Wedstrijden der Kon. Militaire Sportvereeniging.
a*
EINDELIJK THUIS.
Luitenant Pahud de Mortagnes tijdens de dressuurproef op de najaars-military van de Koninklijke Militaire Sport Een koninklijke baby. De
nurse ver-
Vereeniging, welke in de omgeving van Amersfoort wordt gehouden
laat met den kleinen Prins, zoon van
den Hertog en de Hertogin van Kent
de vorstelijke woning op Belgraya
Square te Londen
Beschut tegen de regen. Bovenstaand kiekje werd genomen tijdens de najaars-military
van de Koninklijke Militaire Sport Vereeniging, welke in de omgeving van Amersfoort
wordt gehouden
De ontvangst van den Belgischen oud-minister van
Landbouw en Visschery, Henri Baels, op het in
structievaartuig .Prinses Juliana' te Vlaardingen
bij gelegenheid van zijn bezoek aldaar
Op de plaats waar de nieuwe beurs te Rotterdam
zal verrijzen is men bezig proefpalen op hun be
lasting te toetsen met een gewicht van 300 ton.
Het vullen van de grintkist, die men daartoe
gebruikt
Een nieuwe tweemotomge vliegfcoot, bestemd voor den Transatfantiseken postdienst, is te
F-riednie-hskate-n in dienst gesteld
De fourageering van het Abessijnsche leger eischt omvangrijke maatregelen
en geschiedt onder dikwijls moeilijke omstandigheden. Vrachtauto's
passeeren een riviertje in het district Makalé op weg naar het front
Engeland is zuinig op zijn molens. Een in on
geschonden staat verkeerend exemplaar uit de
zeventiende eeuw te Brill
FEUILLETON
Roman, door JOE EEDERER.
Vertaling van ELSA KAISER.
22)
Terwijl hij luisterde dacht hij: dat Jeannine
mij gisteren niets heeft gezegdhoudt zij
van dezen vreemden man? Jeannine gaat en
trouwt een vreemde comediant, waarom.
waarom....
„Waarom? dacht Mathieu toen Jeannine
zachtjes haar hand uit de zijne losmaakte
en wij zullen elkander terugzien",
zeide zij.
„Ja, herhaalde Mathieu met een arm leven
loos lachje. „Wij zullen elkander eens terug
zien".
Hij keek haar van uit het raam na, zooals
zij door den tuin liep. Een vreemde dame,
schuw en heel mooi.
Er was een oogenblik geweest dat hij voor
het eerst haar gezicht had gezien. Er was
een ander oogenblik geweest waarin hij haar
gekust had. Er was een derde oogenblik ge
weest waarin hij geloofd had eer gelukkig
mensch te zijn. En nu was het voorbij!
HOOFDSTUK 8.
Toen Harald in de hall zijn hoed en jas
ophing zag hij Jeannine's grijzen bontmantel
en daarnaast een bruingekleurd avondman
teltje. Eendrachtig hingen zij naast elkaar.
Harald trok zenuwachtig voor den spiegel
zijn zwarte das recht. Een mooie avond zou
het. worden. Andy's idee om Jeannine en Ulla
Heydt, kennis met elkaar te laten maken was
een merkwaardige onnoozele inval.
Het kamermeisje deed de deur van den salon
open.
Een mooie, vredige ruimte vol gedempt
licht.
De twee vrouwen leunden tegen den vleugel,
de kleine bladerde in een boek, Zij had het
hoofd gebogen maar haar roodblonde krullen
kwamen Harald bekend voor.
Andy kwam hem tegemoet en schudde hem
met verlegen hartelijkheid de hand. in
lang niet gezien".
„Twintig jaar lang", zeide Harald. „Een
aardig stuk tijd".
Het jonge meisje keek op.
Harald herkende haar dadelijk. Hij staarde
haar als voor het hoofd geslagen, aan. Opeens
was het heel stil in de kamer.
Andy keek innig gelukkig naar Ulla. Hij
was trots op haar. Wat een gloed ging er van
haar uit dat zij zelfs dezen lompen kerel den
adem benam. Hij stond daar als een pilaar en
scheen niemand anders dan Ulla te zien.
„Harald, wil je ons absoluut niet goedendag
zeggen?", vroeg Jeannine. Haar stem was
toonloos en haastig.
Harald zette zich mechanisch in beweging
Andy zeide iets dat hij niet verstond. Een
hand werd naar hem uitgestrekt, ijskoud.
Hij voelde dat Jeannine hem vorschend en
ontsteld aankeek en plotseling, een oogen
blik, kruisten zich hun blikken.
Harald begreep: Jeannine weet het! Jean
nine heeft het allang geweten! Zijn gedach
ten rolden door elkaar. Jeannine die bij Corodi
op bezoek gaat„Ik heb iets gezien dat.
en een meisje dat uit een huisdeur stormt
met den mantel los, den hoed in de hand alsof
men erop aangedrongen had dat zij vlug weg
zou gaan.
Nu begreep hij den samenhang: zij moesten
elkaar ontmoet hebben, die twee, en
Mathieu, nadat hij de kleine eruit gezet had.
had de domheid begaan om bij Jeannine te
biechtenHoe was het ook weer: „Ik weet
te veel", had Jeannine gezegd. Mathieu had
gisteren toen Jeannine kwam, zijn kleine min-
narij aan de deur gezet. Zoo moest het geweest
zijn. Dat behuilde gezicht en
„Een manhattan?", vroeg Andy.
