Avonturen in sneeuw enijs
FEUILLETON
door
J. O. CÜRWOOD.
4)
Zij boog zich voorover en kuste hem, trok
vervolgens ondanks zijn protest, haar bont
mantel aan en zette haar bontmuts op. Ge
reed om heen te gaan, bleef zij nog een
oogenblik staan, glimlachend op hem neer
ziende. De angst was nu uit haar oogen ver
dwenen. Het was hem onmogelijk om een
glimlach te weerhouden bij het zien van haar
lieftalligheid. Hij was altijd trotsch op haai
en haar schoonheid. Hij stak een magere hand
uit en trok liefkozend aan de glinsterende,
gouden krulletjes die onder haar kap uitkro
pen. „Ik wou, dat je het niet deed, lieveling",
smeekte hij.
Hoe aandoenlijk bleek, mager en zwak, was
hijZij kuste hem weer en draaide zich schie
lijk om, ten einde het vochtige waas in haar
oogen te verbergen. Aan de deur gekomen,
wierp zij hem met de toppen van haar hand
schoenen een kushand toe en terwijl zij naar
buiten ging, hoorde zij-hem met een zwakke,
vreemde stem, die zoo heelemaal niet op die
van den ouden Peter geleek, zeggen: „Blijf
niet lang weg, Dolores".
Zij bleef een paar minuten doodstil staan,
om zich te overtuigen, dat niemand haar zag
heengaan. Vervolgens begaf zij zich snel naar
de ijsbrug en verdween in het starlicht van
den spookachtigen nacht. Wapi volgde haar op
de hielen en terwijl zij haar eene hand naar
beneden liet zakken riep zij hem zachtjes. In
een oogwenk werd Wapi's snuit tegen haar
handschoen gedrukt en zijn reuzenlichaam
trilde van blijdschap, toen zij hem zoo recht
streeks aansDrak. Zij las het antwoord in zijn
roode oogen en stond stil om zijn grooten kop
tusschen haar beide gehandschoende handen
te nemen en hem te streelen, terwijl zij hem
telkens en telkens weer bij zijn naam noemde.
„Wapi-Wapi-Wapi". Hij jankte het uit. Zij kon
voelen hoe hij onder haar aanraking sidderde
als onder een eleetrischen stroom. Haar oogen
straalden. In het bleeke sterrenlicht verscheen
er een nieuwe uitdrukking op haar gezicht. Zij
had een vriend gevonden, den eenigen vriend,
dien zij en Peter hier hadden en dit versterkte
haar moed.
Nog nooit was zij in ernst bang geweest
voor haarzelf. Het was alleen voor Peter. En
zij was nu ook niet bang. Haar wangen gloei
den en haar ademhaling versnelde zich, toen
zij Blake's hut naderde. Tweemaal had zij een
uitvlucht bedacht voor Peter om aan wal te
gaan enkel omdat zij zoo nieuwsgierig was,
had zij gezegd en zij dacht, dat zij vrij goed
wist, wat zij aan Blake had. Dit was echter
een geval, waar haar vrouwelijke intuïtie
haar afschuwelijk in den steek had gelaten.
Het verbaasde haar, dat een man als hij zich
vrijwillig hier op deze Noordsche kust had
neergezet. Natuurlijk was zij niet op de hoogte
van zijn zaken ten minste niet geheel. Zij
kende hem enkel als handelsman. En hij was
heel anders dan één der mannen op het schip.
Door zijn met zorg geknipten baard, zijn
kalme, koele wijze van spreken en de puiten -
gewone correctheid, waarmee hij zijn woorden
koos, was zij tot de overtuiging gekomen, dat
hij vroeger deel had uitgemaakt van, zooals zij
het in gedachten noemde, een „heel andere
omgeving". En zij had gelijk. Er was een tijd
geweest, waarin Londen en New York er heel
wat voor zouden gegeven hebben om de hand
te leggen op den man, die zich nu Blake
noemde.
