van je. Misschien houdt hij voor
het eerst van zijn leven van iemand, tenmin
ste hij heeft zoo volkomen zijn hoofd verloren
als het iemand alleen bij een eerste liefde kan
gebeuren. Begrijp je wel goed wat je voor
hem beteekent? Het wonder dat van den
hemel is gevallen, het sprookje van de prinses
en den zwijnehoeder, zijn toekomst, de achting
voor zichzelf, alles, alles ben je voor
hem
Eens zal hij te weten komen waarom je
met hem bent getrouwd en op dien dag zal
hij ten onder gaan".
Als je dan voor hem geen achting hebt.
heb die dan voor zijn liefde voor jou".
Jeannine vroeg wanhopig:
„Moet ik dan altijd aan andere denken?
Nooit aan mezelf? Mathieu en ik zullen goede
vrienden worden, wij gaan naar Londen
ik mag niet blijven, begrijp je het dan niet,
men mag mij niet hier in de stad houden".
,,Tk weet teveel", vervolgde zij na een oogen-
blik. .,Ik heb gisteren iets gezien dat Andy
naar mij zal terugbrengen. Ik moet enkel een
kleine gemeenheid doen".
Hij vroeg niet wat haar gisteren overkomen
was. Als zij zoo als nu, onbewegelijk in het
aiet staarde, was er geen woord uit haar. te
„Ais je niet hier blijven wilt, kunnen wij
beiden toch weggaan, vandaag, morgen zoo
als jij wilt".
Zij scheen erover na te denken en Harald
ademde verlicht op.
„Na.ar Zwitserland, Jeannine? Of verder, in
de zon, misschien naar Algiers?"
Hij had zich te vroeg verheugd.
„Neen, mompelde zij. Neen, het heeft, geen
nut. Ik zou toch weer terug komen. Ik zou
geen rust hebben. Maar als ik met Mathieu
trouw, dan kan ik niet terug komen, dan heb
ik zelf den weg versperd. Dan was ik in veilig
heid!"
„Je moet zelf weten wat het beste is en
wat je kunt verantwoorden". Zij gaf geen
antwoord, haar gezicht was bleek en moe.
Harald stond op en ging naar het raam.
Een goede vriend was hij voor haar, ja een
uitstekend kameraad. Nu verbrandde hij nog
het eenige schip dat zij voor zichzelf in elkaar
had getimmerd en waarvan zij geloofde dat
het haar zou kunnen redden. Wie weet wat
het haar had gekost tot dit besluit te komer
en voor de toekomst niets anders te verlangen
dan een beetje rust. En inplaats haar daar
bij te helpen, haar moed in te spreken, be
laadde hij haar met gewetenswroeging en
nieuwe verwarring. Wat ging hem tenslotte
Mathieu aan, er waren wel beter mannen dan
hij verraden en ten gronde gegaan.
Als hij Jeannine's vriend was, dan moest hij
het ook heelemaal zijn. Op een onrechtvaar
digheid meer of minder kwam het in deze
wereld niet aan.
En was het hem werkelijk om rechtvaardig
heid te doen? Dreef hem niets anders dan
de angst voor Jeannine's toekomst en mede
lijden met Mathieu? Harald keek zwijgend
naar de straat beneden. De vlokken vielen
gelijkmatig, wit en licht.
Waarschijnlijk was hij niet beter dan een
egoist die haar aan niemand anders gun
de.
-Haratö", aeüe zij aacfrfe
Hij keerde zich om en kwam langzaam op
het bed toe.
Jeannine vergeet den onzin die ik gekletst
heb. Ik had mij er niet mee mogen bemoeien.
Bekommer je niet om mijn raad, ik ben
,3eschuldig je nu maar", zeide zij.„ Wat
ben jij voor een oude dwaas".
Lachen en tranen waren in haar stem, en
Harald zou zich het liefste in een donkeren
hoek verstopt hebben.
Jeannine zeide: „Ik zal met Mathieu pra
ten. Ik was onoprecht. Tegen hem en tegen
mezelf was ik onoprecht. Ik heb mijzelf wat
voorgelogen omdat ik er zoo graag aan wilde
gelooven. Maar jij hebt gelijk, ik zou hem
maar ongelukkig maken en hem zijn rust ont
nemen".
Harald keek haar zwijgend aan. „De rust".
Altijd weer hetzelfde woord. Hoe vermoeid
moest zij zijn. hoe opgejaagd, dat al haar
gedachten slechts om dat eene woord draai
den.
In den vroegen middag van dezen dag
maakte Andy zijn gebruikelijk bezoek in de
huize Heydt.
Mijnheer Heydt was uitgegaan, maar Ulla
zat in de huiskamer met een stapel kranten
voor zich.
Het meisje bracht de koffie en trippelde
met klapperende hakjes de kamer uit. Andy
luisterde en zweeg. Deze kleine kamer met de
ouderwetsche meubelen scheen hem de talis
man van een vreemden kostbaren vrede.
Daar leefde zij, zijn allerliefste, de zachte
ster aan den hemel van zijn leven.
Ulla leunde in haar hoekje als een klein
onverschillig schoolmeisje. De roodblonde
krullen waren verward.
„Waarom heb je mij daar niets van ver
teld?" zeide zij plotseling,
imiï dot* mt t&c dnom cj>. jpa.Sgfe-,
ling? Wat moest ik je vertellen".
