Liefde in de wildernis
Deensch bezoek aan Amsterdam.
Sonja Henie behoorde tot de toe
schouwsters bij de internationale ski
springwedstrijden op de groote schans
te Garmisch Partenkirchen
Ter voorbereiding van de
wedstrijden om de Davis Cup is een aantal Nederlandsche tennisspelers naast de tennis-training ook een
lichaamstraining begonnen. Een foto In het Stadion te Amsterdam
Op den nieuwen weg langs de Zuid-Willemsvaart
tusschen Den Dungen en Berlicum is Dinsdag, waar
schijnlijk door de gladheid van den weg, een auto
in het water gereden, waarbij de bestuurder jam
merlijk verdronk. De auto wordt op het droge ge
bracht
FEUILLETON
Uit het Engeisch van
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden.)
Zacht, maar duidelijk klonk dit geluid tot
haar door. de bekende klank van het. span
nen van den haan. Onhoorbaar ging ze
overeind staan in haar schuilplaats, terwijl
haar hart heftig klopte, toen bleef ze als
gehypnotiseerd toekijken, terwijl de man
naar den anderen hoek, waar Rimington lag
te slapen zijn geweer aanlegde. Nu wist ze
•wat zijn auivelsch plan was en ze trachtte
te roepen. Maar de klank die zich door haar
droge keel wrong was bijna onhoorbaar,
maar de man schee.n het toch gehoord te
hebben. Even keek hij in haar richting, om
zijn plan snel uit te voeren. Maar Honor was
sneller dan hij. Elke andere overweging
week voor het bewustzijn, dat Rimington's
leven op het spel stond. In een ondeelbaar
oogenblik had ze haar geweer aangelegd, ge
vuurd en haar schot viel één seconde voor
dat van den moordenaar.
De man bij de tent uitte een luiden kreet
hief zijn handen omhoog en liet zijn geweer
vallen, toen zette hij het op een loopen
regelrecht in haar richting, terwijl van uit
de hutten en de tent luid gepraat en geroep
klonk. Het meisje bleef onbeweeglijk op haar
plaats staan, dwars in den weg van den
vluchteling. De man scheen haar plotseling
te zien, toen hij op een paar meter af
stand was. want hij uitte weer een kreet
en week van zijn pad af. terwijl ze even een
glimp kon zien van zijn doodsbleek en
vertrokken gezicht. Zij bewoog zich nog
niet, toen de man het dichte struikgewas
achter de tent invluchttezoo was ze bijna
versteend door een plotselinge vrees. Was ze
te laat geweest? Had de man zijn doel be
reikt? Uit het bosch klonk het geluid van een
vallend lichaam, gevolgd door een wilden gil
die bijna verloren ging in het rumoer van
het kamp.
Ze hoorde het, maar ze draaide zich ook
nu niet om. Ze wachtte, trillend van angst.
Toen klonk uit de tent een stem, zwak maar
bevelend:
Verdraaid Juma, schei uit met dat la
waai! Waar is de Bamama? Vooruit, gauw
of
Toen Honor die woorden hoorde, rende zij
naar de tent als iemand, die uit een toover-
ban verlost is.
XX.
Toen Honor bij den ingang kwam, kon ze
bijna niet binnenkomen, doordat alle
dragers haar in den weg stonden. Ze duwde
ze opzij, en toen ze binnen was, zag ze Alec
Rimington met een angstige uitdrukking op
zijn gezicht in het kampbed zitten, terwijl
Fatuma met het kind in haar armen, ge
knield, met verschrikte oogen naar den in
gang van de tent staarde.
Honor! Honor! Gelukkig dat je er bent.
Op hetzelfde oogenblik zag hij het geweer
in haar hand en riep:
Wat is er? Ik hoorde schieten en
iemand roepen.
Ze begon haastig te vertellen. Hij luisterde
zwijgend, maar toen ze halverwege was. riep
hij Juma een kort bevel toe. De drager ging
een beetje schoorvoetend de tent uit en
kwam na een minuut terug met het ge
weer, dat de indringer uit de tent gehaald
had. Taen hij het zag, knikte Rimington
even en Honor vertelde het slot van haar
verhaal.
Ik kon niet roepen, toen heb ik ge
schoten.
Alec Rimington draaide zijn hoofd om
en ontdekte in het linnen van de tent een
kleine scheur. Toen keek hij haar weer
aan en zei:
Je hebt mijn leven gered: lieveling. En
hij voegde er bij: Heb je hem geraakt?
Ik weet het niet, ik denk van wel. Hij
riep iets en toen kwam hij naar me toe
loopen. Hij was vlak bij me en toen zag hij
me en liep een anderen kant uit.
Ze brak af en er kwam een uitdrukking
van afschuw op haar gezicht.
Rimington zag het.
Heb je zijn gezicht gezien, Honor?
Ja.
Heb je hem herkend?
Neen. neen, antwoordde ze zoo heftig,
dat hij er van schrok. Ik heb hem maar even
gezien. Ik kende hem niet. O, het kan Sir
George Mannering niet geweest zijn.
De toon van haar stem vervulde hem met
bezorgdheid. Als het werkelijk Mannering
was geweest, op wien zij geschoten had. zou
ze het zich ontzaglijk aantrekken en dat zou
wel eens heel naaeelige gevolgen kunnen
hebben, na de uitputting van de emotie van
de laatste dagen.
Zijn eigen hoofd klopte hamerend en zijn
ooren suisden ondragelijk, terwijl hij bijna
niet rechtop in bed kon blijven zitten, maar
hij zei geruststellend:
Als hij het geweest was, zou je hem
wel herkend hebben, liefste, van zoo dicht
bij terwijl je hem ook hebt hoor en roepen.