Harald dronk haastig. Het meisje nipte
enkel. AIS zij bang was dan gelukte het haar
buitengewoon goed dit te verbergen. Blank en
zeker stond zij naast Jeannine. Nu legde zij
haar hand op Jeannine's arm en pratte met
haar. Een physieke tegenzin rees in Harald
Zij moest haar hand wegnemen, zij mocht
Jeannine niet aanraken, deze....
Jeannine keek hem aan, maar hij had het
gevoel dat zij hem niet zag.
Desondanks probeerde hij haar moed toe
te glimlachen. Hij meende dat hij Jeannine
liever in een negerkraal zou hebben gezien
dan hier in dezen empire salon, naast Ulla en
Andy Maran.
,A.ndy heeft mij heel veel van u verteld"
zeide Ulla. „O, hij bewondert u zoo! En ook
Andy's vriendenallen vereeren u. Vaak
ben ik erg jaloersch op u".
Naïef gekunsteld gepraat. Vermoedde deze
kleine huichelaarster niet hoe gevaarlijk dit
uur voor haar was? Kwam zij niet op het
idee dat men haar dubbelzinnig spel zou
ontdekken en verraden?
„Ik geloof dat Andy doodongelukkig ise om
dat u gaat trouwen. Toen hij het gisteren in
de krant las werd hij doodsbleekNietwaar
Andy?"
Zij greep vroolijk haar glas en nipte op
nieuw.
Zij was hen allen de baas, deze minderjarige
met het krullende poppenhaar en de ijskoude
oogen.
„Een fantasievol krantenbericht", zeide
Jeannine zonder op te zien. „Men heeft het
mij verteld".
Andy zweeg verlegen. Dan probeerde hij
het gesprek een andere richting te geven.
„Jeannine kun je je indenken dat dit Ulla-
kindje nieuwsgierig is als een oude vrouw,
neen, als een dorp vol oude vrouwen? Je kunt
je niet voorstellen hoe verlangend zij was om
kennis met je te maken. Hoe ziet Jeannine er
uit, hoe praat zij, wat leest zij, hoe was zij als
kind?Ik geloof dat zij den geheelen nacht
niet heeft geslapen van louter verwachting".
„Dan is het dus nu een soort Kerstmis
cadeautje?" merkt Harald op.
Ulla zeide: „Jeannine is precies zooals ik
mij haar had voorgesteld". En na een kort
oogenblik voegde zij eraan toe: „Soms ver
beeld ik mij dat wij elkander al eerder heb
ben gezien
Harald sperde zijn oogen wijd open. Is zij
gek geworden? dacht hij Heeft zij van angst
het verstand verloren?
„U vergist u", zeide Jeannine na een oogen
blik. „Wij hebben elkaar nooit ontmoet
De witgekalkte gang voerde van de kleed
kamers, langs de ijzeren tooneeldeuren, naar
den uitgang.
Mathieu liep langzaam door de smalle gang
den hoed in het gelaat getrokken. Tegen den
witten muur hingen de mededeelingen van de
directie.
De leden van het stadstheater worden ver
zocht, vóór het verlaten der kleedkamers de
lampen uit te draaien.
Maandag negen uur. Eerste costuum-
repetitie: de heeren Arens, Keiler, Kramer.
Rohan. De dames: Elvig, Harden....
Hij liep vermoeid verder. De echo van zijn
sleepende stappen klonk hem in de ooren.
Een paar seconden lang deed hij zijn best
stevig en gelijkmatig te stappen. Dan vergat
hij dit weer.
De atmosfeer rook naar verf en verdroogde
stof. De inspecient rende voorbij en riep „Veer
tien maal halen vanavond! Tevreden kerel?"
Mathieu gaf geen antwoord Toen hij de.
portiersloge voorbij kwam rukte de oude
Zienow het glazen raampje omhoog. „Een
telegram, mijnheer Corodi".
„Geef hier", zeide Mathieu heesch. Hij rukte
het papier open. Van Jeannine? Van
De letters sprongen wild door elkaar. Ein
delijk zag hij woorden: „Kan ik u nog een
keer spreken? Ulla".
Hij kneep het papier in elkaar. Niet van
Jeannine, niet
Hij begon plotseling te lachen, luid en met
open mond.
Toen merkte hij dat Zienow hem ontsteld
aankeek Ook een blond meisje, een figurant je
bekeek hem met belangstelling.
Mathieu scheurde het telegram in kleine
stukjes.
„Daar, weggooien. Zienow. "n Avond!*'
Achter zich hoorde hij het zachte klappe
ren van hooggehakte schoentjes dichterbij
komen. Waarschijnlijk was het de blonde
figurante die daarstraks bij de portiersloge
had rondgehangen.
Toen hij bij zijn wagen kwam, dreef een
groep kijkers haar een oogenblik vlak naast
hem.
„Pardon", fluisterde het meisje.
Grijze mantel, helgekleurd haar.
Mathieu greep bevend naar haar arm.
„Stap in!"
Het meisje nam zwijgend plaats. Zij glim
lachte met groote glanzende oogen.
De motor zette aan, langzaam reed Mathieu
over de bevroren straat.
Op het kruispunt verscheen het onveilig
signaal. Hij stopte.
(Wordt vervolgd).