Dolores, die opgewonden was door de over
tuiging dat Blake haar zou helpen, wanneer
hij haar geschiedenis vernam, verloor toch de
voorzichtigheid niet uit het oog. Rydol had
haar vier en twintig uur tijd gegeven en dat
was alles. In deze vier en twintig uur moest
zij hun redding bewerken, van haar zelf en van
Peter. Als Blake haar in den steek liet
Op vijftig passen afstand van zijn hut hield
zij stil trok de dikke bonthandschoen van haar
rechterhand en knoopte haar mantel los, zoo
dat zij snel en gemakkelijk den binnenzak
kon bereiken, waarin Peter's revolver zat. Zij
glimlachte vastberaden, toen haar vingers het
koude staal aanraakten. Dit zou haar laatste
toevlucht zijn. En in dit oogenblik dacht zij
terug aan de dagen „thuis", toen zij bekend
stond als de beste revolverschutter van Piping
Rock. Zij overtrof hierin Peter en Peter was
een goed schutter. Haar vingers omklemden
de met paarlen bezette kolf van het voorwerp
in haar zak. De laatste toevlucht en van het
eerste oogenblik af had dit haar den moed
gegeven om de waarheid voor Peter te ver
bergen. Zij klopte aan de zware deur van de
igloohut. Blake was nog op en toen hij open
deed, staarde hij haar met groote, verbaasde
oogen aan, Wapi bleef buiten hangen, toen
Dolores binnentrad en de deur achter zich
sloot.
„Ik weet, dat het u bevreemdt, nu ik op
dit uur tot u kom", sprak ze tot Blake,
„maar in deze verschrikkelijke somberheid
heb ik elk begrip van uur en tijd verloren. De
uren hebben geen beteekenis meer voor mij.
En ik moet u spreken alleen."
Zij legde den nadruk op dit laatste woord.
En terwijl zij sprak, maakte zij haar mantel
los en wierp haar kap achterover, zoodat het
licht van de lamp op de verwarde gouden
massa viel, die de kap bedekt had. Zij ging
zitten zonder op een uitnoodiging daartoe te
wachten en Blake zette zich tegenover haar
aan den overkant der smalle tafel. Haar ge
zicht gloeide van de koude en den wind, toen
zij naar hem keek. Haar oogen waren blauw,
als de blauwe kleur van een rustig brandend
licht en zij keken hem open en eerlijk aan.
Zij was in het minst niet zenuwachtig. Ook
was zij niet bang.
„Misschien kunt gij wel raden waarover
ik kom?" vroeg zij.
Hij genoot van haar bijna verontrustende
schoonheid, nu het Yolle lamplicht op haar
neerstraalde. Een oogenblik aarzelde hij, toen
knikte 'hij bevestigend, haar onafgebroken
aanziende. „Ja, ik geloof het wel," zei hij
kalm. „Het is om kapitein Rydal, nietwaar.
Inderdaad ik ben er zeker van. Het is een on
gewone toestand, ziet ge. Heb ik goed gera
den?"
Zij knikte, snel ademhalend en zich een
beetje naar hem toebuigend, zich verwonderd
afvragend hoeveel en wat hij wist en hoe hij
er achter gekomen was.
„Een zeer ongewone toestand," herhaalde
hij. „Er is niets ter wereld, wat de mannen
de meeste mannen, bedoel ik zoo snel slecht
maakt als een Poolnacht, Mevrouw Keith. En
het zijn allemaal uw vijanden die daarginds
nu allemaal behalve uw man en hij is
tevreden omdat hij de eenige blanke vrouw
bezit, die aan boord is. Dit is brutaalweg de
zaken bij hun naam noemen, maar het is de
waarheid, nietwaar? Voor het tegenwoordige
zijn het uw vijanden, ieder van die twintig
mannen en gij vergeef me! zijt zeer
schoon. Rydal heeft u lief en het feit, dat uw
man stervende is
„Hij is niet stervend," viel zij hem woest in
de rede. „Hij zal niet sterven! Als hij stierf
„Hebt gij hem lief?"
Blake's rustige stem beleedigde haar niet.
Hij deed de vraag alsof er veel van het ant
woord afhing, alsof hij zich verzekeren moest
van dat feit.
„Hem liefhebben mijn Peter? Ja."