Je hadt hem moeten herkennen. Maak je
maar niet bezorgd over hem. Honor. Kom
eens hier bij me zitten. Ik moet je nog be
danken.
Ze liep op hem toe en viel op haar knieën
naast zijn bed neer. Hij nam haar hand in
de zijne en drukte er zijn lippen op. Een
snik ontsnapte haar.
Misschien kunnen we morgen uitma
ken wat er met den vluchteling gebeurd is.
Als hij gewond is
Ik heb hem hooren vallen in het bosch
en hij gaf een gil.
Dan zullen we het morgen wel zien.
De jagers zullen hem wel vinden. Vanavond
is het onmogelijk enhij brak zijn woor
den af. toen ze plotseling haar gezicht in
haar handen verborg.
Honor zei hij zacht, hou je nu goed.
Probeer het te vergeten tot morgenochtend.
Je moet niet te veel tobben en ik zelf
Maar wacht eens. Hij wendde zich tot
Juma en gaf hem een bevel.
Ayweh, Bwana, antwoordde de drager
en ging de tent uit, terwijl hij de twee gewe
ren meenam.
Ik heb hem gezegd de wacht te laten
houden, verklaarde Rimington, twee schild
wachten zullen den heelen verderen nacht
in het kamp
Zijn stem brak en hij viel terug op het
bed, niet in staat zich langer te beheer-
schen Honor boog zich berouwvol over hem
heen.
Liefste, snikte zij, ik heb er niet aan
gedacht, dat jij
Hij opende zijn oogen en dwong zich tot
een bleeken glimlach.
Geen woord meer kindje. Ikik zal
eens voor dokter spelen. Fatuma, het medi
cijnkistje.
Hij gaf haar wat broom en beval haar te
gaan liggen. Hij deelde zijn orders uit met
schertsende strengheid, hoewel zijn stem
trilde van zwakheid.
Zie zoo, nu moet je daar in de hangmat
gaan liggen. Fatuma zal het kind naar bed
brengen en verder waken. Neen, geen woord
meer liefste. Als je nu niet gaat rusten ben
]e morgen absoluut uitgeput.
Ze ging liggen, maar ze kon den slaap niet
vatten en lag zichzelf te pijnigen met aller
lei onrustige gedachten. Steeds weer kwam
het bleeke gezicht, zooals ze het die eene se
conde gezien had, haar voor den geest en
wanhopig probeerde ze er bekende trekken
in terug te vinden. Nu eens was het 't ge
zicht van een volkomen vreemdeling, dan
weer losten de trekken zich op in het ge
zicht van Jules Legrand en in de bruine,
glinsterende angstig starende oogen kwam
een dreigende trek. maar het meest dwaal
den haar gedachten naar George Manne
ring. Het werd een obsessie. Ze kon er niet
aan ontkomen. Als ze haar oogen open deed,
zag ze het gezicht van Sir George Mannering
haar aanstaren; wanneer ze ze sloot stond
dat bleeke vertrokken masker van den man,
op wien ze geschoten had, weer voor haar.
Tenslotte viel ze in een onrustigen slaap,
maar het gezicht bleef haar vervolgen, nam
verschillende uitdrukkingen en vormen aan
en liet haar niet met rust. Een paar uur
voor de zon opging werd ze wakker met een
luiden angstkreet, een kreet, die Fatuma
deed ontwaken en het heele kamp wakker
Wat is er? vroeg Rimington dadelijk.
Ik droomde, zei ze half snikkend. Het is
nietshet spijt me.
Hij trachtte haar gerust te stellen, maar
hij vroeg niet wat ze gedroomd had en Ho-
nor bleef, nu klaar wakker, in haar hang
mat liggen, gooide zich van den eenen kant
op den anderen en nog steeds tobden haar
hersenen zich af met het probleem, dat ze
niet kon doorgronden.
Eindelijk kwam de ochtend met zijn over
vloed van tropisch licht.
Alec Rimington, zelf zwak, deed met de
hulp van Fatuma alles wat hij kon. Toen
schreef hij een langen brief aan een van de
Witte Paters van een zendlngspost, die een
ervaren geneesheer was en die hem graag
van dienst zou willen zijn. De post lag op
twee dagTeizen afstand en hij beloofde den
man, die hij stuurde, zulk een groote beloo-
r.ing, als hij zijn boodschap vlug deed, dat
de neger verblijd met zijn oogen begon te
rolien en met een stortvloed van woorden
verklaarde, dat hij sneller zou loopen dan
ooit een bode gedaan had.
De man was nauwelijks weg toen een
van de dragers, die hij een uur te voren het
bosch Ingestuurd had, ademloos van opwin
ding zijn tent kwam binnenhollen.
(Slot volgt.)
Een der reusachtige bronzen schroeven, bestemd voor den nieuwen kruiser .De Ruyter", welke bij Wilton-Feyenoord te Std kl'ngsleiderS Spreken de sidkende LondePSche arbeiders Op het
Schiedam voor de marine in aanbouw is dbdüoir f06
De Deensche politiekruiser .Island
Falck" arriveerde Dinsdag voor zijn
jaarlijksch bezoek in de Amsterdam-
sche haven
Na zijn bezoek aan President Lebrun
verlaat Koning Boris van Bulgarije het
Elysée te Parijs
Prins Paul van Jugo Slavië bij zijn aankomst aan het Gare
du Nord te Parijs, waar hij o.m. door de Fouquieres werd
ontvangen