Ulla streek met een zenuwachtige beweging
het haar van het voorhoofd.
„Dat je nicht gaat trouwen".
„Jeannine? Dat Jeannine....?"
Ulla zeide zacht:
„Heeft zij het jou niet verteld?"
Andy richtte zich op.
„Ik heb geen idee.... Merkwaardig, zij
zeide gisteren nietsEn met wien. Wie?"
Ulla gaf geen antwoord. Haar hand beefde
toen zij de courant gaf.
Berichten uit de tooneelwereld: Naar wij
vernemen, zal Mathieu Corodi binnenkort met
mejuffrouw Jeannine Maran in het huwelijk
worden verbonden. Mejuffrouw Maran be
hoort tot de meest bekende Oostenrijkschp
famielies.
Andy legde de krant neer.
„Jeannine is onberekenbaar. Sedert jaren
heeft zij elk huwelijksaanzoek afgeslagen. En
juist Corodi
Ik kan mij niet begrijpen wat zij in dezen
man ziet. Je hebt hem zien spelen is hij
werkelijk een acteur?"
,Jk weet het niet", zeide Ulla. Haar stem
beefde.
Zij zwegen beiden en dachten ieder hun
eigen gedachten. Zij zaten zoo dicht bij el
kander maar er was niets gemeenzaams tus-
schen hen dan alleen hun zwijgen.
Ulla nam een sigaret. Zij rookte en keek
met opgetrokken wenkbrauwen voor zich
uit.
Andy had eensklaps het gevoel dat haar ge
zicht veranderd was. hij wist niet waar het
aan lag, maar alle lijnen schenen harder en
scherper geworden te zijn. Het was als werkte
zich uit het zachte vleesch der kinderwangen
't gezicht van een veel oudere IJlla te voor
schijn. Zijn blikken verloren zich in deze
vreemde trekken. Even vroeg hij zich af of
dit het gelaat van haar toekomst, van. haar
vrouwejaren, zou z£n
J2q Jrargrênftg* v j
Hij keek verward op.
„Je hebt mij nooit een foto van haar laten
zien", zeide Ulla. „Het is vreemd dat je geen
enkel portret van haar hebtdikwijls
denk ik dat je heel veel van Jeannnie ge
houden moet hebben.
Andy lachte onzeker.
„Hoe kom je op deze gedachte?"
„Dat voelt men, zeide zij met gedwongen
onverschilligheid. Maar plotseling, tegen haar
wil, brak zij los:
„Zooals zij mij verdringt. Maar
Zij kneep haar mond samen en zweeg. Een
bleek rood steeg naar haar wangen. Andy
zeide: „Ik heb eens van Jeannine gehouden.
Heel veel! Maar dat was iets anders, men.
kan het niet met mijn liefde voor jou ver
gelijken".
,Ik begrijp het",zeide zij. Haar stem was zoo
vol vijandigheid dat Andy zich ontroerd naar
haar toeboog.
Ulla, wat scheelt er aan?"
Hij trok haar tegen zich aan.
Zij bewoog haar lippen alsof zij wilde ant
woorden, maar eensklaps trok zij zich wild
los. Zij liep zonder een woord de kamer uit.
De deur ging open, werd weer gesloten en
voordat Andy het begrepen had was hij al
leen.
Stilte, Er kraakte iets in het eiken buffet.
Dan weer stilte.
Andy ging naar de deur. Er tegenover, in
de nauwe gang, was Ulla's kamer. Hij klopte
aan en draaide aan de knop, maar Ulla had de
deur gesloten.
„Ulla, wees verstandig".
Niets bewoog zich. Hij klopte neg eens maal
zij gaf geen antwoord.
(Wordt vervolgd),
Genoodigden bezichtigden Zondag het in aanbouw zijnde Olympische dorp te
Berlijn. Het gezelschap tijdens de rondwandeling
De Elf Provinciën eten bruine boonen met spek op de tentoonstelling „Voedt U
goed en goedkoop", welke Maandag door het Haagsche Crisis-Comité m den
Dierentuin te den Haag geopend is
Maandagavond werd te Aalsmeer de nationale Chrysanthemumtentoonstelling in het gebouw „De Oud»
Veiling" geopend. Overzicht tijdens het inrichten der tentoonstelling
Het enthousiasme der Abessijnsche
krijgers bij de jongste parade voor den
Negus in Addis Abeba was zoo groot,
dat velen probeerden de lijfwacht te
passeeren teneinde den mantel van den
Keizer te kunnen aanraken Zij konden
met moeite teruggehouden worden
Blaten Gueta Wolde Mariab, de
nieuwbenoemde Abessijnsche gezant
in Frankrijk, bij aankomst met zijn ge
zin te Parijs
Prof. R. Fruin, oud-alge
meen rijksarchivaris en
oud-hoogleeraar aan de
Amsterdamsche universiteit
is op 77-jarigen leeftijd
overleden
Tweehonderd taxi-chauffeurs brachten Maandag
een bezoek aan de tentoonstelling „De Mensch"
in de Apollo-hal te Amsterdam, waar de ex
positie met veel belangstelling werd bezichtigd
De stranding van den Poolschen logger „Gdynia" nabij Katwijk. Het vaartuig in zijn benarde
positie. De bemanning werd gered