Zij boog zich onstuimig voorover, haar han
den vóór hem op de tafel ineenslaande. Zij
sprak snel, alsof zij hem moest overtuigen
vóór hij in de gelegenheid was om haar nog
meer vragen te doen. Blake's oogen verander
den niet. Ze waren geen oogenblik veranderd.
Ze bleven hard, koud en onderzoekend, onge
voelig voor haar schoonheid, voor den glans
van haar schitterend haar.
„Ik ben hem overal heen gevolgd over
al," begon zij- „Peter schrijft boeken, ziet ge,
en wij zijn getrokken naar allerlei plaatsen.
Wij houden daarvan allebei van dit avon
tuurlijke rondzwerven. Wij hebben dat heele
land daar doorgereisd," zij wees met haar
hand naar het Zuiden, „op sleden, door hon
den getrokken, in kanos, op sneeuwschoenen
en met dragers. Toen kwamen wij op het idee
om met een walvischvaarder naai- het Noor
den te gaan. Gij weet natuurlijk, dat kapitein
Rydal van plan was, om dezen herfst terug te
keeren. De bemanning was ruw, maar wij kon
den niet anders verwachten. Wij waren er op
voorbereid om heel wat mee te maken. Maar
nog voor wij door het ijs werden ingesloten,
voor deze ontzettende nacht aanbrak, belee
digde Rydal mij. Ik durfde het Peter niet ver
teilen. Ik dacht dat ik het alleen wel zou kun
nen klaarspelen met Rydal, dat ik kon zorgen,:
dat hij binnen de grenzen bleef en ik wist dat.
Peter, wanneer ik het hem vertelde, den man'
-ou dooden. En toen kwam het ijs en deze
nacht Zij stokte.
In Blake's oogen. die haar ziel doorboorden,
vlamde een plotselinge gloed op. toen hij zich,
ook een beetje over de tafel heen, naar haar
toe boog. Maar zijn stem was even onbewogen
als een rots. Hij constateerde enkel een feit.
„Dat was de reden, waarom kapitein Rydal
zich liet invriezen," sprak hij. „Hij had over
vloed van tijd om de open zeeëngten te berei
ken, Mevrouw Keith. Maar hij wilde u hebben.
En hij wist dat hij, om u te bezitten, hier
moest overwinteren. En als hij hier overwin
terde, was hij er zeker van dat gij zijn eigen
dom zoudt worden, want in een Poolnacht kan
er veel gebeuren en zijn alle dingen mogelijk.
Dit brengt de diepten van 's mans karakter
aan het licht, nietwaar? Hij offert veel op voor
u, verliest veel tijd, veel geld en zoo al meer.
En als uw man sterft
Haar gebalde kleine vuist sloeg op de tafel.
„Hij zal niet sterven, zeg ik u. Waarom zegt
gij dat toch?"
„Omdat Rydal zegt dat hij gaat sterven."
(Wordt vervolgd.) j
Freule Schimmelpenninck van der Oye, de Na<Jat «de aan de „Kerkplein* aangebrachte schade was opgenomen, ts het
R°«-dam in segaao, <Kn voddig herald te worden
tijdens den afdalingswedstrijd, waarbij zij de
veertiende plaats bezette
In het koninklijk winterverblijf te Igls. Als het vorstelijk gezelschap een wandeling
gaat doen. Op den voorgrond H. M. de Koningin met baron van Hardenbroek.
Op den achtergrond H. K. H. Prinses Juliana met eenige hofdames
Het bekende Leidsche studentenhuis
„De Stins" is Maandag door feilen
brand geteisterd. Het uitgebrande
perceel
Na haar overwinning in den slalom- en afdalingswedstrijd tijdens de Winter Olympiade werd Christl
Cranz op de schouders geheschen en om handteekeningen bestormd
De Wan^weer te Tokio is een compleet uitgeruste ambulance-afdeeling met tal
van auto's rijker geworden
Mclntyre, de winnaar van
de éénmijls wedloop bij
de interacademiale wed
strijden te Oxford
De studio's van de British and Domi
nion Film Corporation en van de British
International Pictures te Elstree zijn
door feilen brand in de asch gelegd.
Een overzicht van de verwoesting
